Panlong เล่ม 16 ทะเลสตาร์มิสท์ – ตอนที่ 13 ปลดเปลื้อง

เล่ม 16 ทะเลสตาร์มิสท์ – ตอนที่ 13 ปลดเปลื้อง

ภายในทะเลสตาร์มิสท์ที่กว้างใหญ่ไพศาลในพื้นที่ลูกกลมยืดขยายออกไปสองร้อยเมตรรอบตัวลินลี่ย์ในทุกตำแหน่ง ร่างมายาพันหนึ่งของแกนมอร์ตินแยกกระจายไปทุกที่ “ปัง ปัง ปัง..” เหมือนกับว่าโลกกำลังถล่มทลายคลื่นพลังงานระเบิดออกไปทุกทิศ

 

แกนมอร์ตินมีพลังใกล้เคียงกับอสูรเจ็ดดาวอยู่แล้ว  ร่างมายาจำนวนมากขนาดนั้นระเบิดอยู่ภายในสนามพลังลูกโลก ปกติพวกเทพธรรมดาจะไม่สามารถทนได้

 “แย่แล้ว” โอลิเวอร์สีหน้าเปลี่ยน

เบสปล่อยรัศมีพลังสีดำทันทีครอบคลุมโอลิเวอร์ บีบีและเดเลียที่อยู่ด้านหลังไว้

 “ปัง!” แรงระเบิดที่ทรงพลังบดกระแทกเข้ามา ทำให้รัศมีพลังกระพริบและสั่นสะเทือน

 “เบส, ข้าไม่เป็นไร” บีบีพูดอย่างถือดี

ขณะเดียวกัน บีบีและคนอื่นจ้องมองใจกลางจุดระเบิด ที่ซึ่งร่างเลือนรางของลินลี่ย์สามารถมองเห็นได้  ตอนนี้ลินลี่ย์หันมามองดูพวกเขา  เห็นได้ชัดว่าเขากังวลว่าคลื่นอัดกระแทกจากแรงระเบิดจะบดขยี้ใส่พวกเขา

 “นี่เป็นช่วงเวลาที่ดี!”  ร่างหลักของแกนมอร์ตินฉวยโอกาสต่อต้านแรงดึงดูดและพยายามหนีด้วยความเร็วสูงอย่างเต็มที่  เขาต้องการหนีไปจากพื้นที่แรงดึงดูด และหลังจากบินออกไปพื้นที่ได้แล้ว เนื่องจากความเร็วของเขา  เขาจะสามารถหนีลินลี่ย์ได้โดยง่าย

 “เร็วเข้า, เร็ว!”  แกนมอร์ตินเร่งความเร็วอย่างตื่นตัว  ขณะที่แรงดึงดูดเหมือนกับเชือกนับไม่ถ้วนที่ล่ามเขาไว้อย่างแน่นหนา

 “เจ้าลินลี่ย์เป็นใครกันแน่?  การควบคุมแรงดึงดูดของเขาถึงระดับนี้ได้  และเกล็ดที่เป็นเกราะบนร่างของเขาก็ทรงพลัง”  แกนมอร์ตินโกรธ  สนามพลังโน้มถ่วงของลินลี่ย์และร่างที่มีพลังป้องกันที่ทรงพลังตอบโต้เขาได้อย่างสิ้นเชิง

แต่แม้ว่าเขาจะโกรธ แต่แกนมอร์ตินก็ฉวยโอกาสหนีเมื่อลินลี่ย์เสียสมาธิ

 “พี่ใหญ่, เราไม่เป็นไร, แต่อย่าปล่อยให้แกนมอร์ตินนั่นหนี!”  บีบีรีบใช้สำนึกเทพบอกลินลี่ย์

 “ได้, แกนมอร์ติน!  ข้าจะไม่ปล่อยให้เขาหนี!” ลินลี่ย์สะดุ้งตื่นจากภวังค์  เขาหันไปมองแกนมอร์ตินที่ไปถึงชายขอบสนามพลังโน้มถ่วงทันที  ก่อนที่ลินลี่ย์จะทันตั้งตัว แกนมอร์ตินพุ่งออกไปจากขอบสนามพลังโน้มถ่วงแล้ว

ทันทีที่เขาออกจากพื้นที่สนามพลังโน้มถ่วง  เขาเป็นเหมือนนกที่ถูกปล่อยขึ้นท้องฟ้า

แกนมอร์ตินตื่นเต้นดีใจไม่มีใดเปรียบ  “ฮ่าฮ่า, ในที่สุดก็หนีออกมาได้!”

ลินลี่ย์จ้องมองแกนมอร์ติน  เขายิ้มมุมปากขณะเดียวกันเขาพูดเบาๆ “ขยาย!”

สนามพลังโน้มถ่วงลูกโลกกลมขนาดสองร้อยเมตรพลันยืดขยายอีกครั้งจนถึงขนาดสี่ร้อยเมตร

ต้องเข้าใจไว้ก่อนนี้ว่าเมื่อเขาสร้างคุกศิลาดำ ลินี่ย์สามารถสร้างขนาดสามร้อยเมตรได้อย่างง่ายดาย เส้นผ่าศูนย์กลางสองร้อยเมตรยังห่างจากขีดจำกัดของลินลี่ย์

 “ในที่สุดข้าก็หลบหนีออกมาไอ้ที่บ้าแห่งนี้ได้ เจ้าลินลี่ย์นั่นเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ  ตอนนี้ข้ากลับไปก่อนจะดีกว่า”  ขณะแกนมอร์ตินดีใจ ทันใดนั้น... แรงดึงดูดที่น่ากลัวครอบคลุมทั้งร่างของเขาอีกครั้ง และพลังที่มองไม่เห็นนี้ตรึงเขาไว้อย่างหนาแน่น

ความรู้สึกถึงพลังในครั้งนี้ ทำให้แกนมอร์ตินหน้าซีดขาวไร้สีเลือด

 “อะไรกัน?” แกนมอร์ตินตะลึง

เขามีความไวมาก แต่ภายใต้พลังดึงดูดของแรงโน้มถ่วง เขาใช้ความเร็วได้เพียงหนึ่งในสิบของความเร็วปกติ เขาจะหลบหนีจากการไล่ล่าของลินลี่ย์ได้ยังไง?   ครั้งก่อนนี้เขาต้องใช้ร่างมายาระเบิดเพื่อทำลายสมาธิของลินลี่ย์  แต่ครั้งนี้ลินลี่ย์จะไม่เสียสมาธิอีกเป็นแน่

 “เป็นไปได้ยังไงที่ข้าจะตายวันนี้?”  แกนมอร์ตินหันไปมอง  แต่ทั้งหมดที่เขาเห็นคือดวงตาสีทองเข้มของลินลี่ย์  ดวงตาทั้งสองนี้ใกล้เข้ามาทุกขณะ ภายในสนามพลังโน้มถ่วงความเร็วของลินลี่ย์เหนือกว่าของเขามาก!

แม้ว่าต้องใช้เวลาอธิบายเหตุการณ์นี้ก็ตาม แต่ความจริงใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวินาทีตั้งแต่ลินลี่ย์ขยายพื้นที่สนามพลังโน้มถ่วง

 “เจ้าไม่มีทางหนีไปได้!”  เสียงของลินลี่ย์ดังก้องอยู่ในใจของแกนมอร์ติน

 “ควั่บ!”  หมัดขวาของลินลี่ย์กระแทกเหมือนกับมังกรน้ำทลายผิวทะเล เป็นหมัดที่แฝงไว้ด้วยพลังทลายโลก  เสียงหมัดหวีดหวิวฉีกอากาศในทุกที่ซึ่งหมัดผ่าน แม้แต่มิติของแดนนรกก็เริ่มสั่นสะเทือนและฉีกขาด

กล้ามเนื้อและร่างกายที่ทรงพลังของลินลี่ย์ที่เขาได้รับมาทรงพลังไม่มีใดเปรียบ ถ้าเขาใช้พลังโจมตีระยะไกลที่เนื่องด้วยกฎธรรมชาติ  พลังร่างที่แข็งแกร่งนี้จะไม่สามารถใช้ได้ แต่เมื่อเข้าสู้ในระยะประชิด พลังร่างกายของลินลี่ย์จะถูกเปลี่ยนโดยหยดเลือดสีทองและพลังมหาเทพที่สามารถปลดปล่อยพลังน่าทึ่งออกมาได้

นี่คือหมัดที่ทรงพลังที่สุดของเขา หมัดซึ่งหลอมรวมกับเคล็ดแก่นธาตุดิน และเคล็ดชีพจรโลกและเชื่อมโยงเข้ากับร่างมังกรที่แข็งแกร่งของเขา

แกนมอร์ตินรู้สึกว่าสายตาของเขาพร่าเลือนขณะที่หมัดซึ่งเต็มไปด้วยเกล็ดมังกรเหวี่ยงใส่เขาทันที  แกนมอร์ตินสะบัดดาบฟันกลับหลังทันที  ดูเหมือนดาบจะเคลื่อนไหวช้าและความเป็นจริงนั้นเคลื่อนไหวเร็วมาก  ก่อนที่หมัดจะยิงมาถึง  ดาบอสรพิษเขียวก็ยกขึ้นป้องกันไว้ได้

 “ปัง!”

หมัดของลินลี่ย์ปะทะเข้ากับสมบัติเทพดาบอสรพิษเขียวอย่างรุนแรง

 “ครืนนน” ดาบอสรพิษถูกกระแทกอย่างหนักจนงอ  หมัดนั้นแฝงไว้ด้วยพลังมหาศาลถูกดาบของแกนมอร์ตินกระแทกใส่จนคลาดเป้าหมายไปเล็กน้อย  แต่ก็ยังต่อยถูกไหล่ของแกนมอร์ติน เสียง ‘กร๊อบ’ ดังขึ้น ไหล่ที่ดูคล้ายดาบของแกนมอร์ตินแตกสลายและแกนมอร์ตินปลิวกระเด็นเพราะแรงหมัด

 “พลังที่น่ากลัวอะไรอย่างนี้!”  หน้าของแกนมอร์ตินเปลี่ยนไปมาก  “ถ้าเขาต่อยเข้าที่ศีรษะข้า ข้าคงต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย  เกือบไปแล้ว!”

แม้แต่ดาบสมบัติเทพก็ยังงอด้วยหรือนี่  พลังนี้มากมายมหาศาลเหลือเกิน อย่างไรก็ตามหลังจากโชคดีพอหลบได้ แกนมอร์ตินระบายลมหายใจโล่งอก  แต่จากนั้นสีหน้าเขาเปลี่ยนอีกครั้ง  เพราะประกายเงาสีทองฟ้าหวดเข้าใส่เขาเหมือนกับเงาแส้

ไม่..นั่นไม่ใช่เงาแส้!

แต่เป็นหางมังกรของลินลี่ย์กำลังหวดใส่ด้วยความเร็วสูง

ปรากฏว่าขณะที่ลินลี่ย์ปล่อยหมัดขวาใส่แกนมอร์ติน เขาใช้หางเหล็กมังกรฟาดแหวกอากาศใส่ศีรษะของแกนมอร์ติน

แกนมอร์ตินหวาดผวาจนสีหน้าเปลี่ยนไปสิ้นเชิง  ดาบยาวในมือของเขาฟันใส่เงาแส้เลือนรางนั้น  ขณะเดียวกันเสียงขลุ่ยดังขึ้น  เสียงขลุ่ยประหลาดนี้ทำให้ลินลี่ย์ชะงักโดยไม่รู้ตัว “แครก..” มิติฉีกขาดตามเงาดาบแหวกผ่าน

 “แคร้ง!”  ดาบอสรพิษเขียวปะทะกับหางมังกรอีกครั้งเกิดประกายไฟกระจายไปทุกที่  เกล็ดมังกรสามชิ้นบนหางมังกรแตกออก  ขณะที่แรงปะทะทำให้หางมังกรคลาดเป้าหมายอย่างช่วยไม่ได้

อนิจจาพลังของแรงฟาดหางมังกรรุนแรงเกินไป  แม้ว่าจะคลาดเป้า แต่ก็เพียงต่ำลงมาเล็กน้อย

 “ปั้ก!” หางมังการฟาดใส่อกของแกนมอร์ตินเป็นเหมือนกับดาบที่ฟันลง  ขณะที่หางผ่านคอของเขาตัดหัวแกนมอร์ตินขาด  ศีรษะของแกนมอร์ตินขาดกระเด็นทันที ขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

หางมังกรสีทองฟ้าสะบัดกลับมาและฟาดใส่ร่างที่ไร้ศีรษะอีกครั้ง

 “ปัง!” ร่างไร้ศีรษะถูกฟาดกระเด็นทันที

 “เจ้าไม่มีทางหนีแน่!”  ลินลี่ย์ไล่ตามศีรษะแกนมอร์ติน

แรงดึงดูดมหาศาลแผ่ขยายออกโดยมีลินลี่ย์เป็นศูนย์กลาง  สิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่อยู่ในลูกโลกสนามพลังโน้มถ่วงถูกดูดเข้าหาลินลี่ย์  ศีรษะของแกนมอร์ตินก็ได้รับผลจากแรงดึงดูดด้วยเช่นกัน  “แครกกกก”  ศีรษะ คอ ไหล่และอกของแกนมอร์ตินเริ่มงอกขึ้นอย่างรวดเร็ว...

พลังจากศีรษะที่จะต่อต้านกลับได้นั้นอ่อนแอมาก!

เมื่อเขาไม่สามารถจะต่อต้านแรงดึงดูดได้  ดังนั้นจึงถูกดึงดูดเข้าใกล้ลินลี่ย์ทุกที

 “เจ้าคงไม่มีเวลาพอ!”  ลินลี่ย์เตะขาขวาอย่างราบเรียบ แต่แฝงไว้ด้วยพลังหนักหน่วงดุจขุนเขา เขาเตะเข้าที่ศีรษะของแกนมอร์ตินเหมือนกับมีดฟัน  ขาขวาของลินลี่ย์แฝงไปด้วยเงาดาบขณะผ่าเข้าที่ร่างซึ่งกำลังงอกอย่างง่ายดาย

 “ไม่!”  เสียงร้องโหยหวนที่โกรธและไม่ยินยอมพร้อมใจดังขึ้น

 “เจ้าฆ่าข้าไม่ได้  ถ้าเจ้าฆ่าข้า ท่านแม่ทัพจะต้องฆ่าเจ้าอย่างแน่นอน!”  ขณะที่ขาของลินลี่ย์ฟันผ่านศีรษะ  แกนมอร์ตินส่งสำนึกเทพสุดท้าย

โชคร้ายที่ลินลี่ย์ไม่มีความลังเลใจแม้แต่น้อย

 “ฉัวะ!”  ศีรษะถูกขาของลินลี่ย์ผ่าแบะจากกันในท่าเดียว

แกนมอร์ตินตาย!

แค่เพียงพลิกมือลินลี่ย์ดึงดูดดาบยาวเขียวอาวุธเทพและแหวนเก็บสมบัติเข้ามาไว้ในมือ ขณะนั้นเองเดเลีย บีบีและคนอื่นบินมาสมทบอย่างตื่นเต้น  เป็นเรื่องธรรมดาที่ลินลี่ย์ทำให้ทุกคนตื่นเต้นดีใจเพราะเขาฆ่าแกนมอร์ตินได้

 “ฮ่าฮ่า, พี่ใหญ่ , แกนมอร์ตินนั่นโอ้อวดตัวมากเหลือเกิน  แต่ก็ตายได้ในที่สุด”  บีบีหัวเราะลั่น “พี่ใหญ่, ขอดูซิว่าในแหวนเก็บสมบัติของเขามีสมบัติมากน้อยเพียงไหนกันแน่”

 “เจ้ายังคิดกับเรื่องแบบนั้นอีกหรือ?”  ลินลี่ย์ยิ้มขณะหัวเราะไปด้วย

สมบัติทั้งหมดของบีบีมีจำนวนรวมเทียบได้กับสมบัติของตระกูลเก่าแก่ในแดนนรก  แกนมอร์ตินนี้ แม้จะเป็นผู้ทรงพลังอำนาจแต่ก็ไม่ใช่อสูรเจ็ดดาว มีแนวว่าคงมีทรัพย์สินไม่กี่พันล้าน  เทียบกับสมบัติของบีบีแล้ว แค่ขนเส้นเดียวของวัวเก้าตัว

 “ข้าชอบนับเงิน” บีบีรู้สึกเขินอาย

 “ลินลี่ย์! ก็แค่เอาแหวนเก็บสมบัติให้บีบีเท่านั้นเอง”  เดเลียที่อยู่ใกล้ๆ หัวเราะ  “ถ้าเจ้าไม่มอบให้เขา  เขาก็คงไม่เลิกราแน่”  ลินลี่ย์หัวเราะ จากนั้นโยนมิติให้บีบี

บีบีหัวเราะจากนั้นเริ่มตรวจสอบรายละเอียดของแหวนเก็บสมบัติ

เบสบุรุษเคราดกมองดูลินลี่ย์  เขารู้ว่าลินลี่ย์ทรงพลัง  แต่แม้แต่แกนมอร์ตินก็ยังตายในลักษณะอย่างนั้นได้  นี่ทำให้เขาอดถอนหายใจโล่งอกมิได้  “ท่านลินลี่ย์เผชิญอันตรายร้ายแรงขนาดนั้นได้ นับว่าน่าชื่นชมจริงๆ”

ลินลี่ย์เพียงแต่ส่ายศีรษะหัวเราะ ขณะมองดูดาบยาวอสรพิษเขียว  ในใจของเขา เขาพร่ำบอกตนเอง “แกนมอร์ตินโชคร้ายที่มาเจอกับข้าต่างหาก”

ไม่ใช่ว่าแกนมอร์ตินแข็งแกร่งไม่พอ  ไม่ใช่ว่าลินลี่ย์แข็งแกร่งเกินไป

แต่เป็นเพราะว่า....

ลินลี่ย์ตอบโต้แกนมอร์ตินได้สมบูรณ์แบบ!

แกนมอร์ตินเชี่ยวชาญในเรื่องความเร็วและพลังโจมตีวัตถุ

แต่ในแง่ความเร็ว สนามพลังโน้มถ่วงที่ไม่เหมือนใครของลินลี่ย์ทำให้ยอดฝีมือไม่ว่าเร็วแค่ไหน ก็ยังรู้สึกเหมือนกับว่าเขาเคลื่อนไหวผ่านโคลนหนืดเหนียว  ความเร็วของยอดฝีมือทุกคนจะตกลงไปมาก

สำหรับพลังโจมตีธาตุหยาบ  ต้องบอกว่าเป็นความโชคร้ายของแกนมอร์ติน เพราะลินลี่ย์มีร่างที่ทรงพลังอย่างมาก  มีเพียงไม่กี่เผ่าพันธุ์ในแดนนรกเท่านั้นที่จะเทียบกับเขาได้  พลังดาบโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของแกนมอร์ตินแค่ทำลายเกล็ดมังกรของเขาได้ไม่กี่เกล็ดเท่านั้น ไม่สามารถส่งอิทธิพลต่อลินลี่ย์ได้แม้แต่น้อย

 “ถ้าข้าต้องเผชิญกับอสูรหกดาวผู้เชี่ยวชาญพลังโจมตีวิญญาณ  ข้าอาจจะแย่มากกว่านี้ได้”  ลินลี่ย์บอกกับตนเอง

ยอดฝีมือระดับสูงผู้เชี่ยวชาญพลังโจมตีวิญญาณโดยทั่วไปสามารถถึงระดับใช้สำนึกวิญญาณโจมตีได้  ตัวอย่างเช่นยักษ์ภูเขาไฟพูโซ่  แม้แต่ธนูสังหารเทพที่ขายกันในปราสาทเรดบุด ก็ยังมีสำนึกบรรจุไว้ภายใน

อาวุธทั้งหมดนี้มาจากยอดฝีมือผู้เชี่ยวชาญในการโจมตีวิญญาณ

ลินลี่ย์กังวลที่สุดก็คือยอดฝีมือประเภทนี้  ส่วนคนที่เชี่ยวชาญพลังโจมตีธาตุหยาบจะถูกลินลี่ย์ตอบโต้ได้อย่างสมบูรณ์

 “อ๊า..พี่ใหญ่?  ไม่มีทางผูกสัญญาโลหิตกับแหวนนี้ได้เลย”

 “หือ?”  ลินลี่ย์หันไปมองบีบีที่มีสีหน้าเครียดกับแหวนมิติเก็บของที่อยู่ในมือของเขา  เดเลียที่อยู่ใกล้ๆ ขมวดคิ้วเช่นกัน  “แหวนมิติเก็บของนี้มีเจ้าของคนดียว  เป็นไปได้ว่าแกนมอร์ติน...ยังมีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์อีกร่างรอดอยู่?”

ในแดนนรกยอดฝีมือบางคนจะแยกร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ไว้ในพื้นที่ต่างๆ

แต่แน่นอน นี่เป็นเพียงกลุ่มน้อยเท่านั้น ที่สำคัญมีทั้งร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งและที่อ่อนแอ  ร่างแยกที่อ่อนแอต้องรักษาไว้ในตำแหน่งที่ปลอดภัย  แต่ในแดนนรกนั้น มีที่ใดเล่าซึ่งปลอดภัยอย่างแท้จริง?  ร่างแยกอ่อนแอไม่มีเงินพอจะซื้อที่อยู่อาศัยในเมือง  ขณะที่ยอดฝีมือเหล่านั้นผู้ท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆ ก็ไม่ต้องการแยกกับร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา

ในส่วนลึกของทะเล ภายในหุบเขาไร้ชื่อและมีสิ่งก่อสร้างอยู่ภายใน  แกนมอร์ตินในชุดเขียวเข้มกำลังสั่น  ดวงตาสีเขียวของเขาเรืองแสงขณะจ้องมองข้างของเขาเอง

 “ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของข้าถูกทำลาย!”  แกนมอร์ตินกัดฟัน ตลอดทั้งร่างสั่นสะท้าน  “ลินลี่ย์แห่งสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์?  ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเป็นใคร  ข้า, แกนมอร์ตินจะต้องทำให้เจ้าเสียใจอย่างแน่นอน!”  แกนมอร์ตินในตอนนี้มีร่างแยกธาตุน้ำเหลืออยู่

ในแง่พลังร่างแยกที่แข็งแกร่งที่สุดของแกนมอร์ตินก็คือร่างแยกธาตุลมของเขา

แม้แต่ร่างแยกธาตุลมของเขาก็พิสูจน์แล้วว่าไม่สามารถฆ่าลินลี่ย์ได้ อย่างนั้นเขาจะฆ่าลินลี่ย์ได้ยังไง?

 “ทางเลือกประการเดียวของข้าคือไปขอให้ท่านแม่ทัพช่วย!”  ตาของแกนมอร์ตินทอประกายเกลียดชัง  จากนั้นกลายเป็นรังสีสีเขียวบินออกจากโถงใหญ่ทันที

เหนือผิวน้ำทะเลสตาร์มิสท์ กลุ่มของลินลี่ย์จ้องมองดาบยาวสีเขียวและแหวนเก็บสมบัติ  บีบีพึมพำ “เจ้าผู้นั้นยังมีร่างแยกซ่อนไว้  ในอดีตเทพแท้น้อยมากที่พบว่ามีเรื่องเช่นนั้น!  ชักเป็นปัญหาใหญ่เหมือนกัน  เราไม่สามารถผูกสัญญากับแผนเก็บสมบัติได้”

 “ถ้าเราไม่สามารถผูกสัญญาด้วยเลือดได้  อย่างนั้นเราควรทำลายซะ”  ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็น  “ถ้าเราปล่อยไว้ไม่แตะต้องมัน  แกนมอร์ตินจะรู้ตำแหน่งที่เราอยู่ได้”

ขณะนั้นเอง...

 “ลินลี่ย์,  พวกเจ็ดคนนั้นกำลังมา”  เดเลียกล่าว

เดเลียหันไปมอง  แอ็ช ไทม์ บ็อฟและเทพแท้ทั้งเจ็ดกำลังบินเข้ามาหา  โดยเฉพาะแอ็ชมีรอยยิ้มสำนึกผิดอยู่บนใบหน้าของเขา  ทั้งเจ็ดคนมองเห็นการต่อสู้  ถึงตอนนี้พวกเขาตระหนักได้ว่ายอดฝีมือซ่อนตัวก็คือลินลี่ย์นั่นเอง

 “พวกเขายังมีหน้ากลับมาอีกหรือ? ฮึ”  บีบีแค่นเสียง

 “ท่านลินลี่ย์”  คนแรกที่บินเข้ามาหาก็คือแอ็ช และเขาร้องเรียกด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรทันที