เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1076 เจ้าเป็นคนดี!

ตอนที่  1076  เจ้าเป็นคนดี!

ทหารรับจ้างที่ทำหน้าที่ต้อนรับหลังจากตั้งหลักได้เขารีบรายงานเบื้องบนด้วยความดีใจทันที

ไม่ต้องพูดถึงการค้าที่มีวงเงินสูงถึงห้าสิบผลึกสวรรค์นี้สำเร็จไปถึงครึ่งหนึ่งของจำนวนเป้าหมายสูงสุดที่ตั้งเอาไว้  ทหารรับจ้างหลายคนที่เข้าร่วมประชุมแลกเปลี่ยนในครั้งนี้  มีแต่ไข่อสูรปราณฟ้าสายนักสู้ที่ไม่ได้รับความสนใจ กลับขายออกเปลี่ยนเป็นผลกำไรได้ นับเป็นข่าวดี

อย่างไรก็ตามหัวหน้าทหารรับจ้างหลายคนสงสัยเกี่ยวกับข่าวดีเช่นนี้

ไม่น่าเป็นไปได้

ใครกันที่รับซื้อไข่อสูรปราณฟ้าสายนักสู้ด้วยราคาสูงขนาดนั้น?

นอกจากนี้ยังใช้เงินผลึกสวรรค์ซื้อ ไม่ใช่เงินผลึกแตก

เงินผลึกสวรรค์และเงินผลึกแตก ทั้งสองมีความแตกต่างกันก็คือในหุบเขามนุษย์ ชนชั้นสูงยอมรับแต่เพียงเงินผลึกสวรรค์  และตามกฎหมายยอมรับแต่เพียงเงินผลึกสวรรค์เป็นสกุลเงินทางการโดยไม่สนใจการมีอยู่ของเงินผลึกแตกซึ่งเป็นสกุลเงินทดแทนของสามัญชน  เนื่องจากเงินผลึกสวรรค์หายาก ใช่ว่าทุกคนจะมีสิทธิ์เป็นเจ้าของเงินผลึกสวรรค์ในหมู่สามัญชนและทหารรับจ้างหลายคนใช้ผลึกใสแทนเงินผลึกฟ้าเพื่ออำนวยความสะดวกให้ชีวิต... แม้ว่าชนชั้นสูงจะไม่เห็นด้วยก็ตาม แต่การปรากฏของสกุลเงินชั่วคราวนี้เรียกว่า เงินผลึกแตก ก็ช่วยอำนวยความสะดวกในการดำรงชีวิตของประชาชนทั่วไปได้มาก

ซื้อไข่และซื้อผักเป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาจะใช้เงินผลึกสวรรค์ที่มีมูลค่าสูงเป็นสกุลเงินหลักในชีวิตประจำวัน

ดังนั้นพวกเขาจึงใช้เงินผลึกแตกเป็นสกุลเงินทดแทน

ใช้ง่าย แลกเปลี่ยนไม่ยากลำบาก

ในหุบเขามนุษย์อัตราแลกเปลี่ยนระหว่างเงินผลึกแตกกับเงินผลึกสวรรค์แม้จะไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการ  แต่ค่อนข้างมีความเสถียรในการใช้จ่ายประจำวันของสามัญชนและไม่ค่อยมีความผันผวนมากนัก โดยทั่วไปเงินผลึกสวรรค์หนึ่งเหรียญแลกเป็นเงินผลึกแตกได้ถึง 1,000 – 1,200 และในบางพื้นที่อาจแลกได้ถึง 1,500  แน่นอนว่านี่เป็นการแลกเปลี่ยนทางเดียวที่เอาคืนไม่ได้  นั่นคือถ้ามีกลุ่มคนชั้นสูงต้องการ  พวกเขาสามารถใช้เงินผลึกสวรรค์เพื่อแลกเปลี่ยนเงินผลึกแตกจากภาคเอกชน  แต่เป็นไปไม่ได้ที่กลุ่มทหารรับจ้างจะใช้เงินผลึกแตกไปแลกเปลี่ยนเป็นเงินผลึกสวรรค์จากกลุ่มชนชั้นสูง

โดยทั่วไปการแลกเปลี่ยนระหว่างเงินผลึกสวรรค์กับเงินผลึกแตกมักจะอยู่ในภาคเอกชน  และจุดแลกเปลี่ยนหลักก็คือหอการค้าขนาดใหญ่ที่มีชื่อเสียง

 “ข้าคิดว่าเรื่องนี้น่าสงสัยมาก”  มีหัวหน้าทหารรับจ้างคนหนึ่งหน้านิ่วคิ้วขมวด

 “ถูกต้อง”  หัวหน้าทหารรับจ้างอีกคนหนึ่งกล่าว “ลองใคร่ครวญอย่างใจเย็น ที่อาจเป็นเรื่องหลอกลวง  มีขุนนางผู้ใจดีอย่างนี้ แล้วทำไมถึงไม่มีผู้รับใช้อยู่ข้างตัวเขา?  หากหนุ่มผู้สูงศักดิ์ต้องการไข่อสูรปราณฟ้าไปเพื่อวัตถุประสงค์บางอย่าง และสิ่งเหล่านี้มีประโยชน์ ทำไมเขาต้องมาด้วยตนเอง ด้วยความถือตัวและสถานะของเจ้านายชั้นสูง  เขาไม่ต้องชำเลืองมองดูไข่อสูรปราณฟ้าประเภทนักสู้ด้วยซ้ำ ต่อให้อยู่ห่างออกไปหมื่นก้าว และเขาต้องการจริง ก็แค่ส่งคน แล้วหาซื้อในปริมาณมาก  ทำไมเขาต้องมาเองถึงห้องโถงจัดแสดงสินค้าเล็กๆ ของเรา?”

 “มันสมเหตุสมผล คุณชายผู้สูงศักดิ์แม้ว่าเขาต้องการพวกมัน  แม้ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย แต่ก็มีคนมากมายที่แย่งกันเพื่อเอาใจเขา”  หัวหน้าทหารรับจ้างคนที่สามฟังแล้วพยักหน้า

 “สั่งซื้อไข่อสูรปราณฟ้าด้วยเงินห้าสิบผลึกสวรรค์ เป็นเงินมากไป

 “ถ้านี่เป็นการหลอกลวง  เราต้องไม่ถูกหลอก มิฉะนั้น เราจะสูญเสียเงินทั้งหมด”

 “คู่แข่งเราหลอกหรือเปล่า?  พวกเขาใช้แผนโกงนี้เพื่อให้เราหลงกลและซื้อไข่อสูรปราณฟ้าประเภทต่อสู้ที่ไร้ค่าจำนวนมากทำให้เราสูญเสียเงินสะสมและสิ้นเนื้อประดาตัวในปีนี้...”

 “แต่ถ้านี่เป็นการสั่งซื้อตามความต้องการของคุณชายสูงศักดิ์นั่นจริงๆ  เราอาจถูกโกรธเพราะความสงสัยที่หยาบคายของเรา เมื่อถึงเวลานั้นเราอาจต้องพลาดโอกาสทางการค้าที่อาจมีครั้งเดียวในชีวิต”  ทหารรับจ้างที่ทำหน้าที่เป็นพนักงานต้อนรับรู้สึกว่าเย่ว์หยางไม่เหมือนคนโกหกแต่อย่างใด บุคคลที่มีตำแหน่งชั้นสูงนั้นไม่อาจโกหกหลอกลวงได้  แม้ว่าเขาจะไม่เห็นแก่สถานะตระกูลสูงส่ง  แต่ตราขุนนางนั้นไม่ใช่ของหลอกลวงแน่นอน

คุณชายผู้นั้นเป็นคนตระกูลสูงส่งแน่นอน

สิ่งเดียวที่อยู่ในใจของทหารรับจ้างที่เป็นพนักงานต้อนรับ  คุณชายขุนนางผู้สูงส่งนี้ต้องการไข่อสูรปราณฟ้าจริงๆ หรือว่าเขาจะทำเพียงแค่หยอกล้อเขากับสหายทหารรับจ้าง

ถ้าเป็นอย่างหลัง อย่างนั้นก็จะเป็นเหตุให้กลุ่มทหารรับจ้างทั้งหลายล้มละลาย

ลองคิดดู คุณชายตระกูลสูงส่งดูเหมือนเป็นมิตรง่ายเกินไป ไม่มีความเย่อหยิ่ง ทั้งสัญญาว่าจะตบรางวัลให้ถึงห้าผลึกสวรรค์  นั่นเป็นมูลค่าสูงเกินไป

เขาต้องการหยอกล้อตัวเขาหรือเปล่า?  เป็นเพราะความโลภของเขาชั่วขณะอาจเป็นเหตุให้ทุกคนต้องหมดตัวหรือเปล่า?  ทหารรับจ้างผู้ทำหน้าที่ต้อนรับเหมือนมีประกายความคิดผุดขึ้น หลังจากคิดดูแล้ว เขาถึงกับหลั่งเหงื่อเยียบเย็น

โอกาสที่วางอยู่ข้างหน้า เป็นของจริงหรือว่ากับดักที่น่ากลัว?

เรื่องนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้จริง เพราะมีจุดที่น่าสงสัยมากเกินไป!

แต่ถ้าคำสั่งซื้อนี้จริง... ทุกคนลังเล ห้าสิบผลึกสวรรค์  การสั่งซื้อที่หนักแน่นอย่างนั้นสั่งซื้อไข่อสูรปราณฟ้าที่ไร้ค่าเหมือนขยะ  ถ้าทำข้อตกลงซื้อขายนี้จริงๆ เขาเชื่อว่าทุกคนที่ตื่นขึ้นมาคงหัวเราะขำเป็นแน่  มีข้อสงสัยมากเกินไป และความจริงที่โหดร้ายคือ เป็นไปไม่ได้ที่จะบรรลุผลสำเร็จ ทุกคนกลัวที่จะรับคำสั่งซื้อ

 “พี่เถี่ย! ท่านคิดว่ายังไง?”  ทุกคนหันไปมองบุรุษร่างใหญ่เคราดกหยิกสีทองนั่งเงียบขรึม

 “.........”  คนตัวใหญ่เคราดกยังคงนั่งคิดอยู่นาน

ในที่สุดเขาตัดสินใจลงมือ

เขาพรวดพราดลุกขึ้นยืน ไหล่ของเขากว้างราวกับกำแพงเมือง ร่างของเขาสูงใหญ่บึกบึนราวกับภูผา

ก่อนอื่นเขามองทุกคนที่อยู่รอบตัวดวงตาเปล่งประกายน่ากลัว “ก่อนที่เราจะประชุมแสดงความเห็น ข้าได้ถามเหวินซินและรับทราบรายละเอียดอย่างระมัดระวังทั้งหมด  ในเวลาเดียวกันข้าเชื่อว่าเหวินซินในฐานะนักพูดที่เก่งและรู้จักกันดีที่สุดในหมู่พวกเรา เป็นทั้งสหายและน้องชายที่ซื่อสัตย์ที่สุดของทุกคนเสมอมา คำสั่งซื้อต้องมีความถูกต้องแท้จริงก่อน แล้วเหวินซินก็รีบรายงานขึ้นมา เชื่อข้า เขาจะไม่ทรยศต่อมโนธรรมของตนเอง  และเขาจะไม่หลอกลวงทำร้ายทุกคน  แม้ว่าคำสั่งของวันนี้จะดูไม่น่าเชื่อถือ แต่ทุกคนก็รู้ว่านี่คือหุบเขามนุษย์ เรื่องที่น่าเหลือเชื่ออาจเกิดขึ้นได้ ที่นี่ข้าจะไม่บังคับทุกคนให้รับคำสั่งซื้อ เพราะพวกเจ้ามีความรอบคอบ แต่ในฐานะทหารรับจ้างเก่าที่รอโอกาส ข้าสิงโตเหล็กไม่ยินดีจะพลาดโอกาสใดๆ  แม้กลัวว่าจะเป็นกับดัก แต่ข้าอยากจะเสี่ยงลองดู  ข้าจะรับคำสั่งซื้อมูลค่าห้าสิบผลึกสวรรค์ไว้เอง”

เมื่อได้ยินคำพูดของบุรุษร่างใหญ่เคราดก ทหารรับจ้างหลายคนลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว

พวกเขาพูดทีละคน

 “เราไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เราก็ต้องการรับคำสั่งซื้อเช่นกัน เพียงแต่เรากังวลเพราะแปลกประหลาดเกินไป”

 “ใช่แล้ว เราสาบานร่วมกันมานานแล้ว มีทุกข์ร่วมต้านมีสุขร่วมเสพ และนี่เป็นเรื่องที่ยากลำบากเหมือนกัน เพียงแต่คราวนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะขอให้พี่เถี่ยรับคำสั่งซื้อไว้ตามลำพัง”

 “แค่พูดอะไรสักคำ  เราต้องการฟังความเห็นของพี่เถี่ย แม้ว่าท่านรู้ว่านี่คือหลุมพรางใหญ่ แต่ในเมื่อพี่เถี่ยเต็มใจกระโดดลงไป เราพี่น้องไม่มีอะไรจะพูด เราพร้อมจะโดดตามลงไปทันที”

 “แม้ว่าเราจะไม่ร่ำรวย แต่เรามีกันอย่างแน่นหนาทุกวัน แต่ไม่มีปัญหาที่จะรับเงินผลึกสวรรค์สองสามเหรียญ ท้ายที่สุดนั่นจะได้ไม่ต้องให้หัวหน้าเถี่ยเสียท่าอยู่คนเดียว ไม่จำเป็นต้องพูดมาก พวกเราหลายคนเป็นหนี้บุญคุณท่าน และวันนี้พี่เถี่ยตัดสินใจรับคำสั่งซื้อ อย่างนั้นเราพี่น้อง จะขอรับห้าสิบผลึกสวรรค์ เราจะร่วมเสี่ยงกับท่านด้วย!”

 “สิบผลึกสวรรค์ ข้ามีไม่ค่อยมาก ขอรับจัดหาห้าผลึกสวรรค์”

 “อย่างนั้นข้าขอร่วมเสี่ยงด้วย ใช้เงินลงทุนแปดผลึกสวรรค์...”

 “ข้าหวังว่าเทพเจ้าคงจะอวยพรพวกเราให้คำสั่งซื้อนี้เป็นจริง มิฉะนั้นวันนี้คงเป็นวันที่พี่น้องเราเศร้าใจเป็นแน่”  เหวินซินทหารรับจ้างที่ทำการต้อนลอบปาดน้ำตา เขาหวังว่าคำสั่งซื้อจะเป็นจริง เขาไม่ต้องการทำร้ายทุกคน มิฉะนั้นเขาจะทนต่อการตำหนิของมโนธรรมในใจได้อย่างไร?

 “พวกเจ้าเก็บเงินผลึกสวรรค์กลับคืนไปก่อน  ข้าเป็นทหารรับจ้างมาหลายร้อยปีแล้ว ยังมีเงินออมอยู่บ้าง  ข้าจะเอาเงินห้าสิบผลึกสวรรค์เหล่านี้จ่ายทดรองไปก่อน  ถ้าคำสั่งซื้อไม่สำเร็จ  พวกเจ้าจะได้ไม่ต้องสูญเสียมากเกินไป  ถ้าทำสำเร็จ เราจะแบ่งตามผลงานของทุกคน!”  บุรุษร่างใหญ่เคราดกกล่าว ทุกคนไม่เห็นด้วย แต่ไม่มีใครปฏิเสธ แต่บุรุษร่างใหญ่นั้นโบกมือ “ไม่ต้องเถียงกันเลย  แม้ว่าพวกเจ้าจะตัดสินใจดี แต่ก็เริ่มต้นช้ากว่าข้ากลุ่มสิงโตเหล็ก และวันนี้พวกเจ้ายอมรับข้าเป็นพี่ ข้าก็ต้องทำตัวเป็นพี่  ข้าจะออกเงินห้าสิบผลึกสวรรค์ไปก่อน  พวกเจ้าไม่ต้องคัดค้าน”

 “นี่จะทำแบบนี้ได้ยังไง?”

 “ไม่ได้แน่!”

 “เงินผลึกสวรรค์ก็ต้องมี มิฉะนั้น มิฉะนั้นคำสั่งซื้อที่รับมาจริง เราจะไม่มีทางแบ่งสันปันส่วนกันได้”

หลังจากถกเถียงกันในที่สุดก็มีการกำหนดลงตัว  หัวหน้าทหารรับจ้างหลายคนรวบรวมเงินผลึกสวรรค์ได้ 30  และที่เหลือ 20 ผลึกสวรรค์ให้หัวหน้าเถี่ยรับคนเดียว ถ้าคำสั่งซื้อนี้จริง ก็จะแบ่งปันกำไรตามอัตราส่วนนี้

หลังจากตัดสินใจรับคำสั่งซื้อ สมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างหลายกลุ่มทั้งหมดต่างแยกย้ายไปเสาะหาไข่อสูรปราณฟ้าที่ยังเหลืออยู่และไม่ได้รับความสนใจ

ไม่เพียงแต่ในห้องประชุมสัมมนา และห้องแสดงสินค้าเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงพื้นที่ค้าขายของเมืองใบทอง สมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างหลายคนถึงแม้จะอยู่ไม่ไกลจากภูเขา และภูเขาใกล้เมืองต่างคนหาไข่อสูรตามคำสั่งซื้อเป็นจำนวนมาก  ในเวลานั้นพ่อค้ารู้สึกประหลาดใจพากันคิดว่าพวกทหารรับจ้างที่น่าสงสารพวกนี้เสียสติกันไปแล้ว  เมื่อกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มสุดท้ายบรรทุกวัตถุหนักขึ้นรถไปกลับหลายพันไมล์ภายในคืนเดียว พวกเขาถอนหายใจโล่งอก

คำสั่งซื้อ 50 ผลึกสวรรค์สำเร็จได้ในที่สุด

แต่นี่เป็นความจริงหรือไม่?

ถ้าในกรณีที่คำสั่งซื้อเป็นเรื่องที่เด็กหนุ่มชนชั้นสูงกุขึ้นเพื่อล้อเล่น ผลที่ตามมาคงมิอาจคาดคิด  ตอนนี้ไม่มีใครรับประกันอะไรได้ นอกจากรอคอยอย่างทุกข์ทรมานเจ็บปวดแล้วไม่มีอะไรอื่นที่จะคลายความตึงเครียดในจิตใจของทุกคน

เมื่อมองดูพระอาทิตย์ทอแสง ทุกคนไม่พูดแค่นั่งอยู่ห้องจัดแสดงสินค้าอยู่เงียบๆ  รอคอยการมาถึงของคุณชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์ที่สั่งซื้อ  แต่ไม่ได้จ่ายเงินมัดจำ  ในห้องจัดแสดงสินค้ามีไข่อสูรปราณฟ้าสายนักสู้มากมายและมีทหารรับจ้างหกกลุ่มที่จัดการสั่งซื้อนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว กำลังคนและทรัพยากรทั้งหมดถูกทุ่มใช้ไปทั้งหมด  พวกเขาไม่อาจพลาดได้แน่นอน มิฉะนั้นจะส่งผลกระทบต่อพวกเขาอย่างรุนแรง

ในอีกไม่กี่วินาที เวลาเช้าค่อยๆ ผ่านไป

คุณชายผู้สูงศักดิ์ยังไม่ปรากฏตัว

ทุกคนพยายามปลอบตนเองในใจอย่างเต็มที่  คุณชายผู้สูงศักดิ์ไม่ชอบตื่นเช้า เขาคงจะมาถึงตอนเที่ยง  อย่างไรก็ตาม เวลาเที่ยงผ่านไปแล้ว เขายังไม่ปรากฏตัว เมื่อเห็นดวงอาทิตย์คล้อยไปทางทิศตะวันตกทุกคนตื่นตระหนกกระวนกระวาย แต่ไม่มีใครกล้ายอมรับว่านี่คือกับดักหลุมพราง เป็นกลอุบายที่ทำให้ทุกคนต้องสิ้นเนื้อประดาตัว

เหวินซินทหารรับจ้างที่ทำหน้าที่ต้อนรับเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขเหมือนมดกัด

เมื่อเวลาผ่านไปความเจ็บปวดในหัวใจยิ่งมากขึ้น  แม้ว่าจะไม่มีใครตำหนิเขาที่ถูกหลอกได้ง่าย แต่หัวใจของเขาเหมือนถูกมีดกรีดเฉือน

ถ้าไม่ใช่เพราะบุรุษร่างใหญ่พี่เถี่ยยังคอยสนับสนุนเขาอย่างสงบ เหวินซินคงใช้มีดฆ่าตัวตายไปแล้ว... เขานั่งอยู่ที่บันไดประตูทอดสายตามองดูไกลออกไป ใจของเขาต้นแรงเป็นพันเป็นหมื่นครั้ง เขาหวังว่าคุณชายที่เขามองหาจะมาปรากฏต่อหน้าเขานับครั้งไม่ถ้วน  ถ้าเขาปรากฏตัวขึ้น เหวินซินไม่ลังเลที่จะคุกเข่าต่อหน้าเขาหมอบคำนับร้อยครั้ง มิฉะนั้นเขาคงไม่สามารถแสดงความขอบคุณได้

แต่คุณชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์จะมาจริงหรือ?

เมื่อดวงอาทิตย์ใกล้อัสดงค์ ความมืดเริ่มคลี่ขยาย

เหวินซินสิ้นหวังอย่างสิ้นเชิง

เขาไม่สามารถประคองตัวได้ในเวลานี้ ราวกับว่ากระดูกสันหลังของทุกคนถูกดึงออกมา  เขานอนอยู่บนพื้นน้ำหลั่งไหลไม่หยุด  เป็นเพราะเขาเองที่ทำร้ายที่น้องทั้งหมด เขาโลภหวังผลประโยชน์เป็นเงินห้าผลึกสวรรค์  เรื่องอย่างนี้แม้แต่คนตาบอดก็ยังมองออกว่าเป็นไปไม่ได้!

 “ตอนนี้จะเอายังไงดี?”  เมื่อเห็นดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า หัวหน้าทหารรับจ้างไม่อาจนั่งเฉยได้ต่อไป  และทุกคนยืนอยู่ที่ประตูในนาทีสุดท้าย  พวกเขายังต้องการให้ปาฏิหาริย์ปรากฏ  แม้ว่าพวกเขารู้ว่าคุณชายหนุ่มสูงศักดิ์ผู้ล้อเหวินซินเล่น จะไม่มาก็ตาม

 “เดี๋ยวก่อน” บุรุษร่างใหญ่เคราดกเค้นเสียงรอดไรฟัน

แม้ดูผิวเผินเขายังสงบ แต่สิงโตเหล็กยังคงหนักแน่น เขาลอบดัดนิ้วอย่างไม่เต็มใจ และพยายามอดทนต่อความเจ็บปวด

เขารู้ว่าเขาไม่อาจสับสนวุ่นวายได้ ไม่อาจล้มลงได้ มิฉะนั้นทหารรับจ้างหกกลุ่มจะพังทลายทันที...  แม้ว่าเขาจะหมดหวัง  แต่เขารู้สึกว่าเขาต้องฝืนตัวเองไว้ไม่อาจล้มลงได้....ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว

เหวินซินสิ้นหวังร้องไห้ด้วยความเศร้าโศก เขาคุกเข่าร่ำไห้คร่ำครวญโขกศีรษะต่อหัวหน้าทหารรับจ้างทั้งหกและสิงโตเหล็ก เขาโขกศีรษะจนหัวแตกเลือดอาบ นัยน์ตาเขาน่ากลัว เขาชักมีดสั้นออกมา “มันเป็นความผิดของข้า  ข้าเห็นแก่เงินรางวัลห้าผลึกสวรรค์ทำร้ายทุกคน เหวินซินไม่กล้าสู้หน้าพี่น้องอีกแล้ว ขอล่วงหน้าก่อนก้าวหนึ่ง”

บุรุษร่างใหญ่เคราดกนามสิงโตเหล็กตวาดลั่น

ทุกคนโกรธเหมือนสิงโตเหล็กที่รีบไปแย่งมีดสั้นไว้ได้ทัน

เลือดหยดลงพื้น เป็นเลือดจากร่างของเหวินซินที่กำลังสั่น บุรุษร่างใหญ่เคราดกตวาดด่าทอเหวินซิน  “เจ้าบัดซบ  นี่ยังไม่ถึงเวลาตายของเจ้า หากไม่ได้รับอนุญาตจากข้าที่เป็นหัวหน้า เจ้าไม่มีสิทธิ์ฆ่าตัวตาย!   ตั้งแต่วันที่พ่อแม่เจ้ามอบให้ข้าดูแลเจ้า  ชีวิตของเจ้าอยู่ในความควบคุมของข้า!”

 “ถ้าเราสูญเสียเงิน เราก็สูญเสียกันหมด  เราจะยอมรับชะตากรรม  เหวินซินนี่คือการตัดสินใจที่เราเสี่ยงร่วมกัน  ไม่ใช่กงการอะไรของเจ้า”

 “เงินห้าสิบผลึกสวรรค์ จะแค่ไหนกัน  เราสามารถหาคืนมาได้!”

 “เหวินซิน ถ้าเจ้าเชื่อฟังพี่เถี่ยก็อย่ารบกวนเขาอีกต่อไป คิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดีกว่า!”

 “เด็กน้อยเจ้าร่ำไห้จะเป็นจะตาย เห็นแล้วข้ารู้สึกขัดใจ ก็เพราะเงินห้าสิบผลึกสวรรค์ไม่ใช่หรือ?  ถ้าเจ้ารู้สึกผิด ต่อไปก็ต้องทำงานให้หนักขึ้นมากขึ้น ทำธุรกิจแลกเปลี่ยนหลายๆ อย่าง ได้เงินแล้วค่อยเอามาคืนเรา”

ในท่ามกลางเสียงดังวุ่นวายสับสน จู่ๆ ก็มีเสียงดังชัดท่ามกลางเหตุวุ่นวาย

 “เอะอะเสียงดังจริงๆ  พวกเจ้ากำลังจะปิดประตูร้านไม่ทำธุรกิจแล้วใช่ไหม?” เสียงดังมาจากข้างนอก

ทุกคนรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า

แต่ละคนตกตะลึงอยู่กับที่ไม่อาจพูดอะไรได้

สายตาของทุกคนมองไปที่จุดเดียวเป็นการยืนยันตอกย้ำว่าคนที่พูดเป็นบุรุษหนุ่มที่ไม่ธรรมดา  คุณชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์พวกเขาพบเห็นมามาก  แต่คุณชายผู้สูงศักดิ์และสง่างามอย่างนี้พวกทหารรับจ้างไม่เคยพบเห็นมาก่อน  ก่อนหน้านี้พวกเขาเคยเห็นคุณชายขุนนางผู้สูงศักดิ์ในเมืองใบทองและที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในสิบเมืองใหญ่  แต่เมื่อเทียบกับบุรุษหนุ่มที่อยู่ตรงข้างหน้าเขา  คนเหล่านั้นไม่มีคุณสมบัติพอจะหิ้วรองเท้าให้บุรุษหนุ่มผู้นี้ เมื่อพวกทหารรับจ้างเห็นคุณชายผู้สูงศักดิ์นี้  พวกเขาอดรู้สึกว่าตนเองด้อยมิได้

เหมือนกับว่าคุณชายท่านนี้มาเยือนที่นี่เพื่อเป็นเกียรติกับทุกๆ คน

 “เจ้ากำลังร้องไห้อยู่นี่ เพราะสงสัยว่าคำสั่งซื้อของข้าเป็นเรื่องหลอกลวงใช่ไหม?”  คุณชายผู้สูงศักดิ์บอกกล่าวจนทุกคนละอายก้มหน้า  ในใจทุกคนก็คิดอย่างนี้แน่นอน และแอบสบถด่าในใจมิทราบกี่ครั้งแล้ว

 “ถูกแล้ว, เพราะเมื่อวานนี้ข้าเลินเล่อไปหน่อยลืมวางมัดจำไว้ให้พวกเจ้าอย่างมากพอ ในขณะที่ข้าสั่งซื้อของทำให้พวกเจ้าต้องเดือดร้อน ข้าเจ้าปราสาทต้องขออภัยพวกเจ้า   ความจริงพวกเจ้าต้องรีบเตือนข้าก่อน เพราะข้าไม่เคยซื้ออะไรมาก่อน และข้าไม่รู้ว่าข้าต้องวางเงินมัดจำ”  คุณชายผู้สูงศักดิ์พูดจนทุกคนกลัว  ปรากฏว่าคุณชายท่านนี้เป็นเจ้าปราสาทมีอำนาจและเขตปกครองอยู่จริงๆ

นี่เหลือเชื่อจริงๆ

ประโยคสุดท้ายทำให้ทุกคนหลั่งเหงื่อเยียบเย็นและละอายใจ

คนที่เป็นเจ้าปกครองปราสาทไม่เคยซื้อของ แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าต้องมีการวางเงินมัดจำเมื่อมีการสั่งซื้อ

ปกติเจ้าครองปราสาทจะหยิ่งยโส และไม่ใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อยอย่างเงินห้าสิบผลึกสวรรค์  ใครจะรู้กันว่าทำเอากลุ่มทหารรับจ้างเกือบฆ่าตัวตาย?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้วรู้สึกละอายต่อความภาคภูมิใจตนเอง อายจนแทบอยากแทรกแผ่นดินหนี

เขาไม่เคยซื้ออะไรด้วยมือตัวเอง  เขาลืมวางมัดจำเมื่อทำการสั่งซื้อ แน่นอนว่าเย่ว์หยางวาดมาดเป็นเจ้านายระดับสูงไม่ใช่เรื่องง่าย  นอกจากนี้เย่ว์หยางไม่สามารถพูดได้ว่าต้องการใช้พวกเขาทำเรื่องต่างๆ  การสั่งซื้อเป็นเพียงเครื่องล่อใจ  จุดประสงค์คือลองใจพวกเขา  ตอนนี้การทดลองสิ้นสุดแล้ว  เขาวางใจที่จะจัดการเรื่องราวต่างๆ ในภายหลัง

เพื่อให้ทหารรับจ้างทำสิ่งต่างๆ ให้ตนเอง  การเสแสร้งยังเป็นสิ่งจำเป็นต้องทำ

เย่ว์หยางส่งการ์ดใบเล็กให้กับเหวินซินทหารรับจ้างที่ทำหน้าที่ต้อนรับและกำลังตัวสั่น.. นั่นเป็นการ์ดราคาร้อยผลึกสวรรค์ “ห้าสิบผลึกสวรรค์เป็นค่าสินค้าที่สั่งซื้อ พวกเจ้าสามารถขึ้นเงินจากหอการค้าใดก็ได้ เอ่ยชื่อท่านไตตันเจ้าปราสาทไดมอนด์สตาร์ พวกเจ้าจะได้รับเงินสด  อย่างไรก็ตามห้าผลึกฟ้าที่สัญญาว่าจะให้เป็นค่าป่วยการเจ้า เมื่อวานนี้ให้เบิกออกไปด้วย!  ทหารรับจ้างหนุ่ม อย่าร้องไห้เพราะเงินห้าผลึกสวรรค์เลย น้ำตาของเจ้าทำให้ข้าเจ้าปราสาทรู้สึกลำบากใจ   ข้าไม่อยากมีชื่อเสียงชั่วร้ายเพราะหลอกลวงทหารรับจ้างเด็กหรอกนะ...”

 “ตุ้บ” เหวินซินทหารรับจ้างหนุ่มคุกเข่าทันที  เขาพูดไม่ออก ปากของเขาสั่น แต่น้ำตาของเขาไหลพราก

 “พรึ่บ” ที่ด้านหลังเขาพวกทหารรับจ้างคุกเข่าลงทีละคน

รวมทั้งหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างทั้งหก พวกเขาตัวสั่น

บุรุษตัวใหญ่เคราดกเป็นทหารรับจ้างเพียงคนเดียวที่ไม่ได้ร้องไห้ เขาพยายามดัดนิ้วให้เจ็บเพื่อไม่ให้ตนเองร้องไห้ออกมา

นอกจากนี้เขายังคุกเข่าข้างหนึ่งและเป็นผู้นำในการทำพิธีกรรมเคร่งครัดเพื่อเป็นเกียรติแก่เย่ว์หยาง  เขาชูมือและกล่าว  “ท่านเจ้าปราสาทผู้ยิ่งใหญ่ โปรดให้เราได้ติดตามท่านด้วย  ท่านเจ้าปราสาท! เราไม่มีพลังเข้มแข็ง แต่เรามีความกล้าและความภักดีทั้งชีวิต ถ้าท่านยินดีรับเรา  เรายินดีทุ่มเททุกอย่างให้ท่านรวมทั้งชีวิตตนเอง!”

เย่ว์หยางมีความสุขมาก เขาคิดว่าอาจต้องใช้เวลาสักครู่ถึงพิชิตทิฏฐิคนพวกนี้ได้  แต่คาดไม่ถึงว่าจะได้พวกเขาเป็นพวกในทันที

แน่นอนว่าสัญญาไม่สามารถทำเร็วเกินไปนัก  “ทหารรับจ้างผู้กล้าหาญและภักดี  เจ้าบอกได้ไหม ทำไมถึงกระตือรือร้นจะติดตามข้าผู้เป็นเจ้าปราสาท?”

สิงโตเหล็กบุรุษร่างใหญ่มองดูเย่ว์หยาง สีหน้าของเขาจริงจัง เขาเน้นทีละคำ  “เพราะท่านเป็นคนดี!  เจ้าปราสาทที่ดีอย่างท่าน มีค่าพอให้เราทุ่มชีวิตดูแล”

ใช้การ์ดคนดีอีกแล้ว

โชคดีที่เจ้าผู้นี้มิใช่สตรี มิฉะนั้นเย่ว์หยางคงรู้สึกหดหู่

ลองคิดดู แม้ว่าเขาได้รับ ‘การ์ดคนดี’ โดยไม่มีเหตุผล แต่มีทหารรับจ้างกลุ่มใหญ่เป็นผู้ติดตาม นั่นก็คือไม่เลว โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มทหารรับจ้างมีความสามารถในการทำเรื่องหลายอย่าง  เย่ว์หยางไตร่ตรองอย่างรอบคอบ ขณะที่สิงโตเหล็กร่างใหญ่เคราดกจับตามอง  เขายิ้มสดใสยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ทันที  “ก็ดีเหมือนกัน  ข้ามีความรู้สึกว่ามีคนคอยช่วยใกล้ๆ ดูเหมือนจะไม่เลว!”

 “เฮ....”

ครั้งนี้เหมือนมีเสียงเฮฮาดีใจดังขึ้นในกลุ่มคนพวกนี้ หัวใจของทหารรับจ้างพองคับแทบระเบิดทันที

สายตาของเย่ว์หยางเป็นประกายขณะที่เขายิ้ม

จีอู๋ลี่, จอมปีศาจไคเทียน ข้าเริ่มลงมือแล้ว  แม้ว่าจะไม่เจิดจ้าสดใส แต่การกระทำไม่มีทางช้ากว่าเจ้าแน่!  ต่อไปมาดูกันว่าใครจะก้าวไปสู่จุดสุดยอดเร็วกว่ากัน

การแข่งขันในหุบเขามนุษย์ ไม่ต้องตื่นเต้นถึงจะดีกว่า

บางครั้งเส้นทางของพื้นที่ที่ไม่มีใครเคยผ่านอาจจะใกล้เป้าหมายมากกว่า ซึ่งเรียกวาถนนตะวันฉาย

และย้อนกลับไปเมื่อหมื่นปีก่อน

นางพญาเฟ่ยเหวินหลีพยายามใช้วิธีที่คุ้นเคยทำได้สำเร็จ และเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว พี่สาวของแม่สี่ ประสบความสำเร็จในระดับสูง เป็นเรื่องยากสำหรับคนในอนาคตที่จะประสบความสำเร็จได้  ด้วยประสบการณ์ที่ล้ำค่าของพวกนาง และสตรีที่อยู่เบื้องหลังเขา พลังเหล่านี้ช่วยให้เขาได้ลิ้มรสชาติชีวิตในหุบเขามนุษย์  เขาต้องชนะ

จีอู๋ลี่ จอมปีศาจไคเทียน ศึกครั้งนี้ข้าไม่จำเป็นต้องชนะพวกเจ้าทั้งหมด แต่แค่แซงพวกเจ้าไปได้ก็พอ

หุบเขามนุษย์นี้จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ข้าเหนือกว่าพวกเจ้ามากมาย....!