ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 868 ลอบสังหาร

ตอนที่  868  ลอบสังหาร

แลนซ์มีท่าทีพอใจ เนื่องจากเขาภูมิใจกับความสำเร็จของเขา ความโปรดปรานของโอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์ผลักดันให้เขามีความได้เปรียบ  นี่เห็นได้จากปริมาณของขวัญที่กลุ่มการค้าตะวันตกมอบให้เขา

พลโทโอลิเวอร์ถูกลงโทษ ทำให้แลนซ์กลายเป็นบุรุษผู้มีอำนาจมากที่สุดในภูมิภาคตะวันตก  และกลุ่มการค้าตะวันตกจึงเข้ามาพึ่งใบบุญของเขา  แลนซ์ไม่ปฏิเสธพวกเขา  แต่เอาชนะใจพวกเขาทั้งหมด

 “ทุกวันนี้สะดวกสบายมาก  ใครจะคิดกันว่าเราจะร่ำรวยขนาดนั้น!”  นอร์แมนพูดอย่างมีอารมณ์

 “มันน่าเบื่อเกินไป” แลนซ์กล่าวอย่างอ่อนอกอ่อนใจ  “ไม่มีการสู้รบเลย!”

 “สู้อะไรกัน  เราจะมีเงิน  ถ้าไม่มีการสู้รบ  เจ้าเห็นไหมมีกี่คนน้ำลายหกตอนมองดูเรา!” นอร์แมนกล่าวอย่างไม่พอใจ

 “สมรภูมิเป็นบ้านของแม่ทัพนายกอง นอร์แมน”  แลนซ์เตือน  “เจ้าควรจะเพ่งถึงความสำเร็จในใจมากขึ้น”

 “ปัจจุบันเรามีความสำเร็จมากอยู่แล้ว!”  นอร์แมนโต้แย้งและแนะนำแลนซ์แทน  “อย่าคิดเรื่องสู้อีกเลย อย่าว่าแต่เจ้าไม่อาจไปยังทวีปซางโจวได้  ดังนั้นเราก็ใช้ชีวิตของเราไปก่อน  โอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์ทิ้งงานสืบสวนไว้ให้เรา  เราจะต้องทำให้ดี”

สีหน้าแลนซ์ตื่นเต้นขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขาลุกขึ้นนั่ง  “ข้ามีการคาดเดาบางอย่าง”

 “คาดเดา?” นอร์แมนตกใจ

 “ตัวอย่างเช่น แดนบาป”  แลนซ์ดีดนิ้วมือของเขา

นอร์แมนหรี่ตาทันที  “แดนบาป!”

เขารู้เรื่องแดนบาป  ถ้าใครพูดเรื่องการเดินทางรวบรวมภูมิภาคตะวันตกของทวีปกวงหมิง ส่วนมืดของประวัติศาสตร์ก็คือแดนบาป  ความเป็นจริง แผนกภายในของทวีปกวงหมิงมีความเห็นที่แตกต่างกันต่อระบบของแดนบาป  หลายคนคิดว่าเงื่อนไขคือควรจะฆ่าเพื่อป้องกันพวกเขาไม่ให้กลับมาในอนาคต  และไม่มีความจำเป็นต้องใช้สถานที่อย่างแดนบาป

แต่ไม่คำนึงถึงจุดยืนบนแดนบาป  ระดับสูงของทวีปกวงหมิงรู้ว่าแดนบาปจะเป็นศัตรูของพวกเขาตลอดไป

ศัตรูที่ต้องตายก่อนที่พวกเขาจะพักผ่อนอย่างวางใจ

ดังนั้นเมื่อแลนซ์พูดเรื่องแดนบาป  นอร์แมนจึงเริ่มกังวล

 “การปรากฏตัวก่อนครั้งล่าสุดของพวกเขาก็คือทวีปทุ่งขาว  และเจ้าควรรู้ว่ามันใกล้แดนบาปมากที่สุด”  สีหน้าของแลนซ์กลายเป็นเครื่องเครียด

เมื่อเทียบกับโจรทวีปทอง  อันตรายที่พวกแดนบาปมีจะคุกคามมากกว่า

หน้าของนอร์แมนยิ่งบิดเบี้ยวน่าเกลียด  “แย่แล้ว,, เกิดอะไรขึ้นกับกองทัพที่ประจำการอยู่ที่แดนบาป?”

 “นั่นคือข่าวร้ายอีกเรื่องหนึ่ง”  แลนซ์ฝืนยิ้ม  “ตอนนั้นเรายังไม่ได้รับข่าวคราวใดจากพวกเขา  ทวีปทุ่งขาวเกิดโกลาหลใหญ่  แต่พวกเขาก็ยังเงียบ  เจ้าคิดว่าไม่ผิดปกติไปหน่อยหรือ?”

นอร์แมนตกใจ  หลังจากนั้นชั่วขณะเขาฝืนหัวเราะ  “ดูเหมือนเราจะเผชิญกับปัญหายุ่งยากใหญ่เสียแล้ว”

แลนซ์ยักไหล่ของเขา  “ถูกแล้ว”

 “อย่างนั้นตอนนี้ เราควรทำยังไง”  นอร์แมนถาม

 “เราควรจะทำสิ่งที่เราได้รับมอบหมายให้ทำ”  แลนซ์พูดอย่างเฉยชา  “ถ้าไม่อย่างนั้น ทำไมเจ้าถึงคิดว่าโอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์ถึงดีกับเรามากนักเล่า? บางทีเขาอาจจะมีข้อคาดสันนิษฐานของเขาก็ได้  นอร์แมน  อย่าโลกสวยรวยความรักนักเลย เราต้องช่วยเขาคลี่คลายปัญหานี้  มิฉะนั้นวันดีๆ ของเราจะถูกนับถอยหลังได้เลย”

 “นั่นคือวิธีการที่กระสุนมนุษย์เหล่านั้นดิ้นรนมีชีวิตหรือ?”  นอร์แมนหน้าเฝื่อนอย่างเห็นได้ชัด

 “ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น”  แลนซ์ตอบอย่างสงบ

 “ทำไมดูเหมือนกับว่าเจ้ามีความมั่นใจนัก?”  นอร์แมนชำเลืองมองแลนซ์

 “ไม่ ไม่ ไม่ ข้าแค่กำลังเพลินกับการชมวิว”  แลนซ์หัวเราะลั่น  “นอร์แมน! สบายใจได้ เราอยู่ในทวีปกวงหมิง   พวกแดนบาปที่ก่อกวนต้องเน่าตายไปเท่าใดแล้ว?”

 “ข้าหวังว่าจะเป็นเช่นนั้น”  นอร์แมนยังคงมีสีหน้าฝืนทน  และไม่ได้วางใจเพราะคำพูดของแลนซ์  เขาคิดว่าพวกเขาสามารถทำได้ง่าย  แต่ใครจะรู้ว่ามันคือสถานการณ์ที่ยากลำบาก

ทันใดนั้น ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งวิ่งเข้ามารายงาน  “ท่านขอรับ! กลุ่มการค้าตะวันตกถูกลอบโจมตีอีกแล้ว!  มีเปลวเพลิงลุกโชนถึงท้องฟ้าในตำแหน่งทิศเมืองวายุน้ำเงิน!”

 “กลุ่มการค้าตะวันตก!”

 “เมืองวายุน้ำเงิน!”

แลนซ์และนอร์แมนมองหน้ากันเอง

นอร์แมนตอบทันที  “พาคนจำนวนหนึ่งไปตรวจสอบดู!”

 “ขอรับ!”  ผู้ใต้บังคับบัญชาตอบและจากมาทันที

แลนซ์กระดกลิ้น  “มีความเป็นปฏิปักษ์อะไรระหว่างโจรทวีปทองและกลุ่มการค้าตะวันตก?  ทำไมพวกเขาสู้กันถึงตาย? คาร์ลไปล่วงเกินใครเข้าหรือ?”

แต่นอร์แมนกำลังคิดถึงเมืองวายุน้ำเงิน  และหน้าของเขาบิดเบี้ยวน่าเกลียด  “ตอนนี้เมืองวายุน้ำเงินมีปัญหา เราโชคร้ายจริงๆ”

การก่อสร้างเมืองวายุน้ำเงินได้รับคำแนะนำให้ดำเนินการโดยโอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์  และอุบัติเหตุมีแต่จะทำให้เขาเสียหน้า ซึ่งจะนำผลกระทบมาให้พวกเขาด้วย  ในท่ามกลางสายตาหลายคู่  พวกเขาอยู่ภายใต้บัญชาการของโอรสศักดิ์สิทธิ์แน่นอน

แลนซ์พบว่ามันค่อนข้างจะลำบาก  “ทำไมคาร์ลถึงได้ประมาทนัก?  เอ่, เราต้องต้องตามเช็ดก้นให้เขาแล้วตอนนี้  เอ่อ..ข้ารู้ว่าเงินของกลุ่มการค้าตะวันตกไม่ได้รับกันง่ายๆ  ไปกันเถอะ เรารับเงินของพวกเขา  เราก็ต้องช่วยพวกเขาอย่างดีที่สุด  เราจะทำเฉยมองพวกเขาถูกฆ่าไม่ได้  ถ้าไม่อย่างนั้น เราจะหาเงินจากใครได้ในอนาคต?”

นอร์แมนย้อนคำพูดที่แลนซ์พูดไว้ก่อนหน้านั้น  “สมรภูมิคือบ้านของขุนทัพนายกอง”

แลนซ์พูดไม่ออก

หลังจากบินมาชั่วขณะ  หน่วยสอดแนมก็สังเกตเห็นคาร์ลอยู่ในสถานการณ์ที่น่ากลัว มีองครักษ์ล้อมรอบตัวเขาสองสามคน  ทั้งหมดมีเลือดเต็มตัว ราวกับว่าพวกเขาผ่านการต่อสู้ที่ยากลำบาก

 “ดูน่ากลัว”  แลนซ์เกาคาง

 “มีเหตุผล”  นอร์แมนรู้สึกว่าเป็นไปตามที่คาดไว้  “ข้าสงสัยว่าอัศวินยังอยู่หรือตายแล้ว”

ในสายตาของเขา  แม้ว่ากลุ่มการค้าตะวันตกจะค่อนข้างแข็งแกร่ง  แต่พวกเขาก็ไม่อาจเทียบได้กับกองทัพมาตรฐาน  พวกเขาก็แค่ยังไม่พบแม่ทัพที่มีพรสวรรค์ที่ทำให้พวกเขาอยู่ในสภาพนั้น  กลับเป็นอัศวินพิเศษกวงหมิงคือยอดฝีมือที่แท้จริงและมีพลังน่ากลัว  ทุกคนนั้นเป็นยอดฝีมือ

คาร์ลตะโกนจากที่ไกล  “นายท่าน ช่วยข้าด้วย!”

 “น่าสมเพชเสียจริง”  แลนซ์พึมพำ  แต่ทันใดนั้นเขาเปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจัง “คาร์ล, เกิดอะไรขึ้น?”

คาร์ลลอยตัวเข้าหาเขา พร้อมกับสีหน้าแข็งทื่อ  ราวกับว่าเขายังไม่ฟื้นตัวจากการโจมตี

 “เราถูกลอบโจมตี...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ตาของแลนซ์งงงวย  ขณะที่องครักษ์ข้างตัวคาร์ลกระโจนเข้าหาเขา

 ‘แย่แล้ว!’

หน้าของแลนซ์เปลี่ยน  “มือสังหาร...”

เขารู้ว่าเขาทำผิดพลาดร้ายแรง  เขาปล่อยให้คนอื่นมาอยู่ต่อหน้าเขา!  ในฐานะแม่ทัพทหาร เป็นความผิดพลาดที่โง่อย่างไร้สาระที่สุดที่ให้นักฆ่ามาสัมผัสร่างกายเขาได้  แม่ทัพทหารไม่มีทหารคอยคุ้มกันก็เป็นต้นหญ้าที่อ่อนแอ

 ‘กลุ่มการค้าตะวันตกสมรู้ร่วมคิดกับศัตรู...’

 ‘มันเป็นกับดัก!’

ถังเทียนเพ่งมองแลนซ์ และในระยะใกล้ขนาดนั้น เขาไม่มีทางพลาด

เขาเป็นเหมือนสัตว์ร้ายขนาดหนักชนปะทะร่างของแลนซ์อย่างรุนแรง  แลนซ์เพิ่งจะตั้งหลักได้  แต่ความเคลื่อนไหวของเขาเมื่ออยู่ต่อหน้าถังเทียน ช้าราวกับเต่าคลาน

ปัง!

เสียงทุ้มดังขึ้น  เป็นเสียงเสียงของกระดูกแตกหักละเอียดเป็นแป้ง

นอร์แมนไม่มีโอกาสได้เคลื่อนไหวเช่นกัน  ทันทีที่ถังเทียนเคลื่อนไหว ซือหม่าเซี่ยวก็ลงมือ  โกวอวี้ปรากฏตัวอยู่ด้านหลังนอร์แมน พอตาของนางเปล่งประกายแสง ศีรษะของนอร์แมนก็อยู่ในมือของโกวอวี้

ตลอดกระบวนการทั้งหมด องครักษ์ของแลนซ์ไม่ทันได้ตั้งตัว  ผู้นำของพวกเขาก็ตายไปแล้ว

ทุกคนตาแดงเป็นสายเลือด พวกเขาตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น  หลังจากเงียบไปชั่วขณะ  ทหารทั้งหมดก็สูญเสียเหตุผล และกระโจนเข้ามาอย่างดุร้าย

 “คาร์ล เจ้าหักหลังสภาอาวุโส!”

 “ฆ่าพวกมัน!”

ถังเทียนไม่กลัวแม้แต่น้อย  เนื่องจากทหารตายทีละคนต่อหน้าเขา  พวกเขาเป็นแค่ลูกแกะในสายตาของเขา  เขาไม่ถอย  แต่ยังคงโจมตีเหมือนกับธนู  เขาพุ่งเข้าไปในกลุ่มคน  โดยไม่มีความเคลื่อนไหวที่ฟุ่มเฟือย  เขาใช้พลังที่น่ากลัวและกลายเป็นเครื่องจักรสังหารที่แข็งแกร่งที่สุด  ใครก็ตามที่แตะต้องเขา ไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัส

ปัง เสียงดังขึ้นมากกว่าครั้งแรก  ร่างนับไม่ถ้วนถูกกระแทกปลิวไปในตำแหน่งต่างๆ  ก่อนที่พวกเขาจะตกถึงพื้น  พวกเขาก็ตายไปแล้ว

ถังเทียนไม่ให้โอกาสทหารได้จัดระเบียบหรือกระบวนทัพ  ตราบใดที่เขาสังเกตว่าทหารคนใด หรือนายทหารรวมกำลัง  เขาจะฆ่าพวกเขาโดยไม่ลังเล ในระยะใกล้ๆ พลังของกองทัพไม่สามารถปลดปล่อยได้ พวกเขาถูกถังเทียนขัดจังหวะอย่างต่อเนื่อง ทุกอย่างตกอยู่ในความยุ่งเหยิง

โกวอวี้เหมือนกับภูตพรายฆ่าอย่างมีประสิทธิภาพน่าประหลาด  และในพริบตาสถานที่นั้นเกลื่อนไปด้วยซากศพ

พวกทหารทุกคนเริ่มเต็มไปด้วยความกลัว ดวงตาที่แดงดังสายเลือดกลับถูกความกลัวครอบงำแทนความกล้าหาญ  พวกเขาไม่เคยเห็นนักฆ่าที่ทรงพลังอย่างนั้นมาก่อน  เร็วกว่าแสงและไม่มีใครสามารถทนรับพลังโจมตีจากพวกเขาได้  พวกเขาเป็นเหมือนอสูรร้ายที่มาจากนรกไร้ความรู้สึกคร่าชีวิตคนแล้วคนเล่าโดยไม่หมดพลัง

 ‘ปีศาจ!’

 ‘พวกมันคือปีศาจ!’

ทหารที่สูญเสียแม่ทัพของพวกเขาเป็นเหมือนทรายที่กระจัดกระจาย  ความกลัวครอบงำขณะที่พวกเขาหันหลังวิ่งหนี

นี่คือสัญลักษณ์ของการพังทลาย ทหารเริ่มหนีมากขึ้นทุกที

ถังเทียนและพวกไม่ไล่ตามพวกเขา

การสู้รบจบลง  แต่ถังเทียนยังรู้สึกเหลือเชื่อ ที่กองทัพที่ทรงพลังถูกทำลายในลักษณะนั้น

ถ้าพวกเขาไม่เผชิญหน้าสู้  ก็คงเป็นเรื่องยากมากที่จะเอาชนะกองทัพของแลนซ์ได้  ไม่ว่ากองทัพใดๆ แม่ทัพก็คือจิตวิญญาณของกองทัพ เมื่อสูญเสียแม่ทัพไปก็ส่อแววว่าจะทำลายกองทัพได้ง่าย  ดาราจักรเซียนศักดิ์สิทธิ์คือแผ่นดินที่ปกครองโดยทหาร  ดังนั้นจึงเน้นมาตรฐานแม่ทัพนายกองไว้ในระดับสูง  ไม่ว่าทหารหรือแม่ทัพนายกองคนใด  พวกเขาไม่เน้นที่ความแข็งแกร่งส่วนบุคคล

ถังเทียนมองดูซือหม่าเซี่ยว ความสามารถทางเสน่ห์ของโกวอวี้อาจกล่าวได้ว่าน่าพอใจอย่างคาดไม่ถึง

ซือหม่าเซี่ยวมองดูศพของคาร์ลด้วยความไม่สบายใจ  “น่าเสียดาย”

เมื่อแม่ทัพนายกองถูกฆ่า  ทหารกลายเป็นบ้า ทำให้ถังเทียนกับซือหม่าเซี่ยวตกอยู่ภายใต้แรงกดดันหนัก และเวลานั้นคาร์ลก็ถูกพวกทหารฆ่าสังหาร

ซือหม่าเซี่ยวรู้สึกว่าคาร์ลยังมีคุณค่าอยู่บ้าง  ดังนั้นจึงเสียใจที่เขาตาย

แต่ทุกคนพอใจมากที่สามารถฆ่าแลนซ์และนอร์แมนได้

โอลิเวอร์ถูกส่งตัวกลับไปที่สภาอาวุโส  และกองทัพแลนซ์เป็นกองทัพที่สมบูรณ์กองทัพเดียวที่คุกคามต่อพลังต่อสู้ในภูมิภาคตะวันตก  เมื่อกองทัพของแลนซ์ถูกทำลาย ก็หมายความว่าภูมิภาคตะวันตกของทวีปกวงหมิงว่างเปล่าอย่างสิ้นเชิง

สภาอาวุโสจะไม่ทนนั่งเฉยและดูแดนบาปฟื้นคืนกำลังความแข็งแกร่งของพวกเขาแน่นอน  และการส่งทหารเพิ่มขึ้นเป็นเพียงทางเลือกของพวกเขา

ถังเทียนได้รับรายงานการสู้รบจากปิงแล้ว  กองเรือของโกวเฉิงเวิ่นเต้าเสียหายพ่ายแพ้อย่างหนัก  ม่อซินถูกบังคับให้ไปในพื้นที่ของทะเลพลังงานที่ไม่คุ้นเคย  ชิวซิ่วหัวยอมเสียนายพลรองของเขา และกำลังของสภาอาวุโสต้องถูกยืดแบ่งออกไป  สำหรับถังเทียน  ภารกิจของเขาก็คือทำให้กำลังของสภาอาวุโสเบาบางยิ่งขึ้น  ดังนั้นพวกเขาจะเปิดเผยจุดอ่อนออกมา ทำให้ถังเทียนมีโอกาสโจมตีจุดสำคัญได้

 ‘นี่แค่เป็นการเริ่มต้น!’

 ‘แดนบาปน่าจะเคลื่อนไหวอยู่ในเงาได้ดีในตอนนี้’

เชียนฮุ่ยเตือนถังเทียนว่าความพ่ายแพ้ของแดนบาปเพิ่งผ่านมาสองสามร้อยปี และอิทธิพลของพวกเขาที่มีเหนือแผ่นดิน จะไม่หายไปง่ายๆ  ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยเป็นเจ้าแผ่นดิน ตราบเท่าที่พวกเขาปรากฏอีกครั้ง สภาฯ จะอยู่ในสถานะที่ยากลำบาก

ถังเทียนตื่นเต้นกับการสู้รบที่จะตามมา

แม้ว่าจะไม่มีการสู้รบที่ง่ายและสบายอีกต่อไปเหมือนกับที่เขาทำกับแลนซ์  แต่การสู้รบสำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องที่โปรดปรานเป็นที่สุด