เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1398 ท่านคือท่านแม่หรือ?

 

ตอนที่  1398  ท่านคือท่านแม่หรือ?

โลกแกนสมดุล

ที่ท้ายกำแพงปราณมีพฤกษาโลกเติบโตขึ้น

 

ต้นไม้เต็มไปด้วยหินงดงามต่างๆ มากมาย และมีขนาดใหญ่มหึมา  มันเติบโตช้าๆ ในโลกแกนสมดุลดูดซับพลังของโลกใหม่เสริมสร้างตนเองและเติบโตอย่างต่อเนื่อง บนต้นไม้มีแฟรี่ดอกไม้ตัวเล็กมาก เมื่อนางเกิดขึ้นลืมตาที่ดูมีชีวิตชีวา นางบินอยู่รอบๆ พฤกษาโลก นางยิ้มและสัมผัสต้นไม้เป็นครั้งคราวผลไม้และหินมีความสะอาดบริสุทธิ์มาก มิทราบว่านางเอาหัวฝักบัวมาแต่ที่ใด นางอาบน้ำอย่างร่าเริง

ทุกคนมองภาพข้างหน้านี้ด้วยความผ่อนคลาย

“ต้นไม้ใหญ่และศิลาอยู่ด้วยกันในที่สุด จะไม่มีพลังใดมาแยกพวกเขาออกจากันได้” เสวี่ยอู๋เสียถอนหายใจ

“น่าซาบซึ้งใจจริงๆ”  โล่วฮัวน้ำตาซึมทันที ขณะที่เป่าเอ๋อซาบซึ้งใจน้ำตาไหลพราก

“จบแบบนี้จะดีจริงๆหรือ?” เย่ว์หยางชื่นชมพรและความโชคดีที่ได้รับ แต่เขาไม่รู้สึกว่าพอ เขาแสดงอารมณ์ตรงๆ ทื่อๆ เป็นความเห็นแย้ง และแม้แต่คนที่อ่อนโยนที่สุดอย่างอู๋เหินและเย่ว์หวี่ก็ประท้วงคำพูดของเขาทันที บางทีจุดสุดท้ายของจักรพรรดิไร้เทียมทานจิ๋วซื่อและเทพธิดาบุปผาอาจไม่ใช่จุดลงเอยที่ดีที่สุด แต่ทั้งสองก็มีผลลัพธ์ที่ดีไม่ใช่หรือ?

ชี่ตันจื้อหันกลับไปมองสหายเก่าอย่างเจี้ยนจางเซิง “เจ้าจะไม่จากไปหรือ?”

เจี้ยนจางเซิงเหมือนกลายเป็นคนหูหนวก

สายตาของเขามองดูที่กลุ่มดอกไม้

ในท่ามกลางกลุ่มดอกไม้ มีแมงมุมเงินตัวเล็กร่างบอบบางค่อยๆ โผล่ออกมาจากกลีบดอกไม้ ดวงตาน้อยๆ ของมันมองดูโลกใหม่อย่างขลาดกลัว

“ที่รัก! มาที่มือข้าเถอะ” เจี้ยนจางเซิงตื่นเต้นจนอยากร้องไห้ เขายื่นมือออกไปอย่างกระตือรือร้น แต่แมงมุมเงินน้อยตกใจกระโดดกลับเข้าไปในกลีบดอกไม้อีกครั้ง

เป็นเวลานาน

มันจึงค่อยโผล่หัวออกมา

มันเห็นบุรุษคนหนึ่งน้ำตานองหน้า ยื่นมือออกมาหามันและมองดูมัน

“มาหาข้าเถอะที่รัก, ข้าจะพาตัวเจ้าไป เราจะเดินทางท่องเที่ยวในแดนสวรรค์ด้วยกัน...”  เจี้ยนจางเซิงยื่นมือออกไปอย่างอดทน แมงมุมเงินน้อยสังเกตดูเขาอย่างหวาดๆ ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด มันถึงกล้าก้าวขาทีละก้าว เจี้ยนจางเซิงไม่ขยับ  เขายิ้มผ่องใสที่สุด แต่รอยยิ้มของเขาดูน่าเกลียดกว่าร้องไห้

“.....” แมงมุมเงินมองดูหวาดๆ และค่อยๆ เข้าไปใกล้

ในที่สุดมันกระโดดขึ้นไปอยู่บนฝ่ามือของเจี้ยนจางเซิง

ด้วยความรู้สึกรักใคร่

มันพันใยรอบนิ้วของเขา

น้ำตาของเจี้ยนจางเซิงหยดใส่ตัวมัน

ใบหน้าของเขายิ้มจริงๆ แมงมุมเงินน้อยอาจจะคุ้นชินแล้ว และรู้สึกว่ารอยยิ้มที่น่าเกลียดกว่าการร้องไห้จู่ๆ ก็ดูมีความน่ากลัวน้อยลง มันเต้นอยู่บนฝ่ามือของเขาอย่างมีความสุข

ชี่ตันจื้อที่อยู่ข้างเขามองดูและส่ายหน้าถอนหายใจ “ทำไมถึงเหลือข้าอยู่เพียงลำพัง

“ฮื้ออออ!” เจ้าอ้วนไห่ซาบซึ้งจนต่อมน้ำตาแตก

“ร้องไห้ ใครตายหรือ?” เย่คงถามด้วยความสับสน

“ข้าซาบซึ้งมาก!”  เจ้าอ้วนไห่ฉีกยิ้มที่น่าเกลียดยิ่งกว่าการร้องไห้มองดูสาวนกนางนวล “ที่รัก เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกแล้ว!”

“ไปตายซะไป...” สาวนกนางนวลเตะเจ้าอ้วนไห่ ที่คันเนื้อคันตัวทั้งวัน  เขาพูดน่าเกลียดอย่างนี้ นางทนไม่ได้จริงๆ!

เย่คงและพี่น้องตระกูลหลี่หัวเราะจนหายใจไม่ทัน

ดีมาก ค่อยดูสนุกสนานในการรับชม

สำหรับความรู้สึกของเจ้าอ้วนไห่เล่า?

ใครจะสน?

มังกรปีศาจลุกขึ้นยืนในโลกที่เกิดใหม่ได้ทันที  และร่างของเขาถูกปลดพันธนาการ  เขาฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์และตะโกนขึ้นฟ้า  “ข้าฟื้นคืนชีพอีกครั้งแล้ว!  ฮ่าฮ่าฮ่า ภายใต้สวรรค์นี้ใครจะล้อมจับข้าได้!”  ด้วยการสนับสนุนของน้องที่เป็นเทพจอมราชันย์ พี่ใหญ่มังกรปีศาจนี้จะไม่มีความสุขได้อย่างไร?  เขาซึมเศร้ากดดันมาเป็นเวลานาน เพิ่งได้หายใจคล่องคอก็อยากแสดงออกบ้างเป็นธรรมดา

ฉงฉีคลั่งไคล้แบบอย่างของเขา “ใช่แล้ว เราไปกวาดล้างแดนสวรรค์กันเถอะ ให้พวกนักสู้ทั้งหมดสั่นกลัวอยู่ใกล้เท้าของเรา!”

เย่ว์หยางแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเจ้างี่เง่าทั้งสอง

ไม่สามารถจับโยนออกไปได้!

“กวาดล้างหรือ ไม่มีใครหยุดข้าได้?  แม้แต่เทพมังกรทองสหายเก่าข้า ก็ไม่สามารถทำได้อย่างนั้นหรือ!”  มังกรปีศาจตอนนี้ตกตะลึง

“ใครบอก?”  จู่ๆ มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

มังกรปีศาจเงยหน้ามองและพบว่าเป็นคนที่ขว้างค้อนจากนอกประตูเทพทำให้เขาหลังหัก  เขาตกใจกลัวรีบไปซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเย่ว์หยาง ยืนขาสั่นราวกับลูกไก่ต้องลมหนาว  นี่คือทูตของเทพมังกรทอง ไม่จำเป็นต้องพูดถึงพลังและขอบเขตพลังของเขา  พูดถึงค้อนวิเศษไม่ว่ามังกรปีศาจจะยิ่งใหญ่เพียงไหนก็ไม่สามารถรับมือฝ่ายตรงข้ามได้ ดังนั้นเขาจึงต้องทำเป็นเรียนรู้และได้รับผลบ้าง

โชคดีที่เย่ว์หยางอยู่ที่นี่ ในฐานะพี่ใหญ่ทำให้เขาพลอยได้หน้าตาไปด้วย

มิฉะนั้นเขาต้องคุกเข่าก่อน

“ข้าจะไม่อ้างถึงศักดิ์ศรีของเทพมังกรทองต่อไปในอนาคต”  หลังจากรับคารวะจากทุกคนตามมารยาทแล้วทูตของเทพมังกรทองถลึงตามองมังกรปีศาจ ทำให้พี่ใหญ่ผู้นี้ตกใจแทบปัสสาวะราด  โชคดีที่เย่ว์หยางและมารดาผู้ลึกลับและคนอื่นๆ ช่วยขอนิรโทษมังกรปีศาจ แต่จะไม่ยอมให้เขาท้าทายสัญลักษณ์เทพมังกรทองอีก  คำอภัยโทษนี้ทำให้มังกรปีศาจดีใจหัวเราะร่าเต้นอย่างมีความสุข

“ข้าไม่พูด ข้าไม่ลบหลู่แล้ว ข้าเคารพนับถือท่านเทพมังกรทองจากก้นบึ้งหัวใจมาโดยตลอด”  ทันทีที่เขาเห็นว่าปลอดภัยไร้อันตราย เขารีบโดดออกมาจากด้านหลังเย่ว์หยางทันที เสนอหน้ายื่นมือ “ความผิดได้รับอภัยโทษไปแล้ว และข้าได้ทำความดีความชอบครั้งในการเลื่อนชั้นของเทพจอมราชันย์ถึงสองคนดีกว่าจะมีตอบแทนข้าด้วยค้อนอาญาสวรรค์ ข้าสัญญาว่าต่อไปในอนาคตข้าจะมุ่งมั่นสร้างความดีความชอบใหม่ๆ อีก”

“ไสหัวไปอยู่ห่างๆ เลย!”  เทวทูตมังกรโกรธ “ถ้ายังจะพูดอีก ข้าจะถลกหนังของเจ้า!”

“......”  มังกรปีศาจรีบเอามืออุดปาก

“ดุโคตร!”  ฉงฉีบุรุษที่ไม่กลัวตายกระซิบบ่น เขาไม่พอใจที่ลูกพี่ตัวอย่างของเขาถูกคุกคามจำกัด

“เจ้ารีบไสหัวเข้ามาหาข้าได้เลย ถ้าเปลี่ยนเป็นที่อื่น ไม่ได้ทุบตีพวกเจ้าสักหมื่นปีก็คงคลายโมโหข้าไม่ได้แน่”  ทูตเทพมังกรทองจะเตะฉงฉี แต่มังกรปีศาจรีบลากเจ้าเด็กปีศาจหนีไปก่อน ป้องกันไม่ให้เจ้าเด็กปากเสียพูดผิดพลาดจนต้องเจ็บตัว

“เขาคือใคร? ดุเกินไปหรือเปล่า?”  เจ้าอ้วนไห่และคนอื่นกระซิบนินทา

“บริวารของเทพมังกรทอง เป็นคนอารมณ์ร้อนวู่วามที่สุด แต่ก็ใจดีที่สุด... เจ้าต้องพูดกับเขาอย่างมีมารยาท”  มังกรปีศาจไม่กล้าพูดไม่ดีเกี่ยวกับเทพทูตมังกรทอง

“ยอดเยี่ยมน่าทึ่ง” เย่คงและเจ้าอ้วนไห่กับพวกที่ได้ยินรู้ทึ่ง

“ฮื่อ” เป่าเอ๋อเห็นด้วย

“เจ้ามาทำอะไรใกล้เรา? ทำท่าทางอย่างนี้จะมาขายความน่ารักให้เราใช่ไหม น้องหนู!”  เจ้าอ้วนไห่ทำตัวเป็นห่วงสาวน้อย  เวลาดีๆ อย่างนี้จะพลาดไปได้อย่างไร?

เป่าเอ๋อไม่รู้ว่าขายความน่ารักจะขออะไรดีๆ ได้ แต่เจี้ยงอิงไม่ต้องขายความน่ารัก นางได้รับเทพโองการจากทูตมังกร  ในนามของเทพมังกรทองแต่งตั้งนางเป็นองค์หญิงมังกร นอกจากนี้นางยังได้รับเทพสมบัติวิเศษชั้นดีที่สุด ‘มงกุฎมังกร’ เจี้ยงอิงปลาบปลื้มพระบิดาในท้องฟ้า นางสัมผัสได้ถึงพลังเทพมังกรทองที่นางได้รับตกทอด ไม่เพียงแต่ได้รับการยอมรับ ไม่เพียงแต่เป็นที่รู้จักในขณะนี้ แต่ได้รับการรับรองเป็นองค์หญิง ความรู้สึกที่หลากหลายจะไม่ให้นางตะลึงได้อย่างไร?

นางกอดแขนเย่ว์หยางและร้องไห้

เย่ว์หยางรู้สึกขบขัน แต่เขาลูบหลังปลอบโยนนาง “ดีแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ดี ถ้าเจ้ายังร้องไห้ต่อไป เจ้าจะกลายเป็นองค์หญิงขี้แยนะ”

“ข้าร้องไห้ดีใจ!”  เจี้ยงอิงหัวเราะทั้งน้ำตา

“สองพี่น้องหยูเหยา จงออกมารับเทพโองการ”  ทูตเทพมังกรเตรียมเปิดเทพโองการ

“เรา?” สองพี่น้องฝาแฝดมังกรที่อยู่ห่างๆ ตกใจเมื่อได้ยิน  เจี้ยงอิงนั้นยังพูดได้ว่านางมีพลังวิเศษของเทพมังกรทอง แต่สองแฝดสาวมังกรไม่มีอะไรเลย!

“ด้วยอำนาจเทพโองการแห่งเทพมังกรทองขอแต่งตั้งให้พี่น้องมังกรกำพร้าสองสาวเป็น ‘มังกรเก้าชั้นฟ้า’ และตระกูลเผ่าภูตบูรพาผู้หลงผิดของหอทงเทียนได้รับการยกสถานะเป็นเผ่ามังกรบูรพาอย่างแท้จริง  ตั้งแต่วันนี้ไปได้รับการนิรโทษกรรม ยกเลิกโทษเนรเทศ  อนุญาตให้สาวมังกรเก้าชั้นฟ้านำพากลุ่มของนางกลับคืนสู่ความรุ่งเรืองของบรรพบุรุษในอดีตได้”  ทูตมังกรจิงไห่มอบเทพโองการให้พี่น้องสองสาวมังกร แต่ละคนจะมี ‘ดาวนางมังกร’ ซึ่งเป็นการยอมรับพวกนางในฐานะเผ่าบูรพาอย่างเป็นทางการ และอนุญาตให้พวกนางกลับคืนตระกูลเผ่าพันธุ์ได้

“ฮืออออ...”  ถึงคราวที่สองสาวพี่น้องมังกรกำพร้าต้องร้องไห้หลั่งน้ำตาบ้าง

เทวทูตมังกรจิงไห่โบกเทพโองการในมือโปรยพลังเทพมังกรปลดผนึกภายใน และพลังเทพมังกรโรยลงที่เจี้ยงอิงและสองสาวมังกรพี่น้อง

มงกุฎองค์หญิงสวมเข้าที่ตัวเจี้ยงอิง และแสงเทพหมุนโคจรอยู่รอบตัวนาง

พลังเทพที่สืบทอดมาแต่ดั้งเดิมภายใต้การมอบใหม่ล่าสุดเพิ่มขึ้นอีกหลายพันเท่า ในอีกด้านหนึ่งมังกรสองสาวพี่น้องอาบแสงเทพมีพลังเพิ่มขึ้นเช่นกัน เพียงแต่ด้อยกว่าองค์หญิงมังกรเจี้ยงอิงเล็กน้อย เมื่อกระบวนการเสร็จสิ้นหยุดลงก็มีเสียงแสดงความยินดีจากท้องฟ้า โลกแกนสมดุลสว่างรุ่งเรืองมีเมฆปกคลุมดูสวยงดงามยิ่งนัก

ขณะที่ทุกคนดื่มด่ำกับภาพที่เห็น

คิดไม่ถึงเลยว่าไม่ใช่แค่ได้แต่ชื่อเท่านั่น แม้แต่ประกายเทพที่แท้จริงก็ใช้ได้ด้วย

อย่างไรก็ตามเมื่อมองย้อนกลับไป เทพมังกรทองนั้นยิ่งใหญ่เพียงไหน คำสั่งโองการของท่านผู้เฒ่าศักดิ์สิทธิ์เพียงไหน จะเรียบง่ายเหมือนการพูดด้วยปากเปล่าได้อย่างไร!

“ถวายบังคมองค์หญิง  ข้าผู้เป็นทูตต้องนำราชโองการกลับ และขอโอกาสลาจากไป”  หลังเทวทูตมังกรจิงไห่ทักทายเจี้ยงอิงแล้ว เขาเคารพเย่ว์หยางและมารดาผู้ลึกลับและลอยตัวจากไปในที่สุด

“เกือบไปแล้ว”

จนกระทั่งเทวทูตมังกรจากไปไกลแล้ว มังกรปีศาจค่อยคลายใจ

ทันใดนั้นเย่ว์หยางฉวยโอกาสอีกครั้ง  ในขณะที่ทุกคนมีความสุขกอดทีละคน แม้แต่ฝ่าบาทที่มักจะเตะเขาออกนอกห้องเสมอก็ยังไม่เว้น จักรพรรดิหัวซิ่วรี่คาดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าบังอาจขนาดนี้ ปล่อยให้เขาโอบกอดก่อน ตอนแรกนางตกใจเงื้อกำปั้นเตรียมเปลี่ยนตาของเขาให้เป็นตาหมีแพนด้า แต่หลังจากคิดอีกครั้ง เจ้าเด็กนี่เป็นเทพจอมราชันย์ในอนาคต การทุบตีเขาต่อหน้าธารกำนัลอาจทำให้เขาเสียหน้า จำเป็นต้องอดทนรักษาหน้าของเขาไว้

นางแค่ถลึงตาดุร้ายมองดูเขา

หมาป่าได้แต่ทำหน้าหนาและสวมกอดจักรพรรดินีราตรี

จักรพรรดินีราตรีขำ

นางแทบงอตัวหัวเราะ

นางกอดเย่ว์หยางและกระซิบหยอกล้อเขา “เจ้ากอดนางครั้งเดียว ข้าจะให้เจ้ากอดสองครั้ง ขึ้นอยู่กับขวัญกล้าของเจ้า”

“ข้าขวัญกล้ายิ่งกว่าท้องฟ้า” เย่ว์หยางเป็นคนกล้าหาญที่สุด แต่ดูเหมือนว่าหัวซิ่วรี่จะได้ยินเสียงกระซิบนี้แผ่วเบานี้  ก่อนที่นางจะระบายความโกรธ เย่ว์หยางตกใจเผ่นหนีเสียก่อน ท่าทางดูเหมือนคนงี่เง่าคล้ายกับโจรที่หาที่หลบซ่อนไม่ได้

“ฮ่าฮ่า!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอดหัวเราะไม่ได้

“หาแต่เรื่องน่าปวดหัวจริงๆ” เย่ว์หวี่ที่อ่อนโยนส่ายหน้าและถอนหายใจ แต่ใครให้นางมีน้องชายกันเล่า?

“ปิงเอ๋อก็อยู่นี่ด้วย  โอ๊ย, ซวงเอ๋อ อย่าดึงผมข้า!”  ที่ปลอดภัยที่สุดของเย่ว์หยางคืออ้อมแขนของแม่สี่ นั่นคือที่ปลอดภัยที่สุดในโลก

“ดูเถอะ, โตแล้วยังทำตัวเป็นเด็ก...” แม่สี่กอดเย่ว์หยางและตบหลังเขา นางหันไปหัวเราะกับมารดาผู้ลึกลับข้างนาง

“หลายปีมานี้ทำให้เจ้าลำบากจริงๆ”  ดวงตาของมารดาผู้ลึกลับมองดูเย่ว์หยางตาไม่กระพริบ

“แม่กลับมาแล้ว ก็เรียกท่านแม่สิ!” แม่สี่ค่อยๆ ปล่อยมือจากเย่ว์หยาง

“ท่านแม่?”  เย่ว์หยางมองขึ้นๆ ลงๆ อยู่นาน เขาเห็นแต่เพียงสาวน้อยน่ารักวัยรุ่นราวคราวเดียวกับปิงเอ๋อแต่มีเค้าของแม่สี่กำลังยิ้มมองมาที่ตัวเขา นี่.. นางคือมารดาของเขาหรือ?

**** *** ****