เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 687 เงียบสงัดราตรีไม้หอม

ตอนที่  687  เงียบสงัดราตรีไม้หอม

หลังจากสับสนมาเป็นเวลานานในที่สุดหัวหน้าโจรลี่เยี่ยนก็ตระหนักได้ว่านางไม่ได้อยู่ในแดนสวรรค์ใต้อีกต่อไป แต่เป็นหอทงเทียนใต้แดนสวรรค์ตะวันตกในสวนน้อยที่สงบด้านนอกระดับพื้นบันไดสวรรค์

นางไม่เข้าใจว่าทำไมนางถึงมาที่นี่ทันทีที่นางตื่นขึ้น  ทั้งที่นางยังคงอยู่ในคุกใต้ดินแคว้นมรกตในแดนสวรรค์ใต้

เย่ว์หยางไม่อธิบาย

สีหน้าของเขาแสดงออกชัดเจนว่าไม่ต้องการเปลืองน้ำลาย

สีหน้าละอายทำให้ลี่เยี่ยนรู้สึกอึดอัดมาก  นางได้แต่เพียงสอบถามสาวน้อยผู้เชี่ยวชาญพลังจิตในการควบกลั่นกลีบดอกไม้ด้วยใจนาง  ด้วยการเรียนรู้ข้อมูลบางอย่าง ในที่สุดนางก็รู้ชื่อจริงของสาวน้อยนั้น  นางเรียกว่าอี้หนาน และบุรุษที่ดุร้ายนั้นชื่อเย่ว์หยาง  นอกจากสาวน้อยผู้นี้แล้วยังมีสุภาพสตรีอีกสองสามคน พวกนางหากไม่เป็นภรรยาก็เป็นคู่หมั้นของเขา  ตัวอย่างเช่นหญิงงามในชุดลายปักกับทานตะวันอมฤต อสูรปราณฟ้าระดับห้าชื่อว่าโล่วฮัว หญิงงามทรงเสน่ห์ยั่วยวนกับนางพญาซัคคิวบัสนักสู้ปราณฟ้าระดับสามเรียกว่ามารกฎฟ้า

แม้ว่าระดับของมารกฎฟ้านี้ยังด้อยกว่า  แต่ลี่เยี่ยนรู้สึกสัมผัสถึงอันตรายที่บอกไม่ถูกจากร่างนาง

ดูเหมือนนางจะน่ากลัว

ความรู้สึกอันตรายมาจากก้นบึ้งหัวใจนาง เหมือนเมื่อตอนนางพบกับบุรุษตัวร้ายผู้นั้น

สิ่งที่ทำให้ลี่เยี่ยนรู้สึกแปลกประหลาดเป็นพิเศษก็คือแม้ว่ามารกฎฟ้าจะแข็งแกร่งที่สุด  แต่ตำแหน่งของนางไม่ใช่สูงที่สุด  นอกจากนี้ยังมีสตรีนักดาบสะพายดาบเทพอยู่ที่หลังของนาง ในกลุ่มคนเหล่านี้สตรีนางหนึ่งมีอำนาจที่สามารถตัดสินใจได้ก็คือสุภาพสตรีสาวผู้อ่านหนังสือโบราณอยู่เงียบๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กสาวผู้รักการอ่านหนังสือ มีความรู้สึกที่น่าอันตรายอย่างหนึ่งคล้ายกับหญิงงามมารกฎฟ้า

นางเป็นผู้ตัดสินใจในกลุ่ม แม้แต่ในบางครั้งเจ้าบุรุษดุร้ายก็ยังต้องฟังนาง

ในบรรดาสาวๆ โดยเฉพาะมีเด็กสาวผู้อ่อนโยนคนหนึ่ง  ลี่เยี่ยนรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่ยังมีหญิงสาวผู้อ่อนโยนในแดนสวรรค์ใต้  เทียบกับนางแล้ว ลี่เยี่ยนรู้สึกอาย อาจกล่าวได้ว่าสาวน้อยผู้นี้ พอหัวเราะขึ้นมาโลกก็สดใสและตัวผ่องใสเหมือนดวงจันทร์นี้จะเป็นญาติผู้พี่ของเจ้าบุรุษดุร้าย นางชื่อเย่ว์หวี่  ยากจะจินตนาการออกที่คนดุร้ายแบบนั้นจะมีพี่สาวที่อ่อนโยนแบบนั้นได้

ต้องมีบางอย่างที่ผิดปกติแน่นอน!

เจ้าบุรุษดุร้ายนั่นนอกจากจะมีพี่สาวที่อ่อนโยนแล้ว เขายังมีน้องสาวที่ว่านอนสอนง่ายนามเย่ว์ปิงอีกคน

นอกจากนี้ยังมีเด็กหญิงตัวเล็กน่ารักซุกซนและฉลาดมาก เธอชอบหยิบยกปัญหายากๆ มาให้คนคาดเดาและคอยหยอกล้อเย้าแหย่กับพวกเขา  จากนั้นสาวน้อยผู้นี้ไปไหนก็จะมีขนมลูกกวาดไปด้วยทุกที่ ดูเหมือนเธอจะเรียกว่าเย่ว์ซวงและเป็นน้องสาวคนเล็กของเขา

โดยปกติที่นอกบ้านจะมีกลุ่มคนที่ฝึกฝนวิทยายุทธ

พวกเขาทุกคนเป็นนักสู้ระดับปราณดิน ยังอ่อนแอมาก

แน่นอนว่าคนเหล่านี้จะไม่ยอมรับ  พวกเขาบอกว่าพวกเขาเป็นระดับปราณก่อกำเนิด ไม่ใช่ระดับปราณดิน... ลี่เยี่ยนไม่เข้าใจความแตกต่างระหว่างปราณดินและปราณก่อกำเนิด  แต่นางมีความประทับใจเจ้าอ้วนเสียงดัง และคนผอมที่ชอบไล่ทุบตีเขา

คนอ้วนมีนามว่าเจ้าอ้วนไห่  และคนผอมเรียกว่าเย่คง และคนที่ไม่ชอบพูดชื่อว่าเสวี่ยทันหลาง ส่วนคนที่สุภาพชื่อว่าองค์ชายเทียนหลัว

พี่น้องฝาแฝดที่กำลังฝึกหนักโดยไม่ส่งเสียงมีชื่อว่าหลี่ชิวและหลี่เกอ สาวน้อยที่ขี่กวางทะลุมิติชื่อว่าหลิวเย่  นางเป็นศิษย์ของเจ้าคนดุร้ายผู้นั้น และมีหญิงสาวเป่าเอ๋อ นางเรียกตัวเองว่าดาวนำโชค  นางเป็นเผ่าเอลฟ์ทอง  ถ้าเป็นในแดนสวรรค์ใต้ชีวิตที่งดงามแต่อ่อนแออย่างเป่าเอ๋อหรือหลิวเย่ถือเป็นโศกนาฏกรรม  เพราะทันทีที่พวกนางปรากฏตัวพวกนางจะถูกจับและถูกส่งไปเป็นทาสประมูลราคา..ส่วนที่นี่ บันไดสวรรค์  พวกนางใช้ชีวิตได้ดี  ลี่เยี่ยนอยู่ที่นี่เพียงสามวัน  แต่นางพบว่าเป็นเหมือนสวรรค์ในแดนดิน  นี่เป็นที่งดงามและมีความสุข

เย่ว์หยางเจ้าคนดุร้ายนั่นออกไปทุกๆ เช้า

บางครั้งเขาจะนำเจ้าอ้วนไห่และคนอื่นไปด้วย และบางเวลา เขาจะนำกลุ่มสาวๆ ไปแทน อาจกล่าวว่าเขาจะพาพวกเขาไปฝึกฝนในแดนสวรรค์ใต้

เขามีความสามารถพิเศษเที่ยวไประหว่างสองดินแดน... ลี่เยี่ยนไม่มีความสงสัยเกี่ยวกับความสามารถพิเศษของเขาอีกต่อไป  เพราะนางพบว่าไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขา

 “วันนี้ผลเก็บเกี่ยวไม่เลว  พักกันให้ดี พรุ่งนี้ค่อยฝึกหนักกันต่อ!” เย่ว์หยางกลับมาอีกครั้ง  เจ้าอ้วนไห่ เย่คงและคนอื่นๆ ออกมาจากโลกคัมภีร์ของเขา แต่ละคนมีบาดแผลทั่วตัว  แต่พวกเขามีกำลังใจที่ดี  พวกเขาต้องชนะการสู้รบ  เกือบทุกคืนเมื่อใดก็ตามที่เย่ว์หยางกลับมา  เขาจะนำเจ้าอ้วนไห่และคนอื่นกลับมาสวนน้อยด้วย

ด้วยพลังของเจ้าอ้วนไห่และคนอื่นๆ เป็นเรื่องอันตรายมากกับการอยู่ในแดนสวรรค์ใต้

มารสัมฤทธิ์ฟ้าและคนอื่นๆ นั้นแตกต่าง  พวกเขามีพลังระดับปราณฟ้า

ในตอนแรกลี่เยี่ยนไม่เข้าใจ  แต่ตอนนี้นางเข้าใจในที่สุดว่าเย่ว์หยางบุรุษผู้ชั่วร้ายนี้ฝึกทหารอย่างง่ายๆ  เจ้าอ้วนไห่ เย่คง และพวกที่เหลือจะก้าวหน้ากับการสู้รบในแต่ละวันที่ผ่านไป

จุดเริ่มต้นของพวกเขาต่ำมาก

อย่างไรก็ตาม ด้วยคัมภีร์อัญเชิญระดับการเติบโตของพวกเขารวดเร็วมาก มันเป็นความเร็วที่ลี่เยี่ยนไม่อาจคิดได้

 “พาข้าไปที่นั่นด้วยสิ  ข้าสามารถจัดการพวกมันทั้งหมดด้วยตัวข้าเอง” ลี่เยี่ยนรู้สึกอายเล็กน้อย  ถ้านางได้สู้เคียงข้างเขา นั่นจะง่ายสำหรับพวกเขาในการจัดการศัตรูที่ทรงพลังไม่ใช่หรือ?  นอกจากนี้อาการบาดเจ็บบนร่างนางก็หายดีแล้ว  พิษเล็บมังกรถูกขับไล่หมดแล้ว พลังของนางเพิ่มขึ้นแทนที่จะลดลง  ตอนนี้ถ้านางพบกับเสี่ยวโฉ่ว ราเชล ปีศาจเฒ่าเว่ยและคนอื่นๆ นางจะล้มพวกเขาได้แน่นอน

 “ไปห่างๆ เลย ตอนนี้ไม่มีธุระอะไรให้เจ้าทำ”  เย่ว์หยางไม่สนใจข้อเสนอของลี่เยี่ยน

 “อะไรนะ? เจ้า...”  ลี่เยี่ยนโกรธจัดจนแทบระเบิดอารมณ์ออกมา

 “ต้องการรู้สาเหตุที่เขาฟังข้าไหม?” ประโยคเดียวพอเข้าหูลี่เยี่ยน  ลี่เยี่ยนหันหน้ามาดูและพบว่าภายในร่มไม้ มีสตรีคนหนึ่งกำลังอ่านหนังสือ  นางจำได้ทันทีว่าสตรีผู้รักการอ่านผู้นี้ชื่อว่าเสวี่ยอู๋เสีย  เกือบทุกคนจะฟังนาง รวมทั้งผู้ชายดุร้ายคนนั้นด้วย  แต่ทำไมนางพูดกับข้า? ปกตินางไม่เคยมองข้าเลย  วันนี้เกิดอะไรขึ้น? ลี่เยี่ยนประหลาดใจเล็กน้อย นางมองดูเสวี่ยอู๋เสียและถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย  “ทำไมเขาถึงได้ฟังเจ้า?”

 “เพราะสิ่งที่ข้าพูดทำให้มีเหตุผล  เขาฟังเหตุผล ดังนั้นเขาจึงฟังข้า”  เสวี่ยอู๋เสียปิดหนังสือและตอบเหตุผล

 “ข้าไม่มีเหตุผลหรือ?”  ลี่เยี่ยนแทบเป็นลม นางเป็นคนโง่ที่นางบอกว่าไม่มีเหตุผลงั้นหรือ?

 “วิธีคิดของท่านไม่เข้ากันกับวิธีคิดของเขา...”  ถ้าท่านต้องการให้เขาฟังท่าน ท่านต้องใช้วิธีทำให้เขาเห็นด้วย  ตัวอย่างเช่น ถ้าท่านเลี้ยงเด็กมนุษย์แต่ท่านไปหาอาหารที่เป็นผลึกเวทมาเลี้ยง นั่นจะไปถูกต้องได้ยังไง? ท่านแค่ต้องรู้ว่าท่านไม่สามารถทำเช่นนั้นได้  แต่ท่านกลับยืนยันจะใช้กำลังบังคับให้กิน  เขาดูดุร้ายไม่ใช่ว่าเพราะเขาโกรธท่าน  แต่เขาเกรงว่าสักวันท่านจะเสียใจถ้าท่านบังคับทารกให้กินผลึกเวทจนขาดใจตาย  ท่านรู้ไหมว่าข้าหมายความว่ายังไง? ท่านไม่เคยคิดถึงผลที่จะตามมา  ท่านยืนยันจะใช้กำลังตามความคิดตนเอง  หัวหน้าลี่เยี่ยน! แม้ว่าท่านจะอาวุโสมากกว่าข้า  แต่สภาพใจของท่านค่อนข้างจะคล้ายน้องสาวของข้า  พลังของท่านอาจจะดีกว่าซวงเอ๋อ แต่ปากแข็งเหมือนปิงเอ๋อ  เมื่อรับมือกับกิจการต่างๆ ที่นี่มีทางเลือกมากมายนัก ทำไมท่านไม่ใช้วิธีที่ดีที่สุด? ถ้าท่านไม่รู้ว่าวิธีไหนดีที่สุด อย่างนั้นก็ขอให้ฟังเราบ้าง”  หลังจากพูดจบ เสวี่ยอู๋เสียเดินออกไปโดยไม่ลังเล

 “....” ลี่เยี่ยนจ้องมองนาง และเป็นครั้งแรกที่นางพบว่านางยังเก่งไม่เท่าเสวี่ยอู๋เสีย

ระดับของเสวี่ยอู๋เสียด้อยกว่านาง  และไม่แข็งแรงเท่านาง

แต่นางเหมือนกับพี่สาวมากกว่า

เมื่ออยู่ต่อหน้านางลี่เยี่ยนกลายเป็นเด็กหญิงน้อยทันที..

ในแดนสวรรค์

เย่ว์หยางพาเจ้าอ้วนไห่และพวกที่เหลือล้อมและฆ่าอสูรเวทปราณดินระดับแปด  กับเจ้าอ้วนไห่และเย่คงมองดูพวกมัน  พวกเขาสามารถใช้พลังได้มากเท่าที่พวกเขาชอบโดยไม่ต้องกังวลจะตาย พวกเขาแต่ละคนมีความสำเร็จก้าวหน้าในการฝึกปรือ  ว่ากันในแง่ของระดับพลังพวกเขามีความก้าวหน้าก้าวกระโดด

มารสัมฤทธิ์ฟ้า จักรพรรดิมังกรและจักรพรรดิบาดาลไม่จำเป็นต้องให้เย่ว์หยางไปคอยดูแลพวกเขา

พวกเขาต่อสู้กับศัตรูเกือบทุกวัน กับทุกเมืองเมืองแล้วเมืองเล่าในพื้นที่เมืองลมดำ

ตามข้อความบอกแจ้งของเจ้าเมืองลมดำเจ้าแคว้นมรกตและราชาใจสิงห์ตัดสินใจเข้าแทรกแซง  หนึ่งเดือนต่อมาพวกเขาจะเจรจากับตัวแทนสำนักทงเทียน สำนักมังกรทะยานและวังมาร  เย่ว์หยางเชื่อว่านี่เป็นแผนการชะลอการต่อสู้ของพวกเขา  พวกเขาต้องส่งคนไปหาเสี่ยวโฉ่ว หรือมุ่งหน้าไปแดนสวรรค์ใต้อื่นหาข้อมูลกับทุกคน  ประการที่สองก็คือรวบรวมนักรบปราณฟ้าให้มากขึ้นและกลับมายังเมืองลมดำ เตรียมสู้รบข้ามดินแดนเพื่อขับไล่พวกแดนสวรรค์ตะวันตก

เจ้าแคว้นมรกตทำเช่นนี้เพื่อสันติภาพของดินแดน และเพื่อประโยชน์คนของเขา

สำหรับราชาใจสิงห์  เขาทำเพื่อสร้างชื่อเสียง

ถ้าการสู้รบข้ามพรมแดนจะบรรเทาเบาบางได้ในมือของเขา  หรือเอาชนะได้ภายใต้การนำของเขา  อย่างนั้นชื่อเสียงของราชาใจสิงห์จะต้องเลื่องลือมากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

สำหรับราชาใจสิงห์ผู้กระหายจะกลายเป็นจักรพรรดิแดนดิน นี่คือโอกาสที่ดีที่สุด

เพื่อให้ได้เป็นจักรพรรดิแดนดิน  ราชาใจสิงห์จะต้องมีทั้งพลัง และชื่อเสียงให้มาก

นี่เป็นเพราะเขาต้องการโอกาสมากขึ้น

เย่ว์หยางคิดถึงจุดนี้มานานแล้วก่อนที่เขาจะตัดสินใจโจมตีเมืองลมดำ นอกจากนี้เขาได้พูดคุยกับเสวี่ยอู๋เสียและคนอื่นๆ  เขาได้ซึมซับความคิดเห็นของจื้อจุนและจักรพรรดินีราตรีและรู้สึกว่าการสู้รบครั้งนี้เป็นโอกาสเปิดโลกทัศน์ใหม่ในแดนสวรรค์  แผนการดำเนินไปอย่างสมบูรณ์แบบ  มีเพียงอุบัติเหตุก็คือหญิงงามผู้เป็นธิดาของเจ้าแคว้นมรกตคนเก่า นางให้ข้อมูลที่คุมขังลี่เยี่ยนอย่างไม่มีเงื่อนไข  ทำให้เขาก้าวหน้าในการช่วยเหลือลี่เยี่ยนมาได้..หลายวันมานี้หญิงงามนั้นยังไม่ได้มาตามหาเย่ว์หยาง  แต่เย่ว์หยางคาดเดาว่าแม่หญิงผู้นั้นต้องเตรียมตัวไว้แล้ว  เมื่อนางมาอีกครั้ง นางจะยื่นเงื่อนไขที่เขายากจะปฏิเสธแน่

ผลึกเวท?  สมบัติเซียน?

ทุกอย่างเป็นไปได้ทั้งสิ้น  นางต้องการความร่วมมืออย่างเต็มที่ และนางคงต้องการยื่นเงื่อนไขที่แสดงความใจกว้าง

สิ่งเดียวที่เย่ว์หยางต้องระวังก็คือสตรีนางนี้เป็นใครกันแน่  ถ้านางเป็นบริวารของจักรพรรดิหรือแม้แต่ราชาใจสิงห์ ก็ไม่รู้ว่านางจะเป็นหน่วยหาข้อมูลในแดนสวรรค์ใต้หรือไม่  ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงจบสิ้นกัน

แน่นอนว่าก่อนที่เย่ว์หยางจะพบสถานะของอีกฝ่ายหนึ่งจะไม่ยอมเชื่อใจนางเต็มที่  เขายังจะไม่ร่วมมือกับนางเต็มที่

แม้ว่าพวกเขาจะทำงานด้วยกัน  แต่พวกเขายังไม่เปิดเผยพลังที่แท้จริงหรือความลับของตนเอง

นางพญาเฟ่ยเหวินหลีพูดถูก ไม่มีใครเชื่อใจได้ในแดนสวรรค์  ถ้าท่านไว้ใจคนอื่น ท่านอาจเสี่ยงหาเรื่องตาย.... แน่นอน หัวกลมเปากู่เป็นข้อยกเว้น ไม่มีข้อยกเว้นสำหรับการปกครองคนสิบล้านในแดนสวรรค์  หญิงงามผู้ยั่วยวนนั้นหวังว่านางจะเป็นกรณีพิเศษ มิฉะนั้นเย่ว์หยางคงตัดใจทำลายดอกไม้งามก็ได้

ยามดึกกลางราตรีมีกลิ่นหอมลอยมาในอากาศ

เย่ว์หยางลืมตาและพบว่าหญิงงามทรงเสน่ห์เข้ามาในกระโจมของเขาแล้ว  เขาหัวเราะเบาๆ ขณะมองดูตนเอง  “ข้าระมัดระวังมากอยู่แล้วและพยายามย่องเข้ามาให้เบาเท่าที่เป็นไปได้ แต่ข้าไม่คาดเลยว่าเจ้าจะพบข้าได้  เจ้ากลัวข้าขนาดนั้นเชียวหรือ?”

 “ระบุเงื่อนไขของเจ้าออกมาเถอะ”  เย่ว์หยางลูบอี้หนานที่ยังนอนอย่างสงบข้างเขาเพื่อที่ว่านางจะไม่ตื่นขึ้นมา

 “มันไม่ง่ายสำหรับข้าที่จะหาของดีอย่างนั้นมาได้  นี่เหมาะสำหรับเผ่าพันธุ์ภูตบูรพาของเจ้าและภูตอสูรร่างมนุษย์  วิญญาณมังกรแสง ด้วยของสิ่งนี้ข้าแน่ใจว่าเจ้าจะสามารถเพิ่มความสามารถต่อสู้ได้อีกมากมาย”  หญิงงามโยนผลึกลูกเล็กซึ่งส่งแสงเรืองรองให้เย่ว์หยาง  นางยิ้มหวานจากนั้นโบกมือ “นี่แค่เริ่มต้น  ครั้งต่อไปอย่าระแวงข้าได้ไหม มันทำให้ข้าเศร้าใจมาก”

 “...” เย่ว์หยางพูดไม่ออก หญิงสาวพราวเสน่ห์นางนี้กลายเป็นแสงสีเขียวและหายไปภายใต้แสงจันทร์

มีแต่เพียงกลิ่นหอมเลือนรางของสาวพรหมจรรย์ลอยอยู่ในกระโจม