เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 4 เมืองรอยัลวิง
มังกรดำทุกตัวมีผู้ขับขี่อยู่บนหลัง ส่วนมากล้วนเป็นบุรุษ
“บุรุษยังคงเป็นชนส่วนใหญ่ที่เข้าถึงระดับเทพ” ลินลี่ย์รำพึงกับตนเอง ความจริงยอดฝีมือทั้งในทวีปยูลาน
กองทัพเรดบุดในแดนนรกหรือเผ่ามังกรดำที่นี่ บุรุษมีอัตราส่วนมากกว่าสตรีเมื่อเทียบกันง่ายๆ
สตรีมีน้อย
บุรุษมีมาก
“ลินลี่ย์ อย่าเอาแต่ยืนงี่เง่าอยู่ตรงนั้น
รีบตามข้ามา”
บัฟเฟ็ตบินลึกเข้าไปในภูเขาโดยมีลินลี่ย์ เดเลียและบีบีติดตามเขา เส้นทางภูเขาคดเคี้ยวลึกเข้าไปทุกที ทุกแห่งหนในภูเขาสามารถพบเห็นที่อยู่ได้
ทั้งหมดดูน่าทึ่งมาก
สำหรับเทพ การสร้างที่พักอาศัยเป็นงานที่ง่ายมาก
หลังจากบินอยู่ชั่วชณะ บัฟเฟ็ตนำกลุ่มของลินลี่ยบินขึ้นมาถึงครึ่งหนึ่งของความสูงภูเขา พื้นที่ตรงนี้กว้างอย่างน้อยร้อยเมตร
มากเพียงพอสร้างที่พักใหญ่ได้
“ในอนาคตเจ้าสามารถพักอยู่ที่นี่ได้ สำหรับที่พัก
เจ้าไม่ต้องการให้ข้าช่วยสร้างใช่ไหม?” บัฟเฟ็ตหัวเราะ
“ฮ่าฮ่า...”
ลินลี่ย์หัวเราะเช่นกัน
และจากนั้นเขากระทืบเท้าทันที
พื้นภูเขาสั่นสะเทือน และแรงสั่นสะเทือนประหลาดขยายออกไป
หินจำนวนมากทยอยลอยมาในอากาศ และเชื่อมต่อกันเองอย่างเป็นจังหวะ แสงสีเหลืองเรื่อเรืองของแก่นธาตุดินพุ่งไปทุกตำแหน่ง
บัฟเฟ็ตจ้องมองภาพข้างหน้าอย่างประหลาดใจ
ในไม่ช้าอาคารสองชั้นพร้อมทั้งลานบ้านง่ายๆ ก็สร้างสำเร็จ
“ศิลาของแดนนรกหนักมากจริงๆ” ลินลี่ย์ระบายลมหายใจยาว
หินเหล่านี้คล้ายๆ กับอดาแมนเทียมทั้งหมด
นอกจากนี้แรงโน้มถ่วงที่นี่ในดินแดนระดับสูงของแดนนรกยังมากกว่าทวีปยูลานร้อยเท่า
ทำให้หินแต่ละก้อนหนักพอๆ กับภูเขาย่อมๆ ในทวีปยูลาน
“ทำได้ง่ายมากและกลมกลืนดี ลินลี่ย์! เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าถึงระดับเชี่ยวชาญในเคล็ดแก่นธาตุดินแล้ว?” บัฟเฟ็ตพูดอย่างประหลาดใจ
“ยังหรอก” ลินลี่ย์ส่ายศีรษะ
บัฟเฟ็ตพูดอย่างไม่สบายใจ
“ลินลี่ย์, อย่าพยายามปกปิดเลย สามารถยกของหนักมากได้ง่ายๆ
และใช้หินเหล่านี้ของแดนนรกสร้างบ้านได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อก้อนหินเหล่านั้นเคลื่อนไหวเหมือนของเหลว..
แม้ว่าข้าจะไม่ได้ฝึกมาทางกฎธาตุดิน
แต่ข้าก็เคยเห็นคนที่ฝึกมาทางกฎธรรมชาติธาตุดินอยู่บ้าง”
ลินลี่ย์หัวเราะ และไม่พูดอะไรต่อไป
ความจริง ลินลี่ย์ยังไม่ถึงระดับเชี่ยวชาญในเคล็ดลับแก่นธาตุดินจริงๆ เพียงแต่เป็นเพราะหลอมรวมกับชีพจรโลก
เมื่อกระตุ้นให้มันทำงาน ก็จะมีพลังแฝงของสัจธรรมแห่งชีพจรโลกอยู่ด้วย
จึงเป็นธรรมดาที่ทำให้มันดูง่าย
“เจ้าสามารถอยู่ที่นี่เผ่ามังกรดำของข้าได้โดยไม่ต้องกลัว ข้าจะไม่รบกวนเจ้าอีกต่อไปแล้ว ถ้าเจ้าต้องการอะไรในอนาคต เจ้าสามารถถามข้าหรือคนอื่นก็ได้” บัฟเฟ็ตกล่าว
“ขอบคุณ, ท่านบัฟเฟ็ต” ลินลี่ย์ยิ้ม
หลังจากบัฟเฟ็ตออกไป
ลินลี่ย์ เดเลียและบีบีเข้าไปในที่อยู่ของตน
“ดูเหมือนเราต้องทำโต๊ะและเก้าอี้ของเราด้วยเหมือนกัน” ลินลี่ย์และอีกสองคนเริ่มลงมือทันที ลินลี่ย์ควบคุมก้อนหินสั่งมันบินเข้ามาหา
และจากนั้นใช้สันมือฟันโดยใช้ดาบมิติ ก้อนหินก็ถูกตัดขาดเป็นแผ่นผิวเรียบลื่น
มีดดำเล่มหนึ่งปรากฏอยู่มือของบีบีเช่นกัน
เป็นมีดที่ดูคมมาก
ข้างหน้าบีบีกลายเป็นโต๊ะหินอย่างรวดเร็ว ขณะที่ทั้งสามคนทำงานร่วมกัน
โต๊ะหินและเก้าอี้อีกสามตัวก็สำเร็จอย่างรวดเร็ว
“เฮ้อ
โชคดีนะที่ข้ามีนิสัยชอบเก็บเหล้าเอาไว้ในแหวนเก็บสมบัติ มิฉะนั้นในที่อย่างนี้
เราคงไม่มีอะไรดื่ม”
แค่เพียงพลิกมือลินลี่ย์ก็ดึงเหล้าชั้นดีออกมา บีบีร้องดีใจทันที “พี่ใหญ่,
ท่านนำของนี่มาด้วยหรือนี่?”
“แดนนรก สถานที่แปลกใหม่” ขณะดื่มเหล้าลินลี่ย์ถอนหายใจ
ทันทีที่เขาเข้ามาในแดนนรก ผู้คนส่วนใหญ่ที่เขาพบเจอก็เป็นระดับเทพกันแล้ว
สมาชิกทีอ่อนแอที่สุดของกองทัพเรดบุดก็เป็นระดับเทพแท้ นั่นยังไม่ต้องพูดถึง แต่แม้แต่ที่นี่ในเผ่ามังกรดำ
ทุกคนก็เป็นเทพกันทั้งนั้น
นี่คือโลกของเทพ
“พี่ใหญ่! ระยะทางระหว่างเรากับทวีปบลัดริจยังอยู่ห่างไกลมาก
เราจะทำยังไงต่อไป?”
บีบีค่อนข้างกังวล
“บัฟเฟ็ตผู้นั้นบอกว่าถ้าเราเที่ยวไปอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า
เราอาจจะมีชีวิตได้ไม่เกินสามวัน”
เดเลียขมวดคิ้วเช่นกัน
“ไม่ต้องรีบร้อน ก่อนอื่นหาทางตั้งหลักที่นี่ในแดนนรกกันก่อน”
ลินลี่ย์พยักหน้าเช่นกัน
“แดนนรกไม่ใช่ทวีปยูลาน
ยอดฝีมือมีอยู่ทั่วไปราวกับเมฆบนท้องฟ้า เราไม่อาจเที่ยวไปที่ใดตามชอบใจได้ ทุกอย่างด้านนอกนั้น
เราไม่รู้ภูมิศาสตร์พื้นฐานทั่วไปของแดนนรกด้วยซ้ำ”
“ก๊อก ก๊อก!” ...
ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ข้าจะไปเปิดประตูเอง” จากนั้นบีบีกระโจนไปดึงเปิดประตูหินขนาดหนัก
ด้านหลังประตูหินมีเด็กหนุ่มผมทองดูเรียบร้อยกำลังหัวเราะและทักทายเขา “เฮ้ หวัดดี, ข้าชื่อเคนท์
อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกับพวกเจ้า”
“ข้าชื่อลินลี่ย์ เชิญเข้ามาก่อน!” ลินลี่ย์ยืนขึ้นและทักทาย
ลินลี่ย์สามารถบอกได้ว่าเคนท์ผู้นี้เป็นระดับเทียมเทพ
“พี่ชายข้ากับข้าอยู่ด้วยกันอยู่เหนือเจ้าขึ้นไป
ประมาณครึ่งภูเขาเหมือนกัน
ข้าได้ยินว่าเจ้าเพิ่งมาถึงแดนนรก” เคนท์มีความเป็นกันเองมาก
“เชิญนั่งก่อน นี่เป็นเหล้าดีจากบ้านเกิดข้า ลองดูสิ” ลินลี่ย์กล่าว
“เหล้า?”
ตาของเคนท์เป็นประกายและเขานั่งลงบนเก้าอี้ที่บีบีนั่งแล้ว เขารีบดื่มแก้วหนึ่งทันที เขาปรือตาด้วยความพอใจ “เหล้านี้ยอดเยี่ยมจริงๆ
แม้ว่ายังไม่อาจเทียบได้กับเหล้าที่ขายกันในเมืองรอยัลวิง แต่ก็ดีจริงๆ
ที่ได้ดื่มเหล้าแบบนี้”
“เมืองรอยัลวิง?”
ลินลี่ย์ค่อนข้างงง
เคนท์เข้าใจทันทีและกล่าว “โอว, จริงสิ
พวกเจ้าเพิ่งมาถึงแดนนรก
มีหลายอย่างที่พวกเจ้ายังไม่รู้... ในแคว้นไนท์บลาสของเรา
มีเมืองใหญ่ทั้งหมดสิบเมืองตั้งกระจายอยู่ทั่วแคว้นไนท์บลาส เมืองที่ใกล้เราที่สุดก็คือเมืองรอยัลวิง อยู่ห่างออกไปราวๆ สิบล้านกิโลเมตร”
ลินลี่ย์กับพวกตกใจ
สิบล้านกิโลเมตรและนั่นเป็นเมืองที่ใกล้ที่สุดอีกด้วย?
“อย่างไรก็ตาม จะเข้าเมืองรอยัลวิง เจ้าต้องจ่ายค่าธรรมเนียมหนึ่งศิลาดำ”
เคนท์แค่นเสียงเบาๆ “พวกมันโลภกันจริงๆ!”
เคนท์ถอนหายใจ
“เพียงแต่, ถ้าเจ้าต้องการซื้อของหรือขายน้ำลายมังกรหรือสมบัติเทพ
ให้เอาไปค้าขายภายในเมืองรอยัลวิงจะดีกว่า”
“การค้าขายทำกันแต่ในเมืองรอยัลวิงเท่านั้นหรือ?” เดเลียไม่ค่อยอยากเชื่อ
“เป็นเรื่องเหมาะสมแล้วกับการทำธุรกรรมขนาดใหญ่ภายในเมืองรอยัลวิง แต่ถ้าเป็นธุรกรรมขนาดเล็กเล่า?”
ขณะที่เดเลียเห็นว่านี่เป็นเหตุผลในการจัดการในทวีปยูลาน
เมืองใหญ่มีการเก็บกักได้มากกว่า ขณะที่เมืองเล็กกว่ายังมีร้านเล็กๆ
“กล่าวโดยทั่วไปธุรกรรมเล็กๆ
สามารถจัดการได้โดยผู้นำท้องที่ภายในเผ่า
อย่างไรก็ตาม
พูดโดยทั่วไปสมบัติเทียมเทพสามารถขายได้เจ็ดศิลาดำในเมืองรอยัลวิง
ขณะที่ผู้นำในท้องถิ่นอาจจะให้ท่านห้าศิลาดำ” เคนท์ไม่ใช่ชอบใจเรื่องนี้
ลินลี่ย์และพวกพ้องเข้าใจ
ที่สำคัญเมืองรอยัลวิงอยู่ห่างจากที่นี่ไปเกินกว่าสิบล้านกิโลเมตร
“เดี๋ยวก่อน, ข้าได้ยินบัฟเฟ็ตบอกว่าอาวุธเทพมีราคาราวๆ
สิบศิลาดำ”
บีบีพูดและลินลี่ย์ก็จำได้ทันที
เคทส์พูดอย่างเหยียดหยาม
“เมื่อเขาพูดถึงสิบศิลาดำ
เขากำลังอ้างอิงราคาขายในเมืองรอยัลวิงซึ่งเป็นราคาขายปลีก แต่เมื่อเราขายออกไป
เราจะขายได้เพียงเจ็ดศิลาดำเท่านั้น”
“เคนท์! ข้าอยากถามเจ้า ถ้าข้าต้องการไปทวีปอื่น
ข้าควรจะไปยังไง?” ลินลี่ย์ถาม
เคนท์จ้อง
“ทวีปอื่น? โอวสวรรค์โปรด, ทวีปเรดบุดก็กว้างใหญ่มโหฬารอยู่แล้ว ทั่วทั้งแดนนรกมีแคว้นรวมทั้งหมด 108
แคว้น
ทวีปเรดบุดของเราดูเหมือนจะมีเกือบยี่สิบแคว้น
แต่ละแคว้นก็กินพื้นที่กว้างใหญ่โตโอฬารมาก
จะไปทวีปอื่นนั้นทำได้ยากมาก”
ลินลี่ย์มีความคิด “ทวีปหนึ่งมีเกือบยี่สิบแคว้น
ดูเหมือนเจ้าแคว้นผู้ทรงอำนาจแต่ละท่านคงจะมีสถานะสูงส่งเช่นกัน!”
ในแดนนรก สถานะของจ้าวแคว้นเป็นที่สองรองจากผู้ปกครองทั้งเจ็ด
“เฮ้อ, เหล้านี้รสชาติดีนะ” เคนท์ดื่มอีกแก้วหนึ่ง
จากนั้นลุกขึ้นยืน
เขาหัวเราะและกล่าว
“พวกเจ้าเพิ่งมาถึง ดังนั้นข้าจะไม่รบกวนพวกเจ้ามาก ต่อไปถ้ามีอะไรที่พวกเจ้าต้องการ
พวกเจ้ามาตามหาข้าได้ จริงสิ..ลินลี่ย์
แม่หญิงผู้งดงามข้างตัวเจ้า ต้องระวังตัวไว้ให้ดี
แดนนรกมีสตรีน้อยมาก ข้าคาดว่าคงจะมีคนไล่ตามติดพันแม่หญิงที่เจ้าพามาด้วยแน่”
ลินลี่ย์และเดเลียประหลาดใจทั้งคู่
“ใครจะบังอาจ?! ข้าจะใช้มีดของข้าฟันมันผู้นั้น!” บีบีขึ้นเสียงไม่พอใจ
“ฮ่าฮ่า ข้าแค่บอกไว้ก่อนเท่านั้นแหละ อย่างไรก็ตาม ข้าไปก่อนนะ” เคนท์หัวเราะหึหึ แล้วจากออกมา
ลินลี่ย์กับเดเลียมองหน้ากันเองจากนั้นเริ่มหัวเราะ เดเลียพูดเบาๆ “ลินลี่ย์ ต่อไปภายภาคหน้า
ถ้ามีคนไล่ตามติดพันภรรยาเจ้า เจ้าจะทำยังไง?”
“ข้าจะทำยังไง? ข้าคงไล่ฟาดคนที่เข้ามาจนแหลก”
เพียงพลิกมือลินลี่ย์ก็ดึงดาบหนักอดาแมนเทียมและกวัดแกว่งอยู่สองครา
การที่ใครจะไล่ติดพันสตรีของคนอื่นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นถี่จริงๆ กับกลุ่มของลินลี่ย์ในเผ่ามังกรดำ
ก็มีคนพอใจเดเลียอยู่เหมือนกัน
อย่างไรก็ตามเดเลียเองก็ตะโกนไล่พวกเขาไป ขณะที่ลินลี่ย์จะแยกร่างศักดิ์สิทธิ์สามร่างไล่เตะไล่ต่อยพวกเขาขณะที่บีบีก็ร่วมขับไล่เตะไล่ยันพวกเขาด้วย
ในเวลาอันรวดเร็ว
ไม่มีใครในเผ่ามังกรดำกล้ามาเกาะแกะเดเลียอีกต่อไป
พวกเขาอยู่ในเผ่ามังกรดำมาเป็นเวลาสองเดือนแล้ว ลินลี่ย์อีกสองคนค่อยๆ
เพิ่มความคุ้นเคยกับสถานที่นี้
“บุรุษสองคนกำลังสู้กันเพื่อแย่งชิงสตรีคนหนึ่ง บุรุษทั้งสองเป็นระดับเทียมเทพทั้งคู่ ไม่มีคนใดรู้วิธีโจมตีพลังวิญญาณ ทั้งหมดที่พวกเขาทำได้คือใช้พลังหยาบสู้กัน”
ลินลี่ย์แหงนหน้าขึ้นจ้องมองในอากาศเหนือเผ่ามังกรดำ บุรุษร่างกำยำทั้งสองกำลังต่อสู้กัน
ไม่ใช่แค่ลินลี่ย์และบีบีกำลังมองเท่านั้น ยังมีคนจำเป็นนวนเป็นพันมองดูการต่อสู้ครั้งนี้ เกือบหนึ่งในสี่เป็นประชาชนของเผ่ามังกรดำ
“เกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคนนั้น? ทำไมพวกเขาถึงต้องสู้กัน? ไม่สู้กันได้ไหม?
พวกเขาแค่ถามเด็กสาวที่ชื่อแคทเธอรีนดูว่าต้องการอะไรกันแน่ไม่ได้หรือ?” เดเลียค่อนข้างมึนงง
ขณะนั้นมีร่างเด็กหนุ่มสวมหมวกฟางบินเข้ามาด้วยความเร็วสูง บีบีหัวเราะอีกครั้ง “พี่ใหญ่, ข้ารู้รายละเอียดสาเหตุการต่อสู้แล้ว”
“ว่าไป”
ลินลี่ย์พูดอย่างสงสัย
“บุรุษผมทองชื่อเคนดิท
เคนดิทและแคทเธอรีนมาจากโลกธาตุเดียวกัน
ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีมากอยู่แล้ว
แต่แน่นอนว่าพวกเขายังไม่ถึงขั้นหลับนอนบนเตียงเดียวกัน” บีบีลูบจมูกเชิดหน้าพูด “บุรุษผมดำคือคินท์ตัน เขาเคยเป็นมังกรเจอร์ราร์ด!”
ลินลี่ย์ค่อนข้างประหลาดใจ
“เจ้าบอกว่าคินท์ตันเป็นหนึ่งในมังกรดำเจอร์ราร์ดที่พวกเขาเลี้ยงหรือ?” เผ่ามังกรดำเลี้ยงมังกรดำเจอร์ราร์ดเพื่อศิลาดำ
กลุ่มของลินลี่ย์รู้เรื่องนี้
เผ่ามังกรดำมีกฎอย่างหนึ่ง
ถ้ามังกรดำเจอร์ราร์ดสามารถบรรลุถึงระดับเทพและกลายร่างเป็นมนุษย์ได้
อย่างนั้นพวกเขาสามารถร่วมกับเผ่ามังกรดำได้ เพราะกฎนี้มังกรดำเจอร์ราร์ดทั้งหมดจึงมีความหวังในอนาคต
“ใช่แล้ว” บีบีรีบพยักหน้า
“คินท์ตันนั้นเดิมทีคือมังกรดำเจอร์ราร์ดที่ถูกเลี้ยงที่นี่ หลังจากผ่านเวลามานาน
มังกรดำเจอร์ราร์ดก็บรรลุเป็นระดับเทพ
ก็คือคินท์ตันนั้น”
ลินลี่ย์ยิ่งสงสัย
“บางทีเพราะระยะเวลาที่นางเลี้ยงเขามานาน
แคทเธอรีนดูแลคินท์ตันอย่างดีมาก
เมื่อคินท์ตันเปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์
เขาจึงเริ่มติดพันแคทเธอรีน มังกรดำนี้หลงรักแคทเธอรีน”
บีบีเริ่มแค่นเสียง
“เป็นธรรมดาที่ทำให้เคนดิทไม่พอใจ
เขาจะยอมให้สตรีที่เขาชอบไปอยู่กับมังกรดำได้ยังไง แม้ว่ามังกรดำนั้นจะอยู่ในร่างมนุษย์แล้วก็ตาม? ดังนั้นทั้งสองเริ่มสู้กัน เพียงแต่พวกเขาเป็นแค่ระดับเทียมเทพ และพวกเขารู้แจ้งเคล็ดลึกลับระดับพื้นฐานเท่านั้น พลังโจมตีของพวกเขาจึงไม่มีไม้ตายพิฆาต
ซึ่งเป็นเหตุผลให้การต่อสู้กินเวลานานมาก
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรือสองครั้งที่การต่อสู้เช่นนี้เกิดขึ้น”
ลินลี่ย์รู้สึกพูดไม่ออก
แต่ขณะนี้เอง
จากระยะไกล
มีร่างเงาชุดดำร่างหนึ่งบินอยู่เหนืออากาศไปตามแนวเขา
การสู้รบของเทียมเทพทั้งสองเมื่อผู้มาใหม่เห็นเข้าก็ตกใจทันทีและบินลงมาด้วยความเร็วสูง เมื่อเห็นเหรียญตราบนอกเสื้อของบุรุษชุดดำนี้
คนที่สายตาแหลมคมร้องเตือนทันที “อา..
อสูร!”
คนดูอื่นๆ
ของเผ่ามังกรดำที่กำลังมองดูการสู้รบทั้งหมดเงยหน้า
และหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นกลัวทันที
พวกเขาแตกกระจายไปตามตำแหน่งต่างๆ ทันที
“อสูร?”
ลินลี่ย์เงยหน้ามองสับสน
6 ความคิดเห็น:
ขอบคุณครับ
หรือจะเป็นคนของตระกูล
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ
แสดงความคิดเห็น