บทที่ 254 ระดับที่ห้าของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต
ซุนม่อมีความสุขมาก การเดินทางสู่ทวีปทมิฬครั้งนี้ให้ผลลัพธ์ที่ดี
ถ้าเขาขุดผลึกวิญญาณทั้งหมดออกมา เขาก็จะสามารถขายพวกมันได้ในราคาที่สูงมากมาย แน่นอนว่าซุนม่อจะไม่ขายมัน เขาจะใช้ของเหล่านี้เพื่อเลี้ยงดูเหล่าศิษย์ของเขา
“จื่อรั่ว ถามปลาหมูตัวนั้นว่าทำไมพลังปราณวิญญาณที่นี่ถึงหนาแน่นนัก?”
หลี่จื่อฉีรู้สึกสงสัย
"ก็ได้!"
เด็กสาวมะละกอพึมพำอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับมารายงาน
“มันบอกว่าปราณวิญญาณพุ่งขึ้นมาจากเบื้องล่าง แต่เนื่องจากมันอันตรายเกินไป มันไม่เคยลงไปมาก่อน”
"อาจารย์?"
หลี่จื่อฉีมองไปที่ซุนม่อ ความหมายของนางชัดเจนมาก (เราควรลงไปดูไหม ถ้าจะใช้ที่นี่เป็นฐาน เราก็ต้องทำให้แน่ใจว่าบริเวณโดยรอบปลอดภัยและไม่มีอันตรายซ่อนเร้นอยู่)
“ไม่ต้องรีบ!”
ซุนม่อวางแผนจะลงไปเอง มันอันตรายเกินไปที่จะพาสาวๆ ไปด้วย
มังกรปราณวิญญาณสัญจรรู้ดีว่าความลับของมันถูกเปิดเผยและไม่สามารถใส่ใจที่จะซ่อนได้ มันเหวี่ยงหางและแหวกว่ายในอากาศ จากนั้นมันก็พุ่งเข้าไปในช่องว่าง
ไม่นานเสี่ยวชิวชิวก็ออกมา มันเคลื่อนขึ้นไปที่ลู่จื่อรั่วและพ่นเพชรวิญญาณห้าเม็ดที่มีขนาดเท่ากับเชอร์รี่ แต่ละเม็ดเปล่งประกายด้วยสีน้ำเงินเข้ม
“นี่คือเพชรวิญญาณ!”
หลี่จื่อฉีอ้าปากค้าง เพชรวิญญาณตามชื่อของพวกมันคือเพชรปราณวิญญาณ พวกมันเป็นส่วนที่มีค่าที่สุดในสายแร่หินวิญญาณ ปราณวิญญาณที่บรรจุอยู่นั้นเป็นอาหารที่มีคุณภาพสูงสุด และไม่เพียงแต่สามารถนำมาใช้เพื่อการฝึกปรือเท่านั้น แต่ยังสามารถชำระล้างสิ่งสกปรกในร่างกายได้อีกด้วย เพิ่มการดูดซับพลังปราณวิญญาณของผู้ฝึกปรือ
หากพลังปราณวิญญาณจำกัดที่ร่างกายของผู้ฝึกตนสามารถดูดซับได้อยู่ที่ห้า จากนั้นหลังจากการขยายตัวจากเพชรวิญญาณ ขีดจำกัดนี้สามารถเพิ่มเป็นสิบเป็นอย่างน้อย หากความถนัดของผู้ฝึกตนดีพอ มันสามารถเพิ่มขึ้นได้สามเท่าหรือมากกว่านั้น
หากขีดจำกัดของพลังงานทางจิตวิญญาณของผู้ฝึกปรือคือห้า จากนั้นหลังจากการขจัดสิ่งสกปรกและการขยายตัวด้วยเพชรพลังปราณวิญญาณ ขีดจำกัดนี้สามารถเพิ่มเป็นอย่างน้อยสิบและหากคุณสมบัติของผู้ฝึกฝนดีเพียงพอก็สามารถเพิ่มขึ้นเป็นสามเท่าหรือแม้แต่ เพิ่มขึ้นไปอีก
“เสี่ยวชิวชิว ขอบคุณ!”
ลู่จื่อรั่วลูบหัวมังกรปราณวิญญาณสัญจรแล้วหยิบเพชรวิญญาณขึ้นมา แล้ววิ่งไปหาซุนม่อและยื่นมันให้เขาด้วยมือทั้งสอง
“นี่คือสิ่งที่มอบให้เจ้าเก็บไว้ใช้เอง”
ซุนม่อไม่ได้รับมา
ลู่จื่อรั่วมองดูเจ้าตัวเล็ก เมื่อเห็นว่าไม่คัดค้าน นางจึงยืนกราน
“ท่านอาจารย์ นี่เป็นของขวัญที่ข้ามอบให้ท่าน!”
จิ๊ จิ๊!
มังกรปราณวิญญาณสัญจรร้องมาที่ซุนม่อ บ่งบอกว่ามันจะพาพวกเขาไป นั่นเป็นเพียงหินสองสามชิ้นที่มีระดับปราณวิญญาณสูงกว่าไม่ใช่หรือ? มันจะสามารถนำกลับมาได้ค่อนข้างมากหลังจากไปรอบๆ บนชั้นที่สูงขึ้นของทวีปทมิฬ
แน่นอนว่าชั้นที่สูงขึ้นก็จะอันตรายมากขึ้นเช่นกัน
ซุนม่อยังคงลังเลและมังกรปราณวิญญาณก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป มันพุ่งเข้าไปในช่องว่างอื่น ไม่นานต่อมา มันก็บินกลับมา พ่นเพชรวิญญาณออกมาอีกห้าเม็ด
จิ๊ จิ๊!
มังกรปราณวิญญาณสัญจรขดตัวและลงอยู่บนหัวของลู่จื่อรั่วอย่างมั่นคง
“ศิษย์พี่ ศิษย์น้อง สิ่งเหล่านี้มีไว้สำหรับเจ้า!”
ลู่จื่อรั่วหยิบเพชรวิญญาณสองเม็ดและมอบให้กับเด็กสาวสองคนตามลำดับ
“ข้าไม่สามารถรับไว้ได้ พวกมันล้ำค่าเกินไป!”
หยิงไป่อู่ปฏิเสธ นับตั้งแต่ที่นางได้คุยกับซุนม่อครั้งก่อน นางเปลี่ยนไปมาก และพยายามควบคุมแรงกระตุ้นเรื่องความรักเงินของนาง
“เจ้าเก็บไว้ใช้ในภายหลังเถอะ”
หลี่จื่อฉีก็ปฏิเสธเช่นกัน
“โอว พวกเจ้าทำกับข้าเหมือนคนนอกหรือเปล่า?”
เด็กสาวมะละกอหน้ามุ่ยและมองทั้งสามคนด้วยน้ำตาคลอเบ้า (อาจารย์ก็ไม่ต้องการ ศิษย์พี่ศิษย์น้องของข้าก็ไม่ต้องการมัน พวกเจ้าไม่ทำกับข้าเหมือนครอบครัวเลย)
ในมุมมองของเด็กสาวมะละกอ ควรแบ่งปันสิ่งดีๆ ให้กับครอบครัวเท่านั้นจึงจะมีความหมาย
“อย่าร้องไห้!”
ซุนม่อลูบหัวลู่จื่อรั่ว
“ข้าจะรับไว้."
"ฮะ ฮะ!"
ลู่จื่อรั่วยิ้มออกมาและมองไปทางหลี่จื่อฉี
“ขอบคุณสำหรับของขวัญของเจ้า!”
หลี่จื่อฉีทำในสิ่งที่ซุนม่อทำและลูบหัวลู่จื่อรั่ว
“แล้วพวกท่านยังรออะไรอยู่? รีบใช้เดี๋ยวนี้!”
ลู่จื่อรั่วกระตุ้น พวกเขาจะไม่มีปัญหาในการปรับระดับหากพวกเขาใช้เพชรวิญญาณ
“พวกเจ้าสามารถฝ่าฟันได้ ข้าจะอยู่อารักขา."
หลังจากพูดอย่างนั้นหยิงไป่อู่ก็เดินไปที่ประตูและเฝ้าปากทาง เป็นเพราะนางเพิ่งยกระดับเมื่อไม่กี่วันก่อน และเป็นการดีที่สุดสำหรับนางที่จะรักษาระดับการฝึกฝนของนางให้คงที่ก่อนที่จะพยายามต่อไป
เนื่องจากเป็นการแสดงความกตัญญูกตเวทีของลูกศิษย์ ซุนม่อไม่ได้วางแผนที่จะเกรงใจ ยิ่งกว่านั้น หลังจากที่มาที่ทวีปทมิฬ เผชิญกับสภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาดและเปลี่ยนแปลงไป ย่อมเป็นการดีกว่าที่จะมีความสามารถในการต่อสู้สูง
ถ้าจะพูดถึงเรื่องอื่นๆ อีก ถ้ามีใครรู้จักมังกรปราณวิญญาณสัญจรและต้องการชิงมันไว้ ในฐานะอาจารย์ของลู่จื่อรั่ว เขาจะต้องช่วยนางใช่ไหม?
“นี่ถือเป็นการฆ่าใครซักคนแล้วหาเลี้ยงชีพหรือเปล่า”
ซุนม่อส่ายหัวและทิ้งความคิดที่ฟุ้งซ่านทั้งหมดในใจของเขา จากนั้นเขาก็มองหาตำแหน่งที่เงียบสงบในห้องโถงและนั่งลง หลังจากเช็ดเพชรวิญญาณ เขาก็โยนมันเข้าไปในปากของเขา
เขาโคจรพลังตามหลังวิทยายุทธ์ของเขาและดูดซับปราณวิญญาณ
บูม!
แก่นแท้แห่งปราณวิญญาณที่สะสมมานานหลายปีก็ระเบิดออกในปากทันทีโดยไม่ทราบสาเหตุและบุกทะลวงเข้าไปในร่างกาย ราวกับคลื่นยักษ์ของแม่น้ำแยงซีที่ไหลผ่านเพื่อขจัดสิ่งสกปรกในร่างกายออกไป
เนื่องจากเคล็ดการนวดแบบโบราณ ความเข้าใจของซุนม่อเกี่ยวกับร่างกายมนุษย์อาจกล่าวได้ว่าเชี่ยวชาญพอๆ กับคนขายเนื้อในการชำแหละโค ดังนั้นเขาจึงรู้สึกถึงประโยชน์ของเพชรวิญญาณในทันที
น่าเสียดายที่การใช้ครั้งแรกเท่านั้นจึงจะได้ผลดีที่สุด ต่อมาเมื่อใช้มากขึ้น ผลก็จะยิ่งแย่ลงไปอีก ท้ายที่สุดมันก็มีขีดจำกัด
ซุนม่อพยายามอย่างเต็มที่เพื่อควบคุมปราณวิญญาณขนาดใหญ่นี้ ทำให้มันไหลผ่านเส้นชีพจรของเขา ก่อตัวเป็นวัฏจักร อย่างไรก็ตามน่าเสียดายอยู่บ้าง ถ้ามีคนใช้เคล็ดการนวดแบบโบราณกับเขาในตอนนี้ ผลของการดูดซึมจะดียิ่งขึ้นไปอีก
ประมาณสามนาทีต่อมา พลังปราณวิญญาณในร่างกายของซุนม่อก็ปะทุขึ้นมาทันที
บูม! บูม! บูม!
คลื่นพลังระลอกแล้วระลอกเล่าแผ่กระจายออกไปและแม้กระทั่งทำให้ผลึกหินย้อยใกล้เคียงแตกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยแรงกระแทก
เพชรวิญญาณชำระล้างร่างกาย ขั้นที่ 5 ของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต เสร็จสมบูรณ์!
หลังจากยกระดับ การได้ยินและการมองเห็นของซุนม่อก็ชัดเจนมาก โลกที่เขาเห็นดูเหมือนจะชัดเจนขึ้นกว่าที่เคยเป็นมา
“ยินดีด้วยอาจารย์!”
ทั้งสามสาวขึ้นไปแสดงความยินดีทันที
“พวกเจ้าใครจะไปก่อน”
หลังจากถามพวกเขาแล้ว ซุนม่อก็แบ่งปันประสบการณ์ของเขากับเพชรวิญญาณกับหลี่จื่อฉีและลู่จื่อรั่ว เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาใช้ทางอ้อม
“ศิษย์พี่ใหญ่ สามารถไปก่อน!”
ลู่จื่อรั่วกล่าวอย่างสุภาพ ในบรรดาศิษย์พี่น้องทั้งหมด เด็กสาวมะละกอเป็นคนที่เคารพไข่ดาวน้อยที่สุด
“เดี๋ยวข้าต้องขอรบกวนอาจารย์”
หลี่จื่อฉีขัดขานั่งสมาธิวางเพชรวิญญาณเข้าไปในปากของนาง
เมื่อแก่นแท้ของปราณวิญญาณฉีพุ่งออกมาและเริ่มพล่านในร่างกายของนาง หลี่จื่อฉีร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
เป็นเรื่องช่วยอะไรไม่ได้ เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ นางเคลื่อนไหวน้อยเกินไป ทำให้สภาพร่างกายของนางอ่อนแอเกินไป ดังนั้นการชำระล้างปราณวิญญาณขนาดใหญ่เช่นนี้จึงเป็นการทรมานสำหรับนาง
ซุนม่อใช้เคล็ดการนวดแบบโบราณในทันที
บูม!
จินนี่ปรากฏตัวขึ้นโดยใช้มือทั้งสองข้างของเขาเพื่อนวดส่วนต่างๆ ของร่างกายของหลี่จื่อฉีอย่างรวดเร็ว มีภาพติดตามากมายปรากฏขึ้น
ฮัชชา! ฮัชชา!
จินนี่ถึงกับส่งเสียงร้องแปลกๆ
อย่างไรก็ตาม หลี่จื่อฉี รู้สึกดีขึ้นมากในทันที
ลู่จื่อรั่วมองจากระยะไกล ทันใดนั้นหูของนางก็กระตุกและนางมองไปในทิศทาง 3 นาฬิกา
"เกิดอะไรขึ้น?"
หยิงไป่อู่ถามและกำดาบของนางแน่น
“ความรู้สึกของการถูกสอดแนมมาอีกแล้ว!”
ลู่จื่อรั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย
ความก้าวหน้าของหลี่จื่อฉีดำเนินไปอย่างสมบูรณ์แบบโดยไม่มีปัญหาใดๆ ด้วยเพชรวิญญาณระดับสุดยอด การคุ้มกันของซุนม่อ และเมื่อพิจารณาถึงความถนัดของไข่ดาวน้อยก็ไม่เลวเหมือนกัน พูดได้เพียงว่าโชคของนางแย่มากถ้านางยังคงล้มเหลวภายใต้เงื่อนไขดังกล่าว
“จื่อรั่ว ถึงตาเจ้าแล้ว!”
ซุนม่อไม่ได้พักผ่อนและต้องการใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด
"โอ้!"
ลู่จื่อรั่ว พูดอย่างกังวล
“ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังสอดแนมเราอยู่”
“มันเหมือนกับสองสามครั้งก่อนหน้านี้หรือเปล่า?”
หลี่จื่อฉีถาม ก่อนหน้านี้นางยังได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่มันจะเป็นมังกรปราณวิญญาณสัญจรที่สอดแนมพวกเขาในความมืด แต่ตอนนี้ เสี่ยวชิวชิวอยู่ข้างลู่จื่อรั่ว แล้วจะมีอะไรอีก?
เดี๋ยวก่อน มันไม่ใช่เมฆแปดประตูอย่างนั้นเหรอ?
“อาจารย์ จื่อรั่ว เดี๋ยวก่อน!”
หลี่จื่อฉีหยุดทั้งสองคนและคิดอย่างหนัก ไม่ว่ามันจะเป็นเมฆแปดประตู ทำไมมันถึงสอดแนมลู่จื่อรั่วหลายครั้ง?
ไม่ อาจเป็นไปได้ว่านางไม่ใช่คนเดียวที่ถูกสอดแนม มันเป็นเพียงความรู้สึกของนางแข็งแกร่งขึ้น และนางเป็นคนเดียวที่สังเกตเห็นมัน
ยิ่งกว่านั้น เนื่องจากมีบางสิ่งติดตามพวกเขามาโดยตลอด หมายความว่าพวกเขามีบางสิ่งที่สามารถดึงดูดสิ่งนี้ได้ พิจารณาจากรูปลักษณ์ สถานที่ และเวลา...
หลี่จื่อฉีเล่าว่าทุกครั้งที่ลู่จื่อรั่วพูดว่านางรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังแอบดูนางอยู่ เมื่อ ซุนม่อกำลังนวดให้ทุกคน สิ่งที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดอาจสงสัยเกี่ยวกับหัตถ์จับมังกรโบราณได้ใช่หรือไม่
“อาจารย์ เมื่อท่านนวดให้จื่อรั่วโปรดทำทั้งชุดและแสดงเสน่ห์ของหัตถ์จับมังกรโบราณอย่างสมบูรณ์”
หลี่จื่อฉีแนะนำ
ซุนม่อรู้สึกงุนงง แต่ก็ไม่สำคัญ อย่างไรก็ตาม งานหลักจะทำโดยจินนี่ สำหรับเขา เขาจะต้องทำให้พลังปราณหมดสิ้น และมันจะไม่เหนื่อย
ลู่จื่อรั่วเริ่มพยายามเพิ่มระดับ
หลี่จื่อฉีจดจ่อความสนใจของนางและสังเกตสภาพแวดล้อม แต่ไม่ได้สังเกตอะไรเลย
“ข้าเดาผิดหรือเปล่า”
ไข่ดาวน้อยรู้สึกงุนงง
แรงผลักดันของลู่จื่อรั่ว เมื่อพยายามเพิ่มระดับนั้นทำให้โลกสั่นคลอนจริงๆ
ถูกต้องแล้ว แก่นแท้ของปราณญาณที่บรรจุอยู่ในเพชรวิญญาณจะเพียงพอสำหรับคนที่อยู่ในขอบเขตที่จุดอัคคีผลาญโลหิตเพื่อยกระดับ นับประสาอะไรกับคนที่อยู่ในขอบเขตการปรับสภาพกาย
อย่างไรก็ตาม ทฤษฎีนี้ใช้ไม่ได้กับลู่จื่อรั่ว ในตอนแรกเมื่อนางเริ่มที่จะเพิ่มระดับ ผลึกวิญญาณทั้งหมดที่อยู่ในห้องโถงทั้งหมดได้รับผลกระทบ พลังปราณที่บรรจุอยู่เริ่มไหลออกมาราวกับถูกกระแสน้ำวนท่วมท้น แล้วพุ่งเข้าสู่ร่างของเด็กสาวมะละกอ
ซุนม่อรู้สึกประหม่ามากจนเหงื่อออกเป็นถัง
ถ้าคนธรรมดาดูดซับพลังปราณมากขนาดนั้น พวกเขาจะระเบิดเหมือนบอลลูนที่ยืดออก อย่างไรก็ตามลู่จื่อรั่วสบายดี
สิบนาทีผ่านไปแต่ยังไม่จบ
จิตใจของเด็กสาวมะละกอที่จดจ่ออยู่กับที่ก่อนหน้านี้ก็เริ่มฟุ้งซ่านเช่นกัน
“ท่านอาจารย์ สิ่งนั้นยังคงอยู่!”
“อย่าสนใจ!”
ซุนม่อรู้สึกลำบากใจ เกิดอะไรขึ้นกับร่างของสาวมะละกอ? ไม่ เมื่อข้ากลับไป ข้าต้องการคุยกับอันซินฮุ่ย และไปที่ห้องสมุดส่วนตัวของท่านปู่เพื่อตรวจสอบข้อมูล
แม้ว่าเขาจะแก้ปัญหาของลู่จื่อรั่วไม่ได้ อย่างน้อยเขาก็ควรหาเหตุผลว่าทำไมนางถึงซึมซับปราณวิญญาณมากมาย
โชคดีที่นอกจากจะดูดซับพลังปราณจำนวนมหาศาลแล้ว ไม่มีอุบัติเหตุอื่นเกิดขึ้น หลังจากผ่านไปอีกห้านาที นางก็ยกระดับได้สำเร็จ
ซุนม่อถอนหายใจเฮือกใหญ่
“อาจารย์ เราไปผจญภัยกันไหม”
เด็กสาวมะละกอตื่นเต้นมาก นางรู้สึกว่านางแข็งแกร่งขึ้นและแม้ว่าพวกเขาจะต้องเผชิญกับอันตรายใดๆ นางก็สามารถจัดการกับมันได้
ซุนม่อลังเล
“อาจารย์ ไปกันเถอะ ก่อนอื่นเราจะตรวจสอบสภาพแวดล้อมและทำความเข้าใจภูมิประเทศที่นี่ เราอาจโชคดีและเก็บสมบัติได้บ้าง!”
เมื่อหลี่จื่อฉีพูดเช่นนี้ นางก็เหลือบมองไปที่ลู่จื่อรั่ว ตราบใดที่พวกเขาตามเด็กสาวมะละกอ โชคของพวกเขาก็ไม่เลว
"อาจารย์!"
หยิงไป่อู่ยังมองไปที่ซุนม่อด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้าในสายตาของนาง (ใครจะไม่อยากไปตามหาสมบัติล่ะ?)
"ก็ได้!"
ซุนม่อก็อยากจะไปดูสถานที่เช่นกัน มันเหมือนกับการเล่นเกม แน่นอนว่าจะต้องมองไปรอบๆ เมื่อพวกเขามาถึงที่ใหม่ใช่ไหม? ไม่อย่างนั้นจะมีอะไรสนุกอีกล่ะ?
“จื่อรั่ว ถามเสี่ยวชิวชิวว่ามีที่ใดที่น่าไปสำรวจบ้าง?”
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น