ยอดยุทธไร้เทียมทาน ตอนที่ 897 ความตายของชาร์ลส์

ตอนที่  897  ความตายของชาร์ลส์

ชาร์ลส์รู้สึกตัวว่าไม่ปลอดภัย อาจเป็นเพราะความจริงที่ว่าโซเฟียไม่ได้อยู่ใกล้เขา  ตั้งแต่ยังเด็กโซเฟียมักเป็นองครักษ์พิทักษ์เขาอยู่เสมอ แทบจะไม่แยกจากกัน แม้ว่าหน่วยอัศวินพิเศษกวงหมิงก็ไม่เคยลาดตระเวณห่างไกลจากเขา

เมื่อไม่มีโซเฟียอยู่ใกล้ๆ  ก็รู้สึกเหมือนกับว่าวิหารที่คุ้นเคยกลายเป็นว่างเปล่า

ชาร์ลส์มีความเข้าใจผิดว่าดูเหมือนมีดวงตาที่คอยสังเกตเขาอยู่เงียบๆจากในเงาด้านหลังเขา

เขาหัวเราะเยาะตนเอง  ‘นี่คือวิหาร ที่ซึ่งพลังงานแสงสว่างแข็งแกร่งมากที่สุด  แล้วจะมีเงาซ่อนอยู่ได้ยังไง?’ วิหารซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งแสง มีแสงเจิดจ้าเข้มข้นโดยรอบ  เป็นแสงที่อ่อนโยน อบอุ่น ขณะที่แสงสว่างมีอยู่ทั่วไปในวิหาร

 ‘แสงคือความนิรันดร์’

 ‘บางทีข้าคงจะไม่คุ้นเคยกับการไม่มีโซเฟียอยู่ใกล้ๆ’ ชาร์ลส์หัวเราะ

เมื่อคิดเกี่ยวกับสถานการณ์แล้ว ชาร์ลส์ขมวดคิ้ว  ในอดีตเมื่อเขามีปฏิสัมพันธ์กับตระกูลที่มีชื่อ  เขามักรู้สึกว่าพวกเขามักจะเชื่อฟังต่อวิหาร  แต่ตอนนี้พวกเขาทำลายความคิดของเขาไปหมด ซึ่งเป็นวิธีที่เขาเข้าใจถึงเหตุผลที่ผู้อาวุโสตระกูลต้องการปราบปรามพวกตระกูลต่างๆ

ตระกูลที่มีชื่อเสียงเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่มีเขี้ยว กรงเล็บและดูเหมือนจะเชื่อง   แต่สัตว์ร้ายก็ยังเป็นร้าย ไม่ว่าพวกมันสามารถปลอมตัวได้ยังไงก็ตามเมื่อถึงช่วงเวลาที่สำคัญ  ความดุร้ายของพวกมันมักจะปรากฏออกมาเสมอ

ภายในตระกูลชิวชาร์ลส์พึมพำกับตนเอง  เหมือนกับกำลังครุ่นคิด

สำหรับชาร์ลส์ความขัดแย้งระหว่างตระกูลชิวและกลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นตระกูลชิวเริ่มก่อน  ‘พวกเขาต้องการส่งข้อความอะไรไปให้ตระกูลอื่นกันแน่?’

ความขัดแย้งระหว่างกลุ่มการค้าเมซฟิลด์และตระกูลอลิซาเบธเป็นความขัดแย้งสองตระกูลระดับเดียวกัน  ตระกูลชิวไม่มีเหตุผลจะเข้าไปแทรกแซงเอง  แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้หนุนหลังตระกูลอลิซาเบธก็ตาม  ชาร์ลส์รู้พฤติกรรมของตระกูลชั้นสูง  ถ้าตระกูลระดับสูงหาเรื่องกับตระกูลอลิซาเบธ  ตระกูลชิวจะต้องลงมือ  แต่ถ้าตระกูลอ่อนแอกว่าเอาชนะตระกูลอลิซาเบธได้  ตระกูลชิวจะไม่ลงมือแน่นอน

 ‘เพราะพวกเขาจะได้ความอับอายขายหน้า’

 ‘ถ้าบริวารของพวกเขาเองไม่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ระดับเท่ากัน  จะมีคุณสมบัติอะไรให้พวกเขาเป็นบริวารตระกูลชิว

ชาร์ลส์แค่นเสียงใส่ต่อข่าวลือที่กระจายไป  กล่าวกันว่ากลุ่มการค้าเมซฟิลด์เป็นฝ่ายเริ่มตอแยซึ่งสำหรับเขาเป็นเรื่องไร้สาระ  ‘ความแข็งแกร่งของตระกูลเมซฟิลด์ก็งั้นๆ  พวกเขาไม่สามารถสร้างการคุกคามอะไรๆ กับตระกูลชิวได้  ทำไมชิวเป่ยฟงถึงส่งทหารของเขาไปเอาหน้าด้วย?’

 ‘ถ้าตระกูลชิวต้องการสร้างอำนาจ  พวกเขาไม่ควรต่อต้านกับตระกูลอื่น  แต่ควรทำต่อวิหาร’

ชาร์ลส์ไม่ชอบการกระทำของตระกูลชิว  ถ้าตระกูลชิวเป็นฝ่ายผิด ดังนั้นเขาจึงใช้วิธีแบบนั้นแสดงอำนาจพลังของพวกเขา  เขาจะมีความรู้สึกที่ดีต่อพวกเขามากขึ้น  วิหารกวงหมิงยินดีร่วมมือกับตระกูลชั้นสูงอยู่แล้ว  แต่เมื่อตระกูลชิวมาถึงในทวีปเซียนพวกเขาไม่ทำแม้แต่เดินทางเข้ามาที่ตำหนักกวงหมิงเพื่อทักทายเคารพประมุขผู้อาวุโส  พวกเขาไม่ทักทายเขา  ไม่ทำตามมารยาทอะไรที่เป็นการทักทายที่ตำหนักกวงหมิง  แต่กลับเริ่มลงโทษเพื่อเป็นการเตือนคนอื่นๆ

ชาร์ลส์โกรธ,  ตระกูลชิวไม่เคยเห็นวิหารอยู่ในสายตา และเนื่องจากเขาเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ ตระกูลชิวจะไม่เปิดเผยความตั้งใจที่จะเผชิญหน้าเขา

เขาส่งโซเฟียไปดูตระกูลชิว  ถ้าตระกูลชิวกล้าขัดคำสั่งวิหาร  เขาจะลงโทษพวกเขาเป็นการเตือนตระกูลที่เหลือ

มีตระกูลชั้นสูงอยู่มากมาย  ถ้าเขาไม่ฆ่าคนสักคนหรือสองคน  ก็จะไม่มีใครฟังคำสั่ง

ชาร์ลส์รู้ว่านั่นเป็นบททดสอบที่ประมุขผู้อาวุโสมอบให้  ถ้าเขาสามารถควบคุมและจัดการสถานการณ์ได้  สถานะของเขาจะไม่ถูกโยกคลอน  ถ้าเขาทำไม่ได้  เขาจะตกอยู่ในอันตราย

เมื่อรู้สึกถึงอันตราย  ชาร์ลส์รู้ว่าเขาต้องสู้  ไม่อย่างนั้นก็ตาย

มีโซเฟียนำกองกำลังอัศวินพิเศษกวงหมิง  ไม่มีตระกูลใดกล้าต่อต้านพวกเขา

ทหารคนหนึ่งเดินขึ้นมาหาและเรียนด้วยความเคารพ  “ฝ่าบาท,  ประมุขผู้อาวุโสขอให้ท่านมาหา”

ชาร์ลส์จำทหารได้ และพยักหน้า  “ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”

ชาร์ลส์เดินเข้าไปในตำหนัก  อัศวินกวงหมิงผู้เฝ้าประตูเดินตามเขา  โซเฟียพาหน่วยอัศวินกวงหมิงออกไปข้างนอก  แต่เหลืออัศวินไว้สิบคนเพื่อประกันความปลอดภัยของชาร์ลส์  แม้ว่าชาร์ลส์จะไม่เห็นความจำเป็น  แต่เขาก็ซาบซึ้งการกระทำของนาง

ทหารเดินนำชาร์ลส์เดินตามหลัง  ชาร์ลส์ถาม   “มีอะไรเกิดขึ้น?”

 “ดูเหมือนจะเป็นเรื่องตระกูลชิว”  ทหารคนหนึ่งขมวดคิ้วและพูดขึ้น

ชาร์ลส์คิดอยู่ชั่วขณะ  ‘หรือว่าประมุขผู้อาวุโสมีอะไรกับตระกูลชิว?  มีประมุขผู้อาวุโสยืนยันด้วยตนเอง,  เขาไม่สามารถทนต้านทานพวกเขาได้แน่  ถ้าเป็นประมุขผู้อาวุโส,  เขาจะจัดการพวกนั้นได้ยังไง?  ประมุขผู้อาวุโสมีสายตามองการณ์ไกลที่ยิ่งใหญ่  ใครจะรู้ว่ามีอะไรลึกในใจ

ความคิดชาร์ลโบยบินไปไกล ในเวลาอันรวดเร็ว ใครก็ตามจะรู้สึกถึงแรงกดดันเมื่อมาถึงประมุขผู้อาวุโส  เขาเองก็ไม่ยกเว้น  ผู้ที่ยกเว้นอยู่คนเดียวก็คือโซเฟีย

ทหารนำชาร์ลส์มาถึงทางเข้าด้านข้างห้องโถงใหญ่และหยุดเดิน คำนับเขา “ฝ่าบาท ได้โปรด, ประมุขผู้อาวุโสอยู่ข้างใน”

ชาร์ลส์สำรวมความคิดและมองดูห้องโถง  ‘ที่นี่เงียบงัน  ประมุขผู้อาวุโสมักชอบที่อย่างนั้นเสมอ แม้จะมีตำแหน่งสูงส่ง  ประมุขผู้อาวุโสก็ค่อนข้างเรียบง่าย  เป็นเรื่องหนึ่งที่ทุกคนในวิหารนับถือ’

 “พวกเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่”  ชาร์ลส์พูดกับอัศวินทั้งสอง

อัศวินทั้งสองรับคำและยืนอารักขา  เนื่องจากตำแหน่งของพวกเขาสูงส่ง  พวกเขาจึงสามารถเข้าตำหนักได้ง่ายสะดวกสบาย  และมีเพียงเหตุผลเดียวที่พวกเขาไม่สามารถไปตามอำเภอใจได้ เป็นเพราะประมุขผู้อาวุโส

โซเฟียไม่กลัวประมุขผู้อาวุโส นั่นเป็นเพราะความสัมพันธ์ของนางกับประมุขผู้อาวุโสเหมือนกับบิดากับบุตรี แต่ประมุขผู้อาวุโสไม่ได้ออกหน้ากับคนที่เหลือ และพวกเขาเคยเห็นแค่เพียงสองสามครั้ง  นอกจากนี้ เพลิงศักดิ์สิทธิ์ประมุขผู้อาวุโสมีอยู่รอบตัวนั้น สามารถปล่อยแรงกดดันที่หนาแน่นรุนแรงจนพวกเขารู้สึกกลัว

ทหารสองคนยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก ความจริงก็กังวลว่าฝ่าบาทอาจเรียกหาพวกเขาให้เข้าไป

ทันใดนั้นความผันผวนของพลังแหลมคมที่แทบตรวจสอบไม่ได้ก้องออกมาจากภายในห้อง  อัศวินทั้งสองสีหน้าเปลี่ยน และวิ่งเข้าไปโดยไม่ลังเล

เพียงแค่ทั้งสองคนเข้าไปเท่านั้น พวกเขาเห็นโอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์กำลังนอนอยู่บนพื้น

นัยน์ตาของพวกเขาเบิกกว้าง  คอของเขามีรูขนาดเท่ากำปั้น มีเลือดฉีดออกมาจากลำคอของเขา

อัศวินทั้งสองสะท้านราวกับถูกฟ้าผ่า  พวกเขาค่อยตั้งหลักได้หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที  ‘ลอบสังหาร!  โอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์ถูกลอบสังหาร!’

ภายในห้องโถง โอรสศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์ถูกลอบสังหาร

อัศวินทั้งสองคนหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ เรื่องอย่างนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์วิหาร  วิหารเข้มงวดเรื่องความปลอดภัย  และคนนอกไม่สามารถลอบเข้ามาได้

 ‘คนภายนอกไม่มีทาง จุดทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของคนภายในที่วางแผนทุกอย่างละเอียดลออ

ทั้งสองคนคิดถึงทหารที่เดินนำทางทันที หนึ่งในอัศวินหายวับไปปรากฏนอกห้องโถงใหญ่ทันทีและเมื่อนั้นเองเขาถึงได้เห็นศีรษะของทหารผู้นั้นถูกกระแทกแหลกไปแล้ว

เสียงเตือนภายในโหยหวนดังก้องไปทั่ววิหาร

เมืองหิมะขาว

สีหน้าโซเฟียเปลี่ยนไป  นางกุมหน้าอกนางราวกับว่ามีมีดแทงเข้าไปในหัวใจของนาง  ร่างนางสั่นสะท้านอย่างไม่ได้ตั้งใจ

 “ฝ่าบาท...”

ร่างของนางสั่นสะท้านอย่างรุนแรง  นางงอตัวลงเหมือนกับว่ากำลังได้รับความทรมานจากความเจ็บปวดและเศร้าโศกรุนแรง

อัศวินพิเศษกวงหมิงทุกคนรอบตัวนางตกใจ  พวกเขาไม่เคยเห็นผู้บัญชาการเจ็บปวดช่วยตัวเองไม่ได้อย่างนั้นมาก่อน

หนึ่งในอัศวินถามขึ้น  “ผู้บัญชาการ!, เกิดอะไรขึ้นกับฝ่าบาท?”

โซเฟียพยายามยืนตัวตรงแม้ว่านางจะสั่นบ้าง  แต่นางอดทน  ใบหน้าซีดของนางไม่มีสีเลือด  ตาของนางลึก ตลอดทั้งตัวเปล่งกลิ่นอายน่ากลัว

 “ชาร์ลส์ตายแล้ว!”

โซเฟียเปล่งคำพูดแต่ละคำอย่างชัดเจน  รังสีฆ่าฟันทะลักอยู่ทั่วตัวนาง  ตอนนี้นางเหมือนกับยมทูตที่ออกมาจากนรก

 “ฝ่าบาทสิ้นพระชนม์?”

อัศวินพิเศษกวงหมิงตะลึง  อารมณ์ของพวกเขาพลันว่างเปล่าและเต็มไปด้วยความโกรธอย่างรวดเร็ว

 ‘ฝ่าบาทถูกปลงพระชนม์!’

 ‘โอวพระเจ้า!  เป็นไปได้ยังไง?’

 ‘ใครทำ?’

 “ต้องเป็นการกระทำของพวกตระกูลชั้นสูงเหล่านั้น”

เสียงของนางเย็นชา  “มือสังหารต้องคุ้นเคยกับวิหารมีความสามารถและพลังทั้งควบคุมเวลาได้อย่างแม่นยำ ไม่มีใครอื่นทำเช่นนั้นได้”

 “แต่ว่าใครกันเล่า?”  หนึ่งในอัศวินถามด้วยความโกรธ

 “ข้าไม่รู้ว่าใคร”  โซเฟียตอบอย่างเย็นชา  ขณะที่นางชักดาบที่เอวนาง  “แต่ข้ารู้ว่าตระกูลชิวจะหลีกความรับผิดไปไม่ได้  ก่อนนี้ข้ารู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลก  ทำไมชิวเป่ยฟงถึงได้มาเมืองหิมะ?  ตอนนี้ข้ารู้แล้ว  เป้าหมายของพวกเขาเพื่อให้เราระดมกำลังทหารออกห่างจากฝ่าบาท”

อัศวินพากันโกรธแค้นกันหมด

 “ฆ่าพวกมันให้หมด!”

 “เราควรจะฆ่พวกตระกูลชั้นสูงให้หมด!”

 “เราจะปล่อยพวกเขาไปไม่ได้!”

โซเฟียชักดาบออกมาแล้วมองดูรอบๆ น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟัน  “วิหารมีคนทรยศที่สมรู้ร่วมคิดกับตระกูลชั้นสูงและเข้านอกออกในได้  ด้วยความตายของฝ่าบาท  ใครจะได้ประโยชน์?  คนอื่นๆ ที่มีศักยภาพ ผู้อาวุโสวิหารจะต้องขอให้เลือกโอรสศักดิ์สิทธิ์คนใหม่  วิหารจะต้องมีโอรสศักดิ์สิทธิ์  นอกจกนี้ยังเป็นช่วงเวลาที่วิกฤติมาก  เป็นโอกาสสมบูรณ์แบบที่พวกเขาจะได้รับเลือกโดยที่ความคิดเล็กๆ น้อยๆ ก่อให้เกิดผลกระทบตามมา พวกตระกูลชั้นสูงเหล่านี้ทั้งหมดสามารถผนึกกำลังกันและบีบบังคับวิหารสละอำนาจ และเพื่อเห็นแก่ภาพรวม แม้แต่ประมุขผู้อาวุโสก็จะต้องก้มหัวให้”

ทุกคนตกตะลึงขณะที่ฟังโซเฟียอธิบาย หนึ่งในอัศวินอารมณ์ร้อนพูดออกมา  “หรือว่าพวกเขาไม่กลัวว่าสถานการณ์จะพังทลาย?”

 “พวกเขากลัว แต่พวกเขาเห็นได้ชัดมากกว่าว่าเป็นเพียงโอกาสเดียวที่จะทำให้วิหารก้มหน้าให้”  โซเฟียสงบจิตใจได้แล้วและกลายเป็นเย็นชา  “เพราะเราแม้จะกลัวมาก  แต่พวกผู้อาวุโสวิหารจะกลัวมากกว่า”

ทุกคนยังคงเงียบ  พวกเขาตกใจกับการคาดเดาของผู้บัญชาการของเขา

บางคนพูดทำลายความเงียบ  “อย่างนั้นตอนนี้เราจะทำยังไง?”

 “เราต้องล้างแค้นให้ชาร์ลส์”  ตาของโซเฟียเป็นประกายเย็นชา  “ชิวเป่ยฟงต้องตาย!”

 “แต่เราไม่มีข้อพิสูจน์”

โซเฟียเดินออกมาและพูดโดยไม่หันหน้ากลับมา  “เราไม่ต้องการข้อพิสูจน์”