Panlong เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 10 สามปราสาทแห่งเมืองรอยัลวิง

เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 10 สามปราสาทแห่งเมืองรอยัลวิง

เมื่อได้ยินจำนวนทั้งสองเหล่านี้ลินลี่ย์คำนวณในใจทันที และเขาอดสะท้านใจไม่ได้

เส้นรอบอาณาเขตพันล้านกิโลเมตรหมายความว่าในเรื่องขนาด มีขนาดเป็นล้านล้านเท่าของพื้นที่พันกิโลเมตร!  แม้เมื่อสิบเมืองรวมกัน ในเรื่องขนาดก็มีขนาดแสนล้านกิโลเมตรของขนาดรวมแคว้นไนท์บลาส!  ร้อยล้านล้าน! ความแตกต่างขนาดนี้น่าตกใจเหลือเกิน

 “เฉพาะชนชั้นนำของแดนนรกเท่านั้นจึงจะสามารถสร้างพื้นที่ของตนเองในเมืองรอยัลวิงได้!” ลินลี่ย์รำพึงกับตนเอง

เด็กหนุ่มผมเขียวดีบาลาถอนหายใจ  “ถ้าในเวลาทั้งชีวิตของข้า  ข้าสามารถกลายเป็นพลเมืองของเมืองรอยัลวิงได้ข้าก็พอใจแล้ว  น่าเสียดาย, มันเป็นเรื่องยากมาก”  ดีบาลาไม่มีความมั่นใจในตนเองเพียงพอ

จะได้เป็นพลเมืองของเมืองหนึ่งในแดนนรกเป็นเรื่องที่คุ้มค่าควรแก่การภูมิใจ

ลินลี่ย์เพิ่งเข้ามาในแดนนรก  แม้ว่าเขาสามารถรู้สึกได้ถึงบางอย่างจากหนึ่งในจำนวนล้านล้านได้ แต่เขายังไม่ได้อยู่ที่นี่ยาวนานพอ  ดังนั้นความรู้สึกของเขาจึงไม่กล้าแข็งพอ

เมื่อแยกออกจากเผ่ามังกรดำ จำนวนการโจมตีของโจรที่พวกเขาเผชิญไม่มากนัก  ทั้งนี้เป็นเพราะกองกำลังโจรทั้งหมดที่ก่อตั้งในบริเวณนี้มาเป็นเวลาช่วงหนึ่งจะรู้เรื่องชนเผ่าท้องที่... และพวกเขารู้ว่าเผ่ามังกรดำที่อสูรโลหะกำลังรับใช้ขนส่งอยู่นั้นเป็นเช่นไร

อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยังเผชิญพบกับพวกโจรที่ต้องการจะหยุดพวกเขา

พ่อบ้านเอ็ดมอนด์และนักสู้อสูรสองคนไม่ใส่ใจกับพวกโจรเหล่านี้  ทั้งหมดที่พวกเขาทำก็คือปรากฏใบหน้าขู่ขวัญพวกโจรให้ตกใจ

วันที่สิบหกที่พวกเขาออกจากเผ่ามังกรดำ  ผู้โดยสารที่อยู่ห้องโดยสารหลังของอสูรโลหะก็ตื่นเต้นขึ้น  เมื่อมองผ่านโลหะใสออกไป พวกเขาสามารถเห็นเค้าเมืองขนาดใหญ่ที่สร้างจากแผ่นหินยักษ์สีม่วง

เมืองสีม่วงคือเมืองที่เปล่งกลิ่นอายโบราณสูงส่ง

เมืองรอยัลวิง!  หนึ่งในสิบเมืองใหญ่ของแคว้นไนท์บลาส!

 “นี่คือเมืองไนท์บลาสหรือนี่?”  ตาของบีบีฉายประกาย

ลินลี่ย์กับเดเลียสองคนมองดูเมืองขนาดมหึมาด้วยความตื่นเต้นเหมือนกัน เมืองที่มีอาณาบริเวณถึงพันกิโลเมตร  นี่คือสิ่งที่ไม่มีอยู่ในทวีปยูลาน  โดยเฉพาะอย่างยิ่งหินซึ่งใช้สร้างเมืองของแดนนรกสร้างขึ้นจากวัสดุที่แข็งพอๆ กับอดาแมนเทียม

 “ในที่สุดเราก็มาถึง!”  ลินลี่ย์พึมพำกับตนเอง

และจากนั้นหลายๆ คนภายในอสูรโลหะบินออกมา  คนของเผ่ามังกรดำรวมตัวกันในกลางอากาศ  และพ่อบ้านแอ็ดมอนด์กวาดสายตาของเขาผ่านทุกคนขณะพูดเสียงดัง  “ทุกคน!  จำเอาไว้ให้ดีอสูรโลหะของเผ่าเราจะกลับเผ่ามังกรดำเราหลังจากพระอาทิตย์สีเลือดตกและพระจันทร์ม่วงขึ้นสำหรับจุดรวมตัวของพวกเราอยู่ที่นี่  ถ้ามีใครพลาดเวลาไป เราจะจากไปทันที เราจะไม่รอพวกเจ้า”

ทุกคนเข้าใจกติกานี้ดี

 “ดีแล้วทุกคน เตรียมตัวจ่ายค่าธรรมเนียมเข้าเมืองด้วย”  เอ็ดมอนด์กล่าว จากนั้นนำกลุ่มคนบินตรงไปที่ประตูเมืองรอยัลวิง

ลินลี่ย์ เดเลียและบีบีกำลังมองดูเมืองของแดนนรกเพราะเป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็น  พวกเขารู้สึกว่าเป็นเรื่องใหม่และน่าสนใจ  ขณะที่ติดตามคนในเผ่าบินไป  พวกเขาจ้องมองดูเมืองหินสีม่วงที่เด่นสง่าและโบราณ

 “มีผู้คนมากมายนัก!”  บีบีหายใจถี่ด้วยความตื่นเต้นขณะที่เขาจ้องมองรอบๆ ตน

มีคนมากมายเกินไปที่ต้องการเข้าเมือง  พวกเขามาจากทุกสารทิศและต่อแถวยาวอยู่นอกเมือง  ไม่มีใครกล้าเร่งเข้าไปในเมืองนี้อย่างบุ่มบ่าม  แม้แต่พ่อบ้านเอ็ดมอนด์ก็ยังต้องเข้าแถวรอจ่ายค่าธรรมเนียมเหมือนคนธรรมดา

 “หือ?” ทันใดนั้นบีบีจ้องดูประตูเมืองด้วยความตกใจ  “คนชุดดำสองคนเข้าเมืองโดยไม่ต้องจ่ายค่าธรรมเนียม”

 “อสูร!”  ลินลี่ย์พบคำตอบนี้เช่นกัน

อสูรทั้งสองเดินเคียงไหล่กันโดยไม่ต้องต่อแถวเพื่อจ่ายค่าธรรมเนียม  พวกเขามุ่งตรงเข้าไปในเมืองรอยัลวิง  และทหารที่เฝ้าประตูเมืองรอยัลวิงไม่ได้ห้ามพวกเขาแต่อย่างใด

 “ทหารกองทัพเรดบุด,  ทหารประจำแคว้นและอสูร  คนสามประเภทเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าธรรมเนียมเข้าเมือง”  ดีบาลาเด็กหนุ่มผมเขียวอธิบายจากด้านหลังของลินลี่ย์  “พวกเขาได้รับสิทธิพิเศษบางอย่าง  ดังนั้นถึงได้มีหลายคนต้องการเข้าร่วมกองทัพเรดบุด กลายเป็นอสูรหรือเป็นทหารประจำแคว้น  โชคไม่ดี กองทัพเรดบุด, อสูรและทหารประจำแคว้นมีการคัดตัวที่เข้มงวดกวดขันยิ่งนัก”

ในไม่ช้าก็ถึงรอบของกลุ่มลินลี่ย์

แต่ละคนจ่ายคนละหนึ่งศิลาดำ และแล้วกลุ่มของลินลี่ย์ก็ได้เข้าเมืองรอยัลวิง

ระหว่างสู้รบเมื่อครึ่งปีที่แล้ว  ลินลี่ย์ได้ฆ่าเทพแท้สามตนซึ่งแต่ละคนก็มีแหวนมิติเก็บของซึ่งมีมูลของราคาเกือบพันศิลาดำและยังมีของอื่นอยู่ด้วย  อย่างไรก็ตามมีบางสิ่งที่ลินลี่ย์ไม่รู้จัก นั่นก็คือหินอาซูริช

มันมีลักษณะรูปแบบเดียวกับศิลาดำ  อย่างไรก็ตามกลิ่นอายที่แฝงอยู่ในหินอาซูริชจะกล้าแข็งมากกว่าศิลาดำ

ลินลี่ย์คาดเดาว่า... หินอาซูริชซึ่งมีขนาดเท่ากับศิลาดำน่าจะเป็นสกุลเงินชนิดหนึ่ง  เพียงแต่ นี่เป็นแค่การคาดเดา ลินลี่ย์ไม่รีบร้อนถามใคร  ที่สำคัญทั้งสามคนมีแหวนมิติของเทพแท้ทั้งสาม  ถ้ารวมกันแล้วจะมีหินอาซูริชอยู่ยี่สิบสามสิบชิ้น

เมืองรอยัลวิง

กลุ่มของดีบาลาและลินลี่ย์สามคนเดินเข้าไปในเมืองรอยัลวิงพร้อมกัน  ขณะที่เดินอยู่ในถนนกว้าง  พวกเขาจ้องมองสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่โดยรอบ  อาคารเหล่านี้มีกลิ่นอายที่หรูหราเก่าแก่  ทุกๆ สิ่งก่อสร้างจะถูกก่อสร้างในแบบที่เหมือนเป็นงานประติมากรรม

 “แม้ว่าพวกเขาจะไม่ถึงกับเป็นระดับปรมาจารย์ แต่ก็คงไม่ห่างกันมากนัก”  ลินลี่ย์มีคุณสมบัติพอจะตัดสินเรื่องนี้ได้โดยธรรมชาติ

เนื่องจากความรู้แจ้งในกฎธาตุที่ลึกซึ้งของเขา ลินลี่ย์ในฐานะศิษย์สำนักสิ่วตรงก็นับได้ว่าเป็นประติมากรผู้เชี่ยวชาญอย่างแท้จริง

 “รูปสลักเหล่านี้แปลกมาก  พวกมันดูเจริญหูเจริญตามาก”  บีบีตาเป็นประกาย

 “แน่นอน”  ลินลี่ย์ถอนหายใจ  “ข้าไม่คาดเลยว่าโครงสร้างรูปสลักยักษ์เหล่านี้จะสร้างอย่างระมัดระวังขนาดนั้น  รายละเอียดขนาดนั้น  สิ่งก่อสร้างเหล่านี้ต้องมีค่ามากมายนัก”

ดีบาลาแค่นเสียง “ฮึ่ม, มูลค่าน่ะหรือ? แน่นอน แพงมากอยู่แล้ว!  แผ่นดินแต่ละนิ้วในเมืองรอยัลวิงราคาแพงสุดกู่  ราคาสิ่งก่อสร้างเหล่านี้ก็ต้องสูงอย่างน่าประหลาดเป็นธรรมดา  เมื่อจะสร้างอาคารเหล่านี้พวกเขาจะเชื้อเชิญเทพผู้ชำนาญการพิเศษมาสร้างอาคารเหล่านี้เชียวนะ  ราคาทุกๆ อาคาร... ข้ายังนึกไม่ออกเลยว่าข้าจะต้องใช้เวลาอีกกี่ปีจึงจะหาเบี้ยศิลาดำพอซื้อหาได้”

ลินลี่ย์มองท่าทีในดวงตาของดีบาลา

ลินลี่ย์เข้าใจว่าราคาสิ่งก่อสร้างมหาศาลคงเกินความคาดคิดของดีบาลาไปมากมาย  จนเขาไม่กล้าคิดเรื่องราคา  ทั้งหมดที่เขาทำได้คือพูดงึมงำไม่กี่คำ

ขณะที่พวกเขายังคงเดินหน้าต่อไป  ลินลี่ย์เริ่มเข้าใจแล้วว่าเมืองรอยัลวิงคึกคักมากขนาดไหน

 “เมืองรอยัลวิงมีอายุมาหลายพันล้านปีนับไม่หวาดไม่ไหวแล้ว”  ดีบาลาอธิบายกับลินลี่ย์  “แม้ว่าอาคารเหล่านี้จะไม่ได้รับความเสียหาย  แต่ข้าคิดว่าเจ้าอาจจะรู้สึกได้ถึงราศีที่เก่าแก่ดึกดำบรรพ์ของมัน  มีรอยแตกร้าวเล็กๆ ปรากฏให้เห็นในช่วงหลายปีผ่านมาแล้ว”

ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย

ความจริงเขารู้สึกได้  จำนวนปีซึ่งเมืองรอยัลวิงดำรงคงอยู่ผ่านมาได้นั้นมากจนน่าประหลาดใจแน่นอน

 “บางทีมีเพียงแร่ของแดนนรกทำให้เมืองตั้งอยู่ได้เป็นเวลานานมากก็ได้”  ลินลี่ย์รำพึงกับตนเอง  แร่ที่ถูกใช้สร้างอาคารเมืองนี้แต่เดิมอาจจะเคยใช้สร้างเป็นอาวุธ!  ดังนั้นจึงมีความคงทนอยู่ได้นานเป็นธรรมดา

อย่างไรก็ตามสมบัติเทพ โดยเฉพาะที่สร้างขึ้นรุ่นใหม่จะมีราคาถูกมากในแดนนรก

 “มีร้านเสื้อผ้าอยู่ที่นี่ด้วยหรือนี่?”  เดเลียตาเป็นประกาย นางเห็นร้านข้างหน้าหรูหราสวยงามสร้างขึ้นจากหินสีขาวบริสุทธิ์  ลินลี่ย์หันไปดูเช่นกัน  เขาเห็นร้านนี้แกะสลักมาจากหินสีขาวดุจน้ำนมขนาดใหญ่

เนื่อจากความทนทานของหินในแดนนรก ใครๆ ก็สามารถจินตนาการได้ว่าอาคารอย่างนั้นจะต้องมีราคามากเพียงไหน

 “เป็นชุดที่สวยจริงๆ!” เดเลียมองผ่านกระจกใสเห็นชุดอยู่จำนวนหนึ่ง  นางอดให้ความสนใจไม่ได้ สตรีมักให้ความสนใจกับเสื้อผ้าเครื่องแต่กายเป็นพิเศษ

ดีบาลาหัวเราะเบาๆ  “ราคาและค่าใช้จ่ายในเมืองรอยัลวิงนี้สูงลิ่วน่ากลัว  เทพธรรมดาอย่างเราที่อาศัยอยู่ในชนเผ่าไม่มีปัญญาซื้อหาได้  ตัวอย่างเช่น ชุดที่อยู่ตรงนั้น...”  ดีบาลาชี้ไปที่ชุดสีม่วงที่จัดแสดง

 “มีความเป็นไปได้มากว่าวัสดุที่ใช้ตัดเย็บชุดจะมาจากทวีปอื่น อย่างเช่นทวีปบลัดริจ!  หรืออาจจะมาจากดินแดนแห่งชีวิต  หรือยมโลก หรือบางทีอาจมาจากแดนสวรรค์”  ดีบาลาถอนหายใจ

ลินลี่ย์ได้ยินเช่นนี้ถึงกับจ้องมองปากอ้าค้าง

ชุดๆ เดียวอาจใช้วัสดุที่มาจากดินแดนอื่น?

 “ไม่ว่าวัสดุจะราคาเท่าใด...ชุดปกติก็มีราคาอย่างน้อยร้อยศิลาดำ  ขณะที่ชุดเหล่านั้นที่สร้างจากวัสดุมีราคามากกว่าอีกเล็กน้อยอาจมีราคาพันศิลาดำ  ถ้าวัสดุเหล่านั้นมาจากดินแดนอื่นซึ่งหาได้ยากและมีค่ามาก  ราคาของชุดอาจมีราคาหลายล้านศิลาดำก็ได้!”

เดเลียก็ตกใจเช่นกัน!

ลินลี่ย์ใจสั่นสะท้าน

เป็นไปได้ยังไงที่ว่านี่คือคำจำกัดความของ ‘เสื้อผ้า’?  ชุดเพียงชุดเดียวราคาเทียบได้กับประกายเทพชั้นสูง!  นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถมีได้แน่นอน

 “แต่แน่นอนว่า ชุดเหล่านี้จะมีผลพิเศษบางอย่างด้วยเช่นกัน  ตัวอย่างเช่นในแง่ของความสามารถในการป้องกัน  ชุดเหล่านี้จะเทียบได้กับบรรดาสมบัติเทพแน่นอน”  จากนั้นดีบาลาหัวเราะต่อ  “แต่ว่าแน่นอน ข้าเพียงแต่ได้ยินอื่นพูดถึงชุดราคาล้านศิลาดำ แต่ข้าไม่เคยเห็นกับตาตัวเอง”

ทุกคนที่เข้าไปในเมืองมีเป้าหมายเดียวกัน  ซื้อและขายของ  ที่สำคัญอาจเป็นไปได้ว่าสมาชิกเผ่าที่ยากจนมาเพื่อวัตถุประสงค์ใช้เงินเพื่อบริการที่นี่ในเมืองรอยัลวิง?  พวกเขาไม่มีเงินทุนนี่

กลุ่มของลินลี่ย์ยังคงเดินหน้าไปต่อโดยคำแนะนำของดีบาลา  เขาได้แนะนำสถานบันเทิงทุกที่ในแดนนรก

ตัวอย่างเช่นเหล้า จะทำเหล้าดีๆ  เขาอาจเชิญผู้เชี่ยวชาญเรื่องเหล้าผู้วิเคราะห์เรื่องเหล้ามาหลายร้อยล้านปี  คนผู้ใช้วิธีพิเศษสร้างเหล้า ใช้วัสดุที่มีค่ามากบางอย่างซึ่งอาจจะหามาได้เฉพาะจากที่อันตรายเท่านั้น

ความจริงน้ำลายของมังกรดำเจอร์ราร์ดหลังจากกลั่นออกมาแล้ว ถือว่าเป็นวัสดุที่มีค่าที่นำมาใช้ปรุงอาหารได้

อาหารและเหล้าเหล่านี้เกินกว่าจะเทียบได้ในแดนโลกธาตุในแง่รสชาติ

การกินอาหารที่ดีที่สุดในแดนนรกก็ต้องได้จากอาหารที่เลิศหรูที่สุด  อย่างไรก็ตาม....ราคาก็สูงลิ่วตามไปด้วย  แม้แต่อาหารธรรมดาก็มีราคาร้อยเหรียญศิลาดำ  ต้องเข้าใจไว้ก่อนว่าประกายเทียมเทพจะขายได้ราคาราวๆ ร้อยศิลาดำ  ดังนั้นจึงมีสถานบันเทิงมากมาย  แต่ราคาในสถานบันเทิงนั้นก็ขู่ขวัญคนส่วนใหญ่เช่นกัน

กลุ่มของลินลี่ย์เดินตามสมาชิกเผ่าคนอื่นมาถึงพื้นที่ซึ่งคึกคักที่สุดของเมืองรอยัลวิง

 “ปราสาทสามหลังนั่น!”  ตาของลินลี่ย์เต็มไปด้วยอาการตกใจ  จากทางด้านซ้ายในระยะห่างออกไป  เขาสามารถเห็นปราสาทใหญ่มหึมาสร้างขึ้นจากทรายดำ  พวกเทพมีพลังสายตาที่ดีมากอยู่แล้ว  เห็นได้ชัดว่าปราสาทนี้สร้างขึ้นจากเม็ดทรายดำนับไม่ถ้วน สิ่งที่แปลกประหลาดก็คือทรายดำนั้นไหลอย่างต่อเนื่อง

แต่ตัวปราสาทไม่มีการขยับ

ด้านขวาของลินลี่ย์ในที่ไกล มีปราสาทโบราณสร้างขึ้นจากหินม่วง ที่ยอดของปราสาทมีดอกไม้สลักอย่างงดงาม  ดอกไม้นี้ดูคุ้นเคยมาก  เป็นตราเครื่องหมายของกองทัพเรดบุด  ดอกเรดบุด!

และข้างหน้าลินลี่ย์....

มีปราสาทสีม่วงดูเก่าแก่  มีความสูงเกินกว่าร้อยเมตร  เพียงแต่สีม่วงของปราสาทสีม่วงนี้เข้มจัด  จนแทบจะเป็นสีดำ! ปราสาทนี้มีการแกะสลักขนาดใหญ่ สลักเป็นรูปใบหน้า  ใบหน้าที่ดูเหมือนเลือนรางแต่มีดวงตาชั่วร้ายดูสดุดตามาก

 “นี่คือปราสาททรายดำ!”  ดีบาลาชี้ไปที่ปราสาทเก่าที่สร้างจากทรายดำ  “ธุรกิจการค้าใดๆ สามารถไปตกลงกันที่นั่น เกือบทั้งหมดเป็นธุรกิจการค้าขนาดใหญ่  อย่างไรก็ตาม ที่นั่นเป็นที่ลับมาก  มีการแข่งขันที่น่าสนใจมากมาย ผู้น้อยอย่างเราไม่ไปที่นั่นเป็นดีที่สุด”

จากนั้นดีบาลาชี้ไปที่ปราสาทเรดบุด  “ที่นั่นคือปราสาทเรดบุด  ส่วนใหญ่เป็นที่ประกอบการของชนชั้นสูง  พวกเขาจะยอมรับของของเราด้วยราคา 70% ของราคาขายพวกเขา  เมื่อเราเอาของไปขายที่นั่น  แม้ว่าเราจะเสียเปรียบบ้างเล็กน้อย  แต่ก็ไม่มีเรื่องยุ่งยากอะไร”

 “แล้วปราสาทนั้นเล่า?”  ลินลี่ย์ชี้ไปที่ปราสาทที่ดูมีกลิ่นอายชั่วร้ายซึ่งอยู่ตรงด้านหน้าพวกเขา

เพราะเหตุผลบางอย่าง ดวงตาแดงที่ชั่วร้ายใบหน้าที่แกะสลักเลือนรางทำให้หัวใจของลินลี่ย์เต้นเร็ว  แม้ว่าจะเป็นแค่รูปแกะสลักก็ตาม

 “นั่นคือปราสาทอสูร!”  ดีบาลากล่าว  “ถ้าเจ้าต้องการเป็นอสูร  เจ้าสามารถไปที่นั่นได้ จ่ายค่าธรรมเนียม จากนั้นเข้าร่วมการทดสอบ  พวกอสูรโดยทั่วไปก็จะไปกันที่ปราสาทอสูร  จริงสิ ลินลี่ย์ ไปปราสาทเรดบุดกันเถอะ  เราเอาของไปขายที่นั่นเป็นดีที่สุด ปราสาททรายดำเป็นสถานที่ซับซ้อน  พ่อบ้านเอ็ดมอนด์ก็ยังเข้าไปที่ปราสาทเรดบุด”

นี่คือการเดินทางมาเมืองรอยัลวิงครั้งแรกของลินลี่ย์  เป็นธรรมดาว่าเขาไม่ต้องการไปปราสาททรายดำ

ที่สำคัญ แม้แต่เทพชั้นสูงอย่างเอ็ดมอนด์ก็ยังไปปราสาทเรดบุดที่ปลอดภัยมากกว่า

 “ไปกันเถอะ”  ลินลี่ย์พาบีบีและเดเลียตามคนอื่นๆ มุ่งหน้าสู่ปราสาทเรดบุดด้วยเช่นกัน