เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 965 จ้าวสุริยา

ตอนที่  965  จ้าวสุริยา

ในท่ามกลางพายุทะเลคลั่ง

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป

 

เลือดฉีดพุ่งจากร่างของสองพี่น้องกระทิงเถื่อนเปรอะเปื้อนตามร่างของพวกเขา และถูกคลื่นทะเลคลั่งซัดหายไป  จักรพรรดิมังกรเหยียดมือออกอย่างไม่มีเรี่ยวแรง นอกจากต้องคอยรักษาอาการบาดเจ็บให้พวกเขา ก็ต้องต้านไม่ให้คลื่นทะเลคลั่งกระหน่ำใส่ ทั้งต้องคอยจับประคองสองสหายศึกที่ร่วมต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันและไม่ยอมพ่ายแพ้   ในช่วงเวลาคับขันที่ได้รับบาดเจ็บเลือดโชกทั้งตัวฮุยไท่หลางเข้ามารับเอาสองพี่น้องกระทิงเถื่อนที่ไม่เหลือเรี่ยวแรงต่อสู้และตกอยู่ในอาการสาหัสเก็บเข้าไปพักในโลกคัมภีร์ของมัน อีกทางหนึ่งมันใช้ตัวประคองร่างของจักรพรรดิใต้พิภพซึ่งกำลังกระอักโลหิตให้กัดฟันลุกขึ้น

ในบรรดาคนที่เผชิญหน้าต่อสู้ในศึกนี้ มีแต่เพียงมารสัมฤทธิ์ฟ้าที่ยังยืนหยัดอยู่ได้

ตั้งแต่จักรพรรดิฟู่โฉวต่อสู้

พระยาราชสีห์และราชาจินกวนต่อสู้เป็นช่วงเวลาหนึ่ง และยังจะเป็นกำลังหลักของกลุ่มในการต่อสู้

จักรพรรดิฟู่โฉวเมื่อเจอศัตรูแข็งแกร่งที่สุดมาถึง ก็พ่ายแพ้ในทันที เขาล้มลงกับพื้นและอยู่ในสภาพไม่ได้สติ  บางทีพวกเขาไม่มองมารสัมฤทธิ์ฟ้าและคนอื่น อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่เห็นมารสัมฤทธิ์ฟ้าและคนอื่นอยู่ในสายตา หรือเห็นว่าไม่คู่ควรต่อการลงมือ หรืออาจมีอย่างอื่น ศัตรูที่ทรงพลังที่สุดนั้นเพียงแต่จากไปพร้อมกับร่างจักรพรรดิฟู่โฉวและไม่ได้ลงมือโจมตีมารสัมฤทธิ์ฟ้ากับพวกอีก

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ได้หมายความว่ามารสัมฤทธิ์ฟ้ากับพวกจะมีสภาพที่ดี

ศัตรูทรงพลังที่สุดจากไปแล้ว  แต่พระยาราชสีห์และราชาจินกวนที่เป็นบริวารยังคงเหลืออยู่ คำสั่งของบุรุษผู้นั้นก็คือ ขุดรากถอนโคน อย่าให้เหลือใคร

แค่พระยาราชสีห์มนุษย์หัวสิงห์ก็เพียงพอจะฆ่ามารสัมฤทธิ์ฟ้าและคนอื่นที่บาดเจ็บไปก่อนหน้านั้น อย่าว่าแต่ยังมีราชาจินกวนที่กำลังจับตามองก็พร้อมจะลงมือได้ทุกเมื่อ

 “เจ้าไม่มีทางเอาชนะได้  จงยอมแพ้ซะ เจ้ามีฝีมือที่ไม่เลว เมื่อมีเวลาเจ้าจะมีความสำเร็จที่ไม่ด้อยไปกว่าเรา”

พระยาราชสีห์หยุดโจมตีและยื่นข้อเสนอเป็นครั้งที่สาม  ในสายตาของเขา คุณสมบัติของมารสัมฤทธิ์ฟ้าและจักรพรรดิมังกรกับคนอื่นนับว่าไม่เลว

ไม่ต้องพูดถึงกระทิงเถื่อนสองพี่น้อง  แค่อสูรเทพที่ยังไม่ผ่านการทำสัญญา อาวุธเทพร่างอสูร นั่นคุ้มค่าต่อการขัดคำสั่งเดิมที่ให้กำจัดทั้งหมด  ที่สำคัญคือพวกมันมีพรสวรรค์ที่หาได้ยาก  บางครั้งศัตรูก็อาจเปลี่ยนไปได้และกลายเป็นสหาย หรือเป็นได้กระทั่งบริวารผู้ภักดี  ในฐานะเจ้านาย เขาต้องมีจิตใจที่กว้างขวางและอดทน

 “มีแต่ตายในการต่อสู้เท่านั้น ข้ามารสัมฤทธิ์ฟ้าไม่มีวันยอมแพ้!”  ทัศนคติของมารสัมฤทธิ์ฟ้า ง่ายและชัดเจน ยอมตายแต่ไม่ยอมแพ้

 “ก็ได้, อย่างนั้นข้าจะส่งเสริมเจ้าเอง!” ประกายตาของพระยาราชสีห์มีแววชื่นชม 

อย่างไรก็ตาม ความชื่นชมเป็นความรู้สึกส่วนตัวที่ไม่ขวางการกระทำของเขา

เขาชื่นชมความคิดยืนกรานของศัตรู

ชื่นชมความซื่อสัตย์ของศัตรู

แต่ในการเผชิญหน้ากับศัตรูด้วยความคิดที่แตกต่าง  เขาจะไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือไป  เพราะในความเชื่อของเขาคือ นอกจากฝ่ายตัวเอง นอกนั้นคือศัตรู  ตราบใดที่เป็นศัตรู ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดคือ ความตาย  ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตามถ้าไม่ใช่ฝ่ายตนเอง  อย่างนั้นก็ต้องตาย

พระยาราชสีห์แหงนหน้าคำรามขึ้นฟ้า  และพายุทั่วทะเลพลันสงบเงียบอย่างลึกลับ

พายุทะเลคลั่งเหมือนถูกหยุดเอาไว้

ทุกอย่างหยุดทั้งหมด

เมื่อพื้นผิวทะเลเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง  มารสัมฤทธิ์ฟ้าและพวกตกใจเมื่อพบว่าพื้นผิวของทะเลคลั่งขยายตัวกว้างอย่างน่าทึ่งราวกับปากสิงโต ตัวของมารสัมฤทธิ์ฟ้าและพวกพ้องเหมือนยืนอยู่บนปลายลิ้นของสิงโต

ในทันใดนั้นกระแสคลื่นรุนแรงซัดกลืนเข้ามาเหมือนปากสิงโต

จะต้านทานพลังโจมตีนี้ได้อย่างไร

พลังที่ยิ่งใหญ่ของพระยาราชสีห์ส่งผลต่อความผันผวนในทะเลคลั่งอย่างคาดไม่ถึงด้วยหรือ?

พระเจ้า

ก่อนที่พลังทำลายล้างจะกลืนกินร่างเขา มารสัมฤทธิ์ฟ้ารู้สึกว่าตนเองมีพลังน้อยนิดเป็นครั้งแรก

อันตรายไม่เพียงมีอยู่ที่ด้านนอกพายุทะเลคลั่งเท่านั้น แต่ภายในทางผ่านเข้ามิติก็มีเช่นกัน  แม้ว่าจะไม่มีการต่อสู้  แต่อันตรายทวีคูณเป็นพันเท่า

เย่ว์หยางเชื่อมาตลอดว่าสถานะของเขาถูกปกปิดไว้เป็นอย่างดี ไม่มีใครสามารถเห็นสถานะที่แท้จริงของเขาได้   แต่ดูเหมือนคนธรรมดาที่ไม่ธรรมดาทั้งสองคนนี้ มุ่งมั่นมาตรวจสอบเขา

พวกเขาไม่มองหมิงลี่ฮ่าวแม้แต่คนเดียว

คนที่แบกจักรพรรดิฟู่โฉวและบุรุษผมงูไม่สนใจปฏิกิริยาของทุกคน แต่เดินตรงไปที่เย่ว์หยาง

เขาค่อยๆ วางบุรุษผมงูลงเบาๆ  และจ้องมองตาเย่ว์หยางด้วยตาพิเศษ  เขาจ้องตาเย่ว์หยางเป็นเวลานาน และพยักหน้าเล็กน้อยกล่าวอย่างหนักแน่น  “เป็นอัจฉริยะที่หายาก อัจฉริยะที่ไม่ธรรมดาและไม่มีใครเทียบได้!”

 “ท่านคือจ้าวสุริยาหรือ?”  เย่ว์หยางรู้สึกเหมือนว่ากำลังจ้องมองสัตว์ร้าย เป็นช่วงเวลาวิกฤติที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน

 “ข้าเริ่มพูดก่อน ย่อมมิอาจเป็นราชาเฉินม่อ (เงียบ)ได้” แม้ว่าบุรุษคนนั้นจะพูดอย่างนั้น แต่เย่ว์หยางไม่ปักใจเชื่อเต็มร้อยว่าผู้นั้นคือจ้าวสุริยา  จักษุทิพย์ของเขามองไม่เห็น บุรุษที่อยู่ข้างหน้านี้และเฉินม่อ มีอะไรที่แตกต่างกัน จ้าวสุริยามีพลังเพียงพอกำจัดคนอื่น แล้วยังจะซ่อนจากสายตาของเขาได้หรือ?  ราชาเฉินม่อกับราชาสองหน้าอยู่ในระดับเดียวกัน เขายังจะทรงพลังเท่ากันจ้าวสุริยาเจ้านายของพวกเขาได้หรือ?  เป็นไปไม่ได้ ต้องมีบางอย่างผิดปกติ เขาต้องสงบสติอารมณ์มองหาข้อบกพร่องของศัตรู   มิฉะนั้นการต่อสู้ครั้งนี้ เขามีแต่จะพ่ายแพ้!

หมิงลี่ฮ่าวเห็นเย่ว์หยางถูกข่ม ในใจของเขารู้สึกมืดมนและหนาวยะเยือก

แต่สถานการณ์ไม่ยอมให้เขาถอยอีกต่อไป

เขาต้องสนับสนุนเจ้าผู้เยาว์นี้ให้เต็มที่

มิฉะนั้นไม่เพียงแต่เย่ว์หยางเท่านั้น  แม้แต่ตัวเขาเองก็อาจได้รับเกียรติถูกจ้าวสุริยาสังหารก็ได้!

เขายืนตัวตรงอย่างสง่างามคอยป้องกันอยู่หน้าเย่ว์หยาง  ราชาสองหน้าคิดว่าเขายืนอยู่ข้างตัวเย่ว์หยางคอยคุ้มกัน เขาลอยตัวเข้าหาหมิงลี่ฮ่าวราวกับสายฟ้าเคียวดำปีศาจเงื้อฟันใส่คอของหมิงลี่ฮ่าว  เขายิ้มเหี้ยมเกรียม  “คนตัวใหญ่! นี่เป็นการสนทนาของคนระดับสูง ไม่ใช่เรื่องของเจ้า  อยากจะเล่นสนุกก็มาตรงนี้ได้เลย ตราบเท่าที่เจ้าไม่รบกวนการสนทนาของผู้ใหญ่ ข้าน้อมสนองเสมอ!”

หมิงลี่ฮ่าวแผ่รัศมีเจิดจ้าราวกับสายฟ้า

สายฟ้าหลายพันสายเป็นประกายอยู่รอบตัวเขา ร่างขนาดใหญ่ของเขาเปล่งรัศมีราวกับร่างเทพแสงสว่างเจิดจ้ายิ่งกว่าดวงอาทิตย์

ราชาสองหน้าตะลึงไม่เคยคิดว่าจะมียอดฝีมือที่ไม่ธรรมดาซ่อนตัวอยู่ที่นี่  เขาควงเคียวปีศาจระดับเตรียมเทพโจมตีอย่างรวดเร็ว  อย่างไรก็ตามเคียวดำปีศาจไม่สามารถทลายปราการป้องกันของหมิงลี่ฮ่าวได้  แต่หมิงลี่ฮ่าวหมุนตัวกลับมากระแทกร่างราชาสองหน้ากระเด็นออกไปสิบกิโลเมตร เคียวดำปีศาจกระแทกพื้นหินด้านล่างจมลึกลงไปร้อยเมตร  พวกนักสู้ปราณฟ้าตกตะลึงตาค้างเมื่อได้ยินเสียงราชาสองหน้ากระเด็นผ่านพวกเขาไป

พลังคลื่นอัดกระแทกของหมิงลี่ฮ่าวมีความเร็วมากกว่าเสียง

กวาดไปทั่วโลกศิลาทันที

นักสู้ปราณฟ้าทุกคนอดนึกถึงภาพว่าโลกกำลังถูกทำลายไม่ได้  ถ้าไม่ใช่เพราะที่นี่อยู่ในมิติแดนดาว เกรงว่านักสู้ปราณฟ้าที่มีระดับต่ำกว่าชั้นราชาคงถูกแรงคลื่นอัดกระแทกร่างเป็นผุยผงไปแล้ว

ราชาชิงหลางและนักสู้ปราณฟ้าอื่นตกใจ  แม้แต่จักรพรรดิเฟิ่นนิ่วและจักรพรรดิเสิ่นกวงที่อยู่ในใจกลางโลกศิลาก็ยังยืนไม่ติด

คลื่นแผ่นดินไหวขยายออกไปหลายร้อยเมตร

ไม่ใช่เป็นการโจมตีโดยตรง

และด้วยพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างนี้ เหมือนกับว่าราชาสองหน้าถูกต่อยที่ท้องและอก  ไม่...หมิงลี่ฮ่าวผู้นั้นแค่ผลักมือออกมา  คลื่นอัดกระแทกแทบจะทำลายโลกศิลาทั้งหมด และทุกอย่างหยุดนิ่งในทันที เหมือนกับผิวแม่น้ำ ผิวทะเลกลับคืนสู่ความสงบ

รัศมีที่แผ่ออกจากร่างของหมิงลี่ฮ่าวเหมือนกับดวงอาทิตย์ ทำให้ยากจะมองบุรุษผู้เป็นเหมือนเทพเจ้าโดยตรงได้ หมิงลี่ฮ่าวก้าวเท้ายาวท่ามกลางสายตาที่แตกตื่นตกใจของคนที่เห็น ร่างที่สูงสิบเมตรมีรัศมีสว่างเจิดจ้าสาดแสงไปทั่วโลกเดินเข้ามาบดบังร่างเล็กของเย่ว์หยาง  หมิงลี่ฮ่าวยกมือและชี้ไปทางจ้าวสุริยาและตวาดลั่น  “เลี่ยฉางคง เจ้ามาหาข้าเล่าฮ่าวไม่ใช่หรือ?  แผนของเจ้าร้ายกาจจริงๆ ความจริงถ้าเจ้าต้องการกวาดล้างตระกูลหมิงของข้า  ก็บอกมาตรงๆ ทำไมต้องแอบซ่อนด้วย”

จ้าวสุริยาที่ดูเหมือนคนทั่วไปยืนอยู่ต่อหน้าหมิงลี่ฮ่าว และภายใต้แรงกดดันของฝ่ายตรงข้าม เขาก็ยังไม่เคลื่อนไหวอะไร

เขายิ้มราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น  “ทางตำหนักกลางมักส่งเสริมสามจอมภพเสมอมา  ตระกูลหมิงเป็นพันธมิตรที่ซื่อสัตย์มาโดยตลอด แล้วเราจะดำเนินแผนกับตระกูลหมิงได้อย่างไร?  ท่านหมิงลี่ฮ่าวเข้าใจผิดแล้ว  ความจริงเลี่ยฉางคงมาที่นี่ในวันนี้ก็ต้องการพบกับสหายเก่าเหมือนกัน อย่างไรก็ตามหมิงเยี่ยกวงหนึ่งสามจอมภพแดนสวรรค์หลุดพ้นออกมาจากผนึกกลับสู่แดนสวรรค์ได้แล้ว  ทางตำหนักกลางนอกจากร่วมยินดีแล้วจะทำอะไรได้  อย่างไรก็ตามที่สำคัญยิ่งกว่าการร่วมยินดีต่ออิสรภาพของสหายเก่า ข้ายินดีต้อนรับการมาเยือนแดนสวรรค์ของจักรพรรดิอวี้รุ่นใหม่จากหอทงเทียน    ขอต้อนรับจักรพรรดิอวี้รุ่นใหม่เย่ว์หยาง หรือเย่ว์ไตตัน  แม้ว่าเลี่ยฉางคงจะไม่ใช่เจ้าบ้านในภูมิภาคสวนสวรรค์   แต่ก็ขอต้อนรับด้วยความจริงใจ!”

จ้าวสุริยาพูดประโยคสุดท้ายตรงกับที่หมิงลี่ฮ่าวกลัว

เขาอดรู้สึกตกใจไม่ได้

เขารู้ว่าจ้าวสุริยาไม่ได้มาหาตัวเขา เป้าหมายหลักก็คือเจ้าเด็กเย่ว์หยาง

เหตุผลที่เขารีบออกตัวขัดขวางเย่ว์หยางก็เพื่อพยายามค้นดูว่าจ้าวสุริยามีข้อมูลมากน้อยเพียงไหน เพื่อหลีกเลี่ยงความพ่ายแพ้ของตนเอง

สิ่งที่ทำให้หมิงลี่ฮ่าวคิดไม่ถึงก็คือจ้าวสุริยาไม่เพียงแต่เห็นแผนการที่เขากับเย่ว์หยางวางไว้  แต่ยังเข้าใจถึงสถานะของเย่ว์หยางเต็มที่  เย่ว์หยางมาจากหอทงเทียนเติบโตเป็นจักรพรรดิอวี้รุ่นใหม่ เรื่องลับของเย่ว์หยางเขายังรู้จัก  แล้วเรื่องอื่นมีหรือที่เขาจะไม่รู้

หัวใจของหมิงลี่ฮ่าวตกวูบ... ขณะนั้นเองเขานึกถึงสิ่งที่หมิงเยี่ยกวงน้องสาวของเขาเคยพูดครั้งหนึ่ง  ในตำหนักกลางศักดิ์สิทธิ์ รองจากเจ้าตำหนักสูงสุด เจ้าตำหนักใหญ่ตงฟางฉลาดที่สุด เจ้าตำหนักศักดิ์สิทธิ์จีอู๋ลี่ทรงพลังมากที่สุด และจ้าวสุริยาเลี่ยฉางคงเป็นคู่ต่อกรที่ยากจะรับมือที่สุดของทั้งสอง!

 “ความจริงแล้ว เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา เลี่ยฉางคงได้ยินชื่อของเย่ว์หยางแล้ว ไม่ได้มีสองชื่อเหมือนตอนนี้ การต่อสู้ครั้งแรกของคุณชายไตตันเป็นที่รู้จักกันดีว่าเกิดในวังของจักรพรรดิอวี้  ในเวลานั้นด้วยพลังของเขาเอง เขาสามารถทำลายผนึกของวิหารเทพจักรพรรดิอวี้ได้ ทั้งยังได้รับสืบทอดเจตจำนงและสมบัติวิเศษของจักรพรรดิอวี้ได้ทั้งหมด  มีความแข็งแกร่งมากกว่าสองจอมภพแดนสวรรค์อย่างจิ่วเซียวและซิวคงจนสองคนนี้ยังต้องเผ่นหนีเช่นกัน  ในเวลานั้นข้าเลี่ยฉางคงได้ยินข่าวก็แปลกใจเหมือนกัน  คิดว่ามีผู้เยาว์รุ่นหลังที่มีพลังเอาชนะผู้ยิ่งใหญ่แห่งแดนสวรรค์ได้ นั่นเป็นพลังที่น่าตื่นตระหนกสร้างความตกใจให้กับแดนสวรรค์  เพื่อจะรวบรวมข้อมูลของคุณชายไตตัน  ข้าเลี่ยฉางคงพยายามอย่างดีที่สุด ได้ส่งเจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรองออกมาหาข่าวนับครั้งไม่ถ้วน แต่ผลตอบรับที่ได้กลับมามีน้อยมาก  คุณชายไตตันไม่ว่าจะเป็นปณิธาน สมบัติวิเศษและทักษะแฝงเร้น ดูเหมือนยังมีพลังเหนือกว่านางพญาผู้พิชิตและจักรพรรดิอวี้  เป็นเรื่องที่ยากอธิบาย ที่เหล่าเทพได้ปิดเส้นทางไปมาระหว่างหอทงเทียนกับแดนสวรรค์ไปแล้ว แต่เจ้าก็ยังปรากฏตัวในแดนสวรรค์ใต้ แดนสวรรค์ตะวันตกเป็นครั้งคราว  ทุกครั้งที่เจ้าปรากฏตัวพลังฝีมือของเจ้าจะก้าวหน้าแบบก้าวกระโดด นั่นทำให้ข้าเลี่ยฉางคงรู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก  แม้แต่จักรพรรดินีฟ้าแห่งเผ่าเก้าแสง กรีฑากองทัพของเผ่าพันธุ์นางบุกเข้าหอทงเทียนก็ยังถูกคุณชายไตตันกวาดเรียบไม่มีเหลือ  ปาฏิหาริย์ที่เหลือเชื่อนั้นบีบบังคับทำให้ข้าเลี่ยฉางคงต้องปรับเปลี่ยนแผนการครั้งแล้วครั้งเล่า  จนกระทั่งฉางฟงลูกหลานจากสี่ตระกูลใหญ่ปรากฏตัว  คุณชายฉางฟงกับคุณชายไตตันตกลงนัดพบกันที่เมืองไป๋เหอ ภูมิภาคสวนสวรรค์  คุณชายฉางฟงที่ลำบากมาตลอดในอดีตที่ผ่านมา และบังเอิญที่คุณชายไตตันได้รับจดหมาย อุตส่าห์ยอมสละไม่เข้าดินแดนมิติฝึกฝีมือ ไม่กลัวต่อการเดินทางไกล  วันนี้นับว่าได้เห็นจักรพรรดิอวี้รุ่นใหม่  คุณชายไตตัน มีฝีมือแน่นอน และเมื่อเวลาผ่านไปจะไม่มีใครในโลกสู้ได้ ต่อให้ชนชั้นสูงในสวรรค์บนก็ตาม  ในวันนั้นซิวคงและจิ่วเซียวไม่ได้กังวลอย่างไร้เหตุผล  ความเร็วในการพัฒนาก้าวหน้าในฝีมือของคุณชายไตตัน  ถ้าทอดเวลายาวนานเกินไป อย่าแต่ข้าและพวกเลย แม้แต่เจ้าตำหนักสูงสุดก็คงถูกท้าทายจนได้”

 “และสุดท้าย ขอถามคุณชายไตตัน ต่อมานางพญาผู้พิชิตจะปรากฏตัวออกมาหรือเปล่า?  ตามที่สันนิษฐานไว้ สหายเก่าได้ทำลายผนึก และฟื้นฟูอิสรภาพหรือยัง?”  จ้าวสุริยายังคงยิ้มใจดี เหมือนอาจารย์หมอคุยต้อนรับถามหาสหายเก่า

หลังจากจ้าวสุริยาพูดจบ หมิงลี่ฮ่าวสีหน้าเปลี่ยนไปถึงสามครั้ง

เจ้าผู้นี้พูดเปรียบเทียบได้น่ากลัวยิ่งกว่าน้องสาวของเขาเสียอีก!

เขาจะทำอย่างไรดี?

หมิงลี่ฮ่าวตระหนักว่าเขาไม่สามารถต่อกรกับเจ้าสุริยาผู้นี้ได้ ไม่ว่าทั้งในแง่ความคิดหรือพลังของเขา  สิ่งเดียวที่เขาทำได้ตอนนี้ก็คือมองดูเย่ว์หยาง  เขาหันกลับไปมองเย่ว์หยางอย่างคาดหวัง... เจ้าเด็กนี่ไม่ธรรมดา ดูว่าเขาจะจัดการรับมือเรื่องนี้อย่างไร?

……