ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 882 ปัญหาร้ายแรง

ตอนที่  882  ปัญหาร้ายแรง

บรรยากาศในทวีปกวงหมิงอยู่ในสภาพตึงเครียด  จำนวนเรือรบในท้องฟ้ามีเพิ่มขึ้น  เรือรบทั้งหมดมีทุกประเภททุกสัญลักษณ์นับว่าเปิดหูเปิดตาให้ถังเทียน  แม้แต่เรือสินค้าและเรือขนส่งก็ยังเต็มไปด้วยผู้คน ในแต่ละลำจะมีคนที่มีแววตาน่ากลัว จากเท่าที่เห็น เขารู้ว่าพวกนั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งทรงพลังทั้งนั้น

 “สถานการณ์เลวร้ายมาก  กองทัพของคอลลินถูกทำลายและเราไม่สามารถหยุดการฟื้นฟูของแดนบาปได้อีกต่อไป  พวกเขาเกลียดชังต่อวิหารกวงหมิงอย่างลึกซึ้งถึงสายเลือด  การเดินหน้าเข้าสู้กับสัมพันธมิตรใต้ก็ไม่ราบรื่น  กล่าวกันว่าคำร้องขอเสริมกำลังของโกวเฉิงเวิ่นเต้ากองเป็นปัญหาอยู่บนโต๊ะของพวกเขา  แต่ตอนนี้เหตุการณ์ที่วิกฤติที่สุดสำหรับวิหารก็คือที่ทวีปเว่ยเย่กวน กองทัพใหญ่จากทวีปแดนเถื่อนปรากฏอยู่ชายทวีปเว่ยเย่กวน  ขนาดของกองทัพยิ่งใหญ่อย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน  เมื่อวิหารได้รับทราบข่าว  ผู้อาวุโสทุกคนถึงกับแตกตื่น”

ขณะที่เมลิซซากำลังพูด นางไม่ยอมมองถังเทียน  และพยายามปิดบังอาการตกใจในใจนาง

ในช่วงเวลาที่วิกฤติเช่นนั้น เป็นเรื่องบังเอิญมากเกินไปที่ทวีปแดนเถื่อนสามารถสร้างกองทัพได้  นางคิดถึงสตรีที่ชื่อเชียนฮุ่ยซึ่งถังเทียนพูดถึง  ‘นางมาจากทวีปแดนเถื่อนไม่ใช่หรือ?’

ปู่ของนางตัดสินใจเข้าร่วมกับถังเทียนทำให้นางมักกังวลใจเสมอ  ในใจนางพลังของวิหารยากจะหยั่งเหมือนกับมหาสมุทร เหมือนป้อมปราการที่โดดเด่นสง่างามน่าพิศวง  แม้ว่าถังเทียนจะทรงอานุภาพมาก มีพลังที่โดดเด่นและมีทหารที่แข็งแกร่งภายใต้บังคับบัญชาของเขา  และมีสัมพันธมิตรใต้อยู่เบื้องหลังเขา  แต่สำหรับนางความสูงส่งของพลังเป็นโลกที่แยกจากวิหาร

 ‘ทำไมปู่ถึงเลือกถังเทียน?’

เมื่อนางได้รับทราบข้อมูลอย่างสมบูรณ์  ในที่สุดนางก็ตระหนักว่าถังเทียนมีอำนาจอิทธิพลเหนือทวีปแดนเถื่อน!  และแดนบาปที่ฟื้นคืนจากความตายก็ยังอยู่ใต้บังคับบัญชาของเขา ทำให้นางตกตะลึง

ความกังวลใจของนางลดลงโดยไม่รู้ตัว  บุรุษคนหนึ่งทรงไว้ซึ่งสถานะผู้นำของสัมพันธมิตรใต้ไม่มีอะไรจะต้านวิหารได้  แต่พอเพิ่มทวีปแดนเถื่อนและแดนบาปเข้ามาถ่วงดุล  แม้แต่เมลิซซาก็ต้องยอมรับว่าถังเทียนมีคุณสมบัติพอสู้กับวิหารได้

เมื่อระฆังศักดิ์สิทธิ์ดังขึ้น  นางพอจะคาดเดาในใจได้ว่าอาจจะเป็นถังเทียนที่เป็นคนบีบบังคับให้วิหารกวงหมิงเข้ามุม  แต่นางตระหนักว่านางยังประเมินถังเทียนต่ำไป

 ‘บีบเข้ามุมน่ะหรือ?  เป็นการบังคับวิหารให้เข้าสู่ประตูมรณะ!’

 ‘มิน่าเล่าวิหารถึงต้องลั่นระฆังศักดิ์สิทธิ์!’

แม้วิหารจะไม่สามารถต้านรับการโจมตีสามทางได้  ไม่ว่าจะเป็นแดนบาป หรือทวีปแดนเถื่อน พวกเขาทั้งหมดตั้งใจเอามีดจ่อคอวิหาร

 “ระฆังศักดิ์สิทธิ์ดังขึ้นเพราะประมุขผู้อาวุโสลั่นระฆังเอง  เพราะสถานการณ์เปลี่ยนเป็นสภาพเลวร้าย  ประมุขผู้อาวุโสไม่สามารถปิดประตูฝึกฝนต่อไป  ดังนั้นจึงต้องออกมาสั่งการเอง”  เมลิซซากล่าว  “ตระกูลชั้นสูงทั้งหมดในทวีปกวงหมิงถูกเรียกระดม  และทวีปกวงหมิงจะเริ่มเข้าสู่สภาวะสงคราม  สินค้าทั้งหมดในตลาดจะขึ้นราคามากกว่าเดิมถึงห้าเท่า”

ถังเทียนค่อนข้างตื่นเต้น  “ฟังดูเหมือนโกลาหลเลยนะ”

 “มากเชียวละ”  จากนั้นเมลิซซาเรียกพนักงานคุ้มกันให้นำหีบเข้ามา  ภายในหีบมีหน้ากากโลหะและนางโยนให้ถังเทียนชิ้นหนึ่ง

ถังเทียนกวาดมือตามปกติรับหน้ากากไว้  ดูเหมือนเป็นหน้ากากอย่างง่ายๆ ไม่ได้ออกแบบซับซ้อน มันสร้างขึ้นจากเหล็กชิ้นเดียว มันวาวเผยให้เห็นแต่ดวงตาของผู้ใช้

 “ทุกคนจะรับไปคนละหนึ่งใบ”  เมลิซซาให้ทุกคนสวมหน้ากาก  จากนั้นอธิบายต่อ  “ตอนนี้วิหารมีความกังวลมาก  ดังนั้นเราจำเป็นต้องระมัดระวังเต็มที่ อย่าดูถูกการรวบรวมข่าวกรองของวิหาร  เป็นแต่ว่าพวกเขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับพวกเจ้าในก่อนหน้านี้  เมื่อพวกเขาเห็นว่าพวกเจ้ามีความสำคัญ  ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับพวกเจ้าจะไปถึงมือทางวิหารอย่างรวดเร็ว  วิหารจะไม่ตรวจกองทัพของทุกตระกูล  แต่เราไม่สามารถเปิดเผยอะไรได้  ตัวอย่างเช่น จี๋เจ๋อ!  ดาบพิศวงของเจ้าโดดเด่นแตกต่างมากเกินไป เจ้าต้องเก็บไว้”

จี๋เจ๋อพยักหน้าและเก็บดาบพิศวงไว้  เขารู้ว่าดาบพิศวงของเขาสะดุดตาเกินไป

 “สถานะของเจ้าตอนนี้จะเป็นองครักษ์ภายในของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์เรียกว่ากองพลหน้ากากเหล็ก”  เมลิซซากล่าวต่อ  “ที่เหลือก็ง่ายมาก องค์กรการค้าทุกองค์กรล้วนมีกองพลหน้ากากเหล็กซึ่งไม่ค่อยเปิดเผยตัวเอง  ดังนั้นไม่มีความจำเป็นต้องเปิดเผยตัว  ตราบใดที่ไม่มีใครเปิดเผยตัวเอง ก็น่าจะค่อนข้างปลอดภัย  แต่ให้ระมัดระวังกองพลอื่นให้ดี”

 “ต้องระวังกองทัพอื่นด้วยหรือ?”  ถังเทียนประหลาดใจ  “พวกเขาจะหาเรื่องเราหรือ?”

เมลิซซาฝืนยิ้ม  “เป็นเรื่องง่ายที่อาจเกิดเรื่องขึ้นเมื่อมีกองทัพหลายหน่วยมารวมตัวกัน  นอกจากนี้ตระกูลต่างๆ ทั้งหมดมีทั้งสู้โดยเปิดเผยและสู้แบบซ่อนเร้นปิดบังตัว ดังนั้นใครจะยอมเปิดเผยไม้เด็ดของพวกเขากันเล่า?  ตอนนี้พวกเขามีโอกาสและเป็นธรรมดาที่พวกเขาต้องการพิสูจน์ตัวเอง  แต่ไม่มีความจำเป็นต้องกังวลมากเกินไป  ชนะหรือแพ้ไม่สำคัญ  ที่สำคัญยิ่งกว่าอย่าปล่อยให้อารมณ์ครอบงำสามัญสำนึกของพวกเจ้า  ถึงตอนนั้น เราจะตกอยู่ในความลำบากอย่างแท้จริง”

ถังเทียนตบอกและพูดด้วยความมั่นใจ  “สบายใจได้, เราไม่แพ้แน่นอน และไม่ต้องให้เจ้าเสียหน้าอย่างแน่นอน!”

เมลิซซาเกือบพูดออกไปแล้ว ‘ไม่เป็นไร,  ข้ายอมเสียหน้า...’

สิ่งที่นางกังวลที่สุดก็คือถังเทียนและกลุ่มของเขาจะไม่ยอมอดกลั้นและฆ่ากองทัพของศัตรู!  นั่นจะกลายเป็นเรื่องลำบากอย่างแท้จริง!

ทันใดนั้นเมลิซซามีความรู้สึกรุนแรงว่าการเดินทางคงจะไม่ราบรื่นแน่นอน

แต่นางไม่รู้จะทำยังไง ถังเทียนและเชียนฮุ่ยพบตำแหน่งว่าอยู่ในทวีปเซียน  ทวีปเซียนคือเมืองหลวงของทวีปกวงหมิง และเพราะความดำรงอยู่ของวิหารกวงหมิง จึงได้รับการยกย่องว่าทวีปเซียน เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของวิหาร เป็นที่ตั้งของตำหนักกวงหมิง  วิหารเซียนอยู่ในพื้นที่ใจกลางของทวีปกวงหมิงและเป็นทวีปที่รุ่งเรืองที่สุดของทวีปกวงหมิง  ตราบใดที่องค์กรการค้าใหญ่เพียงพอ หรือตระกูลที่มีศักดิ์ฐานะใหญ่ ล้วนตั้งอยู่ในทวีปเซียนทั้งนั้น

ทันใดนั้นถังเทียนคิดถึงปัญหาหนึ่งได้ทันที  “เดี๋ยวก่อน, กองทัพทั้งหมดนี้จะไปทวีปเซียนใช่ไหม?”

 “ถูกแล้ว” เมลิซซาพยักหน้า  “ตำหนักอยู่ในทวีปเซียน และมีแต่เพียงทวีปเซียนจึงจะมีกองทัพมากมาย”

ถังเทียนตะลึงงง

เมลิซซาตกใจจากที่เห็นสีหน้าของถังเทียนจึงถามเบาๆ “มีบางอย่างผิดปกติหรือ?”

ถังเทียนร้องไห้ไม่มีน้ำตา  ในที่สุดเขาก็มีความรู้สึกเหมือนกับทุ่มหินใส่เท้าตัวเอง  ตามแผนการเดิมของพวกเขา เมื่อทวีปกวงหมิงถูกไฟสงครามรุมล้อม กำลังทหารของวิหารจะตึงเครียด และจะเกิดความวุ่นน่ากลัว มีการระดมพลเข้าสู่สมรภูมิ  เพียงแค่นั้น วิหารจะว่างเปล่าทำให้ถังเทียนได้โอกาสเข้าโจมตีพวกเขา

ไม่มีปัญหากับแผน  แต่ไม่มีใครคาดว่าประมุขผู้อาวุโสจะลั่นระฆังศักดิ์สิทธิ์

กองทัพจากตระกูลต่างๆ จะมารวมกันทั้งหมดที่ทวีปเซียน  ถังเทียนและพวกเขาได้คิดแผนทุกอย่างกับการเผชิญทวีปเซียนที่ว่างเปล่า  แต่กลับกลายเป็นว่ากำลังคนในทวีปเซียนจะกลายเป็นแข็งแกร่งอย่างรวดเร็ว

 ‘นั่นหมายความว่าแผนการสลายหายไปไม่ใช่หรือ?  เหมือนจะเป็นอย่างนั้น...’

ในที่สุดถังเทียนก็รู้สึกตัว ‘ทำไมข้าถึงได้รู้ตัวช้านัก?  ก็ได้ ดูเหมือนว่านี่เป็นเรื่องธรรมดามาก’  เห็นได้ชัดว่าถังเทียนตัดสินใจโยนปัญหาทิ้งไปจากใจ  ‘ยังไงก็ตาม ยิ่งข้าพบเชียนฮุ่ยได้เร็ว  ข้าจะปล่อยให้นางคิด’

 ‘ข้าจะทำแค่นั้น’

หลังจากคิดดูแล้ว  ถังเทียนเริ่มไตร่ตรองถึงคำพูดเมลิซซา  ‘นางพูดถูก  ถ้าเรามีส่วนร่วมขัดแย้ง สถานะของเราจะต้องถูกเปิดเผยและเราก็แค่รอถูกทุบเละเท่านั้น’  แม้ว่าถังเทียนจะมั่นใจในพลังของตัวเองมากมายก็ตาม  แต่เขาไม่ใช่คนโง่  เขารู้ว่าการสุมหัวและทุบฝ่ายอื่นเป็นความรู้สึกน่าพอใจ แต่เขาไม่ต้องการพบกับเหตุการณ์ที่เป็นฝ่ายถูกกลั่นแกล้ง

 ‘ข้าจะดูแย่ไม่ได้เมื่อตอนพบกับเชียนฮุ่ย’  นั่นเป็นความคิดแรกที่ถังเทียนมี  แต่เขารู้สึกได้ทันทีว่าเป็นเรื่องสมควรคิดเช่นนั้น  ‘ข้าไม่ได้พบเชียนฮุ่ยมาหลายปีแล้ว จะปล่อยให้นางเห็นข้าถูกคนอื่นสุมหัวเล่นงานข้าได้ยังไงกัน’

 ‘นั่นจะต้องเป็นเรื่องน่าอายมาก!’  ถังเทียนรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่แย่ยิ่งกว่าตาย และไม่อาจยอมรับได้

 ‘นอกจากนี้  เป็นเวลาที่จะกลับไปพบกับเชียนฮุ่ย  ข้าจะเสียเวลาต่อสู้กับคนอื่นได้อย่างไร?  อย่างน้อยที่สุดเราสามารถสู้ได้หลังจากยินดีกับการพบนางแล้ว’

 ‘เดี๋ยวก่อน!’

หน้าถังเทียนเปลี่ยน  เขาคิดถึงปัญหาสำคัญอื่นได้อีก  ‘ขณะนั้นเชียนฮุ่ยกับข้าจะใกล้ชิดกันได้ยังไง?’

 ‘เอ่, ทำไมหัวใจข้าเต้นเร็วนักนะ?  เอ่, ทำไมมือข้าถึงมีเหงื่อออก?  โธ่, ข้าคิดคำตอบไม่ออกเลย  ทำไมข้าถึงคิดคำตอบไม่ออก!  โธ่เว้ย!  ข้ากังวลมากเกินไป   แล้วข้าจะทำยังไงดี?’

เมื่อเมลิซซาเห็นถังเทียนคิดลึงซึ้งอยู่เบื้องหลังหน้ากาก  ในที่สุดนางถอนหายใจโล่งอก  ‘ดูเหมือนเขาจะตระหนักได้ถึงความรุนแรงของปัญหา  เขารู้ถึงผลที่จะตามมา  ถ้าพวกเขาเปิดเผยสถานะตนเอง  ในเมื่อเป็นเช่นนั้น  เขาจะต้องรักษาเอาไว้อย่างจริงจัง’  ตราบใดที่ถังเทียนให้ความสำคัญอย่างจริงจัง  เมลิซซาเชื่อว่าจะไม่มีปัญหาใดๆ  เพราะนางรู้ว่าเขาน่ากลัวเพียงไหน

ขณะนั้นจอห์นสันสังเกตสถานณ์เบื้องหลังนั้น  เรือรบลำหนึ่งเร่งความเร็วเข้ามาหาพวกเขา

อีกฝ่ายหนึ่งเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าตรงมาทางพวกเขา

จอห์นสันสายตาดี และสามารถเห็นได้ดี  เมื่อเห็นตราสัญลักษณ์บนเรือรบอีกฝ่ายหนึ่ง สีหน้าของเขาเปลี่ยน  “คุณหนู  นั่นคือเรือไร้เทียมทานของกลุ่มการค้าอลิซาเบธ!”

หน้าของเมลิซซาเขียวคล้ำทันที  ที่ข้างนางสมาชิกอื่นทุกคนของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์มีท่าทีไม่พอใจ  กลุ่มการค้าอลิซาเบธเป็นไม้เบื่อไม้เมากับกลุ่มการค้าเมซฟิลด์  ทั้งสองฝ่ายเป็นเหมือนน้ำกับไฟมาหลายปีแล้ว  กลุ่มการค้าอลิซเบธข่มกลุ่มการค้าเมซฟิลด์  พวกเขาข่มเหงกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ในทุกด้าน  ทำให้กลุ่มการค้าเมซฟิลด์ตกต่ำลงทุกวัน  นอกจากการรับช่วงที่เป็นของตนเอง  เงาของกลุ่มการค้าอลิซเบธสามารถพบเห็นได้ทุกที่

สมาชิกทุกคนที่อยู่ในกลุ่มการค้าเมซฟิลดิ์รู้ว่ากลุ่มการค้าอลิซเบธมีความทะเยอทะยานคิดจะยึดกลุ่มการค้าเมซฟิลด์

ระยะห่างระหว่างสองฝ่ายใกล้เข้ามา  ขณะที่เรือไร้เทียมทานมีขนาดขยายใหญ่ขึ้นทุกที  ทำให้หน้าของเมลิซซาเขียว  เรือไร้เทียมทานเป็นเรือรบที่แข็งแกร่งที่สุดของกลุ่มการค้าอลิซเบธ และเป็นเรือชั้นทอง  วิหารกวงหมิงไม่เข้มงวดในการควบคุมกองทัพ  และทุกตระกูลและกลุ่มธุรกิจได้รับอนุญาตให้สร้างกองทัพของตนเอง  แต่เกี่ยวกับเรือรบ  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรือรบชั้นทอง เป็นเรือรบที่ทรงพลังมากมีการควบคุมอย่างเข้มงวด

เฉพาะบ้านที่ได้รับการยอมรับจากวิหารกวงหมิงจึงมีคุณสมบัติมีเรือรบชั้นทองเป็นของตนเอง   เพราะพวกนั้นไม่ได้รับการยอมรับจากวิหาร  ถ้าพวกเขาซื้อหรือสร้างเรือรบระดับทอง พวกเขาจะถูกลงโทษ

เมลิซซาจ้องมองเรือรบไร้เทียมทานที่กำลังเข้ามาใกล้โดยไม่เกรงใจ  ในอดีตกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ก็มีเรือรบชั้นทอง

เพียงแต่หลังจากธุรกิจพวกเขาประสบความยุ่งยากพวกเขาไม่มีทางเลือก ได้แต่ปล่อยให้เรือรบชั้นทองหลุดมือไป

นั่นคือความทรงจำที่เจ็บปวดที่สุดของเมลิซซา   ในวันนั้นที่ปู่ผู้ใจดีของนางดูเหมือนจะอายุเพิ่มขึ้นเป็นสิบๆ ปีในคืนเดียว

เมลิซซารู้ว่าหายนะที่กลุ่มการค้าเมซฟิลด์ประสบจะต้องเกี่ยวข้องกับกลุ่มการค้าอลิซาเบธ

 “แย่จริง!  พวกเขายังไม่ชะลอความเร็วลงเลย!”  จอห์นสันสีหน้าเปลี่ยน

เรือรบไร้เทียมทานเข้ามาใกล้มาก  แต่ดูเหมือนไม่ตั้งใจจะลดความเร็วลง ทำให้มีความรู้สึกเหมือนกับภูเขาใหญ่ร่วงลงมาหาพวกเขา

เงาที่เกิดจากเรือลำขนาดใหญ่คลุมไปทั้งเรือสินค้าขนาดเล็ก