เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 900 นี่..เป็นเรื่องเข้าใจผิด?

ตอนที่  900  นี่..เป็นเรื่องเข้าใจผิด?

สมบัติระดับเทพหมายความว่ายังไง?

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกยาหรือสมุนไพร ถ้าตัดสินได้ว่าเป็นของระดับเทพแสดงว่าเป็นสมบัติที่เกินจินตนาการ!

 “เจ้าคอยเฝ้าดูอยู่ตรงนั้น และอย่าเพิ่งกวนใจข้าสักครึ่งชั่วโมง  นอกจากนี้ต้องระวังอย่าให้ใครใช้พลังโจมตีกุ่ยหยินไฟ มิฉะนั้นเมื่อความเงียบสงบถูกทำลาย มันจะเริ่มอัดระเบิดพลังความร้อนและทั่วทุกที่จะกลายเป็นนรกทันที!”  เย่ว์หยางชำเลืองมองจุ้ยมาวอี้

 “มั่นใจได้ ข้าจะไม่ยอมให้ใครผ่านสระสายฟ้าได้แม้แต่ก้าวเดียว”  จุ้ยมาวอี้รู้สึกว่าเลือดนางกำลังเดือด

นางไม่รู้ว่าราเชลกับเซี่ยหยาเผชิญหน้ากับมารเพลิงดำมานานเท่าใดแล้ว  แต่นางคาดว่าคงยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมง  ถ้าซิมบาไม่สามารถต้านทานอยู่ข้างนอกได้ เป็นไปได้ว่ามารเพลิงดำอาจกลับมาได้ทุกเมื่อ  เย่ว์หยางต้องการทุ่มเทพลังเก็บหญ้าวิญญาณเทพอัคคีและเมื่อบนพื้นแตกทำลาย  อาจเกิดการเสียสมดุล และมีพลังระเบิดที่น่ากลัวตามมา

จำเป็นต้องจัดการศัตรูเสียก่อน  มิฉะนั้นผลลัพธ์ที่ตามมาจะเป็นหายนะ

จุ้ยมาวอี้บังคับไม่ให้ใจเต้นแรง นางกำหมัดแน่น สูดหายใจลึก

นางพยายามสงบจิตใจ ร่างของนางสั่นเล็กน้อย  “....ไม่ต้องกังวล  ก็แค่ทุ่มเทพลังต่อสู้เต็มร้อยคุ้มกันเขา  ก่อนที่เขาจะเอาหญ้าวิญญาณเทพอัคคีออกมาได้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม นางจะไม่ยอมให้ใครผ่านเข้าไปเด็ดขาด

นางค่อยๆ ดึงทวนทองฆ่ามังกรที่เย่ว์หยางมอบให้นาง จากนั้นหลับตากลั้นลมหายใจ ส่งความรู้สึกสำรวจรอบๆ ตัวนาง

เวลาผ่านไปหนึ่งนาทีและหนึ่งวินาที

ในใจของจุ้ยมาวอี้ทุกวินาที นานเหมือนเป็นปี

คุ้มกันเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงช่างยาวนานนัก ราเชลและเซี่ยหยาจะไม่สามารถต้านทานมารเพลิงดำได้นานนัก  สำหรับมารเพลิงดำ เขาให้ความสนใจหญ้าวิญญาณเทพอัคคี เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่กลับมาอย่างแน่นอน  เมื่อถึงเวลานั้นเขาพบว่าเย่ว์หยางได้สมบัติไป เขาจะต้องสู้ตายเพราะความสิ้นหวัง แม้ว่าในท่ามกลางความสิ้นหวัง มารเพลิงดำอาจโจมตีใส่กุ่ยหยินไฟเพื่อให้มันระเบิดพลังสังหารออกมาฆ่าเขากับศัตรูให้ตกตายตามกัน

ถ้านางแข็งแกร่งพอ  ถ้าตอนนี้นางมีพลังระดับปราณราชันย์... “มั่นใจไว้ เจ้าต้องทำให้ได้”

จุ้ยมาวอี้กัดริมฝีปากเบาๆ นางให้กำลังใจตัวเอง นางกลัวตนเองจะกังวลจนเป็นคนวิตกจริต

นางหายใจลึกๆ ช้าลงเท่าที่เป็นไปได้ แผ่ความรู้สึกตรวจสอบออกไปรอบทิศ

ตรวจสอบระวังทั้งสี่ทิศ

เผียะ เผียะ

เนื่องจากมีเพลิงลุกไหม้เป็นครั้งคราวจะมีกรวดติดไฟร่วมลงพื้นเป็นครั้งคราว

จุ้ยมาวอี้ตกใจสะดุ้ง แต่โชคดีที่ไม่มีก้อนใดร่วงหล่นใกล้กุ่ยหยินไฟ

นางรีบสำรวมใจสงบจิตใจอย่างยากลำบาก  แต่แม้จะหลับตาแล้วก็ยังยากจะข่มความคิดให้สงบได้ง่าย “ข้าแต่บรรพบุรุษตระกูลหมื่นบุปผาโปรดอวยพรให้การล่าสมบัติครั้งนี้ผ่านไปได้อย่างปลอดภัยด้วยเถิด  ถ้าสามารถผ่านช่วงเวลานี้ไปได้  ผู้เยาว์จะปลดเปลื้องความกังวลวิตกทั้งปวงร่วมฝึกพลังคู่รักกับเขา”

ครืนนน บึ้มมม!

ในพื้นที่ห่างไกลออกไป ดูเหมือนจะมีคลื่นเสียงสั่นสะเทือน

จุ้ยมาวอี้รีบสำรวมใจตั้งสมาธิใช้ทวนทองยิงพลังป่นศิลาจนเป็นผุยผง  อากาศหมุนเวียนกลายเป็นพายุหมุนร้อนไม่ยอมให้กุ่ยหยินไฟถูกรบกวน

เมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์ยากลำบาก และมีพลังต้านทานที่ไม่เพียงพอ เหมือนกับเดินอยู่บนสะพานมรณะ อาจพลิกตกลงไปเมื่อใดก็ได้

สู้ตามจังหวะการเต้นของหัวใจ

จุ้ยมาวอี้เหงื่อตก ใบหน้านางแสดงอาการเหนื่อยล้าราวกับคนไม่ได้นอนมาสามวันสามคืน

 “ผ่อนคลายไว้ ไม่ต้องกังวล”  ความคิดของเย่ว์หยางเตือนผ่านเข้ามาในใจของนาง  จุ้ยมาวอี้รู้ว่าเขาเตือนตัวนางและเห็นว่าจิตใจนางตึงเครียด ทันใดนั้นจิตใจนางผ่อนคลายและคืนสู่สภาพปกติอีกครั้ง ในการชักนำกายและใจให้คล้อยตาม ใจของนางเข้าสู่สภาวะตื่นตัวอย่างไม่เคยมีมาก่อน  ความรู้สึกนี้คล้ายเมื่อตอนอยู่ที่โลกพฤกษา หลังจากนั้นมานางไม่เคยทำได้อย่างนั้นมาก่อน  แต่พอชีวิตอยู่ในห้วงคับขันนางกลับทำได้อีกครั้ง

 “ฮ่าห์...............”

พร้อมกับการผ่อนหายใจยาวจุ้ยมาวอี้สามารถรู้สึกได้ว่านางเริ่มจะมั่นคง

ขอบเขตพลังกำลังขยายเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว พลังที่ฝึกฝนมาแต่เดิมขยายตัวอย่างไม่หยุดยั้ง  ส่วนหนึ่งไหลออกมานอกร่างกายเป็นพลังให้กับกำไลแปลงพลังธาตุเข้าสู่ทวนทองฆ่ามังกร

ถ้านางไม่ต้องคอยปกป้องเย่ว์หยาง

อย่างนั้นนางยินดีจะดื่มด่ำการขยายขอบเขตพลังของนางสักเก้าคืนสิบวัน

มีความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยปรากฏที่โพรงถ้ำด้านบน ศัตรูกำลังเข้ามา

ศัตรูไม่ได้เข้ามาทันที แต่พยายามครั้งแล้วครั้งเล่า เหมือนกับจะเล่นซ่อนหา บางครั้งผ่านเข้ามาได้ครึ่งหนึ่งก็เผ่นออกไปข้างนอก

หรือจะเป็นมารเพลิงดำ?

เขาเอาชนะราเชลกับเซี่ยหยาหรือ?

เพราะในใจของนางมีความคิด จึงไม่สามารถรักษาสภาวะสมาธิให้เป็นหนึ่งได้  จุ้ยมาวอี้พยายามรวบรวมพลังอีกครั้ง เพราะอารมณ์เปลี่ยนไป จึงเป็นเรื่องน่าตกใจเล็กน้อย

 “กรรรร!”

แม้ไม่ต้องใช้ตาแต่สาวขี้ก็สามารถเห็นมารเพลิงดำได้จากสัมผัสถึงความรู้สึกที่กำลังรี่เข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ต้องหยุดเขาไว้ที่โพรงให้ทันเวลา บางทีอาจใช้เวลาไม่ถึงนาทีถ้าปล่อยให้เขาเข้ามาอาจจะทำอันตรายแก่เย่ว์หยางจนยากจะกอบกู้  ถ้ามารเพลิงดำใช้พลังงานรบกวนกุ่ยหยินไฟ อย่างนั้นนางกับเขาอาจได้รับบาดเจ็บหนัก!

ฆ่า!

จุ้ยมาวอี้ไม่มีเวลาลืมตานางยกทวนทองฆ่ามังกรที่ยังคงอยู่ในสภาพพลังระดับใหม่และพลังไม่ลดลง นางผสานใจเข้ากับอาวุธยิงพลังออกจากปลายหอกตั้งใจสังหารศัตรู

ไม่มีการตั้งท่าป้องกันใดๆ ทั้งนั้น

ยิงพลังออกไปข้างหน้าโดยตรง!

มารเพลิงดำมีพลังปราณฟ้าระดับห้าชั้นสูงพบเจอได้ทันทีว่าพลังทวนฆ่ามังกรทะลวงเกราะเพลิงของเขาได้ง่ายราวกับทะลวงไข่  เขามองดูพลังทวนแทงทะลุหัวใจด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ  มารเพลิงดำโกรธ  นี่คือความอัปยศ แม้ว่าเขาจะมีร่างองค์ประกอบธาตุที่บริสุทธิ์ แต่นี่นับว่าเป็นเรื่องน่าอับอายที่ปล่อยให้ศัตรูแทงทะลุหัวใจได้

เขายิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อปล่อยให้ศัตรูบุกเข้ามาถึงรังโดยที่เขาไม่รู้ ขณะที่เขาสู้กับศัตรูสองคนอย่างราเชลและเซี่ยหยา

 “ไสหัวไป!”

มารเพลิงดำจับอาวุธที่ยิงพลังออกมาและพยายามเผาฝ่ายตรงข้ามทั้งเป็น

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คืออาวุธยาวนั้นเป็นเพียงทวนทองแต่ยิงพลังออกมาได้เท่ากับสมบัติชั้นศักดิ์สิทธิ์ เป็นพลังที่เขาไม่เข้าใจยิงออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า!

ไป

จุ้ยมาวอี้ใช้ทวนยิงพลังใส่มารเพลิงดำต่อเนื่อง

กรงเล็บคู่ของมารเพลิงดำฉีกผนังเป็นทาง

สร้างรอยกรีดลึกสองสามรอย  แต่มันไม่สามารถหยุดยั้งพลังยิงของนางได้...ในพริบตาจุ้ยมาวอี้ยิงพลังทวนกดดันเขาจนถอยห่างไปถึงหนึ่งกิโลเมตร  เมื่อเห็นว่าไม่สามารถป้องกันได้ มารเพลิงดำคำรามพร้อมกับพ่นไฟ  ตวัดกรงเล็บเพลิงใส่ที่ศีรษะและคอของจุ้ยมาวอี้ตั้งใจว่าจะฆ่านางในทันที  “นังแม่มด!  ข้าจะฆ่าเจ้า!”

ซิมบาที่ร่างมีบาดแผลปรากฏตัวด้านหลังมารเพลิงดำ

มันร่วมมือกับเจ้านาย

รุกโจมตีขนาบหน้าและหลัง

มันตะปบกรงเล็บแหลมคมใส่ศีรษะของมารเพลิงดำ

 “กลับกลายเป็นว่าเจ้าแมวเหม็นตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยงของเจ้านี่เอง!”  มารเพลิงดำเข้าใจทำไมถึงมีราชสีห์เพลิงทองอสูรปราณฟ้าระดับสามลอบทำร้ายเขาหลังจากขับไล่ราเชลและเซี่ยหยาหนีไป  นางคือเจ้านายของมัน

ศีรษะที่แตกกระจายของมารเพลิงดำกลายเป็นลาวาร้อนแรง  เขาไม่สนใจอาการบาดเจ็บและแค่นเสียงเย็นชา  “เจ้าคิดหรือว่าเพียงแค่นี้จะฆ่าข้าได้?  อ่อนต่อโลกเกินไปแล้ว ข้ากลั่นตัวจนเป็นอาวุธธาตุบริสุทธิ์แล้ว  พลังโจมตีทื่อๆ อย่างนั้นทำอะไรข้าไม่ได้!  หมดเวลาทดสอบแล้ว  เจ้าเตรียมตัวตายได้!”

จุ้ยมาวอี้กระหน่ำหมัดใส่เขา

มารเพลิงดำใช้กรงเล็บจับไว้ได้อย่างง่ายดาย  และใช้มืออีกข้างถอนทวนทองที่หน้าอกปัดออกไปกระแทกใส่ผนังข้างทาง

อกของเขามีรูขนาดใหญ่ แม็กมาสีดำแดงไหลเข้ามาอุดช่องว่าง เขาไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายแต่อย่างใด

นักสู้แดนสวรรค์ต่างจากมนุษย์ หัวใจไม่ใช่จุดตาย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งร่างที่เป็นธาตุบริสุทธิ์ จะขับไล่พลังธาตุชนิดอื่น

ดังนั้นพลังโจมตีจึงไม่ได้ผล

 “เจ้ามนุษย์น้อยข้าจะบดขยี้หมัดของเจ้าก่อน!”  มารเพลิงดำไม่สนใจซิมบาที่โจมตีด้านหลังเขา  มันเป็นอสูรธาตุไฟ เขารู้สึกว่าการสู้กับซิมบาแทบไม่มีความหมาย เพราะไม่ใช่เรื่องที่จะเอาชนะซิมบาและฆ่ามัน นั่นอาจต้องใช้เวลาสองวันสามคืนจึงจะทำได้สำเร็จ  แต่สตรีข้างหน้ามันแตกต่างออกไป นางดูเปราะบางอ่อนแอ แค่ตบเบาๆ ก็ฆ่านางได้ทันที!

 “โง่จริงๆ” ใบหน้าที่เคร่งเครียดของจุ้ยมาวอี้เปลี่ยนเป็นผ่อนคลายทันที “เจ้าจำความรู้สึกถูกแช่แข็งได้ไหม?”

 “อะไรนะ, อะไร?”

มารเพลิงดำตะลึงในตอนแรก และจากนั้นเขาถึงกับหวาดกลัวเมื่อพบว่าแขนของเขาเริ่มถูกแช่แข็ง

เมื่อเขาจ้องมองก็เห็นได้อย่างชัดเจน เขาเห็นกำไลแปลงพลังธาตุในข้อมือฝ่ายตรงข้ามได้ทันที นั่นคือหายนะของนักรบและอสูรพลังธาตุในแดนสวรรค์

ซิมบากัดหางของมารเพลิงดำและพยายามลากเขาออกจากโพรงถ้ำ

มารเพลิงดำตกใจกลัวและตระหนักได้ว่าตรงหน้าอกที่ถูกแทงนั้นไม่ได้เป็นแม็กมาต่อไป แต่กลายเป็นไอน้ำ นั่นเกิดจากการปะทะกันระหว่างน้ำแข็งและร่างของเขาที่มีอุณหภูมิสูง  หลังจากเปลี่ยนองค์ประกอบธาตุในร่างกาย  ที่หน้าอกเหลือแต่รอยแตกร้าวถาวร และเป็นแตกที่แข็ง  มารเพลิงดำแทบจะไม่ลังเลเลย เขาเร่งพลังไฟสร้างเป็นเคียวเพลิง

เขาไม่สามารถใช้มือที่ถูกแช่แข็งได้  ได้แต่ใช้อีกข้างคว้าอาวุธคู่มือฟันออกไปด้านข้าง

มารเพลิงดำหลบทวนที่จุ้ยมาวอี้แทงเป็นครั้งที่สองขณะที่ร่างเย็นลงเรื่อยๆ เหลือแต่ขาข้างขวา เขาเปลี่ยนร่างเป็นดาวตกเพลิงพุ่งลงไปในโพรงข้างล่าง

จุ้ยมาวอี้ร้อนรน ขณะที่เย่ว์หยางที่ข้างล่างกำลังเก็บหญ้าวิญญาณเทพอัคคี  ถ้านางปล่อยให้เจ้าผู้นี้ลงไปถึงข้างล่าง เขาคงถูกพบเจอเป็นแน่

ขณะที่ไล่ตามนั้นเอง นางเห็นมารเพลิงดำแยกร่างออกเป็นสอง

มารเพลิงดำแยกร่าง ร่างหนึ่งพุ่งไปชนกระแทกพื้นที่มีกุ่ยหยินไฟ แต่ร่างของเขาหยุดทันที และทวนทองฆ่ามังกรของจุ้ยมาวอี้ปะทะกับกรงเล็บของเขา  “ข้าไม่ปฏิเสธว่าเจ้าเตรียมตัวมาดี  แต่ในพื้นที่นี้ ข้าไม่เคยพลาด ข้าเกรงว่าพลังไฟที่เหลือหนึ่งในสิบตอนนี้  ขอเพียงมีผลึกวิญญาณเพลิงดำนั่นก็เพียงพอต้านทานพลังระเบิดของกุ่ยหยินไฟได้ เจ้ามนุษย์น้อย เจ้าจะกลายเป็นขี้เถ้าเพราะแรงระเบิดของกุ่ยหยินไฟแน่!  ฮ่าฮ่าฮ่า ลาก่อน!”

 “ไม่!”  จุ้ยมาวอี้ร้องอย่างผิดหวัง  เมื่อกลุ่มเพลิงพุ่งเข้าโจมตีพื้น นางไม่คิดถึงตัวเอง คิดถึงแต่เย่ว์หยาง ถ้าไม่ใช่เพราะพลังของนางเอง ไม่.. มารเพลิงดำไม่มีทางทำพลาดแน่นอน

นางพุ่งผ่านกรงเล็บเพลิงของมารเพลิงดำเกิดบาดแผลทางยาวที่หลังของนาง

โลหิตฉีดพุ่ง

แต่นางไม่สนใจ!

ตอนนี้นางมีความปรารถนาอย่างเดียว คือไปอยู่ด้านหน้าของเย่ว์หยางก่อนกุ่ยหยินไฟระเบิดพลัง

นางสามารถตายได้  แต่เขาไม่อาจตายได้!  นี่ไม่เพียงแต่เพราะเขาคือความหวังของหอทงเทียน  แต่ยังเพื่อปกป้องความรักในใจนาง ต่อให้ไม่พูดจากปาก แต่ความรักยังคงอยู่ นางมั่นใจแน่นอน

ไม่จำเป็นต้องพูดว่ารักออกมา ปากนางไม่ยอมรับนางต้องไปขวางหน้าเขาไว้ แม้ว่านางจะไม่สามารถต้านทานได้ แต่นางจะขอตายพร้อมกับเขา!

ความเร็วของนางเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ  จุ้ยมาวอี้เช็ดน้ำตาและพุ่งไปตามทางผ่าน

นางไม่ให้ความสนใจแรงระเบิดเพลิงดำของกุ่ยหยินไฟ นางกางแขนเปิดหัวใจ ต่อให้นางตาย นางจะอยู่กับเขา!

ในวินาทีสุดท้าย หัวใจที่อ้างว้างของนางละทิ้งความถือดี ความอายและเรื่องกวนใจทั้งหมด เหลือแต่ความปรารถนาบริสุทธิ์ประการเดียว อยู่กับเขาตลอดไป ไม่ว่าจะเหลือแต่เถ้าถ่านหรืออะไรก็ตาม จะไม่มีทางพรากจากกัน....

 “โอ๊ย..จมูกข้า!”  เย่ว์หยางปล่อยให้จุ้ยมาวอี้วิ่งชน และแรงกระแทกนั้นทำให้เขาถอยไปเป็นร้อยเมตร บันไดหินพังไปสองขั้นร่างทั้งสองกระแทกเข้าไปในผนังหิน  เขาคลำจมูกและบ่นใส่จุ้ยมาวอี้ “เหมียวเหมียว  เจ้าจะทำอะไร?”

 “ข้า..”  จุ้ยมาวอี้พบว่าสมองนางว่างเปล่าไม่มีอะไร  นางไม่เคยคิดว่านางจะกระโดดกอดเย่ว์หยางไว้กับอกนาง

เอ๋...นี่เป็นการเข้าใจผิดหรือ  กุ่ยหยินไฟไม่ได้ระเบิดหรอกหรือ?

นี่เป็นวินาทีสุดท้ายที่จะตายไม่ใช่หรือ?

เกิดอะไรขึ้นกันแน่!!