ตอนที่ 786 เทพบริกรระดับเก้า
ความคิดแวบขึ้นมาในจิตใจของจักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยาง เนื่องจากเย่เฉินสามารถสั่งการเทพบริกรได้มากมาย จึงไม่จำเป็นต้องบังคับจักรพรรดิมังกรและคนอื่นๆ ให้ออกไป แม้ว่าจักรพรรดิมังกรจะอยู่ที่นี่ แต่ก็ไม่มีกองกำลังใดบนดาวเทียนหยวน ที่สามารถแข่งขันกับเย่เฉินได้ ด้วยบุคลิกของจักรพรรดิมังกร แม้ว่าเขาจะตายในสนามรบ เขาก็จะไม่ถูกบังคับให้ออกไป เว้นแต่เขาจะเต็มใจที่จะออกไปเพื่อฟื้นคืนชีพจักรพรรดิมายา
เมื่อพวกเขาออกจากดาวเทียนหยวน พวกเขารู้สึกว่าดาวเทียนหยวนถูกคุกคามโดยมารบรรพบุรุษ และเป็นที่ต้องการของจ้าวดวงดาวเมฆซ่อน ในท้ายที่สุด พวกเขาก็ถูกทำลายหรือยอมจำนนต่อดาวเมฆซ่อน แต่ตอนนี้ ดาวเทียนหยวน มีพลังมากจนสามารถสังหารจ้าวดวงดาวระดับล่างได้เจ็ดคนและเทพบริกรมากกว่า 5,000 ตน พวกเขาได้สังเกตเห็นหอคอยปีศาจแสงมรณะระดับสองที่ทรงพลังอย่างยิ่งสิบแห่งแล้ว
ในเวลานี้ ในที่สุดพวกเขาก็เสียใจ หากพวกเขาอยู่บนดาวเทียนหยวนพวกเขาคงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้
ในระยะไกล ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ นั่นคือซิงหุนดาวเทียนหยวน
“ปล่อยพวกเขาไปเถอะ พวกเขาปกป้องดาวเทียนหยวนมานับพันปีแล้ว พวกเขามีส่วนช่วยเหลือโลกอย่างมากและเกือบต้องตายหลายครั้ง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเขาจะไม่เกี่ยวข้องกับดาวเทียนหยวนอีก!”
ซิงหุนดาวเทียนหยวนกล่าวอย่างเฉยเมยขณะมองไปที่จักรพรรดิหยวนและจักรพรรดิหยางด้วยความกรุณา
จากเทพบริกรสิบคนที่ปกป้องดาวเทียนหยวน บ้างก็ตายและบ้างก็จากไป สุดท้ายก็เหลือเพียงจักรพรรดิวิญญาณเท่านั้น
“ท่านซิงหุน!”
เมื่อจักรพรรดิหยวนและจักรพรรดิหยางเห็นซิงหุน พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะคุกเข่าลง
“การไปจากดาวเทียนหยวนไม่ใช่การทรยศ เรายินดีที่จะต่อสู้เพื่อดาวเทียนหยวนตลอดเวลา โปรดยกโทษให้เราด้วย ท่านซิงหุน!”
“เจ้าสองคนทรยศต่อดาวซิงหุนในช่วงเวลาที่เกิดวิกฤติ วันนี้ข้าจะเนรเทศเจ้าออกจากดาวเทียนหยวน เจ้าจะไม่ใช่คนของดาวเทียนหยวนอีกต่อไป!”
เสียงของซิงหุนดาวเทียนหยวนนั้นสงบ เย็นชาและสง่างาม
หลังจากได้ยินคำพูดของซิงหุน จักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยางก็รู้สึกว่างเปล่าในหัวใจ พวกเขาไม่สามารถกลับไปยังดาวเมฆซ่อนได้อีกต่อไป และพวกเขาไม่สามารถกลับไปยังดาวเทียนหยวนได้อีกต่อไป พวกเขาจะไปไหนได้?
ในเมื่อแม้แต่ซิงหุนดาวเทียนหยวนก็ไม่เต็มใจที่จะรับพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจะบากหน้าอยู่บนดาวเทียนหยวนต่อไปได้อย่างไร?
“ท่านซิงหุน โปรดรักษาตัว!”
จักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยางรู้ว่าไม่มีทางหันหลังกลับ พวกเขาหันไปมองดูดาวเทียนหยวน เป็นเรื่องจริงที่พวกเขาทรยศต่อดาวเทียนหยวนเพราะความกลัว แต่พวกเขายังคงมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อดาวเทียนหยวน พวกเขาคิดว่าโดยอาศัยดาวเมฆซ่อน หากดาวเทียนหยวนตกอยู่ในอันตราย พวกเขาสามารถขอความช่วยเหลือจากดาวเมฆซ่อนได้ เมื่อถึงตอนนั้น จักรพรรดิมังกรและคนอื่นๆ จะรู้สึกขอบคุณพวกเขา
หลังจากนั้นพวกเขาก็ตระหนักว่าพวกเขาผิดแค่ไหน ดาวเมฆซ่อนไม่เคยช่วยดาวเทียนหยวน และพวกเขาก็ทำผิดพลาดที่แก้ไขไม่ได้เนื่องจากการทรยศครั้งนั้น
พวกเขาไม่สามารถกลับคืนไปสู่อดีตได้
จักรพรรดิหยวนและจักรพรรดิหยางขึ้นยานทะยานทางช้างเผือกอย่างผิดหวัง ยานค่อยๆ ลอยขึ้นและด้วยเสียง 'หวือ' มันก็หายไปตามห้วงกาลและอวกาศ
ซิงหุนดาวเทียนหยวนถอนหายใจบนท้องฟ้า
“ท่านซิงหุน อย่าเศร้าไปเลย พวกเขาดิ้นรนหาเรื่องนี้มาเอง!”
เย่เฉินกล่าว เขาไม่มีความประทับใจที่ดีต่อจักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยาง ถ้าไม่ใช่เพราะซิงหุนดาวเทียนหยวน เขาคงไม่ปล่อยจักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยางออกไป ใครจะรู้ว่าคนสองคนนี้แอบเก็บงำความแค้นไว้กับพวกเขาหรือไม่? ในอนาคตเขาอาจจะทำเรื่องเลวร้ายอย่างลับๆ ก็ได้!
“บางทีข้าอาจจะแก่แล้ว”
ซิงหุนดาวเทียนหยวนหัวเราะเบาๆ สำหรับวิญญาณดวงดาวส่วนใหญ่ ยิ่งพวกเขามีชีวิตอยู่นานเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งไม่แยแสกับความรู้สึกมากขึ้นเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ยิ่งซิงหุนดาวเทียนหยวนมีชีวิตอยู่นานเท่าไร นางก็ยิ่งให้คุณค่าต่อความรู้สึกมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นนางจึงถือได้ว่าเป็นวิญญาณดวงดาวที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
หลังจากที่จักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยางจากไป เย่เฉินก็ถอนสายตาและยังคงนั่งขัดสมาธิและฝึกฝนต่อไป ความคิดทั้งสองในใจของเขายังคงอยู่ในการต่อสู้ที่ดุเดือด เย่เฉินค่อนข้างเข้าใจว่ายิ่งร่างอวตารอยู่นานเท่าไร สิ่งต่างๆ ที่พวกเขาได้รับและความคิดที่แตกต่างกันที่พวกเขามี ทำให้สภาพจิตใจของพวกเขาไม่มั่นคง
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ซิงหุนดาวเทียนหยวนได้เตือนเขาไม่ให้ใช้อวตารเทพของเขา หากเขาจะทำเช่นนั้นในอนาคต เขาไม่สามารถแยกจากกันได้นานเกินไป ไม่เช่นนั้นมันจะเป็นอันตรายต่อการฝึกฝนของเขา!
เย่เฉินนั่งขัดสมาธิโดยหลับตา จิตใจของเขาชัดเจนในขณะที่เขาโคจรพลังนพดาราชั้นที่สี่อย่างเงียบๆ พยายามอย่างเต็มที่ที่จะสัมผัสถึงพลังของรูปแบบ วิถีเต๋ากาลอวกาศในความว่างเปล่า
เคล็ดวิชาระดับที่สี่อธิบายการก้าวข้ามกาลอวกาศ แม้ว่าเย่เฉินจะยังไม่ถึงระดับจ้าวดวงดาว แต่เขาก็มีความเข้าใจคร่าวๆ เกี่ยวกับพลังของรูปแบบเต๋าแห่งกาลอวกาศ การฝึกฝนเคล็ดวิชาระดับที่สี่นี้ทำให้เขาก้าวหน้าได้ค่อนข้างเร็ว
ในขณะที่เย่เฉินยังคงโคจรเคล็ดวิชาระดับที่สี่ต่อไป ดาวขนาดใหญ่เก้าดวงก็ค่อยๆปรากฏขึ้นรอบตัวเขา ดาวเหล่านี้มองเห็นได้เลือนลางและใหญ่โตอย่างหาที่เปรียบมิได้ พวกมันหมุนรอบเย่เฉิน ทำให้เขาดูเหมือนเทพเจ้าที่ลงมายังโลก
พลังระหว่างฟ้าและดินดูเหมือนจะรวมตัวกันต่อหน้าดาวทั้งเก้านี้
ร่างกายของเย่เฉินเปล่งประกายด้วยแสงสีทองที่สุกใส ราวกับว่าเขาถูกแกะสลักด้วยชั้นทองคำ
พลังรูปแบบเต๋ากาลอวกาศอันลึกลับของจักรวาลค่อยๆ รวมเข้ากับดาวทั้งเก้า
ดาวทั้งเก้าส่องแสงเจิดจ้าและส่งเสียงคำรามราวกับว่าพวกมันกำลังจะเปลี่ยนจากภาพลวงตาเป็นของแข็งที่จับต้องได้ ฉากนั้นน่าตกใจอย่างยิ่ง
ทันใดนั้น เย่เฉินก็รู้สึกราวกับว่าเซลล์หลายร้อยล้านเซลล์ในร่างกายของเขาถูกแทงด้วยเข็ม ความเจ็บปวดนั้นแทบทนไม่ไหวและหน้าผากของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเม็ดเหงื่อละเอียด
ความเจ็บปวดหลายร้อยล้านชนิดแผ่เข้ามาในจิตใจของเขาและขยายออกไปหลายร้อยเท่า ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงเกือบทำให้เย่เฉินเป็นลม
ราวกับว่าพลังลึกลับและทรงพลังกำลังระเบิดเข้าไปในเซลล์ทั้งหมดในร่างกายของเขา
มีดาวเก้าดวงโคจรอยู่ในทุกเซลล์
มีดาวเก้าดวงซ่อนอยู่ในเซลล์นับพันล้านเซลล์ในร่างกายของเขา!
ดาวเก้าดวงในช่องเหล่านี้ล้วนหมุนไปพร้อมกับดาวเก้าดวงที่อยู่รอบๆ เย่เฉิน และพลังปราณฟ้าก็ถูกดึงและเคลื่อนย้าย
ทุกครั้งที่ดาวทั้งเก้าโคจร มันจะขับเคลื่อนพลังอันไม่มีที่สิ้นสุดของจักรวาลอันกว้างใหญ่เข้าสู่ร่างกายของเย่เฉิน
บูม!
ในบรรดาดาวทั้งเก้า ดูเหมือนว่าประตูทองที่ซ่อนอยู่จะเปิดออกแล้ว เมื่อมองไปที่ประตูทอง ใครๆ ก็ได้ยินเสียงแผ่วเบา และมีดอกไม้บานสะพรั่งเหมือนผ้าแพร ทิวทัศน์นั้นสวยงามตระการตาราวกับภาพวาด
เย่เฉินได้เห็นมันเพียงครั้งเดียว และเขาก็รู้สึกถึงเสียง "บูม" ที่ดังในตันเถียนของเขา ฐานการฝึกปรือของเขาเพิ่มขึ้นหลายเท่า
โดยมีเย่เฉินเป็นศูนย์กลาง พลังงานอันสง่างามก็แพร่กระจายออกไปทุกทิศทาง
เทพบริกรระดับเก้า!
เพื่อให้สามารถก้าวไปสู่ชั้นเทพบริกรระดับเก้าได้ในเวลาอันสั้น ความเร็วการฝึกปรือของเย่เฉินจึงไม่มีใครเทียบได้อย่างแท้จริง
ในท้องฟ้าที่ห่างไกล ใบหน้าของซิงหุนดาวเทียนหยวนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ นางมองไปในทิศทางของหอหยกจมและพึมพำกับตัวเองว่า
"เขาอยู่ในระดับที่เก้าของอาณาจักรเทพบริกรเท่านั้น ก็สามารถมองเห็นอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างคลุมเครือ ดูเหมือนว่าความก้าวหน้าของเขาเร็วกว่าที่ท่านคิด”
บนชั้นเจ็ดของหอหยกจม ผู้อาวุโสในชุดคลุมสีเทาดูเหมือนจะได้ยินคำพูดของซิงหุนดาวเทียนหยวน เขาลืมตาขึ้นช้าๆ และพูดด้วยเสียงต่ำและแหบห้าว
"ถ้าพูดตามหลักเหตุผล ด้วยพลังแห่งอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ของข้า ข้าควรจะสามารถทำนายอนาคตของเขาในอีกร้อยปีข้างหน้าได้ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ร่างอวตารมารกลับมา ทุกอย่างก็ได้รับการเปลี่ยนแปลงที่ไม่อาจคาดเดาได้ ดูเหมือนว่าข้าคงได้แต่รอดูเท่านั้น!”
ซิงหุนดาวเทียนหยวนยิ้มและไม่ได้พูดอะไรอีก ร่างของนางค่อยๆหายไปในความว่างเปล่า
เมื่อเวลาผ่านไป เย่เฉินยังคงฝึกฝนอย่างเงียบๆ และปรับปรุงฐานการฝึกปรือของเขา เขารู้สึกว่าร่างดวงดาวของเขาขยายตัวอย่างต่อเนื่อง ร่างทิพย์ของเขากลายเป็นยักษ์ ตอนนี้ยักษาสีดำสนิทนั้นถูกห่อหุ้มด้วยชั้นของลำตัวสีทอง
หลังจากนั้นเพียงหนึ่งวัน ยานอีกลำก็ลงจอดบนดาวเทียนหยวน มีคนมากกว่าสิบคนออกมาจากยาน
เย่เฉินและคนอื่นๆ 'จ้องมองไปที่คนกลุ่มนี้ทันที
ในบรรดาคนเหล่านี้ ห้าคนเป็นเทพบริกร ในขณะที่ที่เหลือเป็นจักรพรรดิยุทธ์ จากรูปลักษณ์ของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาจากดาวเมฆซ่อน!
เมื่อเร็วๆ นี้ จ้าวดวงดาวเมฆซ่อนได้นำผู้คนไปที่สุสานดวงดาวนิรันดร์เพื่อสอบสวนฆาตกรของหร่วนชิงหวี่ มีเทพบริกรเพียงสิบกว่าคนที่เหลืออยู่บน ดาวเมฆซ่อนทั้งหมด และพวกเขาได้รับการจัดการชั่วคราวโดยเทพบริกรดาวเมฆซ่อน
ใครจะคิดว่าจักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยางซึ่งอยู่ภายใต้การเฝ้าระวังในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา จะหลอกลวงทุกคนและขโมยยานทะยานทางช้างเผือกออกไปจากดาวเมฆซ่อน
อี้หยิ่นเทพบริกรดาวเมฆซ่อนรู้สึกหงุดหงิดและโกรธเคือง หากจ้าวดวงดาวเมฆซ่อนกลับมาและพบว่าจักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยางได้หลบหนีไปแล้ว และพวกเขาก็นำยานทะยานทางช้างเผือกออกไป พวกเขาจะต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรงอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงมอบดาวเมฆซ่อนให้กับเทพบริกรอีกคนหนึ่งเพื่อจัดการและนำคนสองสามคนมาไล่ตามพวกเขา
สิ่งแรกที่พวกเขาคิดคือจักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยางคงจะหนีไปที่ดาวเทียนหยวนแล้ว!
ดังนั้นพวกเขาจึงรีบไปยังดาวเทียนหยวน
แม้ว่าพวกเขาจะได้ยินมาว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นบนดาวเทียนหยวน ว่าจ้าวดวงดาวเจ็ดคนและเทพบริกรมากกว่า 5,000 คนถูกสังหาร แต่พวกเขาก็ยังสงสัยอยู่เล็กน้อย อาจเป็นไปได้ว่ามันเป็นเพียงข่าวลือ
จะต้องทราบกันว่าไม่นานมานี้ ดาวเทียนหยวนเป็นเพียงดาวที่อ่อนแอซึ่งมีเทพบริกรเพียงสิบคนเท่านั้น พวกเขามองลงไปที่ดาวเทียนหยวน หากดาวเทียนหยวนมีพลังมากจริงๆ จักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยางคงจะไม่ทรยศต่อดาวเทียนหยวนและเข้าร่วมกับพวกเขา
อี้หยิ่นและคนอื่นๆ ออกจากยานทะยานทางช้างเผือกอย่างรวดเร็ว แต่ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกว่ามีเทพบริกรมากกว่าสามร้อยคนบนดาวเทียนหยวน มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับดาวเทียนหยวนที่อ่อนแอในจิตใจของพวกเขา ในขณะนั้นพวกเขาเกือบจะสงสัยว่าพวกเขามาผิดที่หรือไม่
“ข้าสงสัยว่าทุกคนจากดาวเมฆซ่อนมาทำธุระอะไรที่นี่?”
เย่เฉินส่งเสียงของเขา เสียงของเขาเย็นชาและมุมปากของเขาขดเป็นรอยยิ้มที่สงบและเย็นชา
"ข้าถูกส่งมาจากจ้าวดวงดาวเมฆซ่อน!"
อี้หยิ่นตะโกนด้วยความภาคภูมิใจที่อธิบายไม่ได้ แม้ว่าดาวเทียนหยวนจะมีเทพบริกรมากกว่า 300 คน แล้วไงล่ะ? ดาวเทียนหยวนไม่มีแม้แต่จ้าวดวงดาว ไม่มีใครกล้าที่จะยั่วยุดาวเมฆซ่อน มิฉะนั้น หากจ้าวดวงดาวโกรธเคือง ดาวเทียนหยวนก็จะนองไปด้วยเลือด!
“จ้าวดวงดาวส่งมาเหรอ?”
เย่เฉินเลิกคิ้วและมีรังสีอำมหิตฉายแววอยู่ทั่วดวงตาของเขา
“ผู้ทรยศทั้งสอง จักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยางหนีกลับไปยังดาวเทียนหยวนของเจ้าหรือเปล่า?”
อี้หยิ่นถามอย่างหยิ่งผยอง
“ถ้าใช่แล้วยังไง ถ้าไม่ใช่ แล้วไงล่ะ?”
“หากเป็นเช่นนั้น รีบส่งมอบจักรพรรดิหวงและจักรพรรดิหยางมาโดยเร็ว ข้าต้องการนำพวกเขากลับไป!”
จิตสำนึกของอี้หยิ่นกวาดไปทั่วดาวเทียนหยวน โดยไม่มีการควบคุมใดๆ ค้นหาร่องรอยของจักรพรรดิหยวนและจักรพรรดิหยาง! เมื่ออี้หยิ่นเห็นยานจำนวนมากและยานดาวเคราะห์น้อยบนดาวเทียนหยวน ความโลภก็แวบขึ้นมาในดวงตาของเขา เขากลอกตาแล้วพูดว่า
"จักรพรรดิหยวนและจักรพรรดิหยางขโมยยานลำหนึ่งของเราจากดาวเมฆซ่อน เจ้าต้องชดเชยเราด้วยยานสิบลำ!”
“โอ้? สิบลำ? เจ้าช่างกล้าพูดจริงๆ!”
เย่เฉินเยาะเย้ยและรัศมีของเขาก็เพิ่มสูงขึ้น เขาตวาด
“ผู้คนจากกลุ่มดาวเมฆซ่อนเจ้ามาถูกเวลาแล้ว ข้ากำลังจะไปเยือนดาวเมฆซ่อนของเจ้า! ข้าไม่ได้คาดหวังให้เจ้ามามอบตัวให้ข้าเอง!”
“ไปดาวเมฆซ่อนของเรา? เจ้ากำลังทำอะไร?”
อี้หยิ่นรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องและกำลังเฝ้าระวังอย่างลับๆ
“เจ้ายังต้องการยานทะยานทางช้างเผือกของเราอยู่ ทำไมเจ้าไม่ทิ้งยานไว้ที่นี่ด้วย”
เย่เฉินสูดจมูกอย่างเย็นชา
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น