เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 350 คู่ต่อสู้ที่น่ากลัว

ตอนที่  350  คู่ต่อสู้ที่น่ากลัว

“นั่นคือสัญญาณมือดูถูกเราใช่ไหม? โอว, นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าพบคนผู้บังอาจต่อต้านและดูถูกข้า, น่าสนใจนัก!”  ผู้นำแดนสวรรค์คนที่สวมชุดยาวสีขาวไม่ได้โกรธ แต่กลับยิ้มแทน “แม้ว่าพวกเขาจะเป็นศัตรู  แต่ข้าคงไม่โกรธ  เพราะพวกเขามีศักดิ์ศรีและบุคลิกภาพที่ยิ่งใหญ่”

เงาร่างดำด้านซ้ายเผยให้เห็นรูปร่าง  เขาเป็นเหมือนกับหลุมดำ  ครอบครองร่างที่ดึงดูดแสงสว่างรอบตัวของเขา

ดูเหมือนกระแสหมุนวนสีดำ

เขายืนอยู่เงียบๆ ทางด้านขวา

ไม่ได้พูดอะไรแม้แต่น้อย

แม้เมื่อเย่ว์หยางใช้จักษุญาณทิพย์ตรวจดู  เขาไม่อาจตรวจเห็นลักษณะและระดับที่แท้จริงของเขาได้

อย่างไรก็ตาม  ความรู้สึกอันตรายที่เย่ว์หยางรู้สึกได้ไม่ได้ด้อยกว่าผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์คนที่สวมชุดยาวขาวและกวัดแกว่งตรีศูลเลย  พลังของเขาอาจจะมากกว่าผู้นำแดนสวรรค์ชุดขาวก็ได้

 “หมิงเย่ว์กวงฉลาดจริงๆ นางจากไปแล้วหรือ?  ข้ารู้นะ นางจะไม่มีทางยอมปล่อยให้เราตื่นเร็วกว่านางแน่”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่ถือตรีศูลถอนหายใจ  เทวทูตสายลมรีบตอบเขา  “นายท่าน!  หมิงรี่ฮ่าวร่วมมือกับศัตรูเป็นพันธมิตรกับเด็กผู้ชายที่อยู่ต่อหน้าท่าน เขาเพิ่มความแข็งแกร่งของผนึกด้วยการยอมสละเลือดและขอให้เด็กหนุ่มผู้นี้ถอนดาบเทพจักรพรรดิอวี้ในขณะเดียวกัน  หมิงเย่ว์กวงจากไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว  ถ้าไม่ใช่เพราะหมิงรี่ฮ่าวหักหลังเรา  หมิงเย่ว์กวงคงไม่มีทางฟื้นก่อนแน่นอน”

 “แม้ว่าเจ้าและเทวทูตสายฟ้าจะแข็งแกร่งกว่าหมิงรี่ฮ่าวเล็กน้อยในแง่ฝีมือต่อสู้  แต่เมื่อว่าถึงแผนการต่อสู้  หมิงรี่ฮ่าวก็ยังดีกว่าพวกเจ้าเสียอีก  ถ้าเป็นคนอื่นๆ พวกเขาจะคิดถึงแผนการที่ยอดเยี่ยมร่วมมือกับศัตรูเพื่อถอนดาบไหม?”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่ถือตรีศูลยกย่องหมิงรี่ฮ่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน  จากนั้นเขาทอดถอนใจอีกครั้งพูดเสียงเบาว่า “แม้ว่าข้าจะเข้ากันได้ไม่ดีนักกับหมิงเย่ว์กวง และนั่นอาจทำให้เรากินแหนงแคลงใจกันเอง  แต่นางก็ยังเป็นหนึ่งในสามผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์  เจ้าต้องให้เกียรตินาง  มีเพียงนักรบที่แท้จริงเท่านั้นจึงจะสามารถให้เกียรติศัตรูของพวกเขาผู้มีพลังและสถานะมากกว่าพวกเขา

 “ขอรับ!” เทวทูตสายลมเหงื่อกาฬแตกและตัวสั่นด้วยความกลัว เขารีบคุกเข่าอย่างนอบน้อม

 “......” เย่ว์หยางขมวดคิ้ว  ทันใดนั้นเขามีความคิดขึ้นมาว่าผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่ถือตรีศูลนั้นน่ากลัวมาก

เขามีพลังแข็งแกร่งมาก  ไม่เพียงแต่อดทนต่อการยั่วยุของศัตรูของเขาเท่านั้น  เขายังจัดการผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างเข้มวงด  เขาให้เกียรติศัตรูของเขา  นี่ไม่ใช่ทัศนคติที่ธรรมดาแน่นอน

ดูเหมือนเจ้าผู้นี้มีชีวิตในฐานะหนึ่งในสามผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์แน่นอน

นางเซียนหงส์ฟ้ากระตุกเย่ว์หยางเบาๆ ส่งสัญญาณให้เลิกจ้องพวกเขาและเริ่มโจมตีแทน  มิฉะนั้น พวกเขาจะได้หนีไปได้เร็ว คงไม่ใช่ความคิดที่ดีที่ยังจะยืนอยู่อย่างนี้

เย่ว์หยางพยักหน้าเบาๆ แสดงว่าเข้าใจนาง

อย่างไรก็ตาม การกระทำถัดไปของเขาก็ยังคอยสังเกตพวกเขาเงียบๆ

ในความเป็นจริงนั้น  เขากังวลมาก ยิ่งเวลาผ่านไปมาก  สองผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ก็จะฟื้นพลังได้มากขึ้น

หลังจากผู้นำแดนสวรรค์เหล่านี้ออกมาจากห้องเก็บโลงศพแล้ว  พวกเขามองดูคล้ายกับหมิงเย่ว์กวง  พวกเขายังคงอ่อนแอมาก เพราะเพิ่งออกมาจากผนึกโลงแก้ว

แน่นอนว่า  นี่ถือว่าเป็นความอ่อนแอ  แม้ว่าสองผู้ยิ่งใหญ่เหล่านี้จะมีพลังเพียงเปอร์เซ็นต์เดียวจากพลังที่แท้จริงของพวกเขา  แต่พวกเขาก็ยังไม่ใช่ศัตรูที่เย่ว์หยางจะเอาชนะได้ในสภาพเช่นนี้ ไม่มีประโยชน์ที่จะกังวลต่อไป   เย่ว์หยางข่มใจที่กำลังเต้นรัวอย่างดุเดือดและสังเกตคำพูดและพฤติกรรมของศัตรูของเขาด้วยจิตใจที่เยือกเย็น  การหนีและเคลื่อนไหวทั้งสองอย่างเป็นการกระทำที่ไม่ฉลาด  เขาต้องหาจุดอ่อนของศัตรู

มิฉะนั้น การต่อสู้ครั้งนี้จะจบลงด้วยความพ่ายแพ้อย่างไรความหมาย

 “เจ้าสามารถถอนดาบเทพจักรพรรดิอวี้ได้หรือนี่?  เจ้า  เจ้าช่างแปลกจริงๆ  แม้ว่าหมิงเย่ว์กวงอาจจะไม่ฆ่าเจ้า  แต่นางน่าจะจับเจ้าไปเป็นเชลย  ข้าเชื่อว่าสายตานางไม่ได้ด้อยไปกว่าข้า  แล้วนางยอมปล่อยมนุษย์ผู้น่าสนใจอย่างเจ้าไปได้ง่ายๆ อย่างไร?”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์คนที่ถือเทพตรีศูลมองดูเย่ว์หยาง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนกับว่าพยายามคิดอะไรบางอย่าง

 “นายท่าน เขาถอนดาบเทพจักรพรรดิอวี้ได้แน่นอน  ข้าเห็นกับตาตนเอง  เขาใช้มุกลักษณะแปลกๆ และเพิ่มพลังปราณจักรพรรดิของเขาจึงสามารถดึงดาบเทพจักรพรรดิอวี้ออกมาได้โดยง่ายดายทั้งที่ตอนแรกดาบก็ต่อต้านเขา”  เทวทูตสายลมรายงานโดยเร็ว

 “เจ้าใช้สิ่งประดิษฐ์ช่วยยกระดับพลังด้วยหรือนี่? เป็นความคิดที่ดี!”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ชุดยาวขาวพยักหน้าให้เย่ว์หยางและพูดว่า “เจ้าฉลาดกว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีก”

 “ฮืม.. ข้าว่าท่านก็เหมือนกัน!”  ทันใดนั้นเย่ว์หยางก็พูดทันที  “ข้าคิดว่าท่านก็มีพลังมากมาย แต่ยังไม่สามารถไปจากวิหารเทพจักรพรรดิอวี้ได้  นั่นคือเหตุผลให้ที่มีความคิดแบบเรา  ขอโทษด้วยที่ต้องขัดคอ ขอให้ข้าพูดคำตอบที่แท้จริงก็ได้  เราก็ยังไม่สามารถไปจากวิหารเทพจักรพรรดิอวี้ได้.... หลังจากได้ยินคำตอบนี้ ในฐานะที่เป็นผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์  ท่านจะผิดหวังมากหรือเปล่า?”

 “ไม่เลย, ข้าไม่เคยกังวลเรื่องที่ไม่อาจไปจากวิหารเทพจักรพรรดิอวี้ได้”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่ถือเทพตรีศูลหัวเราะลั่น “บอกกล่าวตามตรง, สิ่งที่ข้ากังวลที่สุดก็คงเป็นเรื่องหมิงเย่ว์กวงคงจะเตรียมลอบทำร้ายเมื่อข้ากลับไปยังแดนสวรรค์  ดังนั้น ข้าต้องมีการเตรียมการล่วงหน้า”

 “การเตรียมตัวของท่าน มีอะไรที่เกี่ยวกับข้าด้วย?”  เย่ว์หยางถาม

 “ไม่เลย, เพียงแต่ข้าสงสัยเล็กน้อย  ทำไมหมิงเย่ว์กวงถึงยอมปล่อยเจ้า? ถ้านางต้องการจับเจ้าที่เป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่ง นับว่าเป็นเรื่องง่ายมาก  บางทีนางคงทำเพื่อตั้งใจให้ข้าคาดเดาตัวเจ้าจนเสียเวลาไปเปล่าๆ หรือว่าเจ้าซ่อนเล่ห์กลอะไรไว้ทำให้นางกลัวที่จะจู่โจมใส่เจ้า?”  เมื่อผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้มีตรีศูลพูดเช่นนี้  เย่ว์หยางสงบจิตใจได้มาก

ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ทรงพลังมากมายแน่นอน  แม้ว่าเขาจะซ่อนพลังปราณของเขาไว้  แต่ศัตรูของเขาก็สามารถเห็นบางอย่างได้ แม้จะไม่ชัด

ที่สำคัญที่สุด  ศัตรูที่ดูเหมือนจะคอยวิเคราะห์คนอื่น จะจัดการได้ยากที่สุด

ศัตรูเช่นนี้น่ากลัวมากที่สุดแน่นอน

ในฐานะหนึ่งในสามผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์  เขามีพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่  และเขายังคงมีความระมัดระวังและความสำคัญกับสัญญาณต่างๆ  เขาวิเคราะห์จำแนกคู่ต่อสู้ซ้ำแล้วซ้ำอีก  ไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะไปกระตุ้นโทสะคนเช่นนี้  พวกเขามีแต่จะปวดหัวหนักยิ่งขึ้น

ถ้าพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น  เย่ว์หยางไม่คิดจะเริ่มสู้กับศัตรูเช่นนี้  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อศัตรูของเขาพบว่าเย่ว์หยางยังไม่เติบใหญ่กล้าแข็งเต็มที่  พวกเขาจะตกเป็นเบี้ยล่างทันทีที่เริ่มต่อสู้

เย่ว์หยางคงไม่เปิดเผยจุดอ่อนใดๆ ต่อหน้าศัตรูเหล่านี้ ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่ถือตรีศูลผู้นี้แข็งแกร่งมากมายแน่นอน  แต่เขาไม่มีเนตรจันทราเหมือนหมิงเย่ว์กวง  ดังนั้นเขาคงไม่อาจมองเห็นความแข็งแกร่งที่เย่ว์หยางซ่อนไว้  เขามีเพียงสมองที่จะใช้คิดวิเคราะห์เพื่อหาบทสรุปด้วยตนเอง  เขาจะวิเคราะห์ท่าทางหรือสีหน้าใดๆ ก็ตามที่เย่ว์หยางทำ

 “เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเรา  เจ้าไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับเทวทูตสายลมด้วยซ้ำ  อย่างไรก็ตาม เจ้าไม่มีความกลัว แต่นี่ก็ไม่ใช่เพราะเจ้ากล้าหาญแน่นอน ในตัวของเจ้า  มีความสามารถพิเศษที่ทรงพลังและต่อต้านเราได้”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ชุดขาวสรุป

 “งั้นก็ยินดีด้วย, ท่านสันนิษฐานได้ถูกต้อง” เย่ว์หยางถือโอกาสยอเขา

 “บางทีข้าอาจเดาผิดก็ได้ แต่ข้าไม่คิดว่าข้าจะพลาดไปจากจุดใหญ่ใจความมากนัก มนุษย์น้อย เจ้าปกปิดพลังบางอย่างไว้ลึกล้ำมาก  อายุระดับเจ้า เจ้าไม่น่าจะครอบครองพลังมากนัก  นี่พิสูจน์ว่าเจ้าเป็นคนพิเศษประเภทหนึ่ง  ยิ่งกว่านั้น สตรีชาวมนุษย์ข้างๆ เจ้าพลังนางใกล้จะถึงขั้นเทพระดับ 1 แล้ว  นี่ต้องไม่ใช่เพราะประเพณีของสตรีชาวทวีปมังกรทะยานยอมรับนับถือบุรุษแน่  ต้องเป็นเพราะพลังที่แท้จริงของเจ้าที่ปกปิดไว้ยังเหนือล้ำกว่านางมาก  ดังนั้นนางจึงเข้าใจพลังของเจ้าอย่างลึกซึ้ง  ยอมอนุโลมตามเจ้าโดยไม่มีคำถาม...”  เมื่อผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์พูดเช่นนี้  นางเซียนหงส์ฟ้าถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

คนผู้นี้ฉลาดล้ำเกินไปเสียแล้ว

ด้วยการสังเกตมองดู  เขาก็สามารถสรุปอะไรออกมาได้หลายอย่าง

โชคดีที่เขาตื่นขึ้นช้า  ถ้าเขาตื่นขึ้นเร็วกว่านี้และเห็นการต่อสู้ของเย่ว์หยาง เขาก็คงเดาแผนการณ์สุดท้ายของพวกเขาได้แน่

เย่ว์หยางจับมือนางเซียนหงส์ฟ้ายิ้มเล็กน้อย

ศัตรูของพวกเขาแข็งแกร่งและฉลาดมาก  อย่างไรก็ตาม  ความท้าทายที่ยากลำบากนี้กระตุ้นจิตวิญญาณต่อสู้ของเย่ว์หยาง  แม้ว่าดูเผินๆ เหมือนเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะศัตรู  แล้วยังไงเล่า?  แม้ว่าสัตว์ประหลาดตัวที่เป็นเจ้านายจะสู้ได้ยาก  แล้วทำไมผู้คนถึงยังมีผู้สู้กับคนอื่นที่ท้าทายอสูรตัวเจ้านายด้วยเล่า?  เหตุผลก็เป็นเพราะสัตว์ประหลาดตัวที่เป็นเจ้านายน่าท้าทายมาก, น่าตื่นเต้นมากและน่าพึงพอใจมากกว่าสู้กับสัตว์ประหลาดทั่วๆ ไป

โดยเฉพาะการเอาชนะศัตรูเช่นนี้ได้จะสร้างความรู้สึกสาแก่ใจยิ่งนัก

เย่ว์หยางสูดลมหายใจลึก

แรงกดดันที่เขารู้สึกได้ในใจแต่เดิมนั้นหายไปในที่สุด

หลังจากเข้าวิหารเทพจักรพรรดิอวี้  นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีสีหน้าผ่อนคลาย  เขาบอกว่า “เนื่องจากข้าก็ครอบครองพลังพิเศษบางอย่างที่ท่านยังค้นไม่พบ  แล้วท่านจะทำยังไง?”

 “มันเป็นสถานการณ์ค่อนข้างยากลำบาก หมิงเย่ว์กวงทิ้งการตัดสินใจที่ยากลำบากให้เจ้าทำกับข้า”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่ถือตรีศูลเทพขมวดคิ้ว  “ถ้าข้าไม่พยายามอะไรและปล่อยเจ้าไปอย่างนั้น มันน่ารู้สึกเสียดาย  อย่างไรก็ตาม  ถ้าข้าเคลื่อนไหวโดยประมาท ผลอาจจะออกมาเกินกว่าที่ข้าคาดไว้  ถ้าเรื่องนั้นเกิดขึ้น ข้าคงตกลงไปในกับดักของหมิงเย่ว์กวงจริงๆ”

 “นายท่าน, เด็กหนุ่มคนนี้มีพลังเพลิงอมฤตและวงจักรล้างโลก  หมิงรี่ฮ่าวตัดสินใจร่วมมือกับพวกเขาก็เพราะทักษะเหล่านั้น”  เทวทูตสายลมรีบรายงานผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ทันที

 “เป็นเช่นนั้นหรอกหรือ?”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์พยักหน้า  “ครอบครองเพลิงอมฤตก็หมายความว่าเจ้ามีร่างอมตะ  สำหรับวงจักรล้างโลกนับเป็นเครื่องยั่วยวนใจอย่างดี!  ข้าอยากรู้จักอักษรรูนโบราณบนวงจักรล้างโลกมานานแล้ว  อันตรายจริงๆ  ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้  หมิงเย่ว์กวงทิ้งเจ้าไว้ให้ข้า นางคิดว่าข้าจะตายเพราะเพลิงอมฤตและวงจักรล้างโลกอย่างนั้นหรือ?  ข้าต้องคิดอย่างระมัดระวังเสียแล้ว หนุ่มน้อย, ข้าไม่อาจปฏิเสธความปรารถนาจะชิงเอาอักษรรูนโบราณบนวงจักรล้างโลกจากเจ้า  อย่างน้อยที่สุด  ถ้าข้าไม่ลอง ข้าไม่วางใจง่ายๆ เลย  ในการเผชิญหน้ากับความเย้ายวนเช่นนี้ เราจะไม่รู้สึกถึงความปรารถนาหรือความโลภได้ยังไง? ถ้าเจ้าไม่ต้องการให้ข้าฆ่าเจ้า  อย่างนั้นต้องพิสูจน์ต่อข้าว่าเจ้าเป็นนักรบที่โดดเด่น  เป็นผู้ที่สมควรครอบครองวงจักรล้างโลก  สำหรับเพลิงอมฤต นั่นไม่ใช่สิ่งที่ใครจะชิงกันได้ ดังนั้นข้าไม่ตั้งความหวังเอาไว้”

 “อย่างนั้นก็ได้ ข้าเองก็คิดจะสู้กับท่าน”  เย่ว์หยางข่มความกังวลในใจและบีบมือนางเซียนหงส์ฟ้าเล็กน้อย ส่งสัญญาณให้นางถอยไป

 “.....” นางเซียนหงส์ฟ้าก็บีบมือเขาเช่นกัน  มือของนางชื้นเล็กน้อย ขณะที่ตัวนางหลั่งเหงื่อพร่างพรู

เห็นได้ชัดว่านางเป็นห่วงเขามาก

เป็นที่ชัดเจนว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้กระทั่งของเทวทูตสายลมด้วยซ้ำ  ตอนนี้เขาต้องการสู้กับผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้แข็งแกร่งกว่าเทวทูตสายลมเป็นร้อยเท่า  คู่ต่อสู้ของเขามีกระทั่งอาวุธเทพเจ้า  ถ้านางเซียนหงส์ฟ้าพูดว่านางไม่กังวลห่วงใย ก็คงเป็นการโกหกแน่

อย่างไรก็ตาม นางเข้าใจและให้เกียรติการตัดสินใจของเย่ว์หยาง

การต่อสู้ครั้งนี้  นางคงไม่ห้ามเขา  อย่างไรก็ตาม นางจะไม่จากไป นางจะใช้พลังสูงสุดของนางปกป้องเขา

เว้นแต่ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้ถือเทพตรีศูลแปลกๆ จะฆ่านางพร้อมกับเย่ว์หยาง

มิฉะนั้น เขาคงเลิกคิดว่าเขาจะมีวิธีการของเขา

ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์คนที่สองที่ยืนสงบเงียบ อยู่ทางด้านขวาแต่ก่อนนั้นหันไปทางสหายของเขา ดูเหมือนเขาจะพูดอะไรบางอย่าง  เขาสื่อสารให้สหายของเขาด้วยคลื่นความคิดโดยไม่มีเสียง  เย่ว์หยางและนางเซียนหงส์ฟ้าไม่สามารถได้ยินอะไรได้   ตามท่าทางและสีหน้าของพวกเขา  เย่ว์หยางสามารถสรุปได้ว่า ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้ที่คล้ายกับหลุมดำนี้ ไม่ได้สงวนท่าที ดูเหมือนเขาไม่เห็นด้วยกับการเริ่มต่อสู้

อย่างไรก็ตาม หลังจากสหายของเขา ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้ถือตรีศูลเทพยังคงยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า  ในที่สุดเขาจึงยอมตามด้วย

คนที่ดูเหมือนหลุมดำนั้น มองตรงมาทางเย่ว์หยาง

ทันใดนั้นเย่ว์หยางรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังถูกเอ๊กซเรย์  เขารีบซ่อนความสามารถทั้งหมดและเรียกคัมภีร์ทองเงียบๆ ออกมาป้องกัน “ข้าอ่อนเพลียมากแล้ว จะไม่โจมตีใส่ข้าหรือ” เขาพยายามหลอกศัตรูของเขา

แสดงความสามารถของเจ้าทั้งหมดต่อหน้าศัตรู เป็นพฤติกรรมที่โง่เง่าที่สุด

เย่ว์หยางต้องโจมตีแบบคาดไม่ถึงเพื่อให้ได้เปรียบเล็กๆ น้อยๆ

 ‘แกล้งเป็นรอง’ อย่าว่าแต่คนอื่นเลย  แม้แต่เย่ว์หยางก็อาจจะทำไม่สำเร็จก็ได้  คู่ต่อสู้ของเขาเป็นหนึ่งในสามผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ แกล้งทำเป็นอ่อยก็เท่ากับหาที่ตาย

 “เผยพลังที่แท้จริงของเจ้าออกมา!”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่ถือตรีศูลพูดอย่างใจเย็น  เขามาปรากฏตัวต่อหน้าเย่ว์หยาง  ก่อนที่เย่ว์หยางจะได้ทำอะไร  เขายื่นมือทะลุผ่านโล่ปกป้อง เขาแตะหน้าเย่ว์หยางและปล่อยปราณออกมาทำให้เย่ว์หยางกระเด็นถอยหลังไปไกลเป็นร้อยๆ เมตร  เย่ว์หยางกระแทกเสายักษ์จนทะลุไปสามเสาจากพลังกระแทกของผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์  จากนั้นเขาจึงหยุดได้ในที่สุด

 “....” นางเซียนหงส์ฟ้าที่อยู่ข้างๆ เย่ว์หยางก่อนนั้นจ้องมองตะลึงงัน นางแทบไม่อยากเชื่อความเร็วของพลังโจมตีจากศัตรู

ความเร็วขนาดนี้ นอกเหนือการคาดคิดใดๆ ทั้งนั้น

แม้ว่านางและเย่ว์หยางจะเตรียมตัวไว้ก่อนนั้นแล้ว  แต่พวกเขาไม่อาจรับมือผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ได้เลยแม้แต่น้อย

สวรรค์! นี่คือผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่ยังอยู่ในสภาพอ่อนแรง  เขาเพิ่งจะเป็นอิสระออกมาจากผนึกแท้ๆ ถ้าพวกเขาอยู่ในสภาพพร้อมสูงสุด อย่างนั้นพวกเขามิพบกับฝันร้ายหรอกหรือ?

*************