ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 872 วิหารกวงหมิง

ตอนที่  872  วิหารกวงหมิง

(ขอแก้จากที่เรียกเป็นสภาอาวุโสเป็น วิหารกวงหมิงนะครับ  เพราะตอนแรกจะเรียกวิหารกลัวจะซ้ำกับวิหารเซียนสวรรค์วิถีจนงงสับสนเลยเรียกให้ต่างออกไป แต่ตอนนี้ไม่สับสนแล้วครับ)

 “สวะ!  มีแต่สวะทั้งนั้น!”

ลำแสงหนาเข้มข้นพุ่งลงมาจากท้องฟ้าไกลสีคราม สถานที่ซึ่งพลังแสงเจิดจ้าคลุมไปทั้งตำหนักสีขาว  ตำหนักสีขาวดังหิมะดูเหมือนกับสร้างขึ้นจากหยกขาวบริสุทธิ์   แสงสีขาวทะลักต่อเนื่องเข้าไปในตำหนักจากลำแสงขาว   เพียงแต่อัจฉริยะที่เคยมาเยือนก่อนนั้นจะรู้ว่าทั่วทั้งตำหนักสร้างขึ้นจากพลังงานแสง

วิหารกวงหมิงเป็นสถานที่ลึกลับที่สุด  เป็นแหล่งกำเนิดแสงที่มาจากทั่วทั้งทวีปกวงหมิงและวิหารอื่นๆ

ประมุขผู้อาวุโสคำรามเสียงดังไปทั้งวิหาร และแม้แต่ลำแสงก็ยังสั่นสะเทือนเล็กน้อยจากเสียงที่ก้องกังวาน

ภายในตำหนัก ทุกคนสั่นสะท้านด้วยความกลัวจนหน้าซีดขาว  ที่ด้านหน้าพวกเขามีร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ซึ่งมีแสงสีทองคลุมรอบตัว หน้าของเขาคลุมเครือเพราะไฟป้องกันไม่ให้มองเห็น  เสียงของเขาดังมาจากเปลวเพลิง  และดวงตาของผู้ใต้บัญชาทั้งหมดจับจ้องอยู่ที่เปลวเพลิงสีทอง แสดงถึงความเคารพเทิดทูน

นี่คือเพลิงศักดิ์สิทธิ์เป็นเพลิงศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงสุด

ไม่มีใครเคยเห็นประมุขอาวุโสสูญเสียการควบคุมตนเองและตวาดออกมาอย่างนั้น  ในใจของพวกเขารู้สึกเหมือนกว่า แม้ว่าวิหารกวงหมิงจะหายไป ประมุขผู้อาวุโสก็ยังคงอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง

ประมุขผู้อาวุโสไม่ถามไถ่กิจการทางโลกมาหลายปีแล้ว ใจของเขาเพ่งอยู่กับวิทยายุทธของสวรรค์วิถี  เรื่องทั่วไปในวิหารมอบหมายให้ชาร์ลส์และผู้อาวุโสอีกสองสามคนทำงาน  ขณะที่ประมุขผู้อาวุโสดูเหมือนกับไม่ได้คงอยู่ต่อไปแล้ว เนื่องจากผู้อาวุโสรุ่นใหม่ไม่เคยได้พบเห็นเขา

แต่ขณะนั้นเองทั่วทั้งวิหารกำลังเทิดทูนบูชาอำนาจที่สง่างามของประมุขผู้อาวุโสซึ่งทำให้แม้แต่อากาศก็สั่นสะเทือน

 “ชาร์ลส์!”

ชาร์ลส์งอเอวตัวสั่นอยู่   สายตาที่มองมาจากประมุขผู้อาวุโสให้ความรู้สึกจริงจัง ทำให้ชาร์ลส์รู้สึกเหมือนกับว่าหลังของเขากำลังไฟไหม้  แต่ใบหน้าที่งดงามยังคงสงบเหมือนน้ำขณะที่เขาเรียนด้วยความเคารพ  “ท่านประมุขผู้อาวุโส”

 “ข้ามอบหมายทุกอย่างให้เจ้าดูแล  ทำไมเจ้าถึงให้คำตอบข้าแบบนั้น?”  เพลิงศักดิ์สิทธิ์สีทองลุกโชน

ชาร์ลส์รู้ว่าการขออภัยหรือปัดคำตำหนิมีแต่จะทำให้ประมุขผู้อาวุโสโกรธมากขึ้น  เขาสูดหายใจลึก  “ท่านประมุขอาวุโส, โปรดสั่งลงโทษเถิด!”

 “ลงโทษ?  ข้าจะลงโทษเจ้าแน่นอน!”  หน้าของประมุขผู้อาวุโสคลุมไปด้วยเพลิงศักดิ์สิทธิ์  ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเขาพอใจหรือโกรธ  แต่ไหล่ขวาของเขายกขึ้นทันที  เปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์สีทองไหลไปตามแขนของเขาและยืดขยายไปที่มือและเปลี่ยนเป็นแส้สีทอง

ปัง!

แส้หวดลงที่หลังของชาร์ลส์ ทำให้เขาสั่นสะท้าน  ใบหน้าที่หล่อเหลาบิดเล็กน้อย  เหมือนกับว่าแส้หวดใส่วิญญาณของเขาด้วย  ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้ใจของเขาว่างเปล่า ขณะที่เขางอตัวเป็นกุ้ง

เสื้อผ้าที่หลังของเขายังเป็นปกติโดยไม่มีรอยแผลอะไร  ไม่มีแม้แต่รอยย่นบนเสื้อผ้า

ทุกคนหมอบงอหลังมากกว่าเดิม  วิหารกวงหมิงเงียบเป็นป่าช้า มีแต่เสียงหอบหายใจสูดอากาศเหมือนกับเสียงสัตว์ป่าเจ็บปวดฟังได้ยินชัดเจน  ทุกคนรู้ว่าประมุขผู้อาวุโสโกรธอย่างแท้จริง  แส้วิเศษสำนึกบาปเป็นเครื่องมือลงโทษทางวิญญาณ และทุกคนรู้ถึงความเจ็บปวดดี

ประมุขผู้อาวุโสจะลำเอียงเข้าข้างชาร์ลส์เสมอ และมีแม้กระทั่งข่าวลือว่าชาร์ลส์คือลูกนอกสมรสของประมุขผู้อาวุโส  ดังนั้นจึงเป็นครั้งแรกที่ประมุขผู้อาวุโสลงโทษโอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์  และถือเป็นการลงโทษที่รุนแรงโดยใช้แส้วิเศษสำนึกบาป

ทุกคนตะลึง

หลังจากนั้นห้านาทีต่อมา ดวงตาที่ไร้ชีวิตของโอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์ก็กลับคืนมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง แต่ฉายแววหวาดกลัวอย่างช่วยไม่ได้  มันคือประสบการณ์ที่น่ากลัวมาก  แม้ด้วยความมุ่งมั่นของเขา เขาไม่ต้องการจะพบประสบการณ์นั้นเป็นครั้งที่สอง

 “ค่ายทหารเจ็ดค่ายถูกสังหารหมด เป็นเรื่องที่น่ากลัวจริงๆ”

ประมุขผู้อาวุโสไม่พูดเร็วนัก  แต่เสียงของเขาเต็มไปด้วยอำนาจและราศี  ทุกคำก้องเหมือนค้อนหวดลงมาจากฟากฟ้า

 “ไม่มีเหตุผล ไม่มีข้อแก้ตัว มีแต่ผลลัพธ์เท่านั้น”  ตาของประมุขผู้อาวุโสกวาดมองดูทั่วห้องประชุมใหญ่ช้าๆ

เมื่อคำพูดเหล่านั้นพูดออกมาก็ดังหึ่งๆ อยู่ในหูของทุกคน

ทุกคนระงับความกลัวในใจและตอบพร้อมกัน  “ขอรับ”

กลุ่มเปลวเพลิงทองทะยานกลับไปในท้องฟ้าและหายไปโดยเปลี่ยนไปเป็นดาว  ความกดดันท่วมท้นหายไปทันที  และบรรยากาศที่หายใจไม่ออกกลับมีชีวิตอีกครั้ง

วิหารกวงหมิงเริ่มผ่อนคลาย

ทุกคนตะลึง พวกเขาทุกคนมองหน้ากันเองและฝืนยิ้ม  พวกเขาทุกคนเป็นขุนนางที่ได้รับการยกย่องและนับถือ  แต่ในสถานการณ์เช่นนั้น  พวกเขาไม่สามารถต่อต้านได้แม้แต่น้อย  ประมุขผู้อาวุโสน่ากลัวมากอย่างแท้จริง

 “ทีนี้เราจะทำยังไง?”  ผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดขึ้น

ทุกคนยังคงเงียบไปชั่วขณะ  หลายๆ คนเพิ่งจะหายตกใจ

 “เจียย่าอยู่ในส่วนกลาง  คอลลินอยู่ในช่วงเดินทางไปทวีปทุ่งขาว  แลนซ์ตายแล้ว โอลิเวอร์ถูกจองจำ มีการร่วมกำลังกันของห้าผู้บัญชาการระดับพลโทเตรียมเดินทางไปสนับสนุนที่ทวีปซางโจว  นี่เป็นเพียงระลอกแรก  และพวกเขานำกองเรือรบใหญ่ไปให้โกวเฉิงเวิ่นเต้า  นอกจากนั้นเส้นทางลำเลียงของเราต้องได้กำลังคนมากขึ้น  เส้นทางลำเลียงของเราไปได้ช้ามาก  ดังนั้นเราจำเป็นต้องเตรียมชุดที่สอง  อัศวินพิเศษกวงหมิงจะเคลื่อนไหวด้วยเช่นกัน  ข้าจำเป็นต้องหาทางเข้าสวรรค์วิถีให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้  ทหารธรรมดาจะอ่อนแอมากในทะเลน้ำเงิน  ตอนนี้ปัญหาก็คือใครจะรับมือโจรทวีปทอง?”

ผู้อาวุโสทั้งหมดมองหน้ากันเอง  ทุกคนมีอาการหงุดหงิด

เงียบ เป็นความเงียบที่แปลกประหลาด

หลังจากคำนวณและคิดแล้ว ผลลัพธ์ทั้งหมดทำให้ผู้อาวุโสแสดงท่าทางที่เหลือเชื่อออกมา

ทวีปกวงหมิงมีวันที่ตกต่ำจริงๆ ถึงขนาดที่ไม่กำลังคนและกองทัพเพียงพอ!  ทวีปกวงหมิงที่ทรงอำนาจ ทวีปกวงหมิงที่มีชื่อในเรื่องกำลังอำนาจทางทหาร  ทวีปกวงหมิงที่มีแม่ทัพนายกองภายใต้ร่มธง  กลับมีคนไม่เพียงพอจริงๆ!

ทุกคนมองหน้ากันเอง แสดงแววตาที่ตกใจ

ชาร์ลส์เองก็ตกใจพอกัน  เขาไม่เคยคิดว่าวิหารจะยึดติดกับกองทัพอย่างนั้น  แต่เขายังคงรักษาความสงบและมั่นคงไว้ได้  “กองเรือที่เสริมกำลังไปที่ทวีปซางโจวให้เคลื่อนกำลังทันที อย่ามัวชักช้า  ท่านเจียย่าไม่อาจแตะต้องได้  เร่งให้คอลลินเร็วขึ้น  บอกเขา เขาต้องคลี่คลายปัญหาทวีปทุ่งขาวโดยเสริมกำลังระลอกสอง!  เราไม่มีเวลาจะเสียอีกแล้ว”

 “แล้วเรื่องโจรทวีปทองจะเอายังไง?”  หนึ่งในผู้อาวุโสถามอย่างกังวลใจและคนอื่นพยักหน้าตาม

ฉากภาพของประมุขผู้อาวุโสโกรธยังคงแจ่มชัดในใจของพวกเขา  ดังนั้นไม่มีใครกล้าปริปากในเวลาอย่างนั้น

 “โจรทวีปทองมีความเชี่ยวชาญในการเล่นซ่อนหา  เราไม่อาจกังวลได้”  ชาร์ลส์พูดอย่างใจเย็น  “สิ่งที่เราต้องทำก่อนก็คือจำกัดขอบเขตการทำงานที่พวกโจรทวีปทองจะเคลื่อนไหวได้  พวกมันเป็นแค่โจรเร่ร่อน  เมื่อพวกมันออกมานอกพื้นที่  พวกมันก็เหมือนกับปลาที่ขึ้นเขียง สี่พลโทของชุดที่สองจะเคลื่อนไหวจากสี่ทิศ  เราจะกางข่ายและบีบพื้นที่โจรทวีปทอง  ข้าต้องการให้พวกท่านทั้งหมดเตรียมกับดักสำหรับโจรทวีปทอง  เมื่อพวกมันติดกับ เราสามารถทำให้พวกมันหมดแรงด้วยกองกำลังท้องถิ่นไม่กี่กองได้”

 “ทำไมไม่จัดการกับพวกมันโดยตรงเล่า?”  หนึ่งในผู้อาวุโสถาม

 “เวลา” ชาร์ลส์กอปรไปด้วยสติปัญญาที่ไม่ธรรมดา และตอบอย่างไม่อนาทร “เรามีเวลาจำกัด  ที่สำคัญมากกว่า กำลังคนของเรามีงานล้นมืออยู่แล้ว  โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพวกฝีมือดี  เราต้องใช้กองทัพท้องถิ่นแทน ในแง่ความอุดมสมบูรณ์ พลังต่อสู้ของพวกเขาไม่สามารถช่วยเสริมกำลังให้แนวหน้า  ในเมื่อเป็นอย่างนั้น ทำไมเราต้องทอนกำลังของทหารฝีมือดีที่มีค่าของเราด้วยเล่า?”

ผู้อาวุโสทุกคนมองเห็นแสงสว่างและผงกหัวตาม

 “อย่างนั้นทำไมเราต้องให้คอลลินเร่งมือด้วยเล่า?”  ใครบางคนถาม

ชาร์ลส์ตอบ  “เมื่อกำลังเสริมระลอกที่สองจากไป  เราจะมีเพียงท่านเจียย่าและคอลลิน  ท่านเจียย่าขยับไปไหนไม่ได้อย่างแน่นอน  ถ้าคอลลินไม่คลี่คลายปัญหาทวีปทุ่งขาวให้ได้ก่อน  ก็หมายความว่าทวีปกวงหมิงจะว่างเปล่าสิ้นเชิง  ถ้ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้นเราจะไม่มีคนสู้เพื่อเราเลย.”

ครั้งนี้ ไม่มีใครมีความเห็นอื่น

คอลลินได้รับคำสั่งจากวิหารก็ไม่พูดอะไรมาก  เขาเข้าใจชัดเจนดีถึงสถานการณ์ปัจจุบันของทวีปกวงหมิง  จากเท่าที่เห็น เขารู้ว่าทวีปกวงหมิงอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุด และเป็นช่วงสำคัญและวิกฤติมากที่สุด

แม้ว่าคำสั่งของวิหารจะทำให้เขาลำบากมากขึ้นก็ตาม  แต่สถานการณ์บังคับ เขาไม่ลังเลใจและเคลื่อนกำลังทันที

หน่วยสอดแนมที่ส่งไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องกลับมาส่งข่าว

เป็นพวกเดนตายในแดนบาปจริงๆ!  แต่ไม่ใช่ทวีปทุ่งขาว  กลับเป็นทวีปรกร้าง

สถานที่กองทัพแดนบาปตั้งอยู่นั้น มีป้อมรบสร้างขึ้นมีการรักษาความปลอดภัยหนาแน่น  สิ่งที่ไม่มีใครคาดก็คือทวีปรกร้างถูกเปลี่ยนเป็นที่คล้ายกับแดนบาป  พลังงานทั่วทวีปรกร้างเบาบางมาก  และหน่วยสอดแนมที่เข้าไปไม่สามารถปรับตัวได้

สีหน้าของคอลลินเคร่งเครียดทันที

เขาคิดถึงสถานการณ์ทุกรูปแบบมาก่อน  แต่เขาไม่เคยคิดว่าแดนบาปจะเปลี่ยนสภาพแวดล้อมของพลังงานได้

 ‘นี่จะไม่ใช่การสู้รบที่ดี

 “เป้าหมายมุ่งสู่ทวีปทุ่งขาว เร่งความเร็วเต็มที่!”

คำสั่งถูกส่งไปอย่างรวดเร็ว  และกองทัพใหญ่เร่งความเร็วมุ่งหน้าสู่ทวีปทุ่งขาว  คอลลินตันสินใจรักษาการณ์ในทวีปทุ่งขาวและดูว่าทวีปรกร้างเปลี่ยนไปยังไง  ถ้าพลังงานเบาบางจริงๆ อาจเป็นปัญหาใหญ่  โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขาอยู่ในช่วงเวลาที่วิกฤติ

เมื่อกองทัพใหญ่ของคอลลินมาถึงทวีปทุ่งขาว  เขาตะลึงกับฉากภาพที่ว่างเปล่าและรกร้าง

ดูเหมือนว่าไม่มีคนในทวีปทุ่งขาวแม้แต่คนเดียว  ทุกเมืองว่างเปล่า  หลังจากเหตุการณ์โจรทวีปทองบุก  ประชากรของทวีปทุ่งขาวเริ่มลดน้อยลง  และทวีปทุ่งขาวอยู่ใกล้กับทวีปรกร้าง  นักสู้แดนบาปหลายคนปรากฏตัวขึ้นมาเรื่อยๆ ทำให้มีความแตกตื่นมาก ประชาชนเตรียมเป็นผู้ชมก็ยังเลือกที่จะจากไป  และนี่คือภาพทั่วไปที่เห็นในที่ต่างๆ ของภูมิภาคตะวันตก

หน้าของคอลลินหมอง  เขาไม่เคยเห็นภาพที่รกร้างตกต่ำในทวีปกวงหมิงมาก่อน

 ‘นี่ยังเป็นทวีปกวงหมิงที่เจริญรุ่งเรืองและปลอดภัยใช่หรือไม่?’

ทุกเมืองที่เขาพบมีแต่ความว่างเปล่า  ทำให้กำลังใจของทหารได้รับผลกระทบและตกต่ำลง  ทวีปกวงหมิงไม่เคยย่ำแย่ภายใต้การโจมตีของโจรมาก่อน

อารมณ์ที่พวกสังเกตการณ์รู้สึก รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

 “ข้าไม่เคยเห็นภาพเช่นนี้มาก่อนเลยจริงๆ!”

 “ถูกแล้ว ครั้งสุดท้ายที่ข้ามาที่นี่  ยังมีเรือขุดแร่อยู่หลายลำ  แต่ตอนนี้หลังจากบินมาเป็นเวลานาน  ข้ายังไม่พบใครสักคน  เหมือนกับเป็นทวีปว่างเปล่า น่ากลัวมากจริงๆ”

 “เพราะเจ้าพูดอย่างนั้น ทำเอาข้าหนาวสันหลังวาบ”

 “พวกเจ้าทุกคน หุบปากซะ!”

หน่วยสอดแนมทั้งหมดหน้าเคร่งขรึมขณะที่มองหน้ากันเอง

 “ข้าคิดว่าแค่นี้ก็มากเกินพอแล้ว เรากลับกันเถอะ”  หนึ่งในหน่วยสอดแนมอดส่งเสียงอย่างขลาดกลัวมิได้

 “เรายังทำภารกิจสอดแนมไม่สำเร็จเลย...”  หัวหน้าหน่วยลังเล

 “ไม่มีใครแม้แต่คนเดียว ยังมีอะไรให้สืบดู”  หน่วยสอดแนมอีกคนหนึ่งหน้าซีดขาว หลังจากบินมาสามวัน  พวกเขาไม่เห็นแม้แต่วิญญาณหรือสิ่งมีชีวิต  ประสบการณ์แบบนั้นน่ากลัวแน่นอน

 “ข้างหน้าคือสุสานเรือรบ”  หนึ่งในหน่วยสอดแนมที่เข้ามาในทวีปทุ่งขาวพูดขึ้นก่อน  “เนื่องจากเมืองว่างเปล่า  ข้าเชื่อว่าคงไม่มีแม้แต่ผีอยู่ในสุสานแน่  เราน่าจะเพ่งความสนใจไปที่ทวีปรกร้าง การรบครั้งนี้คงจะไม่ง่าย”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นหัวหน้ากลุ่มไม่พูดปฏิเสธ  “ก็ได้ เรากลับกัน เราจะไปตรวจสอบส่วนที่สำคัญของเมืองระหว่างทางกลับ นั่นเป็นที่ดีที่สุดสำหรับซุ่มโจมตี