Panlong เล่ม 15 สมบัติประมาณค่ามิได้ – ตอนที่ 2 บาดเจ็บล้มตายกันมาก

เล่ม 15 สมบัติประมาณค่ามิได้ – ตอนที่ 2 บาดเจ็บล้มตายกันมาก

อสูรโลหะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง  อย่างไรก็ตามคนที่อยู่ภายในไม่สามารถรู้สึกถึงความปั่นป่วน  ตอนนี้กลุ่มของลินลี่ย์อยู่ภายในห้องโถงของอสูรโลหะ

 “รูปแบบทำได้ดีจริงๆ”  ลินลี่ย์มองดูรอบๆ และถอนหายใจชื่นชม

อสูรโลหะแปลงร่างจนมีขนาดใหญ่  มีห้องโถงภายในส่วนกลาง ขณะที่ด้านหลังห้องโถงใหญ่จะมีห้องพักเรียงรายในแต่ละด้าน

ชายชราผมหงอกที่มีเขาดำสามข้างหัวเราะและกล่าว  “ทุกท่าน, นี่คือห้องโถง มีเหล้าบริการให้ทุกเมื่อ  และเรายังเชื้อเชิญพ่อครัวผู้เชี่ยวชาญส่วนหนึ่งมาด้วย  ถ้าพวกท่านต้องการกินอะไร  พวกท่านสามารถสั่งพ่อครัวทั้งสองได้  พวกเขาจะปรุงอาหารให้พวกท่าน”  ขณะที่กล่าวชายชราผมขาวชี้ไปที่เด็กหนุ่มชุดขาวใกล้ๆ

พวกอสูรยิ้มกันทุกคน  เจ้าหน้าที่เหล่านี้ช่างคำนึงถึงความคิดทุกคนจริงๆ

 “ด้านหลังห้องโถงใหญ่ เป็นพื้นที่พักอาศัย มีห้องทั้งหมด 130 ห้อง  พวกท่านเลือกได้เลยตามที่ชอบใจ หนึ่งห้องต่อหนึ่งคน  ถ้ามีคนต้องการพักอยู่ด้วยกันและต้องการจะรวมห้องก็แค่สั่งอสูรโลหะได้โดยตรง” ชายชราผมขาวยิ้ม  “ตัวอย่างเช่น พวกท่านสามารถสั่งอย่างนี้ว่า แคนเดิล!  รวมสองห้องเข้าด้วยกัน  แคนเดิลเป็นชื่อของอสูรโลหะนี้”

อสูรทั้งหมดพยักหน้าพอใจ

อสูรโลหะมีสติปัญญา  เป็นธรรมดาที่พวกมันสามารถเปลี่ยนภายในได้อย่างง่ายดาย

…………………

“แคนเดิล! รวมสองห้องนี้เข้าด้วยกัน”  ลินลี่ย์กล่าว

ทันใดนั้นสองห้องที่อยู่ต่อหน้าของลินลี่ย์เปลี่ยนไปทันที  ประตูสองบานเปลี่ยนเป็นประตูบานเดียว ขณะที่ผนังกั้นห้องหายไปเช่นกัน กลายเป็นห้องเดี่ยวใหญ่ เตียงในห้องเปลี่ยนเป็นเตียงขนาดใหญ่เช่นกัน

 “บีบี, เจ้าสามารถพักอยู่ในห้องใกล้ๆ”  ลินลี่ย์หันไปสั่ง

ทันใดนั้นลินลี่ย์พบด้วยความประหลาดใจว่าขณะนี้บีบีกำลังจ้องมองในที่ห่างออกไปตาไม่กระพริบ  ลินลี่ย์มองตามสายตาของบีบี “โอว?”  เด็กสาวในชุดนักรบสีดำน่ารักถักเปียอยู่ในตำแหน่งนั้น บีบีกำลังจ้องมองเด็กสาวผู้นี้

 “บีบี! มีอะไรหรือ?”  ลินลี่ย์ค่อนข้างประหลาดใจ

หน้าของเดเลียมีแววขำขัน “ลินลี่ย์!  เป็นไปได้ไหมว่าบีบีจะตกหลุมรักเด็กสาวคนนั้น?”

ลินลี่ย์เบิกตากว้างเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขามองดูเด็กสาวผู้น่ารักดีๆ อีกครั้ง ดวงตาของนางค่อนข้างโต และมีแววร่าเริงชอบสนุก เด็กสาวคนนั้นสังเกตว่าบีบีก็มองดูนางเช่นกัน  นางอดจ้องกลับมาไม่ได้ และจากนั้นก็ย่นจมูกใส่อย่างน่ารัก “ฮึ่ม.” และนางหันไปกล่าว “พี่ชาย, คนที่สวมหมวกฟางน่ารำคาญจริงๆ”

เด็กหนุ่มหันมายิ้มให้บีบี เดเลียและลินลี่ย์

และจากนั้นพวกเขาเข้าไปในห้องตนเอง

 “บีบี” ลินลี่ย์เรียก “นางเข้าห้องไปแล้ว ทำไมเจ้ายังเอาแต่ยืนเหมือนเป็นคนโง่อยู่อีก?”

บีบียืนใจลอยอยู่กับที่เป็นเวลานาน  จากนั้นหันไปมองลินลี่ย์ทันที  “พี่ใหญ่ แม่หญิงคนนั้น น่า น่า.... น่ารักมาก...”  เสียงตะโกนดังจนอสูรอื่นต้องหันมาดู

ลินลี่ย์และเดเลียตกใจเพราะบีบีตะโกนเสียงดัง

 “งั้นเข้าไปคุยกันในห้อง” ลินลี่ย์คว้าคอเสื้อบีบีและดึงเขาเข้ามาในห้องโดยตรง

บีบีตื่นเต้นจัดจนตาเป็นประกาย  “พี่ใหญ่ ข้าพบอะไรบางอย่างเข้าให้แล้ว!”

 “พูดมา, เจ้าค้นพบอะไร?”  ลินลี่ย์และเดเลียหัวเราะทั้งคู่ขณะมองดูเดเลีย

 “ข้ามั่นใจแน่นอน!”  บีบีกำหมัดมั่นใจ  “มีสิ่งที่เรียกว่ารักแรกพบอยู่จริง!”

ลินลี่ย์และเดเลียจ้องมองตะลึงทั้งคู่

 “เมื่อข้าเห็นนาง, โอว..ว้าว.. ข้ารู้สึกว่าทั่วทั้งกายมันร้อนผ่าว ใจของข้าว่างเปล่าโหวงเหวง เหมือนถูกพลังวิญญาณจู่โจม  หลังจากผ่านไปนานข้าถึงเริ่มรู้สึกตัว..และเมื่อข้าตื่นขึ้น ข้าก็เข้าใจ!”  บีบีตื่นเต้นอย่างไม่มีอะไรเปรียบ  “วัตถุประสงค์เป้าหมายที่ข้ามาอยู่ในแดนนรกแห่งนี้ก็คือ ตามหานางและได้ตัวนาง!”  บีบีกำหมัด  ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความแน่วแน่

ลินลี่ย์กับเดเลียอดหัวเราะไม่ได้

 “พวกท่านหัวเราะอะไร?” บีบีแค่นเสียง “พี่ใหญ่, คิดดูสิ เป็นไปได้ยังไงที่มีเรื่องบังเอิญอย่างนี้หลังจากอยู่ในแดนนรกมาเป็นเวลานาน พอข้ารับภารกิจคุ้มกันภัยก็ได้พบนางทันที? นี่คือ...นี่คือพรหมลิขิตแน่นอน!”

บีบีจัดหมวกฟางและหวีผมให้เรียบร้อยขึ้นและพูดด้วยเสียงสดใส  “ข้าตัดสินใจแล้วว่าก่อนที่เราจะไปถึงเมืองบลูเมเปิล  ข้าจะต้องเกี้ยวแม่สาวน้อยให้สำเร็จ  พี่ใหญ่!  ท่านคอยดูเถอะ!”  และจากนั้นบีบีเดินออกไปทันที

 “บีบีนี่....” ลินลี่ย์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

เดเลียหัวเราะ “ลินลี่ย์!  ไม่ต้องกังวลไป  ปล่อยให้เขาทำตามใจไปก่อน”

 “ข้ามีอะไรจะต้องกังวลด้วยเล่า?”  ลินลี่ย์ถอนหายใจ  “บีบีเติบโตมาพร้อมกับข้า  ที่สำคัญในช่วงหลายปีมานี้ ในที่สุดเขาก็ชอบหญิงสาวได้สักที  นั่นเป็นเรื่องที่ดี  เพียงแต่บอกตามตรง บีบีจะชอบนางหลังจากเพิ่งเห็นกันครั้งเดียวหรือ?”

ลินลี่ย์ยังคงคิดว่าไม่น่าเชื่อ

 “เป็นเหตุผลธรรมดาที่เกิดขึ้นกับบีบีใช่หรือไม่?”  เดเลียกล่าว

ความจริงลินลี่ย์มีความสุขมาก  บีบีก็มีธุระเป็นของตนเอง  เขาไม่สามารถเข้าไปแทรกแซงได้แน่นอน

ความเป็นอยู่ในอสูรโลหะค่อนข้างเงียบมาก แม้ว่าพวกเขาจะเดินทางผ่านกลุ่มโจรธรรมดาไม่กี่กลุ่มในเส้นทางที่ผ่านมา แต่เมื่อมีอสูรอยู่มากมาย พวกโจรพากันหวาดกลัวกระจายกันไปในทิศต่างๆ ทันที  ในพริบตาเดียวผ่านไปหกปี

ระหว่างช่วงหกปีนี้ เดเลียเพ่งอยู่กับการหลอมรวมกับประกายเทพชั้นสูง  ขณะที่ลินลี่ย์กำลังฝึก

สำหรับบีบีเขาไล่ตามเกี้ยวหญิงสาวคนนั้น

และตามที่เป็นจริงบีบีต้องใช้เวลาถึงสามวันก่อนที่เขาและเด็กสาวจะได้มีโอกาสพบกัน ทั้งคู่ร่าเริงและมีชีวิตชีวา และเมื่อพวกเขาอยู่ด้วยกัน พวกเขาจะมีความสุขมาก พี่ชายของเด็กสาวนั้นเมื่อเห็นพวกเขาเป็นอย่างนั้นไม่ได้ต่อต้านอะไร  หลังจากผ่านไปหกปี.. บีบีและเด็กสาวนีซก็จับคู่กันแล้ว

ทุกคนบนอสูรโดยสารรู้ว่ามีคู่หูชอบสนุกอยู่บนยานโดยสารคู่หนึ่ง

ในห้องภายในอสูรโลหะ

ร่างลินลี่ย์ทั้งสามนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น ร่างในชุดสีเหลืองน้ำตาล ร่างในชุดสีเขียวอ่อน และร่างในชุดสีฟ้า

ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ดินกำลังใคร่ครวญถึงพื้นที่โน้มถ่วง  แม้ว่าลินลี่ย์สามารถใช้วิชาสนามพลังโน้มถ่วง  เขายังคงรู้สึกว่ารอบๆ ขอบเขตความลึกลับของพลังโน้มถ่วง

ระดับความก้าวหน้าที่เร็วที่สุดของลินลี่ย์เห็นได้จากร่างแยกธาตุลม

 ‘เร็ว’ ‘ช้า’ ‘คลื่นเสียง’ ‘ดนตรี’  ระดับความเข้าใจของลินลี่ย์ในเคล็ดลึกลับทั้งสี่เหล่านี้กำลังเพิ่มขึ้นในอัตราที่คงที่

สำหรับร่างหลักของลินลี่ย์กำลังเพ่งความรู้แจ้งในกฎธาตุไฟ

เกี่ยวกับสัมพันธ์ธาตุ  ลินลี่ย์มีระดับความสัมพันธ์กับธาตุดินและธาตุลมในระดับที่สูง  หลังจากนั้นจึงเป็นธาตุไฟ  สำหรับธาตุอื่นๆ ความสัมพันธ์ธาตุของเขาอ่อนมาก

จนถึงปัจจุบัน ลินลี่ย์มีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์สองร่าง  เป็นธรรมดาที่ลินลี่ย์จะไม่ยอมละโอกาสเพิ่มพลังความแข็งแกร่งของเขาอีกครั้ง ดังนั้นร่างหลักของเขาจึงเริ่มฝึกฝนในกฎธาตุไฟ

 “ข้ายังไม่สามารถเข้าใจพื้นฐานเคล็ดลึกลับพื้นที่โน้มถ่วงได้  แต่ข้ากับมีความเข้าใจกฎธรรมชาติธาตุไฟได้”  ลินลี่ย์หัวเราะให้ตนเอง  “แต่แน่นอน  ข้าเพียงแต่เข้าใจพื้นฐานที่ง่ายที่สุดของเคล็ดลึกลับแก่นธาตุไฟ”  สำหรับกฎธรรมชาติทั้งหมด ก็มีกฎธรรมชาติธาตุไฟ หรือกฎธรรมชาติธาตุดิน เคล็ดความรู้ลึกลับที่ง่ายที่สุดก็คือแก่นธาตุ  ‘แก่นธาตุไฟ, แก่นธาตุดิน เป็นต้น

นอกจากนี้...

 “เมื่อฝึกในเคล็ดแก่นธาตุดิน หรือแก่นธาตุไฟ ก็ยังมีเรื่องธรรมดาอยู่บ้าง” ดังนั้นลินลี่ย์พบว่าการเข้าใจพื้นฐานเคล็ดความรู้ลึกลับของแก่นธาตุไฟยังทำได้ง่าย

 “ลินลี่ย์, เจ้าตื่นแล้ว” เดเลียลืมตาเช่นกัน

 “ความก้าวหน้าในการฝึกของเจ้าเป็นยังไงบ้าง?” ลินลี่ย์ลุกขึ้นยืน

 “ไม่เลว, ข้าเชี่ยวชาญเคล็ดความรู้ลึกลับของกฎธรรมชาติถึงครึ่งหนึ่งแล้ว” เดเลียกล่าว

กฎธรรมชาติธาตุลมมีเคล็ดความรู้ลึกลับถึงเก้าอย่าง  ช่วงเวลาหลอมรวมกับประกายเทพระดับสูงนี้ เดเลียเรียนรู้เคล็ดความรู้ลึกลับไปถึงสี่เคล็ดจากเก้าเคล็ด  หลังจากใช้เวลาเกินกว่าหกปี เดเลียได้รับการรู้แจ้งเคล็ดความรู้เพิ่มอีกหนึ่ง

 “ไปกันเถอะ  ไปหาอะไรกินและดื่มกัน”  ลินลี่ย์และเดเลียเดินเคียงไหล่กันออกมา

การเดินไปที่ห้องอาหารของพวกเขาช่วงสั้นๆ นี้เป็นไปอย่างสงบ  อสูรแทบทั้งหมดกำลังฝึกอยู่ในห้องตนเอง  มีอสูรเพียงไม่กี่คนที่อยู่ในห้องโถงใหญ่  แต่แน่นอน... มีอยู่สองคนแน่ๆ ก็คือบีบีกับนีซ

 “ลินลี่ย์, เดเลีย ช่างบังเอิญจริงๆ พวกเจ้าก็ออกมาด้วย”  ใครบางคนเดินมาอยู่ด้านข้างลินลี่ย์ เป็นพี่ชายของนีซนั่นเอง

 “ซาโลมอน, ค่อนข้างจะบังเอิญจริงๆ”  ลินลี่ย์หัวเราะ  “มาเถอะ มาดื่มด้วยกัน”

ซาโลมอนในฐานะที่เป็นพี่ชายของนีซเป็นยอดฝีมือเทพชั้นสูง  อย่างไรก็ตาม.. ลินลี่ย์คาดว่าซาโลมอนผู้นี้เป็นเทพชั้นสูงที่ธรรมดามาก  นี่เป็นเพราะคนที่ทรงพลังที่สุดในภารกิจนี้เป็นอสูรห้าดาวและอสูรหกดาว

กลุ่มของลินลี่ย์ตรงไปหาบีบีและนีซที่กำลังหยอกล้อกันเองอย่างสนุกสนาน

 “นินนี่, บอกข้าได้ไหม ทำไมสาวๆ สวยๆ อย่างพวกเจ้าทำไมถึงได้สวยแต่โง่?” บีบีนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้จ้องมองนีซที่อยู่ใกล้ๆ

นีซไตร่ตรองเล็กน้อย จากนั้นตอบขึ้นทั้นที  “โอว...ข้ารู้แล้ว”

 “นินนี่ผู้น่ารัก..เชิญบอก” บีบีมองดูนีซ

นีซย่นจมูกน้อยๆ ของนาง จากนั้นกล่าว  “ผู้หญิงสวยก็เพื่อให้บุรุษอย่างพวกเจ้าหลงรักเรา นั่นคือเหตุผลที่ผู้หญิงต้องทำโง่... นั่นจึงทำให้ข้าหลงรักเจ้าเช่นกัน!”

บีบีจ้อง  “เจ้าทำโง่ ดังนั้นเจ้าก็เลยหลงรักข้าใช่ไหม?”

 “ถ้าข้าไม่โง่  มีหรือที่ข้าจะหลงรักเจ้าได้?” นีซมีความไร้เดียงสา และมีความงงงวยอยู่ในสีหน้านาง

 “โอว!” บีบีตบหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด  ทำไมเถียงกันอย่างนี้เขาเอาชนะนีซไม่ได้เลย?

ลินลี่ย์และอีกสองคนที่อยู่ใกล้ๆ มองตากันเอง อดจะหัวเราะไม่ได้

บีบีหันหน้าไปมองเห็นลินลี่ย์ก็ประหลาดใจ “พี่ใหญ่...”

 “ฮะฮะ  พวกเจ้าคุยกันต่อเถอะ  เราจะไปนั่งตรงนั้น”  ลินลี่ย์หัวเราะขณะพูด  โต๊ะทั้งหมดเป็นโต๊ะค่อนข้างเล็ก สามารถนั่งได้สามคน  ถ้านั่งรวมสี่คนก็ค่อนข้างจะแออัด

ลินลี่ย์ เดเลียและซาโลมอนนั่งที่มุมหนึ่งของห้องโถง

 “ลินลี่ย์, บีบีค่อนข้างจะน่ารักนะ” ซาโลมอนหัวเราะ  จากนั้นเขาหยุดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นคิดอะไรบางอย่างอยู่นาน  ทันใดนั้นเขากางสนามพลังเทพคลุมลินลี่ย์และเดเลียไว้ภายในสนามพลัง

 “หือ?” ลินลี่ย์และเดเลียมองดูซาโลมอนอย่างมึนงง

ซาโลมอนหัวเราะ  “เดเลีย ลินลี่ย์ มีบางเรื่องที่ข้าอย่างจะบอกพวกเจ้า  อย่างไรก็ตามข้าไม่อาจให้คนอื่นได้ยินเรื่องนี้ ดังนั้น.. ข้าจึงต้องปิดกั้นเสียงเอาไว้”

ลินลี่ย์และเดเลียมองหน้าซาโลมอนอย่างประหลาดใจ  มีเรื่องลับอะไรถึงขนาดนั้น?

 “มีน้อยคนมากที่รู้เรื่องราวข่าวลือนี้  อย่างไรก็ตามกว่าหกปีมานี้ น้องสาวของข้าและน้องชายของเจ้าบีบีสนิทสนมกันมาก ดังนั้นข้าจะบอกข่าวลือนี้กับเจ้า” หน้าของซาโลมอนเคร่งเครียดขึ้นมาก

 “ข่าวลือ?” ลินลี่ย์และเดเลียงงทั้งคู่

ซาโลมอนพูดช้าๆ  “เจ้ารู้ไหมว่าภารกิจคุ้มกันภัยนี้เริ่มต้นจากที่ไหน?”

 “จุดเริ่มต้นน่ะหรือ?”  ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว  “เมืองรอยัลวิงไม่ใช่หรือ?”

 “ไม่” ซาโลมอนส่ายศีรษะ  “เกี่ยวกับเรื่องที่ข้าได้ยินมา ภารกิจคุ้มกันภัยเริ่มต้นมาจากแคว้นพีคสโตน!”

 “แคว้นพีคสโตน?” ลินลี่ย์ตกใจอย่างหนัก

แคว้นพีคสโตคือแคว้นที่อยู่ภาคตะวันตกซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทวีปเรดบุด  ขณะที่แคว้นไนท์บลาสอยู่ภาคกลางทวีปเรดบุด สำหรับแคว้นเรนโบว์อยู่ในภาคตะวันออกของทวีปเรดบุด

 “ใช่แล้ว” ซาโลมอนพูดอย่างจริงจัง  “ตามข่าวลือในระหว่างการคุ้มกัน  ผู้คุ้มกันถูกศัตรูโจมตีระหว่างทางและอสูรเสียชีวิตเกือบทั้งหมด เหลือรอดอยู่เพียงไม่กี่คน แน่นอนผู้ว่าจ้างจึงมีการจ้างอสูรกลุ่มอื่นในเมืองรอยัลวิงของเรา”

ลินลี่ย์เดเลียตกใจกันทั้งคู่

 “เจ้ารู้เรื่องนี้ แต่เจ้าก็ยังจะมาอีกหรือ?”  ลินลี่ย์พบปัญหาในเรื่องนี้ทันที

 “ประการแรก นี่เป็นเพียงข่าวลือ” ซาโลมอนหัวเราะทันที ขณะฝืนพูดต่อ  “และประการที่สองข้าได้ยินข่าวลือนี้เมื่อครึ่งปีที่แล้ว”

ลินลี่ย์ได้ข้อสรุปทันที  ทุกคนออกเดินทางมาเมื่อหกปีที่แล้ว  เนื่องจากซาโลมอนได้ยินข่าวลือเมื่อหกปีที่แล้ว  อย่างนั้นก็ดูเหมือนว่าเขาได้ยินมาจากคนอื่นในอสูรโลหะ

 “นั่นเป็นแค่ข่าวลือ”  ลินลี่ย์กล่าว

ซาโลมอนส่ายศีรษะและลดเสียง  “อย่าเพิ่งทำเป็นไม่เชื่อเรื่องนี้  คิดดูสิ ทำไมพวกเขาจึงให้เราไปรวมตัวกันที่ร้านอาหารและกลัวว่าจะปล่อยเราให้สาธารณชนเห็นการรวมตัวที่ประตูใหญ่   เรารอจนกระทั่งตกกลางคืน จากนั้นก็รีบเร้นเข้าไปในอสูรโลหะอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เราจะได้ทันหยั่งเท้าบนอสูรโลหะ  เจ้าสิ่งนี้ก็เริ่มออกไปทันที”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ลินลี่ย์เริ่มคิดว่า ก็มีเหตุผล

 “แน่นอนนั่นเป็นข้อสรุปที่ดีที่สุด  “ซาโลมอนพูดเบาๆ  “ถ้าเราวิ่งเข้าไปในอันตรายใดๆ จริง  ศัตรูเหล่านั้นคงไม่โหดร้ายกับเราเกินไป  เราสามารถแยกย้ายกันหนีได้ การเอาชีวิตรอดเป็นเรื่องสำคัญที่สุด  ภารกิจล้มเหลวก็หมายความว่าจะไม่ได้รับค่าตอบแทน”

ลินลี่ย์และเดเลียพยักหน้าเล็กน้อยทั้งคู่

จากนั้นซาโลมอนปลดปล่อยสนามพลังเทพ  ทั้งสองเริ่มคุยและดื่มตามปกติ

ทันใดนั้น...

สำนึกเทพสายหนึ่งกวาดผ่านไปทั่วอสูรโลหะ!  ลินลี่ย์และเดเลียไม่ทันได้สังเกต มีแต่เพียงโซโลมอนมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที และเขาร้องคำราม  “การตรวจสอบด้วยสำนึกเทพ?”

 “ตรวจสอบด้วยสำนึกเทพ?”  ลินลี่ย์ตกใจเช่นกัน