Panlong เล่ม 15 สมบัติประมาณค่าไม่ได้ – ตอนที่ 28 แก่นธาตุไฟ

เล่ม 15 สมบัติประมาณค่าไม่ได้ – ตอนที่ 28 แก่นธาตุไฟ

 “ฉัวะ!”

เลือดสีแดงเข้มสาดกระจายเป็นฝอยทั่วหน้าผาที่เต็มไปด้วยฝุ่น เศษเนื้อร่วงลงจากท้องฟ้า

 “พวกเจ้าทุกคน..ตาย!” หน้าของบีบีอำมหิตและเงาร่างหลายสิบสายกระจายอยู่ทุกที่ แค่อาศัยร่างเงาร่างมายา บีบีเดี๋ยวอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวอยู่ตรงโน้นขณะที่เขาฆ่าอย่างบ้าคลั่ง  ตาของบีบีเต็มไปด้วยความบ้ากระหายเลือด  “ซาโลมอน ไอ้บัดซบ เลวทราม!”

 “ถ้าซาโลมอนไม่ตั้งใจก่อเรื่องยุ่งยาก นินนี่กับเขาจะพรากจากกันได้ยังไง?”  ขณะที่เขาคิดอย่างนี้  เขาใช้มีดในมือแทงฟาดฟันใส่อาวุธเทพคนอื่นจนขาดเป็นสองท่อนแล้วตัดศีรษะคู่ต่อสู้ต่อเนื่อง

 “นินนี่  นินนี่!”

ใจของบีบีคิดถึงแต่นินนี่  แต่พอเขาคิดถึงซาโลมอนความเร็วในการฆ่าของเขาเร็วขึ้น

การสังหารหมู่  บีบีระบายความโกรธของเขาอย่างบ้าคลั่ง  เขาต้องการอยู่ด้วยกันกับนีซ  แต่ละครั้งที่เขาเห็นลินลี่ย์และเดเลียอยู่ด้วยกัน เขาจะคิดถึงตนเองและนีซ  เพียงแต่แดนนรกนี้กว้างใหญ่ไพศาล  และนีซก็มุ่งหน้าไปยังทวีปเจดโฟลท

ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะพบกันอีกเมื่อใด?

 “ฆ่า  ฆ่า!!!”

ลินลี่ย์ฆ่าอย่างบ้าคลั่ง ไม่ยกเว้นใครสักคน

 “หนี, หนี!!!”  พวกโจรที่ยังไม่ตายทุกคนเริ่มร้องอย่างหวาดผวาขณะที่หนีกระจายไปทุกตำแหน่ง  โดยเฉพาะหัวหน้าโจรถึงกับหน้าซีด  เขาไม่เคยคาดคิดว่าพวกระดับเทพแท้จะมีพลังมหาศาลขนาดนี้

พวกเขาถูกทำลายได้อย่างง่ายดาย!

 “หมดกัน คนของข้าหมดสิ้นแล้ว”  หัวหน้าโจรรู้สึกเศร้าในใจ  แต่แม้เขาจะเศร้าใจ แต่เมื่อใดก็ตามที่เขามองดูลินลี่ย์กับบีบี สองคนนี้อสูรร้ายชัดๆ น่ากลัวจนใจของเขาสั่นสะท้าน  “ไม่ว่ายังไงข้าต้องเอาตัวรอดก่อน”

หัวหน้าโจรไม่สนใจคนอื่นทุกคน และหนีเอาตัวรอดทันที

หลังจากลินลี่ย์และบีบีฆ่าพวกที่อยู่ใกล้พวกเขา  พวกเขาพบว่าโจรอื่นเริ่มจะหนีไปทุกตำแหน่ง  ลินลี่ย์ไม่ได้ไล่ติดตาม  แต่บีบีบ้าเลือดเสียแล้ว เขากู่ร้องด้วยความโกรธและเสียงกู่ร้องกึกก้องผ่านฟ้า

ภาพลวงตาหนูกินเทพปรากฏอยู่ด้านหลังบีบี  บีบีอ้าปากกว้างจ้องมองหัวหน้าโจรและคนที่อยู่ใกล้เขา

 “อ๊าคคค!” หัวหน้าโจรที่อยู่กลางอากาศรู้สึกว่าไม่สามารถขยับได้  ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น แต่เทพแท้ที่อยู่ข้างเขาก็ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้เช่นกัน

ทันใดนั้นประกายเทพระดับเทพแท้ลอยออกมาจากทั้งสองคน  ประกายเทพสองชิ้นลอยออกมาจากคนที่เป็นหัวหน้า ขณะเดียวกันก็ลอยออกมาจากหัวของบริวารของเขา  ประกายเทพทั้งสามชิ้นลอยเข้าปากของบีบี

ศพทั้งสองร่วงลงจากกลางอากาศ

ลินลี่ย์มองดูบีบีด้วยความกังวล  เห็นได้ชัดเจนบีบีมีการกระทำค่อนข้างแปลก

 “บีบี?”  ลินลี่ย์บินเข้ามาหา

บีบีหันหน้าเข้าหา จากนั้นเขาสะบัดศีรษะสองสามครั้งและหัวเราะ  “พี่ใหญ่, ไม่ต้องกังวล ข้าไม่เป็นไร เมื่อครู่นี้ข้ารู้สึกผิดหวัง จึงต้องการระบายอารมณ์  ตอนนี้ข้ารู้สึกดีขึ้นมากแล้ว  โจรเหล่านี้ตาบอดจริงๆ  พวกเขากล้ามาขัดขวางเรา  พวกเขาวอนหาที่ตายจริงๆ!!”

ลินลี่ย์เห็นสีหน้าของบีบีแล้ว ในที่สุดถอนหายใจ

 “โจรเหล่านี้เป็นไปได้ว่าคงไม่กล้ามารบกวนเราอีก”  ลินลี่ย์หัวเราะเช่นกัน

ความจริงลินลี่ย์เตรียมตัวสำหรับวันนี้มานานแล้ว  ทุกๆ ที่ในแดนนรกจะถูกควบคุมและครอบครองโดยกองกำลัง  ในพื้นที่ห่างไกลบางส่วน เป็นพื้นที่ห่างไกลจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่มีโจรป่าหรือชนเผ่าให้พบห็นได้ และในพื้นที่พลุกพล่าน กองกำลังและผู้มีอำนาจใหญ่จะเข้าควบคุม

เทือกเขาที่ลินลี่ย์เลือกพักอยู่ดูธรรมดามาก

ลินลี่ย์คาดว่าจะไม่มียอดฝีมืออยู่ที่นี่  หลังจากวันนี้ไปในอนาคตมีแนวโน้มว่าในพื้นที่นี้จะไม่มีใครกล้ามาก่อเรื่องรบกวนพวกเขาอีก

 “โอว! ข้าลืมเก็บแหวนเก็บสมบัติของหลายศพ  แม้ว่าจะไม่มีสมบัติมากนัก แต่เราไม่ควรปล่อยให้เสียเปล่า”  บีบีบินลงไปทันที   ลินลี่ย์อดหัวเราะไม่ได้  เมื่อเห็นบีบีอารมณ์ดีขึ้น  ลินลี่ย์ก็มีความสุขเช่นกัน  “บีบี! รอข้าด้วย”  ลินลี่ย์บินลงไปด้วยเช่นกัน

การเข่นฆ่าครั้งนี้สร้างความหวาดกลัวให้กับกลุ่มคนที่อยู่ใกล้ๆ  พวกโจรเดิมทีมี 82 คน เหลือผู้รอดชีวิตจากภัยพิบัติครั้งนี้ไม่เกิน 30 คน โจรกลุ่มเล็กนี้จึงเริ่มไปเข้ากับกลุ่มอื่นด้วยความตกใจ  แต่พวกเขาไม่กล้าเข้ามารบกวนกลุ่มของลินลี่ย์อีกเลย พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะเฉียดเข้ามาใกล้

และโดยอาการเช่นนั้นผ่านไปปีแล้วปีเล่าขณะที่พวกเขาฝึกฝนอย่างสงบ

 “ครืนน...”

ในปีที่หกที่ลินลี่ย์ฝึกฝนอยู่ที่นี่  กฎธาตุชลอลงมาอีกครั้ง

ภายในถ้ำสร้าง เดเลีย บีบีทั้งสองคนมองดูอย่างตื่นเต้น ดีใจ ลินลี่ย์เองลอยตัวอยู่ในกลางอากาศมีพลังกฎธรรมชาติแปลกประหลาดล้อมรอบตัว  ขณะเดียวกันพลังแก่นธาตุไฟม้วนตัวอยู่รอบเขา จากนั้นกลายเป็นประกายเทพธาตุไฟ

 “พี่ใหญ่กลายเป็นเทียมเทพธาตุไฟด้วยหรือนี่”  บีบีพูดดีใจ

เดเลียก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจเช่นกัน

ในการฝึกฝนพรสวรรค์เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด  ถ้าผู้ฝึกไม่มีพรสวรรค์บางอย่าง ไม่ว่าจะฝึกไปนานเพียงไหน ก็ประสบความสำเร็จได้ยาก ลินลี่ย์เป็นผู้มีพรสวรรค์ในธาตุลมและธาตุดิน ดังนั้นจึงฝึกในธาตุเหล่านั้นได้เร็วมาก  สำหรับธาตุไฟ เขามีพรสวรรค์พอใช้  เพียงแต่เมื่อเทียบกับธาตุลมและธาตุดิน ค่อนข้างอ่อนกว่า

อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังวิญญาณที่เหลือเชื่อของเขาและความจริงที่ว่าเขาฝึกฝนต่อเนื่องบนอสูรโลหะก่อนนี้ ทำให้เขามีเวลาฝึกฝนต่อเนื่องยี่สิบปี

ในที่สุดลินลี่ย์ก็เชี่ยวชาญเคล็ดลึกลับของกฎธรรมชาติธาตุไฟอย่างง่ายที่สุดคือ – แก่นธาตุไฟ

เวลานิ้ลินลี่ย์เลือกจะแบ่งแยกวิญญาณของเขาอีกครั้งหนึ่ง  ที่สำคัญคือปัจจุบันนี้ลินลี่ย์ครอบครองอะเมทิสต์และสมบัติเป็นจำนวนมาก การเสริมวิญญาณให้แข็งแกร่งจึงไม่ใช่เรื่องลำบากนัก

 “แครก....”

ร่างลินลี่ย์ในชุดแดงเพลิงและมีผมยาวสีแดงเพลิงจู่ๆ ก็ปรากฏขึ้น นั่นคือร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟของลินลี่ย์

ขณะต่อมาระลอกพลังกฎธรรมชาติหายไปและร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุไฟรวมตัวเข้ากับร่างหลักของลินลี่ย์  ภายในทะเลจิตสำนึกในร่างหลักของลินลี่ย์พลังจิตที่ทรงพลังของเขาเป็นกระแสเหมือนกระแสคลื่นทะเลที่นุ่มนวล ขณะที่วิญญาณรูปดาบสีรุ้งลอยอยู่เหนือทะเลจิตสำนึก

ภายใต้วิญญาณรูปดาบสีรุ้งเหนือผิวทะเลจิตสำนึกของเขา มีร่างลินลี่ย์สามร่างลอยอยู่  ร่างเหล่านั้นคือลินลี่ย์รัศมีเหลืองธาตุดิน ลินลี่ย์รัศมีเขียวธาตุลมและลินลี่ย์รัศมีแดงธาตุไฟ ร่างแยกลินลี่ย์ทั้งสามนั่งอยู่ในตำแหน่งสามเหลี่ยมใต้วิญญาณรูปดาบ

ลินลี่ย์ลืมตามองดูเดเลียและบีบีที่กำลังดีใจ

 “พี่ใหญ่ ตอนนี้ท่านมีร่างแยกถึงสามร่างแล้ว ประกอบกับร่างหลักของท่าน รวมแล้วเป็นสี่ร่าง”  บีบีลูบจมูกพลางกล่าว  “เทียบกับท่านแล้ว ข้า..บีบีรู้สึกละอายจริงๆ จนถึงตอนนี้ข้ายังมีแค่สองร่างเลย รวมทั้งร่างหลักด้วย”

 “บีบี อย่างน้อยเจ้าก็มีสอง  ข้ามีเพียงหนึ่งเดียว ข้าควรจะเป็นฝ่ายละอายมากกว่าไม่ใช่หรือ?”  เดเลียเม้มปากหยอกล้อบีบี

ลินลี่ย์อดหัวเราะไม่ได้

ตอนนี้ ทั้งเดเลียและบีบีมีความสุขกับลินลี่ย์มาก  เมื่อมีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์เพิ่มขึ้น นั่นหมายความว่าเขาได้มาอีกชีวิตหนึ่ง  ขณะเดียวกันก็หมายความว่า ความสำเร็จในอนาคตของเขาจะต้องยิ่งใหญ่แน่นอน

 “ร่างแยกธาตุไฟนี้ยังเป็นเพียงเทียมเทพเท่านั้น นับว่ายังอ่อนแอมาก  ตอนนี้.. ข้าจำเป็นต้องอาศัยร่างแยกธาตุดินและธาตุลม”  ลินลี่ย์เองรู้ว่าตอนนี้ร่างทั้งสี่นั้นมีแนวโน้มว่าจะเป็นขีดจำกัดของเขาแล้ว  ที่สำคัญลินลี่ย์ไม่รู้กฎธาตุอื่นเลย

สายฟ้า น้ำ แสง ความมืด ฯลฯ ลินลี่ย์ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย

 “เมื่อไม่มีพรสวรรค์ใดๆ เลย ข้าจะเข้าใจกฎธาตุได้ยังไง  ข้าจะฝึกธาตุเหล่านั้นได้ยังไง?  ต่อให้ข้าฝึกเป็นล้านปี  ข้าก็ยากจะสำเร็จได้”  ลินลี่ย์เริ่มเข้าใจเหตุผลที่ยิงเดินหน้าฝึก ก็ยิ่งยากมากขึ้น

ตอนนี้ในความเข้าใจเรื่องกฎธาตุดินของเขา  เขาเข้าใจเคล็ดชีพจรโลก และเคล็ดแก่นธาตุดิน  กว่าสิบหกปีที่ผ่ามา เคล็ดเดินดินของเขาก็ก้าวหน้าเช่นกัน

 “กฎธรรมชาติธาตุดินมีเคล็ดลึกลับอยู่หกอย่าง  ข้าฝึกได้เพียงสาม ตอนนี้แม้ว่าดูเหมือนข้าจะก้าวหน้าได้เร็ว แต่ยิ่งเราเดินหน้ามากขึ้นเท่าใด ความเร็วของการก้าวหน้าก็ยิ่งช้าลงเท่านั้น”  ลินลี่ย์เข้าใจ  ที่สำคัญ ‘แก่นธาตุไฟ’ เป็นเคล็ดความรู้ลึกลับที่ง่ายที่สุดของกฎธาตุไฟ ยังต้องใช้เวลาถึงยี่สิบปี แม้ว่าวิญญาณของเขาจะแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อจริงๆ

เมื่อเขาฝึกฝนในแก่นธาตุดิน  ถ้าไม่ใช่ความจริงที่ว่าลินลี่ย์หลอมรวมเคล็ดชีพจรโลก บางทีใช้เวลาสองปีก็พอสำหรับเคล็ดความรู้ลึกลับ

และเวลานั้นพลังวิญญาณของลินลี่ย์ยังอ่อนแอกว่าตอนนี้มาก

นี่เป็นความแตกต่างในเรื่องพรสวรรค์!

บางทีการฝึกฝนและการรู้แจ้งคนที่ฝึกฝนหนักและมีพลังจิตวิญญาณไวต่อทุกอย่าง  บางคนเมื่อได้เห็นฉากภาพหนึ่งก็จะเชื่อมโยงกับพลังจิตและเกิดการรู้แจ้งฉับพลัน  นี่ไม่ใช่สิ่งที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ธาตุ  ต้องอาศัยการไตร่ตรองหาตรรกะสำหรับความไวในการรับรู้ทางจิตของบุคคล

แต่เกี่ยวกับความรู้สึกถึงกฎธาตุได้ชัดหรือไม่ชัด นั่นเป็นเรื่องของพรสวรรค์ตามธรรมชาติ

 “พี่ใหญ่!  ท่านกำลังคิดอะไร?”  บีบีถามทันทีทำให้ลินลี่ย์ตื่นจากภวังค์

 “ไม่มีอะไร ก็แค่คิดเรื่อยเปื่อย  ไปกันเถอะ เราไปฉลองกันที่ห้องนั่งเล่นเถอะ”  ในแหวนเก็บสมบัติเหล่านั้นมีเหล้าดีเก็บไว้มากพอสมควร  ลินลี่ย์หันไปมองเดเลีย และถามทันที “เดเลีย, เจ้าหลอมรวมประกายเทพไปก้าวหน้ามากแค่ไหนแล้ว?”

 “ข้าหลอมรวมเคล็ดลึกลับได้แปดอย่างแล้ว  คาดว่าใช้เวลาอีกสองสามปีข้าน่าจะหลอมรวมเคล็ดที่เก้าได้สำเร็จ”  เดเลียยิ้มขณะกล่าว

 “อีกไม่กี่ปี เราก็จะได้ออกเดินทางกันแล้ว” บีบีค่อนข้างจะตั้งความหวัง

ลินลี่ย์มองดูบีบี  ในใจของเขา เขาค่อนข้างรู้สึกผิด  บีบีคอยอยู่กับพวกเขามานานถึงสิบหกปี ขณะที่นีซและซาโลมอนพี่ชายนางเป็นไปได้ว่าคงจะเดินทางไปถึงเมืองบลูเมเปิลแล้ว และบางทีคงจะเดินทางมุ่งหน้าเข้าทวีปเจดโฟลทต่อไป

ใครจะรู้เมื่อไหร่บีบีกับนีซจะได้พบกันอีก?

 “บีบี, มาดื่มเหล้ากันเถอะ”  ลินลี่ย์วางมือบนไหล่ของบีบี  สองพี่น้องเดินออกไปข้างนอก

ในพริบตาเดียวผ่านไปเกือบห้าปี ในที่สุดเดเลียก็หลอมรวมกับประกายเทพชั้นสูงได้สมบูรณ์กลายเป็นเทพชั้นสูง  มองจากภายนอก โดยเฉพาะเมื่อเห็นตราอสูรที่อกของเดเลีย เห็นได้ชัดเจนว่า..นางเป็นอสูรระดับเทพชั้นสูง!

อสูรเทพชั้นสูงมีชื่อเสียงที่น่าเกรงขาม

 “เราอยู่ในที่นี้มายี่สิบกว่าปี  ข้ารู้สึกว่าเริ่มผูกพันกับมันเสียแล้ว”  ลินลี่ย์มองดูถ้ำที่เขาสร้างขณะที่เดเลียที่อยู่ใกล้ๆ อดหัวเราะไม่ได้ และหยอกล้อเขา  “อะไรกัน, เจ้าต้องการอยู่ที่นี่ต่ออีกหรือ?  เอาอย่างนี้เป็นไง เราอยู่ต่ออีกสักหลายสิบปีดีไหม?”

 “ฮะฮะ,  ไปกันเถอะ”

ลินลี่ย์โบกมือและทันใดนั้นอสูรโลหะร่างเสือดำปรากฏตัวขึ้นในกลางอากาศ  กลุ่มของลินลี่ย์เข้าไปโดยสารในตัวมัน  อสูรโลหะกลายสภาพเป็นลำแสงบินไปทางทิศตะวันออก  ตอนนี้ลินลี่ย์มีอสูรโลหะมากกว่าสิบตัว

อสูรโลหะเหล่านี้ค้นพบอยู่ในแหวนมิติเก็บสมบัติร้อยกว่าวงนั้น  ที่สำคัญเทพชั้นสูงสองสามคนใช้จ่ายเงินเพื่อซื้ออสูรโลหะเก็บไว้ 

ภายในอสูรโลหะ ลินลี่ย์และพวกพ้องนั่งอยู่บนเก้าอี้มองดูข้างนอกผ่านหน้าต่างใส  พวกเขาดื่มเหล้าขณะมุ่งหน้าเดินทาง

 “พี่ใหญ่ อสูรโลหะนี้แปลกประหลาดมาก  พูดให้ถูกก็คือมนุษย์และอสูรเวทไม่สามารถเก็บไว้ในแหวนมิติเก็บสมบัติได้  แต่อสูรโลหะทำได้  นอกจากนี้ ข้ารู้สึกเหมือนกับว่ามันมีสติปัญญาต่ำมาก”  บีบีกล่าว

ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย  เขาสังเกตเรื่องนี้เหมือนกัน

 “บางทีอสูรโลหะค่อนข้างจะพิเศษ”  ลินลี่ย์กล่าว

ความจริงสิ่งที่ลินลี่ย์ไม่รู้ก็คืออสูรโลหะทั้งหมดซื้อและขายกันในปราสาทอย่างปราสาทเรดบุดได้รับการปรับแต่งเป็นพิเศษบางอย่าง  พวกมันมีเครื่องมือสำหรับขนส่งซึ่งเป็นกระบวนการความคิดที่พื้นฐานมาก

กลุ่มลินลี่ย์ทั้งสามนั่งภายในอสูรโลหะเดินทางอย่างต่อเนื่อง

อสูรโลหะหยุดมากกว่าครั้งหนึ่งและลินลี่ย์หัวเราะให้เดเลีย  “เดเลีย ขอโทษด้วยนะ เรากำลังจะเจอเรื่องยุ่งยาก รบกวนเจ้าออกไปอีกครั้ง”  เดเลียหัวเราะอย่างจนใจ  “ที่นี่มีกลุ่มโจรค่อนข้างเยอะจริงๆ และพวกเขาก็น่ารำคาญจริงๆ  พวกเขาไม่สามารถใช้สำนึกเทพตรวจสอบพบข้าตั้งแต่แรก  แต่ทันทีที่ข้าออกไป พวกเขาก็หายวับไปกับตา”

จริงแท้แน่นอน...

ทันทีที่เดเลียออกมาจากอสูรโลหะ  พวกเทพแท้ร้อยกว่าคนพอเห็นว่าที่พวกเขาไม่สามารถใช้สำนึกเทพตรวจพบออกมา และโดยเฉพาะอย่างยิ่งใครบางคนที่มีตรา...

 “อสูรเทพชั้นสูง!”

พวกโจรหวาดผวา และแตกฮือกระจายทันที

เดเลียกลับเข้าไปในอสูรโลหะ  “เราไปต่อกันเถอะ”

บีบีหัวเราะลั่น  “ฮ่าฮ่า เดเลีย อสูรเทพชั้นสูงทำให้คนกลัวได้จริงๆ!”

เดเลียพยักหน้าและกล่าว  “ความจริงก็สมเหตุผลแล้ว  การสอบเป็นอสูรยากมาก  มีผู้รอดตายอย่างจำกัดมาก  นอกจากนี้ภารกิจของอสูรยังอันตรายจริงๆ  ในการต่อสู้ ก็ต้องเป็นเทพชั้นสูงสู้กับเทพชั้นสูง  เทพแท้สู้กับเทแท้.. พูดโดยทั่วไปหลังจากผ่านภารกิจมาก อสูรชั้นสูงที่รอดตายค่อนข้างจะเป็นพวกที่ทรงพลัง”

ลินลี่ย์ได้ยินเช่นนี้ก็พยักหน้าเล็กน้อย  นี่สมเหตุผล

 “แต่แน่นอน มีสถานการณ์อื่นอีก ที่เทพชั้นสูงก็อ่อนแอ  แต่ก็ยังมีกลุ่ม”  เดเลียหัวเราะ  “จากนั้นเพียงแต่เทพชั้นสูงรับภารกิจมากมายโดยไม่ได้ ไม่สำคัญว่าจะผ่านอะไรมา  เมื่อพวกโจรเผชิญกับอสูรเทพชั้นสูง โดยทั่วไปพวกเขาจะหนีไปทันที”