เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 647 ดู..มีดาวตก

ตอนที่  647  ดู..มีดาวตก

เมื่อใบหน้าสีเทาของหย่งฮุยปรากฏขึ้นหลังจากควันสลายไปแล้ว

รูปลักษณ์ของเขา

ดูทุลักทุเลน่าตลกมาก

เป็นความเหลือเชื่อและสับสน แม้ว่าเขี้ยวแสงไม่ได้ไวที่สุดในแดนสวรรค์ แต่คงไม่มีปัญหากับการติดอันดับหนึ่งในสิบ

อย่างไรก็ตามมันไม่อาจทาบรัศมีแสงอุษาของศัตรูได้เลย  ที่น่าผิดหวังที่สุดก็คือก่อนที่แสงอุษาจะโจมตี  หย่งฮุยสามารถเห็นได้ชัดเจนว่าสตรีผู้รวมพลังของนางตามวิธีปกติ  แต่กลับไวกว่าเขี้ยวแสง  นั่นเป็นเรื่องไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิง!  เขายกมือและชี้นิ้วไปที่ศัตรู  เขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เขาเห็นเขี้ยวแสงของเขาแพ้ในเรื่องความเร็ว

ไม่, ศัตรูต้องใช้กลอุบายแน่นอน!

เอาอีกครั้ง เดี๋ยวเขาก็คงจะรู้

แสงอุษา! ของเจ้าเมืองโล่วฮัวยกมือพร้อมกับที่หย่งฮุยทำ  นางไม่ได้ทำตามขั้นตอนแรก แต่ก็ทำได้ในจังหวะเดียวกับหยุ่งฮุย และในเวลาที่น้อยยิ่งกว่าเสี้ยววินาที นางก็เคลื่อนไหวแสงอุษาได้ทันที  ความเคลื่อนไหวของนางไม่สามารถไวกว่าเขี้ยวแสงที่กระทำการตามนิ้ว  อย่างไรก็ตาม ฉากภาพที่ทำให้คนอับอายแทบตายก็คือแม้ว่านางจะต้องใช้เวลารวบรวมพลังงาน  แต่นางก็ระเบิดพลังอุษาที่ไวกว่าเขี้ยวแสง

ในขณะที่หย่งฮุยโจมตีแสงอุษาก็มาถึง

หย่งฮุยปลิวกระเด็นอีก

ถ้าเจ้าเมืองโล่วฮัวอยู่ในระดับปราณฟ้าหรือว่าอสูรแสงอุษาของนางเทียบเท่านักสู้ปราณฟ้า  หย่งฮุยคงล้มไปแล้ว  เขาคงไม่มีโอกาสหลบ เขาจะไม่มีเวลาได้ตั้งตัว  พอนางโจมตีก็ตรงเข้าที่ตัวหย่งฮุย

ตลอดชีวิตของเขา  เขามีแต่เอาชนะคนอื่นโดยใช้ความเร็วของเขา

แม้แต่แดนสวรรค์ มีศัตรูผู้ใดที่มีความเร็วเท่ากับเขี้ยวแสงบ้าง

มีเพียงสิ่งเดียวที่สามารถเอาชนะหย่งฮุยได้ก็คือการไม่ยอมให้เขี้ยวแสงได้ใช้ความเร็ว เพียงเท่านั้นก็ข่มเขาได้แล้ว  เป็นพลังที่ข่มได้อย่างสิ้นเชิงไม่ต้องคำนึงถึงพลังของเขี้ยวแสง ก็เอาชนะเขาได้โดยตรงแล้ว เขาไม่คาดฝันเลยว่าหลังจากที่เขาเข้ามายังหอทงเทียนซึ่งลดพลังปราณฟ้าไปหนึ่งระดับ  แต่เขาก็แพ้ใครไม่แพ้ กลับมาแพ้นักสู้ปราณดินระดับสี่

เรื่องแบบนี้เขาไม่อยากจะเชื่อเลย  อย่าว่าแต่คนอื่น

เป็นไปไม่ได้!  นี่เป็นไปไม่ได้!  ภูตแสงของหย่งฮุยสามารถรักษาบาดแผลบนร่างของเขาได้โดยง่าย  นอกจากนี้ ในฐานะเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับสี่ เขาแทบจะละเลยพลังแสงอุษาของเจ้าเมืองโล่วฮัวได้

แต่ปัญหาก็คือเขาไม่สามารถยอมรับผลกระทบกระเทือนเช่นนี้ได้

ความรู้สึกเหมือนยักษ์ไตตันที่ถูกคนแคระเอาชนะได้  หรือเหมือนกับมังกรพ่ายแพ้แมลงตัวเล็กๆ

หย่งฮุยโกรธอยู่ในใจจนแทบกระอักโลหิต

เขาชูแขนอีกครั้งต้องการจะด่าทอเจ้าเมืองโล่วฮัว  แต่หญิงสาวเข้าใจผิดเขากำลังจะโจมตีอีกครั้ง ดังนั้นนางจึงยิงแสงอุษาเป็นครั้งที่สาม

หัวหน้าหย่งฮุยผู้น่าสมเพชปลิวไปในอากาศและร่วงลงน้ำ น่วมไปทั้งตัวและหมดแรง

จงกวน ไป๋หม่าและเฮยถู สามคนที่พ่ายแพ้ไปแล้วหวาดกลัว ตาค้างเหมือนกับผีดิบซอมบี้  คนผู้หนึ่งที่ตัวดำตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมเผ้ายุ่งเหยิงยิ่งกว่ารังนก นั่นคือหย่งฮุยจริงๆ หรือ? นั่นคือหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างหย่งฮุยที่เอาชนะเขาได้หรือ?  ทั้งสามคนมองหน้ากันเองและกลืนน้ำลายอย่างหวาดผวา

ช่างน่ากลัว ไม่เพียงแต่คุณชายสามตระกูลเย่เท่านั้น ยังมีคนที่ไม่ธรรมดาอยู่รอบๆ ตัวเขาอีกหรือนี่

สตรีผู้นี้ไม่ได้ปรากฏตัวในสนามรบเก่อนนี้  ถ้านางออกมา ก็จะเป็นสามคนนี้แทนที่จะกลายเป็นหย่งฮุยผู้โชคร้าย

การยอมแพ้ต่อคุณชายสามตระกูลเย่ว์เป็นเรื่องฉลาดแน่นอน  พวกเขาอาจค่อนข้างผิดหวังอยู่บ้าง  เพราะพวกเขาทั้งสามเป็นนักสู้ระดับปราณฟ้า พ่ายแพ้แต่นักสู้ปราณดินระดับสี่ และเป็นเรื่องน่าอับอายอยู่บ้าง  แต่ความภูมิใจของพวกเขาตอนนี้  ใครจะรู้ว่าคนผิดปกติธรรมดาที่คุณชายสามตระกูลเย่ว์นำมาด้วยจะมีอยู่กี่คน  และแค่ทัณฑ์สวรรค์ก็เพียงพอทำให้เขาปวดหัวพออยู่แล้ว และตอนนี้กลับมีหญิงงามที่ไม่รู้จักเพิ่มเข้ามาอีก

ข้าเข้าใจแล้ว หัวหน้าหย่งฮุยเข้าใจแล้ว

อสูรแสงอุษาของสตรีผู้แตกต่างจากเขี้ยวแสงของเขา

ในกระบวนการโจมตี เขี้ยวแสงมีขีดจำกัดเวลา  แม้ว่ามันจะรวดเร็ว แต่มันมีขีดจำกัดหนึ่งวินาที นั่นหมายความว่า ต้องใช้เวลาในการยิง มันแค่เร็วเกินไป และมันถูกเร่งรัดตลอดเวลา จึงเป็นธรรมดาที่ศัตรูไม่มีเวลาโต้ตอบ

อย่างไรก็ตามแสงอุษาของนางไม่มีขีดจำกัดเวลา  นั่นเป็นแค่เพียงความคิดอย่างหนึ่ง  ไม่มีช่วงเวลาเริ่มต้นของการโจมตีของสตรีผู้และพลังโจมตีที่มาถึงร่างของหย่งฮุย มันใช้เวลาไม่ถึงครึ่งวินาที  เขี้ยวแสงของเขาไม่อาจเทียบได้กับความเร็วของแสงอุษาของนาง  อีกจุดหนึ่งก็คือเมื่อเขาชูมือเตรียมโจมตี  เขาพบว่าเขาต้องยกมือและเล็งไปที่ศัตรูของเขา

ไม่มีอะไรผิดปกติในเรื่องนั้น  แต่สตรีนางนั้นทำได้อย่างเป็นธรรมชาติเหมือนกับหายใจและหัวใจเต้น

พวกเขาไม่อยู่ในระดับเดียวกัน

บางทีสตรีผู้นั้นคงฝึกมาเป็นพันครั้งจนถึงระดับที่นางไม่จำเป็นต้องยกมือขึ้นเล็ง  นางแค่โจมตีตามสัญชาตญาณ  ถ้าเขามีโอกาสกลับไปแดนสวรรค์  เขาจะฝึกเขี้ยวแสงให้มากกว่าพันครั้ง เพื่อที่ว่าเขาจะได้ใช้เขี้ยวแสงโดยไม่ต้องใช้นิ้วสั่งการ

เขาเสียใจที่เขาไม่เข้าใจเรื่องง่ายๆ นี้จนกระทั่งวันนี้

เป็นที่มั่นใจได้เลยว่าเขี้ยวแสงจะต้องแข็งแกร่งมากกว่าแสงอุษานั่น

อย่างไรก็ตาม เจ้าของอสูรแสงอุษาก็ดีกว่าเจ้าของเขี้ยวแสงเป็นพันเท่าไม่ว่าจะเป็นการเรียกหรือควบคุม

ไม่ใช่แค่เรื่องของเขี้ยวแสงเท่านั้น  นี่เป็นการประชันกันระหว่างเจ้าของทั้งสอง  ถ้าพวกเขาสลับตำแหน่งกัน และสตรีนั้นใช้เขี้ยวแสงแทน  หย่งฮุยเชื่อว่าเขาคงถูกฆ่าไปแล้ว

เขาถึงกับหลั่งเหงื่อเยียบเย็นเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

โฮกกกกกกก!

ทันใดนั้นมังกรเขาเดียวควันดำโจมตีอยู่ในท่ามกลางควันดำ มันพ่นเปลวไฟยาวมาทางเจ้าเมืองโล่วฮัว

หย่งฮุยคิดว่าเจ้าเมืองโล่วฮัวคงจะใช้แสงอุษายิงใส่อสูรของเขา  อย่างไรก็ตามเหตุเปลี่ยนแปลงในสถานการณ์ทำให้เขาต้องต้องมองด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ

เด็กสาวครึ่งจิ้งจอกครึ่งมนุษย์ปรากฏออกมาข้างหน้าของเจ้าเมืองโล่วฮัว แขนที่บอบบางของนางวาดไปมาอย่างช่ำชอง เช่นเดียวกันกับที่อสูรน้อยตาทองที่สร้างน้ำวนเพื่อดูดแมงมุมปีศาจ  แต่ความเคลื่อนไหวของนางมั่นคงและช่ำชองมากกว่า  ไม่ว่าจะเป็นความช่ำชองหรือพลัง ทั้งหมดอยู่ในระดับเชี่ยวชาญ

เปลวเพลิงของมังกรเขาเดียวทำให้นางใช้กระแสอากาศสร้างเป็นแนวโค้งและหมุนปั่นย้อนกลับไปด้วยความเชี่ยวชาญ เมื่อเสียงปังดังขึ้น เพลิงก็พุ่งกลับไปที่หัวขนาดใหญ่ของมังกรเขาเดียว

มังกรตาเหลือกด้วยความตกใจ

ราวกับว่ามันไม่อาจเชื่อได้ว่าเพลิงของมันสามารถเผาร่างของมันได้ยังไง

มันโกรธเกรี้ยว เด็กสาวจิ้งจอกที่แข็งแกร่งยังไม่ถึงหนึ่งในร้อยของมันบังอาจตอแยโทสะของมันได้ยังไง?

มังกรเขาเดียวพ่นควันจนมองไม่เห็นและพร้อมจะโจมตีศัตรูในม่านควัน บนผิวน้ำหย่งฮุยมองเห็นสีหน้าสงบเย็นของศัตรูและลอบอุทานในใจ ไม่ถูกต้องแล้ว  โดยไม่รีรอเขาเตือนมังกรเขาเดียว  ทันใดนั้นเขาเห็นว่าเด็กสาวจิ้งจอกผู้งดงามยิ้ม  ราวกับว่าเห็นคนโง่ที่แสดงกลอุบายโง่ๆ ที่แม้แต่เด็กอมมือก็ยังไม่ทำกัน

หางขาวด้านหลังนางโบกไปมาเบาๆ

มือทั้งสองของนางวาดไปมาในท้องฟ้า ราวกับว่าจิตรกรกำลังวาดภาพ

ทุกคนได้กลิ่นอย่างหนึ่ง

เป็นกลิ่นที่สดชื่น

ควันดำที่ครอบคลุมท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนรูปกลายเป็นดอกไม้สีดำทันที ราวกับว่ากลิ่นถูกปล่อยออกมาจากดอกไม้ดำเหล่านั้น  มังกรเขาเดียวที่ล่องหนไปชั่วขณะทำลายม่านล่องหนของมันทันทีและร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดปรากฏร่างในท้องฟ้า

มังกรเขาเดียวดูเหมือนจะเกลียดควันดำที่กลายเป็นดอกไม้ดำ  และมันรีบหนีออกห่างอย่างรวดเร็ว

มันหนีไปหาเจ้านายของมันด้วยความโกรธและสุดฝืน

มันไม่ยอมอยู่จนกระทั่งควันที่พ่นออกมาคลุมร่างและผิวของมันที่เริ่มสลายไปภายใต้แสงอาทิตย์และรีบกลับคืนเป็นปกติในที่สุด

จงกวนและคนอื่นๆ เริ่มจะเข้าใจ  มังกรเขาเดียวแข็งแกร่งทรงพลังมาก  แต่มันกลัวแสงอาทิตย์  มันไม่อาจสูญเสียควันเอาไว้ปกป้องตัวมัน  และถ้ามันสูญเสียการป้องกันตัวมัน ผิวของมันจะเป็นแผลพุพอง  สาวน้อยจิ้งจอกใช้ตรงจุดนี้สามารถขับไล่มังกรเขาเดียวที่ทรงพลังให้หนีไปได้ง่ายๆ ในการสู้กันระหว่างเจ้าเมืองโล่วฮัวและหัวหน้าหย่งฮุย ไม่ว่าจะเป็นเจ้าของหรืออสูรนักสู้ อดีตมักจะเป็นผู้ชนะเสมอ

ทั้งหมดที่พวกเขาขาดก็คือเวลา

ตราบใดที่พวกเขามีเวลาฝึกฝนเพียงพอ  พวกเขาจะสามารถเอาชนะนักสู้ปราณฟ้าได้

 “ถ้าเป็นกรณีนั้น และเจ้ายังคิดว่าเจ้าสามารถเอาชนะข้าได้  พวกเจ้าก็คิดผิดกันหมด ผิดอย่างสิ้นเชิง”  ความหยิ่งยโสของหัวหน้าหย่งฮุยกลับคืนมาที่ใบหน้าของเขา  ไม่มีข้อสงสัยใดๆ ทั้งนั้น เขาคือยอดฝีมือปราณฟ้าระดับสี่  ต่อให้เขี้ยวแสงของเขาไม่เร็วเท่าแสงอุษาของนาง  และมังกรเขาเดียวของเขาไม่สามารถต่อต้านสาวน้อยจิ้งจอกได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคู่ต่อสู้จะสามารถเอาชนะเขาที่เป็นนักสู้ระดับปราณฟ้าได้  ด้วยพลังแสงอุษาของนาง ต่อให้ไม่มีภูตแสงที่มีพลังรักษา อาศัยแค่เพียงพลังป้องกันของปราณฟ้าระดับสี่ ก็ไม่ใช่สิ่งที่นางสามารถท้าทายได้

 “อา,  ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าเป็นนักสู้ปราณฟ้า  ข้าคงไม่สามารถเอาชนะเจ้าได้, เจ้าคงเข้าใจผิด  เข้าใจผิดอย่างสิ้นเชิง”  เย่ว์หยางลอกเลียนแบบเขา 

เจ้าเมืองโล่วฮัวไม่สามารถเอาชนะหย่งฮุยได้  นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาเอาชนะไม่ได้

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็มาถึงด้านหลังของหัวหน้าหย่งฮุยแล้ว

จงกวนปิดตา

เขาผู้มีความสามารถเปลี่ยนและแปลงร่างได้ ยังไม่สามารถหลบวิชาท่าร่างของเย่ว์หยางได้  หย่งฮุยต้องแพ้อยู่แล้ว

อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าหัวหน้าหย่งฮุยไม่คิดอย่างนั้น  เขาหมุนตัวไปจ้องเย่ว์หยางอย่างใจเย็นและแค่นเสียงเหยียดหยามเย็นชา  “ท่าร่างที่ดี แต่จะใช้ทำอะไรได้? เจ้าเอาชนะข้าได้หรือ?  เพลิงอมฤตของเจ้า วงจักรล้างโลกของเจ้า เอามาทุ่มใช้เอาชนะข้าให้หมดเลย!  ได้หรือเปล่าเล่า? นี่คือโลกวารีเต็มไปด้วยกฎสวรรค์ห้ามใช้วิทยายุทธและห้ามก่อสงคราม ข้าไม่ได้ต่อต้าน และเจ้าไม่สามารถโจมตีข้าได้เช่นกัน!  ด้วยพลังของเจ้า ด้วยอสูรของเจ้า  เจ้าต้องการเอาชนะข้า สุดยอดนักสู้ปราณฟ้าระดับสี่หรือ?  ข้าแค่ยื่นหน้าข้าออกไป  เจ้าก็ทำอะไรข้าไม่ได้!”

เผียะ!

เย่ว์หยางตบเขาสองครั้ง

เขาไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย และนี่ไม่ใช่ความเคลื่อนไหวที่ถือว่าเป็นการปะทะกัน เพราะว่าถูกห้ามไว้ด้วยกฎห้ามการต่อสู้

หัวหน้าหย่งฮุยตะลึงในตอนแรก  แต่จากนั้นเขากลายเป็นโกรธ

เขาต้องการเอาคืนเย่ว์หยางด้วยต่อยและตบสักสองสามหมัด  อย่างไรก็ตาม การโจมตีด้วยรังสีและพลังงานฆ่าฟันถูกห้ามไว้ด้วยกฎห้ามใช้วิทยายุทธสู้  แต่นี้ทำให้อยากร้องไห้มากขึ้น  เว้นแต่ว่าเขาจะขับพลังของเขาและกำจัดเจตนาฆ่าของเขาและกวาดมือไปที่หน้าของเย่ว์หยางตามปกติ  เป็นไปได้ว่าจะลงมือโจมตี  แต่เห็นได้ชัดว่าเย่ว์หยางไม่ให้โอกาสเขา

เผียะ!  เย่ว์หยางตบเขาอีกครั้งก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้

เมื่อจงกวนเห็นเย่ว์หยางทำหยิ่งใส่หย่งฮุยอย่างนี้  เขาทั้งรู้สึกดีใจและละอาย  เขาดีใจเพราะหย่งฮุยผู้นี้เพิ่งเล่นงานพวกเขาสามคนอย่างหนัก  แต่ตอนนี้เขารู้สึกดีที่ได้เห็นเย่ว์หยางตบหน้าของเขา  สิ่งที่น่าอายก็คือเขาและสหายของเขานี้ทุกคนมากจากแดนสวรรค์  และพวกเขาคุ้นเคยกับการร่วมมือกัน  และตอนนี้ หย่งฮุยถูกเย่ว์หยางตบหน้า  นี่ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาเองนั่นแหละที่ถูกตบ

หัวหน้าหย่งฮุยรู้สึกโกรธ  มังกรเขาเดียวอ้าปากทันทีพยายามจะกลืนกินเย่ว์หยาง

ช่วงขณะที่มันเตรียมตัวจะกัดเย่ว์หยางเท้าข้างหนึ่งปรากฏขึ้นและยันใส่มังกรเขาเดียวกระเด็นออกไปร้อยเมตร เสียงระเบิดดังบึ้มมันกระแทกเข้ากับน้ำ  มังกรเขาเดียวอยู่ในสภาพทุลักทุเล  จงกวน ไป๋หม่าและเฮยถูเอามือปิดหน้า  ไม่มีความจำเป็นต้องดู  พวกเขารู้ผู้นี้เป็นใคร เป็นนางวัวสาวที่ครอบครองพลังของยักษ์ไตตันและหัวใจธรณีสารนั่นเอง

ฮึ่ม!  เมื่ออาหมันปรากฏตัว เย่ว์หยางเสริมเงายักษ์ให้นาง  นางปล่อยหมัดกระแทกใส่อกของหัวหน้าหย่งฮุย

 “หลีกไปให้พ้น” เขาต้องการชูมือ เสี่ยวเหวินหลีก็ออกมาอีก และใช้ทักษะพันธนาการของเธอหยุดความเคลื่อนไหวของเขาทันที  อาหมันไม่ใช่อสูรที่สุภาพอยู่แล้ว นางปล่อยหมัดออกราวกับดาวตกกระแทกใส่อกของหย่งฮุย  ในฐานะที่เป็นสุดยอดนักสู้ปราณฟ้าระดับสี่ ทันทีที่เขากลับมามีอิสระ  หย่งฮุยเริ่มรวบรวมพลังงานปกป้องตัวของเขาเอง  เขาพ่ายแพ้หมัดของอาหมัน  และคำรามใส่เย่ว์หยางด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งยโสแหบแห้ง  เจ้าต้องการทุบตีข้าด้วยพลังมากแค่นั้นเองหรือ?  ฮื่ม.. มันไม่มีอะไรเลย”

ภูตแสงที่กำลังโฉบลังมาที่ด้านหลังหัวหน้าหย่งฮุยรักษาอาการบาดเจ็บภายในให้เขาทันที และฟื้นฟูสภาพภายนอกให้เขาจนอยู่ในสภาพปกติ

ด้วยพลังป้องกันของหย่งฮุย และพลังรักษาที่สุดจะแข็งแกร่งของภูตแสง

ต่อให้อาหมันเหวี่ยวหมัดเป็นพันครั้ง นางคงไม่สามารถทำอันตรายเขาได้

อย่างไรก็ตาม เย่ว์หยางยิ้มและถามหย่งฮุย  จริงหรือ?

เขาเพิ่มเงายักษ์ให้อาหมัน  และอาหมัดผสานงานกับทักษะพันธนาการของเสี่ยวเหวินหลี และโจมตีด้วยหมัดนี้  ในแง่พลังเมื่อเทียบกับพลังโจมตีก่อนนี้ และมันค่อนข้างมากไปนิดสำหรับหย่งฮุย  ภูตแสงรักษาเขาได้ทันเวลาทำให้ร่างกายของเขาฟื้นฟู

เมื่อเขาเห็นว่าเย่ว์หยางเพิ่งเงายักษ์ให้อาหมัน  เขารู้สึกว่าแข้งขาของเขาอ่อน

เขาไม่สามารถทนได้ถ้าเจ้าเด็กนี่ลงมืออีก

จงกวนและคนอื่นๆ ไม่สามารถทนดูได้ต่อไป  พลังของเจ้าผู้นี้ก็ไม่เลวแต่เมื่อเทียบกับเย่ว์หยาง  คุณชายสามตระกูลเย่ว์ผู้ไม่ธรรมดา  เขาก็ยังอ่อนแอห่างไกล  เขาต้องการสู้กับเย่ว์หยางหรือ? คงมีผลออกมาเพียงประการเดียว  และนั่นก็คือเจ็บตัว

อาหมันได้รับเสริมเงาปีศาจยักษ์อีกสิบร่างไล่ต่อยตีหย่งฮุย จนเขาแทบปัสสาวะราด และเขาไม่สามารถหลบได้  เพราะไม่ว่าเขาจะหนีไปที่ใด เย่ว์หยางเป็นเหมือนเงาติดตามตัว  และเขาจะไปดักอยู่ที่ทางถอย  เขาพบว่าเขาหนีมาหลายชั่วโมงแล้ว  แต่ก็ห่างออกไปเพียงครึ่งเมตรเท่านั้น  ถ้าร่างของเขาเคลื่อนไหวออกไปมากกว่าครึ่งเมตร  เย่ว์หยางผู้ว่องไวกว่าเขี้ยวแสงก็จะเข้ามาหยุดเขา  เขาไม่สามารถโจมตีเย่ว์หยางได้  แต่เย่ว์หยางสามารถใช้ร่างกายขัดขวางเขาไว้ได้  หัวหน้าหย่งฮุยไม่เคยนึกฝันเลยว่าภายใต้การจำกัดของกฎโบราณ  ยังมีวิธีต่อสู้ได้จริงๆ

 “งั้นก็มาแลกหมัดกัน!”  หย่งฮุยแค่นเสียง  ตราบใดที่ร่างของเขาสัมผัสกับร่างของเขา  พลังหมัดครึ่งหนึ่งของอาหมันจะถูกกำจัดออกไป

ความคิดของเขาทำให้เด็กหนุ่มดีใจที่โคเงาอาหมันมีหมัดที่หนักหน่วง

ถ้าเย่ว์หยางถูกหมัดอย่างนั้นเข้า เขาคงจะล้มลงแน่นอน

ความคิดของหย่งฮุยนับว่ายอดเยี่ยม

ความจริง มันไม่สามารถรู้ตัวได้!

เมื่อหัวหน้าหย่งฮุยถูกเย่ว์หยางใช้หมัดต่อยร่างของเขา  เขาพบว่าคุณชายสามตระกูลเย่ว์หายไป  เขาบินออกมาเหมือนลูกกระสุน  ถึงตอนนี้เขาตระหนักได้ว่าเขาถูกหลอก  เด็กหนุ่มแค่มาหยุดเขาเพื่อต้องการยืมพลังจากเขา  นี่เป็นกับดัก  เขาคำรามทันที  “เจ้าช่างเจ้าเล่ห์นัก”

เย่ว์หยางทำท่าเอามือป้องหน้าผากราวกับว่าเขากำลังมองดูระยะไกล  เขาตะโกนว่า “ดูสิ มีดาวตกกำลังพุ่งห่างออกไป!

จงกวน เฮยถูและไป๋หม่าทำท่าเป็นลมร่วงลงน้ำ