เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 920 ตระกูลของเจ้าเข้มงวดมาก

ตอนที่  920  ตระกูลของเจ้าเข้มงวดมาก

ริบบินปลาคู่ปรับแต่งได้ไม่ยาก  แต่ขาดวัสดุที่สำคัญที่สุดไป  ขนแกะทองคำที่ได้รับมาจากวิหารนักษัตรถูกใช้หลอมรวมไปกับถุงมือแมงป่องฟ้า

 

เย่ว์หยางหวังว่าจะหาสมบัติวิเศษที่คล้ายกับขนแกะทองคำเพิ่มขึ้นแล้วค่อยใช้ปรับแต่งริบบินปลาคู่

ต้องทำอย่างนั้นจึงจะสำเร็จได้ผลที่ต้องการออกมาดีที่สุด

ส่วนมีดสั้นทำลายเนตร เดิมทีเป็นสมบัติชั้นเงิน ตอนนี้นับเป็นโอกาสที่ดีที่สุด

ก่อนอื่นเย่ว์หยางประทับตราอักขระรูนโบราณว่า ‘แท้จริง’ ลงบนมีด จากนั้นใช้วงเวทรูนสวรรค์ว่า ‘ทำลายภาพลวงตา’ และ ‘ว่างเปล่า’  เขาใช้ผลึกสายฟ้า, เพลิงแดงสวรรค์และของที่หลอกล่อได้มาจากหุบเขาอสูร เลือดพญามังกรบินและไฟมังกรหลอมรวมปรับแต่ง และมีดทำเลายเนตรจะได้รับการปรับแต่งไปเป็นสุดยอดอาวุธชั้นแพลตตินัม ดูแล้วยังเหนือกว่าดาบจันทร์เสี้ยวครั้งก่อน  แต่น่าเสียดายเพราะไม่ใช่ของวิเศษมีวิญญาณ มีดทำลายเนตรแค่พัฒนาได้ดีกว่าระดับแพลตตินัม แต่จะไม่มีทางพัฒนาไปถึงระดับสมบัติชั้นศักดิ์สิทธิ์...

นี่คล้ายกับนักรบชั้นปราณฟ้า จะไม่มีทางสามารถไต่ระดับไปถึงชั้นปราณราชันย์ได้

มีดทำลายเนตรมีความสวยงามอย่างมาก

เย่ว์หยางเหน็บเอาไว้ที่สะเอว

ถ้าพกออกไปเดินเล่นในยามที่ไม่มีศึกสงครามก็นับว่าเพียงพอต่อการใช้งาน  หากพกดาบจันทร์เสี้ยวและมีดสั้นไปด้วย หากนั่นไม่ทำให้ศัตรูตกใจกลัวก็อาจจะกระตุ้นความโลภของศัตรูให้เข้ามาลอบฆ่าได้

ระดับแพลตตินัม แม้ในแดนสวรรค์นับได้ว่าเป็นเป็นสมบัติที่ไม่เลว ดีพอสำหรับจัดการเหตุการณ์โดยทั่วไปได้

 “ผนึกหลุมดำมีการตอบสนองยังไงบ้าง? ภูเขาน้ำแข็งถูกสูบกลืนไปเกือบจะหมดอยู่แล้ว”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนช่วยเย่ว์หยางเก็บกวาดภูเขาน้ำแข็งในวันนี้และพบว่าภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่แต่เดิมถูกมิติหลุมดำกลืนไปเกือบหมดแล้ว  ถ้านางพญาเฟ่ยเหวินหลียังออกมาไม่ได้อย่างนั้นก็ต้องเปลี่ยนสถานที่มองหาน้ำแข็งบริสุทธิ์เพื่อดูดกลืนอีก

 “คาดว่าต้องใช้ภูเขาน้ำแข็งอีกสองสามแห่ง!”  เย่ว์หยางส่ายหน้าฝืนยิ้ม  นักสู้แบบไหนกันถึงผนึกนักสู้รุ่นเก่าอย่างนางพญาเฟ่ยเหวินหลีได้?

 “อย่าเพิ่งท้อใจไปเลย ยังไม่ต้องพูดถึงแดนสวรรค์ แค่หอทงเทียนก็คงมีภูเขาหิมะน้ำแข็งอย่างนี้เป็นแสน  เราเชี่ยวชาญวิธีการนี้ทั้งยังไม่ต้องกังวลกับการขาดแคลนพลังงาน” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนปลอบโยนเขาในช่วงเวลายากลำบาก

ความจริงถ้าไม่มีใครอื่น มีแต่นางกับเย่ว์หยาง โลกของคู่รักแสนหวานคงจะเป็นไปด้วยดี

ตามปกติเสวี่ยอู๋เสียจะไม่เปิดโอกาสให้นาง นางมักจะปรากฏตัวอยู่ข้างเย่ว์หยางและนางเหมือนกับจะจงใจต่อต้าน

ตอนนี้สาวหิมะอยู่ในสภาวะหลับใหล  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจึงกลับคืนนิสัยเดิมของนาง

หลังจากผ่านไปอีกครึ่งวัน  ภูเขาน้ำแข็งก็ถูกกลืนหายจนหมด และแม้แต่ภายในระยะพันลี้ เย่ว์หยางใช้วิธีที่เกินควบคุมกลืนพลังงานน้ำแข็ง

หากเขาดูดกลืนอีกครั้งจะไม่สามารถทำได้ เพราะประการแรกประสิทธิภาพจะลดลงอย่างมาก  ประการที่สองโลกดึกดำบรรพ์นี้ไม่เสถียรเวลาทำการดูดกลืน อาจจะพังทลายได้ทุกเมื่อ  ประการที่สามเย่ว์หยางไม่สามารถอยู่ได้นาน  เขายังมีเรื่องยุ่งอีกหลายอย่างต้องจัดการ เช่น เขายังต้องไปเมืองไป๋เหอ (แม่น้ำขาว) ภูมิภาคสวนสวรรค์ในแดนสวรรค์  และเขาได้นัดพบกับบุรุษผมงูไปแล้ว เขาไม่ได้ไปที่นั่นนานแล้ว คาดว่าบุรุษผมงูคงรอเขาจนรากงอก!  แม้แต่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก็รู้สึกว่าใช้เวลาในช่วงนี้กับคนรักนับว่าเพียงพอแล้ว

ในเวลาค่ำคืนนั้นนั่นเอง

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเริ่มทำตัวเรียบร้อย นางไม่ได้ฝึกดาบอีกต่อไป  เป็นเรื่องยากที่จะอาบน้ำให้เย่ว์หยางอย่างอ่อนโยนและขึ้นเตียงราวกับสาวน้อยที่เพิ่งผ่านประตูวิวาห์

หลังจากพักผ่อนช่วงเย็นแล้ว องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก็ผละออกจากอ้อมอกเขากลับมาสวมชุดเกราะพยัคฆ์ขาวกลับคืนสู่บุคลิกสาวนักดาบผู้เคร่งขรึม

เย่ว์หยางต้องการนอนต่อ แต่ถูกนางดึงหูข้างหนึ่ง “อย่ามาแกล้งทำเป็นตาย ข้าให้เจ้าแตะต้องตัว และจูบเมื่อวานนี้แล้ว ยังไม่พอใจอีกหรือ?  ลุกขึ้นเร็วๆ  เรามีงานหลายอย่างรออยู่ ยังกล้าแต๊ะอั๋งต่ออีกหรือ? ดูทำเข้า....”

ออกจากโลกดึกดำบรรพ์  และหอทงเทียนชั้นที่สิบ มุ่งหน้าสู่ป้อมสายฟ้าในหอทงเทียนชั้นหกเพื่อถ่ายโอนสิ่งของและกลับไปยังทวีปมังกรทะยานหอทงเทียนชั้นหนึ่ง  จุนอู๋โหย่ว, อาจารย์จิ้งจอกเฒ่าและผู้เฒ่าเย่ว์ไห่ไม่ทราบว่าไปที่ใด  ฟงขวง, อาจารย์ตาเหยี่ยวและคนอื่นๆ กำลังฝึกกองกำลังอัศวินมังกรและนักรบเลือดมังกร ในฐานะที่เป็นบุคคลผู้ก่อตั้ง เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะพูดให้กำลังใจไม่กี่ประโยคแล้วรีบแยกออกมา  ถ้าเขาอยู่ดูมากเกินไปจะเป็นการกดดัน!  เย่ว์หยางระงับความตื่นเต้นและไปตามหาเจ้าอ้วนไห่ เย่คงและคนอื่นๆ

 “พวกเจ้าฝึกฝนมาได้ไม่เลว  แต่ศักยภาพนี้ข้าว่าคงตันแค่นี้  ระดับก็คงเหมือนๆ กัน  อย่างไรก็ตามพวกเจ้ายังโชคดี ข้าไม่เพียงแต่ได้เลือดพญามังกรบินมาเท่านั้น  แต่ยังได้บ่อเลือดแดงสวรรค์ที่ใกล้เคียงกับเลือดเทพ เจ้าผู้นี้แทบจะทัดเทียมกับเทพ ยอมสละเลือดเทพเพื่อเอามาใช้สังหารข้า  ข้าเลื่อมใสเขาจริงๆ”

เย่ว์หยางตัดสินใจทดแทนศักยภาพเลือดให้เจ้าอ้วนไห่กับพวกก่อนจะไปแดนสวรรค์

เป็นเลือดของจ้าวอสูรเพชฌฆาตโบราณ และถูกปรับให้เข้ากับเจ้าอ้วนไห่และเย่คงและพวกพ้อง เป็นเลือดที่แข็งแกร่งที่สุดในระดับปราณฟ้า  ถ้าเป็นที่หอทงเทียนย่อมไม่เป็นปัญหา  แต่ถ้าไปแดนสวรรค์พบเจอนักสู้ระดับเจ้าเมือง ก็มิอาจเทียบได้แล้ว

อย่างไรก็ตามเย่ว์หยางรู้สึกว่าทุกคนควรจะก้าวหน้าต่อไป

ความรู้ในการเลื่อนระดับ  ขอบเขตในการเลื่อนระดับ ความสามารถตามธรรมชาติในการเลื่อนระดับ  เมื่อก่อนนี้เป็นไปไม่ได้ ตอนนี้ไม่ใช่ว่าสมองจะไม่รู้ถึงความเป็นไปได้ เพียงแต่ความกล้าไม่มากพอ!  เลือดเทพยังเป็นไปไม่ได้ก่อน  เพราะเจ้าอ้วนไห่และคนอื่นมิอาจทนพลังของเลือดเทพได้  ถ้าบังคับแข็งขืน อาจทำให้ร่างระเบิด  แน่นอนเย่ว์หยางตัดสินใจทำลายรากฐานความคิดเดิมของเจ้าอ้วนไห่และพวกพ้องและให้เลือดพญามังกรโบราณกับพวกเขา

ถ้าเป็นแค่เลือดพญามังกรโบราณจากหุบเขาอสูร  ศักยภาพจะไม่สูงมากเกินไปนัก  แต่หลังจากเย่ว์หยางฆ่าชี่เทียนเหอ  เข้าได้รับเลือดของชี่เทียนเหอที่แยกเลือดเทพออกไปแล้วและผนึกเอาไว้ในบ่อเลือด

เย่คงข่มความตื่นเต้นและไม่พูดอะไร

เจ้าอ้วนไห่ถูมือด้วยความโลภ  แต่ก็กลัวแทบตายจนตัวสั่น  “นี่..อันตรายหรือเปล่า?”

เย่ว์หยางปฏิเสธ  “ไม่, ไม่อันตรายแม้แต่น้อย  ข้ารับรองได้ว่าจะไม่มีทางทำให้ร่างระเบิดแน่!”

เจ้าอ้วนไห่เมื่อได้ยินเข้าก็เอะอะทันที  “คุณชายสามตระกูลเย่ว์ช่างดีต่อลูกพี่ผู้นี้จริงๆ  ในเมื่อเป็นความเมตตาปรารถนาดีของเจ้า  ข้าผู้เป็นพี่ใหญ่จะปฏิเสธเจ้าได้ยังไง?  มันยากจะรับได้จริงๆ!  โอ๊ย...ใครทุบข้า?  เจ้าลิง!  เจ้าคันไม้คันมืออย่างนั้นหรือ? ก็ได้ ข้าจะเล่นกับเจ้าเอง”

เมื่อเย่ว์หยางควบแน่นบ่อเลือดในอากาศ เขาเตะเจ้าอ้วนไห่เข้าไปในบ่อเลือด  เจ้าอ้วนร้องโหยหวนราวกับหมูถูกเชือด

เขาตกใจเมื่อพบว่าผิวของเขากำลังละลาย  “เห็นไหม? ไม่มีการระเบิดเลยใช่ไหมเล่า?”  เย่ว์หยางพยักหน้า  “แน่นอนว่าไม่  ข้ารับรองได้ว่าเจ้าจะไม่ระเบิด  แต่อาจละลายกลายเป็นเลือด”

 “อ๊า... ข้ายังไม่อยากตาย,  ข้ายังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่  ข้าจะไม่พบเจ้าแล้ว”  เจ้าอ้วนไห่ได้ฟังแล้วก็ร้องไห้อย่างน่าสงสาร

 “ดื่มนี่ซะ”  เย่ว์หยางส่งขวดเลือดมังกรให้เขาดื่ม

 “อึกๆๆ ไอ้นี่คืออะไร?”  เจ้าอ้วนไห่รีบกระดกเทลงท้องและถามด้วยความสงสัย  “ท้องข้าร้อนเหมือนมีกองไฟได้ยังไง  แย่แล้ว, ข้ารู้สึกเหมือนมีภูเขาไฟระเบิดอยู่ในท้อง  คุณชายสาม!  เจ้าแน่ใจนะว่าไม่ได้ให้ยาข้าผิดขนาน?” 

     “กินนี่ลงไปอีก  ถ้าเจ้าไม่ตาย ก็หมายความว่าสำเร็จ” เย่ว์หยางส่งขวดของเหลวสีฟ้าให้เจ้าอ้วนไห่อีกขวดหนึ่ง

 “ถ้าข้าดื่มแล้วตายล่ะ?”  เจ้าอ้วนไห่โบกมือพัลวัล

 “อ่า...ก็หมายความว่าการทดลองล้มเหลว!”  เย่ว์หยางตอบสีหน้าขึงขัง

  “ไม่เอา..ข้าไม่ดื่ม!”  เจ้าอ้วนไห่ตัดสินใจไม่ยอมเป็นหมูทดลอง เพราะอันตรายเกินไป กลับกลายเป็นว่าเจ้าเด็กนี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน!

 “ขายขี้หน้านัก! ดูเหมือนว่าตระกูลเจ้าไม่อบรมสั่งสอนเสียเลย!”  นางนวลสายลมที่วิวัฒนาการร่างเป็นผู้ใหญ่แล้วตีเจ้าอ้วนไห่ และจับน้ำยาสีฟ้ากรอกใส่ปากเจ้าอ้วนไห่  เมื่อเจ้าอ้วนไห่ไอสำลักนางทุบตีซ้ำอย่างหนักอีก ทำให้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนผู้ได้รับการอบรมจากตระกูลเป็นอย่างดีตกใจ   องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนกระซิบข้างเขาอยู่นาน  “เจ้ามั่นใจนะว่าเขาจะไม่พิการ?  ดูเหมือนว่าข้าจะได้ยินเสียงกระดูกหัก”

 “เจ้าอ้วนไห่นี้หนังหนาและทนทานได้ไม่เป็นไร  โดนอย่างนี้แหละดีแล้ว  ตระกูลที่มีระเบียบถ้าไม่เคร่งครัดมากพอ คนอื่นจะมองว่าตระกูลไห่เราไม่มีกฎระเบียบ”  นางนวลสายลมจับเจ้าอ้วนไห่โยนลงพื้นและตบมืออย่างไม่แยแส

 “วินัยของตระกูลเจ้าเข้มงวดดีจริงๆ!”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนตกใจแอบแลบลิ้น

แม้แต่ในบางครั้งเมื่อนางโมโห นางก็อยากทุบเย่ว์หยางอย่างนี้บ้าง

นางลังเลจริงๆ!

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนสงสัยจริงจังว่า “เจ้าอ้วนไห่แข็งแกร่งมากเพราะถูกนางนวลสายลมไล่ทุบตีให้ออกไปฝึกทุกวัน

เย่คงและพี่น้องตระกูลหลี่ยอมรับเลือดพญามังกรบินและน้ำยาสีม่วงฟ้าลึกลับจากนั้นโดดลงไปในบ่อเลือด

พวกเขาอาจไม่เชื่อว่าตนเองจะประสบความสำเร็จ  แต่พวกเขาไม่เคยสงสัยวิธีการของเย่ว์หยางเลยว่าจะไม่มีประสิทธิภาพ

ความจริงถ้าพวกเขารู้ว่าน้ำยาม่วงฟ้าที่พวกเขาดื่มคั้นมาจากหญ้าวิญญาณเทพอัคคี ของระดับเดียวกับเลือดเทพ น่ากลัวว่าพวกเขาคงจะปฏิเสธไม่ยอมรับแผนนี้ แผนเปลี่ยนเลือด เพราะต้องทุ่มเทคุณค่ามากเกินไป แม้แต่เย่ว์หยางเองก็ไม่เต็มใจจะใช้หญ้าวิญญาณเทพอัคคี  แต่ว่าในตอนนี้สำหรับพวกเขาเป็นแค่นำหญ้าหนึ่งใบออกมาปรุงเป็นยาเพิ่มศักยภาพให้พวกเขา

ถ้าเป็นอาจารย์จิ้งจอกเฒ่าทราบเรื่อง เขาคงบ่นไม่หยุดเป็นแน่

ในใจของอาจารย์จิ้งจอกเฒ่า นอกจากเย่ว์หยางแล้ว คนที่คุ้มค่าในการลงทุนให้เติบโตมากที่สุดก็คือเย่ว์ปิงผู้ทำสัญญากับป่าโบราณ, อักขระรูนโบราณได้  สาวน้อยผู้นี้คือความหวังที่แท้จริง  อย่างเจ้าอ้วนไห่ เย่ว์คงและคนอื่นๆ  อาจารย์จิ้งจอกเฒ่ารู้สึกว่าไม่เลว ใช้เศษของดีๆ ที่เหลือไปพัฒนาศักยภาพของพวกเขาก็ได้

สิ่งที่ปรากฏข้างหน้าเจ้าอ้วนไห่และเย่คงและคนอื่นๆ ไม่สามารถมองเห็นได้  แต่นกนางนวลสายลมกลับมองเห็นคุณค่าของน้ำยาสีม่วงฟ้าได้โดยตรง

แน่นอนว่านางจะโกรธและทุบตีเจ้าอ้วนไห่ และรู้สึกว่าต้องทำตัวเหมือนแม่บุญธรรมของเขาจะได้ไม่รานความตั้งใจดีของเย่ว์หยาง

หลังจากผ่านไปสองสามชั่วโมง

เจ้าอ้วนไห่ เย่คงและพี่น้องตระกูลหลี่หมดสติจากความเจ็บปวดหลายครั้งครา ได้ผ่านการผลัดเส้นเอ็นเปลี่ยนกระดูกอีกครั้ง

อย่างไรก็ตามเพราะรากฐานก่อนหน้านี้ถูกทำลาย และพลังลดลงอยู่ในระดับหนึ่ง จึงจำเป็นต้องฝึกกันใหม่  เย่ว์หยางไม่ได้พาพวกเขาไปเมืองเจิ้งฝูในช่วงนี้ ปล่อยให้พวกเขาอยู่ในหอทงเทียน  สำหรับการวางพื้นฐาน เขาขอให้ผู้อาวุโสนักสู้ที่เป็นปราชญ์ผู้รู้อย่างผู้เฒ่าหนานกงและแม่เฒ่าอู่เถิง ช่วยวางรากฐานที่ดีให้พวกเขา  ในอนาคตพวกเขาจะเติบโตได้ในระดับสูงขึ้น

เย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเทเลพอร์ตจากวังต้าเซี่ยมายังวังเทียนหลัวเพื่อพบแม่สี่

ทั้งรายงานนางเกี่ยวกับเรื่องของชี่เทียนเหอ

แม่สี่ตำหนิเย่ว์หยางที่เสี่ยงหลอมรวมกับอักขระรูนอมตะ แต่เพราะเป็นความลับของนาง นางจึงไม่พูดถึงรายละเอียดส่วนที่แย่  แค่บอกไม่ให้เย่ว์หยางทำเช่นนี้อีกในอนาคต  นางพูดเป็นนัยถึงสมบัติเทพ อักขระรูน และคัมภีร์เทพโดยไม่พูดถึงความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้เท่าใดนัก

เย่ว์หยางต้องการจะถามเหตุผล  แต่แม่สี่ไม่ตอบ นางเข้าไปพักผ่อนกับซวงเอ๋อ

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนแอบเตะหน้าแข้งเขา ห้ามเขาไม่ให้รบเร้าแม่สี่

แม่สี่ไม่พูด ก็ต้องมีเหตุผลบางอย่าง

เขาไม่ได้ฝึกพร้อมกับน้องสาวมานานแล้ว และตั้งใจจะพาเย่ว์ปิงไปแดนสวรรค์ด้วย  แต่น่าเสียดายที่สาวน้อยผู้ฉลาดกับอี้หนานไปฝึกที่บันไดสวรรค์   เย่ว์หยางพบแต่เพียงเย่ว์หวี่ในห้องทดลอง

 “ไม่, ข้าคงไม่ไป  เจ้าไปกับเชี่ยนเชี่ยนเถอะ!”  เย่ว์หวี่ปฏิเสธและเปิดโอกาสให้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

 “ไปด้วยกันเถอะ  ข้าจะไปชวนพี่เย่ด้วย!”  ทักษะหกรับรู้ขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนมีสังหรณ์ที่แปลกประหลาด  นางรู้สึกว่าสองคนนี้จำเป็นต่อการไปแดนสวรรค์รอบนี้  นั่นคือจุ้ยมาวอี้และเย่ว์หวี่จะกลายเป็นคนสำคัญที่สุด  ถ้าหากไม่มีพวกนาง ไม่รู้ว่าผลจะออกมาเป็นเช่นไร  ดังนั้นองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนยอมเสียโอกาสในโลกความรักแสนหวานของนาง  นางแทบจะฉุดลากเย่ว์หวี่เข้ามาในโลกคัมภีร์

 “ทำไมเจ้าไม่ช่วยเชี่ยนเชี่ยนให้หลอมรวมกับดาบเทพจักรพรรดิอวี้เล่า?”  หลังจากจุ้ยมาวอี้กับเย่ว์หยางทลายกำแพงขวางกั้นสุดท้าย นางเปลี่ยนเป็นคนใจดี ไม่ลังเล องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนชักชวนเย่ว์หวี่  นางดึงเย่ว์หยางออกไปอีกด้านหนึ่ง  “นี่เจ้ายังไม่กินตับแม่เสือสาวอีกหรือ?  นั่นไม่สมกับเป็นเจ้าเลย!”

 “แค่กๆ เจ้าก็รู้ว่าข้าเป็นสุภาพบุรุษ!” เย่ว์หยางพูดอย่างนี้ทำเอาจุ้ยมาวอี้เขินอาย!