เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 905 แรงบันดาลใจโดยบังเอิญ

ตอนที่  905  แรงบันดาลใจโดยบังเอิญ

ถ้าเย่ว์หยางไม่ได้ตามหาองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไปเมืองไป๋เหอ  จากนั้นเสวี่ยอู๋เสียตามหาเย่ว์หยางเพื่อสอบถามอักขระรูนโบราณ เขาคงไม่พานางไปด้วย

ที่สำคัญ โลกกำลังจะต้อนรับคู่รักที่อบอุ่น

แต่ตอนนี้เขาถูกตามตัวเสียก่อน

หากทอดทิ้งองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและออกไปกับเสวี่ยอู๋เสีย เย่ว์หยางคาดว่าแม่เสือสาวคงโกรธจนกินไม่ได้นอนไม่หลับไปถึงสามวันสามคืน  แม้ว่าเขาจะพาองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนแม่เสือสาวไปด้วย นางก็คงไม่ยินดีทั้งสองกรณี  แต่เย่ว์หยางขัดใจนาง เขายังคงจูงมือองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไว้ตลอดเวลา

 “ก็ได้, แล้วข้าจะไปได้ยังไง?”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไม่โง่  นางสามารถเข้าใจความคิดเย่ว์หยางได้

 “แม่เสือสาวฉลาดจริงๆ!” นับแต่เย่ว์หยางได้รับข่าว เขาแค่รอประโยคนี้

 “คุณชายสามเจ้าชู้กับสาวๆได้เก่งจริงๆ นับถือ, นับถือ...”  เสวี่ยอู๋เสียอดนึกอิจฉาไม่ได้ นางวิ่งเข้ามาหาเขา  เย่ว์หยางยิ้มตอบ “เราผู้พี่แค่กินอาหารประทังชีวิต!”  พูดถึงการกระทำเพี้ยนๆ ใครเล่าจะเทียบกับคุณชายสามตระกูลเย่ว์ได้? พอพูดเช่นนี้เสวี่ยอู๋เสียอดทุบเขาเบาๆ มิได้  ดวงตามีเสน่ห์ของนางค้อนใส่เขาไม่เห็นด้วย  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก็อยู่ที่นั่นด้วย  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหันไปทางเสวี่ยอู๋เสียกล่าวขอโทษเบาๆ ทำนองว่านางไม่ตั้งใจทำลายบรรยากาศคู่รัก  เพียงแต่นางถูกเจ้าเด็กนี่ฉุดลากเข้ามาด้วย

เสวี่ยอู๋เสียยิ้มอย่างสงบ

นี่ไม่มีอะไรเลย ถ้าไม่ใช่เพราะฉุดลากองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนมาด้วย  นางคงไม่รอให้เขาหาตัวองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน จากนั้นค่อยขวางอยู่ครึ่งทาง

ปล่อยให้แม่เสือสาวติดตามมาดีกว่าจะต้องมาแข่งขันกัน อย่างโล่วฮัว อู๋เหิน, อี้หนาน  พวกนางไม่ใช่คู่แข่งและสามารถก้าวหน้าได้  ส่วนแม่เสือสาวนี้ยังมีทักษะหกรับรู้!

หอทงเทียนชั้นสิบ

เสวี่ยอู๋เสียนำทางเข้าสู่โลกหิมะน้ำแข็ง

ในโลกดึกดำบรรพ์ไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิต มองเห็นแต่ทุ่งหิมะกว้างไกลไม่สิ้นสุด

ภูเขาทุกลูกมีน้ำแข็งหิมะปกคลุม ไม่มีฝุ่น ไม่มีดิน หิน โลกโบราณเต็มไปด้วยน้ำแข็งและหิมะ

 “เป็นโลกที่ประหลาด, เจ้าหาพบได้อย่างไร?”  เย่ว์หยางผู้มีความรู้ประสบการณ์ก็ยังไม่เคยเห็นโลกหิมะน้ำแข็งอย่างนี้มาก่อน แผ่นฟ้าพื้นดินมีแต่หิมะน้ำแข็ง  ที่นี่ไม่น่าจะมีสิ่งมีชีวิต พลังธาตุน้ำแข็งที่นี่ไม่เอื้อเฟื้อต่อการกำเนิดสิ่งมีชีวิต ที่นี่เหลือเชื่อจริงๆ

 “ที่นี่คือที่ซึ่งระบุไว้ในหนังสือที่จักรพรรดินีราตรียกให้ข้า  กล่าวกันว่ามีหนังสือมากมายในสำนักงานพันธมิตรปราณก่อกำเนิด  ยกตัวอย่าง มีหนังสือเล่มหนึ่งบันทึกเรื่องแปลกประหลาดไว้โดยนักสำรวจในยุคต่างๆ  เหตุเกิดเมื่อไม่กี่วันมานี้  ผู้เฒ่าหนานกงลงมาเยือนทวีปมังกรทะยานและขอให้นางนำหนังสือเล่มนี้ไป  มีเรื่องประหลาดให้พูดถึง  ข้ายังไม่ทันได้ไปฝึก แต่คำอธิบายของโลกหิมะน้ำแข็งทำให้ข้าอยากรู้อยากเห็น  และตอนนั้นเจ้ากับพี่เย่กำลังค้นคว้ากำไลอสูร  ข้าจึงมาสำรวจที่นี่คนเดียว และพบว่ามีพลังน้ำแข็งตอบสนอง ขุนพลเทพธิดาวายุกับข้าสำรวจดูที่นี่อยู่สามวันสามคืน  ในที่สุดห่างไปจากที่นี่หกพันกิโลเมตรมีภูเขาน้ำแข็ง  ข้าสงสัยว่าที่นี่จะมีอักขระรูนโบราณอยู่ในชั้นน้ำแข็ง!”  เสวี่ยอู๋เสียพูดสิ่งที่นางคิด

 “มีอักขระรูนโบราณอยู่ในชั้นน้ำแข็ง  ข้าเชื่อว่าเจ้าสามารถเลื่อนระดับไปเป็นนักสู้ปราณราชันย์ได้   แต่ข้าไม่รู้ว่าจะไปถึงระดับนั้นได้เมื่อไหร่!”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอดถอนหายใจไม่ได้  นางมีดาบเทพจักรพรรดิอวี้สมบัติวิเศษอยู่ในมือ ความก้าวหน้าของนางไม่อาจเทียบได้กับเสวี่ยอู๋เสียได้ยังไง?

 “นี่แค่โชคดี!”  เสวี่ยอู๋เสียบอกว่านี่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับพลัง

 ‘โชค’ ก็เป็นส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่ง”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนสูดหายใจลึกและทำใจปล่อยวาง ยิ่งเสวี่ยอู๋เสียแข็งแกร่งขึ้น  นางยากจะยอมรับความพ่ายแพ้

 “ความจริงเมื่อเร็วๆ นี้...”  ก่อนนี้เย่ว์หยางล่อหลอกมารเพลิงดำได้ ‘มุกพยัคฆ์ขาว ตอนแรกเขายังไม่สนใจ  แต่เมื่อเขามีเวลา เขาใช้เพลิงอมฤตชำระให้บริสุทธิ์และใช้ปราณกระบี่ปลดผนึกสำรวจดู เขาพบว่ามุกพยัคฆ์ขาวศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นสมบัติชั้นศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูง

เย่ว์หยางตั้งใจจะพาองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไปเมืองไป๋เหอ และฝึกพลังคู่รักที่ดูดดื่มกับนาง

แต่แผนการพบเจอวงเวทรูนโบราณทำให้เขาต้องเลื่อนการท่องเที่ยวแดนสวรรค์ออกไป

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้ว่าเขาได้ผลเก็บเกี่ยวเป็นหญ้าวิญญาณเทพอัคคี กุ่ยหยินไฟและแร่หยดเพลิง และนางรู้ว่าเย่ว์หยางตบทรัพย์ไข่มุกวิเศษมาด้วย

เพราะทึ่งประหลาดใจเกินไปที่เย่ว์หยางได้หญ้าวิญญาณเทพอัคคี  นางจึงไม่ทันสังเกตว่ามีมุกพยัคฆ์ขาวอยู่ด้วย

เวลานั้นเย่ว์หยางยังไม่รู้ว่ามุกพยัคฆ์ขาวเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์วิเศษ  เขาจึงไม่พูดอะไรมาก  จนกระทั่งค้นคว้ากำไลอสูรได้สำเร็จ  เขาจึงค้นพบลักษณะพิเศษของมัน  เขาเตรียมเอาไว้ให้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนได้ทึ่งอัศจรรย์ใจ

ขณะเขาเตรียมจะพูดถึงมุกพยัคฆ์ขาวศักดิ์สิทธิ์ ปรากฏว่ามีคลื่นพลังงานผันผวน

ดูเหมือนว่าจะมีพลังงานบางอย่าง  ในบรรดาเย่ว์หยาง เสวี่ยอู๋เสียและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน คนที่มีพลังบริสุทธิ์จะถูกดึงดูดมากที่สุด  ในพวกเขาเสวี่ยอู๋เสียมีพลังน้ำแข็งจะถูกดึงดูดมากที่สุด  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน เย่ว์หยางก็ถูกดึงดูดมากเป็นพิเศษ แต่ก็ยังแค่เกือบหนึ่งในพัน

 “ห่างออกไปหกพันกิโลเมตร ยังดึงดูดพลังของเราได้อีกหรือ?”  เย่ว์หยางตกใจ

 “นี่ข้าเกรงว่าจะเหนือกว่ากฎสวรรค์ธรรมดา!”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกเหลือเชื่อ ถ้าดึงพลังของนางออกมาได้ก็ยังไม่น่าประหลาดใจ  แต่เย่ว์หยางเป็นนักสู้ที่มีพลังปราณราชันย์!

 “เมื่อเจ้าไปถึงปลายทางแล้ว เจ้าจะรู้สึกได้มากขึ้นหลังจากอ่านพลังได้”  เสวี่ยอู๋เสียยิ้ม

 “ไปกันเถอะ!”  เย่ว์หยางต้องการใช้หนูทองค้นสมบัติเพื่อทำการสำรวจ ตอนนี้เขารู้สึกผิดปกติ  อย่าทำร้ายคนรักของเขาก็แล้วกัน  เขาไม่รีรอเรียกหนูทองค้นสมบัติออกไปสำรวจ และโอบหญิงสาวทั้งสองเทเลพอร์ตไปตามทิศทางที่เสวี่ยอู๋เสียรู้สึก

หกพันกิโลเมตรในที่ราบหิมะน้ำแข็งอย่างนี้ที่ไม่มีกำแพงกางกั้น เย่ว์หยางสามารถเทเลพอร์ตไปถึงได้ภายในสิบนาที

เทเลพอร์ตครั้งหนึ่งไปได้มากกว่าร้อยกิโลเมตร

หลังจากเทเลพอร์ตไปได้ 60-70 ครั้ง ก็ไปถึงภูเขามียอดสูงถึงหมื่นเมตร

ยอดเขาเหมือนกับคมดาบใหญ่สูงเสียดฟ้า ทั้งหมดเกิดจากหิมะน้ำแข็ง ไม่มีเกล็ดหินหรือเม็ดทราย ไม่มีต้นไม้ใบหญ้างอกเงย เบื้องบนมีลมหนาวยะเยือกพัดรุนแรง พื้นล่างเป็นเหมือนคลื่นหิมะ คลื่นที่มองดูเป็นชั้นๆ  ที่น่าประหลาดที่สุดคือคลื่นหิมะนั้นรายรอบภูเขาน้ำแข็งกลายเป็นเพิ่มความหนาให้กับภูเขาน้ำแข็งไม่หยุดยั้ง

เมื่อเย่ว์หยางใช้จักษุญาณทิพย์กวาดมองดูทั้งหมด

เขาพบว่าโลกหิมะน้ำแข็งเป็นอย่างนี้  “พลังงานน้ำแข็งมาจากภูเขาน้ำแข็งนี้  เขาไม่รู้ว่าที่นี่ต้องใช้เวลากี่ปีถึงจะกลายมาเป็นภูเขาน้ำแข็ง

ทำไมถึงไม่มีสิ่งมีชีวิต?

เพราะภูเขาน้ำแข็งนี้ดูดซับพลังงานข้างนอกโลก ทำให้โลกภายนอกไม่มีสิ่งมีชีวิตใดรอดอยู่ได้  ภูเขาน้ำแข็งธรรมดาไม่น่าจะเป็นเช่นนี้  ต้องมีวงเวทรูนโบราณสำแดงพลังออกมา  การตัดสินประเมินของเสวี่ยอู๋เสียไม่มีอะไรผิด  ตอนนี้มีคำถามเดียวก็คือ วิธีการเปลี่ยนเวทน้ำแข็งโบราณไม่ได้มีมานานนับพันปีแล้ว

นี่คือส่วนที่ยากที่สุด

อย่างไรก็ตามถ้าประสบความสำเร็จ  อย่างนั้นเสวี่ยอู๋เสียจะบรรลุเข้าสู่ระดับปราณราชันย์ได้ง่ายและกลายเป็นนักสู้ปราณราชันย์คนที่สองต่อจากเย่ว์หยาง!

 “เฮ้!”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนชูดาบเทพจักรพรรดิอวี้เตรียมฟันใส่ภูเขาน้ำแข็งด้วยพลังสัญลักษณ์สี่อสูรในตำนาน

พลังของดาบตอนนี้สามารถฆ่านักสู้ปราณฟ้าได้อย่างสบาย

ปราณดาบทะยานพุ่งขึ้นไปในท้องฟ้า

พลังดาบที่สามารถตัดมิติได้พุ่งสูงขึ้นไปในท้องฟ้าจนมองไม่เห็น

ภายใต้การจับตามองอย่างระมัดระวังของเย่ว์หยางและเสวี่ยอู๋เสีย  ปราณดาบของดาบเทพจักรพรรดิอวี้ฟันใส่ภูเขาน้ำแข็งอย่างหนักหน่วง

ปัง!

ภูเขาน้ำแข็งทั้งหมดสั่นสะเทือน

อย่างไรก็ตาม ผลที่ออกมาทำให้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกท้อใจ.. ดูเหมือนว่าพลังนี้ไม่สามารถจะทิ้งไว้แม้แต่รอยขีดข่วนให้เห็น นางค้นหาดูบนผนังน้ำแข็งอย่างระมัดระวัง และพบแค่รอยขีดข่วนเล็กบางกว่าเส้นผมเสียอีก ค่อยๆ ฟื้นฟูและหายไป!  ภูเขาน้ำแข็งนี้สร้างจากพลังงานบริสุทธิ์หลายหมื่นปี  เป็นน้ำแข็งหมื่นปีที่ไม่มีมนุษย์คนใดสั่นคลอนได้

 “ถ้าเป็นอย่างนี้ เราคงต้องใช้เวลาหมื่นปีกว่าเข้าไปถึงใจกลางภูเขาน้ำแข็งได้”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกอ่อนแรงเป็นครั้งแรก  ภูเขาน้ำแข็งนี้แข็งแกร่งเกินไป

 “ใช้แรงฟันทื่อๆ ก็คงไม่ดีแน่  เราต้องหาวิธีอื่น”  เย่ว์หยางไม่ใช่คนที่ชอบใช้เรี่ยวแรงป่าเถื่อนแก้ปัญหา

 “บางทีข้าอาจลองปรับความรู้สึกทางร่างกายก็ได้  แต่ข้าต้องการให้เจ้าใช้ปณิธานราชันย์ช่วยข้าด้วย”  เสวี่ยอู๋เสียยังพูดไม่จบ เย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคัดค้านแข็งขัน  มันอันตรายเกินไปกับการใช้สำนึกกับวงเวทรูนโบราณ  ยังไม่ต้องพูดถึงว่ารับรู้ได้หรือไม่ แต่พลังงานอักขระรูนโบราณถูกโจมตีโดยการเหนี่ยวนำเช่นนี้ มันจะเริ่มโจมตีตอบโต้ทันที และถ้าพลาดถ้าเพียงเล็กน้อย วิญญาณอาจถูกทำลายได้

 “ไม่ ไม่ ต่อให้ใช้พลังปณิธานของข้า  นี่ก็ยังเป็นเรื่องโง่”  เย่ว์หยางปฏิเสธ  “ต้องมีทางอื่นอีกแน่นอน!”

 “ข้าจะลองดู  ถ้าเราทำไม่ได้  ข้าจะถอนพลังกลับ  อาจจะได้อักขระรูนโบราณที่ดีที่สุด แต่ข้าจะไม่เอาชีวิตทุกคนมาเสี่ยง”  เสวี่ยอู๋เสียยิ้มให้เย่ว์หยาง  นางต้องการจะเข้าถึงระดับปราณราชันย์จริงๆ แต่นางไม่ต้องการให้เย่ว์หยางเสี่ยงกับเรื่องนี้

 “ถ้าจะลอง ก็ให้ข้าลองเอง!”  เย่ว์หยางไม่ยอมให้นางเสี่ยง

 “เจ้าใจเย็นๆ ก่อน ภูเขาน้ำแข็งนี้ไม่หนีไปไหน  เราค่อยๆ หาหนทางกัน”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนพยายามโน้มน้าว  “ถ้าเราไม่สามารถหาหนทางได้ อย่างนั้นเราจะไปหาจักรพรรดินีราตรีหรือจื้อจุน ปรึกษาพูดคุยกับพวกนางเผื่อว่าจะได้รับคำแนะนำที่ดี  ใช้สำนึกตรวจสอบย่อมไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน อักขระรูนโบราณไม่ง่ายที่จะเข้าใจได้  อย่าว่าแต่ในตอนนี้มันปกป้องภูเขาน้ำแข็งมาหลายหมื่นปีแล้ว  ใจเย็นๆ มาคิดหาวิธีกันก่อน ทำไมเราไม่ลองดูทีละคน ลองใช้อสูรโลกซึมซับพลังงานดู มันอาจจะแข็งแกร่งกว่าเรา แต่อย่างน้อยมันดูดซับพลังได้ไม่สิ้นสุด

ประโยคสุดท้ายเหมือนประกายแสงที่กระทบใจส่วนลึกของเย่ว์หยาง

เย่ว์หยางเสียงสั่นมองดูองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและพูดเสียงดัง  “เดี๋ยวก่อน, เมื่อครู่นี่เจ้าว่ายังไงนะ? อสูรโลก  เจ้ากำลังพูดเกี่ยวกับอสูรโลกหรือ?”

เสวี่ยอู๋เสียประหลาดใจเล็กน้อย นางไม่คิดเรื่องจะใช้อสูรโลกทำวิธีอย่างนี้  เพราะมันช้าเกินไป  นางเกรงว่ากว่าจะเห็นผลต้องใช้เวลาไปถึงหมื่นปี  แต่เย่ว์หยางตื่นเต้น เป็นอะไรของเขา?  หรือว่าเขาพบวิธีตอบโต้ที่เหมาะสม?

เย่ว์หยางตื่นเต้นและพูดไม่ออก

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจับแขนอีกข้างหนึ่งของเย่ว์หยางและตะกุกตะกักตอบ  “เอ่อ..ขะ ข้าอาจบอกไปไม่ถูกก็ได้ นี่อาจไม่ใช่วิธีที่ดีนัก มันกินเวลานานมากเกินไป  ข้ารู้ว่าข้าอาจพูดไม่ถูกก็ได้  และข้าพูดอย่างนี้เจ้าคิดว่าข้าพูดถูกหรือเปล่า?”

 “ใช่แล้ว มันถูกต้อง!”  เย่ว์หยางกอดองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนแน่น และจูบนางอย่างตื่นเต้น  “แม่เสือสาว!  พาเจ้าเดินทางมาด้วยนับว่าคิดถูกแล้ว  เจ้าเป็นแรงบันดาลใจให้ข้า ใช่เลย ประโยคสุดท้ายนี้!  ข้านี่โง่จริง  ข้ามีวิธีที่ดีที่สุดแล้ว ข้านี่โง่เอง ใช้ไม่ได้!  ของดีอย่างนี้ ข้ามักจะปล่อยให้ว่างอยู่เรื่อย, โอวพระเจ้า ถ้าเจ้าเตือนเร็วกว่านี้คงไม่เป็นอย่างนี้แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า  โชคดีที่แม่เสือสาวเจ้าเตือนข้า!”

 “ข้าไม่ได้พูดอะไรเลย!”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนสับสน

 “บอกมาเร็วๆ มีทางแก้ยังไงบ้าง?”  ตอนนี้เสวี่ยอู๋เสียไม่อาจสงบใจได้  นางเชื่อมั่นว่าเย่ว์หยางคิดหาวิธีคลี่คลายได้จริงๆ  และนั่นเป็นเพราะแรงบันดาลใจโดยบังเอิญจากองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

 “แผนนี้จะใช้ได้ดีที่สุดได้ยังไง...ก่อนอื่น ข้าจะต้องไปถามนางก่อน  เจ้าเข้าไปรอข้าในโลกคัมภีร์สักพักก่อน  แล้วข้าจะรีบกลับมา!”  เย่ว์หยางแทบรอให้เสี่ยวเหวินหลีมารับเสวี่ยอู๋เสียและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเข้าไปโลกคัมภีร์ไม่ไหว  พวกเขาวนเวียนรอบภูเขาน้ำแข็งและพยายามเก็บข้อมูลอย่างดีที่สุด

เสี่ยวเหวินหลีออกมาและพยักหน้าให้กับเขา บอกว่าเธอพร้อมแล้ว

เย่ว์หยางอุ้มลูกรักของเขา  “ไป, ไปเยี่ยมแม่เจ้ากันเถอะ!”