Panlong เล่ม 16 ทะเลสตาร์มิสต์ – ตอนที่ 1 ศิลาดำ

เล่ม 16 ทะเลสตาร์มิสต์ – ตอนที่ 1 ศิลาดำ

เทือกเขาอะเมทิสต์ปกคลุมไปด้วยหมอกเย็นไร้ความรู้สึก  ภายในเงื้อมภูเขาแห่งหนึ่ง เดเลียนั่งสมาธิหลับตา  วันนี้เหมือนจะผ่านไปอย่างสงบสุข

 “เดเลีย, บีบี!”

ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้น

เดเลียกำลังทำสมาธิอยู่เงียบๆ อดตกใจมิได้ นางลืมตาทันทีและหันไปมอง  ตอนนี้เสียงที่กังวลของบีบีก็ดังขึ้นเช่นกัน  “พี่ใหญ่, ทำไมท่านถึงหยุดฝึกเล่า?  ร่างแยกธาตุดินของท่านเป็นยังไงบ้าง?  ท่านทำได้สำเร็จ หรือว่าจะ...?”

ขณะที่เดเลียมองดู นางเห็นว่าร่างของลินลี่ย์ในชุดสีฟ้า ร่างหลักของเขามายืนอยู่ต่อหน้านางแล้ว

 “เหตุการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”  เดเลียเดินเข้ามาหาและถามด้วยความห่วงใย

ลินลี่ย์รู้อบอุ่นในหัวใจ  เขาพยักหน้ากล่าว “ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี  ตอนนี้ร่างแยกธาตุดินของข้ากำลังอยู่ในระหว่างกลับมาและจะกลับมาถึงในไม่ช้า  เดเลีย บีบี ข้าขอโทษ ข้าทำให้พวกเจ้าต้องกังวลใจในช่วงเวลาอย่างนี้”  ลินลี่ย์ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีในตอนนี้

เขาไม่รู้ว่าเขาควรบอกว่าตนเองโชคดีหรือว่าโชคร้าย

เขาเพิ่งทดสอบเคล็ดเดินดินในตอนแรก เมื่อเขาเผชิญหน้ากับอสูรอะเมทิสต์น้อย  อย่างไรก็ตามเพราะเหตุนี้พลังของเขาเพิ่มขึ้นมากมาย ความจริงสมบัติกับวิบัติยากจะแยกแยะ

ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากแต่ไกล เป็นโอลิเวอร์

 “ลินลี่ย์เจ้าหลบหนีออกมาได้สำเร็จใช่ไหม?  ข้ากล้าบอกได้เลยจากสีหน้าของเจ้า”  โอลิเวอร์หัวเราะลั่น

ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย

 “พี่ใหญ่, ท่านหลบหนีได้สำเร็จ  อย่างนี้ก็ต้องฉลอง!  แม้ว่าเราอาจต้องติดอยู่ที่นี่อีกนานและต้องประหยัดเหล้ากันสักเล็กน้อย  แต่วันนี้เราจะต้องฉลองแสดงความยินดีเต็มที่”  แค่เพียงพลิกมือบีบีดึงเหล้าดีออกมาหลายขวด

เหล้าเป็นของมีค่ามากในเทือกเขาอะเมทิสต์

ภายในเทือกเขาอะเมทิสต์ต่อให้มีเงินหลายร้อยล้านศิลาดำก็อาจหาซื้อเหล้าสักขวดไม่ได้  อย่างไรก็ตามในเทือกเขาอะเมทิสต์ การเก็บเกี่ยวอะเมทิสต์ง่ายดายเกินไป  เหล้ากลับตรงกันข้าม หมดแล้วหมดเลย  เพราะภูเขาอะเมทิสต์ไม่มีวัตถุดิบใดๆ ที่สามารถใช้ปรุงเหล้าได้

 “ฮ่าฮ่า วันนี้ดื่มให้มากเท่าที่เจ้าต้องการได้เลย”  ลินลี่ย์หัวเราะลั่น  “ต่อให้ดื่มจนหมดเท่าที่เรามี ก็ไม่เป็นไร!”

บีบีจ้องมองทันที  “พี่ใหญ่! ท่านมีความสุขได้, แต่ไม่อาจสุรุ่ยสุร่าย”

โอลิเวอร์ค่อนข้างแปลกใจเช่นกัน  เดเลียมองดูลินลี่ย์ด้วยความประหลาดใจและถาม “ลินลี่ย์!  เจ้ากำลังจะเลิกเหล้าหรือ?”

 “ฮ่าฮ่าฮ่า...”  ลินลี่ย์หัวเราะพลางส่ายศีรษะ  “ไม่ใช่อย่างนั้น  เป็นเพราะข้าพบวิธีพาพวกเจ้าทุกคนออกไปจากเทือกเขาอะเมทิสต์ได้แล้ว”

 “ออกไปจากเทือกเขาอะเมทิสต์?”  บีบี เดเลียและโอลิเวอร์ตกตะลึงอย่างช่วยไม่ได้

หลังจากผ่านเวลาไปนานหลายปีมากไม่มีใครที่เข้ามาในเทือกเขาอะเมทิสต์แล้วจะสามารถออกไปได้ด้วยตนเอง  โอลิเวอร์และคนอื่นทดสอบมาแล้วเช่นกัน  แต่ก็ยังไม่สามารถไปจากเทือกเขาอะเมทิสต์ได้  แต่ตอนนี้ลินลี่ย์บอกว่า.....

เดเลีย บีบีและโอลิเวอร์รู้ว่าลินลี่ย์เป็นคนยังไง  พวกเขารู้ว่าลินลี่ย์ไม่ใช่คนโกหก

แต่การไปจากเทือกเขาอะเมทิสต์  เรื่องนี้เหลือเชื่อเกินไป

 “พี่ใหญ่?  ท่านพูดจริงหรือเปล่า?”  บีบีเต็มไปด้วยความสงสัย  และถามอีกครั้ง

 “ลินลี่ย์!  อย่าหลอกให้ข้ามีความสุขเก้อดีกว่า”  โอลิเวอร์หัวเราะ  แต่ตาของเขาจ้องมองลินลี่ย์ด้วยแววคาดหวัง  ถ้าคนอื่นพูดอย่างนี้  โอลิเวอร์อาจไม่ให้ความสนใจ  แต่นี่ลินลี่ย์เป็นคนพูด

ลินลี่ย์ไม่ใช่คนโกหก!

 “ลินลี่ย์  เจ้ามีวิธีจัดการกับแรงดึงดูดประหลาดนั่นแล้วหรือ?”  เดเลียพูดตรงกับใจคิด  ถ้ามีคนต้องการไปจากเทือกเขาอะเมทิสต์  ก่อนอื่นเขาจะต้องจัดการกับแรงดึงดูดประหลาด  แรงดึงดูดของเทือกเขาอะเมทิสต์เป็นสิ่งที่ทำให้แม้แต่เทพชั้นสูงทั้งปวงหมดโอกาสบิน

 “ไม่ต้องห่วง  ถ้าข้าบอกว่าเราสามารถจากไปได้ นั่นก็หมายความว่าเราสามารถจากไปได้”  ลินลี่ย์พูดยืนยันแน่นอน

บีบี เดเลียและโอลิเวอร์มีแววยินดีปรากฏบนใบหน้าทุกคน

 “พี่ใหญ่ เราจะจากไปอย่างไร?”  บีบีถาม

ลินลี่ย์ยิ้ม  “ก็ได้ ข้าจะสาธิตให้พวกเจ้าดู  ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าอาจจะไม่เชื่อ”  ร่างหลักของลินลี่ย์สามารถยืมพลังเทพจากร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของเขาได้  ทันใดนั้นร่างของลินลี่ย์เริ่มโคจรพลังธาตุดินศักดิ์สิทธิ์  และเขาใช้พลังรู้แจ้งที่เขาได้รับมาทันที

ระลอกพลังงานในพื้นที่กระจายออกจากขาลินลี่ย์ขยายไปตามพื้น

 “แครก...”

ขณะเดียวกันพื้นภายในระยะร้อยเมตรเริ่มมีระลอกพลังแปลกประหลาด  ลินลี่ย์ยิ้มขณะที่เขามองดูเดเลีย บีบีและโอลิเวอร์  “พวกเจ้าคิดว่ายังไง?”

 “หือ?”

เดเลียและอีกสองคนประหลาดใจ ที่ประหลาดใจก็เพราะพวกเขาพบว่าผลกระทบที่ร่างกายพวกเขาได้รับจากแรงดึงดูดของเทือกเขาอะเมทิสต์อ่อนลงมากกว่า 90% แม้ว่าจะยังมีแรงดึงดูดหลงเหลืออยู่บ้างแต่ก็ไม่พอป้องกันมิให้อีกสามคนบินได้

เดเลีย บีบีและโอลิเวอร์ลอยตัวจากภาคพื้นได้อย่างง่ายดาย

 “ลินลี่ย์, นี่มันอะไรกัน?”  โอลิเวอร์พบว่ามันช่างเหลือเชื่อ

 “ใช่แล้ว” หน้าของบีบีเต็มไปด้วยอาการประหลาดใจ  “การ์แลนและจาร์ร็อดบอกข้าว่าต่อให้เชี่ยวชาญสนามพลังโน้มถ่วง  ก็ยังไม่มีประโยชน์ในภูเขาอะเมทิสต์แห่งนี้  จนกระทั่งตอนนี้แหละ  ไม่มีใครสามารถลบล้างพลังดึงดูดได้เหมือนท่าน”

แม้ว่ายอดฝีมือบางคนมีพลังแข็งแกร่งพอจะบินได้แม้ว่าจะมีแรงดึงดูดก็ตาม  แต่นั่นเป็นแค่เพียงอาศัยพลังล้วนๆ ต่างจากลินลี่ย์ที่อาศัยเคล็ดความรู้ลึกลับ

 “ทีนี้พวกเจ้าเชื่อหรือยัง?”  ลินลี่ย์ไม่อธิบายเพิ่ม

 “ข้าเชื่อเจ้า  ข้าเชื่อเจ้าแล้ว”  หน้าของโอลิเวอร์เต็มไปด้วยอาการดีใจ  ความไม่ทุกข์ใจตลอดหลายปีมานี้หายไปหมด

 “พี่ใหญ่!  แล้วพื้นที่สายลมแปลกประหลาดนั่นเล่า?”  บีบีรีบถาม  พื้นที่ลมปั่นป่วนนั้นได้กักยอดฝีมือหลายคนให้ติดอยู่ที่นี่

ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็น  “ไม่จำเป็นต้องถาม  เมื่อเราออกไป  ข้าจัดการเรื่องนั้นได้”  ลินลี่ย์ยังคงจำวิธีที่อสูรอะเมทิสต์น้อยรีสเจมบอกอย่างชัดเจน  เขาบอกว่าในพื้นลมที่มีเสียงประหลาดต้องอาศัยศิลาดำ  เขาจึงจะสามารถผ่านพื้นที่ตรงนั้นไปได้

 “ข้าต้องใช้เวลาในการตรวจสอบศิลาดำอย่างละเอียดก่อน”  ลินลี่ย์พูดกับตนเองเบาๆ

หลังจากออกจากถ้ำ ลินลี่ย์รีบกลับมาทันทีและยังไม่ได้วิเคราะห์ศิลาดำ  อย่างไรก็ตามแม้แต่ภาพในใจที่เขาเห็น  ก็แสดงให้เห็นศิลาดำในด้านที่น่าทึ่ง  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันมีรัศมีแฝงที่ทำให้ใจสั่นได้  และพลังจิตวิญญาณที่อยู่ในนั้นก็ถูกเปลี่ยนแปลงต่อเนื่อง  สิ่งทั้งหมดนี้ล้วนแต่ดึงดูดความสนใจของลินลี่ย์ทั้งนั้น

 “แต่แน่นอนว่า ข้ายังจำเป็นต้องใช้เวลาเตรียมตัวและทำความเข้าใจวิธีที่เราจะใช้ออกไปข้างนอกก่อน”  ลินลี่ย์หัวเราะ  “เทือกเขาอะเมทิสต์เป็นสถานที่ปลอดภัย  ในแดนนรกหาพื้นที่ปลอดภัยอย่างนี้สำหรับฝึกฝนได้ยากมาก”

 “ความจริง นอกจากข้อบกพร่องของหมอกขาวที่ทำให้ที่นี่มีทัศนวิสัยการมองเพียงร้อยเมตรและแรงโน้มถ่วงประหลาด และชีวิตที่น่าเบื่อหน่ายในภูเขาอะเมทิสต์  นอกจากวันคลื่นหมอกแล้ว ถือได้ว่าที่นี่ปลอดภัยจริงๆ”  โอลิเวอร์พยักหน้าเห็นด้วย

ถึงเวลานี้ร่างแยกธาตุดินที่กำลังกลับได้ออกมาจากผนังหินและหลอมรวมเข้ากับร่างหลัก  เดเลียและบีบีเมื่อเห็นเช่นนี้ค่อยถอนหายใจโล่งอก

 “ฮะฮะ, พี่ใหญ่...มาฉลองกันเถอะ!”  บีบีได้รับข่าวดีสองชิ้นในคราวเดียวกันย่อมจะมีอารมณ์ตื่นเต้นเป็นธรรมดา

หลังจากกลุ่มของลินลี่ย์ฉลองความสำเร็จกันแล้ว  ลินลี่ย์เริ่มเพ่งอยู่กับการวิเคราะห์ศิลาดำ

 “ศิลาดำนี้มีรังสีธาตุดินแฝงอยู่ภายใน และยังมีพลังจิตวิญญาณแฝงอยู่ด้วย แปลกจริงๆ”  ลินลี่ย์ตรวจสอบศิลาดำอย่างระมัดระวัง  เขามีความสงสัยอยู่เต็มอกจากนั้นเขาหัวเราะ “บางทีศิลาดำคงจะมีบางอย่างเชี่อมโยงกับอะเมทิสต์”  หินอะเมทิสต์ชั้นยอดเป็นวัตถุธาตุดินโดยธรรมชาติ

อย่างไรก็ตาม อะเมทิสต์ก็มีพลังวิญญาณแฝงอยู่ด้วยเช่นกัน  นี่คล้ายกับศิลาดำมาก

 “เพียงรัศมีของพลังงานจิตวิญญาณในศิลาดำทำให้คนหัวใจสั่นไหวได้...”  ลินลี่ย์พูดกับตนเอง

ศิลาดำยังคงมีรังสีพลังจิตร้อยแปดสายที่มีความเปลี่ยนแปลงแฝงอยู่ในภายใน  รังสีพลังจิต 108 สายมีการเปลี่ยนแปลงเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องทำให้ลินลี่ย์รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง  การกำหนดควบคุมที่เขาพัฒนาขึ้นยังเป็นแค่พื้นฐานอยู่

แต่ภายในศิลาดำ การกำหนดการเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติมีระดับที่ลึกซึ้งยิ่งกว่า

ลินลี่ย์สงบใจทันทีและเริ่มวิเคราะห์วิธีที่เขาอาจใช้วิชาสนามพลังโน้มถ่วงนี้  แม้ว่าการควบคุมดูเหมือนจะง่าย  แต่พอใช้เองกลับซับซ้อนมาก เหมือนกับวิธีที่ลินลี่ย์เห็นหนามทั้ง 108 บนหลังของอสูรอะเมทิสต์น้อย  แต่การเข้าใจการกำหนดค่าอย่างแท้จริงจำเป็นต้องใช้เวลาอีกมาก

ตอนนี้ นี่คือความยากลำบากที่เขาเผชิญ

อย่างก็ตาม ลินลี่ย์หมกมุ่นกับการควบคุมนี้...

 “เมื่อพี่ใหญ่ฝึกฝนอย่างนี้ เขาไม่สนใจเวลาแม้แต่น้อย”  บีบีบ่นพึมพำ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก  ความจริงเขาบ่นอย่างนี้มานับครั้งไม่ถ้วน

เดเลียหัวเราะและมองเขา  “บีบี, ใจเย็นๆ แล้วไปฝึกต่อเถอะ เพิ่งจะผ่านไปยี่สิบปีเอง, เวลาผ่านไปไวเหมือนสายฟ้า!  ดูโอลิเวอร์สิ ทันทีที่เขาเริ่มทำสมาธิ เขายังไม่ตื่นขึ้นมาเลยแม้แต่ครั้งเดียว  ถ้าเจ้ามัวแต่ใจร้อนเกินไป เมื่อไหร่จะบรรลุระดับใหม่?”

บีบีบุ้ยปาก แต่ไม่ยอมพูด

 “ฮึ่ย,” บีบีตาเป็นประกาย  “พี่ใหญ่ตื่นแล้ว”  เดเลียรีบหันไปมองที่ลินลี่ย์นั่งสมาธิอยู่  ตอนนี้ลินลี่ย์ลืมตาแล้ว  และหน้าของเขามีรอยยิ้มตลอดเวลา  “อย่างนี้นี่เอง ศิลาดำสามารถใช้อย่างนี้ได้  ข้านี่โง่จริงๆ”

ลินลี่ย์หันไปทางบีบี  “บีบี!  มาทางนี้”

 “มีอะไรเหรอ?”  บีบีไม่ค่อยจะเข้าใจ

 “ลองทำความรู้สึกสนามพลังโน้มถ่วงของข้า”  ลินลี่ย์กล่าว

บีบีเชิดหน้า จากนั้นเดินเข้ามาทันที  เขาพูดอย่างย่ามใจ “สนามพลังโน้มถ่วง? ใส่มาได้เต็มที่เลย  ข้า..บีบีมีร่างกายแข็งแกร่งทรงพลังอยู่แล้ว  สนามพลังโน้มถ่วงของท่านไม่สามารถทำอะไรข้าได้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม”  บีบีมั่นใจเต็มที่ และความจริงเป็นเพราะร่างกายที่แข็งแกร่งทนทานมากกว่า  ลินลี่ย์จึงขอให้เขาช่วยมาลอง

 “พร้อมแล้วนะ”  ลินลี่ย์เริ่มใช้เคล็ดวิชาทันที

 “แครก...”

ระลอกคลื่นพื้นที่แผ่ออกจากเท้าของลินลี่ย์กระจายผ่านพื้นดินและส่งผ่านพลังภายในไปอย่างต่อเนื่อง  สิ่งที่แปลกก็คือ ศิลาดำลอยอยู่ในทะเลจิตสำนึกของลินลี่ย์  และรังสีพลังจิต 108 สายภายในศิลาดำเคลื่อนไหวในลักษณะเดียวกับระลอกพลังในพื้นที

เหมือนกับว่ามีพลังสองอย่างเคลื่อนไหวในระนาบเดียวกัน

 “ฮ่าฮ่า แรงดึงดูดก็ดีอยู่นะ แต่ว่าทำอะไรข้าไม่ได้”  บีบีพูดอย่างดีใจ  แต่ทันใดนั้นสีหน้าของบีบีเปลี่ยนไป  เขาสะบัดศีรษะอย่างแตกตื่น  “พี่ใหญ่, หยุดเล่นก่อน..ข้าปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว”

ลินลี่ย์ชะงักพลังทันที

 “รู้สึกยังไงบ้าง?”  ลินลี่ย์หัวเราะขณะมองดูเขา  นี่คือสิ่งที่ลินลี่ย์ทำนายไว้แล้ว

บีบีจ้องมองลินลี่ย์อย่างประหลาดใจ  “พี่ใหญ่, ตอนนี้ข้ามึนศีรษะมาก  ความรู้สึกที่เพิ่งเกิดนั้นเหมือนอย่างที่ข้าได้ยินเสียงลมในทะเลหมอก  รู้สึกเหมือนอย่างนั้น  ข้าปวดศีรษะมาก  ท่านทำได้ยังไง?”  บีบีไม่อยากจะเชื่อ

 “นี่เป็นผลจากสมบัติที่ข้าได้รับ”  ลินลี่ย์อธิบาย

ความจริงในลำดับต่อมาที่เขาวิเคราะห์ศิลาดำ  ลินลี่ย์จึงค่อยพบความจริงเรื่องนี้ เป็นจุดวิเคราะห์นี้ที่ทำให้ลินลี่ย์ตระหนักถึงเหตุผลที่อสูรอะเมทิสต์น้อยบอกว่าด้วยศิลาดำนี้ เขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอิทธิพลของลมเสียงประหลาด  เป็นเพราะผลพิเศษของเสียงลมประหลาดและผลกระทบทางวิญญาณของศิลาดำ

ลินลี่ย์สงสัย...

 “บางทีภายในภูเขาอะเมทิสต์นี้ อาจจะมีศิลาดำขนาดใหญ่ที่สามารถส่งผลและแผ่ขยายอิทธิพลไปได้เป็นร้อยหรือพันกิโลเมตร”  ลินลี่ย์คาดเดา

 “ลินลี่ย์, เจ้ากำลังทดสอบอะไร?”  เดเลียเดินเข้ามาหาเช่นกัน

บีบีหันมายิ้ม  “เดเลีย พี่ใหญ่ในเวลานี้ทรงพลังมากนัก  ข้ากล้าพูดได้เลยว่าเราจะไม่มีปัญหาในการออกไปจากภูเขาอะเมทิสต์”  หลังจากทดสอบวิชานี้แล้ว บีบีมีความมั่นใจในตัวลินลี่ย์

เดเลียตาเป็นประกาย นางเดินเข้ามาหาลินลี่ย์และกล่าว “ลินลี่ย์เราจะไปกันเดี๋ยวนี้หรือ?”

ลินลี่ย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย  “ไม่ต้องรีบ  เดเลีย, ในแดนนรกมีที่อันตรายหลายแห่งซุ่มซ่อนอยู่  เรารอจนกระทั่งแข็งแกร่งขึ้นอีกเล็กน้อยก่อนแล้วค่อยออกไป  ตอนนี้ ข้าเพิ่งจะหลอมรวมเคล็ดความรู้ลึกลับได้สองอย่าง  อย่างไรก็ตาม ข้ามั่นใจว่าข้าจะสามารถหลอมรวมเคล็ดที่สามได้ในเวลาไม่ช้านี้

 “หลอมรวมเคล็ดสามอย่าง?”  เดเลียและบีบีประหลาดใจทั้งคู่

มียอดฝีมือน้อยมากที่หลอมรวมเคล็ดลึกลับสองอย่าง  แต่จำนวนคนที่หลอมรวมเคล็ดสามอย่างมีน้อยมาก ต้องเข้าใจว่าอสูรหกดาวหลายคนเพียงแต่หลอมรวมเคล็ดลึกลับเพียงสามอย่าง  ขณะที่การหลอมรวมเคล็ดสี่อย่าง...แม้แต่เอลควิน อสูรเจ็ดดาวก็หลอมรวมได้เพียงสี่อย่าง

ด้วยการเพิ่มระดับพลัง  พลังจะเพิ่มขึ้นสิบเท่าเช่นกัน!  ความยากลำบากก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน

ตัวอย่างเช่น ลินลี่ย์หลอมรวมเคล็ดชีพจรโลกและเคล็ดสนามพลังโน้มถ่วงแล้ว การหลอมรวมเคล็ดที่สาม เขาจะต้องมีเคล็ดที่สามเอาไว้หาจุดร่วมสำหรับเคล็ดทั้งสองซึ่งจะเป็นรากฐานของการหลอมรวม  การหลอมรวมนั้นก็มีความเป็นไปได้ อย่างไรก็ตามการหาจุดร่วมนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก

ตัวอย่างเช่น ลินลี่ย์ใช้เวลายาวนานกว่าจะหาจุดร่วมระหว่างเคล็ดชีพจรโลกและเคล็ดสนามพลังโน้มถ่วง และไม่ประสบผลสำเร็จและไม่บรรลุระดับใหม่  หลังจากนั้นเขาใช้วเคล็ดแก่นธาตุดินและ เขาใช้เคล็ดแก่นธาตุดินเพื่อค้นหาจุดร่วมของเคล็ดลึกลับทั้งสองเหล่านี้

 “ข้ามั่นใจว่าสามารถหลอมรวมเคล็ดลึกลับทั้งสามได้  แต่สี่อย่างเล่า?”  ลินลี่ย์อดคิดถึงเคล็ดเดินดินไม่ได้  จนถึงตอนนี้ เขายังไม่มีความรู้แจ้งสักอย่างว่าจะหลอมรวมเคล็ดเดินดินเข้ากับความรู้ลึกลับอื่นได้อย่างไร  แต่อย่างน้อยเขาต้องเริ่มหลอมรวมเคล็ดเดินดินกับอีกสามเคล็ดอื่น

แต่เขายังไม่พบจุดร่วม แล้วเขาจะหลอมรวมกับอีกสามเคล็ดได้อย่างไร

เป็นไปได้ว่าแม้ใช้เวลาหมื่นปี  เขาก็คงยังไม่สามารถทำได้

 “ยิ่งปีนสูงก็ยิ่งยาก” ลินลี่ย์เข้าใจ