บทที่ 187 เจ้าเข้าใจมันไหม? ถ้าทำไม่ได้ ก็หุบปากซะ!

บทที่ 187 เจ้าเข้าใจมันไหม? ถ้าทำไม่ได้ ก็หุบปากซะ!

ใบหน้าของอี้เจียหมินกลายเป็นสีแดงทันทีเหมือนกับปูต้ม เขาจ้องไปที่พู่กันอักขรยันต์วิญญาณในมือของซุนม่อ และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอัปยศอดสูและความโกรธ

เขาต้องการจับพู่กันและแสดงความเฉลียวฉลาดของเขา วาดยันต์รวบรวมวิญญาณที่สมบูรณ์แบบเพื่อตบหน้าซุนม่ออย่างไม่ปราณีปราศรัย

 

อย่างไรก็ตาม มันอาจเป็นเพียงความหวังที่ฟุ่มเฟือยเพราะเขาไม่มีทางชนะได้

ในขณะนี้ อี้เจียหมิน เต็มไปด้วยความเสียใจ ทำไมเขาไม่ทำงานหนักขึ้นอีกหน่อยตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้? ถ้าเขาทำงานหนักกว่านี้สักหน่อย เขาอาจจะไม่ต้องทนรับความอับอายขายหน้าในตอนนี้

ทั้งหมดเป็นเพราะความแข็งแกร่งของเขาไม่เพียงพอ

“อาจารย์ซุน พวกเราทุกคนเป็นเพื่อนร่วมงานกัน เจ้าไม่จำเป็นต้องเอาแต่ใจขนาดนี้ก็ได้ใช่ไหม?”

จางเฉียนหลินแทรกแซงต้องการช่วยอี้เจียหมิน จากสถานการณ์ของเขา นั่นเป็นเพราะพวกเขามาจากค่ายเดียวกันและคุ้นเคยกันดี

"โอ้? เจ้าอยากวาดรูปแทนเขาไหม?”

ซุนม่อเปิดเผยการแสดงออกที่รู้แจ้งและส่งพู่กันให้จางเฉียนหลิน

“เฮ้ย!”

สีหน้าของจางเฉียนหลินแข็งทื่อในขณะที่เขาสาปแช่งในใจ (ข้าเคยพูดว่าอยากช่วยเขาวาดรูปตั้งแต่เมื่อไหร่?) อย่างไรก็ตาม เขามีไหวพริบมากกว่าอี้เจียหมิน

“ท้ายที่สุดนี่คือชั้นเรียนของอาจารย์ซุน ไม่ดีนัก ที่ข้าจะเอาชนะเจ้าบ้านได้”

คำพูดของเขาหมายความว่าเขาประทับใจมาก แต่ถ้าเขาวาดจริง ซุนม่อจะเสียหน้า ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะลืมมัน

"ฮะฮะ!"

ซุนม่อหัวเราะเบาๆ และเปิดใช้งานเนตรทิพย์ของเขา

จางเฉียนหลิน อายุ 25 ปี ระดับที่ห้าของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต ลูกชายของ จางฮั่นฟู

อาชีพ: มหาคุรุ 1 ดาว ปัจจุบันเขามีรัศมีมหาคุรุ สี่ชนิดและมีพรสวรรค์ที่สูงมากในการศึกษาอักขรยันต์วิญญาณ

ความแข็งแกร่ง: 25 สูงกว่าค่าเฉลี่ย!

สติปัญญา: 26 จิตใจที่โตเต็มที่และสมองที่พัฒนามาอย่างดี เขาเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นที่ได้รับการศึกษาระดับอุดมศึกษา

ความว่องไว : 28 ความเร็วของเขาเร็วมาก

ความอดทน : 23 ด้อยกว่าเล็กน้อย

ปณิธาน : 23 พอใจง่าย ถูกอารมณ์ครอบงำง่าย เขาไม่เคยประสบกับความพ่ายแพ้มาก่อน เขาต้องการช่วงเวลาของการสังเกต!

ค่าศักยภาพ: สูง!

หมายเหตุ: โดยรวมแล้วเป็นครูที่ค่อนข้างโดดเด่น

เมื่อดูสถานะที่ดีของจางเฉียนหลินที่หล่อเหลาและสง่างาม ซุนม่ออยากรู้จริงๆ ว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นลูกชายของชายหน้าตาน่าเกลียดที่มีรูปร่างเหมือนมันฝรั่งจางฮั่นฟูหรือไม่

สำหรับคนอย่างจางเฉียนหลิน หากเขาเป็นนักเรียน เขาจะเป็นคนที่มีภูมิหลังที่มั่งคั่ง เป็นราชาในสถาบันที่เก่งทั้งในด้านศีลธรรมและการศึกษา ครูจะยกย่องเขาอย่างสูง และเด็กผู้หญิงคงชอบเขามาก เขาจะได้รับจดหมายรักทุกวันจนมือเป็นระวิง

ถ้าเขาทำงานทุกอย่างก็จะเป็นไปตามทางของเขา เขาจะได้รับความปรารถนาดีจากผู้บังคับบัญชาและเป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน ความฉลาดทางอารมณ์ของเขาจะไม่ต่ำ

เขาควรทำอย่างไร? จู่ๆ ซุนม่อก็รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย!

ซุนม่อไม่พอใจมากที่สุดกับ 'ผู้ชนะในชีวิต' แบบนี้

“ขอข้ากล้าถามเพื่อนบ้านของเจ้าว่านามสกุลหวังใช่ไหม”*

"ไม่!"

จางเฉียนหลินได้เปลี่ยนหัวข้อ

 “อาจารย์ซุน โปรดดำเนินบทเรียนต่อไป นักเรียนทุกคนกำลังรอการแสดงอันน่าทึ่งของเจ้า!”

"ไม่เป็นอะไร!"

เนื่องจากจางเฉียนหลินแสดงให้เห็นว่าเขาเต็มใจที่จะดูอ่อนแอ จึงไม่ดีเกินไปที่ซุนม่อจะไล่ต้อนต่อไปเช่นกัน ถ้าไม่เช่นนั้น หากเหตุการณ์นี้แพร่ไป คนอื่นอาจบอกว่าเขาหน้าด้านเกินไปและไม่สนใจเพื่อนร่วมงานของเขาเลย

"ฮะแอ้ม!"

ซุนม่อกระแอมและกวาดสายตาไปทั่วห้องเรียน หลังจากนั้น สายตาของเขาจับจ้องไปที่ อี้เจียหมิน

 “เนื่องจากอาจารย์อี้ต้องการชื่นชมเทคนิคการวาดยันต์วิญญาณอื่นๆ ของข้า ข้าคงต้องปฏิบัติตามและแสดงความสามารถของข้าออกมา”

"อะไร? อาจารย์ซุนรู้วิธีวาดอักขรยันต์วิญญาณประเภทอื่นเหรอ?”

“เราได้กำไรจากการอยู่ที่นี่วันนี้!”

“ฮ่าฮ่า เจ้าแพ้ รีบจ่าย!”

จิตวิญญาณของเหล่านักเรียนสั่นไหวเมื่อทุกคนจ้องไปที่ซุนม่อ คนที่เสียเงินก่อนหน้านี้ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น

ซุนม่อยืนอยู่บนแท่นบรรยายและตั้งสมาธิ

เขาควรวาดอะไร

ยันต์วิญญาณเต่าดำ? ไม่นั่นไม่ควรทำ หลังจากเข้าสู่ทวีปทมิฬแล้ว คนของจางฮั่นฟู ก็จะต่อต้านเขาอย่างแน่นอน ในเวลานั้น อักขรยันต์วิญญาณเต่าดำประเภทป้องกันสามารถใช้เป็นไพ่เด็ดได้ เขาต้องไม่เปิดเผยตอนนี้

ในกรณีนี้ เหลือเพียงยันต์วิญญาณป้องกันสายฟ้าเท่านั้น อักขรยันต์นี้เป็นสิ่งที่เขาออกแบบเอง ไม่มีใครในเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่รู้เรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงสามารถวาดมันออกมาได้โดยไม่ต้องกังวล

เมื่อเห็นซุนม่อยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่ขยับเขยื้อน อี้เจียหมินรู้สึกว่าเขาเดาถูก ซุนม่อไม่เชี่ยวชาญกับยันต์วิญญาณอื่นอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะแหย่เพิ่มอีก

“อาจารย์ซุน วาดเลย ทุกคนรออยู่!”

ซุนม่อหันกลับมามองอี้เจียหมิน หลังจากนั้นเขาหันหน้าไปทางกระดานดำและวางกระดาษยันต์วิญญาณอีกแผ่นหนึ่งไว้ในขณะที่เขาวาดจังหวะแรก

ทั้งห้องเรียนเงียบลงในทันที ทุกคนเบิกตากว้างเมื่อมองดูจังหวะที่ซุนม่อทำแต่ละครั้ง

รอยขมวดคิ้วเริ่มปรากฏบนใบหน้าของผู้ชมทุกคน

นักเรียนที่จะมาเรียนบทเรียนของซุนม่อคือผู้ที่รู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการศึกษาอักขรยันต์วิญญาณ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถวาดมันได้ พวกเขาก็จำยันต์วิญญาณประเภทต่างๆ ได้

การจำยันต์วิญญาณ 500 ชุดถือเป็นพื้นฐาน การท่องจำ 1,000 หมายความว่ามีคนมีคุณสมบัติ ดังคำกล่าวที่ว่า 'การอ่านหนังสือ 100 รอบจะทำให้เจ้าได้รับข้อมูลเชิงลึก' ตรรกะเดียวกันกับอักขรยันต์วิญญาณ ถ้าเจ้าจำพวกมันไม่ได้และไม่รู้เกี่ยวกับพวกมัน เจ้าจะประสบความสำเร็จในการวาดภาพได้อย่างไร

แต่ตอนนี้ นักเรียนทุกคนมีสีหน้างุนงง โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่รู้ว่าซุนม่อกำลังวาดรูปอะไรอยู่!

“พวกเจ้ารู้จักหรือไม่”

“เส้นยันต์วิญญาณนั้นซับซ้อนมาก นี่คงเป็นยันต์หงสาดับสูญใช่ไหม”

“เจ้าพูดบ้าอะไรเนี่ย? ถ้าเส้นสำหรับยันต์หงสาดับสูญถูกวาดในลักษณะนี้ ข้าจะกินอึ!”

นักเรียนเริ่มทะเลาะกัน หลังจากนั้นพวกเขาหันไปมองอี้เจียหมินและจางเฉียนหลิน ครูสองคนนี้ควรรู้

“อาจารย์ ยันต์วิญญาณที่อาจารย์ซุนกำลังวาดคืออะไร?”

นักเรียนคนหนึ่งปลุกความกล้าขึ้นแล้วถาม เขาอยากรู้และสงสัยมากเกินไป

“เงียบ อย่ารบกวนอาจารย์ซุน”

จางเฉียนหลินตวาด แต่ระดับเสียงของเขาไม่เบา นอกจากต้องการขู่ซุนม่อและทำให้เขาล้มเหลว เขายังต้องการหลีกเลี่ยงความลำบากใจด้วยเพราะเขาไม่รู้ว่านี่คือยันต์วิญญาณใด

"เป็นไปได้ไหมว่าข้าเคยนอนดึกเพื่อเรียนหนังสือมาก่อน และตอนนี้ข้าอายุเพียงยี่สิบห้าเท่านั้น และข้าก็แก่ก่อนวัยอันควรพอที่จะเข้าสู่วัยทองในก่อนหน้านี้ได้"

จางเฉียนหลิน บีบเค้นสมองของเขาขณะที่อักขรยันต์ต่างๆ แวบผ่านความคิดของเขาทีละอย่าง อย่างไรก็ตาม ไม่มีสิ่งใดที่ตรงกับที่ซุนม่อกำลังวาด หลังจากนั้น ความคิดที่น่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา

“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้ซุนม่ออายุเท่าไหร่? เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะสร้างยันต์วิญญาณของเขาเอง”

จางเฉียนหลิน มีรอยยิ้มเยาะเย้ยตัวเองอยู่บนใบหน้าของเขา เขาคงจะปัญญาอ่อนจริงๆ ทำไมความคิดเช่นนั้นจึงปรากฏในจิตใจของเขา? แม้แต่ระดับบรรพบุรุษของยันต์วิญญาณก็สามารถปรับเปลี่ยนยันต์วิญญาณได้ การสร้างยันต์วิญญาณที่มีเอกลักษณ์นั้นยากเกินไป

"ไอ้เวร!"

อี้เจียหมินรู้สึกหดหู่ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ หลังจากนั้นเขาเริ่มสาปแช่งเงียบๆ โดยหวังว่าซุนม่อจะล้มเหลว

ขณะที่ยันต์วิญญาณค่อยๆ ใกล้จะเสร็จสมบูรณ์ ทั้งห้องเรียนก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง นักเรียนไม่รู้ว่านี่คือยันต์วิญญาณอะไร แต่พวกเขาทั้งหมดต่างเชื่อมั่นในความงามของยันต์นี้และไม่มีใครยอมละสายตาแม้แต่วินาทีเดียว

เส้นยันต์ การจัดเรียง โครงสร้างทั้งหมด... คุณพระคุณเจ้า มีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่ว่าในกรณีใดมันเป็นความสุขที่ได้ดู

ในเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่ ยังคงเป็นสังคมกึ่งศักดินา และขาดความสามารถในการผลิตอย่างรุนแรง นี่คือเหตุผลที่พวกเขาไม่เข้าใจความสวยงามของการออกแบบสมัยใหม่

ยันต์วิญญาณป้องกันสายฟ้าได้รับการออกแบบโดยระบบ การจัดเรียงเส้นยันต์แต่ละครั้งถูกกำหนดในลักษณะที่แม้แต่ผู้ที่มีอาการโรคย้ำคิดย้ำทำที่ร้ายแรงที่สุดก็ยังรู้สึกสบายใจที่จะดู

ครืนนน!

ขณะที่ซุนม่อถอนพู่กัน พลังปราณวิญญาณในห้องเรียนก็พุ่งเข้าใส่และสร้างวังวันพลังปราณวิญญาณที่ส่งเข้าไปในกระดาษยันต์วิญญาณ

ฉากนี้ไม่เพียงแต่แสดงว่ายันต์วิญญาณเสร็จสมบูรณ์ แต่ยังหมายความว่าระดับของยันต์วิญญาณนั้นสูงมาก อย่างน้อยก็ระดับห้าหรือสูงกว่า

อี้เจียหมิน เหลือบมองไปที่ประตูห้องเรียน และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนอยากจะวิ่งหนี (เฮ้อ สมองของข้าเป็นสนิมหรือเปล่า ทำไมข้าถึงมาที่ชั้นเรียนยันต์วิญญาณของซุนม่อเพื่อสร้างปัญหา?)

ลมปราณหายไป แต่นักเรียนยังคงเงียบ เพราะพวกเขาค้นพบว่าองค์ประกอบของอักขรยันต์วิญญาณนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากอักขรยันต์วิญญาณที่พวกเขาเคยเรียนมาก่อน

"สวยงาม!"

ฟางเหยียนตะโกนด้วยความหลงใหลในขณะที่เขากระแทกฝ่ามือลงบนโต๊ะ

ปัง

เสียงของเขาดังมากและเกือบจะทำให้วิญญาณของนักเรียนคนอื่นสะดุ้งกลัว

ติง!

คะแนนความประทับใจที่ดีจากฟางเหยียน +30 เริ่มต้นการเชื่อมต่อศักดิ์ศรี: เป็นกลาง (30/100)

สมบูรณ์แบบ!

สมบูรณ์แบบ!

สมบูรณ์แบบ!

ลู่ฉางเหอพึมพำกับตัวเอง ร่างกายของเขาเอนไปข้างหน้าจนถึงจุดที่เขาเกือบจะลุกออกจากที่นั่ง เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการกดตัวเองลงบนกระดาษยันต์วิญญาณและชื่นชมมันอย่างพิถีพิถันในระยะใกล้

“ช่างสวยงามเสียจริง!”

“ช่างเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาด แต่รู้สึกสบายใจมากที่ได้ดู!”

“ข้าไม่รู้ว่าทำไม แต่หลังจากดูยันต์วิญญาณนี้ ข้าก็รู้สึกว่าความคิดของข้าชัดเจนขึ้นราวกับว่าข้าสามารถวางภาระทั้งหมดในหัวใจของข้าได้ ข้ารู้สึกว่าจะไม่เสียใจแม้ว่าข้าจะตาย”

นักเรียนทุกคนแสดงความคิดเห็น

“อาจารย์ซุน นี่คือยันต์วิญญาณอะไร?”

ฟางเหยียนอยากรู้อยากเห็น

โอว!

นักเรียนจ้องไปที่ซุนม่อโดยตรง รอให้เขาตอบ

“อาจารย์อี้ ทำไมท่านไม่แนะนำยันต์นี้ให้ชั้นเรียนดูล่ะ?”

ซุนม่อแทรกแซง

เมื่อสายตาของนักเรียนหันไปหาอี้เจียหมิน คนหลังไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการมุดตัวเองไปที่โต๊ะต่อหน้าเขา น่าอายแค่ไหน

เขาอยากจะถามซุนม่อว่ากำลังวาดรูปอะไรอยู่ แต่การปรากฏตัวของวังวนพลังปราณวิญญาณบ่งชี้ว่าอักขรยันต์วิญญาณประสบความสำเร็จ

“ฮะฮะ ไม่เข้าใจเหรอ?”

ซุนม่อยังคงถามต่อไป

อี้เจียหมิน เงียบไป

“ในเมื่อท่านไม่เข้าใจ ก็หุบปากเสียทีในอนาคตเมื่อเข้าเรียนในชั้นเรียนของข้า”

ซุนม่อยังคงมีคำพูดบางอย่างที่เขาต้องการจะพูด แต่เขาตัดสินใจที่จะไว้ชีวิตอี้เจียหมิน เนื่องจากบทเรียนยังคงดำเนินต่อไป

อี้เจียหมินไม่มีใบหน้าที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป เขาลุกขึ้นและเดินออกจากห้องเรียนทันที

จางเฉียนหลินกำลังรอซุนม่อ เพื่อเปิดเผยคำตอบ ทว่าซุนม่อได้นำยันต์วิญญาณออกไปและเริ่มพูดเกี่ยวกับยันต์รวบรวมวิญญาณอีกครั้ง สิ่งนี้เกือบทำให้ จางเฉียนหลิน โกรธจนตาย

(ยันต์รวบรวมวิญญาณ ภรรยาของเจ้าหรือไม่ทำไมเจ้าต้องพูดถึงเรื่องนี้ทุกวัน?)

“อาจารย์ นี่เป็นอักขรยันต์วิญญาณที่ท่านสร้างขึ้นเองหรือไม่?”

หลู่ฉางเหอเดา ห้องเรียนที่มีเสียงดังแต่เดิมเงียบลงอีกครั้งเมื่อทุกคนหันไปมองที่ซุนม่อ

“หา อะไรนะ”

ซุนม่อยกนิ้วชี้ขึ้นแล้ววางลงบนริมฝีปาก

“ข้าบอกไม่ได้”

“อาจารย์ ท่านคือปีศาจเหรอ? หยุดกระตุ้นความอยากอาหารของเราแล้วเปิดเผยคำตอบมา!”

นักเรียนเคาะโต๊ะและเรียกซุนม่อ แต่บรรยากาศในชั้นเรียนก็กลมกลืนกันจริงๆ ยันต์วิญญาณใหม่ยังพิสูจน์ว่าอาจารย์ซุนรู้วิธีวาดยันต์วิญญาณอื่นๆ

"แหกคอกแน่!"

นักเรียนสามารถเดาได้เฉพาะเกี่ยวกับบุคลิกภาพของซุนม่อเท่านั้น

ติง!

คะแนนความประทับใจที่ดีจากหลู่ฉางเหอ +30 กระชับมิตร (240/1,000)

จางเฉียนหลินเกาหูด้วยความกังวล เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าวางฝ่ามือบนหัวสุนัขของซุนม่อและใช้กำลังบังคับให้เขาเปิดเผยคำตอบ เขาอยากจะถามแต่เขาทำไม่ได้ เพราะพอถามไปก็แสดงว่าไม่รู้คำตอบไม่ใช่หรือ?

(เฮ้ย รอให้จบชั้นเรียนก่อนนะ!)

และต่อมา กระแสของเวลารู้สึกช้ามาก เมื่อเสียงระฆังสิ้นสุดชั้นเรียนดังขึ้น จางเฉียนหลิน รู้สึกราวกับว่ารุ่งอรุณมาถึงแล้ว

“ในที่สุดชั้นเรียนก็จบลง!”

ก้นของจางเฉียนหลินยกขึ้นเล็กน้อยจากที่นั่งของเขา เขาเริ่มคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาควรจะพูด ดังนั้นซุนม่อจึงไม่สามารถปฏิเสธการตอบคำถามของเขาได้

“เอ่อ วันนี้ข้าจะพูดมากกว่านี้”

อันที่จริงซุนม่อไม่ได้พูดอะไรมาก แต่เขาทำสิ่งนี้เพื่อรังเกียจจางเฉียนหลิน (เจ้าไม่อยากมาฟังบทเรียนของข้าเหรอ ในกรณีนี้ ข้าจะให้เจ้าฟังมากกว่านี้)

“ลากบทเรียน เจ้ายังมีสติอยู่หรือเปล่า”

เมื่อซุนม่อประกาศสิ้นสุดบทเรียน ก่อนที่จางเฉียนหลินจะเดินไปได้ นักเรียนกลุ่มหนึ่งก็รุมล้อมซุนม่อและเริ่มถามคำถาม

ความนิยมของซุนม่อนั้นสูงมากจนน่ากลัวเล็กน้อย ไม่จำเป็นที่เขาจะถามเป็นการส่วนตัว ดังนั้นจางเฉียนหลินจึงลดฝีเท้าลงและตะแคงหู พยายามฟังคำตอบของซุนม่อ

“อาจารย์ซุน ยันต์วิญญาณนั้นคืออะไรกันแน่?”

ฟางเหยียนเป็นเหมือนเจดีย์ที่ยืนอยู่ต่อหน้าซุนม่อ ดวงตาของเขาที่ราวกับระฆังทองแดงนั้นเต็มไปด้วยความกระหายและความอยากรู้ และความปั่นป่วนเล็กน้อย

หลู่ฉางเหอเหลือบมองที่ก้นของฟางเหยียนโดยไม่รู้ตัว (ถ้าเจ้ามีหาง เจ้าจะดูเหมือนสุนัขอัลเซเชียลรออาหารจริงๆ!)