ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 891 วีรบุรุษยากผ่านด่านสตรี

ตอนที่  891  วีรบุรุษยากผ่านด่านสตรี

ดูเหมือนกับว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ  แต่ถังเทียนไม่คิดถึงเรื่องนี้ ใจของเขาเต็มไปด้วยเรื่องของเชียนฮุ่ย ‘ดูเหมือนมีสถานการณ์อะไรหรือเปล่า? แล้วไงเล่า?’ ต่อให้เขาต้องเปิดเผยสถานะของเขาตอนนี้  เขาไม่มีทางยอมแพ้ก่อนจะได้พบกับเชียนฮุ่ย

ต่อให้เขาต้องสู้กับวิหาร เขาก็ไม่มีการอ่อนข้อ

 “นายท่าน, ดูเหมือนจะมีเรื่องเสียแล้ว!”  จี๋เจ๋อพูดเบาๆ  คนงานทั้งสองฝั่งกำลังแสดงท่าทางอะไรบางอย่าง ทุกคนมีความกดดันบางอย่าง  และเมื่อเรือเล็กเข้ามาใกล้ สมาชิกลูกเรือจะวิ่งไปที่ดาดฟ้าเรือและตรวจสอบเรือรบไร้เทียมทานและพูดกันในหมู่พวกเขา

เรือรบไร้เทียมทานค่อยๆ กลายเป็นจุดสนใจเมื่อผ่านปากอ่าวเข้าไป

ถังทียนมีท่าทีเหยียดหยาม  “ดูพวกเจ้าทุกคนสิ!  กับแค่เรื่องเล็กน้อย พวกเจ้าก็รับไม่ได้เสียแล้ว พวกเจ้ากำลังทำให้ข้าเสียหน้า”

ฝูเจิ้งจือถือโอกาสเสริมทันที  “นายท่าน!  จากนี้ไป ท่านสามารถบอกได้ว่าใครเชื่อถือได้ และใครเชื่อถือไม่ได้ในช่วงเวลาที่สำคัญ”

จี๋เจ๋อบินเข้ามาหาอย่างไม่พอใจ  “ข้าไม่น่าเชื่อถือหรือ เฒ่าฝู คนประจบอย่างเจ้าน่าเชื่อถือนักหรือ?”

 “เฒ่าฝู?”  ฝูเจิ้งจือสีหน้าเปลี่ยน ด้วยสีหน้าอำมหิตของเขา  เขาชักกระบี่พญาเขียวและพูดอย่างเย็นชาทันที  “ดูเหมือนเรายังขาดการสื่อสารที่ดีต่อกัน  ข้าคิดว่าเราน่าจะคุยกันได้ดีนะ”

จี๋เจ๋อหัวเราะน่ากลัว ขณะที่เขาชูดาบพิศวง  “เจ้าพูดถูก ตาแก่!”

เมลิซซามองดูบุรุษทั้งสองคนอย่างตกใจ  ‘พวกเขา.. มีความขัดแย้งภายในกันหรือ?’

ถังเทียนย่ำเท้าใส่ดาดฟ้าอย่างเหลืออด ขณะที่เขาจ้องมองทั้งสองคน  “เมื่อเร็วๆ นี้เราคงว่างมากเกินไปใช่ไหม?  พวกเจ้าคงรู้สึกไม่สบายใจที่ขาดการฝึกฝนใช่ไหม?”

เมื่อพวกเขาได้ยินคำว่า ‘ฝึก’ ทั้งสองคนสั่นทันที  สมาชิกคนอื่นๆ ก็สั่นด้วยเช่นกัน  คำนั้นไม่ได้นำความทรงจำที่มีความสุขมาให้พวกเขาแน่นอน เท่าที่พวกเขารู้  คำเดียวที่ใกล้เคียงกับคำว่า ‘ฝึก’ ก็คือนรก หรือว่านรกอาจจะดีกว่าการฝึกอยู่บ้าง?

ก่อนที่จี๋เจ๋อและฝูเจิ้งจือจะรู้ตัว  สมาชิกทุกคนจับทั้งคู่ขึงกับพื้น

 “เจ้านาย, เราหงุดหงิดพวกเขามานานแล้ว!  ไม่รู้ว่าพวกเขาคิดยังไงถึงได้ปั่นป่วนต่อหน้านายท่าน!  ความเป็นมืออาชีพอยู่ที่ไหนกัน!”

 “ถูกแล้วนายท่าน ทั้งสองคนไม่ได้เป็นตัวแทนของเรา!  ชีวิตเราตอนนี้เฉิดฉายมากเทียบได้กับพระอาทิตย์ยามเช้า!”

 “พวกเขาทำเรื่องเสื่อมเสีย!  กองพลเกราะเทพเจ้า... เอ๊ย.. กองพลหน้ากากเหล็กของพวกเรามีความเสื่อมเสียอย่างนั้นนับเป็นความอับอายขายหน้าสำหรับกลุ่มการค้าเมซฟิลด์!  ขายหน้าจริงๆ!”

…..

ตาของเมลิซซาเบิกกว้าง  ขณะที่นางเมองดูบุรุษที่กำลังพูดวาจาหาความชอบธรรม  หน้าของนางเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ  ‘เฮ้ เฮ้ เฮ้ ความขัดแย้งของพวกเจ้าเป็นเรื่องความขัดแย้งภายใน  กลุ่มการค้าเมซฟิลด์ของข้าเกี่ยวอะไรกับท่าน!’

แต่หลังจากจ้องมองอยู่นาน, สีหน้าของคนผู้นั้นไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย และยังพูดอย่างชอบธรรม...

 ‘ยังไงก็เถอะ’  เมลิซซากลอกตา’  คงไม่มีอันตราย ตราบเท่าที่พวกเจ้ามีความสุข

จี๋เจ๋อและฝูเจิ้งจือถูกกลุ่มคนเบียดทับอยู่ด้านใต้ร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อหมัดเท้านับไม่ถ้วนกดลงที่เขา ทำให้เสียงของเขาหยุดทันที

สาขาของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ตั้งอยู่ที่เมืองหิมะขาวภายในทวีปเซียน  กำแพงเมืองหิมะขาวสร้างขึ้นจากศิลาหิมะ ซึ่งมีสีขาวบริสุทธิ์ไม่มีตำหนิ  ทั่วทั้งเมืองถูกสร้างด้วยศิลาหิมะเหล่านี้ และนั่นจึงเป็นวิธีตั้งชื่อเมือง

สาขาในทวีปเซียนเป็นสาขาที่สำคัญที่สุดขององค์กร และผู้จัดการร้านของสาขาในทวีปเซียนก็คือวิลลี่คนที่สำคัญที่สุดของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์  วิลลี่เป็นลุงของเมลิซซา  เขาเป็นคนฉลาดและมีความสามารถ พร้อมด้วยความช่วยเหลือการเงินและพลังอำนาจ ได้รับความไว้วางใจจากประธานคนก่อน  วิลลี่มีตำแหน่งของผู้จัดการสาขาของทวีปเซียนมาเกินกว่าสองทศวรรษ  และไม่เคยทำอะไรผิดพลาด ได้รับเกียรติยศสูงส่งในตระกูลของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์  ถ้าไม่ใช่เพราะเขาปฏิเสธตำแหน่งประธาน เขาอาจเป็นประธานขององค์กรไปแล้ว

 “กวาดถนนทำความสะอาดหรือยัง?”

 “การเตรียมการจัดเลี้ยงงานราตรีเป็นยังไงบ้าง?  ให้เฒ่าหวังจริงจังหน่อย!  ทุ่มเทความสามารถหน่อย  ใครทำได้ดี ข้าจะตบรางวัลให้!”

อารอนน้อยคอยแอบดูผู้จัดการร้านค้าใหญ่ผู้วุ่นวายขึ้นลงๆ ตั้งแต่เช้านับตั้งแต่ประธานพบกับอุบัติเหตุ  อารอนน้อยไม่พบเห็นผู้จัดการร้านค้าขยันขันแข็งอย่างนี้  ทั่วทั้งสาขาอยู่ในความกระตือรือร้นอย่างสูง  ‘เรือรบไร้เทียมทาน  เรือรบชั้นทอง  และมันถูกยึดมาจากคู่แข่งของเรา กลุ่มการค้าอลิซาเบธ’  เมื่อข่าวมาถึง ไม่มีใครเชื่อแม้แต่น้อย  ในอดีตกลุ่มการค้าเมซฟิลด์อยู่ในระดับเดียวกับกลุ่มการค้าอลิซาเบธ  แต่พอหลังจากนั้นมา แม้แต่คนที่มองโลกในแง่ดีก็ยังไม่กล้าหวังเช่นนั้น

แต่ขณะที่ข่าวลือแพร่กระจายไปมากขึ้นทุกที  สาขาทั้งหมดดูราวกับว่าพวกเขากำลังเตรียมรับการบุกรุก  คนนับไม่ถ้วนรู้สึกว่ากลุ่มการค้าอลิซาเบธตั้งใจแพร่กระจายข่าวออกไป  เพราะพวกเขาพร้อมจะลงมือกับพวกเขา

แต่ขณะที่พวกเขารอแล้วรอเล่า  กลุ่มการค้าอลิซาเบธก็ไม่ทำอะไร คนสอดแนมกลับจับภาพคลอเดียรีบกลับมากลุ่มการค้าอลิซาเบธ  และดูเหมือนจะบาดเจ็บกลับมา  ที่สำคัญไม่มีภาพเรือรบไร้เทียมทาน

 ‘หรือว่าข่าวจะเป็นเรื่องจริง?’

ทุกคนตื่นเต้นทันที

ขณะต่อมาหัวข้อที่ร้อนแรงในทวีปเซียนก็คือเรือรบไร้เทียมทาน   ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน  พวกเขาจะพูดกันถึงเรื่องเรือรบชั้นทองเกี่ยวกับเรื่องกลุ่มการค้าเมซฟิลด์  ข่าวว่าคุณหนูเมลิซซาดึงองค์กรออกจากความยากลำบาก  ตระกูลเมซฟิลด์กำความลับและกองพลหน้ากากเหล็กที่ทรงพลัง  เรื่องถูกบอกเล่าด้วยจินตนาการยิ่งใหญ่

และจากวันที่ข่าวลือเริ่มต้น  สาขาของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์เริ่มมีชีวิตชีวา และเริ่มมีคนเข้ามาเยี่ยมไม่ขาดสาย

ทุกคนตื่นเต้นและรู้สึกว่าวันเวลาผ่านไปเหมือนฝัน  ‘นานเท่าใดแล้วตั้งแต่สาขาของเรามองดูมีชีวิตชีวาอย่างนั้น?’

ในทวีปเซียน กลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นที่กล่าวขวัญกันมาก  แม้แต่อารอนน้อยก็ตระหนักได้ทันทีว่า เมื่อใดก็ตามที่เขาออกไปทำงานและซื้อสินค้า  ทัศนคติของทุกคนที่มีต่อเขาแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง  พวกเขาต่างหลงใหลและมีมารยาทเป็นอันดี  ซึ่งเขาไม่คุ้นชิน  ในอดีตพี่ชายที่ไม่เคยมองเห็นเขาในสายตา กลับเลี้ยงอาหารเขาเป็นครั้งแรก และผู้นี้ตั้งใจผูกมิตรกับอารอนน้อยสองสามวันที่ผ่านมา

ทั่วทั้งสาขากำลังรอคุณหนูเมลิซซา  กำลังรอกองพลหน้ากากเหล็กลึกลับ และรอเรือรบไร้เทียมทาน

เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเรือรบไร้เทียมทานกำลังมาถึงโดยเร็ว  สาขาเริ่มตกแต่งด้วยโคมไฟ ป้ายสีต่างขณะที่พวกเขารออย่างกระวนกระวาย

สมาชิกส่วนใหญ่ในสาขายืนรออยู่ที่ทางเข้า แต่หลังจากรอนานเรือรบไร้เทียมทานก็ยังไม่ปรากฏ

วิลลี่มองดูเวลาอย่างสับสน  “ทำไมพวกเขายังมาไม่ถึงที่นี่

ขณะนั้นเองคนงานคนหนึ่งวิ่งเข้ามา  “ผู้จัดการ!  แย่แล้ว แย่แล้ว, ที่ท่าเรือมีใครบางคน..ขวางทางเรือรบไร้เทียมทานไม่ให้เข้าท่า!”

เรือรบไร้เทียมทานเป็นเรือรบชั้นทองมีขนาดใหญ่  และไม่สามารถหยุดในเมืองได้ ดังนั้นเรือรบขนาดใหญ่เช่นนั้นจึงมีการออกแบบท่าให้จอด  องค์กรและเรือรบขนาดใหญ่ไม่สามารถใช้งานได้ง่าย  แต่ในทวีปเซียน เป็นภาทที่เห็นทั่วไปเป็นธรรมดา  ดังนั้นทุกเมืองในทวีปเซียนจึงมีท่าจอดเช่นนั้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้น วิลลี่หน้าเขียวคล้ำ  ‘เป็นไปตามคาด มีใครบางคนที่ทนไม่ได้?’ เขาแค่นเสียง  “ไปท่าจอดเรือกันเถอะ!”

*******

ท่าเรือเมืองหิมะ

ถังเทียนและพวกถูกรั้งอยู่ด้านนอกท่าเรือสองชั่วโมง ที่ซึ่งเรือสินค้าขนาดใหญ่ประสบอุบัติเหตุและติดอยู่  ทางเข้าท่าเรือมีทางให้เรือขนาดใหญ่ผ่านไปได้ทางเดียวในตอนนั้น และเมื่อเรือสินค้ามีอุบัติเหตุทางเข้าก็ติดขัด

เมลิซซาส่งคนไปเจรจากลับมาพร้อมกับสีหน้าบูดบึ้งด้วยความโกรธ  “เป็นเรือสินค้าของตระกูลชิว  พวกเขาไม่ยินดีจะยกเรือหนีไป  และบอกว่าพวกเขาต้องการรอให้ช่างมาซ่อมก่อน”

ฝูเจิ้งจือที่ตามมาด้วยพูดขึ้นทันที  “พวกเขาหยิ่งมาก คำพูดของพวกเขาน่าขยะแขยง  นอกจากนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาตั้งใจจะหยุดเราไว้”

เขามองดูเมลิซซา หลังจากเจรจาแล้วเขาเห็นว่าอีกฝ่ายหนึ่งก้าวร้าวมาก  แต่เมลิซซาก็สามารถทนพวกเขาได้  นี่ทำให้เขาต้องเปลี่ยนมุมมองนาง

 “ตระกูลชิวเป็นหนึ่งในสุดยอดตระกูลชั้นสูง  พวกเขาคือตระกูลที่ร่วมก่อตั้งและพบทวีปกวงหมิง  และมีความผูกพันพิเศษกับวิหาร”  เมลิซซาอธิบายทั้งหมดนี้ให้ถังเทียน  ตระกูลชิวเป็นตระกูลระดับสุดยอดและไม่ใช่ตระกูลที่กลุ่มการค้าจะท้าทายแข่งขันได้

จากนางเสริมต่อ  “ชิวซิ่วหัวเป็นคนตระกูลชิว”

นางรู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้เพียงพอจะอธิบายทุกอย่าง

 “ชิวซิ่วหัว?”  ถังเทียนเป็นประหลาดใจ  เขารู้ว่าชิวซิ่วหัวคือหนึ่งในห้าแม่ทัพใหญ่กวงหมิง  เขามองดูเมลิซซา  “พวกเขามีข้อขัดแย้งกับเจ้าไหม?”

 “ไม่” เมลิซซาสูดหายใจลึก  จากนั้นรวบรวมความกล้าและกล่าว  “แต่พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับกลุ่มการค้าอลิซาเบธ  คุณชายสามของตระกูลชิวตามติดพันคลอเดีย”

 “ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว”  ถังเทียนมีสีหน้าเข้าใจ  “เป็นเพราะวีรบุรุษยากจะผ่านด่านนางงามนี่เอง!”

เมลิซซาตะลึง  คำพูดเหล่านี้มาจากถังเทียนฟังดูค่อนข้างจะแตกต่างออกไป  เป็นเวลานานแล้ว นางไม่เห็นถังเทียนเหลียวแลสตรีใดๆ  และแม้แต่คลอเดียที่นับว่าเป็นสุดยอดนางงาม  แต่ก็ยังถูกเขาคุกคาม

จี๋เจ๋อหัวเราะอย่างชั่วร้าย  “ข้าไม่เคยคิดเลยว่านายท่านก็เข้าใจเรื่องนั้นด้วยเช่นกัน”

ถังเทียนมองจี๋เจ๋อ “เจ้าเป็นวีรบุรุษกับเขาด้วยเหรอ?”

จี๋เจ๋อค้าง และฝืนหัวเราะ  “อยู่ต่อหน้านายท่าน ผู้น้อยนี้ก็สามารถเป็นวีรบุรุษได้”

 “ข้าเป็นวีรบุรุษ?”  คำพูดของถังเทียนฟังราวกับว่าเขาคาดหวังการชมเชยบางอย่าง  แต่เขาไม่รอให้ใครพูดขึ้น  ในเมื่อเขาไม่รอให้ใครพูด  แต่กลับพูดขึ้นเองหน้าตาเฉย  “ข้าเป็นแน่นอน!”

ทุกคนที่เตรียมพร้อมจะประจบอยู่แล้ว ชะงักคำพูดติดอยู่ที่ลำคอต่างตะลึงกับความ ‘หน้าหนา’ ของเจ้านายตนเอง  ‘เพราะเจ้านายจริงจัง   เขาต้องพูดด้วยความรู้สึกจากใจ’  ด้วยเพราะทุกคนเข้าใจถังเทียน  พวกเขาทุกคนรู้สึกว่าพวกเขาเชื่อมั่นออกจากจากก้นบึ้งหัวใจ

ทุกคนเลิกตะลึง....

 “เชียนฮุ่ยนับเป็นนางงามไหม?”  ถังเทียนยังคงพูดคำถามตัวเองต่อ  “แน่นอน!”

ทุกคนเหม่อมองถังเทียน  ไม่มีใครเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น  โอว..ไม่นะ พวกเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้านายพยายามพูดสื่อ...

 “มีแต่เชียนฮุ่ยเท่านั้นที่งามที่สุดในโลก”  ถังเทียนเสริมต่อโดยไม่ลังเล  ‘ทำไมถึงรู้สึกเหมือนรังสีฆ่าฟันของเขากำลังทะลัก...’

ทุกคนหลั่งน้ำตาอาบแก้มพวกเขาทันที

 ‘แม้แต่คนรักของนายท่านจะต้องเป็นหญิงงามคนหนึ่ง  แต่เพียงแค่พูดว่าคนรักของเจ้านายเป็นหญิงงาม...นายท่าน, ท่านต้องปล่อยเราไปแน่  เราก็รักคนงามเหมือนกัน...’

 “ความหมายของประโยคที่ว่า  วีรบุรุษยากจะผ่านด่านคนงาม  หมายความว่าข้าก็คือวีรบุรุษ  เชียนฮุ่ยก็คือคนงาม นั่นแหละคือบรรทัดฐาน”  น้ำเสียงของถังเทียนเปลี่ยน  รังสีอำมหิตลุกฮือ  เขาโบกมือ  “แต่ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องผ่านพวกนางไปให้ได้!”

ทุกคนยังคงน้ำตาไหลนองหน้า

 ‘ถ้าท่านต้องการทุบตีเรา  อย่างนั้นก็ทุบตีเราเถอะ  ถ้าท่านต้องการฆ่า  อย่างนั้นก็ฆ่าเถอะ  แต่ทำไมต้องทำอย่างนี้?’

 ‘ดูสิ... สิ่งที่เราหมายถึง  นอกจากนายหญิงของเจ้านายแล้ว  ยังจะมีสาวงามอื่นในโลกบ้างไหมนี่?’

 ‘เราก็ชอบหญิงงามเหมือนกันนะ!’