บทที่ 251 จดหมายเป็นตาย!
บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที
เมฆแปดประตูนั้นล้ำค่าเกินไป หากใครได้รับมัน ตราบใดที่พวกเขาใช้มันอย่างเหมาะสม ตระกูลของพวกเขาก็จะสามารถเจริญรุ่งเรืองได้นับพันปี
ใครจะไม่ต้องการอสูรสายพันธุ์ลึกลับที่หายากและมีค่าเช่นนี้?
ดวงตาของเฉินอันฟู่แฝงแววฆ่าฟัน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาใช้พลังปราณมากเกินไปในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ ทำให้เขาไม่สามารถฆ่าคนเหล่านี้ได้ เขาจะปิดปากพวกเขาทั้งหมดอย่างแน่นอน
เฟี้ยว
เมฆรูปแปดเหลี่ยมปรากฏขึ้นอีกครั้ง จากนั้นมันก็บินขึ้นไปในอากาศด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ
ซุนม่อใช้เนตรทิพย์ เพื่อสังเกตข้อมูลบางอย่าง แต่ดวงตาของเขาไม่สามารถติดตามการเคลื่อนไหวของมันได้
“ไปกันเถอะ!”
จินมู่เจี๋ยสั่ง
“อาจารย์จิน!”
อี้เจียหมินเรียก สายพันธุ์ลึกลับแห่งทวีปทมิฬอัที่ล้ำค่าและประเมินค่ามิได้จะเป็นของใครก็ตามที่มีความสามารถในการคว้ามันไว้ ทำไมนางถึงต้องการมอบให้เฉินอันฟู่?
“เจ้าสามารถเอาชนะเขาได้หรือไม่?”
เสียงของจินมู่เจี๋ยเย็นชา
“ข้าไม่คัดค้าน ถ้าเจ้าอยากรั้งอยู่”
จินมู่เจี๋ยถอยกลับซุนม่อและกู้ซิ่วสวินติดตามนางทันที
หลังจากเห็นเหตุการณ์เช่นนี้อี้เจียหมินก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่เมฆแปดประตูซ่อนตัวอยู่ เขากระทืบเท้าอย่างแรง ไม่กล้ารั้งอยู่ข้างหลัง ถ้าไม่เช่นนั้นเฉินอันฟู่สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย
“พวกเจ้าไม่พอใจการตัดสินใจของข้าเหรอ?”
จินมู่เจี๋ยจ้องมองซุนม่อและกู้ซิ่วสวิน
"ไม่ ภายใต้สถานการณ์นี้ เราไม่สามารถคว้ามันได้อย่างแน่นอน”
ซุนม่อรู้ขีดจำกัดของตัวเอง
“เมฆนั้นยังคงต้องการเล่นกล ล่อลวงให้ทุกคนฆ่ากันเพื่อให้ได้มันมัน น่าสนใจ!"
กู้ซิ่วสวินต้องการอสูรสายพันธุ์ลึกลับชนิดนั้น อย่างไรก็ตามนางไม่กังวล เมื่อพิจารณาจากความฉลาดที่แสดงโดยเมฆแปดประตู มันไม่ง่ายเลยที่จะจับได้ ดังนั้น นางจึงสามารถใช้เวลาของนางและคิดแผนการที่ละเอียดขึ้นได้
.....
จินมู่เจี๋ยก่อกองไฟส่งสัญญาณควันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า ผายหยวนลี่เห็นสัญญาณก็นำนักเรียนมาที่นี่เพื่อรวมตัวกันทันที
“เนื่องจากเหตุการณ์เกิดกะทันหันเกินไป การสัญจรกลุ่มนักเรียนใหม่จะจบลงแค่นี้ เราจะเริ่มการเดินทางกลับของเราเดี๋ยวนี้”
อาจารย์จินรวบรวมครูและพูดถึงแผนการของนาง
“มีอะไรผิดปกติ?”
ผายหยวนลี่ขมวดคิ้ว
“เฉินอันฟู่กำลังพยายามจับเมฆแปดประตู หากเรารั้งอยู่ข้างหลังเราอาจถูกเขาฆ่าตาย!”
จินมู่เจี๋ยอธิบาย
“อาจารย์จิน…”
อี้เจียหมินเริ่มกังวล (เจ้าจะบอกความลับใหญ่ๆ แบบนี้ให้คนอื่นรู้ได้อย่างไร นั่นจะทำให้คู่แข่งของเจ้ามีจำนวนเพิ่มขึ้นไม่ใช่หรือ?)
"ว่าไงนะ? เมฆแปดประตู?”
“สายพันธุ์อสูรที่อยู่ในอันดับที่ 10 ในรายชื่อสายพันธุ์อสูรลึกลับ?”
“มันเป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย? สายพันธุ์อันล้ำค่าเช่นนี้จะปรากฏในระดับแรกของทวีปทมิฬได้อย่างไร?”
ครูทุกคนตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง หลังจากนั้นความร้อนก็เพิ่มขึ้นในอกของพวกเขา หากพวกเขาสามารถจับอสูรสายพันธุ์นี้ได้ ชีวิตของพวกเขาจะเริ่มขึ้นสู่จุดสูงสุด
“อาจารย์จิน ท่านแน่ใจหรือ?”
จางเฉียนหลินถาม
“พวกเราสองสามคนได้เห็นกับตาของเราเอง”
เนื่องจากไม่สามารถเก็บเป็นความลับได้อี้เจียหมินจึงเสนอแนะทันที
“แล้วเรามาตั้งกลุ่มกันไหม? หลังจากที่เราได้รับเมฆแปดประตูแล้ว เราสามารถแบ่งปันระหว่างพวกเราได้ พวกเจ้าคิดว่าไง?”
ทุกคนเงียบไป ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนย่อมต้องการสิทธิแต่เพียงผู้เดียวในสิ่งมีชีวิตดังกล่าว
“ข้าไม่สนว่าพวกเจ้าจะทำอะไร แต่เราต้องรับประกันความปลอดภัยของนักเรียนของเรา หลังจากที่เราส่งพวกเขากลับไปที่จินหลิงพวกเจ้าจะทำอะไรที่เจ้าต้องการก็ทำไปเถอะ”
จินมู่เจี๋ยขมวดคิ้ว
“อาจารย์จิน ถ้าเรากลับมาตอนนี้ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาห้าวันในการเดินทาง ในเวลานั้นทุกอย่างจะสายเกินไปแล้ว”
อี้เจียหมินบ่น
“นอกจากนี้ อาจารย์ของสถาบันว่านเต้าทุกคนก็รู้ความลับเช่นกัน แน่นอนพวกเขาจะติดตามอสูรสายพันธุ์ลึกลับนั้นทันที”
“ทำไมเราไม่จัดครูสองคนให้พานักเรียนกลับไปล่ะ? พวกเราที่เหลือจะติดตามเมฆแปดประตู”
แม้แต่โจวซานอี้ผู้ซึ่งมักทำเรื่องง่ายๆ มาโดยตลอด บัดนี้ก็ยังเต็มไปด้วยความโลภ
"ทุกคน…"
จินมู่เจี๋ยรู้สึกหงุดหงิด
“ความรับผิดชอบที่เจ้าควรมีหลังจากเป็นครูอยู่ที่ไหนหมด?”
“อาจารย์จิน เจ้าพูดแบบนี้ไม่ได้ หากเราสามารถจับเมฆแปดประตูได้ มันจะเป็นประโยชน์ต่อโรงเรียนเช่นกัน”
จางเฉียนหลินยังมีส่วนร่วมในความเห็นแก่ตัวของเขาอีกด้วย
“แค่กลับไปที่จินหลิงเท่านั้น ยังจะมีอันตรายอะไรอีก?”
แม้แต่ผายหยวนลี่ ก็รู้สึกว่า จินมู่เจี๋ยกำลังเอะอะมากเกินไป
“ก็ได้ไม่ต้องเดา หยุดพูด พวกเจ้าอยากทำอะไรก็ทำไป ข้าจะพานักเรียนกลับไปที่จินหลิง”
หลังจากที่จินมู่เจี๋ยพูดนางก็ลุกขึ้นและจากไป
ซุนม่อกวาดสายตามองดูอาจารย์และเดินตามจินมู่เจี๋ย
กู้ซิ่วสวินรู้สึกขัดแย้ง แต่หลังจากลังเลอยู่บ้าง นางก็ยังตัดสินใจไล่ตามจินมู่เจี๋ย
เมื่อเห็นอย่างนี้เซี่ยหยวนในตอนแรกวางแผนที่จะจากไป แต่นางก็ถูกตู้เสี่ยวขัดขวาง
“พี่เซี่ย! นี่เป็นโอกาสที่หายาก ทำไมเราไม่ลองเดิมพันดูล่ะ?”
ตู้เสี่ยวและเซี่ยหยวนมีความสัมพันธ์ที่ดีทีเดียว ถ้าทั้งสองคนทำงานร่วมกัน อาจมีโอกาสสูงขึ้นเล็กน้อย
“เจ้าเต็มใจที่จะละทิ้งสายพันธุ์ลึกลับนั้นหรือ?”
ซุนม่อสำรวจกู้ซิ่วสวิน
"ไม่."
กู้ซิ่วสวินรู้สึกว่าเมฆแปดประตูคงไม่ง่ายที่จะจับ เมื่อส่งนักเรียนกลับไปก่อน นางสามารถปรับปรุงภาพลักษณ์ของนางในสายตาของพวกเขาได้ โดยทำให้พวกเขารู้ว่านางเป็นห่วงพวกเขา ในเวลาเดียวกัน นางสามารถใช้โอกาสนี้ในการซื้ออุปกรณ์ในเมืองเพื่อเตรียมการ
โดยธรรมชาติแล้ว กู้ซิ่วสวินมีความคิดอื่น เมื่อคนเหล่านี้ต่อสู้กันเพื่อเมฆแปดประตู นางจะทำหน้าที่เป็นชาวประมง รับผลประโยชน์หลังจากที่ปลาต่อสู้กันเพื่อเหยื่อล่อ
แน่นอนกู้ซิ่วสวินก็มีความคิดอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือหลังจากที่คนเหล่านี้แย่งชิงเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย นางจะเป็นเหมือนชาวประมงออกมาหาผลประโยชน์
จินมู่เจี๋ยกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของนักเรียน แต่นักเรียนไม่ซาบซึ้งและไม่เข้าใจในความเมตตา เมื่ออี้เจียหมิน 'ประมาท' เปิดเผยความลับของเมฆแปดประตู นักเรียนส่วนใหญ่ไม่ต้องการจากไป
“อาจารย์จินพวกเราต้องการที่จะจับสายพันธุ์ลึกลับนั้นด้วย!”
สายตาของนักเรียนเต็มไปด้วยการแสดงออกที่ร้อนแรง โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่ได้พิจารณาถึงความจริงที่ว่าพวกเขาอาจตาย พวกเขาทั้งหมดกำลังเพ้อฝันว่าพวกเขาจะใช้เมฆแปดประตูเพื่อปีนขึ้นไปสู่จุดสูงสุดของชีวิตหลังจากจับมันได้อย่างไร
เหล่านี้เป็นนักเรียนใหม่ทั้งหมดและการปรากฏตัวของมันทำให้กลุ่มออกค่ายไม่สามารถรวมตัวกันได้ และขณะนี้ภายใต้การล่อใจให้เกิดประโยชน์มหาศาล ความสามัคคีก็พังทลายลงอย่างสิ้นเชิง
เพื่อที่จะรั้งอยู่ข้างหลัง นักเรียนจึงพูดแก้ตัวทุกรูปแบบ
“เอาล่ะ ในเมื่อเป็นอย่างนี้ โปรดลงนามในจดหมายแจ้งเป็นแจ้งตายด้วย!”
จินมู่เจี๋ยกล่าว
หลังจากลงนามในจดหมายแจ้งเป็นแจ้งตายแล้ว นักเรียนจะต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเอง ต่อให้ตายก็โทษใครไม่ได้
“อี้เจียมิน 'เจ้าร้ายกาจมาก'”
จินมู่เจี๋ยจ้องมองที่อี้เจียหมิน สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความโกรธ
“ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้อันซินฮุ่ยและแนะนำให้นางไล่เจ้าออก!”
“เมื่อบิดาผู้นี้ได้เมฆแปดประตู ทำไมข้าถึงยังสนใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนที่จะล่มสลายนั้นล่ะ”
อี้เจียหมินหัวเราะอย่างเย็นชา
เวลาไม่เคยคอยใคร อาจารย์และนักเรียนเช่นจางเหยียนจง ผู้ซึ่งไม่ได้รับความทุกข์ทรมานจากอาการแพ้จากแรงกดดันทางวิญญาณ ได้จัดตั้งกลุ่มชั่วคราวและไปค้นหาร่องรอยของเมฆแปดประตู
เมฆก้อนนี้จงใจแสดงให้เห็นในบางครั้ง หลังจากที่ผู้คนเห็นแล้วมันก็ลอยไปยังส่วนลึกของหุบเขาลมวิญญาณ
การกระทำนี้ถือได้ว่าเป็นการแหย่รังแตน ตอนนี้ แม้แต่นักเรียนที่แพ้ความดันวิญญาณก็ยังอยากไป
ไม่มีวิธีแก้ปัญหานี้ เงินมักจะหลอกล่อใจคน นอกจากนี้ เมฆแปดประตูยังเป็นสิ่งที่ยากพบพานได้สักครั้ง แม้ในรอบ 1,000 ปี มันมีค่ามากกว่าเงินด้วยซ้ำ
“เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ไป!”
จินมู่เจี๋ยตะโกน
นี้เป็นพื้นฐานนักเรียนอย่างจางเหยียนจงมีความแข็งแกร่งเพียงพอ ด้วยโชคเพียงเล็กน้อย พวกเขาอาจจะสามารถจับเมฆได้จริงๆ
แต่สำหรับนักเรียนที่เหลือ ไม่มีความหวังอย่างแน่นอน
“เฮ้อ การได้เห็นแต่ไม่ได้ครอบครองมันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน!”
นักเรียนถอนหายใจราวกับว่าพวกเขาเพิ่งพบกับวันโลกาวินาศ อย่างไรก็ตาม พวกเขายังเข้าใจด้วยว่า จินมู่เจี๋ยกำลังทำสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของตนเอง
สถาบันว่านเต้ายังจัดตั้งกลุ่มนักเรียนชั่วคราวและส่งพวกเขาไปติดตามการเคลื่อนไหวของเมฆ
เมื่อเห็นสิ่งนี้อารมณ์ของจินมู่เจี๋ยก็ดีขึ้นมาก ดูเหมือนว่าสถานการณ์นี้จะหลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับทั้งสองฝ่าย ท้ายที่สุดถ้านางไม่ยอมถอยมากกว่านี้ อาจารย์และนักเรียนเหล่านั้นอาจเลือกที่จะลาออกจากสถาบันจงโจวทันที
“ท่านอาจารย์ พวกเราควรรีบออกไปด้วย!”
ถานไถอวี่ถัง เร่งเร้า
“จะไปไหน?”
ซุนม่อย้อนถาม
“เอ๊ะ? เราจะไม่จับสายพันธุ์ลึกลับนั้นหรือ?”
หยิงไป่อู่รู้สึกประหลาดใจ
"ไม่ เราจะไม่ไป!"
ซุนม่อจ้องไปที่นักเรียนทั้งหกของเขา สังเกตการแสดงออกของพวกเขา
ลู่จื่อรั่วเป็นแฟนตัวยงของซุนม่อ ไม่ว่าอาจารย์ของนางจะพูดอะไรนางก็จะทำ แม้ว่าหลี่จื่อฉีรู้สึกเสียดาย แต่นางก็ไม่สนใจที่จะจับเมฆ
หยิงไป่อู่ขัดแย้งอย่างมาก แต่นางไม่กล้าขัดคำสั่งของซุนม่อ ใบหน้าของเจียงเหลิ่งเย็นชาราวกับศพ ซุนม่อไม่สามารถอ่านความคิดของเขาได้
“ดีแล้วที่ไม่ไป ข้าได้ยินมาว่ามันเป็นเมฆที่มีไหวพริบฉลาดมาก จำนวนผู้ที่ถูกหลอกและเสียชีวิตอย่างน้อยถึงไม่ใช่หมื่นคน ก็คงไม่ต่ำกว่า 8,000 คน”
ซวนหยวนพ่อเป่าจมูกของเขา
“ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าไม่ต้องการมันจริงๆ!”
ถานไถอวี่ถังล้อเลียน
“จุดแข็งคือความเชื่อมั่นสูงสุดในการก้าวไปข้างหน้าในโลก ส่วนผู้ที่ต้องการพึ่งเมฆเพื่อเปลี่ยนชีวิต? ข้าบอกได้แค่ว่าพวกเขากำลังคิดมากเกินไป”
“สมกับเป็นพวกเสพติดการต่อสู้ที่มีกล้ามเนื้อที่สมอง”
ถานไถอวี่ถังชูนิ้วโป้งขึ้น
ภายใต้การนำของจินมู่เจี๋ย กลุ่มออกค่ายเริ่มเดินทางกลับ พวกเขาไม่สามารถเดินทางได้ไกลในหนึ่งวันเนื่องจากนักเรียนทุกคนฟุ้งซ่าน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับเมฆแปดประตูด้วยตนเอง แต่ก็คงจะดีหากพวกเขาสามารถดูว่าใครจะได้มันมา
ระหว่างทางกลับซุนม่อตัดสินใจเปิดหีบสมบัติของเขา ในท้ายที่สุด จากหีบเหล็กสีดำทั้งห้าของเขา เขาเปิดดินมืดสองกอง ซองยาเสริมความงามหนึ่งซอง น้ำมันวาฬโบราณหนึ่งขวด และเครื่องปรุงหนึ่งขวด เรียกได้ว่าของพวกนี้แย่มาก สิ่งนี้ทำให้ซุนม่อไม่กล้าดำเนินการต่ออีกต่อไป เขาตัดสินใจทิ้งหีบสมบัติทองคำไว้ก่อนล่วงหน้า
ในค่ายชั่วคราว หลังอาหารเย็น ทุกคนยังคงไม่สนใจ
“น่าเศร้าที่ไม่มีน้ำพุร้อนอีกแล้ว ถ้าไม่เช่นนั้นก็ควรที่จะแช่ตัวในที่เดียว!”
ซุนม่อเล่าถึงภารกิจที่ได้รับจากระบบ เขาต้องทำให้นักเรียนส่วนตัวทั้งหมดของเขาฝ่าไปหนึ่งระดับ ดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำสำเร็จในตอนนี้
“อาจารย์ ทำไมไม่นวดให้ล่ะ?”
หลี่จื่อฉีเดินเข้ามา
"ทุกอย่างปกติดี ถ้าพวกเจ้ามีคำถามอะไร ถามข้าได้เลย ถ้าไม่มีคำถาม พวกเจ้าไปพักผ่อนได้แล้ว!”
ซุนม่อเติมไม้สองสามท่อนลงในกองไฟ
ลู่จื่อรั่วกลับไปที่กระโจมเล็ก จากนั้นนางก็หยิบกระเป๋าของนางและเตรียมสำรวจบริเวณโดยรอบเพื่อดูว่ามีน้ำพุร้อนหรือไม่ คงจะดีถ้านางสามารถหาให้ครูของนางได้
จิ๊ จิ๊!
ปลาหมูกระโดดออกจากถุง
“เสี่ยวชิวชิว ข้าอยากไปหาบ่อน้ำพุร้อนให้อาจารย์ เจ้าควรอยู่ในกระโจมอย่างเชื่อฟังและอย่าวิ่งมั่ว ตกลงไหม? ถ้าไม่เช่นนั้น ถ้ามีคนจับเจ้าได้ เขาก็อาจจะพยายามเอาเจ้าไปต้มอาหาร”
เด็กสาวมะละกอสาวเหยียดนิ้วชี้ออกแล้วตบหัวปลาหมูเบาๆ
จิ๊ จิ๊!
ปลาหมูร้องออกมาและพันตัวรอบแขนของลู่จื่อรั่ว
“หืม? เจ้าอยากไปกับข้าเหรอ?”
ลู่จื่อรั่วลังเลเล็กน้อย แต่ในที่สุดก็ตกลงใจ คงจะดีถ้ามีเพื่อนร่วมทาง
เด็กสาวมะละกอสาวรู้ดีว่าถ้าอาจารย์รู้เจตนา คงไม่มีโอกาสได้ออกไปไหนแน่ ดังนั้นนางจึงแอบออกมาจากค่ายอย่างลับๆ หลังจากนั้น นางตกอยู่ในความงุนงงเมื่อมองดูแสงรังสีที่สาดส่องลงมายังพื้นดิน นางควรมุ่งหน้าไปทางไหน?
ลู่จื่อรั่วคิดเล็กน้อยและหยิบกิ่งไม้ขึ้นมาก่อนที่จะวางลงบนพื้น หลังจากนั้นนางก็ปล่อยมือ ปั้ก! กิ่งไม้ร่วงไปในทิศทาง 10 นาฬิกา
“ก็ได้ งั้นเราไปที่นั่นกัน”
หลังจากที่ลู่จื่อรั่วตัดสินใจเลือกทิศทางแล้ว นางก็ก้าวเท้ายาวขึ้นทันทีและวิ่งออกไป
ปลาหมูน้อยถึงกับเหงื่อตก (ข้ากำลังวางแผนที่จะหาน้ำพุร้อนให้เจ้า แต่เจ้าจัดการเองได้หรือ โชคของเจ้าจะดีขนาดนั้นจริงหรือ?)
ตามธรรมชาติแล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้ลู่จื่อรั่วต้องออกนอกเส้นทาง 'เสี่ยวชิวชิว' จะเรียกและแก้ไขเส้นทางของนางเป็นครั้งคราว
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาลู่จื่อรั่วก็สามารถหาน้ำพุร้อนได้
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น