Panlong เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 48 เทวทูตสี่ปีก

 

เล่มที่ 8 เดินทางไกลหมื่นกิโลเมตร – ตอนที่ 48 เทวทูตสี่ปีก

ราตรีนี้จันทราลอยเด่นในท้องฟ้าสาดแสงสว่างครอบคลุมทั่วพื้นที่รกร้าง

และในพื้นที่กว้างใหญ่รกร้างนี้ เทวทูตสีขาวสี่ตนกำลังโฉบลงจากอากาศเยือกเย็นเหมือนกับภาพลวงตา พวกเขาโฉบเข้ามาใกล้ลินลี่ย์ทุกที

 “เร็วเหลือเชื่อจริงๆ”  ลินลี่ย์ประหลาดใจ

ในตอนนี้พลังรุกโจมตีของลินลี่ย์จะทรงพลัง  แต่พลังป้องกันของเขาจะอ่อน  พลังรุกของเขาทรงพลังพอจะฆ่านักสู้ระดับเซียนชั้นต้นได้  แต่พลังป้องกันนั้นแย่มาก  แม้ว่าเขาจะสามารถฟันใส่ด้วยพลังฟันระดับเซียน แต่เขาก็ไม่สามารถรับพลังโจมตีจากนักสู้ระดับเซียนชั้นต้นได้

 “ฮึ่ม...”  ลินลี่ย์พุ่งขึ้นจากพื้น ด้วยความสนับสนุนจากเวทความเร็วเสียง ลินลี่ย์เริ่มหลบอย่างคล่องแคล่วว่องไว  อย่างไรก็ตามในเรื่องความเร็วลินลี่ย์ยังคงช้ากว่าเทวทูตทั้งสี่นี้

 “ชรีคคคคค”

เสียงหวีดร้องแสบแก้วหูดังพร้อมกับร่างเลือนรางสีดำปรากฏขึ้น เป็นความเคลื่อนไหวที่เร็วมากกว่าสี่เทวทูตเหล่านั้นและพุ่งเข้าใส่เทวทูตที่ใกล้ลินลี่ย์มากที่สุด

 “ตาย” เทวทูตนั้นปล่อยหมัดใส่ร่างเงาอย่างเยือกเย็น

 “บึ้ม!” หมัดนั้นฉายแสงศักดิ์สิทธิ์กระแทกใส่ร่างเงาดำอย่างรุนแรง  ร่างเงาดำปะทะกับพื้น แต่มันแฉลบจากพื้นอีกครั้ง และพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว

 “ควั่บ!” กรงเล็บทั้งสองสยายออก ตวัดใส่เทวทูตอย่างดุเดือด

กรงเล็บข้างหนึ่งกระแทกใส่หมัดของเทวทูต ขณะที่กรงเล็บอีกข้างกระแทกใส่ตัวเทวทูต  ร่างของเทวทูตถึงขีดพังทลายแล้ว เมื่อปะทะกับกรงเล็บที่ร้ายกาจ ร่างกายก็สั่นเริ่มสั่น กล้ามเนื้อเป็นระลอกเริ่มปริออก และโลหิตพุ่งออกมา

 “บึ้ม!”  เงาเลือนรางดำหมุนตัวรอบหนึ่งและกระแทกใส่เทวทูตอย่างดุเดือดเป็นครั้งที่สอง

แรงกระแทกนี้เพียงแต่เร่งกระบวนการให้ร่างของเทวทูตพังทลายเร็วขึ้น

พอเสียงบึ้มดังขึ้น ร่างของเทวทูตก็พังทลายโดยตรง  ปีกขาวทั้งสองหายไปเหมือนกับเทวทูตสองปีกที่ตายในการสู้รบ

ลินดอนมองดูการสู้รบจากด้านหลัง และจ้องมองร่างเงาดำอย่างประหลาดใจ

นางสามารถบอกได้ว่าเงาดำนั้นคือหนูเงาที่น่ารักสัตว์เลี้ยงของลินลี่ย์  แต่ตอนนี้หนูเงาตัวยาวหนึ่งเมตรแล้ว ไม่ใช่ขนาดยี่สิบเซนติเมตรที่พอดีมืออีกต่อไป  และหนูเงาดำนั้นเร็วอย่างน่าประหลาด ไวกว่าเทวทูตสองปีกเสียอีก

บีบีเองก็ประหลาดใจเช่นกัน

 “หกปีที่แล้ว ในเทือกเขาอสูรวิเศษ บีบียังมีพลังรบเท่ากับแฮรุอยู่เลย  หกปีต่อมาแฮรุไม่ก้าวหน้าแม้แต่น้อย  เขาถึงขีดจำกัด  แต่บีบียังคงเติบโตมาตลอดหกปีมานี้ ในเรื่องความเร็ว  ตอนนี้บีบีเร็วกว่าแฮรุแล้ว ขณะที่พลังป้องกัน แม้แต่บาร์เกอร์นักรบอมตะระดับเซียนเมื่อตอนแปลงร่างก็ยังไม่มีพลังป้องกันสูงเท่ากับบีบี”  ลินลี่ย์รู้ว่าบีบีน่ากลัวเพียงไหน

ตอนนี้ความเร็วของบีบีสูงเกินไป

ทุกวันลินลี่ย์จะซึมซับฝึกฝนอย่างยากลำบาก  แต่บีบีไม่ต้องทำอะไร มีแต่กินแล้วก็นอน  นอนแล้วก็กิน  แต่ก็ยังมีพลังความก้าวหน้าเพิ่มขึ้นในระดับที่ไวกว่าลินลี่ย์

ใครๆ ก็บอกได้ว่าบีบีแข็งแกร่งขนาดไหนเมื่อดูจากการแปลงกายของมัน  จากครึ่งเมตรในอดีตกลายเป็นหนึ่งเมตรในตอนนี้

 “ชรีคคคค” บีบีร้องอย่างตื่นเต้น  ขณะที่มันส่งเสียงทางใจ  “พี่ใหญ่  ให้ข้ารับมือเทวดาสองปีกนี่เอง พลังโจมตีของพวกเขาทำร้ายข้าไม่ได้”

ลินลี่ย์พูดไม่ออก

เทวทูตสองปีกเทียบเท่านักสู้ระดับเซียนชั้นต้น  ยังไม่สามารถทำร้ายบีบีได้

บีบีเป็นอสูรเวทประหลาดที่ทรงพลังแบบไหนกันแน่?

เทวทูตสองปีกอีกสามคนเมื่อเห็นว่าร่างเงาดำใช้พลังกรงเล็บรวดเร็วราวสายฟ้าก็สามารถทำลายสหายคนหนึ่งของเขาด้วยการตวัดกรงเล็บสองครา  ทำให้พวกเขาตกใจและโกรธอย่างช่วยไม่ได้

บีบีไม่ให้โอกาสพวกเขาตั้งตัวเริ่มบุกจู่โจมเทวทูตอีกคนทันที

 “อย่าไปสนใจมัน  ฆ่าลินลี่ย์”  เสียงเย็นชาของลินดอนดังขึ้น

สามเทวทูตไม่ให้ความสนใจความน่ากลัวของร่างเงาดำอีกต่อไป ต่างพุ่งเข้าหาลินลี่ย์  แม้ว่าพวกเขาจะไม่สนใจบีบี  แต่บีบีก็ไม่ยอมละเว้นพวกเขา

ที่สำคัญบีบีไวกว่าพวกเขาเล็กน้อย

 “ควั่บ” ร่างเงาดำของบีบีเคลื่อนมาถึงด้านข้างเทวทูตคนหนึ่ง

ลินลี่ย์หนีห่างออกมา ขณะที่เขาไม่มั่นใจว่าความสามารถของเขาจะจัดกับกับการโจมตีของกลุ่มเทวทูตได้  สู้กันเพียงครั้งเดียวเขามีความมั่นใจ  ที่สำคัญลินลี่ย์ไม่เหมือนกับบีบีที่มีความทนทานอย่างน่าประหลาด

 “ควั่บ”

บีบีสยายกรงเล็บกว้างและตะปบใส่หนึ่งในเทวทูต

 “บึ้ม” เทวทูตสองปีกกระแทกหมัดใส่บีบี  แต่บีบีใช้กรงเล็บคู่รับหมัดขวาเทวทูตไว้และจากนั้นก็กัดทันที

 “กร้วม”

มือขวาถูกกัดขาด

เทวทูตสองปีกกล้ำกลืนความเจ็บปวดและกระแทกหมัดซ้ายใส่หนูเงาอย่างโมโห  พลังโจมตีนี้ทุ่มเทพลังของเทวทูตสองปีกทั้งหมดทำให้หมัดซ้ายของเขาสว่างราวกับดวงอาทิตย์

 “บึ้มมมม” มือซ้ายกระแทกใส่หนูเงา  แต่ขณะเดียวกันหนูเงาก็ตวัดกรงเล็บใส่อกของเทวทูตสองปีกอย่างดุดัน

หนังและเนื้อขาดกระจุย โลหิตฉีดพุ่งไปทั่ว

บีบีถูกกระแทกลงกับพื้น  แต่ร่างของเทวทูตสองปีกสั่น  ร่างประทับพังทลายใช้ไม่ได้อย่างสิ้นเชิงแม้แต่หัวใจก็ยังปรากฏออกมา ไม่สามารถจะทรงพลังมหาศาลได้ต่อไป โลหิตฉีดพุ่งไปทั่วบริเวณ เทวทูตสองปีกร่วงลงจากท้องฟ้า

แต่เทวทูตอีกตนหนึ่งก็ร่วงลงมาเช่นกัน

 “พี่ใหญ่”  บีบีมองดูลินลี่ย์ด้วยความเป็นห่วง

 “บึ้มมม”

ลินลี่ย์ถูกต่อยกระเด็น  แต่ร่างของเทวทูตสองปีกก็สั่นสะท้านจากนั้นร่วงลงจากท้องฟ้า เทวทูตสองปีกที่เหลือสองคนสุดท้ายไล่กวดลินลี่ย์ทันที

 “พี่ใหญ่”  ความเร็วของบีบีถึงขีดจำกัดของมันแล้ว ลินลี่ย์หลบเลี่ยงต่อเนื่องได้ดี บีบีพยายามแทรกแซงระหว่างลินลี่ย์กับเทวทูต ก่อนที่เทวทูตจะทำร้ายลินลี่ย์ได้อีกครั้ง

บีบีจ้องมองเทวทูตสองปีกอย่างโกรธแค้น

 “พี่ใหญ่, ปลอดภัยหรือเปล่า?”  บีบีสนทนาทางใจ

 “ข้าไม่เป็นไร  แต่ถ้าข้าโดนทำร้ายมากไปกว่านี้ ข้าคงไม่อาจทนได้”  ลินลี่ย์เช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปาก  เกล็ดที่อยู่รอบอกของเขาถูกกระแทกแตกกระจาย เลือดไหลซึมอยู่ด้านหลังเกล็ดเหล่านั้น

ลินลี่ย์อดกลัวมิได้

ตอนนั้นเทวทูตสองตนโจมตีขนาบเขาไว้ ลินลี่ย์เริ่มจะช้ากว่าพวกเขาเล็กน้อย ในที่สุดเงื่อนไขเดียวก็คือป้องกันการโจมตีได้คนเดียว  ขณะที่ต้องรับพลังโจมตีของคนที่สอง

 “ยังไวไม่พอ  ถ้าข้ามีความเร็วและพลังป้องกันเท่ากับบีบีได้  ข้าคงไม่อยู่ในสภาพที่น่าอนาถแบบนี้”  ลินลี่ย์ถอนหายใจ

หกปีที่แล้ว บีบีไวพอๆ กับเขาขณะที่พลังป้องกันของบีบีอยู่ในระดับสูงกว่า

แต่หกปีต่อมาความเร็วของบีบีมากกว่าเขาเกือบสองเท่า เรื่องพลังป้องกันตอนนี้บีบีสูงกว่าหลายเท่าแล้ว  สิ่งที่น่าหงุดหงิดก็คือบีบียังอยู่ในระดับเก้า  มันยังไม่เข้าถึงระดับเซียน

มิน่าเล่าเสือดำเมฆาแฮรุถึงได้สารภาพกับเขา

แฮรุคืออสูรเวทที่มีพรสวรรค์ธรรมชาติสูงส่งและมันมีความหยิ่งภูมิใจตัวเอง  แต่เมื่อเทียบกับบีบี พรสวรค์ของมันยังอ่อนกว่ามากนัก

การใช้พลังป้องกันและความเร็วที่น่าทึ่งทำให้บีบีจัดการกับเทวทูตสองปีกคนสุดท้ายได้  ในพริบตาเดียว เทวทูตสี่ปีกตายกันทั้งหมด  ลินดอนหัวหน้าของพวกเขายังมองดูจากระยะไกล

 “พี่ใหญ่, เทวทูตสองปีกเป็นนักสู้ระดับเซียนชั้นต้นใช่ไหม?  ทำไมข้ารู้สึกว่าพวกเขาไม่ทรงพลังเลย”  บีบีลงมายืนที่พื้นและคุยกับลินลี่ย์ทางใจ

ลินลี่ย์หัวเราะเบาๆ ขณะจ้องมองลินดอน

 “บีบี, เจ้าไม่สังเกตหรือว่าหลังจากพวกเขากระตุ้นพลังเทวทูตมาใช้  ก็เริ่มหลั่งโลหิตจากร่างกายพวกเขา?  เห็นได้ชัดว่า ร่างของพวกเขาไม่สามารถทนรับพลังระดับนั้นได้  พวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเซียนชั้นต้นจริงๆ  แม้ว่าพวกเขาจะมีพลังก็ตาม  แต่ร่างของพวกเขาก็ยังอ่อนแอเหมือนแต่ก่อน”  ลินลี่ย์มองเห็นความจริงทันที

ร่างของพวกเขาใช้จนถึงระดับแตกสลายแล้ว  พอถูกโจมตีร่างไม่กี่ครั้งก็ทำให้ร่างของพวกเขาพังทลายลง

 “ช่างเป็นอสูรเวทที่ทรงพลังจริงๆ”

ขณะจ้องบีบี ลินดอนประหลาดใจ  “ลินลี่ย์, ข้าเพียงแต่ได้ยินมาว่าเจ้ามีหนูเงาอยู่ตัวหนึ่ง   แต่ดูเหมือนมันจะไม่ใช่หนูเงาเสียแล้ว  ดูเหมือนมันคือจ้าวมุสิกที่ปกครองเผ่าพันธุ์หนูในตำนาน..”

 “อะไรนะ?”  ลินลี่ย์มองดูลินดอน

ลินลี่ย์มักจะสงสัยคลางแคลงใจว่าบีบีเป็นอสูรเวทประเภทใดกันแน่

 “อสูรเวทที่มีพลังป้องกันสูงที่สุดและมีความเร็วสูงสุด .... เขาเป็นแบบนั้นได้จริงๆ หรือเปล่า?”  ลินดอนอาศัยอยู่ในดินแดนมหาเทพเจิดจรัสมาหลายปี   ในฐานะเทวทูตสี่ปีกนางเห็นหลายสิ่งหลายอย่างมามาก

มีอสูรเวทเพียงไม่กี่ตัวที่จะถึงระดับเซียนเมื่อมันโตเต็มวัย

แต่บรรดาอสูรเวทเหล่านั้น มีอยู่สองสามชนิดที่หายากและเป็นอสูรเวทที่โดดเด่น  นี่เป็นครั้งแรกที่ลินดอนได้เห็นพบเห็นจ้าวมุสิกในตำนาน

 “พี่ใหญ่,  หญิงสาวนี่พูดอะไร?”  บีบีมองดูลินลี่ย์ด้วยความสงสัย

 “นางบอกว่าเจ้าคือจ้าวมุสิกปกครองเผ่าพันธุ์หนู”  ลินลี่ย์หัวเราะเบาๆ

แม้แต่เดลิน โคเวิร์ทและจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ก็ยังไม่รู้ว่าบีบีเป็นอสูรวิเศษชนิดใด  แต่ดูเหมือนว่าลินดอนผู้นี้จะมีร่องรอยอยู่เล็กน้อย  ฟังจากน้ำเสียงดูแล้วลินดอนแค่คาดเดา แต่ไม่แน่ใจ

 “ลินลี่ย์ เจ้าควรจะรู้สึกภูมิใจนะ”

ตอนนี้ลินดอนประหลาดใจกับฝีมือของบีบีอยู่เดี๋ยวเดียว นางกลับสงบใจได้อีกครั้ง  “เพื่อจะฆ่าเจ้าให้ได้ เครูบเทวทูตสี่ปีกพร้อมจะตายเคียงข้างเจ้า”

ทั่วทั้งตัวลินดอนฉายประกายแสงสีขาวและจากนั้นปีกสีขาวสี่ข้างสยายออกมาจากด้านหลังและพาลินดอนบินขึ้นไปบนท้องฟ้า

เครูบ! (เทวดาสี่ปีก)

 “แย่แล้ว”  ลินลี่ย์สีหน้าเปลี่ยน  ยิ่งเทวทูตมีมากปีก พวกเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งทรงพลังมาก เนื่องจากจำนวนปีกเพิ่มขึ้น พลังก็เพิ่มขึ้นในอัตรารวดเร็ว

 “พี่ใหญ่, ให้ข้าเอง!”

บีบีกรีดเสียงแหลมอย่างตื่นเต้น  จากนั้นเปลี่ยนเป็นร่างดำเลือนรางขณะที่มันพุ่งเข้าหาเครูบ

ลินดอนยิ้มเย็นชา ปีกทั้งสี่ของนางกระพือเล็กน้อย นางเปลี่ยนเป็นเงาร่างขาวเลือนรางทันที ความเร็วที่น่าทึ่งของนางไม่ด้อยไปกว่าบีบีเลย

 “บึ้ม!”

หมัดของลินดอนคลุมด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์สีขาวเหมือนหยกกระแทกใส่บีบี  ครั้งนี้บีบีถูกกระแทกจนพุ่งกระแทกจมลงไปในพื้นเหมือนกับดาวตกเกิดเป็นหลุมยุบลึกลงไปในพื้น ร่างของบีบีถูกกระแทกจมลงไปในพื้น

 “บีบี”  ลินลี่ย์ตกตะลึง

ลินลี่ย์คะเนว่าเครูบนี้จะทรงพลังมากขนาดไหน  แต่เขาคาดไม่ถึงว่าเครูบจะแข็งแกร่งมีพลังน่ากลัว

 “พะ..พี่ใหญ่ ข้าสบายดี”  เสียงอ่อนล้าของบีบีดังขึ้นในใจของลินลี่ย์  ลินลี่ย์คาดได้ว่าตอนนี้บีบีบาดเจ็บหนักขนาดไหน

พลังของเครูบแข็งแกร่งยิ่งกว่าเทวทูตสองปีกมากมายนัก

 “ลินลี่ย์ ถึงคราวเจ้าแล้ว”  ร่างของลินดอนเริ่มมีเลือดท่วมแล้ว  แต่ลินดอนไม่สนใจสภาพร่างของนางที่กำลังพังทลาย

ลินดอนรู้ว่านางมีเวลาชีวิตเหลืออย่างน้อยสิบวินาที  สิบวินาทีนี้มากเกินพอสังหารลินลี่ย์ได้

ปีกทั้งสี่นั้นกระพือเล็กน้อย และจากนั้นลินดอนเปลี่ยนสภาพเป็นเงาขาวจาง  ลินลี่ย์ไม่อาจเห็นนางได้ชัด ขณะที่ปรากฏเหมือนภาพเงาตามหลัง นางมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาทันที

สิ่งเดียวที่ลินลี่ย์สามารถเห็นได้ก็คือแววตาเยือกเย็นอำมหิตสีเงิน

 “ได้เวลาทุ่มเทพลังทั้งหมด!”

 “อ๊า”

ลินลี่ย์ทิ้งตัวลงกับพื้น และถอยไปพร้อมกันอย่างรวดเร็ว  เทพกระบี่เลือดม่วงปรากฏอยู่ในมือของเขา  เขากระตุ้นพลังที่น่ากลัวซึ่งแฝงอยู่ในกระบี่เลือดม่วงทันที

พลังที่น่าหวาดหวั่นเช่นนี้มีอิทธิพลต่อยอดฝีมือชั้นเซียนระดับสูงอย่างสเตลห์น้อยกว่าลินดอนมาก

แสงสีแดงเลือดประหลาดสั่นไหวเล็กน้อยเริ่มไหลฉาบไปบนผิวกระบี่เลือดม่วง

รังสีกลิ่นอายที่หวาดหวั่นเข้าไปในใจของลินดอน โจมตีวิญญาณของนาง

 “นี่...” แววหวาดกลัวปรากฏในดวงตาที่เย็นชาของลินดอนทันที  นางรู้สึกเหมือนกับว่านางหวนกลับไปสู่ห้วงเวลาเมื่อนางอยู่ในกองทัพเทพร่วมสงครามในดินแดนอื่นและทันใดนั้นก็เผชิญกับปีศาจที่น่ากลัว นางยังจำได้ถึงวิธีที่ปีศาจนั้นฆ่าฟันเหล่าเทวดาได้มากมายและง่ายดาย  กองทัพเทวดานับแสนถูกฟันสังหาร

หมัดที่ต่อยออกไปอย่างสุดกำลังของนางตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของกระบี่เลือดม่วง และเริ่มอ่อนกำลังลง

ขณะเดียวกับที่เขากระตุ้นการทำงานของกระบี่เลือดม่วง  ลินลี่ย์เหวี่ยงดาบหนักอดาแมนเทียมฟันใส่ร่างของลินดอนอย่างดุดัน

สัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดิน – พลังคลื่นร้อยชั้น

 “บึ้ม!”  ลินลี่ย์ก็ถูกหมัดของลินดอนด้วยเช่นกัน ซึ่งขณะนั้นพลังหมัดลดลงไปถึงครึ่งหนึ่งแล้ว  เกล็ดดำของเขาแตกกระจายทันทีและอกของลินลี่ย์ยุบเป็นแผลขนาดใหญ่  ลินลี่ย์กระอักโลหิตออกจากปาก

ลินลี่ย์ปลิวเหมือนกระสอบทรายและกระแทกพื้น เท้าของเขาเตะพื้นจนฝุ่นผงคลีฟุ้ง

ลินดอนยืนอยู่กับที่อย่างเหลือเชื่อ

 “เขาครอบครองรังสีพลังที่น่ากลัวอย่างนั้นได้ยังไง?”  และจากนั้นลินดอนรู้สึกทันทีว่าตัวนางเองก็ผูกมัดกับกฎของจักรวาฬ  วิญญาณไม่อาจต่อต้านอะไรได้ ถูกพลังของกฎจักรวาลลากออกไปจากดินแดนทวีปยูลาน

ขณะที่ศพของลินดอนระทวยลงกับพื้น โลหิตไหลออกมาจากปากและจมูกของนาง