Panlong เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 5 เหรียญตราอสูร

เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 5 เหรียญตราอสูร

ยอดเขาที่สูงที่สุดในเทือกเขาซึ่งเผ่ามังกรดำอาศัยอยู่สูงเสียดฟ้า ยอดเขาแหลมเหมือนดาบ บนยอดเขามีปราสาทโบราณหลังหนึ่งซึ่งสร้างขึ้นจากอดาแมนเทียม  ตามตำนานบอกไว้ว่าเจ้าของปราสาทดำนี้ชอบอดาแมนเทียมมาก

 “วูบบบ!”  ร่างชุดยาวดำผู้ถูกเรียกว่าอสูรกวาดสายตาไปที่สมาชิกเผ่ามังกรดำที่กำลังหวาดผวา  จากนั้นบินตรงเข้าไปในปราสาทดำ  ประตูเข้าสู่ปราสาทดำเปิดออก  และผู้คนในปราสาทออกมาต้อนรับอสูรผู้นี้เข้าไปทันที

สมาชิกอื่นของเผ่ามังกรดำเมื่อเห็นเช่นนี้  ก็เริ่มอดจับกลุ่มคุยกันเองไม่ได้

 “อสูรมาเยี่ยมเยียนหัวหน้าเผ่าจริงๆ ด้วย  เขาไม่ได้มาฆ่าหัวหน้าเผ่าใช่ไหม?”

 “ร่างเดิมของเจ้าสงสัยเป็นต้องเป็นลาหกหูแน่  ต่อให้เป็นเทพ เจ้าก็ยังโง่อยู่ดี  คิดดูสิ ถ้าอสูรมาฆ่าหัวหน้าเผ่าจริงๆ หัวหน้าเผ่าจะส่งคนออกมาเปิดประตูปราสาทต้อนรับอสูรเข้าไปข้างในหรือ?  ขณะที่ข้าเห็น ดูเหมือนหัวหน้าคงมีเรื่องธุระสำคัญบางอย่างเป็นสาเหตุให้ต้องเชิญอสูรเข้ามา”

สมาชิกของเผ่ามังกรดำยังคงพูดคุยกันเอง

ในพื้นที่ระดับครึ่งภูเขา ลินลี่ย์นั่งอยู่บนก้อนหินฟังคำสนทนาเหล่านี้  เขาอดขมวดคิ้วไม่ได้ เขาเงยหน้าขึ้นมองปราสาทดำที่ตั้งอยู่บนยอดเขา  ปราสาทดำนั้นมีมังกรดำขนาดใหญ่หลายสิบตัวขดตัวพันรอบ

 “เจ้าครองปราสาทมังกรดำก็คือหัวหน้าเผ่ามังกรดำสเตอร์ตัน ผู้แข็งแกร่งที่สุดของเผ่ามังกรดำ!”  ลินลี่ย์พึมพำกับตนเอง

การใช้เวลาสองเดือนในเผ่ามังกรดำ  ลินลี่ย์ได้เรียนรู้เรื่องราวสองสามเรื่อง  เผ่ามังกรดำ แม้ว่าจะเป็นเพียงเผ่าเล็กไม่สำคัญจากหลายๆ เผ่าในแดนนรก  แต่ก็มีลำดับที่เข้มงวดมาก

พวกระดับต่ำสุดรวมทั้งเทียมเทพอย่างลินลี่ย์  พวกเขาไม่มีรายได้ รวมทั้งไม่มีเครื่องแบบ

ชั้นกลางรวมพวกเทพแท้ผู้รับผิดชอบดูแลมังกรดำเจอร์ราร์ด  ที่สำคัญคือทั่วทั้งเผ่ามังกรดำมีมังกรดำอยู่หลายตัว  ดังนั้นมีคนเพียงจำนวนน้อยที่สามารถเลี้ยงมังกรดำได้  แม้ว่ารายได้มากกว่าครึ่งจากการเลี้ยงดูมังกรดำเหล่านี้ต้องมอบให้หัวหน้าเผ่าก็ตาม  แต่การเลี้ยงมังกรดำเจอร์ราร์ด ก็ยังเป็นการสั่งสมความมั่งคั่งที่เร็วที่สุด

ชั้นบนเป็นของทหารของเผ่า

ทหารของกองทัพที่นี่เป็นเทพแท้กันหมด  และยังคงได้รับการฝึกโดยเจาะจงจากหัวหน้าสเตอร์ตัน  ถ้าใครกลายเป็นสมาชิกของทหารประจำเผ่า  หัวหน้าเผ่าจะให้เงินทุกๆ หมื่นปีหรือมากกว่านั้น

ที่พักอาศัยของลินลี่ย์อยู่ที่ระดับครึ่งเขา ตอนนี้มีแต่เพียงลินลี่ย์ เดเลียและบีบีอยู่เท่านั้น.

 “อสูรนั่นทรงพลังมาก”  บีบีถอนหายใจชมเชย

 “พลังของหัวหน้าก็ไม่ต่ำทรามเหมือนกัน”  ลินลี่ย์กล่าวเหมือนกับว่ากำลังคิดบางอย่าง

เดเลียมองลินลี่ย์จากนั้นกล่าว “ลืมเรื่องเข้าดินแดนนรกได้เลย  แม้แต่ในแคว้นไนท์บลาสของทวีปเรดบุด ก็มีเผ่าพันธุ์ต่างๆ นับไม่ถ้วนที่ยึดเอาภูเขาในแคว้นนี้ซึ่งมีรัศมีพื้นที่เกินกว่าพันล้านกิโลเมตร

เมื่อใดก็ตามที่เขาคิดถึงเรื่องขนาดที่น่ากลัวของแคว้นไนท์บลาส  เขาได้แต่คิดว่าพลังอำนาจปัจจุบันของเผ่ามังกรดำมีมากขนาดไหน

ในแดนนรกพลังอำนาจอย่างเผ่ามังกรดำนับว่ายังอ่อนแอไม่ต่างอะไรกับมด  พวกเขามีมากจนเกินไป

 “อย่างไรก็ตาม แม้ในเผ่ามังกรดำ ก็ยังมีเทพแท้อยู่มากมาย  แม้ว่าข้าจะไม่เคยเห็นท่านลอร์ดสเตอร์ตัน  ข้าคาดว่าสำหรับเขาที่สามารถเป็นหัวหน้าเผ่ามังกรดำได้ และความมั่งคั่งของเผ่าครึ่งหนึ่งต้องมอบกับเขา  เขาน่าจะเป็นเทพชั้นสูง!”

ลินลี่ย์เข้าใจทันที

ในแดนนรก..

พวกเทพไม่มีอะไรมากกว่าไปสามัญชน บางทีในกลุ่มพวกเทพสิบคนจะมีเทพแท้สักหนึ่ง  ขณะที่มีเพียงหนึ่งในหมื่นจะกลายเป็นเทพชั้นสูง  แต่แม้ว่าโอกาสจะเป็นไปได้ต่ำมาก  เมื่อมีใครคิดว่าแดนนรกกว้างใหญ่ไพศาลเพียงไหน  ก็จะต้องเข้าใจว่าเทพชั้นสูงมีมากมายเช่นกัน!

 “นี่คือความเป็นอยู่ในแดนนรก  สถานที่ซึ่งยอดฝีมือมีทั่วไปดาษดื่นเหมือนเมฆ!”  ลินลี่ย์ใจสั่นสะท้าน

 “พี่ใหญ่”  บีบีทุ่มหมวกฟางลงและพูดตามปกติ  “ปู่ข้าบอกว่าในที่อย่างแดนนรก  ผู้ที่กลายเป็นเทพโดยผ่านการหลอมรวมกับประกายศักดิ์สิทธิ์เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับสถานะระดับสูง  มีแต่ผู้กลายเป็นเทพด้วยตัวเองเท่านั้น และผสานเคล็ดลึกลับได้จึงจะมีโอกาส  ขอเพียงมีความปรารถนาแรงกล้า คนเราก็มีสถานะสูงส่งได้!”

ลินลี่ย์เห็นด้วยกับความคิดนี้ในใจ

 “ลินลี่ย์, ข้าจะไม่ถ่วงเจ้าให้ช้าลงหรอกนะ”  เดเลียที่อยู่ใกล้ๆ พูดขึ้นทันที

ลินลี่ย์หันไปมองเดเลีย  เขาเข้าใจความคิดของเดเลียดี  เดเลียเป็นสตรีที่มีความปรารถนาแรงกล้า  ลินลี่ย์อดหัวเราะไม่ได้ขณะโอบกอดเดเลีย  “เดเลีย, เจ้าน่ะหรือ? ที่ถ่วงข้าให้ช้า? เจ้าคิดดูสิ ในกลุ่มของเราที่นี่ มีแต่ข้าที่เป็นเพียงเทียมเทพ เป็นข้าที่ถ่วงเจ้าให้ช้าลง”

เดเลียรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ นางจะไม่รู้ได้ยังไงว่าในความเป็นจริง ลินลี่ย์ครอบครองสมบัติมหาเทพสำหรับปกป้องวิญญาณ  หนึ่งในหมู่พวกเขาสามคนใครเล่าเป็นตัวแปรมากที่สุด? เมื่อเขาทุ่มเทจริงๆ ถ้าลินลี่ย์เผชิญกับศัตรูที่เชี่ยวชาญในเรื่องการโจมตีวิญญาณที่สุด เขาก็สามารถตอบโต้ได้อย่างสมบูรณ์!

 “ถึงเวลากลางวันแล้ว พวกท่าน  เปิดห้อง!  อ๊าค!!!  ข้าไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”  เมื่อเห็นอย่างนี้ บีบีร้องออกมาขณะปิดตา

 “เจ้าเด็กร้ายกาจ” เดเลียอดหัวเราะขณะดุเขาไม่ได้

เวลานี้ ชายชราผมหงอกบัฟเฟ็ตบินมาหาแต่ไกล  เมื่อเห็นลินลี่ย์กับพวกพ้องอีกสองคน เขาหัวเราะลั่น  “ลินลี่ย์  เจ้าอยู่ในเผ่าของเรามาได้ระยะหนึ่งแล้ว รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”

 “ไม่เลว” ลินลี่ย์ลุกขึ้นยืนและยิ้มทันที  “อย่างน้อย, เราก็ไม่พบกับอันตรายแต่อย่างใด”

บัฟเฟ็ตพูดพร้อมกับถอนหายใจ  “ใช่แล้ว  ถ้าพวกเจ้าอยู่ข้างนอก พวกเจ้าจะได้เรียนรู้ว่า... มีกลุ่มโจรอยู่มากมายที่ลอบปล้นฆ่าผู้เดินทางในแดนนรก  กล่าวโดยทั่วไปก็คือ เทพแท้และเทียมเทพก็ยังไม่กล้าเดินทางในแดนนรกตามลำพังเลย”

 “แม้แต่เทพแท้ก็ยังไม่กล้าเหรอ?”  บีบีจ้องหน้า

บัฟเฟ็ตเดินเข้ามาใกล้โต๊ะหินและนั่งลง จากนั้นพยักหน้า  “ใช่แล้ว, ไม่แม้แต่เทพแท้  กลุ่มโจรของแดนนรกโดยทั่วไปจัดตั้งกันจากพวกเทียมเทพและเทพแท้ เจ้าคิดหรือว่าทั้งกลุ่มโจรที่เป็นเทพแท้และเทียมเทพจะไม่สามารถจัดการกับเจ้าได้  เทพแท้โดยลำพัง?  พวกเขาได้เปรียบที่จำนวน!”

 “อย่างนั้นทำไมเทพชั้นสูงถึงไม่ทำตัวเหมือนโจร?”  บีบีพูดต่อ

 “ฮ่าฮ่า” บัฟเฟ็ตหัวเราะ  “เทพชั้นสูง, แม้แต่ในแดนนรก นับได้ว่าเป็นชนชั้นสูง ทำไมพวกเขาต้องเข้ามาร่วมทำเรื่องที่อันตรายอย่างการเป็นโจร?  ไม่ว่าจะเป็นการฝึกฝนอาวุธเทพชั้นสูง การปรับแต่งอัญมณีศักดิ์สิทธิ์ หรือเข้าร่วมกับสำนักตระกูลใหญ่และกลายเป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่ง พวกเขาก็สามารถมีชีวิตอย่างอิสรเสรีได้อย่างง่ายๆ”

ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย

ก็เหมือนกับที่ทวีปยูลาน  ยอดฝีมือที่แท้จริงอย่างเช่น ยอดฝีมือระดับเก้าก็มีความหยิ่งผยอง  อย่างไรก็ตามในทวีปยูลาน ยังมีกลุ่มโจรที่มีชื่อเสียงซึ่งมียอดฝีมือสองสามคนอยู่ในกลุ่มพวกเขา

 “แต่แน่นอน ในแดนในนรกมีกลุ่มพวกโจรที่แข็งแกร่งมากอยู่สองสามกลุ่ม  เพียงแต่กลุ่มโจรอย่างนี้จึงจะมีเทพชั้นสูงอยู่ด้วย  อย่างไรก็ตาม  แม้ว่าพวกเขาจะมีเทพชั้นสูง  แต่โดยทั่วไปพวกเขาจะไม่ลงมือกับเทพชั้นสูงอื่น  ที่สำคัญ พวกเขาจะรู้ได้ยังไงว่าเทพชั้นสูงคนอื่นๆ ทรงพลังมากขนาดไหน?  มีช่องว่างห่างกันมากระหว่างเทพชั้นสูงเช่นกัน”  บัฟเฟ็ตถอนหายใจ

ลินลี่ย์เห็นด้วยเต็มที่

ตัวอย่างเช่นซาดิสต์ที่ถูกบลูไฟร์ฆ่าตายในท่าเดียว

แอดกินส์เมื่อเผชิญหน้ากับเบรุต ร่างเทพชั้นสูงทั้งสองของเขาถูกทำลายโดยการหวดสองทีเท่านั้น

 “ในแดนนรกของเรา แม้ว่าจะมีโจรอยู่มากมายที่คอยซุ่มโจมตีผู้คน  แต่ก็มีพลังอำนาจสามอย่างที่พวกเขาไม่กล้าตอแย  อันดับแรกคือกองทัพเรดบุด!”  ในน้ำเสียงที่อบอุ่นเป็นกันเองบัฟเฟ็ตยังพูดสาธยายความรู้ทั่วไปให้กลุ่มลินลี่ย์ ขณะที่ลินลี่ย์กับอีกสองคนตั้งใจฟังอย่างระมัดระวัง

ที่สำคัญคือ กลุ่มของลินลี่ย์ตั้งใจจะมุ่งหน้าไปทวีปบลัดริจ

เพียงแต่ตอนนี้พวกเขายังอ่อนแอเกินไป  พวกเขาต้องอดทนไปก่อนในตอนนี้

 “กองทัพเรดบุด เข้าใจแล้ว”  ลินลี่ย์กับอีกสองคนพยักหน้าเข้าใจ  นั่นเป็นกองทัพที่อยู่ภายใต้การควบคุมของมหาเทพ เป็นกองทัพที่ทรงพลังที่สุดใครจะกล้าตอแยพวกเขา?

 “อำนาจที่สองก็คือกองทัพประจำแคว้น!”  บัฟเฟ็ตถอนหายใจ

 “กองทัพประจำแคว้น?” ลินลี่ย์และอีกสองคนงง

 “กองทัพประจำแคว้นคืออะไร ท่านผู้เฒ่า?”  บีบีถามอย่างไม่เข้าใจ

บัฟเฟ็ตกล่าว  “ทั่วทั้งแดนนรกมีทั้งหมด 108 แคว้นดินแดน  และทวีปเรดบุตของเราก็มีเกือบ 20 แคว้น  ทุกๆ แคว้นจะมีกองทัพเป็นของตนเอง!  ตัวอย่างเช่นแคว้นไนท์บลาสของเราปกติจะมีกองทัพไนท์บลาส  กองทัพเหล่านี้รู้จักกันดีว่าคือ ‘กองทัพประจำแคว้น’  ภายในแคว้นต่างๆ เอง ทุกคนต่างก็มีความยินดีถ้าทหารไม่ก่อความยุ่งยากให้พวกเขา  ใครกันเล่าจะกล้ารุกรานกองทัพ?  เมื่อกองทัพเพ่งเล็งเจ้า  แต่ให้เจ้าเป็นเทพชั้นสูง  เจ้าก็เท่ากับพบความยุ่งยาก”

ตอนนี้ลินลี่ย์เข้าใจ

 “กองทัพรีบุดและกองทัพประจำแคว้น  ข้าสามารถเข้าใจทั้งสองได้  พวกเขาก็คือกองทัพยักษ์ทั้งสอง  อย่างนั้นอำนาจที่สามที่ท่านบอกว่าพวกโจรไม่ยินดีจะตอแยด้วย คืออะไร?” ลินลี่ย์ถาม

ตาของบัฟเฟ็ตเป็นประกายคาดหวัง “พวกอสูร!”

 “อสูร!?”

ลินลี่ย์ เดเลียและบีบีใจสั่นสะท้าน  ขณะเดียวกันพวกเขาเพิ่มความสงสัย

 “ท่านบัฟเฟ็ต, อสูรคืออะไร?” เดเลียถาม

ลินลี่ย์ก็สงสัยมากเช่นกัน  พวกเขาเพิ่งมองเห็นบุรุษชุดดำบินเข้าไปในปราสาทอดาแมนเทียม  คนในเผ่ามังกรดำเมื่อเห็นบุรุษนั้นต่างร้องเรียกบุรุษนั้นว่า ‘อสูร’

 “อสูรเป็นรูปแบบของคำเรียกนำหน้าชื่อ” บัฟเฟ็ตพูดพลางถอนหายใจ  “พวกเขาเป็นนักรบผู้กล้าหาญของแดนนรก  กลุ่มนักรบที่ไม่กลัวอันตราย!  ใครที่สามารถกลายเป็นอสูรได้ ต่อให้เที่ยวไปทั่วแดนนรกจะไม่ค่อยเผชิญกับกลุ่มโจรที่ยอมลงมือกับพวกเขา

ใจของลินลี่ย์ปั่นป่วน  เขาคิดถึงตนเอง  “เขากำลังจะไปทวีปบลัดริจ  การเดินทางที่นั่นเป็นระยะทางที่ไกลมาก  ถ้าข้ากลายเป็นอสูร จากนั้นข้าก็แค่เผชิญหน้ากับความยากลำบากในหนทางไม่กี่อย่าง

บีบีกับเดเลียมีความคิดอย่างเดียวกัน

 “คำนำหน้าว่าอสูร มันเป็นยังไงกันแน่ ผู้เฒ่า?  แล้วจะกลายเป็นอสูรได้ยังไง?”  บีบีถาม

บัฟเฟ็ตกล่าว  “จะกลายเป็นอสูรนั้นไม่ยากเกินไป  เจ้าสามารถไปที่เมืองไหนก็ได้ อย่างเมืองที่ใกล้ที่สุดของเราก็คือเมืองรอยัลวิง  ที่เมืองรอยัลวิง ถ้าเจ้าใช้เงินสักหมื่นศิลาดำ เจ้าก็สามารถขอเข้ารับภารกิจได้  ถ้าเจ้าผ่านภารกิจทดสอบ เจ้าจะกลายเป็นอสูร!  เอ่อ.. นี่หมายถึง เจ้าจะกลายเป็นอสูรหนึ่งดาว”

 “หมื่นศิลาดำ แค่เพื่อร่วมภารกิจทดสอบ?”  บีบีอดถลึงตาไม่ได้

ลินลี่ย์รู้สึกว่านี่จะฟุ่มเฟือยเกินไป

หมื่นศิลาดำมิใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ

 “ท่านเพิ่งบอกว่าอสูรหนึ่งดาว?”

บัฟเฟ็ตพยักหน้า  “อสูรมีการจัดระดับกันไว้จากตั้งแต่หนึ่งดาวจนถึงระดับที่น่ากลัวคืออสูรเจ็ดดาว  นี่ขึ้นอยู่กับระดับภารกิจที่พวกเขาสามารถรับทำได้  พวกที่สามารถรับภารกิจเจ็ดดาวได้จะรู้จักกันในนามว่าอสูรเจ็ดดาว!”

 “อย่างไรก็ตาม เป็นเรื่องทั่วไปที่มีความเป็นไปได้ว่าสำหรับพวกเทพจะยอมรับทดสอบภารกิจง่ายๆ!”  บัฟเฟ็ตพูดพลางถอนหายใจ  “และนั่นเป็นความเป็นไปได้ประการเดียว!”

 “งานที่พวกเหล่าอสูรเข้าร่วมทำจะอันตราย  พวกเขาล้วนแต่กล้าหาญ  แม้แต่พวกโจรก็ไม่กล้าเผชิญกับพวกเขา  สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ... เจ้าไม่สามารถบอกได้ว่าระดับดาวของอสูรได้จากแค่การเห็น  จากโดยผิวเผิน ใครไม่สามารถบอกความแตกต่างได้ระหว่างอสูรหนึ่งดาวและอสูรเจ็ดดาว”  บัฟเฟ็ตกล่าว

 “จากผิวเผิน?  หมายความว่ายังไง?”

บัฟเฟ็ตยิ้มขณะที่เขาชี้ไปที่ปราสาทดำบนยอดเขา “เจ้าสังเกตเห็นหรือไม่? อสูรนั้นที่เพิ่งมาถึงจะมีเหรียญตราอสูรติดอยู่ที่ชุดตรงหน้าอก!  เหรียญตราเหล่านี้จะได้รับหลังจากคนผู้หนึ่งผ่านภารกิจทดสอบ  อสูรแต่ละคนจะมีสัญลักษณ์อสูรแบบเดียวกัน!”

 “ไม่ว่าเจ้าจะเป็นอสูรดาวเดียวหรืออสูรเจ็ดดาว  จากที่เห็นโดยผิวเผิน เจ้าจะดูเหมือนกัน  มีแต่ใช้วิธีการพิเศษบางอย่างจึงจะสามารถตัดสินระดับดาวของอสูรได้ได้

บีบีขมวดคิ้ว  “เหรอ?  อสูรนั่นทรงพลังขนาดไหน?”

 “ข้าไม่แน่ใจเหมือนกัน  อย่างไรก็ตาม แม้แต่อสูรที่อ่อนแอที่สุดก็เป็นระดับเทพแท้  กล่าวโดยทั่วไป อสูรที่เหนือกว่าระดับธรรมดาทั่วไปจะเป็นระดับเทพชั้นสูงกันหมด!”  บัฟเฟ็ตกล่าว  “ดังนั้นพวกโจรจึงไม่กล้าล่วงเกินพวกอสูร  ที่สำคัญอสูรหลายคนเป็นเทพชั้นสูง!  ถ้าเจ้าเผชิญกับอสูรหกดาว หรืออสูรเจ็ดดาวที่น่ากลัว ไม่ว่ากลุ่มโจรของเจ้าจะทรงพลังเพียงไหน ก็มีแต่จบสิ้น”

ลินลี่ย์ตกใจ

อสูรส่วนใหญ่เป็นเทพระดับสูง?  ที่อ่อนแอที่สุดเป็นเทพ? ดูเหมือนว่าคุณภาพของอสูรก็ไม่ต่ำไปกว่ากองทัพเรดบุดแม้แต่น้อย

บีบีนัยน์ตาเป็นประกาย  “ท่านบอกว่ามากกว่าครึ่งของอสูรเป็นเทพชั้นสูง  อสูรเจ็ดดาวเหล่านั้นจะทรงพลังมากมายขนาดไหน?”

 “อสูรเจ็ดดาวคือเหล่าบรรดายอดฝีมือที่ทรงพลังที่สุดของแดนนรก!”  ตาของบัฟเฟ็ตมีแววเลื่อมใสในตัวพวกเขา  “เทพชั้นสูงธรรมดาไม่สามารถสู้ตอบโต้กับพวกนั้นได้เลยแม้แต่น้อย  เมื่อเจ้าถึงระดับอสูรเจ็ดดาว  เจ้าจะมีชื่อเฉพาะตัวเอง ตัวอย่างเช่นในทวีปเรดบุดเรา เท่าที่ข้ารู้ เราก็มีเช่น อสูรจันทร์เงิน และอสูรเลือดม่วง สุดยอดฝีมือผู้มีชื่อเสียงเกริกไกรทั่วทั้งแดนนรก”