เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 684 ปัญญาอย่างเจ้าอธิบายไปก็ไม่เข้าใจ

ตอนที่  684  ปัญญาอย่างเจ้าอธิบายไปก็ไม่เข้าใจ

ไป๋ซ่งมองเจ้าเมืองลมดำด้วยสีหน้าสงสัย  หมายความว่ายังไง ทุกคนจะลุยพร้อมกันหรือ?

ไป๋ซ่งไม่มีความมั่นใจว่าปีศาจเฒ่าเว่ยสามารถเอาชนะบุรุษหน้ากากตามลำพังได้  ใช่แล้ว ปีศาจเฒ่าเว่ยเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับสูงและแข็งแกร่งที่สุดอย่างมิต้องสงสัย  แต่ปัญหาก็คือคู่ต่อสู้ของเขาไวกว่าปีศาจเฒ่าเว่ยผู้เชี่ยวชาญด้านความเร็ว  ถ้าการต่อสู้นี้ดำเนินต่อไป แม้ว่าปีศาจเฒ่าเว่ยชนะ ก็คงไม่น่าภูมิใจ

แน่นอนว่าเจ้าเมืองลมดำรู้ว่าถ้าทุกคนลงไปพร้อมกัน คงจะดีกว่าปล่อยให้ปีศาจเฒ่าเว่ยต่อสู้ตามลำพัง

แต่เขาไตร่ตรองมากขึ้น

ถ้าพวกเขาทั้งหมดลงไปพร้อมกันแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาอาจเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่งได้

แต่จะกำจัดพวกเขาทั้งหมดคงเป็นไปไม่ได้!

ถ้าพวกเขาฆ่านักสู้ปราณฟ้าของฝ่ายศัตรูได้ สำนักทงเทียน สำนักมังกรทะยานและวังมารมีแนวโน้มว่าจะต้องสู้ตาย  แม้ว่าพันธมิตรของกองกำลังสามฝ่ายนี้จะมีส่วนร่วมในการรุกรานครั้งนี้  ถึงเวลานั้นภัยพิบัติแบบไหนคงไม่ใช่สิ่งที่เจ้าเมืองเล็กๆ อย่างเขาจะทนรับได้  ไม่ว่าเขาจะชนะหรือพ่ายแพ้  เขาจะต้องถูกลงโทษจากเบื้องบนของแดนสวรรค์ใต้ เฮยฟงไม่ต้องการถูกตำหนิว่าเป็นต้นเหตุสงครามระหว่างดินแดน  เขาไม่สามารถทนแบกรับได้  สิ่งที่เขาต้องการก็คือถ่วงเวลาจนกว่าเจ้าแคว้นมรกตและราชาใจสิงห์จะออกรบ เพื่อที่ว่าพวกเขาจะได้รับคำตำหนิจากการทำสงครามข้ามดินแดนด้วยกัน

พวกเขาเป็นผู้ปกครองระดับเบื้องบน  ถ้าทั้งสองฝ่ายสู้กันจนถึงที่สุด เป็นธรรมดาที่พวกเขาต้องออกหน้าเพื่อจัดการสถานการณ์ทั้งหมด

ในฐานะเจ้าเมืองเล็ก  จะดีที่สุดสำหรับเขาก็คือทนต่ออีกสักเล็กน้อย

ตราบใดที่เขารอดจนเจ้าแคว้นมรกตมาปรากฏตัว เขาก็ไม่มีอะไรต้องทำ  ถ้าราชาใจสิงห์ปรากฏตัวเอง  ก็ไม่มีอะไรที่เขาต้องทำ

การสู้รบเป็นไปอย่างราบรื่น  และเขาจะถือโอกาสถอนตัว ถ้าการสู้รบยังคงมีต่อไป เขาจะหลีกหนีไปอย่างรวดเร็ว อย่างดีเขาจะไปที่แดนสวรรค์ตะวันออกหรือไม่ก็แดนสวรรค์เหนือเพื่อดำเนินการต่อ  กล่าวอีกอย่างหนึ่ง เขาสามารถสู้รบได้  แต่ในฐานะผู้นำแล้วเขาทำไม่ได้ เมื่อเขาทำ ไม่ว่าผลออกมาจะเป็นเช่นไร เขาจะต้องตาย

 “รออีกสักนิด!”  เจ้าเมืองลมดำส่ายศีรษะ

 “...” ไป๋ซ่งเป็นคนแบบไหน? ปกติคนเจ้าเล่ห์ย่อมเข้าใจความคิดของเจ้าเมืองลมดำ

เขาไม่ต้องการเป็นผู้นำ เขาไม่สนใจผลของการต่อสู้ตราบเท่าที่มีส่วนแบ่งของผลกำไร

ตรงกันข้ามกับสำนักทงเทียน สำนักมังกรทะยานและวังมารแห่งแดนสวรรค์ตะวันตก แม้แต่คนตาบอดก็รู้ว่าไม่ใช่จะจัดการกันได้ง่ายๆ ในที่สุดแล้วก็จะเหลือแต่นักสู้ปราณฟ้า  ผลที่ตามมาจะร้ายกาจรุนแรง และยอดฝีมือที่แท้จริงของอีกฝ่ายมีแนวโน้มว่าจะออกมา  ตอนนี้ปีศาจเฒ่าเว่ยกำลังสนับสนุนเขาอยู่ เขาไม่สามารถแทรกแซงได้ ไม่ว่าเขาต้องการสู้แค่ไหนก็ตาม

นอกจากนั้น ข้าไม่ได้มีความเป็นศัตรูกับแดนสวรรค์ตะวันตก ไป๋ซ่งมีความสุขยืนอยู่ข้างๆ และคอยดูเมื่อเขาเห็นว่าเจ้าเมืองลมดำไม่ต้องการให้เกิดเรื่องยุ่งยาก

แม่ทัพอวี้เชวียนจวิน ผู้ที่เจ้าแคว้นมรกตส่งมายังคงจับตามองดูสนามรบ ไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

เหมือนกับรูปปั้น

เขาไม่พูดอะไร  เขาไม่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าจะสู้หรือไม่

ผางหมัน ฮ็อคและซาวี่คงชอบต่อสู้  ถ้าปีศาจเฒ่าเว่ยได้เปรียบ พวกเขาจะฉวยโอกาสโดดเข้ามาร่วมวง  แต่ปัญหาก็คือ ปีศาจเฒ่าเว่ยมีฝุ่นตลบคลุ้งไปหมด  ถ้าเขาพ่ายแพ้จริงๆ  อย่างนั้นบุรุษหน้ากากจะชนะ  ถ้าพวกเขาวิ่งเข้าไปตอนนี้ก็ไม่ต่างกับการส่งอาหารให้อีกฝ่ายหนึ่ง!  ผางหมันรู้ความแตกต่างระหว่างเขากับบุรุษหน้ากากดี  ตราบใดที่บุรุษหน้ากากอยู่สภาพแข็งแกร่งที่สุด เขาสามารถฆ่าคนอื่นได้ทันที

ผางหมันไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อยเว้นแต่ปีศาจเฒ่าเว่ยจะได้เปรียบ

ใครเล่าต้องการหาเรื่องส่งตัวเองเข้าไปหาความตาย?

ขณะที่ปีศาจเฒ่าเว่ยกำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟและสูญเสียวิธีเอาชนะคู่ต่อสู้  เขาไม่ทันสังเกตว่าพญางูกลืนฟ้าตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายแล้ว

ทันทีที่เนื้องูเผยให้เห็น ดอกหนามนับไม่ถ้วนอ้าปากขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคม และกัดใส่งูอย่างเมามัน  และยังมีอีกสองร่างที่ดูเกียจคร้านกำลังให้ความสนใจ นั่นคือฮุยไท่หลาง มันกำลังหงายท้องนอนกรนอย่างสบายใจ มันลืมตาทันทีเมื่อได้กลิ่นเนื้อ และน้ำลายเริ่มไหลออกจากปากอย่างควบคุมไม่ได้ อีกรายก็คืออสูรน้อยทงเทียนที่ก็นอนอย่างเกียจคร้านเช่นกัน เจ้าตัวน้อยนี้สามารถหลับได้มากกว่าฮุยไท่หลาง  แม้ตัวจะเล็กแต่ความอยากอาหารของมันไม่เล็กเลย  แถมยังเลือกกินแต่ของดีๆ... เมื่อมองเห็นงูที่เกิดจากการถักทอของต้นดอกหนาม มันเบียดตัวเองจะเข้าไปในปากของพญางูกลืนฟ้า  เตรียมจะกินจากภายใน มันลืมตาและบินออกไปตั้งใจคว้าผลึกเวทของพญางูกลืนฟ้า

ฮุยไท่หลางไม่ยินดีจะอยู่รั้งท้าย ดังนั้นมันวิ่งออกไปด้วยเช่นกัน

ทั้งนี้เพราะอาหมันตรึงร่างพญางูกลืนฟ้าทำให้มันถูกเล่นงานได้  พลังอย่างนั้นน่ากลัวเกินไป

เจ้าเมืองลมดำและคนอื่นไม่ทันได้สังเกตเห็นความผิดปกติอะไรเกี่ยวกับฮุยไท่หลางและอสูรทองน้อยจนกระทั่งทั้งสองเริ่มเขมือบพญางูกลืนฟ้า  จึงได้ตระหนักว่าอีกฝ่ายยังมีอสูรรบที่ไม่ธรรมดายังไม่ได้ลงมือ

 “โฮ่ง!” ฮุยไท่หลางยึดตำแหน่งหัวของพญางูกลืนฟ้าและขย้ำกินอย่างต่อเนื่อง เตรียมพร้อมจะคว้าผลึกเวทเอาไปให้เจ้านายเพื่อรับความดีความชอบ

 “....” อสูรน้อยทงเทียนเลือกอีกทาง มันยึดทางปากของพญางูกลืนฟ้าและค่อยๆ กินเข้าไป

 “เจ้าตัวแสบทั้งสอง ผลึกเวทของเจ้างูเหม็นนี้เป็นของข้า!” นางพญาดอกหนามโกรธ  ถ้าไม่ใช่เพราะนางทำให้พญางูกลืนฟ้าหมดสภาพ ฮุยไท่หลางและอสูรน้อยทงเทียนคงไม่มีทางลงมือเอาผลึกเวทได้ง่ายแน่ ขณะที่ก่อนนั้นพวกมันยังนอนกรนสนั่นกันอยู่ แต่ตอนนี้กลับจะมาชิงเอาไปสร้างพลังฝึกปรือ ช่างน่ารังเกียจเกินไป  เพียงแค่อึดใจเดียวนางพญาดอกหนามมงกุฏทองเปลี่ยนเป็นแสงรุ้งกลับเข้าไปในโลกคัมภีร์  จากนั้นนางคว้าดาบเทาเถี้ยและกลับมาร่วมสู้ชิงผลึกเวทต่อ

ซี่.. ซี่...!

พญางูกลืนฟ้าไม่มีทางดิ้นรน สิ่งเดียวที่มันสามารถทำได้คือปล่อยไฟฟ้าอย่างสิ้นหวัง

สิ่งที่ทำให้เจ้าเมืองลมดำตกใจก็คือนอกจากนั้นเถาดอกหนามไม่สนใจเกี่ยวกับฮุยไท่หลางและอสูรทองน้อยทงเทียนเลย

ฮุยไท่หลางสามารถเปลี่ยนเป็นของเหลวเงิน มันไม่สนใจพลังสายฟ้า อสูรทองน้อยทงเทียนก็ไม่สนใจเช่นกัน... แม้แต่อาหมัน ตราบเท่าที่นางยืนอยู่บนพื้นก็สามารถส่งผ่านกระแสไฟฟ้าลงพื้นดินได้  ร่างของนางไม่ได้รับผลกระทบจากพลังไฟฟ้าแม้แต่น้อย

ขณะที่นางพญาดอกหนามมงกุฎทอง ร่างของนางสามารถดูดซับธาตุได้ น้ำแข็ง ไฟ สายฟ้า พิษไม่มีประโยชน์กับนาง

ไม่ว่าจะเป็นพลังธาตุอะไรก็ตามก็เป็นแค่เพียงยาชูกำลังเท่านั้น

เจ้าต้องการทำร้ายนางหรือ?

วิธีการธรรมดาเป็นไปไม่ได้

ต้องเป็นอาวุธเทพหรือพลังโจมตีวิญญาณที่แข็งแกร่งมาก พลังที่ทรงอำนาจ... นางพญาดอกหนามมงกุฎทองดูดซับพลังงานตั้งแต่นางยังเล็ก  นางมีร่างที่สมบูรณ์แบบที่สุดในบรรดาอสูรรบทั้งหมด  แม้ว่าตอนยังไม่มีพลังเทพมังกรทองที่สาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงได้รับก็ยังเทียบนางไม่ได้ แม้แต่เย่ว์หยางก็ไม่สามารถทำนายได้ว่านางมีขอบเขตพลังขนาดไหน ศักยภาพในการกินของนางไร้ขีดจำกัดจริงๆ

อสูรรบอื่นไม่สามารถมาถึงระดับนี้ได้ในเวลาพันหรือหมื่นปีได้  ระดับอสูรเทพซึ่งนางฝันมาตลอดชีวิตนาง และนางถึงระดับนี้ได้หลังจากเกิดมาเพียงสามปี

 “ระบำสายฟ้า!”

ปีศาจเฒ่าเว่ยและเย่ว์หยางไล่กวดกันอยู่ในท้องฟ้า  พวกเขามักจะห่างกันแค่ก้าวเดียว  แต่พวกเขาไม่สามารถไล่ทันกันได้

เขาโกรธเกรี้ยวระเบิดพลังด้วยไม้ตายระบำสายฟ้าที่ลึกล้ำ “ปุ ปุ ปุ ปุ........

การใช้ความสามารถของจระเข้ปีศาจไฟฟ้า ตาข่ายไฟฟ้าเป็นแนวยาวร้อยเมตรกระจายอยู่รอบจระเข้

ขณะเดียวกันปีศาจเฒ่าเว่ยเร่งพลังจนถึงปราณฟ้าระดับห้า  เสียงคำรามของเขาเหมือนสายฟ้า และรัศมีของเขาฉายออก  พลังของนักสู้ปราณฟ้าระดับห้าเพียงพอจะข่มทุกคนในตอนนั้น  กระแสไฟฟ้าสีเงินคลุมไปทั้งตัวเขาหนามแหลมงอกออกมาจากผิวของจระเข้และปล่อยกระแสไฟฟ้าโดยตรง

ในข่ายไฟฟ้า เขาเชื่อว่าเจ้าบุรุษหน้ากากจะต้องเป็นอัมพาตจากพลังไฟฟ้าแรงสูง

ตอนนี้เขาต้องใช้พลังต่อเนื่องที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา

โจมตีศัตรูอย่างรุนแรง

ขอเพียงกระทำเช่นนี้เขาจะสามารถกู้หน้ากลับมาได้

 “ตาย!” ปีศาจเฒ่าเว่ยเห็นเย่ว์หยางถูกล้อมด้วยตาข่ายไฟฟ้าและกลายสภาพเป็นดักแด้ไฟฟ้า  เขารู้สึกโล่งใจมาก  แม้ว่าเจ้าจะไวกว่า แต่เจ้าจะไวกว่าตาข่ายไฟฟ้าได้ยังไง?  แค่มีความเร็วแต่ไม่มีพลังแข็งแกร่งโศกนาฏกรรมรอเจ้าอยู่แล้ว!  ปีศาจเฒ่าเว่ยถ่ายเทสุดยอดพลังของเขาเข้าไป เขาจงใจใช้พลังปราณฟ้าระดับห้าขึงอยู่กลางอากาศ สร้างเป็นพายุ จากนั้นเขาปล่อยให้พลังครอบคลุมทั้งหมดและปล่อยหมัดใส่คู่ต่อสู้ของเขา

 “.....” ตามธรรมดาเจ้าเมืองลมดำและคนอื่นสามารถบอกได้ว่าปีศาจเฒ่าเว่ยกำลังอวดฝีมือ  อย่างไรก็ตามเขาเองก็ยังกลัวพลังปราณฟ้าระดับห้าอยู่ดี

พลังปราณฟ้าระดับห้าทรงพลังอย่างแน่นอน

แม้ว่าปีศาจเฒ่าเว่ยนี้จะหยิ่งยโส  แต่เขาก็มีความสามารถให้หยิ่งได้!

แม่ทัพอวี้เชวียนจวินที่ถูกส่งมาโดยเจ้าแคว้นมรกตมองดูมารสัมฤทธิ์ฟ้า, จักรพรรดิมังกรและคนอื่นๆ ทันที  เขาพบว่าสีหน้าของพวกเขายังคงเป็นปกติเหมือนเดิม จึงอดตกใจมิได้

ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น อีกฝ่ายหนึ่งยังมีความมั่นใจในบุรุษหน้ากากอีกหรือ?

บุรุษหน้ากากแข็งแกร่งมากขนาดนั้นจริงๆ หรือ?

ที่ด้านบนของเมือง หญิงงามผู้น่าลุ่มหลงเริ่มรู้สึกกังวลเล็กน้อย เมื่อนางเห็นว่ามารเคราะห์ฟ้าไม่ใส่ใจเรื่องนาง  ความประหลาดใจปรากฏในสายตานาง เหมือนกับว่านางค้นพบสมบัติบางอย่าง มีรอยยิ้มที่ริมฝีปากนางอีกครั้ง

หมัดของปีศาจเฒ่าเว่ยชะงักทันที

เย่ว์หยางระเบิดออกมาจากดักแด้ไฟฟ้า

มือข้างหนึ่งยื่นมาคว้าหมัดของปีศาจเฒ่าเว่ยอย่างนุ่มนวลและหยุดหมัดไว้ได้  เขาขยับไหล่และทุ่มเหวี่ยงปีศาจเฒ่าเว่ย เฒ่าเว่ยถูกเหวี่ยงลงกับพื้นอย่างช่วยไม่ได้ เขาจมลงไปในพื้นลึกอย่างน้อยร้อยเมตร  พลังทั้งหมดจากหมัดของเขาทำให้เย่ว์หยางปรับเปลี่ยนไปเป็นพลังทุ่มเหวี่ยงทำให้ปีศาจเฒ่าเว่ยต้องเจ็บตัวเสียเปรียบ

 “ทำไมกัน?” ปีศาจเฒ่าเว่ยระเบิดออกมาจากพื้น และตะโกนใส่เย่ว์หยางอย่างบ้าคลั่ง  เขาไม่เข้าใจว่าเขาหยุดนิ่งอยู่กลางท้องฟ้าได้ยังไง  พลังแบบไหนพันธนาการเขาไว้?

 “ดูจากสมองของเจ้าแล้ว อธิบายไปก็ไม่รู้เรื่อง!”  เย่ว์หยางผายมือแสดงให้เห็นว่าเขาขี้เกียจเปลืองน้ำลาย

 “ฮ่าฮ่า!”  เจ้าอ้วนและคู่หูของเขาถึงกับหัวเราะกลิ้งกับพื้น

 “หือ?” เจ้าเมืองลมดำและไป๋ซ่งมองดูเหมือนกับว่าพวกเขาเห็นผี ตาของพวกเขาแทบปะทุออกจากเบ้า

สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่ากำลังจะตามมา

พญางูกลืนฟ้าที่ถูกลืมไปชั่วคราวถูกหนามของต้นดอกหนามแทงจนท้องระเบิด ก่อนตายหัวของมันถูกฮุยไท่หลาง อสูรน้อยทงเทียนและนางพญาดอกหนามมงกุฎทองขุดจนเป็นรูใหญ่สามรู  อาหมันไม่ได้ร่วมแข่งในครั้งนี้ด้วย  นางรั้งโซ่ล่ามเทพกลับและจ้องมองเจ้าเมืองลมดำและคนอื่นด้วยสีหน้าจริงจังราวกับว่ามองดูคู่ต่อสู้คนต่อไป

ภูตเพลิงฟ้าค่อนข้างจะเบื่อ เพราะเวลาผ่านไปแต่ไม่มีอะไรให้นางทำ

ภารกิจของเย่ว์หยางก็คือใช้ผึ้งเพลิงฆ่าทหารและองครักษ์ของเจ้าเมืองเมื่อศัตรูระดับปราณฟ้าทำร้ายนาง

ความเร็วของฮุยไท่หลางและอสูรทองน้อยทงเทียนแทบจะทัดเทียมกัน  เมื่อทั้งสองงับผลึกเวทและไม่ยอมปล่อยพวกมันต่างเตะถีบกันเอง  ตั่วตั่วใช้ดาบเทาเถี้ยคว้าผลึกเวทของพญางูกลืนฟ้าและจากนั้นก็วิ่งตรงไปหาเย่ว์หยางเพื่อขอรับความดีความชอบ

ฮุยไท่หลางและอสูรทองน้อยทงเทียนไม่สามารถทำอะไรนางพญาดอกหนามมงกุฏทองได้

มันได้แต่เปลี่ยนความโศกเสียดายหันไปกินพลังงานภายในสมองของพญางูกลืนฟ้า  แม้ว่าไม่อาจเทียบได้กับผลึกเวทอสูรปราณฟ้าระดับสามแต่ก็ดีกว่าผลึกเวทธรรมดามาก  นอกจากนี้ถ้าพวกมันไม่กิน ก็ยังมีดาบเทาเถี้ยที่สามารถแปลงเป็นร่างอสูรได้ เจ้านี่สามารถแปลงเป็นดาบเทาเถี้ย  ความอยากของมันไม่เคยเหนื่อย  มันคือคู่แข่งที่แข็งแกร่งของฮุยไท่หลางในเรื่องความอยาก

จนถึงตอนนี้ พญางูกลืนฟ้าจึงปล่อยเสียงร้องโหยหวนสุดท้าย

จากนั้นก็ล้มลงตายกับพื้น

ปีศาจเฒ่าเว่ยมองดูกลุ่มอสูรรบของเย่ว์หยางที่รุมกินศีรษะของพญางูกลืนฟ้าอย่างบ้าคลั่ง  หน้าของเขาเต็มไปด้วยอาการเหลือเชื่อ  พญางูกลืนฟ้าอสูรปราณฟ้าระดับสามของเขาที่ได้รับการฝึกปรือมาเป็นเวลาพันปี ตายในลักษณะนั้นหรือ?

มัน..มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง?

เย่ว์หยางไม่ได้อธิบาย