ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 223 โล่ตะลุยเลือด

 

ตอนที่  223  โล่ตะลุยเลือด

“เอาของนั่นมาให้ข้าดูหน่อย” น้ำเสียงของปิงอ่อยลง

ถังเทียนแสดงท่าทีสับสน แต่ก็ยื่นส่งโล่ในมือให้ปิง ปิงก้มหน้าตรวจสอบและลูบโล่ดูด้วยความหลงใหล  แม้ว่าโล่จะดูเก่าแก่มากก็ตาม  พอมองดูก็เห็นแต่เพียงชั้นฝุ่นเกาะหนาเตอะ  เขาปาดฝุ่นออกไป โล่ส่องแสงสว่างนวลตากว่าเดิม เป็นสีแดงโลหิตเลือนราง  แบบของโล่ก็ไม่ได้ดูแปลกประหลาด มันดูเรียบง่ายธรรมดา

 “นั่นคือสมบัติแห่งหมู่ดาวโล่ใช่ไหม?”  ขลุ่ยวิเศษถามด้วยความสงสัย

สมบัติประเภทโล่ที่ล้ำยุคมีพลังมากที่สุดจะต้องมาจากหมู่ดาวโล่  หมู่ดาวโล่เป็นหมู่ดาวที่ผลิตสมบัติดวงดาวประเภทโล่ออกมามากที่สุด

 “ไม่ใช่” น้ำเสียงของปิงหม่นหมอง  “นี่คือโล่ตะลุยเลือดจากกองทัพดาวคนแบกงู  ศัตรูร้ายกาจในอดีตของเรา”

ขลุ่ยวิเศษนึกได้ทันที  “กองทัพดาวคนแบกงูจากสามกองทัพมหาอำนาจ!”

 “ใช่” อารมณ์ของปิงหม่นหมอง  แต่เขาฝืนหัวเราะ  “นี่คือสิ่งที่น่าเกลียดที่สุดในตอนนั้น น่าเศร้า ในตอนนี้ไม่มีใครรู้จักมันแล้ว  นี่คือของดี   เห็นมันปนอยู่ในกองขยะแล้ว นี่มันเกินไปจริงๆ...”

เขาไม่อาจพูดต่อไป เนื่องจากเขาทนไม่ได้ จึงได้แต่ถอนหายใจ  ยุคของพวกเขาผ่านไปนานมาก  ชาวฟ้าอย่างปิงก็มาจากอดีต หลังจากถูกทับถมอยู่ใต้ฝุ่นหนา ก็ไม่มีผู้ใดจำเขาได้

 “โล่ตะลุยเลือดนี่ แข็งแกร่งหรือเปล่า?”  ถังเทียนถาม

ปิงบอกว่าพวกเขาเกลียดสิ่งนี้มากที่สุดในอดีต กับสิ่งที่เขาพูดออกมา ก็ต้องเป็นของคุณภาพสูงแน่นอน  เมื่อสามารถทำให้ปิงอยู่ในสภาพอย่างนั้นได้ ย่อมไม่ใช่ของธรรมดาแน่นอน  อย่างน้อยถังเทียนก็เข้าใจตรงจุดนี้

 “เจ้าต้องดูว่าใครใช้มันอยู่” ปิงกลับสงบได้อย่างรวดเร็ว และจู่ๆ เขาก็หัวเราะ “แต่ข้าต้องบอกไว้ก่อน มันเหมาะกับเจ้าดี โล่ตะลุยเลือดเหมาะกับคนมีร่างกายแข็งแรง  สามารถบุกใส่ศัตรูได้ด้วยพลังมหาศาล และทำให้ศัตรูเลือดนองไปทุกแห่ง  ร่างกายของเจ้าจะเป็นเหมือนฟองน้ำและเก็บกักพลังที่กระจัดกระจาย  ตราบใดที่เจ้าสามารถเข้าไปถึงจุดที่เป็นแหล่งเก็บกักพลังงานซึ่งก็ต้องบอกว่าเป็นจุดเริ่มต้น  เจ้าจะสามารถระเบิดพลังตัวเองออกมาได้หลายเท่าทวีคูณ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ถังเทียนและขลุ่ยวิเศษตะลึง เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเรื่องราวสมบัติที่น่ากลัวเช่นนี้

 “ดังนั้นเจ้าคงรู้แล้วนะว่าของเล่นนี่มันน่าเกลียดเพียงไหน”  ปิงหัวเราะ  “โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มาจากกองทัพดาวคนแบกงู  ถึงพวกเขาจะรับการโจมตีของเจ้าเงียบๆ  แต่พวกเขาก็อันตรายมาก  บางครั้งเรามีการพูดอย่างหนึ่ง ขณะที่สู้กับคนจากกองทัพดาวคนแบกงู  ถ้าท่านไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้ภายในสิบกระบวนท่า  อย่างนั้นท่านจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย  ถ้าในยี่สิบกระบวนท่ายังชนะไม่ได้ ท่านควรเลิกป้องกันแล้วหนีซะ”

 “หนี?”  ถังเทียนตะลึง  “หนีจริงๆ น่ะหรือ?”

 “ถูกแล้ว!”  ปิงพยักหน้า

ราวกับว่าถังเทียนได้ยินอะไรบางอย่างที่คาดไม่ถึง “พวกลุงวิ่งหนีจริงๆ น่ะเหรอ? พวกลุงควรรักษาพื้นที่และสู้ต่อไม่ใช่เหรอ?”

 “นั่นจะเป็นไปได้ยังไง?” ปิงหัวเราะลั่น  “ไม่ใช่ว่าการต่อสู้ทุกครั้งจะเป็นสงครามตัดสินครั้งสุดท้าย  เป็นเรื่องยากที่เจ้าจะเข้าใจช่วงเวลาของเรา ว่าการต่อสู้มีบ่อยมากมายขนาดไหน  ในเดือนหนึ่งต่อสู้กันยี่สิบวัน นั่นก็นับว่าธรรมดาแล้ว  ถ้าเรามัวแต่รักษาพื้นที่ของเราและสู้จนตายในแต่ละครั้ง  เราก็คงได้สูญพันธุ์กันหมด  ในยุคนั้นเนื่องจากการต่อสู้มีอยู่ทุกหนแห่ง  การมีชีวิตอยู่รอดได้เป็นหลักการขั้นพื้นฐาน”

ถังเทียนคิดเรื่องนี้แล้วและรู้สึกว่าปิงพูดถูก

ปิงพูดต่อ  “ทหารดาบโล่ของกองทัพกลุ่มดาวคนแบกงูเป็นเหมือนลูกโป่ง  ทุกครั้งที่พวกเขาดูดซับพลังโจมตีของศัตรูก็เหมือนกับลูกโป่งที่อัดอากาศจนพองเต็ม  ยิ่งพวกเขาดูดซับพลังไว้มาก พวกเขาก็ยิ่งสะสมปราณเอาไว้ได้มาก และพวกเขาจะเพิ่มอันตรายมาก  พวกเขาสามารถโจมตีเจ้าอย่างรุนแรงได้ทุกเมื่อ และความจริงก็คือพลังระเบิดนั้นน่ากลัวมาก  พวกเขาสามารถใช้เพียงกระบวนท่าเดียวเอาชนะนักสู้ที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขาได้  เจ้ารู้ไหมว่าเราตั้งฉายาให้พวกเขาในเวลานั้นว่าไง?”

 “อะไรเหรอ?” ถังเทียนโพล่งออกมา

 “ลูกโป่งระเบิด”  ปิงมีสีหน้ารำลึกถึงความหลัง  “พวกเขาชิงความได้เปรียบของตนเอง  ดังนั้นพวกเขาจึงสวมชุดที่แข็งมากลักษณะสั้นและหยาบ พวกเขาจะมีจุดศูนย์ถ่วงร่างกายต่ำมาก และบางครั้งเมื่อเราใช้อาวุธจักรกลเพื่อระเบิดพวกเขา  จึงมีโอกาสพลาดที่จะผลักดันพวกเขาสูง  พวกเขาเป็นเหมือนก้อนโลหะที่หนักและโง่”

ถังเทียนนึกถึงลูกเหล็กอ้วนกลมเป็นกลุ่มอยู่ในสนามรบและเขารู้สึกละอายใจทันที

 “อย่างนั้นพวกเขาก็ต้องอาศัยเคล็ดต่อสู้แบบนั้นใช่ไหม?”  ถังเทียนสงสัย

 “เคล็ดเพียงเท่านี้ก็พอแล้ว”  ปิงแค่นเสียง “แค่วิชาโล่ป้องกันของพวกเขาก็นับว่าเป็นวิชาฟ้าประทานแล้ว  ถ้าพวกเขาพูดกันว่าน้ำไม่สามารถกระเซ็นผ่านได้ คำพูดนั้นนับว่าไม่เกินจริงเลย  พวกเขาได้รับการขนานนามว่ากองทหารดาบโล่ และเขาก็มีดาบอยู่ในมือเพื่อประโยชน์แก่การใช้งานสองประการ  ประการแรกใช้เพื่อการป้องกัน  พวกเขาพัฒนาวิชาดาบเพื่อใช้ป้องกัน  ไม่ยากที่จะทำความเข้าใจ  เคล็ดดาบที่ใช้ตั้งรับเป็นเรื่องที่น่ารำคาญเหมือนกับแมลงวัน  ประการต่อมาใช้พร้อมกับโล่เมื่อเกิดแรงระเบิด ใช้ในการโจมตี พวกเขาถนัดในการโจมตีรูปแบบนี้  แม้ว่าจะใช้กระบวนท่าน้อยมาก เพียงหนึ่งหรือสองกระบวนท่าเท่านั้น  แต่แค่เพียงสองกระบวนท่านี้ พวกเขาก็ฝึกฝนอย่างหนักหน่วงจริงจังจนอยู่ในจุดสมบูรณ์แบบ  แล้วมันก็ทรงประสิทธิภาพมากเสียด้วย  และยิ่งบวกกับพลังระเบิดที่พวกเขาสะสมไว้ระหว่างตั้งรับการโจมตีด้วยแล้ว โอว โอว ข้ายังจำได้เป็นอย่างดี  เงาสะท้อนของดาบ มันไม่เหมือนกับฝนดาบฟ้า  เคล็ดวิชาแบบนั้นไม่อาจเทียบกับวิชานี้ได้  และผู้ใช้วิชานี้ก็เลวร้ายมาก   แต่โล่และโล่โจมตีที่ตามมายิ่งร้ายกาจมาก  ข้าเคยต่อสู้มาก่อนครั้งหนึ่ง มันอันตรายมาก  ข้าได้แต่ปกป้องตนเองจากดาบ แต่ข้าไม่เคยคาดหวังเลยว่าเขาจะใช้โล่โจมตีข้า  แต่หลังจากนั้นเมื่อหลายคนใช้อาวุธนี้  ทุกคนจึงรู้เคล็ดการใช้”

ถังเทียนผมตั้งชันเมื่อได้ยินคำอธิบายเคล็ดการใช้

ขลุ่ยวิเศษยกย่อง “ข้าไม่เคยคิดเลยว่ายุคโบราณจะมีท่วงท่าที่สมบูรณ์เช่นนั้น  ดาบสำหรับใช้จู่โจมกลับไม่ได้ใช้จู่โจม  แต่ใช้ป้องกัน โล่ซึ่งใช้สำหรับป้องกันกลับไม่ได้ใช้ป้องกัน แต่ใช้จู่โจม การใช้เพื่อทำสิ่งที่ตรงกันข้ามได้นั้น งดงาม งดงามจริงๆ”

ถังเทียนมองดูโล่ตะลุยเลือดในมือของเขาและรู้สึกสนใจ

 “ทหารดาบโล่แห่งกองทัพดาวคนแบกงู  เกณฑ์แรกของพวกเขาก็คือต้องมีความเหมาะสมมาก เมื่อมีความแข็งแรงราวกับฟ้าประทาน นั่นยิ่งเป็นคุณสมบัติพื้นฐานที่เหมาะสมที่สุดแล้ว  เสี่ยวถังกับเจ้ายุงแมลงวันนั่นนับว่าเข้ากันได้ดี”

ตาของถังเทียนเหลือบมองกองสิ่งของ  เขาเปลี่ยนหัวข้อสนทนา  “ตอนนี้ยังไม่ต้องพูดถึงโล่ตะลุยเลือดก่อน  มาช่วยข้าตรวจดูหน่อย ยังมีของมีค่าอื่นอีกหรือไม่?”

ปิงลังเล ขณะที่เขามองดูกองขยะ และลังเลที่จะขึ้นไปดู

แต่ขลุ่ยวิเศษเดินเข้าไปดูและเริ่มแยกสิ่งของออกเป็นหมวดหมู่

สิ่งของหลักๆ ของถังเทียนก็คือชิ้นของที่ส่องประกาย เมื่อเห็นว่าของเหล่านั้นมีประกายเรืองแสงรอบๆ  นั่นต้องเป็นสมบัติอย่างแน่นอน!

ในพริบตา  เขาขุดคุ้ยเฉพาะสิ่งของที่มีประกายเอามารวมกัน “ดูสมบัติเหล่านี้สิ”

ขลุ่ยวิเศษมองดูขณะที่ถังเทียนดึงของออกมา  เขาถึงกับหัวเราะลั่น

ถังเทียนสงสัย  “อะไรเหรอ?”

ขลุ่ยวิเศษเป็นขุนพลวิญญาณที่สุภาพเรียบร้อย เขารีบหยุดหัวเราะ  “ของทั้งหมดเหล่านี้ไม่ใช่สมบัติดวงดาว เป็นแค่สินค้าหรูหราราคาแพง  ทั้งส่วนผสม การตัดเย็บ ผ่านการคัดเลือกอย่างระมัดระวัง  ดูเหมือนว่าคนที่เจ้าปล้นมาจะไม่ธรรมดาเลยทีเดียว”

 “ของเหล่านี้มีราคาเท่าไหร่?”  ถังเทียนพูดตรงจุด

 “ราคา?”  ขลุ่ยวิเศษนิ่งงัน  แต่เขารีบกระแอม พลางหัวเราะเบาๆ “จะว่าแพงก็แพง  จะว่าถูกก็ถูก ของทั้งหมดนี้สำหรับคนรวย ก็ถือว่าเป็นสินค้าราคาถูก  เห็นชุดยาวดำแบบนี้ตัดจากผ้ากำมะหยี่คุณภาพดีที่สุด และราคาแพงมาก พวกกุลบุตรจากตระกูลร่ำรวยเมื่อเห็นมันคงจะตื่นเต้นมาก   แล้วเจ้าดูอัญมณีเม็ดนี้สิ เป็นอัญมณีคุณภาพดีสีชมพูหาได้ยากและเนื้อมันบริสุทธิ์  เมื่อประดับมันเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำ  เจ้าจะตกเป็นจุดศูนย์กลางความสนใจทันที  สาวงามนับไม่ถ้วนจะต้องรุมตอมเจ้า จะมีสักกี่คนที่ต้านทานเสน่ห์น่าหลงใหลนั้นได้?”

 “อย่างนั้นของเหล่านี้ก็เป็นสินค้าชั้นดีสินะ”  ถังเทียนก็ยังคงไม่เข้าใจ  “ถ้าอย่างนั้นที่บอกว่าราคาถูกก็ใช่ หมายความว่ายังไง?”

ขลุ่ยวิเศษยังคงอธิบายต่อ  “เพราะสิ่งของเหล่านี้ถูกสร้างเป็นพิเศษสำหรับคนรวยเหล่านั้น ไม่สิ, ที่ถูกต้อง ต้องบอกว่ามีแต่คนรวยเท่านั้นที่จะใช้มันได้  สิ่งของเหล่านี้ร่ำรวยประวัติศาสตร์และสามารถติดตามได้ง่าย จะขายมันออกไปนั้นทำได้ยาก  เจ้าไม่รู้จักมันมากนัก  ตระกูลเล็กๆ ไม่แยแสว่ามันเป็นของที่ถูกขโมยมาหรือไม่  พวกเขาจงใจซื้อมาเนื่องจากมันถูก  แต่สำหรับตระกูลใหญ่และร่ำรวยจริงๆ  พวกเขาเป็นกลุ่มคนที่มีความพิถีพิถันมาก และไม่สามารถยอมรับของทุกอย่างที่มีที่มาไม่ชัดเจน  ถ้าพวกเขาถูกคนอื่นหัวเราะเยาะ  นั่นจะเป็นเรื่องแย่ยิ่งกว่าตายเสียอีก”

 “นั่นก็หมายความว่า ของเหล่านี้ไม่มีค่างวดอะไร”  น้ำเสียงของถังเทียนซึมเซา

 “สำหรับเจ้า มันไม่มีราคาค่างวดจริงๆ”  ขลุ่ยวิเศษพูดตามตรง

 “ไอ้คนเจ้าสำราญบัดซบเอ๊ย”  ถังเทียนตะโกน  “วันทั้งวันมันคิดแต่เรื่องสตรี, ทุด, ตระกูลเก่าประสาอะไรกัน   มันจะต้องตกมาอยู่ในเงื้อมมือสวะอย่างข้าไม่ช้าก็เร็วล่ะ”

ขลุ่ยวิเศษตะลึง เป็นไปได้หรือนี่ที่คนผู้นี้ไม่ได้เรียนรู้อะไรจากการปล้นเลย? ชิงสมบัติของคนอื่นมาแล้วยังสบถด่าคนอีก...

ถังเทียนหันไปมองปิงอย่างโกรธเคือง  ปิงผายมือ “มีการ์ดขุนพลวิญญาณอยู่สองสามใบ แต่ยังไม่ถือว่าคุณภาพดี  ข้าคิดว่าเจ้าอาจไม่ต้องการก็ได้ สิ่งที่มีค่าก็คือโล่ตะลุยเลือดนั่นแหละ”

หน้าของถังเทียนเดี๋ยวดำเดี๋ยวแดง  เมื่อคิดว่าเขาปล้นยานสมบัติเพียงแค่เพื่อพบว่ามีแต่กองขยะเศษทองแดงเศษโลหะ เขารู้สึกหงุดหงิดจนอยากกระอักโลหิต

แต่ในพริบตา เขาก็ฝืนยิ้มและพูด “ฮ่าฮ่า อย่างน้อยก็ยังมีสิบห้าล้านเหรียญดาว”

หลังจากนั้น เขาก้าวเข้าไปในห้องจิตวิญญาณพลังยุทธเพื่อตามหาเซรีน

ถนนในเมืองสามวิญญาณเงียบมาก  พวกบัดซบนั่นยังคงอยู่ในดาวป่าเมเปิล มีเพียงประตูดวงดาวบานเดียวที่นำทางจากดาวป่าเมเปิลมายังเมืองสามวิญญาณและเจ้าพวกนั้นไม่มีทางคิดว่าถังเทียนกลับไปยังเมืองสามวิญญาณแล้ว

เชิญสนุกเพลิดเพลินอยู่ในดาวป่าเมเปิลเถอะ!

ถังเทียนเดินเข้าไปในร้านขายการ์ดของเซรีน  เมื่อเซรีนเห็นถังเทียน ตาของนางเป็นประกายไม่สามารถกลั้นยิ้มได้  นางเดินเข้ามา  “วันนี้ข้าได้การค้ารายใหญ่แล้ว”

 “เจ้าขายเกราะจักรกลไปยี่สิบล้านใช่ไหม?”  ถังเทียนเลิกคิ้วกล่าว “ข้าอยู่ข้างนอกพอดี”

นางเบาเสียงและบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องผลประโยชน์ของนาง  แน่นอน นางต้องยกย่องว่าถังเทียนกล้าหาญเพียงไหน และวิธีที่เขาตัดสินใจได้เร็วและวิธีการที่เขาประเมินการ

แต่เมื่อเซรีนได้ยินว่าถังเทียนได้รับกองสิ่งของดีๆ จากคนชั้นสูง นางแทบจะหัวเราะออกมาดังๆ

จากนั้นถังเทียนเอาเกราะหิมะแรกออกมาและพูดด้วยความภูมิใจ  “ฮ่าฮ่า ดูสิ ข้าเอากลับมาแล้ว”

เซรีนหัวเราะอยู่นาน  หลังจากผ่านไปนาน นางก็หยุดหอบหายใจ และพูดต่อ  “ราคาของเจ้าสิ่งนี้แค่หนึ่งล้านสองแสนเหรียญดาว  ข้าตั้งใจโก่งราคาเขา ทำไมเจ้าถึงเอากลับมา?  แล้วข้าจะเอาออกมาขายได้อีกเหรอ?  ข้าตั้งใจจะโก่งราคาเอาเงินมากๆ และไม่ขายมันอีก  แต่เจ้าก็เอากลับมาได้ ฮะฮะฮะ”

ถังเทียนยิ้มฝืดๆ

*************************************