เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 545 กินจนกว่าจะอิ่ม

ตอนที่  545  กินจนกว่าจะอิ่ม

แม้ว่าความเย็นยะเยือกจะเพิ่ม0oเต็มท้องฟ้าไปหมด  แต่ก็ไม่ใช่งานง่ายที่จะแช่แข็งยักษ์น้ำเงินที่ยืนอยู่กับเฮยหู

ปีศาจปลาสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกและพะยูนนรกต่างพากันซ่อนตัวในทะเลสาบกันหมด

ของเหลวสีน้ำเงินไม่ได้แข็งตัวแม้แต่น้อย

ด้วยการควบคุมของเฮยหู  พวกมันยังสามารถต้านทานความเย็นยะเยือกได้เป็นอย่างดี

สตรีน้ำแข็งใช้อากาศเย็นยะเยือกกลืนซากสมรภูมิโบราณไว้ทั้งหมด  นางผสานตัวกับคัมภีร์โบราณและระดับของนางคืออสูรเพชรระดับหนึ่งและเมื่อผ่านการฝึกฝนกับเจ้านายของนางในหอทงเทียนชั้นที่สิบ นางกลายเป็นอสูรเพชรระดับสองแล้ว  แม้ว่าจะยังไม่ใช่ระดับที่สูง  แต่ก็ทรงพลังมาก  นางสูงเกินกว่าสี่สิบเมตร มือหนึ่งควบคุมสายฟ้าและอีกมือหนึ่งควบคุมกระแสความเย็น  นางเรียกความเย็นที่กล้าแข็งได้ภายใต้ความช่วยเหลือของวิชาผสานกายของเย่ว์หยางและเสวี่ยอู๋เสียทำให้ซากสมรภูมิโบราณกลายเป็นดินแดนน้ำแข็ง

พื้นที่เยือกแข็งกลายเป็นที่แข็งมาก

จ่าฝูงเพชฌฆาตโบราณสองสามตัวที่ยังไม่ตายก่อนนั้น ตายแล้วเนื่องจากชั้นของน้ำแข็งก่อตัวบนดวงตาของพวกมัน

ฉวยโอกาสจากความเย็นหนาวเหน็บ นางพญาซัคคิวบัสใช้วิชาเสน่ห์ที่น่าหลงใหลของนาง และภายใต้การโจมตีต่อเนื่องของนางเซียนหงส์ฟ้า จ้าวอสูรเพชฌฆาตโบราณที่ตาบอดตกอยู่ในอำนาจของนางพญาซัคคิวบัส ขณะที่นางล่อลวงมันเข้าไปในโลกคัมภีร์ของนางเซียนหงส์ฟ้า

ไม่แต่เพียงเท่านั้น ยังมีเพชฌฆาตโบราณมากกว่ายี่สิบตัวที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรยังติดอยู่ข้างใน

ตอนนี้เย่ว์หยางยังไม่มีเวลา  เขาจะช่วยพวกนางฆ่าพวกมันทีหลังเมื่อเขามีเวลา

ถ้าเป็นอสูรพิทักษ์อื่น พวกเขาอาจไม่สามารถทำเรื่องนี้ให้สำเร็จได้

การลักพาตัวเป็นความเชี่ยวชาญหลักของนางพญาซัคคิวบัสที่มีพลังจิตยั่วยวนและยังเป็นอสูรในตำนาน... แม่ทัพเพชฌฆาตโบราณที่ยังเหลืออยู่ภายใต้การโจมตีอย่างดุเดือดของหวงฉวนและพวกที่เหลือ  แต่สาเหตุหลักที่ทำให้พวกมันตายก็เนื่องมาจากการโจมตีอย่างโกรธเกรี้ยวของเด็กสาวยักษ์นั่นเอง

เนื่องจากเด็กสาวยักษ์หงุดหงิดจากการต่อสู้กับยักษ์น้ำเงิน  นางจึงระบายความโกรธทั้งหมดลงกับแม่ทัพเพชฌฆาตโบราณ

เฮยหูอยู่ในตัวยักษ์น้ำเงินมัวแต่เพ่งสมาธิถึงการฟื้นฟูสภาพตนเอง

เขาไม่สนใจแทรกแซงเรื่องที่เกิดขึ้นภายนอก

อีกทางหนึ่ง เย่ว์หยางจัดวางเสาเจ็ดดาวของจักรพรรดิอวี้ขณะที่เขาเดินวนรอบยักษ์น้ำเงิน

เขาวาดขอบเขตอักษรรูนเทพทีละวงๆ ขณะเดียวกันเขาพยายามวางกับดักเฮยหูในทะเลสาบลึกน้ำเงิน

 “มันจะใช้ได้ผลหรือที่เขาเอามาใช้ต่อต้านเฮยหูนักสู้ปราณฟ้าระดับห้า?” หวงฉวนและพวกที่เหลืองง  จักรพรรดินีราตรีและจื้อจุนจะปล่อยให้เขาสู้ตามลำพังจริงหรือ?  ทำไมพวกเขาทำเช่นนี้?  พวกเขาร่วมมือต่อสู้พร้อมกันน่าจะดีกว่าไม่ใช่หรือ? แน่นอนว่า พวกเขาเข้าใจว่าเย่ว์หยาง จักรพรรดินีราตรีและจื้อจุนที่เป็นนักรบจากทวีปมังกรทะยานไม่ใช่คนโง่  ตรงกันข้าม พวกเขาฉลาดมาก  ดังนั้นพวกเขาย่อมต้องวางกลยุทธที่ดีที่สุดเป็นแน่ แต่จากที่พวกเขาเห็น  พวกเขาอาจจะพยายามทำให้ศัตรูสับสนและทำให้เฮยหูประมาท  การร่วมกันโจมตีเฮยหูของพวกเขาน่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด

ผู้เฒ่าหนานกงยืนอยู่ต่อหน้ารูปสลักเทพเจ้าและเขียนทุกอย่างที่จะเป็นประโยชน์ไว้

เขาปรารถนาจะนำของเหล่านี้กลับไปทั้งหมด เพื่อผลประโยชน์ของนักรบในสมาพันธ์พันธมิตรปราณก่อกำเนิดในหอทงเทียน  หอทงเทียนตกต่ำย่ำแย่มานานแล้ว  มีความจำเป็นเร่งด่วน ต้องการความรู้จากแดนสวรรค์ไปเติมเต็มช่องว่างในประวัติศาสตร์

จักรพรรดิใต้พิภพยังคงต่อสู้อยู่  เขาใช้สนามพลังสนธยาจับพะยูนนรกไว้

เขาไม่ใช่คู่มือสำหรับพะยูนนรก อสูรฟ้าระดับสอง  แต่ได้แรงบันดาลใจยิ่งใหญ่จากพลังรบที่น่าประทับใจของเย่ว์หยาง จักรพรรดินีราตรีและจื้อจุน

ใครจะกล้าพูดว่านักสู้ที่ระดับต่ำกว่าพลังปราณฟ้าไม่มีอะไร?

ใครยังจะพูดว่าพวกที่มาจากแดนสวรรค์ด้านตะวันตกที่มีระดับต่ำกว่าเป็นพวกอ่อนแอ?

คุณชายสามตระกูลเย่ว์ไม่ใช่นักสู้ปราณฟ้า  ก็ยังฆ่าพวกนักสู้ปราณฟ้าเหล่านั้นได้ตัวแล้วตัวเล่า  เขาฆ่าพวกนั้นได้เหมือนกับหั่นผักหั่นแตง  เย่ว์หยางยังมีพลังกล้าสู้ต่อต้านเฮยหูนักสู้ปราณฟ้าระดับห้า  จักรพรรดิใต้พิภพไม่อาจสังหารพะยูนนรกได้แน่นอน  แต่เขามั่นใจว่าพะยูนนรกคงไม่สามารถหลบหนีไปจากสนามพลังสนธยาของเขาได้ ตราบเท่าที่ไม่มีใครมาช่วยมัน

 “จงสละชีวิตของเจ้าอยู่ในสนามพลังสนธยาตลอดไปเถอะ!”  สนามพลังของจักรพรรดิใต้พิภพเป็นพื้นที่สีเทาทอดตัวยาวเกินกว่าร้อยเมตร  ทุกๆ ภาพที่พะยูนนรกเห็นต้องมาจากประกายแสงที่จักรพรรดิใต้พิภพทำให้เห็น  ตราบในที่มันอยู่ภายในพื้นที่ร้อยเมตร  มันจะเดินไปข้างหน้าภายใต้การชักนำที่ผิด ของจักรพรรดิใต้พิภพ

มันไม่เคยรู้ว่าความเคลื่อนไหวของมันเป็นวงกลมซ้ำซาก วนเวียนเช่นนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า

ไม่ว่ามันจะไปที่ไหน หรือมันอาจเปลี่ยนตำแหน่งเคลื่อนไหวเช่นไร  มันไม่มีทางหนีพ้นการควบคุมของจักรพรรดิใต้พิภพได้เลย

มันจะสิ้นเปลืองพลังเป็นร้อยเท่า  ถ้าหากมันยิ่งใช้พลังเคลื่อนไหวในทุกๆ เมตรในสนามพลังสนธยา  ถ้ามันยังคงนิ่งอยู่กับที่  พะยูนนรกนักสู้ปราณฟ้าระดับสองอาจจะประหยัดพลังงานได้บ้าง  อย่างไรก็ตาม  ภายใต้การเคลื่อนที่เร็วอย่างต่อเนื่องของมัน  พลังงานในตัวของพะยูนนรกหมดสิ้นไปอย่างรวดเร็ว

นี่คือสิ่งที่จักรพรรดิใต้พิภพต้องการเห็นมากที่สุด และนี่เกิดจากการกระทำโดยเจตนาของเขา

พะยูนนรกที่ยังไม่นับว่าโง่แต่เป็นเหมือนวานรภายใต้การจัดการของจักรพรรดิใต้พิภพ

หวงฉวนและพวกที่เหลือพูดไม่ออกเมื่อพวกเขาเห็นเช่นนั้น

พวกเขาไม่เคยให้ความสำคัญของพลังของจักรพรรดิใต้พิภพเลยแม้แต่น้อย

ในตอนแรก  แม้แต่พลังของราชาเฮยอวี้ก็ยังไม่ได้รับการยกย่องมากนัก  แต่หลังจากสู้กันแล้ว หวงฉวนและพวกจึงค่อยรู้สึกตัว

อย่าว่าแต่เย่ว์หยางเลย  เนื่องจากทุกคนอาจต้องตายถ้าพวกเขาต่อต้านราชาเฮยอวี้  เขาน่ากลัวมากและฉลาดมาก  แม้แต่หวงฉวนที่เป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับสามก็ยังมิอาจรับรองได้ว่า เขาจะสามารถเอาชนะราชาเฮยอวี้ได้  ตอนนี้จักรพรรดิใต้พิภพใช้สนามพลังสนธยาเพื่อฆ่าพะยูนนรก นักสู้ปราณฟ้าระดับสอง อย่างช้าๆ และทารุณ  พะยูนนรกซึ่งนับว่าเป็นนักสู้ฝีมือดีจากตระกูลนรกของแดนสวรรค์ ไม่สามารถโต้ตอบได้แม้แต่น้อย ได้แต่เดินวนเวียนเหมือนตัวโง่งม  หวงฉวนและพวกที่เหลือสั่นสะท้านอย่างมิอาจควบคุมได้

หวงฉวนมีพลังสายตาที่ทำให้เขาไม่ได้รับผลกระทบจากพลังสะกดจิตทุกอย่าง  ดังนั้นเขาจึงเป็นผู้เดียวที่มั่นใจได้เลยว่าสามารถหลบหนีออกจากสนามพลังสนธยาได้

แม้แต่เผ่ามนุษย์แสงผู้มีพลังแสงบริสุทธิ์ก็ยังไม่สามารถมองผ่านสนามพลังสนธยาสีเทาได้

แม้ว่าจักรพรรดิใต้พิภพจะไม่ใช่คนผิดธรรมดาเหมือนกับคุณชายสามตระกูลเย่ว์  แต่ใครก็ตามที่ประมาทเขาคงจะได้รับผลร้ายที่ไม่ดีเป็นแน่

 “ข้าอุ่นเครื่องเสร็จแล้ว มาจบเรื่องกันได้แล้ว”  เฮยหูลอยออกมาจากยักษ์น้ำเงินที่ถูกสร้างจากของเหลวน้ำเงิน  บาดแผลมากกว่าครึ่งบนตัวของเขาสมานตัวแล้ว นอกจากบาดแผลน่ากลัวบนหน้าอกของเขาซึ่งเกิดจากกระสุนดำ  แม้แต่รอยผ่าที่ถูกดาบเทพจักรพรรดิอวี้ฟันใส่กะโหลกและหัวใจที่แหลกเพราะผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ฟาดใส่ก็หายไปแล้วเช่นกัน

 “ฝืนเพิ่มพลังตนเองหรือ?  เจ้ากำลังดื่มยาพิษเพราะหวังว่าจะใช้มันช่วยดับกระหายให้เจ้า  แต่เจ้ากำลังขุดหลุมศพให้กับตัวเอง”  จื้อจุนแค่นเสียงเล็กน้อย ขณะที่นางไม่ได้รบกวนการฟื้นฟูร่างกายของเฮยหูแต่อย่างใด

 “ยักษ์น้ำเงินไม่สามารถแยกจากร่างของเขาได้...”  จักรพรรดินีราตรีให้เบาะแสสำคัญกับเย่ว์หยาง

 “เข้าใจแล้ว”  เย่ว์หยางมีพลังจักษุญาณทิพย์ไม่สามารถมองเห็นเฮยหูนักสู้ปราณฟ้าระดับห้าได้  แต่หลังจากเฝ้าสังเกตเป็นเวลานาน  เขาสามารถมองเห็นความลับบางอย่างได้  ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่สงบอยู่ได้

 “มดแมลงที่ไม่สำคัญอย่างพวกเจ้าในไม่ช้าจะได้เข้าใจว่าพลังของเจ้าไม่มีอะไรเลย นั่นแหละคือเรื่องที่แน่นอน  ไม่ว่าจะมีผู้ช่วยหรืออสูรกี่คนคอยช่วยเจ้าก็ตาม  เจ้าก็ไม่สามารถพ้นไปจากการโจมตีของข้าได้เลยแม้แต่น้อย”  เฮยหูค่อยผสานร่างของเขาเข้ากับยักษ์น้ำเงิน  เขาปล่อยหมัดอยู่ภายใน    ยักษ์น้ำเงินที่เกิดขึ้นจากของเหลวล้วนๆ ก็ทำท่าเหมือนกัน มันเหวี่ยงหมัดใส่เย่ว์หยาง

หมัดนั้นมีเจตจำนงของเฮยหูและเป็นพลังของนักสู้ปราณฟ้าระดับห้า

สิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่มีระดับต่ำกว่าปราณฟ้าระดับห้าจะถูกฆ่าตายทันที

ขณะที่หมัดมีพลังแฝงกดทับลงมา นักรบทุกคนที่อยู่ห่างจากจักรพรรดินีราตรีและจื้อจุนรู้สึกได้ถึงความอึดอัดหายใจไม่ออก เหมือนกับว่ามือยักษ์ได้บีบเค้นคอพวกเขา ทำให้พวกเขาเจ็บปวดราวกับว่าพวกเขาไม่สามารถหายใจได้

ผลกระทบต่อนักรบที่อยู่ห่างไปเป็นกิโลเมตรยังมีมากมหาศาล  แล้วเย่ว์หยางที่เผชิญหน้าโดยตรงเล่า?  แรงกดดันอย่างนี้จะทำให้เขาพบกับอะไรบ้าง?

 “ทำได้ดี!”  เย่ว์หยางหัวเราะเย็นชา

เด็กสาวยักษ์วิ่งเข้ามาอย่างไม่มีอะไรหยุดได้  นางตั้งใจจะใช้ร่างนางบังร่างเย่ว์หยางไว้

เหมือนกับว่าเขาคาดแล้วว่าต้องเป็นเช่นนี้  เฮยหูแบ่งแขนยักษ์น้ำเงินมากกว่าสิบแขน

แขนบางส่วนใช้โจมตีเด็กสาวยักษ์  ขณะที่แขนอื่นผ่านตัวนางไปตรงเข้าหาเย่ว์หยางที่อยู่ด้านหลังนาง

อย่างไรก็ตาม เย่ว์หยางหายไปจากตำแหน่งเดิมแล้ว  เขามาปรากฏตัวอยู่หน้ายักษ์น้ำเงินขณะที่เขาใช้มือสองข้างชูวงเวทอักษรรูน  เขาถือวงจักรนิรันดร์กาลด้วยมือซ้ายและถือวงจักรล้างโลกด้วยมือขวา

ยักษ์น้ำเงินชะงักความเคลื่อนไหวของมันทันที

ร่างที่อยู่ห่างจากวงจักรนิรันดร์กาลมากกว่าสิบเมตรยังสามารถเคลื่อนไหวได้  แต่ส่วนของร่างที่พยายามเข้ามาใกล้ถูกหยุดไว้ไม่สามารถต่อต้านได้  ร่างของยักษ์น้ำเงินมีรูปบิดเบี้ยวขณะที่ร่างของมันฝืนไปข้างหน้า ทำให้มันกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียด  เนื่องจากมันก่อตัวขึ้นจากของเหลว  ลักษณะตัวที่บิดเบี้ยวของมันจึงไม่มีผลอะไร  ขณะเดียวกันเฮยหูมีปฏิกิริยาตอบสนองรีบดึงยักษ์น้ำเงินให้โน้มตัวกลับมา  เขาตั้งใจจะออกมาจากพื้นที่ซึ่งควบคุมโดยจักรนิรันดร์กาล

วงจักรล้างโลกหมุนและบินออกไป

เป็นไปไม่ได้ที่เย่ว์หยางจะโจมตีใส่เฮยหูด้วยวงจักรล้างโลก  แต่กลับเป็นเรื่องง่ายมาก หากเขาจะใช้ตัดศีรษะของยักษ์น้ำเงิน

เป้าหมายของเขาใหญ่มาก   พลังจิตของเฮยหูไม่สามารถต้านทานวงจักรล้างโลกได้  ดังนั้นเฮยหูทำได้แต่ดูจักรนั้นตัดสร้างรูในตัวยักษ์  สิ่งที่น่าหวาดหวั่นยิ่งกว่าก็คือเมื่อรูนั้นไม่สามารถควบคุมได้ต่อไป หงส์เพลิงที่เกิดจากเพลิงอมฤตปรากฏออกมาจากตัวเย่ว์หยางและบินตรงเข้าหา มันกางปีกที่ยาวมากกว่าร้อยเมตรขณะที่มันตัดคอยักษ์น้ำเงินเกิดเป็นรอยเส้นบางแดง

บัวเพลิงฟ้าพิโรธกลายเป็นสิ่งไร้ประโยชน์สำหรับยักษ์น้ำเงิน  แต่กลับเป็นอีกเรื่องหนึ่งเมื่อมันเผชิญกับเพลิงอมฤต

เฮยหูไม่เคยแม้แต่คิด ขณะที่เขายกศีรษะยักษ์น้ำเงินลอยขึ้น  เขาได้แต่สละร่างของยักษ์อย่างเดียว

ของเหลวเหล่านี้เป็นร่างที่แท้จริงของสนามพลังของเขาและสามารถคืนสภาพได้เมื่อเขาสัมผัสมัน  เขาคงไม่ยอมให้หงส์เพลิงเผามันเพียงเพราะเขายังคงควบคุมร่างมันต่อไป  แม้ว่าร่างของเขาจะไม่ได้สัมผัสหงส์เพลิง  แต่มันก็สามารถเผาผลาญได้ทุกอย่าง  รวมทั้งเจตจำนงและวิญญาณของเฮยหูด้วย  ดังนั้นเฮยหูจึงไม่ต้องการเสี่ยง

ร่างส่วนล่างลงไปคืนสภาพกลับไปเป็นของเหลวหลังจากเฮยหูสูญเสียการควบคุมมัน

ของเหลวน้ำเงินกระแทกลงมา

สตรีน้ำแข็งพ่นลมอากาศยะเยือกที่นางกลั้นไว้เป็นเวลานาน

เมื่อไม่มีการควบคุมของเฮยหู ของเหลวน้ำเงินถูกแช่แข็งทันที เกิดเป็นน้ำตกสีฟ้าที่คลุมท้องฟ้าครึ่งหนึ่งไว้อย่างน่าอัศจรรย์

หมาป่าหลังเหล็กตัวหนึ่งที่ไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน กระโดดออกมาทันที.. มันเป็นแค่หมาป่าปีศาจหลังเหล็กอสูรทองแดงระดับสามที่อ่อนแอมาก หวงฉวนและพวกที่เหลือไม่ทันได้สังเกตมัน  มันไม่ได้โดดออกมาจากข้างตัวเย่ว์หยาง

ถ้ามันอยู่ในแดนสวรรค์ มันยังไม่คู่ควรเป็นของเล่นเด็กด้วยซ้ำ

ยิ่งกว่านั้น มันดูลอกแลกและเกียจคร้าน  มันไม่แม้แต่จะเป็นสุนัขเฝ้าบ้าน ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่มีประโยชน์เลย

คุณชายสามตระกูลเย่ว์เรียกสุนัขที่ไร้ประโยชน์ออกมาในช่วงเวลาสำคัญอย่างนั้น  เขามีความตั้งใจอะไรอยู่กันแน่?  การเรียกที่ผิดปกติครั้งนี้ทำให้เฮยหูที่กำลังเตรียมตัวตอบโต้ถึงกับตกตะลึง... เป็นไปได้หรือเปล่าที่เขาเรียกอสูรผิดตัว?  และเจ้าสุนัขเฝ้าบ้านที่ไร้ประโยชน์นี้โดดออกมาเองโดยเย่ว์หยางไม่ได้เรียกมันออกมา.... เป็นไปได้ไหมว่าสัตว์เลี้ยงของเขาขาดสติปัญญา เครียดเกินไปก็เลยเกิดอาการดื้อ?

 “เมี้ยว เมี้ยว!”  เจ้าหมาป่าหลังเหล็กร้องเรียกเย่ว์หยางด้วยเสียงเพี้ยนๆ ของมันและพยายามวิ่งเข้ามาเอาหัวเสียดสีกับขาเขา

 “ไสหัวไป,  ข้าไม่มีเวลาเล่นกับเจ้าตอนนี้!”  เย่ว์หยางเตะมันจนปลิว

ทุกคนพูดไม่ออก

ขณะที่ทุกคนคิดว่าเย่ว์หยางคงทำผิดพลาดและเกิดความละอาย หมาป่าหลังเหล็กที่เขาเตะกระเด็นกลายร่างเป็นหมาป่าปีศาจทำลายโลกที่ยืดขยายขนาดเกินกว่าร้อยเมตร  มันอ้าปากยักษ์ของมันขณะที่พลังของรหัสโบราณปรากฏออกมาจากร่างของมันและรายล้อมไปท่วมมิติ

พลังจากรหัสโบราณนี้มีพลังทำลายล้างปรากฏออกมาทำให้ทุกคนตะลึง

พลังรหัสโบราณ?

เฮยหูที่เป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับห้ากลัวจนแทบไม่มีสติ  เขารู้ว่าพลังของรหัสโบราณนั้นหมายถึงอะไร  นั่นคือบางอย่างที่เขาไม่สามารถต่อต้านได้

เฮยหูต้องการวิ่งหนีแต่มันสายเกินไปเสียแล้ว  หมาป่าปีศาจที่น่ากลัวกินศีรษะยักษ์น้ำเงินได้ในคำเดียว มันกลืนเฮยหูที่อยู่ในศีรษะนั้นพร้อมกันไปด้วย  เมื่อมันลงมายืนอยู่บนพื้นอีกครั้ง  มันเรอออกมาอย่างน่าเกลียด  ดูเหมือนว่ามันกำลังมีปัญหาเนื่องจากอาหารไม่ย่อย

ทุกคนตะลึง

หวงฉวนและพวกที่เหลือแทบสิ้นสติ

หมาป่าตัวนี้มาจากไหน?  มันกลืนเฮยหูที่เป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับห้าได้ยังไง?  นี่เรื่องจริงหรือ?  พวกเขาฝันไปหรือเปล่า?