ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 870 ชัยชนะ

ตอนที่  870  ชัยชนะ

กระบวนศึกรูปเขาแกะเข้ามาใกล้อย่างต่อเนื่อง  พวกเขาเหมือนกับเกลียวสายฟ้าสองสายพันกันอยู่ในอากาศ  ทั่วทั้งกระบวนรบคล้ายกับสายฟ้าคะนองที่หมุนปั่นพันกันลากหางแสงเป็นแนวยาวซึ่งยิงระลอกพลังออกมาต่อเนื่อง

ทะเลพลังงานรอบตัวพวกเขาปั่นป่วน

ทหารและขุนพลนายกองที่อยู่บนเรือรบตะลึงกับการเคลื่อนไหวของกองกำลังน้ำแข็งเงิน และหลงงุนงงไปชั่วขณะ  แต่ในขณะสั้นๆ นั้นเอง กองกำลังน้ำแข็งเงินก็รุกเข้ามาในรัศมีการโจมตีแล้ว

นายกองตื่นจากอาการงุนงง และตะโกนลั่น “ยิง!”

ทหารสั่นและยิงกันทุกคน

ในสมรภูมิ ความยิ่งใหญ่ หรือความแข็งแกร่งเป็นเรื่องที่อ่อนไหวมาก  สร้างอิทธิพลต่อการต่อสู้ในแทบทุกด้านทั้งความมุ่งมั่น ความตั้งใจ ความมั่นใจตัวเอง ฯลฯ  รวมทั้งพลังที่ทหารแสดงออกมาล้วนมีความสัมพันธ์โดยตรง

เรือรบขนาดเล็กทั้งสามแต่ละลำจะติดตั้งอาวุธเรือรบหกชุด  อาวุธเรือรบรวมสิบแปดชุดถือเป็นปัจจัยของความเชื่อมั่นที่สำคัญที่สุดของนายทหารทวีปกวงหมิง  สำหรับพวกเขาอาวุธเรือรบทุกอย่างอย่างถือว่าได้เปรียบมากเมื่อเทียบกับการโจมตีของกองทัพทั่วไป

ในการสู้รบในทะเลพลังงาน มีความแตกต่างกันอย่างมากระหว่างการมีเรือรบ  และไม่มี  เมื่อไม่มีเรือรบ ทหารจำเป็นต้องทนต่อพลังกัดกร่อนในทะเลพลังงานและทำให้การประสานพลังกันเป็นเรื่องยากมาก  อาวุธเรือรบเป็นเพียงอาวุธที่จำเป็นอย่างเดียวที่ควบคุมได้  พลังงานที่สนับสนุนจากเรือรบ ขณะที่เรือรบสามารถป้องกันให้ทหารได้

สิ่งที่สำคัญที่สุด  แม้ว่าจะเป็นเรือรบขนาดเล็ก  แต่เรือรบทุกลำมีคุณภาพยอดเยี่ยม และความสามารถในการสู้รบที่เหนือกว่าเรือรบธรรมดาที่พบในท้องตลาด

แต่ความเชื่อมั่นทั้งหมดนี้ พังทลายเมื่อเผชิญกับการโจมตี

ทั่วทั้งทะเลพลังงานดูเหมือนจะสั่นสะเทือน  แม้แต่ภายในเรือรบ ทหารก็สามารถรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนที่น่ากลัวได้ชัดเจน

ความหวาดกลัวอย่างหนักเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วใจของพวกทหาร  พวกเขาผ่านศึกและมีประสบการณ์มามากแล้วทุกคน และมีสัญชาตญาณต่ออันตรายเป็นพิเศษ  แม้ว่าจะไม่มีนายกองคอยกระตุ้นเตือนก็ตาม  พวกเขาโจมตีอย่างบ้าคลั่ง  พวกเขาปล่อยรังสีกระบี่เจิดจ้าและยิงใส่ศัตรู  บนเรือรบล้วนเป็นทหารที่ผ่านการสู้ศึกมาแล้ว  เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้ว่าพวกเขาต้องทำอย่างดีที่สุดเพื่อต่อต้านความกลัวและอันตราย

หลิงซิ่วไม่กังวลแม้แต่น้อย  ดวงตาสีแดงเพลิงเป็นประกายลุกโชนเหมือนไฟ

เขาไม่เคยเปลี่ยนความคิดของเขาต่อความเข้าใจการสู้รบมาก่อน

หนึ่งหอกคร่าชีวิต!

แม้ว่าตอนนี้เขากำลังนำหน่วยออกรบ  ความคิดนี้ไม่เคยเปลี่ยน  การเคลื่อนที่เป็นแนวตรง  ถือว่าตรงและทรงประสิทธิภาพ  ไม่คำนึงว่าคู่ต่อสู้จะมีความสำคัญหรือลึกซึ้งเหมือนทะเล  เขามักจะทุ่มสุดตัวไม่มีถอย  นี่ถือมรรคาวิชาหอกของเขา เป็นวิธีที่เขาใช้ต่อสู้

หลังจากเขาเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ  ตำแหน่งของหลิงซิ่วยังคงเคลื่อนไปข้างหน้า

และเมื่อหลิงซิ่วมาถึงข้างหน้าหน่วย  ความสง่าและการโจมตีของพวกเขาก็พุ่งถึงระดับสูง

แสงสีเงินของผนึกเขาแกะก็ฉายเจิดจ้าทำให้แสงสว่างคลุมไปทั้งตัวหลิงซิ่วกลายเป็นร่างเจิดจ้าแพรวพราวตา  รังสีแหลมคมขยายกินบริเวณไปทั่วแสงเงินที่พันกันสองสายมาจากด้านข้างและรวมกันเป็นหนึ่งกลายเป็นหอกตรง ขณะที่หลิงซิ่วอยู่ในรัศมีสว่างแพรวพราว กลับกลายเป็นลายเส้นที่คมชัดที่สุด

บุคลิกของหลิงซิ่วส่งผลโดยตรงต่อกองกำลังน้ำแข็งเงิน  และความห้าวหาญไม่กลัวตายกลายเป็นลักษณะเฉพาะที่สุดเกี่ยวกับกองกำลังน้ำแข็งเงินนี้

แสงสีเงินที่มีการเผาผลาญและบีบอัด กลายสภาพเป็นแสงเยื่อบาง

ลำแสงที่กร้าวแกร่งและคมและรัศมีดาบปะทะกันภายในเยื่อแสงเบาบาง

ลำแสงและรังสีกระบี่แตกสลายเหมือนขนมกรอบร่วนกลายเป็นชิ้นๆ และร่วงโปรยลงคล้ายหยดแสง  ขณะที่พลังโจมตีของกองกำลังน้ำแข็งเงินไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด

ถ้าจะต้องพูดว่าก่อนนี้พวกเขามีแต่เพียงสัญชาตญาณอันตราย  จากนั้นในชั่วขณะ แม้แต่คนที่โง่ที่สุดก็คงบอกได้ว่าสถานการณ์ห่างไกลจากคำว่าดี

 ‘แย่แล้ว!  การโจมตีของเรือรบไม่มีประโยชน์ต่อเยื่อพลังเบาบางนั้นเลย!

 “โจมตี!  โจมตีเต็มกำลัง!

นายกองตะโกนลั่น

ทหารทุกคนตกอยู่ในความบ้าคลั่ง ภัยคุกคามชีวิตพวกเขาทำให้พวกเขาดึงเอาศักยภาพทั้งหมดของพวกเขาออกมา  ขณะที่พวกเขาทุ่มเทโจมตีไม่คิดชีวิต แม้ว่าจะทำให้พวกเขาบาดเจ็บก็ตาม  ทหารหลายคนเริ่มมีโลหิตไหลออกจากปาก ทำให้ใบหน้าที่ดูน่ากลัวอยู่แล้วกลับดูน่ากลัวยิ่งขึ้น

รังสีกระบี่, แสงรัศมี ทั้งหมดนี้กลับกลายเป็นดูหนาแน่น  รัศมีแสงเพิ่มความเข้มข้นขึ้นทันทีส่งผลต่อการมองเห็นภาพของทหาร  แต่ขณะนั้นไม่มีใครสนใจ  เนื่องจากพวกเขามีความคิดอยู่อย่างเดียวในใจพวกเขา

โจมตี!  โจมตี!  โจมตีเต็มกำลัง!

กองกำลังน้ำแข็งเงินไม่สนใจพยายามหลบหลีกจากพลังโจมตีของพวกเขา  ทำให้เรือรบทั้งสามลำโจมตีได้สะดวก  เนื่องจากพวกเขาไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนทิศเล็ง ยิงอยู่ทิศเดียว

รังสีกระบี่และรังสีหอกชุดแล้วชุดเล่าปะทะใส่ศัตรูของพวกเขา กลายเป็นรัศมีแตกกระจาย

พลังโจมตีรุนแรงมาก ก่อนที่รังสีจะแตกกระจายหายไป  คลื่นรังสีที่แตกกระจายลูกแล้วลูกเล่าระเบิด  ในพริบตา กองกำลังน้ำแข็งเงินก็ถูกรังสีที่แตกกระจายกลืนทำให้ยากจะมองเห็นพวกเขา  แต่เรือรบทั้งสามลำไม่มีความตั้งใจจะหยุด หรือพวกเขายังมีความกล้า ขณะที่พวกเขายังโจมตีต่อไป

ปัง  ปัง  ปัง!

พลังงานหนาแน่นปั่นป่วนสร้างแรงระเบิดหลายครั้ง  เปลวเพลิงสีส้มและสีแดงเหมือนกับสัตว์ประหลาดที่ทำลายดักแด้ออกมากลืนกินทุกอย่างรอบตัว   สมรภูมิท่วมไปด้วยพลังงานที่ไม่เสถียร กลายเป็นเชื้อเพลิงเผาไหม้อย่างดีที่สุด  ในช่วงเวลาที่สั้นๆ เกิดการระเบิดไปทั่วทุกที่

คลื่นระเบิดรุนแรงทรงพลังมหาศาล  แม้แต่กองเรือก็ยังได้รับผลกระทบ  เนื่องจากพวกเขาถูกระเบิดกระเด็นออกไปมากกว่า 30 เมตร

ทุกอย่างในฉากภาพหายไปหมดทิ้งไว้แต่สีแดงที่น่ากลัว ม่านพลังปกป้องของเรือรบถึงขีดจำกัดทำให้ทหารรู้สึกถึงพลังความร้อนสูง

 ‘ระเบิดที่น่ากลัวนัก!’

ทุกคนกำลังสั่นด้วยความกลัว  แต่ก็โล่งใจมากขึ้น  ในแรงระเบิดที่กลัว ไม่มีการปกป้องจากเรือ  ไม่มีใครสามารถรอดชีวิตได้  ความเครียดผ่อนคลายลงทันที และทหารที่เหน็ดเหนื่อยอย่างยาวนานต่างนั่งลงกับพื้นกันหมด  แม้ว่าการสู้รบจะใช้เวลาสั้นๆ  แต่ก็เหมือนกับว่าพวกเขาทุกคนผ่านประตูนรกและกลับขึ้นมา เป็นการสู้รบที่สิ้นหวังมาก

ทันใดนั้น ทหารที่สามารถมองเห็นได้ปกติบังเอิญมองไปนอกหน้าต่าง ตะลึงเป็นไก่ตาแตก เหมือนกับถูกสายฟ้าฟาด

แต่เขาตั้งหลักได้เร็ว ใบหน้าซีดขาวและตะโกนสุดเสียง “พวกมันยังมีชีวิตอยู่!”

ภายในเปลวเพลิงลุกโชน กลุ่มร่างสีเงินพุ่งออกมา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคือกองกำลังน้ำแข็งเงิน  บนเยื่อแสงที่เบาบางยังมีเศษเปลวไฟเหลืออยู่ และเทียบกับครั้งก่อน เยื่อหุ้มแสงบางกลายเป็นหมองลง  แทบโปร่งใสเหมือนกับฟองลูกโป่งสามารถแตกได้ทุกเมื่อเสื้อผ้าบนร่างของพวกเขาได้รับความเสียหายในระดับแตกต่างกัน  สมาชิกกองกำลังน้ำแข็งเงินที่อ่อนแอจะได้รับความเสียหายหนักกว่า

แต่ไม่มีใครถอยเลยสักคน  ทุกคนถือหอกเงินพลังงานทะลักออกจากร่างของพวกเขาเข้าไปบนผนึกเขาแกะเหนือศีรษะพวกเขา  รัศมีแสงของผนึกเขาแกะแผ่ขยายทันทีและปล่อยแสงสีเงินหนาแน่นยิ่งขึ้น  เยื่อแสงที่บางแต่เดิมเข้มข้นขึ้น และแข็งแกร่งมากกว่าแต่ก่อน

รังสีที่คมจากหอกของพวกเขาเพิ่มมากขึ้น

ก่อนนี้รังสีคมที่เรือรบทั้งสามรู้สึกได้มาจากกองกำลังน้ำแข็งเงินที่ปล่อยออกมาทั่วสมรภูมิ  แต่รัศมีที่ทรงพลังใหม่นี้หนาแน่นและคม มาจากการที่พวกเขาบีบอัดรัศมีและรวมไว้ที่ร่างของพวกเขา ความรู้สึกแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง  ม่านพลังป้องกันของเรือรบไม่สามารถทำให้ทหารรู้สึกถึงความปลอดภัยใดๆ ได้เลย  พวกเขารู้สึกเหมือนกับว่ามีมีดเล็งมาที่คอพวกเขา  เลือดในร่างของพวกเขาแข็ง  และความเจ็บกระจายไปทั่วผิวหนังราวกับว่าพวกเขากำลังถูกตัด

พวกทหารจ้องมองแสงสีเงินขณะที่มันขยายใหญ่ขึ้นในสายตาของพวกเขา

ปัง!

ม่านพลังที่ไม่สามารถเบี่ยงเบนหักเหแสงสีเงินได้แตกกระจายเป็นชิ้นๆ เหมือนกับกระดาษ

กองกำลังน้ำแข็งเงินเป็นเหมือนหอกเงินที่คมกริบพุ่งผ่านเข้าไปในลำเรือลำหนึ่งโดยไม่ต้องใช้ความพยายามอะไร  เรือที่แข็งแรงมั่นคงไม่สามารถหยุดกองกำลังน้ำแข็งเงินได้  ที่ใดก็ตามที่กองกำลังน้ำแข็งเงินผ่านไปแผ่นไม้และแขนขาจะปลิวกระจาย  ก่อนที่ทหารจะทันได้ร้องโหยหวน หลิงซิ่วก็พากองกำลังน้ำแข็งเงินผ่านพวกเขาไปแล้ว

แครก... เรือรบถูกตัดขาดราวกับถูกดาบยักษ์ตัด แยกออกเป็นสองส่วน  ทหารบนเรือสั่นสะท้าน พวกเขาไม่สนใจทุกสิ่ง ความคิดอย่างเดียวที่มีอยู่ในใจคือเผ่นหนี!

ก่อนที่พวกเขาจะทันหลบได้ เสียงดังสนั่นขณะที่แสงแพรวพราวฉายวาบกลืนทหารทั้งหมดที่ไม่มีเวลาหนี

หลิงซิ่วและหน่วยของเขาหันกลับมาและเริ่มพุ่งเข้าโจมตีอีกครั้ง

ไม่มีอะไรน่ากังวล เหมือนกับมีดร้อนหั่นลงบนเนย เรือรบลำที่สองถูกตัดขาดกลายเป็นกองเพลิงสองกอง

การระเบิดของเรือรบทำลายกำลังใจของศัตรูอย่างสิ้นเชิง ทำให้เรือรบและเรือลำเลียงสองลำที่เหลือหันหางหนี  แต่เพื่อประโยชน์ในการใช้พลังยิงได้เข้มข้นมากขึ้น เรือรบทั้งสามลำแล่นชิดติดกัน และก่อนที่เรือรบลำที่สามจะเคลื่อนไปไกลเกิน 300 เมตร  หลิงซิ่วและกองกำลังน้ำแข็งเงินก็ไล่ตามทัน และมันถูกทำลายสิ้นเชิง

เรือลำเลียงที่มีความเร็วช้าไม่สามารถหลบหนีได้ทัน

วินัยที่เข้มงวดของทวีปกวงหมิงไม่อาจปฏิเสธได้ย่อมส่งผลอย่างมิต้องสงสัย  พวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่สามารถเอาชนะได้  แต่เรือลำเลียงสองลำก็ยังไม่ยอมแพ้

ในเส้นทางเดินเรือ สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือเพลิงที่ลุกไหม้  ไม่มีผู้ใดรอด

สมาชิกกองกำลังน้ำแข็งเงิน เห็นผลสำเร็จของการสู้รบ และแต่ละคนค่อยๆ สงบใจจากความตื่นเต้นของพวกเขาได้

ใครบางคนอดพูดขึ้นไม่ได้  “พวกเขาดื้อด้านจริงๆ”

 “ใช่, ไม่มีใครยอมแพ้ มิน่าเล่าทวีปกวงหมิงถึงได้ทรงพลังยิ่งนัก”

ดูเหมือนว่าความดีใจกับชัยชนะของพวกเขาลดลง  แม้ศิษย์จากห้าตระกูลเกาะใต้ก็ยังมีสีหน้าขึงขัง  ร่องรอยเบาบางพอจะเห็นจากภาพรวม พิสูจน์ว่าทวีปกวงหมิงไม่ใช่ศัตรูที่จะเอาชนะง่ายๆ ห้าตระกูลเกาะใต้มีความเกลียดทวีปกวงหมิงอย่างลึกล้ำ และศัตรูนี้ก็แข็งแกร่งมากกว่าที่พวกเขาคาด

หลิงซิ่วไม่เห็นว่ามีอะไรแปลกแม้แต่น้อย  ในสวรรค์วิถี เขาเห็นวิธีที่พวกวิหารเซียนคุกคามแม่ทัพนายกองของพวกเขา  เขารู้ว่าไม่ใช่ว่าพวกทหารไม่ต้องการยอมแพ้ เป็นแต่พวกเขาไม่กล้ายอมแพ้  เนื่องจากเกี่ยวข้องกับครอบครัวพวกเขา

แม้ว่ากลยุทธนี้จะมีแรงกดดันสูงแต่ก็สามารถให้ผลบางอย่างได้  แต่มันไม่ได้มาจากศรัทธาของตนเอง  และเมื่อถึงระดับหนึ่ง มันจะสลายไปอย่างรวดเร็ว

แต่เขาไม่อธิบายเรื่องนี้ให้สหายของเขาทราบ  ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเขาคงจะหยิ่งกับชัยชนะเพียงเล็กน้อย

หลิงซิ่วอารมณ์ค่อนข้างดี  ไม่ว่ายังไงชัยชนะก็ทำให้หน่วยของเขามีความก้าวหน้าเล็กๆ เป็นสิ่งที่คุ้มค่าและมีความสุข

 “คุณชาย, เราจะเอาชนะทวีปกวงหมิงได้จริงๆ หรือ?”

เมื่อสมาชิกอื่นได้ยินเช่นนั้น พวกเขาทุกคนหยุดทุกอย่างที่พวกเขากำลังกระทำและมองดูหลิงซิ่ว

หลิงซิ่วขมวดคิ้ว  “เจ้าไม่ต้องพูด”

 “แต่ศัตรูดื้อรั้นยืนกราน..” สมาชิกบ่น เป็นเพราะได้รับผลกระทบใหญ่ที่แม้แต่เรือลำเลียงก็ยังดื้อรั้นยืนกรานนัก

หลิงซิ่วหยุดทันที  สายตาเขาแหลมคมราวกับดาบขณะที่เขากวาดตามองทุกคน ทำให้บางคนก้มหน้าลง  แต่มีบางคนมองหน้าเขาตรงๆ เต็มไปด้วยความคาดหวัง

 “ตราบใดที่พวกเจ้าดื้อรั้นยืนกรานมากกว่าพวกเขา” หลิงซิ่งตอบเย็นชา

เมื่อเห็นสมาชิกต่อหน้าเขาดูเหมือนจะมีความมุ่งมั่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาค่อนข้างจะหงุดหงิด  เนื่องจากเขาตระหนักว่ากองกำลังน้ำแข็งเงินของเขาไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง  เขาประกาศอย่างเฉยเมย  “พรุ่งนี้จะต้องฝึกเพิ่มอีก”

เสียงบ่นของกองกำลังน้ำแข็งเงินเต็มพื้นที่ทันที