ตอนที่ 127 สิ่งประดิษฐ์วิญญาณ
“จริงเหรอ?”
เย่จ้านเทียนมองไปที่เย่เฉินอย่างสงสัย โหรวเอ๋อพูดแบบนั้นในจดหมายจริงๆ หรือ มันไม่น่าเป็นไปได้!
“ปู่เชื่อเจ้า เย่เฉินจะแต่งงานกับโหรวเอ๋อที่บ้าน ข้ายังคงรอที่จะดื่มอวยพรงานแต่งงานของเจ้า!”
เย่ชางฉวนกล่าวอย่างเคร่งขรึม เขาเชื่อมั่นว่าเย่เฉินสามารถทำได้!
“ขอรับ”
เย่เฉินพยักหน้า ความคิดของเขาดูเหมือนจะล่องลอยไปยังจักรวรรดิกลางอันไกลโพ้น เขาก้มศีรษะลงดูจดหมายในมือและกำหมัดแน่น หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็แขวนจี้หยกไว้ที่คอของเขา วันหนึ่งเมื่อเขาได้พบกับโหรวเอ๋ออีกครั้ง เขาจะสวมมันกลับคืนที่คอของโหรวเอ๋อ
คนของตระกูลเย่อยู่ในกระบวนการฟื้นฟู สิ่งของในคลังของปราสาทตระกูลเย่ถูกหลี่ชุนยึดไป และตอนนี้มีความต้องการยาอย่างเร่งด่วน
“เฉินเอ๋อ เจ้านำสิ่งของที่เป็นของตระกูลเย่กลับมาเมื่อเจ้าไปที่วังองค์ชายรองหรือเปล่า?”
เย่ชางฉวนไอสองสามครั้งแล้วถาม มันลำบากมากสำหรับเขาที่จะพูดหลายคำพร้อมกัน
“ท่านปู่ พักผ่อนให้สบายและไม่ต้องพูดอีกต่อไป ข้าได้รับทุกอย่างคืนมาแล้ว ข้าได้รับอะไรอีกมากมายจากการออกไปข้างนอกในช่วงเวลานี้”
เย่เฉินหยิบถุงฟ้าดินที่เต็มไปด้วยยาเม็ดรวบรวมพลังปราณและยาเม็ดสะสมปราณและแจกจ่ายให้กับคนในตระกูลอย่างรวดเร็ว
กระเป๋าฟ้าดินที่เย่เฉินหยิบออกมานั้นมียารวบรวมปราณนับหมื่นเม็ดและยาสะสมปราณหลายร้อยเม็ด เย่จ้านเทียน, เย่ชางฉวน และคนอื่นๆ ตกตะลึง พวกเขาคิดว่าปราสาทตระกูลเย่กำลังจะสิ้นเนื้อประดาตัวอย่างสิ้นเชิง
“ข้าได้รับสิ่งต่างๆ มากมายจากภายนอก และข้าได้ย้ายคลังของวังทั้งหมดขององค์ชายรองมาที่นี่ด้วย พ่อและท่านปู่ไม่ต้องกังวลกับค่าใช้จ่ายของปราสาทตระกูลเย่ ปัญหาเดียวก็คือว่าตำแหน่งองค์ชายของหลี่ชุน ได้รับพระราชทานจากจักรพรรดิหมิงอู่ และ หลิ่วคานก็เป็นเสนาบดีสมุหกลาโหมด้วย ตระกูลเย่ของเราสังหารข้าราชบริพารในราชสำนักที่สำคัญสองคน ดังนั้นจักรพรรดิหมิงอู่จะไม่ไว้ชีวิตตระกูลเย่ในเทือกเขาเหลียนหวิน เราควรย้ายไปที่นั่นภายในสามวัน”
เย่เฉินวางกองถุงฟ้าดินที่เขาเก็บเกี่ยวไว้บนโต๊ะข้างๆ เขา
เมื่อได้ยินเย่เฉินพูดว่าจักรพรรดิ์หมิงอู่จะมีส่วนร่วม เย่จ้านเทียนและเย่ชางฉวนก็รู้สึกถึงหมอกควันเข้ามาในใจ พวกเขาทั้งคู่ต่างก็กังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น มีคนหลายพันคนในปราสาทตระกูลเย่ แม้ว่าพวกเขาต้องการออกจากจักรวรรดิซีอู่ พวกเขาจะเอาชนะกองทหารม้าของจักรวรรดิซีอู่ได้อย่างไร หากพวกเขาไม่ได้ออกจากจักรวรรดิซีอู่ ก็คงเป็นเรื่องยากสำหรับตระกูลเย่ที่จะอยู่อย่างปลอดภัย!
“เฉินเอ๋อบอกว่ามีพื้นที่ที่ซ่อนอยู่ในภูเขาเหลียนหวินแต่สามารถจุคนของเราจำนวนมากได้?”
เย่จ้านเทียนถาม เทือกเขาเหลียนหวินทอดยาวหลายพันไมล์และอันตรายแฝงตัวอยู่ในทุกมุม แม้แต่ตระกูลเย่ก็รู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสถานที่ในเทือกเขาเหลียนหวิน แม้จะอยู่ที่นี่มานานก็ตาม
“เป็นหุบเขาที่ซ่อนเร้นซึ่งมีทางเข้าทางเดียวเท่านั้นที่ทอดไปสู่ภายนอกและยากที่บุคคลภายนอกจะตรวจพบ แม้ว่าจะถูกค้นพบก็ตามเส้นทางสามารถป้องกันจากคนนับหมื่นได้โดยมีเพียงคนเดียวคอยดูแลมัน ภายในเป็นพื้นที่เปิดโล่งมาก ด้วยรัศมีหลายสิบไมล์”
“มีสถานที่มหัศจรรย์เช่นนี้ด้วย!”
เย่ชางฉวนค่อนข้างตื่นเต้น หากมีรัศมีไม่กี่ไมล์ ก็จะสามารถรองรับคนได้นับหมื่นคน ไม่ต้องพูดถึงคนในตระกูลหลายพันคน
“อีกสามวัน เราจะตุนข้าว เมล็ดพืช เครื่องมือและสิ่งอื่นๆ ให้เพียงพอ และจากไปอย่างเงียบๆ”
เย่เฉินกล่าวแผนการย้ายคนในตระกูลจะต้องได้รับการจัดการอย่างระมัดระวัง คนนอกจะต้องไม่มีวันรู้
ตอนนี้เมื่อมีสถานที่ให้คนของพวกเขาได้ปักหลักแล้ว เย่ชางฉวนและเย่จ้านเทียนก็รู้สึกว่าภาระหนักถูกยกขึ้นจากไหล่ของพวกเขา
“กระเป๋าฟ้าดินเหล่านี้ปักด้วยสัญลักษณ์ของวังขององค์ชายรอง ดูเหมือนว่าพวกมันจะเป็นขององค์ชายรองหลี่ชุน”
เย่จ้านเทียนเปิดกระเป๋าฟ้าดินและพบว่ามีหลายสิ่งเช่นคัมภีร์ซึ่งข้างในมันเป็นเนื้อหาระบบการฝึกปรือวิทยายุทธ์ แม้ว่าองค์ชายรองหลี่ชุนจะฝึกฝนเพียงระบบเดียว แต่เขาก็ได้รวบรวมคัมภีร์หลายเล่ม นอกจากนี้ยังมีตั๋วแลกเงิน โฉนดที่ดิน และอื่นๆ อีกมากมาย
“วังขององค์ชายรองได้กวาดต้อนความมั่งคั่งของผู้คนมาหลายปีและร่ำรวยขึ้น จำนวนทรัพย์สินที่พวกเขามีในตงหลินเพียงอย่างเดียวนั้นน่าทึ่งมาก หากโฉนดเหล่านี้ขายออกไป ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาจะขายได้ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่”
เย่ชางฉวนถอนหายใจ บ้านตระกูลเย่มีร้านค้าเพียงห้าหรือหกร้านในเขตตงหลิน ในขณะที่วังขององค์ชายรองมีคฤหาสน์ขนาดใหญ่มากกว่าเจ็ดสิบและหลายสิบแห่ง สิ่งเหล่านี้ยังคงสามารถนำมาใช้ในอนาคต
“อาหก ดูนี่สิ!”
เย่จ้านเทียนถือจดหมายหลายฉบับไว้ในมือแล้วส่งต่อให้เย่ชางฉวนด้วยความตื่นเต้นตัวสั่น
“มันเป็นเพียงตัวอักษรไม่กี่ตัว หืม นี่คือตราประทับอย่างเป็นทางการของประเทศหนานหมัน!”
เย่ชางฉวนเห็นคำแปลกๆ และจำคำว่า “ทั่วป๋า” ทั่วป๋า เป็นชื่อสกุลของราชวงศ์ของอาณาจักรหนานหมัน!
“หลี่ชุน มีการโต้ตอบติดต่อกับสิ่งนั้น ประเทศอนารยชน!”
สิ่งที่เขียนไว้ในจดหมายคือการบอกให้หลี่ชุนเตรียมกองกำลังของเขาในแคว้นตงหลิน เพื่อให้อาณาจักรหนานหมันเข้าสู่อาณาจักรซีอู่!
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลี่ชุนแทบรอไม่ไหวที่จะปล่อยให้ตระกูลหวินรวมบ้านทั้งสิบแปดแห่งของเหลียนหวินเข้าด้วยกัน นั่นคือเหตุผล!”
เย่เฉินเข้าใจหลังจากอ่านจดหมาย
“เราควรทำอย่างไรกับจดหมายเหล่านี้ หากพวกมันถูกส่งมอบให้กับราชสำนัก มลทินของตระกูลเย่ของเราจะถูกล้าง”
เย่จ้านเทียนกล่าวอย่างตื่นเต้นก่อนที่จะสงบลง แม้ว่าพวกเขาจะได้รับจดหมายเหล่านี้ แต่พวกเขาจะส่งมอบอย่างไร ให้มันถึงมือของจักรพรรดิ์หมิงอู่แล้วอ่านให้เขาฟังเหรอ?
เย่ชางฉวนและเย่จ้านเทียนมองหน้ากันและหรี่ตาลง
“ให้ข้าจัดการจดหมายเหล่านี้”
เย่เฉินกล่าวหลังจากครุ่นคิด
"เจ้ามีแผนจะทำอะไร?"
“ข้าจะส่งจดหมายเหล่านี้ไปยังองค์ชายหยินเป่ย ยินเหมิงเถียน และให้เขาส่งไปยังจักรพรรดิหมิงอู่”
“ยินเหมิงเทียน เฉินเอ๋อ เจ้ารู้จักองค์ชายยินด้วยเหรอ?”
“ยินเหมิงเถียนถูกไล่ล่าเมื่อไม่นานมานี้ และข้าก็ช่วยชีวิตเขาไว้”
“นั่นคือเหตุผลว่าทำไมองค์ชายยินจึงนำกองกำลังมารักษาปราสาทตระกูลเย่ แต่ถูกหลี่ชุนตีโต้กลับไป ในเวลานั้น ข้ายังคงแปลกใจเล็กน้อยเนื่องจาก บ้านตระกูลเย่ของเราไม่มีความสัมพันธ์ฉันมิตรกับองค์ชายยิน ตอนนี้ มันสมเหตุสมผลแล้ว”
เย่ชางฉวนตระหนักได้ทันที
เย่เฉินไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเรื่องเช่นนี้ ยินเหมิงเถียนเป็นคนที่ตอบแทนความโปรดปรานหลังจากได้รับความช่วยเหลือ พวกเขาจะสบายใจถ้าพวกเขาส่งจดหมายเหล่านี้ไปยังยินเหมิงเถียน
เย่เฉินส่งสมาชิกกลุ่มที่ไม่ได้รับบาดเจ็บจำนวนหนึ่งและเสือดาวพายุหิมะเพื่อปกป้องพวกเขาไปยังแคว้นหยินเป่ยพร้อมจดหมาย มีสัตว์อสูรระดับสิบอันดับต้นๆ พวกเขาจะไม่พบอุบัติเหตุใดๆ อย่างแน่นอน
“ข้ายังมีอาวุธและชุดเกราะบางอย่างที่ท่านปู่และท่านพ่อสามารถแจกจ่ายให้กับกลุ่มได้ หากบ้านตระกูลเย่พบกับการต่อสู้อีกครั้งอาวุธและชุดเกราะเหล่านี้จะมีประโยชน์”
เย่เฉินกล่าว เขาหยิบอาวุธและชุดเกราะที่เขาได้รับออกมาจากวังขององค์ชายรอง
“สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นชุดเกราะดำชั้นหนึ่ง แม้ว่าคนธรรมดาระดับ 6 หรือ 7 จะสวมชุดนี้ แต่มันก็เป็นเรื่องยากสำหรับนักสู้ระดับ 8 ที่จะทำร้ายพวกเขา!”
เย่จ้านเทียน สัมผัสชุดเกราะมันวาวและพูดอย่างตื่นเต้นก่อนจะสวมชุดเกราะแบบนี้
นอกจากชุดเกราะสีดำแล้ว เย่เฉินยังได้วางชุดเกราะและอาวุธสีต่างๆ มากกว่าห้าสิบชิ้น พวกมันมีรูปร่างและการออกแบบที่แปลกแต่เรียบง่ายและไม่มีการตกแต่ง เหล่านี้คือชิ้นที่เขานำออกมาจากหอหยกจม
“อาวุธและชุดเกราะเหล่านี้ทำมาจากอะไร ดูเก่าไปหน่อย… นะ?”
เย่จ้านเทียน หยิบกระบี่ขึ้นมาและจำคำศัพท์บนดาบได้อย่างคลุมเครือ
“ชื่อกระบี่...แตก..?”
เขากวัดแกว่งกระบี่ กระบี่ดูไม่คมและด้ามจับผุพังแต่ดูเหมือนว่าจะมีรัศมีจางๆ และหนักอยู่ในมือของเขา เมื่อกวัดแกว่งมือ ก็บังเอิญโจมตีเกราะดำและด้วยเสียง 'ฉับ' เกราะสีดำที่แข็งแกร่งก็ถูกตัดออกเป็นครึ่งหนึ่ง เย่จ้านเทียน ตกใจและหัวใจของเขาปวดร้าวทันทีกับชุดเกราะสีดำ ชุดเกราะดำแบบนั้นช่างล้ำค่ามาก
"ฮะ?"
เย่ชางฉวนก็สังเกตเห็นกระบี่..แตก.. ในมือของเย่จ้านเทียนด้วย
"ช่างเป็นกระบี่ที่คมกล้าจริงๆ!"
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น