เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 369 เงินของใคร คืนคนนั้น

 

ตอนที่  369  เงินของใคร คืนคนนั้น

 

ทันทีที่เอ้อเมิ่งตาย คัมภีร์อัญเชิญของเขาและอสูรฝันร้ายของเขาก็ระเบิดเสียงดังสนั่น

คัมภีร์ทองกลายเป็นสีหมองทึมกลับอยู่ในสภาพไร้เจ้าของ

อสูรฝันร้ายหายไปกลายเป็นภาพลวงและหลงเหลือไว้แต่เพียงลูกปัดสีดำกลิ้งมาอยู่แทบเท้าเย่ว์หยาง

เย่ว์หยางก้มลงเก็บลูกปัดและคัมภีร์ทองทั้งสองไว้  จากนั้นเขาเก็บของทั้งสองไว้ในแหวนลิชอย่างรวดเร็ว  เหมือนวิธีที่เขาทำตอนเล่นเกมออนไลน์ในอดีต

 

คนที่ไวกว่ามักได้รับของดี  แน่นอนเย่ว์หยางไม่เคยช้าอยู่แล้ว

เจ้ากบอ้วนจั๊ดด์เริ่มเข้าใจที่มาของคัมภีร์แพลตตินัมแล้ว  คัมภีร์เหล่านั้นเย่ว์หยางได้รับมาหลังจากเอาชนะคู่ต่อสู้เขาได้แล้ว

พระเจ้า!  คู่ต่อสู้แบบไหนกันที่เขาฆ่าไปแล้ว

ขณะที่เอ้อเมิ่งทรุดตัวล้มลง ทั่วทั้งสนามต่อสู้ก็ส่งเสียงเชียร์ลั่น  ร่วมทั้งพวกนักพนันที่พนันว่าเย่ว์หยางจะแพ้ก่อนนั้นด้วย

ไม่เคยมีใครต้านทานคู่หูทั้งสอง เอ้อเมิ่งและเหนียนหู่ได้  แต่ขณะที่พวกเขาถูกจำกัดโดยขีดจำกัดของพลัง  พวกเขาจึงได้แต่ยอมตามเท่านั้น  หลังจากเห็นเอ้อเมิ่งถูกสังหาร  และเหนียนหู่มีสีหน้าที่น่าเกลียดน่ากลัว  ใครเล่าจะไม่มีความสุขจนส่งเสียงเชียร์?

เหนียนหู่ดึงไม้กายสิทธิ์สีดำออกมาโบกไปมาช้าๆ

แสงสีดำวาบผ่านออกมา

ทันใดนั้นไม่มีผู้ใดสามารถพูดได้ ขณะที่ปากของพวกเขาดูเหมือนจะถูกผนึกไว้

ความเงียบปรากฏไปทั่วเวที

 “ไม้กายสิทธิ์ไร้เสียง เครื่องมือระดับทอง!”  ทุกคนมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว  แต่ไม่มีผู้ใดสามารถพูดได้ภายใต้คาถาสะกดของไม้กายสิทธิ์ไร้เสียง  ไม้กายสิทธิ์ไร้เสียงเป็นเครื่องมือชั้นทองที่ไม่มีพลังโจมตี  แต่สำหรับนักรบบางคน มันเป็นอาวุธที่น่ากลัว  ตัวอย่างเช่น มันอาจถูกใช้กับคู่ต่อสู้ที่จำเป็นต้องออกเสียงอัญเชิญสัตว์อสูร  จากนั้นเขาก็จะประสบความพ่ายแพ้อย่างน่าอนาถ

ไม่เพียงแต่เหนียนหู่จะใช้ไม้กายสิทธิ์ไร้เสียงผนึกปากทุกคนในสนามต่อสู้ เพื่อที่ว่าเขาจะได้ไม่สามารถส่งเสียงเชียร์เย่ว์หยางได้  เขายังคงเรียกสัตว์อสูรขนาดยักษ์ออกมาในขณะเดียวกัน

อสูรที่ดูเหมือนพยัคฆ์ตัวหนึ่ง

มันมีร่างกายใหญ่โตมโหฬาร มีความยาวจากหัวถึงหาง 20 เมตร

ร่างปานภูเขาของมันดูเหมือนเหมาะกับการต่อสู้เต็มกำลัง  เขี้ยวแหลมคมเต็มอยู่ในปากกว้างๆ ของมัน  ขณะที่เขาบนหัวของมันเปล่งแสงเขียวดูน่าขนลุก  ร่างของมันขยายจากเดิมกว่าครึ่งจากขนาดเดิมของมัน  กรงเล็บแหลมคมดุจใบมีดในเท้าทั้งสี่และนัยน์ตาที่คมประดุจเหยี่ยว อสูรร้ายกระโจนใส่เย่ว์หยาง กางกรงเล็บขณะที่มันเตรียมฉีกเย่ว์หยางให้เป็นชิ้นๆ

ตั๊กแตนมัจจุราชโฉบลงมาจากอากาศโดยไม่หวั่นเกรง

ตั๊กแตนมัจจุราชเพบกับอสูรแข็งแกร่งมามาก แต่ก็ไม่มีอะไร

มันฆ่าอสูรเหล่านั้นมามากแล้ว  ไม่เพียงแต่อสูรพยัคฆ์เท่านั้น  ต่อให้เป็นมังกรยักษ์ มันก็ฆ่าได้ไม่ลังเลเลย  มันไม่ใช่ตั๊กแตนมัจจุราชธรรมดา  มันได้รับการเลี้ยงดูด้วยผลึกมังกรเป็นจำนวนมหาศาลและด้วยปราณก่อกำเนิดของเย่ว์หยาง  อีกทั้งยังได้รับอักษรรูนสวรรค์และถูกชำระด้วยเพลิงอมฤต  มันเป็นตั๊กแตนมัจจุราชที่มีศักยภาพมากที่สุดในประวัติศาสตร์  มันมีความทะเยอทะยานที่จะกลายเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์หรือแม้แต่เทพอสูรในอนาคต  ดังนั้น อสูรพยัคฆ์ชั้นทองระดับ 8 ยังจะขู่ขวัญตั๊กแตนมัจจุราชที่สามารถฆ่าอสูรใดๆ ก็ได้ และยังกล้าฆ่ามังกรยักษ์ได้ยังไง?

แน่นอนว่าไม่

แม้ว่ามันจะมีระดับต่ำกว่าเล็กน้อย  แต่ตั๊กแตนมัจจุราช มีชั้นที่สูงกว่า มันเป็นอสูรชั้นแพลตตินัม

แขนเคียวของตั๊กแตนมัจจุราชแทงลึกลงไปในร่างของอสูรพยัคฆ์  ทำให้เกิดแผลขนาดใหญ่ที่คอและกระดูกสันหลังส่วนล่าง

แม้ก่อนนั้น คู่ต่อสู้ของมันสามารถรับมือได้  แต่ตั๊กแตนมัจจุราชก็ฉลาดพอ  มันเหวี่ยงศัตรูลอยขึ้นไปในอากาศเพื่อเตรียมจู่โจมครั้งที่สอง.. ความจริง  การโจมตีครั้งแรกก็ทำให้มันบาดเจ็บที่คอและกระดูกสันหลังแล้ว ตอนนี้มันอยู่ไม่ห่างจากความตายนัก

จากการโจมตีด้วยแขนเคียวครั้งนี้  ตั๊กแตนมัจจุราชเชือดใส่หลอดลมของอสูรพยัคฆ์  ศีรษะของอสูรพยัคฆ์เกือบขาด

ภายใต้สถานการณ์ปกติ อสูรพยัคฆ์จะต้องตายแน่นอน

อย่างไรก็ตาม เกิดเรื่องน่าขนลุกตามมา

ศีรษะของอสูรพยัคฆ์ที่เกือบจะขาดอยู่แล้วไม่มีเลือดอยู่ในบาดแผลของมัน  บาดแผลเหล่านั้นสมานตัวอย่างรวดเร็ว

ไม่ถึงสิบวินาที บาดแผลรุนแรงก็หายไปไม่เหลือร่องรอย  เหมือนกับว่าไม่เคยมีบาดแผลมาตั้งแต่แรก  เขาของอสูรพยัคฆ์เรืองแสงสีเขียว  ขณะที่ปีกคู่หนึ่งเริ่มงอกจากหลังของมัน เป็นปีกคล้ายค้างคาวและเริ่มสยายออก

มันเหินขึ้นไปในท้องฟ้าและพุ่งเข้าหาตั๊กแตนมัจจุราชกลางอากาศ

บนภาคพื้น เหนียนหู่ยิ้มเยือกเย็น  ขณะที่เขาปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งของเขาในฐานะนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับ 3 สะกดให้ทุกคนตะลึงจากคลื่นอัดกระแทกจากตัวของเขา

เขาควงหมัดพุ่งเข้าจู่โจมเย่ว์หยาง

ทุกๆ หมัดทำให้ผู้ชมอึดอัดหายใจไม่สะดวก  วิธีเหวี่ยงหมัดของเขาทำให้ทุกคนคลื่นไส้และรู้สึกแน่นในอกลึกลงไปจนถึงกระดูก  ไม่เคยมีใครเคยคิดว่าพลังของคลื่นหมัดจะถูกสกัดโดยไตตันที่ยังยืนสงบอยู่หน้าเหนียนหู่  บรรดาผู้ชมที่นั่งอยู่ใกล้เวทีหรือนั่งอยู่ในระดับสายตาเดียวกับหมัดของเหนียนหู่รู้สึกเหมือนทนทุกข์ทรมาน พวกเขาต้องรวบรวมพลังทั้งตัวป้องกันตนเอง และพวกเขาสามารถทำได้เพียงอดทนต่อพลังหมัดที่อยู่ห่างออกไปสิบเมตรหรือกระทั่งร้อยเมตร

เย่ว์หยางไม่ได้ตอบโต้ ไม่ได้ถอยหลังเพื่อแก้ขัดเขิน

ทั้งหมดที่เขาทำคือเคลื่อนร่างท่อนบนเล็กน้อย

เพียงแค่นั้น  เขาก็สามารถหลบหมัดที่เหนียนหู่เหวี่ยงออกมาได้ทั้งหมด

แม้ว่าแต่ละหมัดที่เหนียนหู่เหวี่ยงออกมานั้นจะอันตรายถึงตายได้

ตั๊กแตนมัจจุราชในอากาศฟันใส่อสูรพยัคฆ์ที่ประเมินความสามารถของมันและพยายามโจมตีใส่มัน  ตั๊กแตนมัจจุราชฉีกร่างมันเป็นสองท่อนและโยนทิ้งลงพื้น  อย่างไรก็ตาม อสูรพยัคฆ์ที่แปลกประหลาดที่ได้รับบาดเจ็บ ยังคงเชื่อมต่อร่างที่ขาดครึ่งได้อีกครั้งภายในเวลาไม่ถึงครึ่งนาที  มันกลับคืนสู่สภาพเดิมที่ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

จั๊ดด์รู้สึกอยากตะโกนบอกเย่ว์หยาง  “เจ้าอสูรตัวนี้เรียกว่า เหนียน (ปี) นอกจากเสียงแล้ว ไม่มีอะไรเอาชนะมันได้”

นอกจากนี้เขาต้องการบอกเย่ว์หยางว่า  เขาสามารถเอาชนะอสูรเหนียนตัวนี้ได้โดยใช้พลังเสียง

แต่เขาไม่อาจตะโกนคำใดๆ ออกมาได้

เนื่องจากทุกคนถูกเหนียนหู่ใช้ไม้กายสิทธิ์ไร้เสียง เปลี่ยนทั้งสนามต่อสู้ให้กลายเป็นที่เงียบสงัดเหมือนป่าช้า ไม่มีผู้ใดสามารถใช้เสียงได้

ตั๊กแตนมัจจุราชได้ฆ่าอสูรพยัคฆ์ตายไปหลายครั้งแล้ว  แต่แม้ว่ามันจะตัดอสูรเหนียนนั้นเป็นล้านๆ ชิ้น  ความพยายามฆ่าของมันใช้ไม่ได้ผล  อสูรพยัคฆ์ฟื้นคืนชีพได้เร็ว  ตรงกันข้ามกับอสูรเหนียน มันใช้กรงเล็บยักษ์และเขี้ยวที่แหลมคมและหางที่เหมือนแส้เหล็กทำร้ายตั๊กแตนมัจจุราชได้ง่าย  แม้ว่าตั๊กแตนมัจจุราชจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบได้เร็วลดอาการบาดเจ็บของมันได้ แต่อาการบาดเจ็บสะสมและสถานการณ์ที่ดูเหมือนหมดหวังนี้เป็นที่ชื่นชอบของอสูรเหนียน

ที่สำคัญคือ มีความแตกต่างกันระหว่างทั้งสองเมื่อฝ่ายหนึ่งทนการโจมตีได้  ขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งได้แต่หลบเลี่ยง

 “ใช่แล้ว, ด้วยวิธีแบบนั้น เจ้าเด็กนี่จะต้องตายในเงื้อมมือข้า  พร้อมกับตั๊กแตนของมัน”  เจ้าอ้วนแอนตันรู้สึกตื่นเต้นจนอยากตะโกนร้องด้วยความพอใจ  แต่โชคร้ายที่ปากของเขาก็ถูกผนึกไว้เช่นกันและไม่สามารถส่งเสียงได้

 “.....”  ทั่วทั้งสนามต่อสู้ มีเพียงบุรุษลึกลับที่สวมหมวกปีกกว้างที่ยังคงยิ้ม  ดูเหมือนว่าเขายังคงคิดว่าเย่ว์หยางจะเป็นผู้ชนะ

พอเห็นว่าอสูรของเขากำลังได้เปรียบ  สีหน้ากระหายเลือดบนใบหน้าของเหนียนหู่ก็ยิ่งเด่นชัด

เขาตรงกันข้ามกับเอ้อเมิ่ง

เอ้อเมิ่งมีทักษะพลังจิตที่แข็งแกร่ง  แต่เขาไม่มีประสบการณ์สู้ในระยะใกล้ ทันทีที่เขาเผชิญหน้ากับฝ่ายตรงข้ามผู้มีภูมิป้องกันการโจมตีด้วยพลังจิต เขาจึงถูกสังหารทันที

นอกจากอสูรเหนียนที่มีภูมิคุ้มกันการถูกโจมตี  เหนียนหู่ยังคงครอบครองพลังปราณก่อกำเนิดระดับ 3 ที่ทำให้เขาสามารถร่วมต่อสู้ในระยะใกล้ได้  ตราบใดที่อสูรของเขามีพลังเหนืออสูรของคู่ต่อสู้  เหนียนหู่ก็สามารถฆ่าคู่ต่อสู้ของเขาได้ง่ายในการสู้ระยะใกล้  ตัวอย่างเช่น เขาสามารถใช้เคล็ดวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาและลับที่สุด วิชาพยัคฆ์ทมิฬสามกระบวนท่า  ในอดีตเมื่อเขาถูกอาจารย์ครอบงำอยู่  เขาใช้อสูรเหนียนและสามกระบวนท่าพยัคฆ์ทมิฬร่วมกับพลังจิตสนับสนุนโดยเอ้อเมิ่ง  ทำให้พวกเขาฆ่าอาจารย์ได้และกินศพเขาส่วนใหญ่จนยกระดับเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิด

แม้แต่อาจารย์ของเขาเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับ 5 ก็ยังถูกเหนียนหู่ฆ่าได้ในที่สุด

แน่นอนว่าเหนียนหู่ไม่เคยปฏิเสธว่าส่วนที่ทำให้ฆ่าอาจารย์ของเขาได้ก็คือ พลังจิตของเอ้อเมิ่ง ถ้าไม่มีเขาช่วยก็ย่อมเป็นไปไม่ได้  แต่ก็ยังมีความจริงอีกอย่างก็คือ สามกระบวนท่าพยัคฆ์ทมิฬใช้สังหารอาจารย์ผู้ทรงพลังของเขา

หลังจากกลายเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสามแล้ว  สามท่าพยัคฆ์ทมิฬเป็นวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของเหนียนหู่ คู่ต่อสู้ที่เห็นมันไม่มีใครเคยรอดชีวิตไปได้

 “พยัคฆ์ร้ายตะปบเหยื่อ”  เหนียนหู่รวมพลังของเขาทั้งหมดสร้างเป็นร่างพลังงานคล้ายกับอสูรพยัคฆ์  จากนั้นก็ไปอยู่ร่วมกับอสูรพยัคฆ์เพื่อทำให้เย่ว์หยางไม่อาจจำแนกความแตกต่างของมันได้  เมื่ออสูรพยัคฆ์รู้สึกว่าได้เวลาเหมาะ มันจะเข้าจู่โจมเย่ว์หยางเหมือนกับพยัคฆ์ที่ดุร้าย

 “พยัคฆ์ตะปบเหยื่อ” สามารถจู่โจมผ่านแนวป้องกันได้  ไม่มีอะไรสามารถต้านรับมันได้

พลังงานรูปพยัคฆ์ขนาดมหึมาพุ่งผ่านร่างเย่ว์หยาง  ขณะที่เหนียนหู่เตรียมจะฉลองชัยชนะของตนเอง   แต่มันก็หายวับไป ไม่ปรากฏผลออกมาดังคาดหวัง

ในทำนองเดียวกัน อสูรเหนียนร่างพยัคฆ์พยายามโจมตีไล่จับตั๊กแตนมัจจุราชกลางอากาศในเวลาเดียวกัน   ขณะที่ตั๊กแตนมัจจุราชพุ่งลงมายังพื้น  มันฟันใส่อสูรเหนียนขาดสองท่อนและผลักมันลงมากับพื้น

เหนียนหู่ตกตะลึง  เขาคาดไม่ถึงว่าเย่ว์หยางสามารถจำแนกความแตกต่างระหว่างอสูรเหนียนร่างจริงและร่างปลอมได้อย่างไร   คนธรรมดาไม่อาจจำแนกความแตกต่างได้ด้วยตาเปล่า  อย่าว่าแต่ตามนุษย์เลย  ต่อให้เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดจากตระกูลเหยี่ยวผู้มีพรสวรรค์ทางสายตาดีที่สุด  ก็ยังไม่สามารถบอกความแตกต่างระหว่างอสูรเหนียนและร่างพลังงานที่เขาสร้างขึ้น

ยิ่งกว่านั้น  แม้ว่าร่างพลังงานรูปพยัคฆ์จะเป็นตัวปลอม  แต่พลังโจมตีของมันก็เท่ากับอสูรเหนียน   เจ้าเด็กนี่ยังคงเป็นเหมือนเดิมได้อย่างไร ทั้งที่พลังโจมตีพุ่งผ่านร่างของเขาไปแล้ว?

เกี่ยวกับเรื่องนี้  เหนียนหู่สับสนเป็นอย่างมาก

แต่เขาไม่มีเวลาคิด  เหนียนหู่ต้องจู่โจมครั้งที่สองทันทีหลังจากโจมตีครั้งแรก  ถ้าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บรุนแรง  ขณะที่เขาปลดปล่อยพลังงานครั้งที่สอง พลังงานร่างพยัคฆ์ก็ปรากฏอีกครั้ง มันถูกบีบอัดพลังจากร่างเสือดำขนาด 20 เมตรเหลือเพียง 5 เมตร  แต่แน่นอนว่า พลังของมันขยายเพิ่มเป็นสิบเท่าหลังจากถูกบีบอัดขนาดแล้ว  พยัคฆ์ดำเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้า มันรวดเร็วมาก และพร้อมจะจู่โจมเข้าใส่เย่ว์หยางภายใต้การควบคุมของเจ้านายมัน  ในพริบตาเดียวมันก็ตะปบกัดเย่ว์หยาง

ไม่เพียงแต่เย่ว์หยางเท่านั้น  มันยังทำลายกระทั่งหินและภูเขาที่แข็งแกร่งที่สุดได้

ไม่ต้องรอให้กระบวนท่าเสือหิวเขมือบแสดงผล  เหนียนหู่เริ่มโจมตีครั้งที่สาม

เหนียนหู่สร้างร่างพลังงานรูปอสูรเหนียน ใช้มือทั้งสองควบคุมเขี้ยวและร่างท่อนบนควบคุมศีรษะ และร่วมโจมตีใส่เย่ว์หยางในเวลาเดียวกับเสือดำก่อนนั้น

เมื่อเขาหลอกล่อให้เย่ว์หยางไขว้เขวได้สำเร็จ  เขาหมุนร่างอย่างรวดเร็ว  ขณะที่เอียงตัวฟาดแขนทั้งสอง ร่างท่อนบนของเขาจะงอเล็กน้อย  จากนั้นเขาใช้เท้าซ้ายเป็นแกนหลักขณะที่เท้าขวาฟาดเข้าที่ชายโครงของเย่ว์หยาง

นี่จึงเป็นท่าที่ทรงพลังที่สุดในสามท่าพยัคฆ์ทมิฬ

ขนาดอาจารย์ผู้มีพลังมากของเหนียนหู่ยังถูกสังหารด้วยท่านี้  แม้ว่าเหนียนหู่จะไม่มีหาง  แต่เขาสามารใช้ขาของเขาต่างพลองเพื่อฟาดทำร้ายคู่ต่อสู้และพลังโจมตีของมันก็ทรงพลัง  เหนียนหู่ใช้ท่านี้กับนักสู้มาแล้วหกคน และทั้งหกคนถูกบดกระแทกอวัยวะภายในและซี่โครงหัก ในหกคนนี้เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดสองคน  เหนียนหู่มั่นใจว่าเมื่อลำแข้งของเขาฟาดใส่ศัตรู มันจะต้องตายแน่นอน

ไม่เคยมีคู่ต่อสู้ที่รอดชีวิตจากพลังพยัคฆ์ทมิฬสามกระบวนท่าที่สามารถฟาดผ่านพลังป้องกันได้

 “บึ้ม!”

สนามต่อสู้สั่นสะเทือนรุนแรง ทำให้ทุกคนสั่นจากพลังคลื่นอัดกระแทก

ทุกคนล้มกับพื้นระเนระนาด

นอกจากคนที่สวมหมวกปีกกว้าง  ไม่มีผู้ใดเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นชัดเจน

เหนียนหู่ยืนอยู่ห่างเย่ว์หยางสิบเมตร  สีหน้าของเขาไม่มีใครบอกได้ว่ามีอารมณ์เช่นใด  ไตตันมองดูซี่โครงด้านซ้ายของเขาที่มีรอยเท้าข้างหนึ่งชัดเจนและรอยหมัดสองรอยที่หน้าอก  รอยทั้งสามนี้เป็นผลของสามกระบวนท่าพยัคฆ์ทมิฬ

เจ้าเด็กมนุษย์ไตตันแพ้หรือยัง?

ทุกคนเป็นกังวล

ทันใดนั้น  เหนียนหู่เซ 2-3 ก้าวขณะที่ร่างของเขาสั่นและล้มลงกับพื้น

มือทั้งสองข้างกุมเป้ากางเกงขณะที่เหนียนหู่ตัวบิดงอด้วยความเจ็บปวดเหมือนงูดินที่ถูกฟาดอย่างหนัก

บุรุษผู้สวมหมวกปีกกว้างยิ้มกว้างเพราะเขาเห็นว่าเมื่อเหนียนหู่ฟาดแข้งใส่เย่ว์หยางด้วยท่าพยัคฆ์พิโรธฟาดหาง พยายามทำร้ายซี่โครงซ้ายของเย่ว์หยางด้วยขาขวาของเขา  เย่ว์หยางขยับตัวและดีดแข้งออกไปด้านข้าง  มิเพียงแต่หลบพ้นจากพลังโจมตีที่รุนแรงเท่านั้น  แต่เขายังกระแทกใส่เป้ากางเกงของเหนียนหู่... ไม่จำเป็นต้องพูดถึงว่าตอนนี้เหนียนหู่เจ็บปวดขนาดไหน

อสูรเหนียนโถมตัวเข้าหาเย่ว์หยางเพื่อปกป้องเจ้านายของมัน

มันม้วนร่างเจ้านายมันไว้อย่างชาญฉลาดและพยายามหลบหนี

เงาร่างสายหนึ่งเคลื่อนตัวอยู่ในอากาศด้วยความเร็วกว่าตั๊กแตนมัจจุราชถึงสิบเท่า ขณะที่มันพุ่งลงมาที่พื้น  โดยไม่สนใจไม้กายสิทธิ์ไร้เสียง มันปล่อยคลื่นเสียงกรีดลั่น  ระยะเวลาปรากฏตัวและหายไปใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวินาที  อย่างไรก็ตามเสียงกรีดร้องของมันสร้างความกังวลมากและทำให้วิญญาณสั่นสะท้านได้  มากขนาดที่เสียงยังก้องอยู่นานหลังจากที่มันหายไปแล้ว   อสูรเหนียนที่ดูดีอยู่แต่ก่อนหน้านั้นขดตัวด้วยความเจ็บปวดจากเสียงกรีดร้องนั้น ดูแล้วอาการยังหนักกว่าเจ้านายของมันเสียอีก

เลือดพุ่งออกจากตา จมูกและปากของมัน เนื่องจากพลังชนิดหนึ่งที่อยู่ในหัวมันทำให้หัวมันระเบิด

จากนั้นตั๊กแตนมัจจุราชก็พุ่งเข้าใส่มันใช้แขนเคียวของมันตัดศีรษะของอสูรเหนียน

เลือดพ่นกระจาย  คราวนี้อสูรเหนียนไม่มีทางคืนสภาพได้อีก

มันตายแล้ว

ตั๊กแตนมัจจุราชมอบศีรษะของอสูรเหนียนให้เจ้านายมันอย่างเชื่องเชื่อและจากนั้นมันจึงกินศพของอสูรเหนียนต่อ

เหนียนหู่ได้แต่มองอย่างหวาดผวา

เขาดิ้นรนลุกขึ้นและเตรียมหลบหนี  แม้ว่าเขาจะโง่  แต่เขาก็เข้าใจในตอนนี้แล้วว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของศัตรูของเขา  เย่ว์หยางละเว้นเขาในตอนแรก  ขณะที่เขาเก็บไม้กายสิทธิ์ไร้เสียง  พอพิจารณาดูแล้ว เขาเก็บไม้กายสิทธิ์ด้วยความชำนาญ  เขาต้องฆ่าและชิงทรัพย์สินหลายๆ อย่างที่เขาคุ้นเคย

ความจริงเย่ว์หยางเคยได้คทาใบ้ในวิหารแกะมาครั้งหนึ่งแล้ว

แต่แน่นอนว่ามันมีผลกระทบชั่วคราว

แต่ไม้กายสิทธิ์นี้เป็นเครื่องมือระดับทองและผลของมันคงทนถาวร   การใช้งานไม้กายสิทธิ์นั้นเหมือนกัน  แต่คุณค่าราคาของมันต่างกันสิ้นเชิง

เกี่ยวกับไม้นี้ เย่ว์หยางรู้สึกว่าผู้คนมากมายจะคงต้องหมดโชค.. ด้วยไม้กายสิทธิ์ไร้เสียงในมือเขา  เขาสามารถใช้พลังของมันได้เต็มที่และทำให้คนอื่นร้องไห้ได้

เหนียนหู่กัดฟัน ขณะที่เขาพยายามอดทนต่อความเจ็บปวด

เขาต้องการหนี  แต่ก่อนที่เขาจะบิศิลาเทเลพอร์ต  เย่ว์หยางก็โจมตีเขาด้วยพลังพยัคฆ์ทมิฬของเหนียนหู่ตอบโต้คืน

เงินของท่านย่อมใช้หนี้คืนท่าน

ศิลาเทเลพอร์ตตกลงพื้นและกลิ้งห่างตัวเขาราวสิบก้าว

เหนียนหู่ทราบชัดว่าเขาไม่สามารถวิ่งได้เกินสองก้าว  อย่าว่าแต่ไตตันผู้นี้น่ากลัวดุจจอมมาร  แม้แต่ตั๊กแตนมัจจุราชของเขาก็ยังทำให้เขายากลำบากได้

เขาต้องเก็บศิลเทเลพอร์ตให้ได้ ไม่เช่นนั้นก็ตายแน่นอน

เหนียนหู่ถูกเย่ว์หยางทำร้ายจนลอยอยู่ในอากาศพยายามกลั้นมิให้เลือดที่คั่งอยู่ที่คอหอยกระอักออกมา เขาดิ้นรนลุกขึ้นและกระโจนเข้าหาศิลาเทเลพอร์ต

ขณะที่เขาคว้าศิลาเทเลพอร์ตได้  มีเท้าข้างหนึ่งก็เหยียบย่ำมันเต็มกำลัง

เหนียนหู่เงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว

เป็นเย่ว์หยางนั่นเอง

 “ไม่นะ ไม่ อย่าฆ่าข้า!”

เย่ว์หยางไม่มีความรู้สึกเห็นอกเห็นใจหรือให้อภัยต่อเหนียนหู่ที่ตัวโชกเลือด... สำหรับเย่ว์หยาง ความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจเป็นเรื่องที่หาได้ยาก  และต้องไม่แสดงต่อศัตรูของเขา

ต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด  เหนียนหู่ถูกโจมตีที่ศีรษะต่อเนื่องเพราะเย่ว์หยางใช้วิชาพยัคฆ์ทมิฬโจมตีเขา กระทั่งศีรษะของเขาแตก  เขาเสียชีวิตคาที่  เขาแบ่งปันชะตากรรมที่คล้ายกันกับศิษย์น้องของเขา เอ้อเมิ่ง  พวกเขาตายภายใต้ไม้ตายของพวกเขาเอง!  อย่างไรก็ตาม ไม่มีผู้ใดแสดงความเห็นอกเห็นใจต่อคู่หูทั้งสอง  ขณะที่ทุกคนระเบิดเสียงฉลองชัยชนะของเย่ว์หยาง   พวกผีพนันที่คลั่งไคล้ถอดทุกอย่างที่เขามี ร่วมทั้งเสื้อผ้าด้วย  ขณะที่พวกเขาโบกสิ่งของไปมาและโยนขึ้นมาบนเวทีเป็นสัญลักษณ์แสดงความชื่นชมต่อผู้ที่คว้าชัยชนะ

รอบๆ เวทีมีการส่ายสะโพกฉลองด้วยความยินดี  เจ้าอ้วนแอนตันมีสีหน้าประหลาด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เจ้ากบอ้วนจั๊ดด์พูด  ทำให้เขาถึงกับเป็นลมเนื่องจากขาดทุนอย่างรุนแรง

จั๊ดด์พูดว่า “ท่านแอนตันที่รัก  หนี้พนันโดยรวมของข้าก้อนไม่โตนัก  เราปล่อยวางไว้ก่อนก็ได้  แต่ท่านไตตันจำนำคัมภีร์แพลตตินัมห้าเล่มกับเจ้า  ดังนั้นหลังจากชนะสองรอบ  เจ้าจะต้องชดใช้คัมภีร์แพลตตินัม 50 เล่ม เนื่องจากเจ้ามั่งคั่งมาก...”

บุรุษลึกลับผู้นั่งอยู่ข้างๆ แอนตันถึงกับตกตะลึงพอกัน  คัมภีร์แพลตตินัม 50 เล่ม?

ดูเหมือนแอนตันคงไม่อาจชดใช้หนี้ให้เย่ว์หยางได้ แม้ว่าเขาจะขายตัวของเขาด้วยก็ตาม