เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 351 เพลิงชีวิต

ตอนที่  351  เพลิงชีวิต

บึ้ม!

ผนังแตกร่วงกราวกระจัดกระจายเป็นชิ้นๆ

เย่ว์หยางถูกกระแทกกระเด็นลงพื้นก็หายตัวไปทันที  เขาปรากฏตัวที่ด้านหลังของผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ชุดขาวพร้อมกับถือดาบวิเศษฮุยจินซึ่งมีไฟลุกโพลงจากพลังของเย่ว์หยาง  เขาฟันลงอย่างดุเดือดด้วยท่าดาบผ่าปฐพี

 “เจ้ายังไม่มีพลังพอและความเร็วของเจ้าก็งั้นๆ”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่ถือตรีศูลกลายเป็นเงาหายตัววับทันที

ภายในชั่ววินาทีเดียวกัน เขากลับมาปรากฏตัวที่ด้านหลังเย่ว์หยาง

ฝ่ามือของเขาสัมผัสที่ร่างของเย่ว์หยาง

เย่ว์หยางรู้สึกเหมือนมีแมมมอธยักษ์พุ่งเข้าชนร่างของเขา  ร่างของเขากระเด็นขึ้นไปในอากาศและหมุนควงอย่างรวดเร็ว

เย่ว์หยางพยายามอย่างหนักเพื่อควบคุมร่างตนเองในอากาศ  เมื่อร่างของเขากำลังจะกระแทกลงพื้น  เขาตวัดดาบฮุยจินทันทีเพื่อลดแรงปะทะจากการหล่นกระแทก   นี่เองทำให้ร่างของเขาเลื่อนถอยหลบพ้นการโจมตีต่อเนื่องที่น่ากลัวของศัตรูของเขาได้  หลังจากสร้างรอยแยกบนพื้นยาวเกือบร้อยเมตร  เย่ว์หยางจึงค่อยหยุดการไถลร่างถอยหลังได้ จากนั้นเขาพุ่งเข้าหาผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์เป็นครั้งที่สอง  ครั้งนี้เขาไม่เพียงแต่ถือดาบฮุยจินที่อัดพลังหยางเท่านั้น  แต่เขายังถือดาบจันทร์เสี้ยวที่เสริมพลังหยินของเขาเพิ่มลงไปด้วย

ในอากาศ เขาสร้างวงกลมหยินหยางที่ดูลึกลับรูปหนึ่ง

น้ำแข็งและไฟโคจรและผสมเข้าด้วยกันภายในวงกลมอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังช้า

ดวงตาผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์เป็นประกายแวววาว  เขาไม่ได้หลบเลี่ยงการโจมตี แต่ยกมือที่ขาวดุจมือสตรีขึ้น

เขาใช้แค่เพียงมือขวาก็หยุดท่าดาบที่ผสานพลังไฟและน้ำแข็งได้

ไม่ว่าจะเป็นดาบจันทร์เสี้ยวซึ่งมีความคมจนไม่มีอะไรเปรียบหรือดาบวิเศษฮุยจินที่พัฒนาความแข็งแกร่งมาพร้อมกับเย่ว์หยางจนถึงบัดนี้ ทั้งสองเล่มนั้นยังไม่สามารถทำอันตรายมือข้างขวาที่ขาวดุจหิมะและดูนุ่มนวลนั้น  ศัตรูหยุดท่าดาบที่สองถล่มฟ้าทลายดินได้ซึ่งเป็นท่าโจมตีที่สังหารนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับต่ำได้ง่ายดาย ด้วยพลังป้องกันระดับต่ำสุดของร่างกายเขา

 “ฝีมือของเจ้าไม่น่าต่ำระดับนี้นะ”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้ถือตรีศูลโบกมือข้างขวาเบาๆ

 “บึ้ม!”

รังสีของแสงขาวฉายวาบและสะท้อนใส่ดาบจันทร์เสี้ยวและดาบฮุยจินในมือของเย่ว์หยาง  เย่ว์หยางยังคงกำอาวุธไว้แน่น ตามตัวได้รับบาดแผลผิวเผินหลายแห่งจากแสงรังสีนี้

เย่ว์หยางเซถอยหลังไม่กี่ก้าวแล้วกัดฟันพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง

อักษรรูนสวรรค์และรูนโบราณก่อตัวขึ้นในมือของเขา

เป็นแสงสว่างแพรวพราวเหมือนกับทางช้างเผือก

ในที่สุดก็ก่อรูปเป็นวงจักรล้างโลก พลังที่ไม่มีผู้ใดหยุดยั้งได้ มันพุ่งเข้าหาผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ทันที

ก่อนหน้านี้ ไม่มีผู้ใดกล้าหยุดวงจักรล้างโลกตรงๆ มาก่อน ซุ่นเทียนจักรพรรดิแห่งจื่อเว่ย, ประมุขนิการพันปีศาจ, ราชันย์จ้าวปีศาจบารุธและศัตรูอื่นๆ ที่แข็งแกร่งกว่าเย่ว์หยางทั้งหมด เมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับวงจักรล้างโลก ก็ทำได้เพียงแต่หลบและถอยหนีมันเท่านั้น  ไม่เคยมีผู้ใดกล้าหยุดวงจักรล้างโลกตรงๆ มาก่อน  วงจักรล้างโลกไม่ใช่อาวุธที่จะถูกหยุดได้ด้วยพลังล้วนๆ เพียงอย่างเดียว มันคือพลังทำลายล้าง  สิ่งมีชีวิตใดๆ ก็ตามที่เข้ามาขวางทางมัน จะต้องถูกทำลายแน่นอน  ยกเว้นแต่เย่ว์หยางที่เป็นผู้ใช้มัน คนเดียวเท่านั้นที่สามารถควบคุมวงจักรล้างโลกได้

 “ช่วงชิง!”  เมื่อผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้ถือตรีศูลเห็นมัน เขาไม่ได้ตกใจ แต่กลับตื่นเต้นแทน

เหมือนกับว่าเขากำลังรอให้เย่ว์หยางแสดงวงจักรล้างโลกออกมา

เขาผายมือที่ว่างเปล่าและกดลงเพื่อจับการเคลื่อนไหว

จากนั้นเขาดึงมือเข้าหาตัว

วงจักรล้างโลกที่ไม่มีอะไรหยุดได้นั้นสามารถทำลายทุกชีวิตได้บินเข้าหามือขวาเขาทันที

วงจักรล้างโลกที่กำลังบินอยู่ในอากาศหมุนคว้างอย่างรวดเร็วและมาหยุดอยู่ที่กลางมือของผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้ถือตรีศูล  มันยิ่งหมุนเร็วยิ่งขึ้น แต่ก็ไม่สามารเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้เลยแม้แต่น้อย

ปีกขาวที่ด้านหลังของผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์นั้นเปล่งแสงสว่างสดใสเป็นประกายนับไม่ถ้วนและกลายเป็นเชือกแสงเส้นยาวหลายเส้น  เชือกเหล่านั้นเคลื่อนตัวเข้ามาเหมือนกับสิ่งมีชีวิต เหมือนกับปลาหมึกกำลังจับเหยื่อของมัน   เชือกแสงนับไม่ถ้วนรายล้อมวงจักรล้างโลกที่กำลังหมุนปั่นเร็วแรง

อักษรรูนสวรรค์ที่อาบอยู่บนผิวของวงจักรล้างโลกดูเหมือนจะไม่สามารถสร้างความเสียหายให้เชือกแสงได้

มันกลับถูกเชือกแสงรุมล้อมห่อหุ้มแทน

ฉากต่อสู้ที่แปลกประหลาดนี้ไม่ใช่สิ่งที่เย่ว์หยางหรือแม้แต่นางเซียนหงส์ฟ้าจะเคยเห็นมาก่อน  นางเคยได้ยินอักษรรูนที่ว่า “ช่วงชิง” มาก่อน และรู้ว่านักรบผู้แข็งแกร่ง จะเก่งในการชิงขโมยอักษรรูนของคนอื่นโดยเฉพาะ  อย่างไรก็ตาม นางเซียนหงส์ฟ้าไม่เคยเห็นคนที่ชิงอักษรรูนโดยใช้พลังเชือกแสงอย่างนี้  พอเห็นชั้นวงเวทอักษรรูนสวรรค์ถูกรื้อออกไปทีละชั้นๆแล้ว  นางเซียนหงส์ฟ้าถึงกับใจตกวูบ  เป็นไปได้ไหมว่าผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้นี้จะแข็งแกร่งขนาดนั้นจริงๆ  แม้แต่วงจักรล้างโลกก็ยังทำอันตรายเขาไม่ได้อย่างนั้นหรือ?

เย่ว์หยางกำลังจะพุ่งจู่โจมและใช้พลังปราณกระบี่ไร้ลักษณ์

ทันใดนั้น อักษรรูนดึกดำบรรพ์ที่อยู่ตรงกลางวงจักรล้างโลก ปรากฏขึ้นหลังจากที่อักษรรูนห่อหุ้มทับไว้หลายชั้นถูกรื้อออกไป

มีแสงสว่างวาบขึ้นอีกครา

ทันใดนั้นอักษรรูนโบราณรายล้อมอักษรรูนดึกดำบรรพ์และระเบิดพลังแสงออกมาเป็นประกายแสงสว่างเจิดจ้า  เชือกแสงที่ปล่อยมาจากด้านหลังผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ถูกตัดขาดทันที  ยิ่งกว่านั้นเชือกแสงเหล่านั้นยังถูกดูดกลืนโดยวงเวทอักษรรูนดึกดำบรรพ์ตรงกลางที่ยังปั่นหมุนรุนแรงต่อเนื่อง  อักษรรูนสวรรค์ที่ถูกจับไปก่อนนั้นก็หวนกลับคืนมาทีละชั้นๆ ผสานรวมกันจนซับซ้อนยิ่งขึ้น

เย่ว์หยางใช้จักษุญาณทิพย์ตรวจพบว่าวงจักรล้างโลกดูเหมือนจะปลดผนึกได้ความสามารถใหม่เพิ่มขึ้นอีก  นอกจากนี้เขายังพบว่ามันสามารถแสดงพลังความสามารถได้เต็มที่อีกด้วย

อำนาจทำลายล้างของมันเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่า

ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่มีความแข็งแกร่งและใจเย็นอย่างมากรีบชักมือกลับทันทีและหงายตัวหลบการโจมตีของวงจักรล้างโลกทันที  ขณะที่วงจักรล้างโลกแตกสลายเป็นชิ้นและกลับเข้าไปอยู่ในร่างของเย่ว์หยาง  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์เพ่งมองเย่ว์หยางด้วยสายตาลึกซึ้ง

มือข้างขวาของเขาถูกวงจักรล้างโลกบาดเล็กน้อย เขาพึมพำกับตัวเอง “มีอักษรรูนดึกดำบรรพ์อยู่ในวงจักรล้างโลกจริงๆ ด้วย”

ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่ร่างเหมือนกับหลุมดำตั้งแต่แรกก็ไม่ได้พูดอะไร แต่จู่ๆ เขาปล่อยคลื่นพิเศษอย่างหนึ่ง

ดูเหมือนว่าเขาพยายามสื่อสารกับสหายของเขา ผู้ยิ่งแดนสวรรค์ผู้ถือตรีศูล

 “ถูกแล้ว  นี่คือวงจักรล้างโลกของจริง  มันคือวงจักรล้างโลกจากตำนานที่กล่าวขานกันว่ามีพลังทำลายล้างทุกอย่างในโลก  กลับดูเหมือนอย่างนี้นี่เอง ข้าชักอิจฉาขึ้นมาบ้างเสียแล้ว ทำไมแค่เด็กมนุษย์คนหนึ่งถึงได้ครอบครองวงจักรล้างโลกและเพลิงอมฤตเล่า?  เขาเต็มไปด้วยความโชคดีจริงๆ แม้แต่หมิงเย่ว์กวงและพวกเราทั้งสอง ที่รู้จักกันในนามสามผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์  ก็ยังไม่มีทักษะอย่างนั้น  อักษรรูนดึกดำบรรพ์มีเพียง 36 อย่างและหนึ่งในนั้นก็ปรากฏอยู่ต่อหน้าเรา  น่าเสียดายที่ข้าชิงมาไม่ได้  นี่เป็นเรื่องเสียใจที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของข้าแน่นอน”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้ถือตรีศูลพยักหน้าให้สหายของเขาและถอนหายใจหนักหน่วง

 “มาหาข้า!” นางเซียนหงส์ฟ้ารู้สึกว่าเย่ว์หยางไม่ควรจะโจมตีพวกเขาอีกต่อไป  ถ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป  ศัตรูอาจจะริษยาเขาและตัดสินใจฆ่าเขาจริงๆ

 “ด้วยความสามารถของเจ้า ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์มากแล้วที่เจ้าทำร้ายข้าได้  ด้วยวงจักรล้างโลก ก็สมเหตุผลดีแล้วที่เจ้าทำร้ายร่างกายข้าได้  ไม่ธรรมดาจริงๆ  ลองใช้เพลิงอมฤตของเจ้าซิ  แม้ว่าข้าจะชิงมันมาไม่ได้ แต่ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน  ข้าคงจะเสียใจถ้าข้าไม่ได้เห็นสักครั้งในชีวิต”  สีหน้าของผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์กลับคืนสู่สภาพปกติ

 “ตามใจเจ้า”  เย่ว์หยางจุดเพลิงอมฤตไว้ในมือทั้งสองและพุ่งใส่คู่ต่อสู้ของเขา

 “เพลิงอมฤตสองกองหรือ?  นั่นมากกว่าที่ข้าคาดหวังไว้!”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ยื่นมือขวาออกมาหยุดหมัดของเย่ว์หยางได้อย่างง่ายดาย

เย่ว์หยางดันกลับไป

สำหรับผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์  เขาสังเกตมือขวาของเขาด้วยความสงสัย  เพลิงอมฤตยังคงเผานิ้วของเขาที่กันหมัดของเย่ว์หยางอยู่

ไม่ว่าเขาจะทุ่มเทพลังมากขนาดไหน  เขาก็ไม่สามารถดับเพลิงอมฤตได้เลย

เพลิงอมฤตมีพลังเผาผลาญและชำระทุกสิ่งทุกอย่างในโลก  มันทรงพลังมากกว่าวงจักรล้างโลกที่ครอบครองแต่พลังทำลายล้างอย่างเดียว ไม่มีพลังกำเนิดใหม่

ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์เลื่อนมือขวาขวางเข้าหาตรีศูลและปาดเนื้อออกไปทันที

เขาปาดเนื้อที่ติดเพลิงอมฤตทิ้ง

แผลที่นิ้วของเขาสมานตัวหายเป็นปกติอย่างรวดเร็ว  เมื่อเย่ว์หยางตั้งหลักได้ในที่สุด บาดแผลบนมือของผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ก็สมานตัวแล้ว  เหมือนกับว่าไม่เคยมีบาดแผลมาก่อน

 “โชคดีที่เจ้าไม่เชี่ยวทักษะควบคุมเพลิงอมฤตจากระยะไกล  มิฉะนั้น ข้าคงเจ็บตัวจริงๆ แล้ว”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้ถือตรีศูลพึมพำเล็กน้อย  จากนั้นถามเย่ว์หยางต่อ “เจ้าไม่มีทักษะแข็งแกร่งอีกแล้วใช่ไหม? ข้ารู้สึกว่าเจ้ายังเก็บงำตัวเองไว้อยู่  แม้ว่าเจ้าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า  แต่ข้ายังรู้สึกได้ว่าเจ้ายังคงซ่อนบางอย่างไว้  มนุษย์หนุ่ม  ข้านับถือในความรอบคอบของเจ้าจริงๆ แม้จะอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้  แต่เจ้ายังคงรักษาจิตวิญญาณนักสู้อยู่ได้  เจ้ามีความตั้งใจจะฆ่าข้า ถ้านับจักรพรรดิอวี้แล้ว  เจ้าเป็นมนุษย์คนที่สองที่เผชิญหน้ากับข้าด้วยความกล้าหาญ  และยังกล้าต่อกรกับข้าอีกด้วย”

 “ข้ามีทักษะที่แข็งแกร่งกว่า เจ้าต้องการลองดูไหม?” ความต้องการฆ่าฉายลึกอยู่ในแววตาของเย่ว์หยาง

ศัตรูของพวกเขาแข็งแกร่ง  พวกเขาแข็งแกร่งเกินกว่าที่เขาคาดไว้

แม้ว่าเขาฝืนใจสู้กับเขา  เขาก็ยังไม่สามารถฆ่าศัตรูของเขาได้

มีผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ถึงสองคน ทันทีที่คนหนึ่งตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤติ  พวกเขาก็คงร่วมมือกันจู่โจมแน่

ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองรวมพลังกันไม่ใช่สิ่งที่จะเอาชนะได้ด้วยพลังห้าวหาญและจิตวิญญาณนักสู้

วิธีเดียวก็คือต่อสู้ต่อไปและหาจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ในระหว่างต่อสู้  ก่อนที่พวกเขาจะพบจุดอ่อนของคู่ต่อสู้  ก็คงเป็นเรื่องตลกหากพวกเขาจะพูดว่าต้องการฆ่าศัตรูที่แข็งแกร่งอย่างผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์เหล่านี้

ถ้าเป็นคนอื่นที่ต้องต่อสู้กับผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่น่ากลัว  บางทีพวกเขาคงทรุดตัวลงกับพื้นอย่างสิ้นหวังไปนานแล้ว

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ในใจเย่ว์หยาง ไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย  เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างน่าประหลาดใจ  เขารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้มีประสบการณ์ท้าทายต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่ง

ชายชาตรีจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้นเมื่อพวกเขาพบกับอุปสรรคที่ยากลำบาก  เขาก้าวหน้าช้ากว่าจะไล่ตามทันเป้าหมายในก่อนหน้านั้น ก็คือซุ่นเทียนจักรพรรดิแห่งจื่อเว่ยและประมุขนิกายพันปีศาจ เย่ว์หยางเลิกใช้พวกเขาเป็นเป้าหมายมานานแล้ว ปัจจุบันนี้เย่ว์หยางมีเป้าหมายใหม่  นั่นก็คือผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่แข็งแกร่งและฉลาดกว่าซุ่นเทียนและประมุขนิกายพันปีศาจมากนัก

เย่ว์หยางรู้สึกว่าตราบใดที่เขาพบจุดอ่อนของคู่ต่อสู้  เขาจะมีโอกาสฆ่าศัตรูของเขาได้

มีหลายวิธีการในการฆ่าศัตรูของพวกเขา  เพลิงอมฤต, วงจักรล้างโลกและยังมีปราณกระบี่ไร้ลักษณ์  ปัญหาเพียงประการเดียวก็คือ จะหาจุดอ่อนของผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้ถือตรีศูลได้อย่างไร? ในโลกนี้ เขามีจุดอ่อนอยู่ตรงไหน?

ทุกคนมีจุดอ่อนอย่างหนึ่ง

บางคนมีมาก บางคนมีน้อย จุดอ่อนของบางคนชัดเจนมาก  บางคนก็ซ่อนไว้อย่างมิดชิด

ตัวอย่างเช่น ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้ถือตรีศูลนี้ซ่อนจุดอ่อนไว้ลึกจริงๆ มองโดยผิวเผิน ดูเหมือนเขาไม่มีจุดอ่อนแต่อย่างใด  เหมือนกับว่าเป็นผู้ที่สมบูรณ์แบบ

อย่างไรก็ตาม  เย่ว์หยางรู้ว่าเขามีจุดอ่อนอย่างหนึ่ง

ไม่มีใครในโลกนี้ที่ไม่มีจุดอ่อน รวมทั้งสามผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ด้วย

เย่ว์หยางยังใช้จักษุญาณทิพย์คอยตามสังเกตดูเขาตั้งแต่เริ่มต่อสู้  คิดอย่างหนักว่าจะหาจุดอ่อนศัตรูพบได้อย่างไร  เขารู้สึกว่าเขากำลังจะหาพบ  ความรู้สึกบางอย่างผุดขึ้นในใจเขา ตราบใดที่เขายังต่อสู้เขาก็จะหาจุดอ่อนของศัตรูพบในเวลาไม่นาน

 “นักรบหนุ่ม  เจ้าคิดหรือว่าข้าจะโง่รอให้เจ้าใช้พลังต่อสู้ทั้งหมด?”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์หัวเราะลั่น

 “ตุ้บ....”

เย่ว์หยางที่เตรียมจะโจมตีล้มลงกับพื้นอีกครั้ง และหลับลึกทันที

เขาถูกสะกดจิตให้หลับ

เดิมที ด้วยพลังจิตและความสามารถของเย่ว์หยาง ไม่มีใครในทวีปมังกรทะยานจะสะกดจิตเขาได้  อย่างไรก็ตาม ต่อหน้าผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ เขายังถูกสะกดจิตได้โดยไม่รู้ตัว เขาหลับสนิทเหมือนกับเด็กทารกที่ป้องกันตนเองไม่ได้

ที่มือขวาของผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์มีสร้อยข้อมือเล็กเส้นหนึ่ง

บนสร้อยข้อมือจะมีมุกเปล่งแสงสีเขียวลูกหนึ่ง

มันแตกเป็นเสี่ยงโดยไร้เสียงกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อย ค่อยๆ กระจายหายไปในอากาศ

ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ที่ถือตรีศูลหันมาดูนางเซียนหงส์ฟ้า “ดูเหมือนเจ้าไม่ห่วงชีวิตเขาเลยนะ? บอกเหตุผลข้าได้ไหม?”

 “เขามีเพลิงอมฤตอยู่แล้ว  ดังนั้นเขาจึงมีร่างอมตะ  ทำไมข้าต้องกลัว?”  นางเซียนหงส์ฟ้ามองดูเย่ว์หยาง  มีแววอ่อนโยนที่ไม่ค่อยปรากฏให้เห็นนักบนใบหน้านาง

 “ไม่, นั่นยังไม่ใช่คำตอบที่แท้จริง”  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ไม่เห็นด้วย

 “ก็ได้ อย่างนั้นข้าจะบอกคำตอบที่แท้จริง   คำตอบที่แท้จริงก็คือข้ากำลังจะลงมือ  ข้าตายไปก็ไม่มีประโยชน์ อย่าได้คิดแม้แต่จะฆ่าเขา”  สายตาของนางเซียนหงส์ฟ้าเด็ดเดี่ยวมากขึ้น และจงใจมองหน้าผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์  นางพึมพำว่า “ข้าไม่ใช่จักรพรรดิอวี้  ดังนั้นข้าไม่มีทางจะผนึกเจ้า  อย่างไรก็ตามอย่าดูถูกนักรบชาวมนุษย์ที่นอกจากจักรพรรดิอวี้ล่ะ  มิฉะนั้น ข้าอาจะฆ่าเจ้าได้!”

 “ข้าได้ยินถูกหรือเปล่า?” ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ไม่ได้เยาะเย้ยนาง  เสียงของเขาแฝงด้วยความสงสัยเล็กน้อย

 “มีทักษะอัญเชิญอย่างหนึ่งที่ใช้ได้ครั้งเดียวในชีวิตของพวกเรา”  ทันใดนั้นนางเซียนหงส์ฟ้ายิ้มเล็กน้อย “มันจะเกิดขึ้น  ข้ารู้ว่าทักษะอัญเชิญชนิดนี้ต้องมีการเสียสละ!”

 “เพลิงชีวิตหรือ?”  สีหน้าของผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที

 “คำตอบที่ถูกต้องก็คือเพลิงชีวิตร้อยเท่า!” ทันทีที่นางเซียนหงส์ฟ้าพูดจบ  ผู้ยิ่งใหญ่แดนสวรรค์ผู้มีใบหน้าสงบและใจเย็นอยู่เสมอแสดงความไม่สบายใจออกมา..

นางเซียนหงส์ฟ้าสูดหายใจลึกและเริ่มอัญเชิญ