เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 935 เด็กน้อย อย่าก่อเรื่องยุ่ง!

ตอนที่  935  เด็กน้อย อย่าก่อเรื่องยุ่ง!

เมืองลู่หลิว อาณาจักรจื่อฟง ภูมิภาคสวนสวรรค์

 

ตั้งแต่หมิงลี่ฮ่าวพบเจอเย่ว์หยางอีกครั้งและเห็นว่าไม่ได้เจอเขาในวันถัดมา  เจ้าเด็กนี่ดูกระหยิ่มยิ้มย่อง เหมือนกับสุนัขจิ้งจอกขโมยกินไก่  เขาอดถามไม่ได้  “เกิดอะไรขึ้น? เจ้าไปลักพาตัวสาวบ้านไหนมาหรือเปล่า?”

เย่ว์หยางปฏิเสธเป็นธรรมดา

เหมือนกับว่าการยกระดับอสูรพิทักษ์พยัคฆ์ขาวขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเป็นอสูรเทพก็ยังเปลี่ยนให้นางกลายเป็นนางพยัคฆ์ขาวจริงๆ  ผลสำเร็จที่คาดไม่ถึงนี้ทำให้เขาพึงพอใจมากเป็นสองเท่า  เขาภูมิใจในตนเองมากๆ แต่ความภูมิใจนี้คงอยู่ในตัวเขาคนเดียวเท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแบ่งปันกับคนอื่น  เขาโบกมือให้หมิงลี่ฮ่าว บอกว่านั่นเป็นธุระของเขา หมิงลี่ฮ่าวไม่ต้องสนใจก็ได้

หมิงลี่ฮ่าวไม่ใช่คนชอบซุบซิบนินทาอยู่แล้ว และไม่ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวของคนอื่น  เขาแค่สงสัยกับอาการพึงพอใจของเย่ว์หยางเท่านั้น

เย่ว์หยางไม่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

ก็แค่เด็กหนุ่มอารมณ์ดีที่ทำให้หมิงลี่ฮ่าวอารมณ์เสียอยู่พักหนึ่ง

เขาไม่เคยพบคนที่น่าหดหู่ใจนัก คาดว่าเทพแห่งโชคชะตาคงจะกลั่นแกล้งเขา  “พรุ่งนี้เป็นงานวันเกิด เจ้าแน่ใจนะว่าต้องการก่อกวนทำลาย?”  ถึงแม้หมิงลี่ฮ่าวจะหงุดหงิดโมโห แต่เขาก็ยังให้ความสำคัญกับเย่ว์หยาง  เขารู้สึกว่าแม้เจ้าเด็กนี่จะน่ารำคาญ แต่กลยุทธ์ของเจ้าเด็กร้ายกาจนี่นับว่ายอดเยี่ยม ถ้าร่วมมือกับเขาคงไม่แพ้แน่นอน

 “ความจริงข้าแค่ต้องการรีดความลับของบึงหยุดลมเพื่อทำความรู้จักภูมิภาคสวนสวรรค์  เดี๋ยวนี้มีท่านอยู่แล้ว ก็คงไม่คุ้มกับการพูดคุยสุภาพกับราชาจื่อฟง  ข้าคิดว่าแผนดั้งเดิมสามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้ ถ้าสาวใช้ที่หนีออกมาจากตระกูลท่านไม่ได้อยู่ในนี้ อย่างนั้นเราจะไม่ทำให้ศัตรูตื่นตัว  ในกรณีนี้ ท่านจะต้องอธิบายถึงกองกำลังในปัจจุบันในภูมิภาคสวนสวรรค์ และกองกำลังลับด้วยเช่นกัน  ท่านพูดออกมาทั้งหมดก่อน แล้วข้าจะหาแผนรับมือเอง”  เย่ว์หยางพูดคุยกับเย่ว์หวี่และองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก่อนเลื่อนระดับพลังเมื่อวานนี้  พวกเขามีความรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องใช้แผนเดิม  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีศัตรูที่แข็งแกร่งที่ไม่รู้จักแต่ละฝ่ายอาจกำลังจับตาดูอยู่เฉยๆ การเปิดเผยพลังโดยฝ่ายเดียวเป็นพฤติกรรมที่ชินชา

 “แล้วถ้าเจอคนใช้ที่หนีมาเล่า?” หมิงลี่ฮ่าวให้ความสนใจกับสิ่งที่คาใจเขาก่อน

 “ไม่มีอะไรต้องพูด ก็แค่จับและฆ่า”  เย่ว์หยางหัวเราะ เขาไม่ลังเลกับความคิดที่น่ากลัว

 “ดี” หมิงลี่ฮ่าวปรบมือพยักหน้าให้เย่ว์หยางและกล่าว  “ถ้าหญิงรับใช้ของข้าอยู่ที่นั่นจริง อย่างนั้นข้าคงต้องจับกุมแน่นอน  ตราบใดที่ไม่ส่งผลต่อแผนการของเจ้า  แต่อาจจะไม่ต้องลงมือทันที ในฐานะพันธมิตร ข้าเข้าใจและคำนึงถึงความสนใจของเจ้า ตราบเท่าที่ไม่ส่งผลเสียต่อแผนของเจ้า ข้าจะร่วมมืออย่างดีที่สุดเท่าที่ทำได้”

 “ข้าขอพูดถึงสถานการณ์ใหญ่ แล้วค่อยๆ ปรึกษากัน”  เย่ว์หยางต้องการรู้ว่ามีคนที่คล้ายๆ กับจีอู๋ลี่อยู่ในภูมิภาคสวนสวรรค์หรือไม่

เขาพูดว่าที่นี่มีกฎสวรรค์ดั้งเดิม

ไม่มีเหตุผลที่คนของตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์จะไม่รู้ข่าวนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม้แต่จีอู๋ลี่ไม่ได้เหน็ดเหนื่อยเสียแรงกับการไล่ตามหาคัมภีร์เทพในมิติดินแดนฝึกฝน  เย่ว์หยางสามารถตัดสินจากสถานการณ์ได้  ภายในตำหนักกลางเองนักสู้เหมือนอย่างจีอู๋ลี่มีการแก่งแย่งต่อสู้กันอย่างดุเดือด จีอู๋ลี่ฝันไว้ว่าจะได้ทำสัญญากับคัมภีร์เทพและยกระดับไปเป็นนักสู้ระดับเทพกลายเป็นเทพที่แท้จริง    ด้วยพลังความแข็งแกร่งอย่างเขา ไม่มีเหตุผลที่จะทำไม่ได้

นอกจากนี้ในตำหนักกลาง ก็ยังมีคนที่ไม่ได้อยู่ระดับเดียวกันกับจีอู๋ลี่จับตาดูสิ่งนี้

นักสู้ที่มีพลังต่ำกว่าจีอู๋ลี่หนึ่งระดับ แต่ถึงจะมีความแข็งแกร่งแต่ขี้ขลาด  ไม่มีใครที่เพ่งเล็งอยากได้คัมภีร์อัญเชิญชั้นเทพในภูมิภาคสวนสวรรค์หรือ?

นี่คือคัมภีร์เทพ!

ถ้าไม่มีเจตนาอยากได้ ต่อให้ฆ่าเย่ว์หยางตาย เขาก็ไม่เชื่อ

หมิงลี่ฮ่าวเริ่มลังเล และรู้สึกว่าถ้าเขาพูดตามตรง เขาคงไปกระตุ้นนิสัยชอบท้าทายของเจ้าเด็กนี่โดยตรง  เขารู้ว่าเมื่อตอนที่เจ้าเด็กนี่ยังเป็นสวะอยู่ในวิหารจักรพรรดิอวี้  เข้ายังกล้าท้าทายนักสู้ระดับสามจอมภพแดนสวรรค์อย่างซิวคงและจิ่วเซียว

ตอนนี้เจ้าเด็กนี่กล้าแข็งมากขึ้น เขายังกล้าทำเช่นนั้นอีก

อย่างไรก็ตามถ้าเย่ว์หยางจ้องมองตาเขา และแผ่รังสีอำมหิตแต่ไม่บอกปฏิเสธ

จากนั้นหมิงลี่ฮ่าวบอกรายชื่อและไม้ตายของคนพวกนี้ให้เย่ว์หยางรู้ ทั้งอธิบายถึงระดับพลังและความแข็งแกร่งที่อยู่เบื้องหลังคนพวกนี้

ทันทีที่เย่ว์หยางได้ยินเช่นนั้น เขาลุกขึ้นยืนและหันหลังกลับ

 “เจ้าจะไปไหน?”  หมิงลี่ฮ่าวรีบห้ามเจ้าเด็กนี่ทันที  เขาคิดว่าเรื่องที่เขากังวลเกิดขึ้นจริงๆ   เจ้าเด็กนี่เป็นจอมก่อเรื่องจริงๆ และจะไม่ยอมแพ้โดยไม่ได้ปะทะ  เขารู้ว่าเขาไม่ควรบอกเจ้าเด็กนี่ก่อน ควรจะรอเวลาไปสักพักหนึ่งก่อน  ขณะที่หมิงลี่ฮ่าวนึกเสียใจเรื่องนี้  คำตอบของเย่ว์หยางแทบทำให้เขาทรุดลงกับพื้น

เพราะเย่ว์หยางบอกว่า  “กลับบ้าน!”  หมิงลี่ฮ่าวเหงื่อตก  “เจ้าจะทำอะไร?  กลับบ้านไปขนกองทัพมาหรือ?  ตอนนี้หอทงเทียนอาจจะมีคนมีฝีมืออยู่บ้าง  แต่เทียบกับตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์แล้วยังมิอาจเทียบได้!”  เย่ว์หยางส่ายศีรษะ “เหลวไหล, ข้าไม่โง่พอแข่งขันกับตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์แน่! ข้ากลับไปเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะ!” 

หมิงลี่ฮ่าวถึงกับชะงักทันที  “ข้าคิดว่าเจ้ากำลังจะออกไปท้าทายเขาเสียอีก”

เย่ว์หยางมองดูหมิงลี่ฮ่าวอย่างไม่ใส่ใจนัก “โธ่ลุง!  อย่านึกว่าสติปัญญาคนอื่นต่ำเท่าท่าน เข้าใจไหม?  ข้าจะขนคนมาได้สักกี่คน?  ข้าจะกลับ,  ที่นี่ภูมิภาคสวนสวรรค์  ข้าไม่ได้อยู่ที่นี่สักหน่อย”  หมิงลี่ฮ่าวรีบห้ามเขาเมื่อเห็นว่าเจ้าเด็กนี่จะจากไปจริงๆ  “อย่าทำแบบนี้ได้ไหม  เราได้ก่อตั้งความเป็นพันธมิตรขึ้นแล้ว” เย่ว์หยางแค่นเสียง  “นั่นนับได้หรือ?  ตอนนี้ข้าชักจะเสียใจแล้ว”

เจ้าเด็กนี่มียางอายบ้างหรือเปล่า?

เมื่อเห็นท่าทางของเย่ว์หยางแล้ว หมิงลี่ฮ่าวรู้สึกปวดตับ  แต่เป็นเรื่องช่วยไม่ได้  ไม่มีวิธีใดที่ดีกว่านี้แล้ว  “เด็กน้อย, เจ้าต้องอยู่, เราจะผนึกกำลังกันต้านศัตรู  หลังจากเอาชนะศัตรูได้  ได้สมบัติแล้วให้เจ้าเลือกได้ก่อน เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป พูดกันก่อน ข้าหมายถึงว่า ถ้าได้คัมภีร์เทพมาจริงๆ ...”  หมิงลี่ฮ่าวชำเลืองมอง  เจ้าเด็กนี่ยังมีอาการหยิ่ง  เขาเกลียดเจ้าเด็กนี่จนเกือบจะลงมือ  เขากัดฟันพูด  “ถ้าเจ้าอยู่รอจนถึงต่อสู้ ข้าจะบอกที่ซึ่งน้องสาวของข้าฝึกฝน  นี่ไม่โกหกเจ้าแน่นอน  มิฉะนั้นเจ้าถลกหนังข้าไปทำเสื้อผ้าได้เลย!”

เย่ว์หยางเห็นไพ่ของเขาถูกหงายออกมา ก็รู้สึกดีใจ

เขาเหยียดมือและจับมือใหญ่ของหมิงลี่ฮ่าวทันที  “พี่ใหญ่!  ข้าไม่ได้บอกว่าข้าจะไม่ช่วยท่าน!  ความจริงท่านเข้าใจข้าผิดไปเอง   ข้ามีความรู้สึกอารมณ์กระตือรือร้นยื่นมือช่วยเหลือด้วยคุณธรรม ข้ารักแผ่นดินแม่ รักมิตรสหาย  พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องห่วง ข้าจะปล่อยท่านไว้ให้สู้ตัวคนเดียวได้อย่างไร? เห็นได้ชัดว่าท่านเข้าใจข้าผิด  ยังไงข้าก็เป็นลูกผู้ชายพอ  ข้าต้องขอโทษท่านด้วย  และข้าก็ยกโทษให้ท่านมานานแล้ว!”

หมิงลี่ฮ่าวโกรธจนหน้าเขียวคล้ำ

และเกือบจะตบฆ่าเจ้าเด็กนี่อยู่แล้ว

แน่นอนว่าเขายังคงรู้ว่าเจ้าเด็กนี่เป็นใคร และจะไม่ยอมให้เขาเอาเปรียบ ก็แค่ปล่อยให้เขาทำให้ดีที่สุดแล้วหลับตาเสียและกินต่อไป

เย่ว์หยางชอบเอาเปรียบชิงผลประโยชน์ นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกปลอม  แต่เขาไม่ต้องลงมือโดยใช้ความพยายามหนักมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อชีวิตของเขา เขาไม่เก็บงำพลังไว้แน่  เขากลับมานั่งปรึกษากับหมิงลี่ฮ่าวและปรับเปลี่ยนแผนใหม่

หลังจากสองชั่วโมงผ่านไป  แผนใหม่ก็เสร็จสมบูรณ์ในที่สุด

เมื่อคุยได้ข้อสรุปสุดท้ายแล้ว หมิงลี่ฮ่าวลอบคลายใจ...โชคดีที่เจ้าเด็กนี่เป็นพันธมิตรของเขาเอง ไม่ใช่เป็นศัตรู!

ที่นอกถนนใหญ่มีข่าวที่น่าตกตะลึงประกาศมาจากสมาคมทหารรับจ้าง  ต่างจากข่าวเดิม ข่าวนี้สร้างความแตกตื่นให้กับชาวเมืองลู่หลิวเหมือนพายุถล่มเมือง เย่ว์หยางประหลาดใจจึงเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจและพบว่าเป็นข่าวที่ได้ยินเมื่อวานนี้  ข่าวเกี่ยวกับเทวีเสรีภาพ  ตามที่ประชาชนผู้หิวโหยและทหารรับจ้างยากไร้คร่ำครวญและเสียงยินดีของคนร่ำรวย ดูเหมือนว่าเทวีเสรีภาพจะถูกส่งตัวมายังเมืองลู่หลิวและจะประหารต่อหน้าธารกำนัลหลังจบงานเลี้ยงวันเกิดของสนมจูกวง

 “เหตุการณ์บังคับแล้วลุง, จะเอายังไง?”  เย่ว์หยางชี้ไปที่หน้าต่าง

 “ข้ายังไม่รู้จริงๆ” หมิงลี่ฮ่าวส่ายศีรษะ

 “นี่ไม่ใช่ลูกหลานรุ่นหลังของคนที่ลุงรักหรอกหรือ?”  เย่ว์หยางแปลกใจเล็กน้อย ไม่ใช่ทายาทรุ่นหลังของรักแรก  อย่างนั้นทำไมจะต้องฝืนทำหน้าอย่างนั้น?

 “บางทีอาจเป็นรุ่นหลังของแฝดผู้น้อง หรือบางทีอาจเป็นรุ่นหลังต่อมา  ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน  ข้าเพียงแต่ได้ยินว่าในภูมิภาคสวนสวรรค์เกือบทุกสองสามร้อยปีจะมีปรากฏเทวีเสรีภาพ พวกนางเป็นพี่น้องกันและน้องคนที่ห้าจะเป็นเหมือนเซียนที่มีความเห็นอกเห็นใจและเป็นผู้มีความอดทน ไม่ว่าพวกนางจะอยู่ที่ใด พวกนางจะช่วยคนจนผู้หิวโหยและไถ่ตัวพวกทหารรับจ้าง  ภายใต้ความเชื่อที่ตกทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น เทวีเสรีภาพจะเดินทางไปทั่วภูมิภาคสวนสวรรค์ เรียกร้องความหวังให้สามฝ่ายวางอาวุธและยุติสงคราม  เพราะแนวความคิดต่อต้านสงครามเช่นนั้นทำให้ประชาชนยากจนและทหารผ่านศึกพิการกลายเป็นผู้ติดตามนาง”  หมิงลี่ฮ่าวหยุดและพูดช้าๆ  “เพราะเหตุนี้เทวีเสรีภาพและผู้มีศรัทธาซื่อสัตย์มักจะมีอายุไม่ยืนยาว เมื่อพวกเขาถูกจับ พวกเขาจะถูกเผาทั้งเป็นทันที”

 “ท่านใส่ใจด้วยหรือ?”  เย่ว์หยางว่าหมิงลี่ฮ่าวเป็นคนใจใหญ่  เขาวิจารณ์  “นี่เป็นสถานการณ์ที่ดีที่สุดเพื่อให้วีรบุรุษช่วยเหลือนางงาม!”

 “นอกจากสถานการณ์วีรบุรุษช่วยนางงามแล้ว  เจ้าคิดเรื่องอื่นไม่ออกหรือไง?”  หมิงลี่ฮ่าวรู้สึกว่าเขาตามความคิดของเจ้าเด็กนี่ไม่ทัน  เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องเศร้า แต่เขาคิดถึงเรื่องวีรบุรุษช่วยนางงามได้อย่างไรกัน?

เย่ว์หยางยิ้มและทำท่านบอกหมิงลี่ฮ่าวอย่าเพิ่งหงุดหงิด  อย่างไรก็ตามพรุ่งนี้ ตอนจบงานเลี้ยงฉลองวันเกิดก็ยังมีเวลาช่วย

หมิงลี่ฮ่าวยังคงเงียบ ดูเหมือนไม่เต็มใจจะยุ่งเรื่องของคนอื่น

พวกเขาลงบันไดไปตามถนน

ทันใดนั้นมีเสียงระเบิดดังสั่นสะเทือน

เสียงนี้ทำให้อาคารรอบด้านถนนสั่นสะเทือนเล็กน้อย  แต่กรอบหน้าต่างแทบไม่สั่นสะเทือนเลย

 “เจ้าพวกลูกผสมในเมืองลู่หลิว  พวกเจ้าเป็นเหมือนมนุษย์ปลิงดูดเลือดมนุษย์ จงปล่อยเทวีเสรีภาพเดี๋ยวนี้” มีเสียงเหมือนระฆังดังขึ้น เย่ว์หยางมองสำรวจออกไปข้างนอก เขาพบนักรบถือขวานร่างกายแข็งแรง ผิวดำมะเมื่อมราวกับเทพทวารบาลยืนอยู่นอกถนน

 “อย่าบังคับข้า  ถ้าข้าโกรธ จะเกิดเรื่องน่ากลัว!”  ต่างจากคนตัวดำเหมือนถ่านทางซ้ายมือ  คนหัวดำทางขวาที่กล่าวอยู่มีเสียงอ่อนกว่าเหมือนกับสะใภ้ที่เพิ่งแต่งงานเข้าตระกูล  ถ้าเขาไม่ได้มีร่างกายที่น่ากลัว แข็งแกร่ง บางคนอาจคิดว่าเขาเป็นคุณหนูที่ชอบงานเย็บปักถักร้อยอยู่ในห้องหอ

 “เป็นที่น้องกระทิงป่านั่นเอง  พวกเขากำลัง!  โอวพระเจ้า .... ดาวเพชฌฆาตทั้งสองมาถึงแล้ว

 “หุบปาก  ก็แค่คนโง่ไม่มีสมองแค่สองคน มาหาที่ตายที่นี่ พวกเขาแข็งแกร่ง แต่จะแข็งแกร่งมากกว่าราชาได้หรือ? ตอนนี้เจ้าแคว้นและเจ้าเมืองทุกคนกำลังรวมตัวกัน และมีนักรบปราณฟ้ามากมายเป็นสิบคนที่มาอวยพรในงานวันเกิด เจ้ากระทิงเถื่อนสองตัวนี้มีแต่จะตายอย่างสูญเปล่า!”  เย่ว์หยางได้ยินเสียงพูดคุยโดยรอบ และมองกลับไปที่หมิงลี่ฮ่าวและพบว่าเขายังทำหน้าตาเฉยเมย  และดูเหมือนไม่ต้องการจะเข้าแทรกแซง

เขาไม่แปลกใจแต่อย่างใด

ไม่มีเหตุผล ตาลุงที่ได้รับความยากลำบากในชีวิต ไม่ใช่คนที่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้

แน่นอนว่าอาจมีเหตุผลอยู่เบื้องหลัง  ทุกคนมีความลับส่วนตัวเล็กน้อย  แม้ว่าเย่ว์หยางจะสงสัย  แต่เขารู้ว่าหมิงลี่ฮ่าวจะไม่พูดอะไร ไม่ขอร้องอะไรมาก แต่กลับให้ความสนใจเหตุการณ์ในกลางถนน และมองดูผู้ติดตามเทวีเสรีภาพ และบริวารของราชาแห่งเมืองลู่หลิวปะทะกัน  จะเกิดอะไรขึ้น!

ถ้าเป็นไปได้ตนเองจะแกล้งเป็นแฟนคลับเทวีเสรีภาพและออกไปร่วมสนุกก็เป็นได้

ดูเหมือนว่าจะไม่เลว!

หมิงลี่ฮ่าวยิ่งมองก็ยิ่งปวดหัว เขาอยากจะบอกเย่ว์หยางว่า ที่ภูมิภาคสวนสวรรค์วุ่นวายสับสนมากพอแล้ว  เด็กน้อยเจ้าไม่ต้องก่อกวนมากไปกว่านี้ก็ได้!