บทที่ 261 ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราเป็นคู่หูกัน
หินผลึกแก้วสีฟ้าโปร่งแสงพุ่งออกมาจากน้ำพุและลอยอยู่ต่อหน้าหลี่จื่อฉี
"อาจารย์!"
หลี่จื่อฉีจับมันแล้วส่งต่อให้ซุนม่อ
“ความกตัญญูกตเวทีของเจ้าไม่เลว แต่เขาจะสามารถเข้าใจมันได้หรือไม่”
ราชันย์วายุเยาะเย้ย
เนื่องจากถูกผนึกไว้นานเกินไป ความคิดของราชันย์วายุจึงผิดปกติเล็กน้อย วิชาท่าร่างของราชันย์วายุนั้นเขียนขึ้นด้วยภาษาโบราณของเก้าแว่นแคว้น เพราะเขาต้องการทำสิ่งต่างๆ ให้ยุ่งยากสำหรับซุนม่อ รวมทั้งลดสถานะของเขาในหัวใจของหลี่จื่อฉี
หลี่จื่อฉีเพิกเฉยต่อราชันย์วายุ
“ข้าจะจำเรื่องนี้ไว้!”
ซุนม่อนึกในใจเกี่ยวกับราชาแห่งวายุ
“ระบบฯ มีหนังสือเกี่ยวกับภาษาโบราณขายบ้างไหม?”
เป็นเวลานานแล้วที่ซุนม่อสำรวจร้านค้า เขาไม่รู้ว่ามีสินค้าใหม่ขายหรือไม่
“ใช่ มีหนังสือระดับผู้เชี่ยวชาญ มันใช้แต้มความประทับใจ 5,000 แต้ม!”
ตามที่ระบบอธิบาย มันเปิดร้านค้าพ่อค้าขึ้น หนังสือทองคำเล่มหนึ่งลอยขึ้นไปในอากาศและเขียนด้วยภาษาโบราณของเก้าแว่นแคว้น
หมายเหตุ: นี่เป็นรูปแบบภาษาแรกสุดในทวีปแผ่นดินใหญ่ ภาษาได้สาบสูญไปนานแล้ว หลังจากเรียนรู้แล้ว จะช่วยได้เพียงเพื่อจุดประสงค์ทางโบราณคดีเท่านั้น ไม่มีประโยชน์อื่นๆ สำหรับสิ่งนี้
“แล้วทำไมถึงตั้งราคาไว้สูงขนาดนั้น”
ซุนม่อรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยในใจ (เจ้าคิดว่าเป็นเรื่องง่ายสำหรับข้าที่จะได้รับคะแนนความประทับใจที่ดีหรือไม่)
“ความรู้นั้นประเมินค่าไม่ได้ มันย่อมมีราคาสูงเสียดฟ้า”
ระบบโต้กลับทันควัน
ซุนม่อกลอกตา หลวงจีนเฒ่าในวัดชอบใช้วิธีการดังกล่าวพูดให้คลุมเครือเพื่อหลอกล่อผู้มาเยือน
เมื่อพวกเขาเลิกสนใจ เงินบริจาคที่บริจาคให้กับวัดจะหายไป
"ข้าจะซื้อ!"
ซุนม่อไม่มีทางเลือก ถ้าเขาไม่เรียนรู้ เขาก็ทำได้แค่พึ่งพาราชันย์วายุ เพื่อถอดรหัสให้เขา สำหรับครูแล้ว มันไม่ถือว่าเป็นความอัปยศครั้งใหญ่ แต่ถึงกระนั้นก็ยังน่าอาย
ติง!
“ขอแสดงความยินดีกับการซื้อที่ประสบความสำเร็จของเจ้า สินค้าถูกขายแล้ว เรายินดีต้อนรับการมาเยือนของเจ้าในครั้งต่อไป!”
“ใช้เดี๋ยวนี้!”
ซุนม่อสั่ง
หนังสือเล่มนี้ถูกบดขยี้และกลายเป็นลำแสงสีทองเข้ามาในจิตใจของเขา
สัญลักษณ์ลึกลับติดตรึงตัวเองในความทรงจำของซุนม่อทันที ราวกับว่าเขาเชี่ยวชาญภาษานี้ตั้งแต่เกิด
ติง!
“ยินดีด้วยที่ได้ภาษาโบราณของเก้าแคว้น
ระดับความชำนาญ: ระดับผู้เชี่ยวชาญ!”
เมื่อเห็นซุนม่อยังคงนิ่งเงียบ ราชันย์วายุก็หัวเราะอย่างพอใจ “
“เจ้าไม่เข้าใจมันเหรอ? ไม่เป็นไร ข้าสามารถสอนพวกเจ้าได้ ท้ายที่สุดพวกเจ้าเป็นมดและไม่อาจถือว่าผิดก็ได้”
“ไม่ต้องกังวลไปหรอก!”
ซุนม่อหยิบกระดานผลึกและเปิดดูอย่างรวดเร็ว ตามที่คาดไว้ของวิทยายุทธ์ชั้นเซียนระดับที่ไม่มีใครเทียบ แม้ว่าซุนม่อจะมีความเชี่ยวชาญในภาษาโบราณอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจบางส่วน
“ระบบ ข้าต้องการซื้อตราสัญลักษณ์เวลาครั้งเดียวเพื่อเพิ่มพูนความเชี่ยวชาญในภาษาโบราณ”
ซุนม่อใช้คะแนนความประทับใจของเขาอีกครั้ง
ใครกลัวใคร? อย่างมากที่สุดเขาจะเพิ่มรอบการบรรยาย ซุนม่อคนปัจจุบันไม่ใช่มือใหม่แล้ว เพียงแค่วิชาควบคุมสัตว์อสูรวิญญาณระดับปรมาจารย์ของเขาก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้นักเรียนของทั้งโรงเรียนเร่งรีบรับฟังการบรรยายของเขา
ใช้งาน ยกระดับ!
ติง!
“ยินดีด้วย ความสามารถในภาษาโบราณของเก้าแว่นแคว้นของเจ้าได้เพิ่มขึ้นเป็นระดับปรมาจารย์ ได้โปรดทำงานหนักต่อไป!”
คราวนี้เมื่อซุนม่อมองดูคำบนกระดานแก้วอีกครั้ง เขาก็ได้รับความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับคำเหล่านั้น
“เฮ้ แค่บอกมา ถ้าเจ้าไม่เข้าใจ หยุดเสียเวลาของทุกคนได้แล้ว!”
ราชันย์วายุกระตุ้น
“จื่อฉี ท่องวิทยายุทธ์ของราชันย์วายุก่อนหน้านี้ให้ฟังอีกครั้ง”
ซุนม่อกังวลว่าหลี่จื่อฉีอาจลืมส่วนหนึ่งของมันไปแล้ว หากพวกเขาฝึกปรือโดยใช้วิทยายุทธ์ที่ไม่สมบูรณ์ ปัญหาก็จะเกิดขึ้นได้ง่ายขึ้น
ไข่ดาวน้อยทำตามที่นางบอกทันที
ราชันย์วายุไม่ได้ห้ามนางเพราะเขาต้องการสังเกตหลี่จื่อฉีอีกสักหน่อย ถ้านางทำไม่ได้ เขาจะฆ่ามดพวกนี้ ข้อตกลงระหว่างกันนั้นสามารถถูกมองว่าไม่มีอยู่จริง
อย่างไรก็ตาม ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าหลี่จื่อฉีนั้นโดดเด่นอย่างแท้จริง โดดเด่นมากจนราชันย์วายุ รู้สึกว่าหนังศีรษะของเขาชา แต่เมื่อเขา 'จ้อง' ซุนม่ออีกครั้ง เขาก็เต็มไปด้วยความทุกข์
“เฮ้ย ใครอนุญาตให้เจ้าทำตัวเป็นมหาคุรุที่นี่”
ราชันย์วายุโกรธมาก (เจ้าคิดว่าการแสดงเสแสร้งมีสมาธิมาก จะทำให้เจ้าหลอกลวงข้าได้หรือ ถ้าเจ้าเข้าใจภาษาโบราณของเก้าแคว้นจริงๆ ข้าจะมอบวิทยายุทธ์ระดับเซียนให้เจ้า!)
“วิทยายุทธ์ของราชันย์วายุ ใช้ร่วมกับธนูจ้าวพายุ หลังจากเรียนรู้แล้ว ลูกศรที่ควบแน่นจะแสดงผลการฆ่าที่ต่างออกไป ตัวอย่างเช่น ติดตาม ระเบิด หรือยิงธนูหกดอกพร้อมกัน!”
"อะไรนะ?"
ทุกคำที่ราชันย์วายุต้องการจะพูดถูกกลืนกลับเข้าไปในท้องของเขา ซุนม่อเพิ่งระบุจุดสำคัญของวิชาศักดิ์สิทธิ์แห่งลมปราณ เว้นแต่จะมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับวิทยายุทธ์ฝึกปรือ มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะพูดแบบนั้น
“โดยธรรมชาติแล้ว คันธนูอื่นๆ สามารถใช้กับวิทยายุทธ์นี้ได้ แต่ระดับพลังจะอ่อนลง!”
ซุนม่อยักไหล่
เมื่อตอนที่เขายังเป็นนักเรียน แม้ว่าเขาจะไม่ใช่นักปราชญ์ระดับแนวหน้า แต่ผลงานของเขานั้นเหนือกว่าใครหลายคน นอกจากนี้สมัยนั้นเพื่อเพิ่มความสามารถในการฟัง เขาจะทำให้ตัวเองฟังคำศัพท์จากเทปแม่เหล็กภาษาอังกฤษในขณะที่เขากำลังรับประทานอาหารหรือเข้าห้องน้ำ เขาฝึกฝนจนบรรลุมาตรฐานการแปลจากทั้งสองภาษาพร้อมกันโดยไม่มีปัญหา
“อาจารย์น่าประทับใจมาก!”
เด็กสาวทั้งสามคนตกใจ อาจารย์ของพวกเขายิ่งใหญ่ที่สุดอย่างแท้จริง
“เฮ้ย เฮ้ย.. พวกเจ้าไม่รู้สึกทึ่งกับความแข็งแกร่งของวิชาเซียนของราชันย์วายุเลยเหรอ? ทำไมทุกคนถึงชื่นชมอาจารย์ของเจ้า? หืม เจ้าคิดว่าข้า ราชันย์วายุไม่ต้องการหน้าบ้างเหรอ?”
ราชันย์วายุรู้สึกขัดเคืองใจอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เขาชื่นชมยินดีในเวลาต่อมา (โชคดีที่ข้าไม่ได้บอกว่าข้าจะให้วิทยายุทธ์ฝึกปรือระดับเซียนแก่เจ้า ในเมื่อเจ้ารู้วิธีพูดภาษาโบราณออกมาดังๆ ไม่อย่างนั้นข้าคงโกรธมากจนกระอักเลือด)
ราชันย์วายุรู้สึกหงุดหงิดอยู่พักหนึ่ง แต่แล้วเขาก็โชคดีเล็กน้อย (โชคดีที่ข้าไม่ได้บอกว่าถ้าเจ้ารู้ภาษาแผ่นดินใหญ่โบราณจะให้วิชาระดับเซียนแก่เจ้า มิฉะนั้นเจ้าคงกระอักโลหิตแน่นอน
ควั่บ!
เขาบินออกมาจากน้ำพุที่แท่นบูชาและโฉบอยู่ข้างหน้าซุนม่อ เนื่องจากซุนม่อได้รับวิชาระดับเซียนจากราชันย์วายุ การมอบให้เขาโดยตรงสามารถแสดงความเอื้ออาทรของเขาได้
“ถ้าเจ้ามีเวลา เจ้าสามารถมาที่ตำหนักราชันย์วายุได้ ข้าจะสอนเจ้าเกี่ยวกับความรู้โบราณ”
ราชันย์วายุเตือน
“แต่เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้บอกคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องของข้า ถ้าไม่เช่นนั้น เมื่อข้าตรวจเจอแล้ว พวกเจ้าทุกคนจะต้องตาย”
“ได้เลย!”
หลี่จื่อฉีรู้ว่าวันต่อๆ ไปคงจะยุ่งมาก
“เอาล่ะ ตอนนี้ข้าเหนื่อยแล้ว พวกเจ้าออกไปได้”
ราชันย์วายุออกคำสั่งขับไล่แขก
จากนั้นกลุ่มสี่คนก็ถอยออกจากแท่นบูชาใหญ่จนมาถึงห้องโถงใหญ่ เมื่อนั้นความรู้สึกของความตายที่กดดันพวกเขาก็หายไป
“แคกๆๆ!”
ซุนม่อกระอักเลือด
"อาจารย์!"
เด็กสาวทั้งสามเอื้อมมือออกไปประคองเขาทันที
"ข้าสบายดี!"
ซุนม่อนั่งลงบนพื้น รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
เมื่อเห็นเช่นนั้น ลู่จื่อรั่วก็นั่งยองๆ ทันที
“อาจารย์ ท่านควรพิงข้า!”
ขณะที่นางพูด เด็กสาวมะละกอสาวยังคงยื่นมือออกและตบหน้าอกของนาง โดยแสดงท่าทางที่ระบุว่า 'ไม่ต้องกลัวนะ แค่พิงข้า ข้าเข้มแข็งมาก'
"ไม่เป็นไร"
เมื่อเห็นหน้าอกใหญ่ของสาวมะละกอกระเพื่อมตามแรงตบของนางซุนม่อจึงปฏิเสธทันที
“อาจารย์ ไม่เป็นไร ข้ามีเนื้อหนังมากกว่าและจะไม่ทำให้ท่านรู้สึกอึดอัด”
ลู่จื่อรั่วเอื้อมมือออกไปคว้าซุนม่อดึงเขาไปด้านข้างของนาง
เมื่อเห็นแววตาไร้เดียงสาของเด็กสาวมะละกอที่เต็มไปด้วยความกังวล ซุนม่อไม่สามารถเกลี้ยกล่อมนางได้และทำได้เพียงทำตามเท่านั้น แต่ตอนนี้มีปัญหาเร่งด่วนที่ต้องแก้ไข
เมฆแปดประตูนั้นกำลังติดตามพวกเขา มันไม่ได้แสดงความตั้งใจที่จะออกไปแม้ว่าพวกเขาจะมาถึงที่นี่ก็ตาม
"เจ้าต้องการอะไร?"
ซุนม่อถามเมฆแปดประตูขยับเล็กน้อยและเลื่อนไปทางซ้ายและขวา
นี่เป็นภาษาที่เมฆพูดใช่หรือไม่? ไม่ว่าในกรณีใด ซุนม่อก็ไม่เข้าใจ
“อาจารย์! มันบอกว่าอยากดูผู้ชายกล้ามโตนั่น!”
ลู่จื่อรั่วอธิบาย
“เข้าใจที่มันพูดเหรอ?”
หลี่จื่อฉีสงสัย
"ไม่."
ลู่จื่อรั่วส่ายหัวของนาง
“ข้าเดาเจตนาของมัน แต่มีโอกาส 80-90% ที่ข้าพูดถูก!”
ประเด็นนี้เด็กสาวมะละกอมั่นใจมาก
ซุนม่อและอีกสองคนพูดไม่ออก พวกเขาสามารถจำแนกความสามารถดังกล่าวเป็นสิ่งที่เกิดโดยกำเนิดเท่านั้น
“มาเลย!”
ซุนม่อโบกมือ
เมฆแปดประตูลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยังลอยอยู่ ได้เฝ้าติดตามซุนม่อจากบริเวณบ่อน้ำพุร้อน นอกจากเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้แล้ว มันยังเชื่อด้วยว่าซุนม่อใจดีและไม่มีความเกลียดชังต่อเรื่องนี้ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องระมัดระวังมากเกินไป
ถ้าไม่เช่นนั้นก็จะถูกปราบอย่างแรงก่อนหน้านี้
จากนั้นจึงชำเลืองมองไปยังมังกรปราณวิญญาณสัญจรที่อยู่ด้านข้าง นั่นเป็นสายพันธุ์ที่ไม่ยอมเข้าใกล้มนุษย์ได้ง่าย แต่ตอนนี้ มันขดตัวอยู่บนหัวของเด็กสาวหน้าอกโตและเชื่อฟังเหมือนลูกสุนัข ซุนม่อสัมผัสเมฆ นี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาให้การนวดกับสายพันธุ์อื่น เขาไม่รู้ว่าจะกดตรงไหน แต่อย่างไรก็ตาม เขาจะใช้เทคนิคการนวดแบบโบราณ ในไม่ช้า พลังปราณวิญญาณก็หลั่งไหลออกมาในขณะที่จินนี่ที่มีกล้ามปรากฏขึ้น
เมฆแปดประตูนั้น 'งอ' ในรูปทรงที่แตกต่างกัน
มือของจินนี่ขยับไปรอบๆ และแสดงท่าทางตื่นเต้นบนใบหน้าของเขา มันไม่เคยนวดให้สายพันธุ์นี้มาก่อน มันจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็เข้ากันได้
จินนี่นวดตัวของก้อนเมฆ บางครั้งก็บีบให้เป็นรูปตัว 'S' บางครั้งก็เป็นรูป 'B'
ซุนม่ออยากจะเยาะเย้ยจินนี่ แต่จินนี่คงไม่ได้ตั้งใจทำใช่ไหม?
วูบ!
ไม่กี่นาทีต่อมาจินนี่ก็หายไป แต่เมฆแปดประตูก็ยังไม่พอใจ มันบินชนร่างของซุนม่อ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากร่างกายของมันนุ่มฟู จึงไม่มีพลังโจมตีใดๆ เลย
“อาจารย์ได้รับบาดเจ็บสาหัสและใช้พลังปราณวิญญาณจำนวนมาก ถ้าเจ้าสองคนไม่ได้ถูกโชคชะตาเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน เขาคงไม่ใช้มือจับมังกรโบราณมานวดให้เจ้าหรอก”
หลี่จื่อฉีพูดกับลู่จื่อรั่วทันที
“แปลคำพูดของข้าให้มันฟัง!”
เด็กหญิงมะละกอพึมพำคำที่ไม่สามารถเข้าใจได้ในขณะที่ขยับมือและเท้าของนาง ไม่ว่าในกรณีใด ซุนม่อไม่เข้าใจว่านางพยายามจะสื่อถึงอะไร
เมฆน้อยก็สงบลง อันที่จริงดูเหมือนว่ามนุษย์คนนี้จะใกล้ตายแล้ว ถ้าเขาตาย มันคงไม่สามารถเล่นกับเขาได้อีกต่อไป (แต่จะทำอย่างไรถ้าเขาจากไป?)
“ครูของข้าเป็นผู้ควบคุมสัตว์วิญญาณระดับปรมาจารย์ เขารู้สัญญาภาษา หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายผูกพันกันก็สามารถเข้าใจกันได้ง่าย เจ้าต้องการที่จะยอมรับสัญญานี้หรือไม่?
หลี่จื่อฉีถาม
วืดด
หลังจากได้ยินคำแปลของลู่จื่อรั่ว เมฆสีเงินก็เผ่นหนีไปทันที (สวรรค์ของข้า มนุษย์เป็นผู้ควบคุมสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังจริงหรือ?)
(ผู้ควบคุมสัตว์อสูรวิญญาณเป็นศัตรูโดยธรรมชาติของข้า!)
(ถ้าคนอื่นจับตัวข้า ข้ายังสามารถหนีได้ แต่ถ้าข้าถูกจับโดยผู้ควบคุมอสูรวิญญาณเหล่านี้และถูกผูกมัดด้วยสัญญาแปลกๆ ชีวิตของข้าก็จะจบลง)
“ไม่นะ มันกำลังหนีเพราะมันกลัว”
หยิงไป่อู่กลอกตา
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวมันก็กลับมา”
หลี่จื่อฉีเหลือบมองที่ทะเลสาบ
ตามที่คาดไว้เมฆสีเงินไม่ได้บินไปไกลเกินไป ไม่กี่นาทีต่อมา มันก็ยืดศีรษะออกและมองเข้าไปในห้องโถงใหญ่ก่อนที่จะตัดสินใจบินข้ามมา
“มันบอกว่าได้!”
ลู่จื่อรั่วแปล
ซุนม่อหยิบมีดออกมาแล้วกรีดฝ่ามือเล็กน้อย เลือดสดไหลออกแต่ไม่ตกถึงพื้น เลือดลอยอยู่ในอากาศแทนและเปลี่ยนเป็นแผนภาพลึกลับในรูปของอักขรยันต์
ปั้ก!
จากนั้นคาถาก็ส่องบนเมฆแปดประตู
ความรู้สึกของความสนิทสนมก็เกิดขึ้นในจิตใจของซุนม่อ เมื่อเขามองไปที่ก้อนเมฆอีกครั้ง เขาก็เข้าใจความหมายของการกระทำของมันแล้ว
“ข้าจะพูดกับเจ้าอย่างไรในอนาคต? ข้าควรเรียกเจ้าว่าเมทัลร็อคดีไหม?*”
ซุนม่อพึมพำแต่ไม่นานก็ส่ายหัว
“ไม่ มันจะทำให้คนอื่นคิดถึง ปิงปิง*!”
“ใครคือปิงปิง? ความสัมพันธ์ของนางกับอาจารย์คืออะไร? ดูจากชื่อแล้วดูเหมือนผู้หญิง”
ราวกับว่าหลี่จื่อฉีรู้สึกถึงการปรากฏตัวของศัตรูโดยธรรมชาติ หูของนางตั้งขึ้นเมื่อนางให้ความสนใจอย่างเต็มที่ ความสามารถในการให้เหตุผลของนางถูกเปิดใช้งาน
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น