ตอนที่ 1072 กำเนิดดาบเทพพยัคฆราช
สำนึกของจักรพรรดิอวี้ในดาบเทพจักรพรรดิอวี้นั้นหายไปนานแล้ว ตั้งยังอยู่ในวิหารเทพจักรพรรดิอวี้ แต่พลังปณิธานและพลังงานของเขายังคงอยู่ที่นั่นเสมอ
นอกจากนี้ยังมีความจริงที่ว่าดาบเทพจักรพรรดิอวี้ยอมรับเย่ว์หยางเป็นหลัก แต่สิทธิ์ในการใช้ตกอยู่ที่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนซึ่งเป็นทายาทรุ่นหลังของจักรพรรดิอวี้ ต่างจากเย่ว์หยางซึ่งผสานเข้ากับผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ได้อย่างสมบูรณ์ องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนมักให้ความเคารพนับถือความเป็นบรรพบุรุษของจักรพรรดิอวี้ ไม่ว่าโดยผิวเผินนางจะแสดงออกเช่นใด แต่ในใจนางไม่อาจตัดสินใจลบพลังของบรรพบุรุษออกไป.. นอกจากนี้ยังมีความยากลำบากอีกประการหนึ่งในการหลอมรวมกับดาบเทพก็คือเมื่อพลังงานของจักรพรรดิอวี้ที่เหลือถูกกำจัดออกไปหมด ดาบเทพจะตกเป็นของเย่ว์หยางอย่างสมบูรณ์ และองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนกลัวว่าจะไม่มีทางใช้ดาบได้อีก
“ระวัง!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนมองเห็นดาบเทพจักรพรรดิอวี้ที่ถูกกลืนลงไป ดูเหมือนว่าจะมีรูปลักษณ์ใหม่ และเหลือกลุ่มพลังของจักรพรรดิอยู่ส่วนเดียว มีความเป็นไปได้ที่จะสลายตัวได้ตลอดเวลา นางรีบเตือนเย่ว์หยางให้เก็บพลังของบรรพบุรุษกลุ่มนี้ไว้
“กระบี่ขาวซวงหัว!”
มือของเย่ว์หยางเคลื่อนไหวอย่างอิสระ กระบี่ขาวซวงหัวปรากฏทันทีและยิงแสงผ่านพลังงานผันผวน
อัญมณีสร้างโลกระดับเทพเปล่งแสงเจิดจ้างดงาม
ผสานใช้กับจักษุญาณทิพย์ สนามพลังสร้างโลกและพลังเทพปั่นป่วน พลังงานของจักรพรรดิอวี้ที่เหลือถ่ายเทลงในดาบเทพจักรพรรดิอวี้ พื้นผิวดาบเทพจักรพรรดิอวี้แตกสลายภายใต้ปณิธานสูงสุดของเย่ว์หยาง ภายใต้รัศมีของอัญมณีสร้างโลก ทำให้กลุ่มพลังชีวิตกลุ่มหนึ่งเกิดขึ้น
เย่ว์หยางไม่พลาดโอกาสหยดเลือดเทพลง จากนั้นคุณภาพที่พื้นผิวดาบที่แตกออกมาและพลังงานที่ผันผวนของดาบเทพจักรพรรดิอวี้มีศูนย์กลางอยู่ที่เลือดเทพ ถูกเปลี่ยนโฉมกลายเป็นรูปสัตว์คล้ายมังกรกินเนื้อ แต่บางครั้งก็คล้ายกับอสูรขับวารีขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน
นี่คือรูปแบบชีวิตใหม่อย่างบริบูรณ์
ไร้ชื่อ
ถ้าจำเป็นต้องอธิบาย มันก็คืออาวุธเทพร่างอสูรระดับศักดิ์สิทธิ์ชั้นสุดยอด
ส่วนดาบเทพจักรพรรดิอวี้ที่เป็นสุดยอดอาวุธที่ลอกคราบออกไปแล้วพลางส่งเสียงหึ่งๆ อยู่เป็นเวลานาน
มันกลายเป็นลำแสงหลากสีสันบินอยู่รอบจิตวิญญาณเย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน เมื่อเย่ว์หยางเห็นมัน เขาควบคุมมันได้ด้วยพลังกฎสวรรค์น้อยที่เขาเข้าใจและคว้ามือองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนให้จับไว้
การฝึกพลังคู่รักเริ่มแล้ว
เย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจูบกันในโลกวิญญาณ
ความจริงเขากับนางจับดาบเทพที่กำลังเปล่งรัศมีสดใสพร้อมกัน อุปสรรคทางกายทั้งหมดหายไป พวกเขากอดกันและกันโดยไม่มีช่องว่างแต่อย่างใด พลังงานสายหนึ่งไหลผ่านจากริมฝีปากอวบอิ่มของนางผ่านเข้าไปในปากของเขา ความประทับใจอยู่ในจิตวิญญาณที่ยากจะลืมเลือนเป็นภาพที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน สร้างเป็นรูปแบบคู่รักที่ดูดดื่มกันมากที่สุด... ในเวลานี้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนลืมบุคลิกแม่เสือสาวของตนเองไปหมดสิ้น เย่ว์หยางก็ลืมไปว่าเขาทำอะไรให้นางโกรธไว้
เหลือแต่ความรู้สึกจากก้นบึ้งหัวใจ
เขากอดนางไว้แน่น
นางกอดเขาตอบเช่นกัน
การสัมผัสกันทางกายภาพทำให้การเชื่อมต่อทางจิตวิญญาณเข้มแข็งขึ้น ส่วนลิ้นเป็นการสื่อสารที่หวานชื่นสำหรับคู่รัก
ความสุขที่ไม่รู้จบทำให้ทั้งคู่ดื่มด่ำอยู่ในความรักไม่ว่าจะจูบกันนานเพียงไหนทั้งคู่ก็ไม่รู้สึกเบื่อ ถ้าทำได้พวกเขาอยากจะจูบในลักษณะนี้ไปตลอดชีวิต
อย่างไรก็ตามภายใต้พลังปณิธานของเย่ว์หยางดาบเทพจักรพรรดิอวี้ก็ประสบความสำเร็จในการทำสัญญากับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน นี่ไม่ใช่การละทิ้งเย่ว์หยาง แต่เป็นการยอมรับเจ้านายใหม่ ในความรู้สึกปัจจุบันของดาบเทพจักรพรรดิอวี้ มันรู้สึกว่ามันมีเจ้านายสองคนคือเย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน นอกจากนี้ดาบนี้ไม่อาจเรียกว่าดาบเทพจักรพรรดิอวี้อีกต่อไป
มันถือกำเนิดใหม่หลังจากถูกมังกรทองกลืนลงไป หลังจากเย่ว์หยางชำระด้วยพลังเทพปั่นป่วนและปณิธานราชันย์ และหลอมรวมกับทักษะแฝงเร้นหกรับรู้ขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน พลังงานศักดิ์สิทธิ์และอสูรพิทักษ์ ดาบเทพนี้จึงมีชื่อว่าดาบเทพพยัคฆราช
ดาบเทพพยัคฆราชเปล่งรัศมีหลากสีสันราวกับฟ้าแลบแปลบปลาบ
คล้ายมังกร คล้ายพยัคฆ์
ในท่ามกลางความเงียบ เย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนในโลกวิญญาณสั่นสะท้านรุนแรง
อาวุธเทพร่างอสูรที่ถูกมังกรเหลืองกลืนพลันเปลี่ยนแปลงอย่างลึกลับกลายร่างเป็นฝึกดาบมีลวดลายที่งดงามคลุมดาบเทพพยัคฆราชไว้ได้ขนาดพอดี
ดาบเทพที่ไม่สามารถหลอมรวมได้สำเร็จ ถูกทำให้สำเร็จอย่างสมบูรณ์
กลายเป็นดาบเทพพยัคฆราชขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอย่างเป็นทางการ
แม้จะมีฝักดาบพิเศษเกิดขึ้นมาเกินกว่าแผนการเดิม.. บางทีอาจเป็นเพราะการผสานกันของดาบเทพ และอาจเป็นสัมผัสตื่นเต้นที่เกิดขึ้นระหว่างจูบกันของคู่รัก ทำให้ความมั่นใจองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคลอนแคลนจนยากจะควบคุมตัวเองได้ นางยังคงตอบสนองต่อการจูบอย่างเย่ว์หยางอย่างอ้อยอิ่งนุ่มนวล ค่อยเป็นค่อยไป ไม่รู้ว่าเมื่อใดมือหมาป่าซุกซนกุมอยู่ที่เนินอกนาง ถ้าเปลี่ยนเป็นเวลาปกตินางจะบิดร่างเล็กน้อยดูเหมือนอึดอัด แต่นางไม่ปฏิเสธเหมือนอย่างเคย
เย่ว์หยางดูเหมือนยังไม่พอใจเริ่มยึดครองพื้นที่สูงขึ้นเรื่อยๆ
ในไม่ช้าพื้นที่สูงก็ตกอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้าม
แต่เมื่อเขาซบศีรษะลิ้มรสผลไม้แห่งชัยชนะ นั่นเป็นเรื่องยากที่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจะทนได้ นางปล่อยให้เพลิงรักลุกโหมกดศีรษะเย่ว์หยางลงบนหน้าอกนางให้เขารับรู้ถึงความดื่มด่ำจนยากจะตัดใจจาก
มือซุกซนของเขาป่ายไปทุกที่
“อะแฮ่ม!”
เสียงกระแอมไอดังขึ้นปลุกคู่รักแสนหวานตื่นจากความดื่มด่ำ
เย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเพิ่งนึกได้ว่ายังมีเย่ว์หวี่อยู่ใกล้ๆ แม้ว่านางจะไม่ได้มองดูอยู่ใกล้ๆ แต่ว่าเชื่อมสายแพรใจอยู่จึงรู้สึกเข้าใจในสิ่งที่ทั้งสองกระทำกัน.. ตอนแรกเย่ว์หวี่ไม่ต้องการรบกวนอารมณ์ของเย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน แต่นางยังไม่หลุดจากการเชื่อมใจกับเย่ว์หยาง เพราะนางกลัวว่าการเดินออกมาของนางจะทำให้เกิดความเสียหายใหญ่หลวงต่อจิตใจของน้องชายและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน โดยเฉพาะอย่างยิ่งขณะที่ทั้งสองกำลังฝึกฝนพลังคู่รัก จะไวต่อผลกระทบทางจิตวิญญาณมากขึ้น อาจเกิดความเสียหายที่แก้ไขไม่ได้
เย่ว์หวี่ที่ยังถอนจิตออกมาไม่ได้ต้องฝืนอายข่มความรู้สึกรอให้เย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนฝึกพลังคู่รักเสร็จกระบวนการ
ถ้าไม่ใช่เพราะเย่ว์หยางตั้งใจจะสำรวจทั้งเนื้อทั้งตัวขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนซึ่งดูแล้วเป็นเรื่องน่าอาย ทำให้เย่ว์หวี่ไม่อาจทนได้อีกต่อไป
ไม่อย่างนั้นนางจะไม่รบกวนทั้งสองคน
จะรอคอยต่อไปจนกระทั่งจบ
“พี่หวี่!” เย่ว์หยางอายมาก และเขาโบกมือซุกซนพัลวัล อย่างนั้นนางก็รอดูไปชั่วขณะแล้ว เขาวางตัวไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไงดี
“เราถอนจิตกลับไปยังโลกเป็นจริงเถอะ” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก็อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
“แค่กๆ ก็ได้” เย่ว์หยางไม่มีเวลาดูว่าเขาสำเร็จกระบี่ที่ห้า กระบี่เหลืองหลงหยวนหรือไม่ โลกกระบี่วิญญาณหายไปอย่างรวดเร็ว องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและเย่ว์หวี่กลับคืนร่างอย่างราบรื่นและปลอดภัย ทันทีที่นางลืมตา นางพบว่าองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอยู่ในอ้อมแขนของนาง เสื้อผ้าทั้งหมดสลายหายไป ร่างของนางขาวเหมือนหยก.. พวกนางอายจนต้องเอามือปกปิดร่างเปลือย เย่ว์หยางรู้ว่าพวกนางอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดเพียงไหน
เย่ว์หยางไม่สามารถดูแลองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก่อน เขาเอาผ้าปูที่นอนห่มเย่ว์หวี่ที่อยู่ด้านหลังก่อน
แต่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรีบเอื้อมมือออกมาอย่างรวดเร็ว
ปิดตาของเขาไว้
แม้ว่านี่จะเป็นการอุดหูขโมยกระดิ่ง แต่ก็ไม่ต้องทำให้ทุกคนอับอาย
สองสาวรีบสวมเสื้อ ต่างจากองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่เอามือปิดตาเย่ว์หยาง หลังจากสวมชุดชั้นในแล้วเย่ว์หวี่เรียกชุดวิเศษดาบนางฟ้าที่ตอนนี้พัฒนาเป็นสมบัติชั้นกึ่งเทพ ชุด ‘นางฟ้าอรุณ’ เกราะรบที่สวยงามคลุมทั้งร่างกำจัดความอายไปได้บ้าง
องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรีบร้อนจนแทบลืมวิธีแต่งตัว
นางต้องรีบ
เย่ว์หวี่รีบเข้ามาช่วย และจากนั้นองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหันมองไปรอบๆ และใช้ผ้าปูที่นอนของเย่ว์หยางมาพันตัว.. ที่จริงก่อนหน้านี้มีการทดลองมากมายนับไม่ถ้วน นางคุ้นเคยกับการดูแลเขาแบบนี้มานานแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเขาวุ่นวายอยู่กับการกอดจูบเพียงแค่นั้น เย่ว์หวี่จะแกล้งทำเป็นไม่เห็น ท้ายที่สุดเขากับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก็เป็นคนรักกัน ต่อไปก็ต้องเป็นสามีภรรยากัน นั่นเป็นเรื่องธรรมดามาก
สิ่งที่นางต้องไม่หยุดก็คือ ให้นางมีความรู้สึกต่อการกระทำเขาเหมือนเดิม “ยินดีด้วย ในที่สุดก็หลอมรวมกับดาบเทพได้สำเร็จ ดาบเทพพยัคฆราชที่แท้จริงถือกำเนิดขึ้นแล้ว!” เย่ว์หยางทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และแสดงความยินดีกับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่ยังคงหน้าแดงด้วยความอายและไม่เต็มใจนัก
“พี่หวี่! ขอบคุณมาก!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนทั้งอายและมีความสุข นางอดกอดจูบเย่ว์หวี่ไม่ได้
“ความจริงเขาเป็นเด็กโตเท่านั้น ต่อไปคงต้องปล่อยให้เจ้าดูแลหลังจากนั้น” เย่ว์หวี่แตะมือองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเบาๆ และนางลอบดีใจ หลังจากที่ทั้งคู่ได้มีส่วนฝึกฝนพลังคู่รักด้วยกันในวันนี้ ดูเหมือนว่าองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนแม่เสือสาวจะไม่โกรธน้องชายของนางอีก แม้ว่ามองอย่างผิวเผินทั้งคู่จะทะเลาะกันบ้าง แต่ในโลกคู่รักที่ดูดดื่มนางกลายเป็นแม่เสือขาวที่อ่อนโยน
“ข้าจะไม่สนใจเขาแน่นอน” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอดนึกถึงภาพที่น่าอายมิได้ นางคว้าแขนเย่ว์หยางได้ก็กัดเขาทันที ทำให้นางอายต่อหน้าพี่หวี่ น่าโมโหนัก!
“อ๊า.. ข้าผิดไปแล้ว ยินดีรับการตัดสินโทษ” ความเห็นที่ยอมรับผิดของเย่ว์หยางนับว่าทำได้ถูกต้อง
“พี่หวี่! อย่าไปสนใจเขาเลย ปล่อยให้เขาคิดต่อไปเถอะ” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกว่าถ้านางอยู่ให้เจ้าเด็กนี่กล่อมต่อบางทีนางอาจใจอ่อน นางรีบฉุดดึงเย่ว์หวี่ออกไปอย่างรวดเร็ว ถ้านางรู้สึกแย่เมื่ออยู่ต่อหน้าเย่ว์หวี่ นางสูญเสียความเป็นตัวเองอีกครั้ง องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอดกลั้นไม่ยอมจูบปากเย่ว์หยาง นางเตะขาเย่ว์หยางด้วยเรี่ยวแรงที่ไม่พอฆ่ายุงจูงมือเย่ว์หวี่และวิ่งออกไปไกลจากนั้นหัวเราะอย่างมีความสุข
แม่เสือสาวไม่มีความสุขอย่างนี้มาเป็นเวลานานแล้ว
จนกระทั่งอาหารค่ำ
องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนถือชามใบเล็กด้วยสีหน้าอารมณ์ดี แม้ว่าจงใจแนบหน้ากับเย่ว์หยางแต่มิอาจปกปิดรอยยิ้มได้
สาวใช้ลูกครึ่งเอลฟ์ถือโอกาสที่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอารมณ์ดีส่งชุดที่ออกแบบหกชุดรวมทั้งชุดชั้นในแสนยั่วยวนสองชุด ที่ดูแล้วไม่ยั่วยวนอีกต่อไป “ท่านหญิงเชี่ยนเชี่ยน ลองดูว่าท่านชอบแบบไหน ข้าน้อยจะทำชุดตัวอย่างก่อน!”
องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนวางชามลง พอเห็นแบบแล้วนางถึงกับหลั่งเหงื่อพรั่งพรู “ไม่ว่าชุดชั้นในจะมีลักษณะอย่างไรเจ้าออกแบบชุดเกราะรบมากชิ้นได้อย่างไร? จำเป็นด้วยหรือที่ต้องมีรอยแยกวับๆ แวมๆ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการต่อสู้? นี่ไม่ใช่เกราะสำหรับสู้รบเลย นี่คือชุดทดลองให้เจ้าคนลามกมองดูจนเลือดกำเดาพุ่งตาย”
“ความจริง เจ้าก็สามารถใช้สู้ได้ เจ้าไม่คิดหรือว่ามันน่าสนุกตื่นเต้นดี?” พลังของจักรพรรดินีเทียนฟาคนธรรมดามิอาจเทียบได้
“มีอะไรดีๆ หรือ” เย่ว์หยางเข้ามาหาราวกับว่าเพิ่งค้นพบโลกใหม่
“ไม่ใช่กงการอะไรของเจ้า!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนทุบเย่ว์หยาง นางไม่อยากคิดเลยว่าถ้านางสวมชุดรบที่เย่ว์หยางออกแบบ คาดว่าเขาคงกระโดดเข้ามาตะกายนางพัวพันนางไม่เลิกราแน่ นางเตรียมจะฉีกแบบของเขาและคิดเอง นางคงไม่กล้าสวมที่บ้านในโลกคัมภีร์แน่ เขาเป็นบุรุษที่ดูเหมือนจะไม่จริงจังอะไร องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนวางแบบเสื้อผ้าลง นางเซียนหงส์ฟ้าและโล่วฮัวพยายามหลีกเลี่ยง องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนกล่าว “ข้าก็อยากลองของที่น่าเบื่อนี้ ถ้าเจ้าต้องการให้ข้าสวมใส่ ก็อย่าให้เด็กๆ รู้ โดยเฉพาะปิงเอ๋อกับเป่าเอ๋อ อย่าให้พวกนางรู้เด็ดขาด!”
7 ความคิดเห็น:
ขอบคุณหลายๆ รอของแถม อีกตอน
ใจจ้า
ขอบคุณมากไจ้า
ขอบคุณครับ สนุกมากตอนนี้ หุบยิ้มไม่ได้เลย
นี่แหละสมบัติ หุ่นทั้งแข็งทั้งหนักจะมาสู้ชนะชั้นในมองทะลุได้ยังไง
ดีนะว่ายังไม่ลืมว่ายังมีผู้เยาว์
สาวคอสเพลย์
แสดงความคิดเห็น