ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 816 โจมตีสะท้านขวัญ

ตอนที่  816  โจมตีสะท้านขวัญ

อู่ซวนเต็มไปด้วยความคิดอยากได้ความดีความชอบและกำลังระดมกำลังทหารไม่เคยคาดว่าจะมีการโจมตีตั้งแต่แรกเริ่ม

ป้อมกวงหมิงอายุ 200 ปีมีแสงประจำป้อมส่องยืดระยะออกไป 60 กิโลเมตร  แสงของป้อมซึ่งมีรัศมี 60 กิโลเมตร ไม่ใช่แค่ลบล้างพลังโจมตีของข้าศึกเท่านั้นแต่ยังสามารถเปลี่ยนเป็นพลังที่มองเห็นได้  ตราบใดที่มีความต้องการ มันเปลี่ยนเป็นแสงป้องกันได้ทันที  ต้องการจะโจมตีป้อมกวงหมิง จะต้องผ่านกระดองเต่าที่มีความหนา 60 กิโลเมตร

ด้วยความพยายามครั้งก่อนของเขา ตู้เค่อทำได้แต่เพียงโจมตีประตูบาป เพราะพวกเขาเบื่อและพวกเขาตั้งใจจะปล่อยให้เขามาที่ประตูบาปเพื่อเล่นบันเทิง  แม้แต่ด้วยพลังความแข็งแกร่งของตู้เค่อ  เป็นไปไม่ได้ที่จะทะลุผ่านแสงของป้อมปราการ

ด้วยการป้องกันของแสงประจำป้อม อู่ซวนไม่กังวลเรื่องการลอบโจมตี  เขาไม่เคยได้ยินว่ามีการโจมตีใดๆ ที่สามารถทะลุผ่านแนวป้องกันแสงประจำป้อมระยะ 60 กิโลเมตรได้

ไม่เคยมีใครสักคน  และจะไม่มีในอนาคต นั่นคือความมั่นใจที่ทวีปกวงหมิงมี

อู่ซวนเงยหน้าเป็นเพราะเขารู้สึกถึงความปั่นป่วนแต่ไกล  เมื่อเขาเห็นหน่วยเล็กๆ 200 คนกำลังเตรียมโจมตีในอากาศ  เขาแค่นเสียง

ต่อให้มี 2000 คน พวกเขาก็ไม่มีทางคุกคามป้อมกวงหมิงได้

มีสิ่งเดียวที่ดึงดูดความสนใจอู่ซวนก็คือผู้นำ

 ‘เขายังดูอายุน้อยมาก นั่นอาจจะห้าวเกินไปหน่อย’  อู่ซวนอดตื่นเต้นไม่ได้  ใบหน้าอ่อนที่เมื่อหลายปีก่อนอยู่ต่อหน้าเขาทำให้เขาคิดถึงตนเองเมื่อยังอายุเยาว์

 ‘ดีมากจริงๆ’

อู่ซวนลอบถอนหายใจ และแทบจะหายไปทันที  เขาเอาแต่ดื่มเหล้าทุกวันโดยไม่ทำอะไร  หลังจากคิดถึงวัยเยาว์ของเขาเมื่อเขายังเต็มไปด้วยความทะเยอทะยานและกำลังใจ  เขารู้สึกขมขื่นอย่างช่วยไม่ได้

ตาของเขาว่างเปล่า สีหน้าของเขาฟุ้งซ่าน

ทันใดนั้นความรู้สึกถึงอันตรายรุนแรงบีบหัวใจเขาโดยไม่มีคำเตือน

เขากลับสู่ความสงบแต่ก็ตกใจ

หลังจากงุ่มง่ามอยู่นาน มันทำให้ความสามารถต่อสู้ของเขาแย่ลง  เมื่อความระมัดระวังเพิ่มขึ้นจากหัวใจเขา  ปฏิกิริยาแรกของเขาคือไม่หลบ  แต่เป็นความประหลาดใจ!

 ‘อันตราย?  จะอันตรายได้ยังไง?  ข้าอยู่ภายในป้อม หรือว่าจะมีพลังโจมตีที่สามารถทะลุผ่านพลังแสงประจำป้อมได้?’

 ‘น่าตลก,  จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง...’

ก่อนที่รอยยิ้มเยาะเย้ยจะจางไปจากใบหน้าของเขา  ม่านตาของเขาพลันหรี่ลง

จุดหิ่งห้อยจุดหนึ่งปรากฏห่างจากเขา 200 เมตรทันที!

แสงของป้อมที่กว้างไกลไม่สิ้นสุดเป็นเหมือนสัตว์ประหลาดยักษ์ที่ถูกปลุกเร้าขึ้นในทันที  มันพุ่งและรวมตัวไปทางจุดสีแดง แสงเข้มข้น 60 กิโลเมตรของป้อมปราการกลายเป็นหนาแน่น  แสงสีขาวแพรวพราวกลายเป็นรูปที่ชัดเจน

ทะเลแสงสีขาวโพลนพลันสว่าง

โดยยืมกฎอวกาศธนูน้ำแข็งที่ยิงเข้าไปในทะเลแสงขาวบางลงเหลือครึ่งเดียวเมื่อเทียบกับขนาดแต่ก่อน  กฎอวกาศของธนูทำให้มันถูกตรวจสอบไม่ได้อย่างสิ้นเชิง  และมันพุ่งไปเหมือนสายฟ้าและกระพริบวาบไม่มีสะดุด

แสงสีขาวที่หนาแน่นพุ่งเข้าหาธนูน้ำแข็งและผิวของธนูน้ำแข็งละลายด้วยความเร็วอย่างน่าทึ่ง

หลังจากลูกศรปรากฏ หางที่เป็นรูปร่างก็ปรากฏ

และมันกำลังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว

แค่ระยะห่าง 200 เมตร แม้ว่าในพลังแสงของป้อมที่เข้มข้น ก็ไม่สามารถละลายและคลี่คลายลูกศรได้สมบูรณ์!

รัศมีแสงไม่เปล่งประกายเหมือนกับหางของดาวหางต่อไป

ปัง!

สมองของอู่ซวนระเบิดเหมือนกับผลของแตงโม

ธนูน้ำแข็งยังมีพลังแฝงไม่หมดสิ้นยิงทะลุร่างทหารอีกสามคนโดยไม่ใช้พลังอะไร  และฝังตัวเองเข้าไปในกำแพงป้อมปราการ

เมื่อเวลาที่ธนูสัมผัสเข้ากับกำแพง มันมีขนาดเท่าเม็ดถั่วแดง  มันทิ้งรูขนาดเท่าเม็ดถั่วก็จริงแต่มีรอยราวเหมือนใยแมงมุมขยายออกไป

ร่างไร้ศีรษะของอู่ซวนยังคงยืนอยู่ในท่าเดิม

ทะเลแสงสีขาวที่เกรี้ยวกราดพอสูญเสียเป้าหมายก็พลันสงบลงอีกครั้ง

ป้อมกวงหมิงที่เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยกันก่อนนั้นพลันเงียบสงบลง

กองทัพใหญ่ที่ยืนห่างออกไป 60 กิโลเมตรจากป้อมก็เงียบเช่นกัน

สมรภูมิใหญ่เงียบทำให้เวลาเหมือนหยุดนิ่ง

เนี่ยชิว, จงหลีไป๋ ตู้เค่อและพวกที่เหลือมีสีหน้าชะงักค้างทุกคน

ความเงียบราวป่าช้าคงอยู่สามวินาทีก่อนที่จะมีเสียงฮือฮาโห่ร้องดังขึ้นในท้องฟ้าดังกลบทั่วสนามรบทั้งหมด

ตู้เค่อตื่นเต้นจัดวิ่งไปหาถังเทียนและถามทันที  “เจ้าทำแบบนั้นได้ยังไง?  เจ้าทำแบบนั้นได้ยังไง?”

จงหลีไป๋เอามือทั้งสองกุมศีรษะใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ พูดตะกุกตะกัก “เป็นไปไม่ได้!  นั่นเป็นไปไม่ได้!  บ้าไปแล้ว! นี่มันบ้าชัดๆ!”

เขาโห่ร้องไปแล้วเมื่อพูดถึงคำว่า ‘บ้าชัดๆ’

เนี่ยชิวเองสูญเสียความเยือกเย็นตามปกติ,  เขาไม่ทันสังเกตว่ามือของเขากำลังสั่นอย่างควบคุมไม่ได้อยู่ในแขนเสื้อของเขา  หน้าของเขาเหมือนคนสูญเสียวิญญาณ  “นั่นไม่สมเหตุสมผล ไม่สมเหตุสมผลเลยแม้แต่น้อย...”

ที่ต่างกับตู้เค่อและสองสามคนที่ลืมตัว ตู้ซินหวี่และกองทัพนางยังไม่ฟื้นจากอาการเงียบตะลึง  พวกยอดฝีมือในทำเนียบนักสู้ยืนนิ่งงันเหมือนกับรูปปั้น

ความจริง พวกยอดฝีมือในทำเนียบเหล่านี้ดูแคลนหน่วยสุญญตา  ทุกคนที่เป็นนักสู้ในทำเนียบนักสู้ไม่จำเป็นต้องมีพรสวรรค์พิเศษ  พวกเขาจำเป็นต้องขัดเกลาผ่านการสู้รบมานับครั้งไม่ถ้วน ไปทีละก้าวจนติดอันดับนักสู้ในทำเนียบนักสู้แดนบาป  แล้วเขาจะมองยกย่องคนอื่นอย่างนั้นได้ยังไง

พวกได้รับความเชื่อมั่นจากตู้เค่อ  พวกเขายังคงยอมรับรูปแบบทหาร  แต่พวกเขายังเชื่อหนักแน่นว่าตราบเท่าที่พวกเขาเข้าใจปมของการต่อสู้แบบกองทัพ  หน่วยสุญญตาก็จะต้องอยู่ใต้พวกเขา

แต่การโจมตีที่ดูเหมือนจะข่มความคิดของพวกเขาได้นั้น เหมือนกับเอาถังน้ำแข็งราดใส่พวกเขา

จากนั้นพวกเขาตระหนักว่าความเข้าใจของพวกเขาน่าตลกอย่างแท้จริง

ป้อมกวงหมิงระเบิดออกเหมือนกับรังผึ้ง  ไม่มีอะไรอื่นที่น่ากลัวเท่ากับเห็นผู้บัญชาการถูกฆ่าต่อหน้าต่อตา  เกิดความปั่นป่วนวุ่นวายอยู่บนกำแพงป้อม  พวกทหารเหมือนแมลงวันไร้หัว  หน้าของพวกเขาซีดขาว  ตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัว พวกเขาแหกปากร้องไม่เป็นถ้อยคำ

หลายคนคุกเข่าทันทีพยายามบังร่างของพวกเขาไว้เบื้องหลังเชิงเทินและกำแพง

ในพริบตา ไม่มีใครยืนปรากฏตัวให้เห็นบนกำแพงป้อม  ปากของเหวินกังซีดขาวสั่นจนไม่สามารถพูดได้  เขาสั่นตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า  ไม่ไกลจากเขา หลู่ไคหมอบลงด้านหลังกำแพง มือของเขากอดเข่า ทั้งตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า ปากพึมพำอยู่อย่างเดียว

 “เราเสร็จแน่... เสร็จแน่...”

ใช่แล้วจบกัน นั่นคือสิ่งที่ทุกคนกำลังคิด

แม้ว่าอู่ซวนจะไม่ได้ทำอะไรในอดีตที่ผ่านมาไม่กี่ปี  แต่กองทัพกับเขามีเขาเป็นผู้นำด้วยตัวเอง  ศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของเขาฝังลึกอยู่ในใจทหาร  แม้ว่าในอดีตไม่กี่ปีมานี้การกระทำของเขาไม่น่ายกย่อง  แต่เขาก็ยังเป็นหลักยึดเหนี่ยวทุกคน  ไม่ว่าการเลื่อนขั้นหรือความดีความชอบหลุดไปจากหัวของพวกเขาหมดแล้ว

 “อาไค, เราจะตายหรือเปล่า?”

เสียงของเหวินกังสั่นสะท้าน  เขาไม่เข้าใจว่าสถานการณ์จู่ๆ ก็กลายเป็นแบบนั้นได้ยังไง

ความตายมาถึงอย่างฉับพลันทันด่วน และใกล้ตัวพวกเขาถึงปานนั้น

หลู่ไคพึมพำซ้ำๆ  “ข้าไม่อยากตาย,  ข้าไม่อยากตาย”

ความสิ้นหวังเต็มไปทั่วประตูบาป

ความตายของอู่ซวนทำให้ทั่วสนามรบเปลี่ยนไป และเป็นความเคลื่อนไหวที่เด็ดขาดมาก

ในทางตรงกันข้ามกับความสิ้นหวังและกำลังใจตกต่ำของฝ่ายประตูบาป  ฝ่ายของถังเทียนเต็มไปด้วยกำลังใจท่วมท้น  ก่อนนี้ ตู้เค่อเก็บงำความคิดเรื่องความล้มเหลวไว้  แต่ตอนนี้เขาเห็นชัยชนะของการผลักเปิดประตูแล้ว!

 “คนที่เพิ่งตายไปน่าจะเป็นผู้บัญชาการใหญ่ของฝ่ายตรงข้าม!”  จงหลีไป๋ตื่นเต้นมาก  เขาพูดอย่างรวดเร็ว  “เนี่ยชิวเพิ่งคำนวณอย่างระมัดระวังแล้ว แสงป้อมของประตูบาปอ่อนลง 15%  พอเมื่อผู้บัญชาการใหญ่ของป้อมตายสถานการณ์นี้ก็เกิดขึ้น  นี่เป็นจุดเด่นของป้อมกวงหมิง  มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับผู้บัญชาการและป้อม  แม้ว่าทหารธรรมดาจะสามารถควบคุมระดับแสงป้อมได้  แต่ในแง่ขนาดและกำลังปัญญา พวกเขาจำเป็นต้องได้ผู้บัญชาการคอยควบคุมอย่างมิต้องสงสัย”

ทุกคนตื่นเต้นและตั้งใจฟัง  ทุกคนรู้ว่าไม่มีใครมีความเข้าใจป้อมกวงหมิงดีกว่าเมื่อเทียบกับสองคนนี้

จากนั้นจงหลีไป๋พูดต่อ  “นอกจากนี้ พลังที่ลดลง 15% เป็นแค่เพียงผิวเผิน แต่ในความเป็นจริงมันยังไม่หยุดอยู่เพียงแค่นั้น  กำลังใจของศัตรูจะตกต่ำลงตลอดเวลา  ข้าไม่แน่ใจว่าสถานการณ์ที่ทวีปกวงหมิงจะเป็นยังไง  แต่กฎของพวกกวงหมิง (สมาพันธ์ชาวยุทธ) มีว่าเมื่อผู้บัญชาการตายและทหารยังมีชีวิตรอดอยู่ หมายความว่าทหารรบไม่ได้มาตรฐาน ดังนั้นพวกทหารจะถูกลงโทษ  และการลงโทษมักจะมีความรุนแรงมาก”

ถังเทียนพูด “ก็เหมือนกันนั่นแหละสำหรับทวีปกวงหมิง”

หน้าของเขาค่อนข้างซีดขาว  การโจมตีเมื่อครู่ใช้พลังไปมากมาย  แต่ก็เป็นการจัดการที่ดีเช่นกัน

สายของทุกคนหันไปมองหน้าของถังเทียน  พวกเขาเต็มไปด้วยความเคารพนับถือและเกรงกลัว  เด็กหนุ่มอายุเยาว์ผู้นี้ในที่สุดก็ให้ความสำคัญกับพวกมือดีและยอดฝีมือแดนบาป

 “ศัตรูจะต้องแตกพ่ายอย่างแน่นอน”  สายตาของจงหลีไป๋คมเหมือนดาบ  น้ำเสียงคำพูดของเขายังคงมั่นใจ  “ด้วยการตายของผู้บัญชาการของพวกเขา  พวกเขาย่อมสูญเสียกำลังใจ  กับการลงโทษ พวกเขาจะไม่สามารถมองเห็นความหวังได้  ความสิ้นหวังและพ่ายแพ้  ตอนนี้พวกเขาอยู่ในจุดตกต่ำที่สุด  ตราบใดที่เราโจมตีใส่พวกเขา พวกเขาจะร่วงลงเหมือนกับหิมะ แค่ได้ยินเสียงก็จะถล่มพังทลาย  ดังนั้นเราจะให้โอกาสพวกเขาหายใจไม่ได้  เราควรบุกโจมตีขั้นแตกหักกับพวกเขาเดี๋ยวนี้!”

ตู้เค่อยืนขึ้นโดยไม่ลังเล  “ให้เราเอง!”

ตู้ซินหวี่ก็ยืนขึ้นเช่นกัน  “ข้าหวังว่าหน่วยของข้าจะเข้าร่วมรบครั้งนี้ได้!”

สายตาทุกคนมองดูถังเทียน  มีเพียงจงหลีไป๋และเนี่ยชิวที่มีท่าทีคิด

 ‘พวกเขาตั้งใจจะเข้าร่วมภายใต้บัญชาการนายท่าน?’

ถังเทียนพูดอย่างไม่ลังเล “ตกลง!”

 “นายท่าน แค่รอและดูเราสู้ก็พอ!”

ตู้ซินหวี่คำนับให้จงหลีไป๋และเนี่ยชิว  แม้ว่าพลังส่วนตัวของนางจะไม่นับว่าแข็งแกร่ง  แต่สายตามองการณ์ไกลของนางและกลยุทธของนางนับว่าโดดเด่น  แม้ว่านางจะเตรียมแผนไว้นานว่าจะเข้าร่วมภายใต้ร่มธงถังเทียน  แต่พวกเขาไม่เปิดเผยแผนการ  เพียงแต่ยืมกำลังถังเทียนและชัยชนะก้าวหน้าไปด้วยกัน

ยอดฝีมือในทำเนียบนักสู้ที่อยู่ด้านหลังนางมีท่าทีไตร่ตรอง  พวกเขามองหน้ากันเองและไม่มีใครคัดค้าน

ถ้าเราต้องพูดกันว่าก่อนนี้พวกเขาไม่ได้เห็นถังเทียนและพวกอยู่ในสายตาพวกเขา แต่แล้วตอนนี้หลังจากเห็นพลังที่น่ากลัวและเด็ดขาดของกองพลเกราะเทพเจ้ากับตาแล้ว  ในที่สุดพวกเขาก็รู้ว่าถังเทียนผู้ที่พวกเขาดูแคลนมีพลังแปลกประหลาด

ในแดนบาป ผู้แข็งแกร่งคือเจ้าและขอบเขตพลังของถังเทียน ทำให้แรงต้านในหัวใจของพวกเขาลดลงมากมาย

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ยอมรับเขาโดยสิ้นเชิง  แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ปฏิเสธ

ตู้เค่อและตู้ซินหวี่มองหน้ากันเอง  ทั้งสองถอนหายใจโล่งอยู่ในใจ  พวกเขาทำงานอย่างหนักเพื่อสร้างกองกำลังแดนบาป  แต่เหตุผลเพราะการแตกความสามัคคี

แต่อารมณ์ของพวกเขาจริงจังอย่างรวดเร็ว  เนื่องจากการสู้รบที่ตามมาจะเป็นการเข้าปะทะกันจริงๆ