ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 894 ตระกูลสุดยอดแล้วจะทำไม?

ตอนที่  894  ตระกูลสุดยอดแล้วจะทำไม?

จี๋เจ๋อไม่เชื่อเด็ดขาด  ‘พวกเขากล้ามาที่นี่  พวกเขามาจากตระกูลชิวหรอกหรือ?  พวกเขาคิดจะตัดสินเรื่องที่ท่าเรือ?  ยังมีคนไร้เดียงสาอย่างนั้นอยู่ในโลกด้วยหรือนี่?’

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหนึ่งวิ่งมาหาพวกเขาด้วยความโกรธขนาดนั้น ด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างาม  จี๋เจ๋อตื่นเต้นมากจนขนลุก  เมื่อคิดถึงเรื่องที่พวกเขาต้องติดอยู่ที่ท่าเรือเหมือนคนโง่เง่าอยู่สองชั่วโมง  ใจของจี๋เจ๋อรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ  ถ้าเขาเพียงลำพัง เขาคงวิ่งลุยเข้าใส่ตระกูลชิวแล้วฆ่าคนสักสองสามคน  แต่เมื่อคิดว่าเจ้านายก็ได้รับอัปยศอดสูเหมือนกัน  จี๋เจ๋อตำหนิตัวเอง  แต่ไม่ว่าเขาจะทำยังไงเพลิงอารมณ์ร้ายในใจของเขาก็ไม่อาจดับได้

นับตั้งแต่เขาให้คำมั่นว่าจะปฏิบัติตามถังเทียน  เป้าหมายชีวิตของจี๋เจ๋อคือกลายเป็นมือซ้ายและขวาของถังเทียน เป็นองครักษ์ผู้ภักดีที่สุดของเขา  อย่างน้อยที่สุดเขาต้องเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของถังเทียน  ด้วยเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่และภักดีในใจนี้ จี๋เจ๋อจึงติดตามถังเทียน  แต่ไม่คาดเลยว่าเจ้านายต้องมาเผชิญกลุ่มมดแมลงก่อนเมื่อมาถึงทวีปเซียน

 ‘ด้วยสถานะของนายท่าน  เขาจะไม่ทะเลาะกับมดแมลงเหล่านี้’  แต่จี๋เจ๋อไม่ตั้งใจจะปล่อยพวกเขาไป

เมื่อเขากังวลเรื่องที่ไม่สามารถหาอีกฝ่ายหนึ่งเจอ  อีกฝ่ายหนึ่งก็มาหาพวกเขาถึงหน้าประตูบ้าน  จี๋เจ๋อจะไม่ดีใจได้ยังไง?  และเมื่อได้ยินว่าตระกูลชิวกำลังจะทำอะไรบางอย่างที่โจ่งแจ้ง  จี๋เจ๋อก็ยิ่งดีใจมากขึ้น  ยิ่งพวกเขาก้าวร้าวดุร้าย การต่อสู้จะยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น  จี๋เจ๋อกำลังมองหาความขัดแย้งที่อาจเพิ่มถึงจุดเดือด  วิธีนี้ในที่สุดเขาก็มีโอกาส  เขาพอใจแม้ไม่ต้องฆ่ากัน  จี๋เจ๋อไม่ใช่คนดีอยู่แล้ว เมื่อเขาเคลื่อนไหวอยู่ในแดนบาปตามลำพัง  เขามักจะปะปนอยู่กับหมู่ผู้คนที่ดุร้ายน่ากลัว  เขามีวิธีการนับไม่ถ้วนให้คนตายโดยไม่ต้องลงมือฆ่า

แต่พัฒนาเหตุการณ์การที่ตามมาทำให้จี๋เจ๋อผิดหวัง

 ‘แค่จัดการผู้คุ้มกันไม่กี่คน พวกเจ้าก็ต้องการถอยหรือ?  ได้โปรดเถอะพี่ชาย พวกเจ้าใช้ความพยายามเดินทางมาตั้งไกลและยังด่าว่าพวกเราตั้งนาน เป็นไปได้หรือว่าพวกเจ้าแค่ต้องการจะพูดคำไม่กี่คำนี้? พวกเจ้าคือตระกูลชิว, พวกเจ้าเป็นตระกูลที่มีศักดิ์ศรีเป็นอันดับหนึ่ง  พลังที่น่ากลัวของตระกูลอันดับหนึ่งไปอยู่ที่ไหน?  มันอยู่ที่ไหนกัน?  ความคิดหยิ่งของพวกเจ้าไปอยู่ไหนหมด? แสดงความภาคภูมิใจของตระกูลชิวของเจ้าออกมา  มาสู้กับพวกเรา เฮ้..อย่าเพิ่งไป!’

ชิวหย่งเกือบร้องโวยวาย

เขารู้ว่าเขาเสียหน้า และเป็นวันที่เป็นรอยด่างครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา  เมื่อเขามาถึง เขาไม่เคยคาดเลยว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์จะเด็ดเดี่ยวอย่างนั้น  เขาเคยแข่งขันกับวิลลี่มาก่อนและเห็นว่าวิลลี่เป็นคนฉลาด มีความสามารถและมีพลัง  แต่เนื่องจากกำไรและขาดทุนหลายอย่างมาจากธุรกิจ  เขาจึงกลายเป็นคนรอบคอบมาก  สาขาของตระกูลชิวในเมืองหิมะขาวไม่ใหญ่และไม่มีผู้ช่วยมาก  เหตุผลที่ชิวหย่งกล้าเดินเข้ามาที่หน้าประตูกลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นเพราะความถือดีของตระกูลชิว  และนอกจากนี้ พวกเขาถือว่าเป็นการประณามกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ที่พวกเขาเกลียด

ใครจะรู้ว่าลงท้ายพวกเขาจะโดนคว่ำลงกับพื้น

เขาเพิ่งระบายอารมณ์ได้ไม่กี่คำ และเตรียมจะกลับบ้าน ใครจะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ตั้งใจจะปล่อยเขาไป สีหน้าเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียว  “อะไร?  เจ้าต้องการจะรั้งตัวข้าไว้นี่หรือ?”

เขาไม่อยากเชื่อหูตัวเอง  ‘กักตัวคนจากตระกูลชิวน่ะหรือ?  เรื่องแบบนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน  เขาจำไม่ได้เลย  แต่ในความทรงจำของเขาไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน  ไม่เคยมีคนที่กล้าใช้ความคิดแบบนั้นคุกคามตระกูลชิว ถึงขนาดที่แม้แต่ศัตรูของตระกูลชิวก็ไม่มีทางทำเรื่องนั้น  โล่ของตระกูลชิวมีชื่อเสียงไปทั้งทวีปกวงหมิง  จะกักกันสมาชิกตระกูลชิว  ด้วยความสัมพันธ์แบบนั้นอาจกระตุ้นการตอบโต้จากตระกูลชิวโดยไม่รู้ตัว  แต่ชิวหย่งรู้แน่ว่าการตอบโต้จะรุนแรงและสมาชิกของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์หลายคนจะต้องตาย

กลุ่มที่อยู่รอบๆ สับสนวุ่นวายทันที

หลายคนมีสีหน้าราวกับว่าถูกผีหลอก  ‘กลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นอะไรไป?  พวกเขาบ้าไปแล้วหรือ!  ถึงได้กล้าขนาดรั้งสมาชิกของตระกูลชิวไว้เป็นเชลย  โลกเรากลายเป็นอะไรไปแล้ว

คนบางส่วนที่มีความฉลาดสังเกตความเปลี่ยนแปลงในตระกูลกลุ่มการค้าเมซฟิลด์,  และถึงกับคิดลึก  ‘สำหรับพวกเขาประพฤติตัวผิดปกติเกินไป  พวกเขามีบางอย่างหรือบางคนให้พึ่งพา  แต่ผู้หนุนหลังแบบไหนกันถึงสามารถต่อต้านตระกูลชิวได้?’

จี๋เจ๋อไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไง และตอบอย่างเย็นชา  “พวกเจ้าคิดว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นตลาดนัดหรือไง คิดว่าจะไปมาได้ตามใจชอบหรือไง?”

คำพูดเหล่านี้ทำให้คนอื่นส่งเสียงอื้ออึง

 ‘นี่ผิดปกติเกินไปแล้ว!  คำพูดเหล่านั้นต้องเป็นตระกูลชิวพูดกับกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่?’

 “เจ้า!”  ชิวหย่งโกรธ  เขาชี้ไปที่จี๋เจ๋อ เหมือนกับว่ากำลังจะกระโจนใส่เขา

 “ข้า? มีอะไรกับข้า?” จี๋เจ๋อแค่นเสียง  “เจ้ามาตั้งไกลเพื่อขวางทางพวกเรา กันเราไม่ให้เข้าบ้าน  และยังเห็นเราเป็นคนตายด้วยไม่ใช่หรือ?  หยุดทำเรื่องไร้ยางอายแบบนั้นได้แล้ว ข้าอยากจะเห็นจริงว่าตระกูลชิวจะมีวิธีอะไรให้ดู  ไม่คิดเลยว่าพวกเจ้าจะแค่มาพูดพล่ามและเผ่นหนีไปในลักษณะนั้น ในเมื่อเจ้าเองประกาศว่าเราเป็นศัตรูคู่อาฆาตตั้งแต่นี้ไป  อย่างนั้นให้ข้าสอนเจ้าก็ได้ว่าศัตรูคู่อาฆาตคืออะไร  เจ้าคิดว่าศัตรูคู่อาฆาตที่วิ่งมาถึงหน้าประตูบ้านศัตรู จะลำบากแค่เพียงปัดตูดเผ่นหนีหรือ? หึหึ เฮ้อ.. ได้โปรดอย่าปล่อยเราไว้เลย  ตระกูลชิวก็แข็งแกร่งมาก เจ้าสามารถบดขยี้เราให้ตายเหมือนมดก็ได้นี่”

ทั่วทั้งสถานที่เงียบกริบ  ไม่มีใครส่งเสียง ทุกคนตะลึงกับคำพูดของจี๋เจ๋อ

ชิวหย่งสงบใจได้  ถ้าเขายังไม่เห็นความสงบของอีกฝ่าย เขาก็โง่เกินไป  เขาพูดอย่างไม่พอใจ  “เจ้าหมายความว่ายังไง?”

 “ข้าหมายความว่ายังไง?”  จี๋เจ๋อแค่นเสียง จู่ๆ น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นเสียดกระดูก  “ข้าหมายถึงเจ้าควรอยู่ที่นี่อย่างว่าง่าย และรอให้ตระกูลชิวของเจ้ามาช่วยเจ้า  จะดีที่สุดที่เจ้าต่อต้าน ด้วยวิธีนี้ ข้าจะได้มีเหตุผลทุบตีเจ้า หรือเราจะมีการแข่งขันดี?  ดาบใหญ่ของข้าอดกลั้นมาเป็นเวลานานแล้ว!”

เขาจ้องชิวหย่งด้วยสายตาอำมหิต เหมือนกับว่าทำความสะอาดเนื้อวัวและกะจุดที่จะลงมีด

ชิวหย่งรู้สึกราวกับว่ามีสัตว์ร้ายกำลังจ้องเขาอยู่ ทำให้ความหนาวยะเยือกแล่นขึ้นมาตั้งแต่ใต้เท้าของเขา  ใจของเขาถูกความกลัวครอบงำ  ‘รังสีฆ่าฟันรุนแรงนัก!’

ทุกคนตกใจถึงความห้าวหาญของจี๋เจ๋อและการคุกคามซึ่งหน้าของเขา  แม้แต่เจ้าเมืองหิมะขาวที่ปลอมตัวปนอยู่ในกลุ่มคนก็ยังอ้าปากค้าง  หน้าของเขามีความรู้สึกประหลาดใจ  ในแวดวงตระกูลที่มีชื่อเสียงซึ่งเป็นแวดวงชั้นสูงของทวีปกวงหมิงถือเรื่องมารยาทเป็นเรื่องสูงส่ง  ไม่ว่าพวกเขาจะโกรธกันเพียงไหน  พวกเขาจะไม่คุกคามอีกฝ่ายหนึ่งกันซึ่งหน้าด้วยคำพูดเช่นนั้น

การคุกคามอย่างดุร้าย เปิดเผยเช่นนั้นยังใช้พูดกับตระกูลชิว

เงียบราวกับป่าช้า

ไม่มีใครกล้าพูด  แม้ว่าพวกเขาจะประเมินตัวเองไว้สูง แม้ว่าพวกเขาจะมีผู้หนุนหลัง การพูดถ้อยคำก้าวร้าวเช่นนั้นกับตระกูลชิว  คนเช่นนั้นเป็นคนที่ไม่มีใครยินดีเข้าไปตอแย  พวกเขามีมารยาทต่อตระกูลชิวมาก  แต่ยังมีตระกูลอื่นในเมืองหิมะขาวที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าตระกูลชิวหรือ? ไม่เลย

ผู้คนนับไม่ถ้วนมีสีหน้ายินดี  เนื่องจากพวกเขาดีใจกับหายนะของกลุ่มการค้าเมซฟิลด์  พวกเขาเป็นกลุ่มคนเสียสติ  ตระกูลชิวไม่ตอแยกับตระกูลธรรมดา แต่กลุ่มคนเสียสตินี่ จะมีเรื่องที่น่าสนใจอะไรตามมากันแน่

ไม่มีใครคาดเลยว่าชิวหวินฉีจะอยู่ปะปนในกลุ่มผู้คนด้วย  หน้าของเขาดำคล้ำเป็นก้นหม้อ  ไม่มีร่องรอยของสีหน้าปกติของเขา  เขากำหมัดแน่นจนมือซีดขาว  เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนตัวสั่น  เขาไม่เคยคาดเลยว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์จะพูดคำน่ารังเกียจเช่นนั้น  การหาเรื่องและความดุร้ายของอีกฝ่ายทำให้เขาตระหนักว่าเขาวางตัวอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย   ความเสียใจผุดขึ้นมาในใจของเขา

คลอเดียมองดูหน้าเขียวของชิวหวินฉี ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ  นางไม่เคยคาดเลยว่าเรื่องจะส่งผลกระทบอย่างมาก  นางตระหนักได้ว่านางยังประเมินกองพลหน้ากากเหล็กต่ำเกินไป  ตอนแรกนางคิดว่าแม้พวกเขาจะไม่เห็นกลุ่มการค้าอลิซาเบธอยู่ในสายตา  แต่พวกเขาคงไม่กล้าตอแยตระกูลชิว

แต่ไม่เพียงพวกเขาตอแยตระกูลชิวเท่านั้น แต่ยังสร้างความวุ่นวายขึ้นมากมายใหญ่โต

เนื่องจากสถานการณ์เปลี่ยนไป  คลอเดียจึงรู้สึกกลัว เนื่องจากเป็นผู้ริเริ่มเรื่องทั้งหมด  ถ้าตระกูลชิวประสบความพ่ายแพ้สูญเสียเพราะเรื่องนี้  นางและธุรกิจของนางจะต้องอยู่ในสถานะที่แย่เป็นธรรมดา

ชิวหวินฉีสูดหายใจลึกและบังคับตนเองให้สงบลง  เขารู้ว่าการหุนหันพลันแล่นไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ได้  ดังนั้นเขาจะปล่อยเลยตามเลย  ‘กลุ่มการค้าเมซฟิลด์คุกคามแล้วไม่ใช่หรือ? อย่างนั้นเราก็คงคุยกันด้วยกำปั้นเท่านั้น’

 ‘ก่อนที่กำลังเสริมจะมาถึง  การพูดอะไรตอนนี้มีแต่จะทำให้เราเองอัปยศมากขึ้น’

ชิวหย่งยังคงเข้าใจจุดนี้  เขาประมาทเกินไป  และพวกเขาจึงตกไปสู่ความสูญเสียในที่สุด  การพูดอะไรต่อไปมีแต่จะเป็นเหตุให้เขาถูกเยาะเย้ย  เขาไม่จากไป แต่พูดอย่างเย็นชา “เจ้าไม่ให้เราจากไปใช่ไหม?  ได้เลย!  เจ้าต้องการหน่วงเหนี่ยวข้าไว้ เอาเลย ใช้วิธีอะไรก็ได้ที่พวกเจ้ามี  ข้าต้องการรอและดูว่าเจ้าจะส่งข้ากลับยังไงเมื่อเวลามาถึง”

ด้วยเหตุนี้เขาไม่พูดอีกต่อไป และนั่งลงกับพื้น  องครักษ์คุ้มกันเขาก็นั่งลงกับพื้นล้อมเขาไว้

พวกคนสังเกตการณ์เห็นด้วยกับการกระทำของชิวหย่งในใจ  ชิวหย่งเอาตัวเองโยนไปให้อีกฝ่ายหนึ่งทำให้กลุ่มการค้าเมซฟิลด์อยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก  แต่ทุกคนเข้าใจว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์กลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตกับตระกูลชิวจริงๆ แล้ว และทั้งสองฝ่ายจะไม่หยุดจนกว่าจะตายไปข้างหนึ่ง  การตอบโต้ของตระกูลชิวจะต้องรุนแรงแน่นอน  ถ้าตระกูลชิวไม่สามารถคลี่คลายเรื่องเกี่ยวกับกลุ่มการค้าเมซฟิลด์โดยเร็ว  พวกเขาจะกลายเป็นตัวตลกในแวดวงสังคมชั้นสูง  และชื่อของพวกเขาจะตกไปอยู่ในส่วนลึกของประวัติศาสตร์ทวีปกวงหมิง

จี๋เจ๋อไม่กลัวเกรง แต่เต็มไปด้วยความผิดหวัง  ‘ที่สำคัญ เขาจะอยู่ไปเรื่อยๆ จริงๆ หรือ? มันยังไงกันพวกตระกูลชั้นหนึ่ง?’

เขาโบกมืออย่างผิดหวังทำให้สมาชิกทั้งหมดผู้นั่งอยู่ข้างจ้องมองชิวหย่ง และพวกองครักษ์ของพวกเขากรูกันออกมาและมัดพวกเขาไว้

ผู้สังเกตการณ์พูดไม่ออก  ‘พวกเขากล้ามัดพวกชิวหย่ง!  กลุ่มการค้าเมซฟิลด์น่ากลัวจริงๆ!’

ชิวหวินฉีใจเย็น  ตระกูลชิวไม่มีทางเลือกอีกต่อไป  นอกจากย่ำกลุ่มการค้าเมซฟิลด์ให้ราบคาบ  พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น

 “อีกสองวัน  เราจะกลับมาในอีกสองวัน”

ชิวหวินฉีพูดอย่างเฉยเมย ไม่มีใครสามารถบอกได้จากสีหน้าของเขาว่าโกรธหรือดีใจกันแน่

คลอเดียรู้ว่าชิวหวินฉีพูดถึงการเตรียมตัวตอบโต้  นางลังเลเล็กน้อย จากนั้นแข็งใจถาม  “ใครจะมาหรือ?”

หน้าชิวหวินฉีมีแววเคารพ แต่ลึกในดวงตาของเขา มีทั้งกลัวและเคารพ  มันกลัวลึกๆ  กลัวจนตัวสั่นเล็กน้อย ไม่มีใครสังเกตว่าเสียงของเขาสั่นเล็กน้อย  “พี่ชายของข้าและทหารส่วนตัวของเขา”

 ‘อีกสองวันให้หลัง กลุ่มการค้าเมซฟิลด์จะเป็นพื้นดินที่มีแต่ซากปรักหักพัง’

คลอเดียหรี่ตา  ตาของนางเต็มไปด้วยความกลัว ราวกับว่านางได้ยินข่าวที่น่ากลัวที่สุดในโลก  ไม่เพียงแต่นางเท่านั้น  แม้แต่คุณชายสูงศักดิ์อื่นก็ยังมีแววหวาดกลัว  มีสองสามคนที่กลัวจนตัวสั่นตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า

 “ข้า...ข้าคิดว่ามีเรื่องต้องไปจัดการ...”  คลอเดียตะกุกตะกักพูด

คนที่เหลือก็ยังพูดว่าพวกเขามีเรื่องที่ต้องไปจัดการเหมือนกัน

 “เป็นไปได้ไหมว่าทุกคนไม่ต้องการพบกับพี่ชายของข้า?”  ชิวหวินฉีมองดูทุกคน  เสียงหัวเราะของเขาเป็นธรรมชาติ  “ข้าคิดว่าพี่ชายของข้าต้องการพบกับทุกคนนะ”

ทุกคนหน้าซีดทันที