ตอนที่ 59 หนิวเอ้อผู้ดุร้าย
“ ท่านลุง รับไว้!”
เสียงกรีดร้องอันไพเราะดังมาจากไม่ไกล นั่นคือเย่โหรว เมื่อเห็นว่าเย่จ้านเทียนทนไม่ไหว นางรู้สึกกังวล นางขยับมือขวาแล้วขว้างหยกชิ้นหนึ่งไป
เย่จ้านเทียนหยิบหยกในมืออย่างยากลำบาก และทันใดนั้นก็รู้สึกถึงพลังปราณฟ้าแปลกๆ เข้าสู่ร่างกายของเขา ปกป้องหัวใจของเขาที่กำลังจะแตกสลาย และร่องรอยของพลังปราณฟ้าก็ควบแน่นอยู่ในตันเถียนของเขาด้วย
“ของของผู้หญิงคนนั้นแปลกนิดหน่อย มันอาจเป็นสมบัติวิเศษ”
เมื่อสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในเย่จ้านเทียน หนิวเอ้อก็ตะโกน
“หวินอี้ฉวน ไปจับสาวน้อยคนนั้น จำไว้ว่าเจ้าต้องจับนางทั้งเป็น ข้ายังอยากจะเล่นสนุกกับนาง!”
หนิวเอ้อมองไปที่เย่โหรวเล็กน้อย เขาติดตามกลุ่มกบฏเทียนหวินมาหลายปีและต่อมาได้เข้าร่วมกองทัพขององค์ชายตงหลิน เขาสร้างฐานที่มั่นของตัวเองปล้นเด็กผู้หญิงพลเรือนหลายคน แต่เขาก็ไม่เคยเห็นหญิงงามแบบนี้มาก่อน
แม้ว่าหวินอี้ฉวนจะไม่พอใจกับความต้องการของหนิวเอ้อเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงกระโดดไล่ตามเย่โหรว
บึ้ม! เย่จ้านเทียนและหนิวเอ้อแลกเปลี่ยนฝ่ามือกันอีกครั้ง ดวงตาของเขาเป็นสีดำและเขากำลังจะเป็นลม แม้จะมีจี้หยกของโหรวเอ๋อ เขาก็ไม่สามารถช่วยตัวเองได้ ในเวลานี้ เย่จ้านเทียน ไม่สามารถยืนนิ่งได้ อย่าว่าแต่ต่อต้าน
"ลงนรกซะ!"
หนิวเอ้อยิ้มอย่างดุร้ายและเหวี่ยงค้อนดาวตกไปทางเย่จ้านเทียนดูเหมือนว่าเขาจะสามารถจินตนาการได้ว่าสมองของเย่จ้านเทียนสาดกระเซ็น
"พี่ใหญ่!"
เย่จ้านหลงร้องไห้อย่างช่วยไม่ได้ เขาต้องการแยกตัวออกจากการต่อสู้เพื่อช่วยเย่จ้านเทียน แต่มันก็สายเกินไป
วู้ววว! ทันใดนั้น วัตถุสีดำที่มีแรงผลักดันแหลมคมพุ่งไปที่หลังของหนิวเอ้อ
อาวุธลับ! หนิวเอ้อรู้สึกถึงสิ่งแปลกๆ จากด้านหลัง เขารู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อยเมื่อเขารู้ว่าอาวุธลับนั้นอันตรายถึงชีวิตเพียงใด เขารู้จักนักสู้ระดับเก้าหลายคนที่เสียชีวิตอย่างลึกลับด้วยฝีมือของอาวุธลับ หนิวเอ้อไม่เต็มใจที่จะเสี่ยงและหันหน้าไปทางมัน จากทางขวา มีวัตถุสีดำบินเข้ามาหาเขา เขายกมือขึ้นเพื่อหยุดมัน
แรงฝ่ามือของเขากระแทกวัตถุสีดำจากระยะไกล และเขาคิดว่ามันไม่เป็นไร แต่เขาได้ยินเสียงดังปัง แรงกระแทกอันทรงพลังพัดผ่าน และเปลวไฟก็พุ่งไปทั่วร่างกายของเขา เขาเซกลับไปสองสามก้าว เลือดลมพุ่งพล่าน ความเจ็บปวดรวดร้าวออกมาจากร่างกายของเขา เสื้อผ้าของเขาถูกเผาเป็นสีดำ และหัวใจของเขาเปลี่ยนไปด้วยความหวาดกลัว นี่คืออาวุธลับแบบไหน มันไม่ด้อยไปกว่าการโจมตีเต็มกำลังจากยอดฝีมือระดับเก้า โชคดีที่เขาหันกลับไปโดยเร็วที่สุดและไม่ยอมให้วัตถุสีดำเข้ามาใกล้ มิฉะนั้นผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ เมื่อเงยหน้าขึ้นฉันเห็นร่างหนึ่งวิ่งมาหาเขา จากบนกำแพงเมือง มีร่างขาวๆ อยู่เล็กน้อยบนไหล่ มันดูเหมือนสัตว์อสูรตัวเล็ก ซึ่งเห็นได้ชัดเจนเป็นพิเศษ
“นี่คือเฉินเอ๋อ เฉินเอ๋อยังไม่ตาย!”
เย่จ้านเทียนเงยหน้าขึ้นมองเย่เฉิน แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้
“นั่นคือประมุขตระกูล!”
ผู้คนจากตระกูลทุกคนรู้สึกตื่นเต้น
หนิวเอ้อสงบสติอารมณ์ลง เมื่อตระหนักว่าเป็นเพียงเด็กวัยรุ่นและไม่มีใครอื่น เขาจึงกลับมามีความมั่นใจอีกครั้ง เย่ชางฉวนคงยุ่งอยู่กับนักสู้ระดับเก้าทั้งสามคน อาวุธลับของเด็กหนุ่มนั้นแข็งแกร่ง แต่ตราบใดที่เขารักษาระยะห่าง เขาก็คงจะปลอดภัย
เย่เฉินเหลือบมองเย่จ้านเทียน คลื่นกระแทกที่เกิดจากลูกระเบิด ส่งผลกระทบต่อเขาเช่นกัน เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ดังกล่าว เย่เฉินก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้มาตรการที่สิ้นหวัง โชคดีที่แม้ว่าพ่อของเขาอาจได้รับผลกระทบ แต่เขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสใดๆ เนื่องจากหนิวเอ้อเป็นผู้รับแรงระเบิดนั้นไป
“เด็กน้อย เจ้ากำลังมองหาความตาย!”
หนิวเอ้อเกลียดลูกระเบิดของเย่เฉิน เขามองไปที่เย่จ้านเทียนที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาต้องใช้เวลาครึ่งวันเป็นอย่างน้อยในการพักฟื้น และเขาก็ไม่อยู่ในสภาพที่จะต่อสู้อีกต่อไปแล้ว ด้วยความกลัวว่าเย่เฉินจะขว้างลูกระเบิดใส่เขามากขึ้นในขณะที่เขาพยายามกำจัดเย่จ้านเทียน เขาจึงเหวี่ยงค้อนและโจมตีเย่เฉิน
ในขณะที่ไล่ตามเย่โหรวนั้น หวินอี้ฉวนก็ตกใจเมื่อเห็นเย่เฉิน เด็กหนุ่มกลับมาเร็วมาก โชคดีที่เย่ชางฉวนไม่ได้อยู่กับเขา พวกเขาทำสิ่งที่ถูกต้องที่ทิ้งนักรบระดับเก้าสามคนไว้เพื่อซุ่มโจมตี เขากรีดร้อง
"หนิวเอ้อ เด็กคนนั้นมีระดับแปดขั้นสูง ระวังตัวเองไว้ อย่าหลงกลอุบายของเขา!”
หนิวเอ้อตื่นตัวเมื่อได้ยินคำพูดของหวินอี้ฉวน เด็กหนุ่มอายุเพียงสิบหกหรือสิบเจ็ดเท่านั้น เขาไม่ใช่เด็กจากตระกูลที่ร่ำรวยด้วยซ้ำ เขาจะติดระดับแปดได้อย่างไร? อีกครั้งที่ หนิวเอ้อเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ในขณะที่เขารู้ว่าหวินอี้ฉวนไม่มีเหตุผลที่จะโกหกเขา ดูเหมือนเขาจะระมัดระวังมากขึ้น
หนิวเอ้อสูงกว่าเย่เฉินสองช่วงศีรษะ เขามีรูปร่างสูงและเปลือยท่อนบนและมีร่างกายที่กำยำเต็มไปกล้ามเนื้อและมีรอยแผลเป็นที่น่ากลัว เขาเปล่งประกายด้วยสายปราณคุ้มครองกายอันบริสุทธิ์
เย่เฉินรู้ว่ามันจะเป็นการต่อสู้ที่ท้าทายเมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของเขา วิธีเดียวที่จะก้าวไปสู่จุดสูงสุดได้คือทุ่มสุดกำลังเท่านั้น!
ชะมดน้อยที่เกาะอยู่บนไหล่ของเย่เฉินมีความกังวลใจ
แม้จะขาดความสามารถในการพูดคุย แต่เย่เฉินก็ได้พัฒนาความสัมพันธ์ทางจิตใจที่แน่นแฟ้นกับชะมดน้อยเนื่องจากเวลาที่พวกเขาใช้เวลาร่วมกัน เขาเข้าใจภาษาของมันอย่างสมบูรณ์ เขารู้ว่าภาพลวงตาของชะมดน้อยใช้ไม่ได้ผลกับนักสู้ระดับเก้า!
เย่เฉินไม่ทราบแน่ชัดว่าภาพลวงตาของระบบการฝึกคืออะไร แต่ยิ่งระดับสูงขึ้น จิตใจก็จะแข็งแกร่งขึ้น และมีโอกาสน้อยที่จะถูกควบคุมโดยภาพลวงตา
เมื่อหนิวเอ้อเดินห่างจากเย่เฉินไปสิบก้าว ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนเสียงดังพร้อมแรงกดดันที่แข็งแกร่งออกมาจากร่างกายของเขา เขาสาวเท้าก้าวยาว แล้วเหวี่ยงค้อนของเขาขึ้นไปในอากาศ เขาต้องการจะฆ่าเขาด้วยท่าเดียว มันทำให้เย่เฉินตายได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ยั้งมือเลย
“ใครจะสนใจถ้าเจ้าเป็นระดับแปดขั้นสูง? เจอค้อนหน่อย!”
เสียงของหนิวเอ้อดังราวกับระฆัง และเขาก็ตะโกนลั่น โดยทั่วไปแล้ว ยอดฝีมือระดับเจ็ดหรือแปดจะสูญเสียพลังงานและเลือดทั้งหมดของเขา เพียงได้ยินเสียงคำรามอันทรงพลังนี้จากหนิวเอ้อ หนิวเอ้ออยู่ในสนามรบมาหลายปีแล้ว ฆ่าคนไปมาก และมีรัศมีแห่งการสังหารอยู่ทั่วร่างกายของเขา
เย่เฉินรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่กำลังทะลักเข้ามาหาเขา ถ้าเขาเลือกที่จะถอยหลังตอนนี้และหันหลังให้หนิวเอ๋อ มันจะยิ่งแย่ลงไปอีก เย่เฉินกระตุ้นมีดบินจากจิตใต้สำนึกของเขาทันที นพดาราในร่างกายของเขาเริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว ทำให้ปราณฟ้าของเขาเต็มไปด้วยธาตุไฟ
“อาหลี ลงมือ!”
เย่เฉินสั่งชะมดน้อยพ่นเมฆหมอกและคลื่นควันกระจายออกไปด้านนอก
ทันใดนั้นดวงตาของหนิวเอ้อ ก็เปลี่ยนเป็นสีขาวและเขาก็สะดุ้ง อย่างไรก็ตาม เขามีประสบการณ์และจับจ้องไปที่เย่เฉินอย่างรวดเร็วด้วยประสาทสัมผัสของเขาและเหวี่ยงค้อนลงไป
หมอกสีขาวของชะมดน้อยมีผลจำกัดมากต่อยอดฝีมือระดับเก้า แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะสร้างความสับสนให้กับหนิวเอ้อ ปราณฟ้าของธาตุไฟในร่างของเย่เฉินพุ่งออกมาและเขาหลบการโจมตีของหนิวเอ้อ ที่ด้านใดด้านหนึ่งของร่างกายของเขา ตะโกนเสียงดัง
“เมฆแดงผนึกฟ้า!”
เปลวไฟลุกโชนพุ่งออกไปและโจมตีร่างของ หนิวเอ้อ
บึ้ม ร่างของหนิวเอ้อสั่นเทา เกราะปราณในตัวเขาเกือบพังทลาย หนิวเอ้อไม่ได้คาดหวังว่าเด็กวัยรุ่นจะโจมตีแรงขนาดนี้ การโจมตีของเย่เฉินทำให้หนิวเอ้อโกรธ
“เจ้าหนู เจ้ากำลังมองหาความตาย!”
หนิวเอ้อคำราม และค้อนก็กวาดไปทั่ว
เย่เฉินสกัดกั้นแรงกระแทกด้วยแขนทั้งสองข้างของเขา ปัง เย่เฉินถูกกระแทกไปด้านหลังไปหลายก้าว มันจะต้องใช้เวลามากกว่านั้นในการเอาชนะนักสู้ระดับเก้า เมื่อสัมผัสได้ว่า หนิวเอ้อ กำลังมาหาเขา เย่เฉินจึงขว้างลูกระเบิดอีกลูกด้วยมือขวาของเขา
หนิวเอ้อเห็นอาวุธลับอีกครั้ง ตะโกนด้วยความโกรธ เหวี่ยงค้อนแล้วฟาดมัน ปัง! สายฟ้าระเบิดห่างจาก หนิวเอ้อ สองฟุต ทำให้กรวดบนพื้นปลิวไป หนิวเอ้อ ได้รับผลกระทบเพียงเล็กน้อยและรีบพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง
ชายผู้หยิ่งผยองคนนี้ไม่กลัวความตาย เขาเป็นคนเลวทรามจริงๆ!
เมื่อชะมดน้อยพ่นหมอกมากขึ้นเพื่อปกคลุมพื้นที่มากขึ้น เย่เฉินจึงถือโอกาสโจมตีหนิวเอ้อแล้วหนี เนื่องจากความเสียเปรียบของเขา เย่เฉินจึงมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการถ่วงหนิวเอ้อ หนิวเอ้อเป็นคนฉลาดอย่างไม่น่าเชื่อเช่นกัน ทุกครั้งที่เขาโจมตี เขาก็ขยับเข้าใกล้เย่จ้านเทียนมากขึ้น
เมื่อเห็นว่าหนิวเอ้อกำลังทำอะไรอยู่ เย่เฉินก็ติดตามอย่างใกล้ชิด เขาไม่สามารถปล่อยให้ หนิวเอ้อเข้าใกล้พ่อของเขาได้ เขาต้องดึงความสนใจจาก หนิวเอ้อ
แต่ในอีกด้านหนึ่งหวินอี้ฉวนใช้ฝ่ามือกระแทกเย่เหมิงออกไปและจับเย่โหรวราวกับนกอินทรี
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น