Panlong เล่ม 16 ทะเลสตาร์มิสท์ – ตอนที่ 7 ยอดฝีมือแฝงตัว

เล่ม 16 ทะเลสตาร์มิสท์ – ตอนที่ 7 ยอดฝีมือแฝงตัว

ในทะเลสตาร์มิสท์ อสูรโลหะขนาดใหญ่สิบตัวรายล้อมอสูรโลหะขนาดเล็ก คนหลายพันบินออกมาจากอสูรโลหะ โจรทั้งหมดจ้องมองกลุ่มลินลี่ย์กลุ่มเล็กๆ ที่น่าสงสาร  เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่รู้สึกกังวลต่อกลุ่มคนยี่สิบกว่าคนข้างหน้าพวกเขาเลย

 “จบกัน เราตายหมดแน่!”  แอ็ชกำลังสั่นไปทั้งตัว  และหน้าของเขาซีดขาว

อสูรระดับเทพแท้เมื่อเห็นยอดฝีมือมากมายรายล้อมพวกเขา ทั้งหมดรู้สึกว่าหัวใจเย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็ง!  พวกเขารู้สึกหนาวสะท้าน!  อสูรระดับเทพแท้ทุกคนรู้สึกสิ้นหวังในใจ โจรระดับเทพแท้หลายพันรายล้อมพวกเขา  พวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่น้อย

 “พี่ใหญ่ นี่คงจะลำบากเหมือนกัน”  หน้าของบีบีเคร่งเครียด

ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย  ไม่เพียงแต่ยุ่งยาก แต่เมื่อร่วมกันโจมตีเป็นกลุ่ม  ยิ่งคนมีมาก พลังโจมตีก็ยิ่งน่ากลัว  ที่สำคัญอีกฝ่ายหนึ่งมีเทพแท้หลายพัน

 “มีแม้แต่คนที่อยู่ข้างใต้เรา”  ลินลี่ย์มองดูข้างล่างและเห็นใต้ผิวทะเลมีพวกโจรเป็นร้อย โจรเหล่านี้ดูเหมือนจะกังวลว่ากลุ่มของลินลี่ย์จะหนีลงไปในน้ำลึก

 “เราเสร็จแน่” บางคนเริ่มสิ้นหวัง

เบสคนเคราดำมีสีหน้าเคร่งขรึม  เขาพูดเสียงเบา “เทพแท้เป็นพัน และยังมีเทพชั้นสูง  มีคนมากเกินไป  แต่ละคนต้องพึ่งพาความสามารถของตนเอง  ข้าขออวยพรให้ทุกคนโชคดีเหมือนตอนเจอพายุหมอกทะเลนะ!”

 “ทุกคน, ขอให้โชคดี”  บ็อฟบุรุษหนุ่มหัวโล้นพูดเบาๆ เช่นกัน  แม้ว่าเขาจะเป็นเทพชั้นสูง  แต่ในสถานการณ์อย่างนี้เขาไม่สามารถช่วยคนอื่นได้

ภายในอสูรโลหะ เงียบเป็นป่าช้า

 “ทุกท่าน”

ทุกคนหันหน้าไปมอง  คนพูดก็คือแอ็ช

แอ็ชผู้ว่าจ้างพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง  “ครั้งนี้ ข้าเชิญทุกท่านมาด้วย แต่ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้ทุกท่านติดอยู่ในหายนะถึงตาย  ข้าเสียใจจริงๆ!”  แอ็ชคำนับเล็กน้อย

 “แม่มันเถอะ ต่อให้เราตาย ก็จะฆ่าพวกมันให้ได้สักหลายคน!”  บางคนเริ่มตะโกน

 “ใช่แล้ว ถ้าพวกมันต้องการฆ่าข้า ก็คงไม่ง่ายดายนัก  ข้ารอดชีวิตมาจากไอ้พายุสายฟ้าบ้านั่นได้ ข้าจะไม่ยอมตายง่ายๆ แน่”

ภายในอสูรโลหะเริ่มมีเสียงตะโกน

แต่กลุ่มของลินลี่ย์สี่คนยังคงเงียบ

 “ค่อนข้างแปลก”  ลินลี่ย์มองดูข้างนอก ในหมอกทะเล เทพแท้นับไม่ถ้วนรวมกลุ่มรายล้อมพวกเขา  “เทพแท้รวมตัวกันมากมาย  แต่ไม่มีใครในพวกนี้โจมตี?  เพราะเหตุใดพวกเขาถึงลังเล?”

 “พี่ใหญ่, เรา...?”  บีบีมองดูลินลี่ย์

 “ในเวลาอย่างนี้ไม่จำเป็นต้องแกล้งทำอะไรอีกต่อไป”  ลินลี่ย์พูดพร้อมกับถอนหายใจผ่านสำนึกเทพ  ตอนนี้ ถ้าพวกเขายังคงซ่อนพลังของพวกเขา  พวกเขาอาจถูกฆ่า

ทันใดนั้น...

สายฟ้าที่ทรงพลังแล่นเป็นทางคล้ายงูเลื้อยลงที่ทะเลฟาดลงกับอสูรโลหะที่ลินลี่ย์โดยสาร  เสียงบึ้มดังสนั่นอสูรโลหะแตกกระจายเป็นชิ้นๆ  ขณะที่ลินลี่ย์และทุกคนลอยตัวอยู่เหนือทะเลทันที

ลินลี่ย์และอีกยี่สิบกว่าคนเหมือนกับแกะที่ติดอยู่ในฝูงหมาป่า  พวกเขาลอยอยู่ในอากาศอย่างน่าสงสาร

 “ฮ่าฮ่า...”  พวกโจรหลายพันเริ่มหัวเราะกันทุกคนทันที  เวลานี้หัวหน้าโจรไดมอนพาเทพชั้นสูงสามสิบหกคนขึ้นมาอยู่ที่หน้ากลุ่มและโจรระดับเทพแท้เหล่านี้ถอยกลับด้วยความเคารพทันที

ไดมอนโบกมือเบา  และโจรระดับเทพแท้พันกว่าคนเงียบทันที

ลินลี่ย์และคนอื่นๆ มองดูไดมอนทันที

 “คนผู้นี้น่าจะเป็นผู้นำโจรเหล่านี้”  ลินลี่ย์จ้องมองไดมอนลอบประเมินในใจ  “ด้านหลังเขามีเทพชั้นสูงสามสิบหกคน หัวหน้าโจรผู้นี้ดูเหมือนจะมีพลังระดับอสูรห้าดาวหรืออาจเป็นหกดาวก็ได้

ลินลี่ย์เพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น

เวลานี้ เขาไม่มีความมั่นใจพอกับความสามารถในการต่อสู้กับอสูรระดับหกดาว

 “ครืนนน..” น้ำทะเลม้วนตัวเป็นคลื่น

ไดมอนและเทพชั้นสูงคนอื่นยืนอยู่ข้างหน้าและก้าวลงบนคลื่น  ตาของพวกเขามีสีแดงจาง

 “ฮ่าฮ่า, ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าจะมีเทพชั้นสูงถึงสองคนที่นี่” ไดมอนเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ตาของเขาจ้องมองบ็อฟบุรุษหนุ่มศีรษะโล้น ขณะมองดูเดเลียเป็นครั้งคราว  “พวกเจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร?  ข้าบอกเจ้าก็ได้  ข้าคือหัวหน้าคนที่สองของเกาะไนฟ์เบลด!”

ไดมอนยิ้มชั่วร้าย แต่ดวงตาสีแดงทำให้เขาดูประหลาด

กลุ่มโจรทั้งหมดรู้ว่าเมื่อไดมอนหัวหน้าคนที่สองยิ้มในลักษณะนี้ ก็หมายความว่าเขาบ้าคลั่งไปแล้วและกลายเป็นอสูรร้าย

 “นายท่านแห่งเกาะไนฟ์เบลด” แอ็ชรีบอ้อนวอนเสียงดัง  “เราเป็นเพียงคนเดินทางธรรมดา  ข้าหวังว่าท่านจะไว้ชีวิตพวกเรา  นายท่าน เรายินดีจะมอบสมบัติเราให้กับท่าน”

 “สมบัติ?”

ไดมอนเมื่อได้ยินเช่นนี้อดหวนนึกถึงความตายของแอ็กเก็ทไม่ได้  และแหวนเก็บสมบัติมากมายเพียงไหนที่ถูกชิงไป  นั่นคือสมบัติของเกาะไนฟ์เบลด  ไดมอนไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้  ไดมอนถลึงตามองแอ็ช  “สมบัติ, เจ้าจะมีสมบัติสักเท่าไหร่?  เจ้าคิดหรือว่า ข้าจะสนใจเงินของเจ้า?  แม้ตั้งแต่ตอนที่ข้าหนีออกจากเกาะไนฟ์เบลด ข้าพบเจอคนมาแล้วสามกลุ่มในระหว่าง  และข้าก็ฆ่าพวกมันทั้งหมด”

ทันใดนั้นไดมอนชี้ไปที่กลุ่มลินลี่ย์  “และเจ้าจะเป็นกลุ่มที่สี่!”

ลินลี่ย์และพวกได้ยินเช่นนี้ถึงกับขมวดคิ้ว

 “คนพวกนี้หนีมาจากเกาะไนฟ์เบลด?”  ลินลี่ย์เริ่มเข้าใจ

 “เจ้าโล้นและนังตัวดีนั่น ทั้งสองคนเป็นเทพชั้นสูง  พวกเจ้าสี่คนไปจัดการ”  ไดมอนหันไปข้างหลังขณะบอกกล่าวอย่างใจเย็น  ในทันใดนั้น เทพชั้นสูงสี่คนบินออกมาและไดมอนตะโกนทันที  “พี่น้องแห่งภูเขาที่สอง เวลานี้เป็นโอกาสของพวกเจ้าแล้ว  ฆ่าพวกมันให้หมด!”

ในทันใดนั้นกลุ่มเทพแท้ที่ทนรอมาตลอดเวลาบุกเข้าโจมตีทันที   สามครั้งก่อนพวกเขาไม่ได้รับโอกาสให้โจมตี ดังนั้นจึงทำให้พวกเขาเหลือจะอดกลั้น

 “ฆ่า!!”

 “ฆ่า!!”

พวกโจรทุกคนตื่นเต้นมากจนตาพวกเขากลายเป็นสีแดง  เทพแท้ประมาณเจ็ดหรือแปดร้อย อยู่ภายใต้บัญชาการของเทพชั้นสูงสี่คนบุกเข้ามาพร้อมกัน  โจรคนอื่นได้แต่มองดูแต่ไกล ส่งคนไปแปดร้อยกว่าคนไปฆ่ากลุ่มคนยี่สิบกว่าคนนี้ก็เหลือเฟือแล้ว

คนทั้งแปดร้อยพุ่งเข้ามาตรงๆ โดยยืนอยู่บนคลื่นและมีโจรอีกหลายพันคอยมองดู  แรงกดดันเช่นนี้เพียงพอทำให้ลินลี่ย์และคนอื่นรู้สึกอึดอัดยากจะหายใจได้

 “ทุกคน, ป้องกันตัวเองให้ดี”  บ๊อฟพูดเสียงต่ำ

ฝ่ายเกาะไนฟ์เบลดมีเทพชั้นสูงสี่คน กลุ่มละสองคนบินเคียงไหล่กันเปล่งเสียงมังกรคำรามสองครั้ง  มังกรน้ำแข็งพุ่งออกมาจากผิวทะเลโจมตีใส่บ็อฟโดยตรง  ขณะที่เทพชั้นสูงอีกสองคนไปข้างหน้าต่อ

เทพชั้นสูงสองคนถลึงตามองเดเลียและโจมตีนางพร้อมกัน

สายตาของลินลี่ย์เย็นชาขึ้น  กระบี่เลือดม่วงปรากฏในมือของเขา

 “ลินลี่ย์, ให้ข้าลองดูก่อน”  เสียงเดเลียดังขึ้นในใจของลินลี่ย์  ลินลี่ย์หันไปมองเดเลียควงหอกคอร์เตซ  นางบิดเอวเล็กน้อยจากนั้นพุ่งถอยหลังไปอีกตำแหน่งหนึ่งและหอกในมือนางแทงออกทันที..

 “ควั่บ!”  แสงสีเขียววาบขึ้น พลังยิงก็มาถึงต่อหน้าเทพชั้นสูงคนหนึ่งแล้ว

คนผู้นั้นพยายามหลบ แต่โชคร้าย หอกคอร์เตซหลอมรวมกับเคล็ดพลังมิติโจมตีและมีความรวดเร็วมาก  เทพชั้นสูงทำได้แค่เบี่ยงศีรษะหลบการโจมตี  แต่มีเสียง ‘ซวบ’ ดังขึ้น หอกคอร์เตซแทงทะลุอกด้านขวาของเทพแท้

เทพชั้นสูงอีกคนหนึ่งฉวยโอกาสนี้โจมตีใส่เดเลียทันที  แต่ทันใดนั้นปรากฏร่างของโกเลมมัจจุราชขึ้น!

 “ฮึ่ม!” ขาขวาของโกเลมมัจจุบันหวดกระแทกใส่กะโหลกของเทพชั้นสูงผู้นั้น

 “แคล้ง!” เทพชั้นสูงนั้นใช้สมบัติเทพของเขาหลบหนี  แต่เขายังคงถูกกระแทกปลิวถอยหลังจากแรงปะทะ

เทพชั้นสูงพลิกตัวกลางอากาศก่อนจะตั้งหลักทรงตัวไว้ได้  แต่หน้าของเขาเปลี่ยนไป เขาถลึงตามองโกเลมมัจจุราชอย่างประหลาดใจ  “โกเลมมัจจุราช!”

ความจริงพลังโจมตีของเทพชั้นสูงทั้งสี่นี้ไม่มีอะไรมาก  แต่ฉากภาพที่น่ากลัวจริงๆ อยู่ที่เทพแท้ทั้งแปดร้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสู้ในระยะใกล้  เทพแท้ทั้งเจ็ดแปดร้อยความจริงเริ่มควงอาวุธเทพในมือและยิงรังสีพลังนับไม่ถ้วนเข้าหากลุ่มคนทั้งยี่สิบกว่าคนนั้น “เฮ.......!”

ลินลี่ย์แปลงเป็นร่างมังกรทันทีและเข้ารับพลังโจมตีที่ยิงเข้าหาเดเลียด้วยตัวเอง  พลังเทพแท้สองสามคนไม่มีทางทำอะไรลินลี่ย์ได้แม้แต่น้อย

บีบีที่อยู่ใกล้คอยช่วยโอลิเวอร์ด้วยเช่นกัน

แต่อย่างไรก็ตามเทพแท้ทั้งแปดร้อยก็ยังฆ่าอสูรไปหกคน  พวกโจรโห่ร้องตะโกนและวิ่งเข้าต่อสู้ในระยะประชิด  กลุ่มโจรแน่นหนาหนุนระลอกเข้ามาและทุกคนเข้าร่วมสงครามอย่างบ้าคลั่ง ทั้งลินลี่ย์ บีบีและโอลิเวอร์ต่างใช้พลังโจมตีเต็มที่

ลินลี่ย์กับบีบีไม่จำเป็นต้องพูดอะไร  ขณะที่โอลิเวอร์ เขาถึงระดับเทพแท้ทั้งในกฎธาตุแสงและธาตุมืด  เนื่องจากคนที่มีวิญญาณกลายพันธุ์สามารถผสานพลังธาตุแสงและธาตุมืดได้ แต่ละกระบี่ของเขามีความเร็วระดับใหม่ แฝงไปด้วยพลังบริสุทธิ์และแปลกประหลาด

เขาใช้กระบี่ของเขาฆ่าไปทีละคน

 “หือ?” จากระยะไกล สีหน้าของของไดมอนเปลี่ยนไปทันที ขณะที่เขาจ้องมองโอลิเวอร์ตาไม่กระพริบ

 “วิญญาณกลายพันธุ์!”  ไดมอนบอกได้ทันที

โอลิเวอร์หลอมรวมพลังธาตุแสงและธาตุมืดยังไม่ถึงระดับเดียวกับแลร์มองต์  แลร์มองต์สามารถบรรลุในระดับใช้พลังเทพสองอย่างหลอมรวมถึงจุดที่บางคราก็มีกลิ่นอายวิถีมรณะและบางคราวก็มีกลิ่นอายธาตุไฟเปล่งออกมา

แต่โอลิเวอร์ยังทำไม่ได้

 “ฮ่าฮ่า..เราต้องเจ็บตัวสูญเสียหนักที่เกาะไนฟ์เบลด  แต่ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าข้าจะได้พบกับวิญญาณกลายพันธุ์นี้”  ไดมอนรู้สึกเหมือนมีไฟท่วมอยู่ในใจ “ถ้า ถ้าข้าเอาไปเสนอให้เขา...”

ไดมอนเริ่มตื่นเต้น

แต่ฉากภาพการต่อสู้ทำให้ไดมอนเครียดได้ครู่หนึ่งแล้ว ไม่เพียงแต่ลินลี่ย์ บีบีและโอลิเวอร์ที่เข่นฆ่าด้วยความเร็วสูง  แต่ยังมีอีกคนที่น่ากลัว  เสียง ‘ฉัวะๆๆ’ แปลกประหลาดดังขึ้นขณะที่เทพแท้ล้มลงคนแล้วคนเล่าไม่มีหยุดขาดตอน

เงาดำสายหนึ่งกระพริบวาบไม่มีหยุด  พวกโจรเจ็ดร้อยลดจำนวนลงไปมากในระดับที่น่าตื่นตกใจ ทุกคนร่วงหล่นในสภาพไร้ชีวิต

เสียงร้องโหยหวนดังต่อเนื่องไม่ขาดสาย แต่ไม่มีใครสามารถต้านทานได้

ลินลี่ย์สะบัดกระบี่เลือดม่วงฆ่าพวกเทพที่ดาหน้าเข้ามาโดยไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรมาก ขณะเดียวกันเขากวาดตามองเงาดำที่บินด้วยความเร็วสูงด้วยความประหลาดใจ  “นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะซ่อนพลังที่แท้จริงไว้  ไม่มีใครตระหนักเรื่องนี้!”

 “พี่น้องภูเขาสอง กลับมา!”  หน้าของไดมอนเต็มไปด้วยความโกรธ และเขาคำรามลั่นทันที

ผู้โชคดีรอดชีวิตกลับมาทันที จำนวนของพวกเขาลดลงไปสี่ร้อย  มีเป็นจำนวนมากที่ถูกยอดฝีมือซ่อนพลังสังหาร

 “โอว.. ช่างน่าเบื่อ พวกเขาหนีจริงๆ”  มีร่างหนึ่งกลับมาอยู่บนยอดคลื่น ที่แท้ก็คือเบสบุรุษเคราดกนั่นเอง

รัศมีที่เปล่งออกจากเบสประหลาดและทรงพลัง  เขาเป็นเทพชั้นสูง!

 “เขาซ่อนและข่มรัศมีพลังของเขาไว้” ลินลี่ย์รำพึงกับตัวเองเงียบๆ กล่าวโดยทั่วไปเมื่อจะตรวจสอบพลังของใครบางคน  ทุกคนจะใช้ความรู้สึกถึงพลังของเขาผู้นั้น และจากนั้นจึงตัดสินว่าแข็งแกร่งหรืออ่อนแอ  ถ้าเป็นคนที่ไม่สามารถรู้สึกถึงพลังได้เลย ก็หมายความว่าเป้าหมายเป็นระดับที่ทรงพลังมาก  ด้วยเหตุนี้ลินลี่ย์จึงสามารถตัดสินได้ว่าใครเป็นเทพแท้ และใครเป็นเทพชั้นสูง

เขาไม่สามารถรู้สึกได้ถึงพลังของเทพชั้นสูง

แต่บางครั้ง เทพชั้นสูงที่ทรงพลังก็สามารถจงใจปล่อยรัศมีให้อ่อนลงทำให้คนอื่นไม่สามารถประเมินพลังของเขาได้ถูก

 “ฮ่าฮ่า...” ไดมอนโกรธจัด  เขาเริ่มหัวเราะ  “ข้าไม่คาดเลยว่าในกลุ่มพวกเจ้า จะมีเทพชั้นสูงคนที่สามอยู่ด้วย และดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่ทรงพลังที่สุดในกลุ่ม”  ไดมอนตอนนี้อารมณ์เสียอย่างหนัก และเขามีส่วนร่วมในการสังหารตลอดทางที่ผ่านมา

เมื่อเผชิญหน้ากับเบส  ไดมอนย่อมขบเขี้ยวเคี้ยวฟันโกรธเป็นธรรมดา

 “ทรงพลังที่สุดในกลุ่มน่ะหรือ?”  เบสมองดูรอบตัวเขา  เจ้าโล้นบ็อฟตอนนี้บาดเจ็บสาหัส  ขณะที่เดเลียประคองตัวอยู่ได้โดยอาศัยโกเลมมัจจุราช

เบสเคราดำหัวเราะขณะที่จ้องมองไดมอน  “เฮ้, แล้วหัวหน้าใหญ่แห่งเกาะไนฟ์เบลดเล่า?  ข้าเชื่อว่าเจ้าคงเข้าใจว่าเจ้าต้องการจัดการกับเรา แต่ต่อให้เจ้าทำได้สำเร็จ  เจ้าต้องเสียกำลังคนของเจ้าไปมาก  เจ้าไม่ต้องการจะแลกสินค้าอะไรๆ กับการสูญเสียนี้หรือ    ข้าไม่ชอบเลยที่ต้องฆ่าเทพแท้เล็กน้อยผู้อ่อนแอ  เอาอย่างนี้เป็นไง  เราต่างคนต่างไปตามทางของตนเองดีไหม?”

ทันใดนั้นอสูรเทพแท้ที่รอดชีวิตตื่นเต้นมากขึ้นกันทุกคน

 “เบส เอ่อ..ท่านเบส!” แอ็ชมีความสามารถอยู่บ้างจึงรอดชีวิตอยู่ได้  ตอนนี้เขามองดูเบสด้วยความตื่นเต้น  “ท่านเบส,  ครั้งนี้ข้าต้องขอบคุณท่าน ข้า ข้า..เมื่อไปถึงทวีปบลัดลิจ ข้าจะจ่ายค่าตอบแทนให้ท่านเพิ่มแน่นอน” ตอนนี้แอ็ช ตื่นเต้นจนไม่รู้จะพูดอะไร

ขณะที่แอ็ชมองดู ตราบเท่าที่ไดมอนไม่โง่ เขาคงไม่ยอมสูญเสียชีวิตของบริวารของเขาเป็นแน่

 “ค่าตอบแทนเพิ่ม?”  เบสหัวเราะ  “ก็ได้ ก็ได้ แต่..ต้องสองเท่าของบ็อฟนะ?”

 “สองเท่าได้เลย”  แอ็ชรีบกล่าว

เบสชำเลืองมองไดมอน “เฮ้,  ทางด้านเจ้าพิจารณาดูหรือยัง?  ทำไมเอาแต่ยืนนิ่งเหมือนคนโง่เล่า?”