Panlong เล่ม 15 สมบัติประมาณค่าไม่ได้ – ตอนที่ 19 จุมพิต

เล่ม 15 สมบัติประมาณค่าไม่ได้ – ตอนที่ 19 จุมพิต

เมื่อคำพูดเช่นนี้ดังออกมา ลินลี่ย์ถึงกับสีหน้าเปลี่ยน

ถ้าไม่ใช่เพราะซาโลมอนกังวลเรื่องเอลควิน  เขาคงฆ่าลินลี่ย์ไปนานแล้ว  ที่สำคัญขณะที่ซาโลมอนเห็นว่าลินลี่ย์น่าจะเป็นคนที่อยู่ฝ่ายเอลควิน  เขาจึงไม่รุกรานเอลควินเป็นธรรมดา

 “ซาโลมอน เจ้าบัดซบ!”  บีบีตะโกนด้วยความโกรธทันที  “ข้าจะบอกเจ้าให้  พี่ใหญ่ของข้าไม่เปิดเผยความลับของเจ้าแน่นอน  ทำไมเจ้าถึงได้มั่นใจนักว่าพี่ใหญ่ข้าเป็นคนทำ? และเจ้าต้องการฆ่าเขาหรือ?  เจ้าบัดซบเอ๊ย  บัดซบจริงๆ!!!”

บีบีต้องการฆ่าซาโลมอนในตอนนี้  แต่พลังของเขายังด้อยกว่าซาโลมอน!

 “ซาโลมอน, ตลอดการเดินทางมานี้ลินลี่ย์รั้งอยู่ในอสูรโลหะมาตลอด  และเขาจะมีโอกาสเปิดเผยความลับของเจ้าได้ยังไง?”  เดเลียลนลานเช่นกัน  นางกลัวว่าลินลี่ย์จะถูกฆ่า

ลินลี่ย์แค่จ้องมองซาโลมอนอย่างเงียบๆ  ตอนนี้ลินลี่ย์รู้แน่นอนแล้วว่าซาโลมอนเป็นคนแบบไหน  เข้าเป็นคนที่เสแสร้งเป็นคนดีและใจดีมีเมตตาเพื่อเป้าหมายของตัวเขาเอง  ด้วยวิธีที่คนอื่นจะไม่ทันสังเกตได้แม้แต่น้อย

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาล้มเหลวในเป้าหมาย คนอย่างเขาจะเปิดเผยด้านที่แท้จริงของเขา ด้านที่ดุร้าย! น่ากลัวและร้ายกาจกว่าคนธรรมดา

 “ตาย, เจ้าจะต้องตาย  ไม่ใช่แค่เจ้าเท่านั้น, ลินลี่ย์ ยังรวมถึงภรรยาของเจ้า และบีบีน้องเจ้าด้วย  พวกเจ้าจะต้องตายกันให้หมด!!!”  ซาโลมอนดูเหมือนจะเป็นบ้าไปแล้ว  ขณะที่เขาชี้มาที่ลินลี่ย์ เดเลียและบีบี

เมื่อได้ยินว่าพี่ชายนางต้องการจะฆ่าแม้แต่บีบีด้วยนีซแตกตื่นทันที

 “พี่ใหญ่, บีบี, เขา...” นีซพูดอย่างตื่นกลัว

 “นีซ!”  ซาโลมอนตะโกน  “เจ้าไม่เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของคนทั้งสามนี้อีกหรือ?  บีบีไม่มีเจตนาดีอยู่แล้วเมื่อเขาผูกมิตรกับเจ้า!”

นีซอดหันไปมองบีบีไม่ได้

ตาของบีบีเย็นชาและเขาจ้องมองซาโลมอนอย่างเย็นชา  “ซาโลมอน ข้าเกลียดการถูกคนอื่นใส่ร้าย ไม่เพียงเจ้าจะใส่ร้ายข้า  เจ้ายังต้องการฆ่าพี่ใหญ่และเดเลียของข้า  อย่างนั้นเจ้า...”  บีบีจ้องมองนีซที่อยู่ใกล้ๆ  “นีซ!  อย่าตำหนิในสิ่งที่ข้าทำก็แล้วกัน”

 “บีบี!  เจ้าจะทำอะไร?”  ลินลี่ย์สามารถรู้สึกได้ว่าบีบีมีพฤติกรรมที่แตกต่างไป

หน้าของบีบีเย็นชา  มีดสั้นดำปรากฏภายในมือของบีบี มีดสั้นที่เบรุตมอบให้เขา

 “นี่คือ...”  ตาของเอลควินเป็นประกาย  และเขามองบีบีด้วยความประหลาดใจ

จากนั้นบีบีอ้าปากกว้างและมีมุกดำลอยออกมาจากในปากของเขา  มุกดำนี้ลอยเข้ามาในด้ามมีดสั้นซึ่งเข้ากันได้พอดี  และจากนั้นผิวมีดสั้นเริ่มคลุมไปด้วยรัศมีสีฟ้า

 “แครก....”  มิติสั่นสะท้าน

แม้ว่ามีดสั้นจะไม่เคลื่อนไหว  แต่รัศมีสีฟ้าก็ทรงพลังพอทำให้มิติสั่นไหวได้

 “อะไรกันนี่?” ซาโลมอน นีซและเทพชั้นสูงรวมถึงสเปอรี่ย์ที่ยังรอดอยู่ตกใจกันหมด  พวกเขาสามารถรู้สึกได้ชัดถึงพลังคุกคามของมีดสั้นนี้  ไม่มีใครกล้ารับพลังโจมตีจากมีดสั้นนี้ได้โดยตรง

ลินลี่ย์และเดเลียก็มึนงงเช่นกัน  แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าบีบีซ่อนไม้ตายอะไรไว้  แต่รัศมีที่น่ากลัวที่เปล่งออกมาจากมีดสั้นหลังจากใส่มุกดำเข้าไปแล้วสามารถรู้สึกได้ชัด  “น่ากลัวมาก  รัศมีนี้..เป็นไปได้ว่าแม้แต่เทพชั้นสูงก็ไม่สามารถรับได้”

ลินลี่ย์เชื่อมาตลอดว่าเป็นเพราะเบรุตใส่ใจบีบีมาก  เขาจะต้องให้ไม้ตายบีบีเพื่อให้เขาเอาตัวรอดได้

และตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งนี้

 “บีบี, อย่า”  นีซรีบกล่าว

บีบีแค่จ้องซาโลมอนอย่างเย็นชา  เขาพูดด้วยเสียงเยือกเย็น  “ซาโลมอน, ตายซะเถอะ”  มีดสั้นในมือเขาลอยขึ้นทันที...

 “ควั่บ!”

แสงสีดำและช่องสีดำฉีกมิติจนขาด แม้แต่มิติของแดนนรกก็ยังขาดเป็นริ้วเหมือนกระดาษ  พลังของการโจมตีนี้น่าประหลาดและไม่เคยได้ยินมาก่อน  หน้าของซาโลมอนเปลี่ยนไปเช่นกัน  แต่ความเร็วของแสงดำไวมากเกินไป  เขาไม่อาจหลบได้เช่นกัน!

ทันใดนั้นมือโลหิตขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นและมิติบิดเบี้ยวด้วยพลังวังวน

 “ปัง!”

แสงสีดำและฝ่ามือแดงปะทะกัน

แสงสีดำกระเด็นกลับมาอยู่ในมือของบีบีทันที  หน้าของบีบีเปลี่ยนเป็นซีดขาว และเขาจ้องมองเอลควินอย่างประหลาดใจ

เอลควินกระเด็นถอยหลังไปหลายสิบเมตรเหมือนกัน และเขาจ้องมองมีดในมือบีบีอย่างประหลาดใจ  เขารำพึงกับตนเองด้วยความประหลาดใจ  “อย่างที่คิดไว้เลย นึกไม่ถึงเลยว่าเบรุตจะให้สมบัติที่ล้ำค่าอย่างนี้ไว้กับเขา  เจ้าเด็กน้อยนี้กับเบรุตมีสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา”

เอลควินลอบตกใจ

เอลควินรู้แน่ว่าเบรุตทรงพลังมากมายเพียงไหน  ทันใดนั้นเขาเปลี่ยนความคิดทันที และเอลควินทำใจทันที  “เนื่องจากสมบัตินี้ตกอยู่ในมือของเจ้าเด็กน้อยนี่  ข้าไม่อาจฆ่าเจ้าเด็กนี่ได้  มิฉะนั้น..เบรุตคงจะรู้แน่นอน และเมื่อเขาเห็นภาพข้าปรากฏอยู่ในใจ ข้าคงตกอยู่ในความยุ่งยากแน่นอน”

ลินลี่ย์และคนอื่นรวมทั้งอสูรเทพชั้นสูงอื่นและซาโลมอนพากันตกใจกันหมด  พวกเขารู้กันทุกคนว่าเอลควินทรงพลังน่ากลัวเพียงไหน สามพี่น้องเอ็ดเวิร์ดยังไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยเมื่อพวกเขาต่อสู้  แต่มีดที่น่ากลัวของบีบีบีบบังคับให้เขาถอยหลังได้

แต่พวกเขาจะรู้ได้ยังไง....

 “บีบี, วิชานั่นของเจ้าหรือ...?”  ลินลี่ย์ประหลาดใจมาก

บีบีส่งสำนึกเทพตอบ  “ข้าไม่ทรงพลังระดับนั้น  คนที่ใช้พลังบีบบังคับผู้นั้นให้ถอยเป็นพลังของปู่เบรุตซึ่งบรรจุอยู่ในมุกวิญญาณ  อาจกล่าวได้ว่าเป็นปู่เบรุตที่สามารถเอาชนะเขาได้”  ความจริงบีบีแค่ทำตามคำแนะนำและเปิดการใช้งาน

เอลควินชำเลืองมองบีบี จากนั้นหันไปมองซาโลมัน  “ซาโลมอน เพื่อปกป้องเจ้า ข้าต้องสูญเสียสมบัติชั้นสูงซึ่งข้าใช้มาเป็นพันล้านปี”

ตอนนี้ลินลี่ย์และคนอื่นถึงได้ตระหนัก...

ถุงมือใสนั่นซึ่งอยู่ในมือขวาของเอลควินตอนนี้ฉีกขาด

 “เบรุตนับว่ามีชื่อเสียงสมชื่อจริงๆ”  ใจของเอลควินสั่นสะท้าน  แม้ว่าเขาจะเป็นยอดฝีมือหลีกเร้นกาย แต่ก็ยังมีช่องว่างใหญ่เมื่อเทียบกับเบรุตนักสู้ในตำนานผู้ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างโดดเด่นไม่มีปี่มีขลุ่ย

หัวใจของเอลควินเต็มไปด้วยความโกรธ และเขาจ้องมองซาโลมอน

สมบัติเทพชั้นสูงที่เขาหล่อเลี้ยงมาเป็นเวลาพันล้านปีมีค่าต่อผู้ใช้อย่างไม่น่าเชื่อ  ที่สำคัญสมบัติเทพชั้นสูงที่ซื้อมาจะเทียบได้กับสมบัติที่เจ้าตัวหล่อเลี้ยงสร้างขึ้นมาได้ยังไง?

 “ข้าบอกท่านแล้วไง ว่าเดเลียและบีบีต้องตายกันหมด!”  ซาโลมอนแค่นเสียง

 “ข้าไม่สามารถฆ่าบีบีได้  คนอื่นๆ ตายได้!  ซาโลมอน! อย่าทดสอบความอดทนของข้าอีกต่อไป”  เอลควินพูดอย่างใจเย็น

 “ก็ได้”  ซาโลมอนพยักหน้า  “เจ้าตัวน้อยยกเว้นก็ได้”  ในใจของเขา ซาโลมอนยังเกลียดลินลี่ย์มากที่สุด

 “ฟูโซ่, จัดการซะ” เอลควินพูดอย่างใจเย็น

 “เมี้ยว” แมวน้อยสีทองร้องเบาๆ

เป็นเรื่องน่าแปลกมาก ผนังหินของทั่วทั้งถ้ำกดต่ำลงทันทีและพื้นที่ภายในถ้ำหดขนาดลง หน้าของลินลี่ย์และคนอื่นเปลี่ยนไป  พวกเขาเห็นผนังหินกดลงมาที่พวกเขาอย่างต่อเนื่อง  และอสูรเทพชั้นสูงอื่นเริ่มตะโกนและโจมตีผนังหินอย่างโกรธเกรี้ยว

 “ปัง!” “ปัง!”

ระเบิดดังต่อเนื่องได้ยินไม่หยุด  แต่พลังโจมตีเต็มที่ของพวกเขาสามารถตัดเป็นช่องได้ยาวเพียงครึ่งเมตรซึ่งก็คืนสภาพอย่างรวดเร็ว

แต่ในชั่วเวลาเพียงไม่กี่ขณะ พื้นที่ในถ้ำนี้ก็หดแคบลงเหลือเพียงไม่ถึง 30%  ผนังภูเขายังคงกดลงให้พวกเขาเข้าหาบ่อแมกม่าทอง  กล่าวอีกอย่างหนึ่งก็คือ.. ทุกคนในถ้ำจะไม่มีพื้นที่ให้ยืนอีกต่อไป  พวกเขาต้องลอยตัวในกลางอากาศเหนือบ่อแมกม่าทอง

แม้แต่เอลควินและซาโลมอนก็ลอยตัวอยู่กับที่

 “เดเลีย รีบใช้โกเลมมัจจุราชป้องกันด้านล่างเจ้าไว้”  ลินลี่ย์กังวลว่าเดเลียจะถูกลากลงไปในบ่อแมกม่าทอง

 “ได้เลย” เดเลียพยักหน้าเบาๆ และจากนั้นมองดูลินลี่ย์

 “ท่านเอลควิน, ซาโลมอน เราไม่ได้แทรกแซงอะไรเลยนะ  ปล่อยเราไปเถอะ”  สเปอรี่ย์และเทพชั้นสูงคนอื่นๆ รีบกล่าว

ในใจของซาโลมอนตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธ มองดูพวกเขาอย่างเย็นชา  “ฮึ่ม พวกเจ้าทุกคนก็ต้องตายด้วย”

 “ฟูโซ่”  เอลควินพูดอย่างใจเย็น

 “เมี้ยว...”  เสียงร้องของแมวน้อยสีทองมีแววดีใจอยู่ในน้ำเสียง

ทันใดนั้น...

บ่อแมกม่าทองที่ก่อนนั้นเงียบสงบที่อยู่ด้านใต้พวกเขาเปลี่ยนเป็นมือยักษ์ขนาดใหญ่นับสิบๆโผล่ออกมาจากบ่อแม็กม่าทอง

 “ควั่บ”

นักสู้อสูรทุกคนพยายามอาศัยความเร็วของพวกตนหลบหนี  อากาศเหนือบ่อแมกม่าทองเต็มไปด้วยร่างคนนับไม่ถ้วนที่พยายามหลบหนีอย่างบ้นาคลั่ง

เพียงเอลควิน ซาโลมอน นีซและบีบีไม่ถูกมือทองยักษ์ไล่โจมตี

 “บีบี เจ้ากับเดเลียเกาะกลุ่มด้วยกันไว้”  ลินลี่ย์ตะโกนทางใจ  “เข้าใจแล้วพี่ใหญ่”  บีบีเข้ามาใกล้เดเลียทันที  ความจริงมือทองยักษ์พยายามจะหลีกเลี่ยงบีบีและเคลื่อนห่างจากเขา

อย่างไรก็ตามมือทองยักษ์เหล่านั้นจะเคลื่อนไหวเป็นแนวโค้งพยายามจับเดเลีย

เมื่อมีบีบีอยู่ใกล้ตอนนี้เดเลียมีอันตรายน้อยลง

 “ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปมันคงไม่จบแน่”  ลินลี่ย์มีความรู้สึกหวาดผวา เพราะเขารู้ว่าไม่มีทางเดินอยู่ใกล้  พวกเขาสามารถหลบได้ครั้งหนึ่ง แต่ไม่สามารถหลบได้ตลอดไป  ในที่สุดพวกเขาจะถูกจับได้

 “อ๊า....” ทันใดนั้นเทพชั้นสูงคนหนึ่งถูกมือทองยักษ์จับได้

เมื่อมือทองยักษ์ข้างหนึ่งจับเทพชั้นสูงได้ มือยักษ์อื่นอีกหลายมือจะรุมล้อมเขาทันที  จากนั้นลากเขาลงไปในบ่อแมกม่าทอง  ฉากภาพนี้ทำให้ลินลี่ย์และคนอื่นสีหน้าเปลี่ยน

 “พี่ใหญ่!”  เสียงของบีบีดังขึ้นในใจของลินลี่ย์อย่างแตกตื่น

ลินลี่ย์หันไปมอง เป็นเดเลียที่ตอนนี้ถูกรุมล้อมโดยมือทองยักษ์  แม้ว่าเดเลียจะมีบีบีคอยช่วย แต่พลังของนางเองอ่อนแอเกินไป  ในที่สุดนางก็ถูกมือทองยักษ์จับและเมื่อนางถูกจับ ไม่มีทางที่นางจะหลุดเป็นอิสระได้

 “แครก!” เดเลียถูกลากลงไปในบ่อแมกม่าทอง  เท้าของนางจมลงไปในบ่อ และเดเลียยังคงจ้องมาทางลินลี่ย์

ลินลี่ย์เหมือนกับจะมีความรู้สึกชาด้าน

 “ลินลี่ย์, ดูแลตัวเองให้ดี”  สำนึกเทพของเดเลียกึกก้องอยู่ในใจลินลี่ย์

 “เดเลีย!” ตาของลินลี่ย์เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที  เขาพุ่งลงมาเหมือนลูกธนู ไม่สนใจอะไรอื่นขณะที่พุ่งเข้าหาเดเลีย  ลินลี่ย์มองดูเดเลีย และเดเลียมองดูลินลี่ย์!  ในขณะนั้นมีแต่เพียงเดเลียได้ยินเสียงดังอยู่เหนือบ่อแมกม่าทอง

ทั้งสองคนห่างกันสิบเมตร  ด้วยความเร็วของลินลี่ย์ ระยะขนาดนั้นสามารถไปถึงได้ในพริบตา

แต่ในขณะนั้นฉากภาพๆ แล้วภาพเล่าผุดขึ้นมาในใจของลินลี่ย์รวดเร็วเหมือนสายฟ้า

ตั้งแต่ยังเด็ก ทั้งสองคนร่วมชั้นเรียนในสถาบันเดียวกัน

แยกย้ายกันสิบปี จากนั้นกลับมาพบกันอีก

ในแดนอนารยชนพวกเขาได้แต่งงานกัน มีลูกด้วยกัน

พวกเขาเดินทางมาในแดนนรก  เดเลียติดตามเขาโดยไม่คลางแคลงใจ และพวกเขาผจญภัยด้วยกันในแดนนรก  โดยเงียบงันไม่รู้ตัวเดเลียกลายเป็นครึ่งชีวิตหนึ่งของเขา ไม่ว่าใครก็ขาดกันและกันไม่ได้

ในขณะที่นางถูกลากลงไปในบ่อแมกม่า เมื่อเห็นลินลี่ย์ไม่สนใจอะไรอย่างอื่นและพุ่งลงมาทันที เดเลียน้ำตาไหลพราก

 “บึ้ม!” แมกม่ากระจายไปทั่วทุกที่

ลินลี่ย์ทะลวงเข้าไปในแมกม่าและจับร่างที่จมลงไปของเดเลียไว้  รัศมีธาตุดินที่รายล้อมลินลี่ย์ครอบคลุมเดเลียเช่นกัน เกราะชีพจรคุ้มกันครอบคลุมร่างเดเลีย  เพียงแต่พลังกัดกร่อนของแมกมาทองมากเกินไปเช่นกัน  เกราะชีพจรคุ้มกันไม่สามารถสู้ได้ตั้งแต่แรกก็สั่นสะเทือนและหลอมละลาย

ลินลี่ย์ใช้พลังเทพของร่างแยกธาตุดินรักษาเกราะชีพจรคุ้มกันไว้อย่างสุดชีวิต

ภายในบ่อแมกม่าทอง

รัศมีธาตุดินครอบคลุมลินลี่ย์และเดเลียไว้  และพลังงานวิญญาณแปลกประหลาดค่อยๆ ล้อมสำนึกของลินลี่ย์และเดเลีย  พลังงานแปลกประหลาดนั้นสามารถหาจุดอ่อนของสมบัติมหาเทพชำรุดของลินลี่ย์และผ่านเข้าไปง่ายดาย

ลินลี่ย์และเดเลียเริ่มมึนงง

 “ลินลี่ย์, เจ้าช่างโง่เขลาจริงๆ”  ตาของเดเลียยังเต็มด้วยน้ำตา

 “เราเดินทางมาแดนนรกด้วยกัน ต่อให้ตาย เราจะตายด้วยกัน”

เดเลียใกล้จะสูญเสียจิตสำนึก แต่ยังคงพยายามยิ้ม  “ลินลี่ย์! ข้าพอใจมากแล้วกับชีวิตที่เป็นอยู่” และจากนั้นนางพยายามอย่างหนักเพื่อเงยหน้าและจูบปากลินลี่ย์ ลินลี่ย์จูบเดเลียตอบ ในช่วงสุดท้ายก่อนลินลี่ย์จะสูญเสียสำนึก ฉากภาพจากตั้งแต่ครั้งเยาว์วัยผ่านเข้ามาในใจเขาเหมือนประกายไฟ

เขาพบกับปู่เดลิน

ฆ่าราชาอาณาจักรเฟนไล

ชื่อเสียงของเขาสั่นสะท้านโลกในจักรวรรดิโอเบรียน

ก่อตั้งจักรวรรดิบาลุค

ผจญภัยในสุสานเทพเจ้า

ทำลายศาสนจักรเจิดจรัส

และจากนั้นผจญภัยในแดนนรก ที่ซึ่งภรรยาของเขาอยู่กับเขาจนกระทั่งตาย  เมื่อพวกเขามาถึงในแดนสวรรค์  ลินลี่ย์เตรียมตัวเตรียมใจตายไว้แล้ว  ที่สำคัญการประหัตประหารกันเป็นเรื่องธรรมดาในแดนนรก ทุกคนสามารถตายได้  ต่อให้เขาตาย.. เขาจะตายอย่างมีความสุข

เขาจะตายเคียงข้างคนที่เขารัก!

 “ข้าก็เหมือนกัน  ข้าพอใจมากแล้วในชีวิตของข้า”

และจากนั้น...

สติของเขาดับวูบ