Panlong เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 6 ตาแดงด้วยความละโมบ

เล่ม 14 อสูร – ตอนที่ 6 ตาแดงด้วยความละโมบ

 “ทรงพลังขนาดนั้นเชียวหรือ?”

ในใจของลินลี่ย์เขาประหลาดใจและสะท้านใจในพลังอำนาจของอสูรเจ็ดดาวเหล่านี้  “ไม่ว่าเขาจะพูดยังไง  พลังของอสูรเจ็ดดาวน่าจะทรงพลังที่สุดในบรรดาเทพชั้นสูง  ข้าสงสัยจริงว่าเบรุตจะมีพลังเท่ากับอสูรเจ็ดดาวหรือไม่”  ลินลี่ย์นึกปรารภกับตนเอง

 “โอวจริงสิ, ข้ามานี่เพื่อคุยปรึกษาเรื่องบางอย่าง เราวกเข้าเรื่องอสูรได้ยังไงกันนี่?”  บัฟเฟ็ตรีบกล่าว  “ลินลี่ย์! เหตุผลที่ข้ามาที่นี่วันนี้เป็นเพราะข้าอยากถามอะไรบางอย่างกับพวกเจ้าทั้งสามคน”

 “โอว, ท่านบัฟเฟ็ต เชิญถามได้เลย” ลินลี่ย์กล่าว

 “อยากจะถามเรา?” บีบีลูบคางจ้องมองบัฟเฟ็ต

บัฟเฟ็ตยิ้มพลางกล่าว  “บอกตามตรง, เป็นเจ้าทั้งสองคน”  เขาชี้มาที่บีบีและเดเลีย

 “โอว?” เดเลียค่อนข้างประหลาดใจเช่นกัน

 “มีอะไรหรือ ผู้เฒ่า? รีบบอก” บีบีกระตุ้น

บัฟเฟ็ตกล่าว  “ในเผ่ามังกรดำของเรา พวกที่เป็นเทพแท้ส่วนใหญ่จะกลายเป็นสมาชิกกองทัพองครักษ์ของเรา  เจ้าทั้งสองคนเป็นระดับเทพแท้แล้ว  ข้าสงสัยว่าพวกเจ้าสนใจจะเข้าร่วมกองทัพเผ่ามังกรดำไหม?  ถ้าเจ้าเข้าร่วมกับกองทัพ  ในทุกหมื่นปี หัวหน้าเผ่าจะมอบเงินตอบแทนให้เจ้า  นี่คือชีวิตที่ดีกว่างานเลี้ยงมังกรดำเจอร์ราร์ดมาก  ถ้าเจ้าเลี้ยงมังกรเหล่านั้น เจ้าจะต้องอยู่กับพวกมันเสมอ  เป็นงานที่เหนื่อยมาก”

 “นี่...?” บีบีลังเลและมองดูลินลี่ย์

เดเลียหัวเราะและกล่าว  “ท่านบัฟเฟ็ต, เราเพิ่งมาถึงที่เผ่ามังกรดำ มีหลายอย่างที่เรายังไม่คุ้นเคย  ดังนั้นเราจะไม่รีบเข้าร่วมกับกองทัพของเผ่าแน่”

 “เจ้าจะไม่สามารถทำเงินได้เร็วเท่ากับทำงานผ่านกองทัพ”  บัฟเฟ็ตรีบกล่าว “ข้าขอให้เจ้ารับไว้พิจารณาอีกครั้ง”

 “ท่านบัฟเฟ็ต เราค่อยคุยเรื่องนี้อีกครั้งในอนาคต” ลินลี่ย์กล่าว

เขาตั้งใจไว้นานแล้วว่าเมื่อมีโอกาส พวกเขาจะไปยังทวีปบลัดริจ  แล้วพวกเขาจะอยู่ประจำที่เผ่ามังกรดำได้ยังไง? ได้รับเงินตอบแทนทุกหมื่นปี?  สำหรับเทพอื่น หมื่นปีอาจไม่ถือว่าเป็นเวลาที่นาน แต่สำหรับลินลี่ย์ไม่มีทางที่เขาจะยอมรอนานขนาดนั้น

 “ข้าแค่มาแจ้งให้พวกเจ้ารู้”  บัฟเฟ็ตไม่ใส่ใจ

 “ท่านบัฟเฟ็ต” ลินลี่ย์รีบถาม  “ข้าขอถามท่านได้ไหม มีคนในเผ่าไปเมืองรอยัลวิงบ่อยมากแค่ไหน?”  พูดอย่างเปรีบเทียบ ที่เมืองรอยัลวิงจะต้องมีกองกำลังที่ทรงพลังปรากฏ  เขาอาจหาทางเดินทางไปทวีปบลัดริจได้

 “ไปเมืองรอยัลวิง?”  บัฟเฟ็ตตกใจ  “โอว, เผ่าของเราไม่ได้ไปที่นั่นตรงตามตารางนัก  เราต้องโดยสารสัตว์โลหะบินไปที่นั่น  อาจต้องใช้ช่วงเวลารอสั้นๆ ไม่กี่ปี หรืออาจต้องใช้เวลาหลายพันปีระหว่างเดินทางเที่ยวก็ได้”

ลินลี่ย์รู้สึกใจแกว่งอย่างช่วยไม่ได้

หลายพันปี? เขาต้องรอนานขนาดนั้นเชียวหรือ?

บัฟเฟ็ตหัวเราะทันทีและกล่าว “โอว!  ข้าเพิ่งจำได้ว่าในช่วงเวลาอีกครึ่งปี ดูเหมือนทางเผ่าจะมีการเดินทางไปเหมืองรอยัลวิงนะ”

 “อย่างไรก็ตาม สมาชิกของเผ่าจะต้องจ่ายห้าศิลาดำ ถ้าพวกเขาต้องการโดยสารสัตว์อสูรโลหะ”  บัฟเฟ็ตเตือนลินลี่ย์และอีกสองคน  เขาสามารถบอกได้ว่ากลุ่มของลินลี่ย์ต้องการมุ่งหน้าไปเมืองรอยัลวิงอย่างแท้จริง

ความจริงทุกคนที่เพิ่งมาถึงแดนนรกจะมีความสนใจไปเยี่ยมเยียนเมืองใหญ่ๆ ในแดนนรกกันทั้งนั้น

 “ขอบคุณ, ท่านบัฟเฟ็ต”  ลินลี่ย์รู้สึกยินดีในหัวใจ  อีกแค่ครึ่งปี

หลังจากบัฟเฟ็ตออกไปแล้ว กลุ่มของลินลี่ย์เริ่มดื่มและฉลองกันอย่างมีความสุขในห้องรับแขกของเขา  ในแดนนรกเหล้าเป็นของเลิศหรู  แน่นอนว่าเมืองรอยัลวิงคงมีเหล้าชั้นเลิศ  แต่ราคาก็คงสูงมากอย่างน่าประหลาดใจ  ราคาของเหล้าดีๆ อาจเทียบได้กับประกายเทพแท้เลยทีเดียว

 “พวกเราแต่ละคนจะต้องจ่ายค่าโดยสารสัตว์อสูรโลหะคนละห้าศิลาดำ!”  บีบีสบถเบาๆ  “ใจดำเป็นบ้า”

 “เราสามคน รวมแล้วสิบห้าศิลาดำ” เดเลียมองดูลินลี่ย์  “ดูเหมือนว่าคงต้องขายสมบัติเทพบางส่วน”

ลินลี่ย์ในปัจจุบันนี้มีทั้งสมบัติเทพชั้นสูง สมบัติเทพแท้และสมบัติชั้นเทียมเทพ  แม้ว่าจะน่าประหลาดใจมากกว่า เขามีกระทั่งประกายเทพชั้นสูง  ลำพังประกายเทพชั้นสูงก็เพียงพอให้ลินลี่ย์กลายเป็นเศรษฐีอยู่ในแดนนรกได้แล้ว  อย่างไรก็ตาม....กลุ่มของลินลี่ย์รู้ว่าพวกเขาไม่อาจเปิดเผยได้ว่าพวกเขามีสมบัติมากมายเพียงไหน

ในเผ่ามังกรดำ ถ้าคนอื่นรู้ว่าพวกเขามีประกายเทพชั้นสูง มีความเป็นไปได้ว่าพวกเขาคงมีชีวิตอยู่ไม่ถึงวันรุ่งขึ้น

 “เอาอย่างนี้เป็นไง  ข้ามีสมบัติเทียมเทพอยู่สี่ชิ้นกับตัวเอง  ข้าจะไปปราสาทหัวหน้าเผ่าก่อนและขายสมบัติเทียมเทพทั้งสี่ชิ้นนั้น”  ลินลี่ย์ตัดสินใจ  “แม้ว่าจะต้องเสียของออกไปบ้าง  แต่ไม่มีทางเลือกอื่น”

ในเผ่าที่นี่ สมบัติเทียมเทพจะขายได้ราคาเพียงห้าศิลาดำ  แต่ถ้าเขาไปเมืองรอยัลวิง เขาสามารถขายได้ถึงเจ็ดศิลาดำ  ขณะที่ร้านค้าของรอยัลวิงกลับขายในตลาดด้วยราคาสิบศิลาดำ  สมบัติเทพราคาถูก ไม่ค่อยคุ้มค่ามากนัก

เนื่องจากเขาตัดสินใจได้แล้ว  เขาจึงลงมือทำทันที

หลังจากดื่มแล้ว กลุ่มของลินลี่ย์ก็มุ่งหน้าตรงไปที่ปราสาทดำบนยอดเขา  บนกำแพงของปราสาทดำนี้มีเทพแท้ยืนรักษาการณ์เกินกว่าสิบ  พวกเขาจ้องลงมาที่กลุ่มของลินลี่ย์แต่ไม่พูดอะไร

เผ่ามังกรดำมีประชากรเพียงสองหมื่น  ทุกคนรู้จักกันดี

 “ลินลี่ย์, เจ้ามาแล้วหรือ?” ใครบางคนออกมาจากข้างในประตูปราสาท  เป็นบัฟเฟ็ต

 “ท่านบัฟเฟ็ต เรามาขายสมบัติเทียมเทพสักสองสามชิ้น”  ลินลี่ย์กล่าว บัฟเฟ็ตพยักหน้าเข้าใจ  “โอว, งั้นมากับข้าได้เลย”  ขณะกล่าวบัฟเฟ็ตนำพวกเขาเข้าไปในปราสาททางด้านประตูข้าง

ภายในปราสาท ยังมีปราสาทเล็กอื่นๆ อีก

 “ปราสาทในเป็นที่ซึ่งเจ้าปกครองเผ่าอาศัยอยู่  ปราสาทนอกเป็นที่ให้นักรบประจำเผ่าได้อยู่อาศัย”  บัฟเฟ็ตอธิบาย  “ในอนาคต, ถ้าเจ้าต้องการขายอะไร ก็แค่ตรงมาที่ประตูด้านข้างและตรงไปที่ร้านนั้น พูดง่ายๆ สมาชิกของเผ่าสามารถมาที่ปราสาทชั้นนอกเมื่อใดก็ได้ที่ต้องการ  พวกทหารจะไม่ห้ามเจ้า”

ภายในปราสาทดำ นักรบประจำเผ่าสามารถเห็นได้อยู่ทั่วทุกที่

 “แน่นอนว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นเทพชั้นสูง”  บีบีถอนหายใจชมเชย

ลินลี่ย์กวาดสายตาผ่านคนเหล่านั้นเช่นกัน  เขารู้ว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นนักรบประจำเผ่ามังกรดำทั้งหมด  ถ้าเผ่าอื่นมารุกราน  พวกเขาจะต้องอาศัยนักรบเหล่านี้โจมตีตอบโต้ และคอยป้องกัน

 “เข้าไปสิ”  บัฟเฟ็ตชี้ไปที่ร้านข้างหน้าพวกเขา

ลินลี่ย์และพวกทั้งสองเข้าไปในร้านประจำเผ่า  มีบุรุษวัยกลางคนผมดำกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่คนเดียวบนพื้น เมื่อกลุ่มของลินลี่ย์เข้ามา  บุรุษผมดำลืมตาเขาทันที และใช้สายตาเย็นชากวาดมองพวกเขา  เขาพูดขึ้นอย่างสงบ  “มีอะไร?”

ลินลี่ย์ตกใจ  นี่เป็นมารยาทของคนค้าขายที่มีต่อลูกค้าหรือนี่?

 “พวกเขามาขายสมบัติเทพ”  บัฟเฟ็ตเดินเข้ามาจากด้านนอกเช่นกัน

 “โอว!  งั้นเอาสมบัติออกมา”  บุรุษวัยกลางคนผมดำพูด

แค่เพียงพลิกมือ ลินลี่ย์ก็ดึงสมบัติเทียมเทพออกมาสี่ชิ้น สมบัติเทียมเทพสี่ชิ้นนี้ไม่มีประโยชน์ต่อเขาแต่อย่างใด  บุรุษผมดำวัยกลางคนชำเลืองมองดูจากนั้นพูดอย่างสงบ  “สมบัติเทียมเทพสี่ชิ้น เป็นอาวุธทั้งหมด ไม่มีอะไรพิเศษ ชิ้นละห้าศิลาดำ รวมทั้งหมดยี่สิบศิลาดำ!”

แค่เพียงพลิกมืออย่างคล่องแคล่ว บุรุษผมดำวางศิลาดำสองแท่งยาว แถวละสิบศิลาดำ  “รับศิลาดำไปและทิ้งสมบัติเทพไว้”

 “หือ?” ลินลี่ย์ค่อนข้างประหลาดใจ  มีศิลาดำแท่งยาวจริงด้วยหรือนี่?  อย่างไรก็ตาม ในแง่ขนาด ปรากฏว่าศิลาดำยาวมีขนาดเท่ากับเบี้ยศิลาดำสิบเบี้ย  แม้ว่าเขาจะประหลาดใจ แต่ลินลี่ย์ก็ยังวางสมบัติชั้นเทียมเทพสี่ชิ้นไว้ ขณะที่รับศิลาดำแท่งยาวสองแท่งที่บุรุษนั้นโยนให้

หลังจากแลกได้ศิลาดำยี่สิบเบี้ยแล้ว  กลุ่มของลินลี่ย์ยังคงอาศัยอยู่ภายในเผ่ามังกรดำอยู่เงียบๆ ต่อไป ปกติพวกเขาจะใช้เวลาสำหรับฝึกฝนเงียบๆ รอเวลาเดินทางไปเมืองรอยัลวิงในช่วงครึ่งปีอย่างสงบ

เทือกเขาของเผ่ามังกรดำมีกินอาณาบริเวณถึงหนึ่งพันกิโลเมตร  มังกรดำหลายพันตัวมีปรากฏให้เห็นบินเข้าบินออกที่ภูเขาอยู่ตลอดเวลา  สมาชิกทุกคนของเผ่ามังกรดำอยู่อาศัยที่นี่กันอย่างสงบสุข  อย่างไรก็ตามห่างออกไปจากภูเขาพันกิโลเมตร...

เสือโคร่งดำดุร้ายตัวหนึ่งตัวขนาดเท่าภูเขาพร้อมด้วยหมาป่าทองซึ่งขนาดพอกันกำลังมุ่งหน้าสู่เผ่ามังกรดำพร้อมกัน  ทั้งสองนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่โตมหึมาและบินด้วยความเร็วอย่างน่าตกตะลึงก่อให้เกิดระเบิดกำแพงความเร็วเสียงขณะบิน

 “บึ้ม....”

พันกิโลเมตรเดินทางได้อย่างรวดเร็วแน่

ครึ่งความสูงของภูเขา ในที่พักอาศัยของลินลี่ย์  ลินลี่ย์นั่งขัดสมาธิฝึกชีพจรโลกและแก่นธาตุดินและทำการหลอมรวมเคล็ดความรู้ลึกลับอย่างเงียบสงบ  ตอนนี้ร่างดั้งเดิมและร่างแยกธาตุดินของเขากำลังเพ่งสมาธิถึงกฎธาตุดินหวังว่าจะสามารถเข้าถึงระดับการหลอมรวมเคล็ดความรู้ลึกลับทั้งสองได้อย่างรวดเร็วยิ่งขึ้น

 “ศัตรูโจมตี!”

 “ศัตรู..โจมตี!”

เสียงกึกก้องแสบแก้วหูดังไปทั่วเผ่ามังกรดำ  แม้ว่าลินลี่ย์จะอยู่ในระหว่างการฝึกก็ยังตกใจตื่นตัวทันที

 “เกิดอะไรขึ้น?”  เดเลียมาจากในห้องของนาง ขณะที่บีบีพุ่งเข้ามาจากด้านนอก  เห็นได้ชัดว่าเขาตื่นเต้นมาก  “โหว, พี่ใหญ่, ข้างนอกมีตัวประหลาดขนาดใหญ่ผิดปกติสองตัว  จากนั้นข้าถึงได้รู้ว่าข้างหลังเจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ทั้งสองมีพวกเทพจำนวนมากมาย  อย่างน้อยก็หลายพันคน”

 “ศัตรูโจมตี?”  ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว  “พวกเขาน่าจะเป็นศัตรูของเผ่า”

ลินลี่ย์เริ่มรู้สึกกังวลขึ้นบ้าง  เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้บุกรุก  สิ่งที่น่ากลัวก็คือ... ศัตรูเอาชนะเผ่ามังกรดำได้ อย่างนั้นจะมีการเข่นฆ่าสังหารหมู่  นั่นทำให้หลายอย่างอันตราย  นี่ไม่น่าเป็นไปได้  ที่สำคัญ ประกายศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นความมั่งคั่งรูปแบบหนึ่ง

บางทีศัตรูต้องการเข่นฆ่าล้างเผ่ามังกรดำทั้งหมดก็ได้!

 “ออกไปดูกัน!”  ลินลี่ย์พูดทันที  “ถ้าสถานการณ์ดูแย่ เราจะจากไปทันที”  ลินลี่ย์ขีดจำกัดความสามารถของตนเอง

ลินลี่ย์และอีกสองคนบินออกไปทันที  หลังจากบินออกมาจากที่อยู่  พวกเขาพบว่าท้องฟ้าเหนือภูเขาเต็มไปด้วยผู้คน  สมาชิกแทบทุกคนของเผ่ามังกรดำต่างบินออกมา  ตอนนี้กองทัพมังกรดำปรากฏออกมาเผชิญหน้ากับกองกำลังศัตรู

ลินลี่ย์กับอีกสองคนเข้าไปรวมอยู่กับกลุ่มผู้คน

 “ลินลี่ย์, เจ้ามาแล้ว”  เคนท์เพื่อบ้านเขาทักทายพวกเขาเมื่อเขาเห็นพวกลินลี่ย์บินมาสมทบ

 “นี่คือกองทัพเผ่ามังกรดำของเรา  พวกเขาดูเหมือนจะน่ากลัวมาก”  ลินลี่ย์ถอนหายใจชื่นชม  เมื่อแหงนหน้ามองพวกเขา มีนักรบเกินกว่าพันคนสวมชุดเครื่องแบบนักรบสีดำเหมือนกันยืนอยู่พร้อมเพรียงกัน  รังสีฆ่าฟันของเทพแท้จำนวนพันคนเปล่งออกมาอย่างต่อเนื่องเพียงพอทำให้ลินลี่ย์หัวใจสั่นสะท้าน

เคนท์พูดอย่างภูมิใจ  “ใช่แล้ว, ดูทางนั้นสิ  บุรุษผมทองนั้น  คือพี่ชายของข้าเอง!”

 “ราเชล, ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าแม้แต่เจ้าก็ยังเข้าร่วมกับวายร้ายหมาป่า  ข้า, สเตอร์ตันดูเหมือนว่ายังจำได้ว่าข้าปฏิบัติกับเจ้าเป็นอย่างดี!”  ในท่ามกลางกองทัพมังกรดำ  มีร่างหนึ่งทรงพลังสูงอย่างน้อยสองเมตรคำรามเสียงดังลั่น  “เป็นไปได้หรือว่าเจ้าไม่รู้ว่าหมาป่าจอมวายร้ายนี้เป็นคนแบบไหน?  ถ้าวันนี้เจ้ายอมเปลี่ยนใจ  ข้ายินดีจะให้เบี้ยหนึ่งล้านศิลาดำให้เป็นของขวัญเจ้า  เจ้าจะว่ายังไง?”

ลินลี่ย์เลิกคิ้ว  “หัวหน้าสเตอร์ตัน?”

ลินลี่ย์มองขึ้นไปทันที  สเตอร์ตันมีร่างสูงใหญ่กำยำ และเขาสวมชุดดำยืนอยู่ในกลางอากาศหนักแน่นไม่หวั่นไหวราวกับภูผา

 “ฮ่าฮ่า, น่าขันนัก!  อย่างน้อยนิสัยของคล็อธมันยังดีกว่าเจ้า  นอกจากนี้, หนึ่งล้านศิลาดำน่ะหรือ?  ถ้าเจ้ายินดีให้มังกรดำเจอร์ราร์ดข้าครึ่งหนึ่ง นั่นก็คงไม่เลว”  ในกองทัพฝ่ายตรงข้ามีคนผู้หนึ่งสูงอย่างน้อยสามเมตรใบหน้าเต็มไปด้วยเคราดูเหมือนพยัคฆ์    มนุษย์ศีรษะพยัคฆ์ไม่เห็นแก่หน้าของหัวหน้าเผ่ามังกรดำสเตอร์ตันแม้แต่น้อย

อีกคนหนึ่งเป็นคนผอมสวมชุดยาวสีทอง หัวเราะอย่างชั่วร้าย  “สเตอร์ตัน, เจ้าครอบครองการค้าขายมังกรดำเจอร์ราร์ดเหล่านั้นมาเป็นเวลานานแล้ว เจ้าไม่รู้สึกว่าใจดำเกินไปหน่อยหรือ?  ถ้าเจ้ายินดีจะแบ่งมังกรดำเจอร์ราร์ดเหล่านั้นเป็นสามส่วน สามส่วนโดยพวกเราแบ่งเท่ากัน  อย่างนั้นวันนี้ คนที่ข้านำมาก็จะยอมจากไปทันทีพร้อมกับราเชล  เจ้าจะว่ายังไง?”

 “ฮึ่ม!” เสียงแค่นเย็นชาดังขึ้น  สเตอร์ตันกวาดสายตาเย็นชา  “ข้าซื้อมังกรเจอร์ราร์ดเหล่านี้ในอดีตเมื่อตอนนั้นข้าต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อพวกมัน  ทำไมข้าจะต้องให้พวกมันแก่เจ้าด้วย?”

ลินลี่ย์อยู่ในท่ามกลางสมาชิกอื่นของเผ่ามังกรดำ รู้สึกว่าหัวใจของเขาเย็นเฉียบ  “ดูเหมือนว่าศัตรูหาพันธมิตรสองเผ่าอื่นมาร่วมด้วย นี่จะต้องเป็นปัญหาแน่นอน

 “ฮ่าฮ่า...”  นักรบหัวพยัคฆ์ ราเชลหัวเราะลั่น  “คล็อธมัน!  อย่าเสียเวลากับสเตอร์ตันอีกต่อไปเลย  ฆ่าเขาซะเราจะได้แบ่งมังกรเจอร์ราร์ดกัน”

บุรุษผมทองร่าผอมหัวเราะเย็นชา  “พี่ราเชล, ท่านพูดได้ดี”

 “บัดซบเอ๊ย!”  หน้าของสเตอร์ตันพลันดุร้าย  เขาส่งสัมผัสเทพออกไป กลุ่มแรกเริ่มโจมตีพลังวิญญาณ!”

สมาชิกเกือบแปดร้อยคนของเผ่ามังกรดำ กวัดแกว่งอาวุธในมือต่อเนื่องทันที ภาพเงาลวงตาพุ่งออกมาจากอาวุธเป็นกลุ่มมากมายหนาแน่น

 “ฆ่า!”  ผู้นำของกองกำลังฝ่ายศัตรูทั้งสองตะโกนเช่นกัน และสมาชิกหนึ่งพันจากสามพันคนฝ่ายศัตรูเริ่มโจมตีด้วยพลังโจมตีวิญญาณอย่างหนักเช่นกัน

ภาพหลอนลวงตามากมายปะทะกันในอากาศระหว่างกองทัพทั้งสอง พอภาพหนึ่งหายก็มีอีกภาพหนึ่งเพิ่มยิงโจมตีกองกำลังฝ่ายศัตรู

 “โอวสวรรค์!  ถ้าคนเป็นหมื่นใช้พลังวิญญาณโจมตีพร้อมกัน  เป็นไปได้ว่าต่อให้เป็นเทพชั้นสูงก็ต้องถึงวาระสิ้นสุดเป็นแน่”  ลินลี่ย์จ้องมองปากอ้าตาค้าง