เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1097 ดีแต่ไม่มีอะไร

ตอนที่  1097  ดีแต่ไม่มีอะไร

สิบนาทีต่อมา

กลับกลายเป็นว่านักเรียนโรงเรียนผู้พเนจรแดนฟ้านำโดยจีอู๋ลี่บุกโจมตีโรงงานผลิตหุ่นรบอย่างดุเดือด ตอนนี้กลายเป็นโศกนาฏกรรมไปแล้ว

เหมือนกับไปแหย่รังผึ้ง ทันทีที่โรงงานผลิตหุ่นอสูรถูกบุกโจมตี  หุ่นอสูรนับไม่ถ้วนพากันฮือออกมาทันที ถ้าการโจมตีของหุ่นอสูรก่อนนั้นเหมือนกับน้ำหลาก อย่างนั้นหุ่นอสูรที่ฮือกันออกมาโจมตีครั้งนี้ก็เท่ากับดวงดาวในทางช้างเผือก นักเรียนโรงเรียนผู้พเนจรแดนฟ้าและจีอู๋ลี่ถูกท่วมอยู่ในกระแสทันที  สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือ 90% ของหุ่นอสูรที่สู้กันในรอบก่อนนั้นเป็นหุ่นระดับบรอนซ์  แต่พวกที่โผล่ออกมาจากโรงงานผลิตหุ่นครั้งนี้แทบจะไม่มีหุ่นอสูรระดับบรอนซ์เลย  20% เป็นหุ่นอสูรระดับทอง

พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่ามีหุ่นอสูรระดับทองเก็บไว้ในโรงงานมากมายขนาดไหน

หุ่นอสูรระดับเงินนับหมื่น หุ่นระดับทองนับพัน

รายล้อมเข้ามาทั้งสี่ด้าน

ก่อเกิดพลังทำลายล้าง

ไม่ต้องพูดถึงนักเรียนธรรมดาที่ไม่สามารถต้านทานได้  แม้แต่จงหัวที่ควบคุมหุ่นระบำดาบและจีอู๋ลี่ผู้ควบคุมหุ่นแค้นของเจ้าชายยังรู้สึกกดดันเหมือนภูเขาบดทับ

 “ล่าถอย”  หุ่นแค้นขององค์ชายถูกหุ่นอสูรระดับทองรายล้อมนับร้อย ไม่สามารถต่อสู้ได้อย่างสง่างามเหมือนเมื่อก่อน  หากที่นี่ไม่ใช่หุบเขามนุษย์ ไม่มีกฎสวรรค์คอยบังคับห้ามใช้พลัง และอนุญาตให้จีอู๋ลี่ใช้พลังโต้ตอบหุ่นอสูรระดับทองนับหมื่นได้  เขาสามารถกวาดล้างหุ่นเหล่านั้นได้ในไม่กี่วินาที  น่าเสียดายที่นี่คือหุบเขามนุษย์ จีอู๋ลี่ไม่มีโอกาสแสดงพลังระดับกึ่งเทพของตนได้

 “ทุกคน รีบตามข้าให้ทัน!”  จงหัวมีความสุขและกังวลไปพร้อมกัน  โชคดีที่จีอู๋ลี่ถูกตัดสินว่าฝืนกระทำในวันนี้ แต่ก็กังวลว่ามีหุ่นอสูรระดับทองรายล้อมอยู่มากมาย  แม้ว่าพวกเขาไม่ระวังให้ดีก็อาจตกอยู่ในวงล้อมได้

แต่อาจพูดได้ว่ายังไม่มีอันตรายที่คุกคามชีวิต  หุ่นระบำดาบและหุ่นอสูรไอพ่นทั้งสองเป็นหุ่นรบที่มีค่า

ทันทีที่สูญเสียไปหมด การสร้างใหม่ต้องใช้ทรัพยากรและเวลามาก

นี่ขัดกันกับแผนอย่างมาก

หุ่นไอพ่นทั้งสองยิงลำแสงพลังที่สะสมไว้อีกครั้ง

วงล้อมถูกแหวกให้นักเรียนได้หนีจากความตาย จินฉีและมิกหมาป่าแห่งหอสูงและนักเรียนอื่น จากความสิ้นหวังกลายเป็นมีความสุขแหกวงล้อมออกไปได้ก่อน ต่างจากสองคนคุณชายหยางฉวนควบคุมหุ่นพ่นไฟปกป้องสหายของเขาให้หลบหนี  แม้ว่าเขาจะตกอยู่ในอันตราย แต่เขาไม่เคยลืมทำหน้าที่รุ่นพี่คุ้มกันนักเรียนโดยรอบให้หนีไปได้อย่างน่าประทับใจ

เส้นทางแหวกวงล้อมถูกปิดอย่างรวดเร็ว นักเรียนที่หนีไปได้ครึ่งทางแทบไม่มีพลังโต้ตอบ ก็ถูกหุ่นระดับทองฆ่าตายในไม่กี่วินาที

ขณะนั้นเองดาบแสงสังหารทำลายฟ้าและดินฟันลงมาพร้อมกัน

เทียบกับปืนใหญ่ไอพ่นของหุ่นอสูรไอพ่นแล้ว พลังมากกว่าเป็นร้อยเท่า

หุ่นอสูรระดับทองที่รายล้อม

ถูกระเบิดในทันที

หักพัง

เศษซากหักพังกระจัดกระจาย... ดาบของจีอู๋ลี่นี้ก็คือ ‘แสงแค้น’ เขาเตรียมรอโอกาสมานาน แม้แต่หุ่นรบระดับทองก็ไม่สามารถต้านทานพลังโจมตีได้!

อัศวินทองทั้งสิบบริวารจีอู๋ลี่ฉวยโอกาสก้าวเข้ามาป้องกันศัตรูที่อยู่ในเส้นทางเดินสร้างแนวป้องกันเพื่อให้นักเรียนได้ถอยหนีไปยังสถาบันหุ่นรบ

ปัง บึ้ม บึ้ม

ในโรงงานผลิตหุ่น จู่ๆ มีเสียงดังกึกก้องกะทันหัน

หุ่นรบสี่ตัวที่มีระดับความสูงแตกต่างกัน ประมาณร้อยเมตร แต่ทั้งหมดเป็นหุ่นรบระดับแพลตตินัมปรากฏตัวขึ้น  พวกมันกระโดดลงบนพื้นทีละตัวด้วยพลังกดดันราวกับภูผาและเหยียบนักเรียนจมกับพื้นไปโดยตรง

หุ่นอัศวินทองไม่สามารถหลบหนีได้ ถูกหุ่นแพลตตินัมเหยียบใส่

บริวารของจีอู๋ลี่ที่อยู่ในห้องเครื่องบาดเจ็บหนักถึงกับกระอักโลหิต

ก่อนที่สหายของเขาจะทันได้ช่วย หุ่นรบระดับแพลตตินัมใช้มือยักษ์ฟาด ภาพมิติทั้งล่างและบนขนาดสิบเมตรดูบิดเบี้ยว วัตถุทุกอย่างบิดเบี้ยวเหมือนถูกกรงเล็บปีศาจที่มองไม่เห็นบิด ทุกอย่างถูกบดสลายเป็นผุยผงทั้งคนบังคับการและหุ่นรบสลายหายไปทันที หุ่นอัศวินทองสหายที่จะเข้ามาช่วยเห็นภาพที่น่ากลัวสยดสยอง พวกเขาเผ่นถอยหลังกลับทันทีโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

อ๊า.. อ๊า...

ทั้งสองเหมือนกับคนตาบอด

และถูกหุ่นแพลตตินัมอีกตัวหนึ่งเหยียบแบนกับพื้น

นี่ยังไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุด ภายใต้สายตาของทุกคน  หุ่นรบอัศวินทองทั้งสองถูกกรดอยอย่างกัดกร่อนด้วยความเร็วอย่างเห็นได้ชัด รวมทั้งผู้ควบคุมทั้งสองคน

จงหัวสีหน้าเปลี่ยนหุ่นรบแพลตตินัมทั้งสี่ทรงพลังมากไปเกินกว่าทุกคนจะต้านทานได้

ที่เหลืออีกสองตัวยังไม่ทราบว่ามีความสามารถใด

แต่อย่างน้อยที่แน่ๆ หุ่นรบแพลตตินัมสองตัวแสดงความสามารถไปแล้ว ตัวหนึ่งหนึ่งแสดงพลังสลายวัตถุ อีกตัวหนึ่งใช้พลังกรดกัดกร่อน  ความสามารถทั้งสองอย่างนี้ไม่ใช่สิ่งที่หุ่นรบธรรมดาจะเผชิญหน้าสู้ได้  ยังไม่ต้องพูดถึงว่าอีกฝ่ายหนึ่งมีความสูงขนาดร้อยเมตร มีระดับพลังชั้นแพลตตินัม เอาแค่กำลังการผลิตหุ่นรบได้อย่างไม่สิ้นสุดก็เพียงพอจะล้อมปราบศัตรูได้ทั้งหมด

 “หนีไป!”  จงหัวหลีกเลี่ยงการโจมตีหุ่นแพลตตินัมและพาหุ่นระบำดาบและฉุดหุ่นพ่นไฟของคุณชายหยางฉวนบังคับให้เด็กหนุ่มคนนี้หนีไป

เพื่อช่วยคุณชายหยางฉวน จงหัวต้องให้หุ่นไอพ่นยิงพลังโจมตี

หุ่นไอพ่นอีกตัวหนึ่งกำลังโซซัดโซเซตกอยู่ภายใต้การโจมตีของหุ่นอสูรระดับทองมากกว่าสิบตัวใกล้จะพังทลาย  ยังดีที่คุณชายหยางฉวนให้ความร่วมมือและทำความเข้าใจโดยปริยายยิงสายลวดเหล็กดึงมันกลับมา

อสูรไอพ่นที่ถูกช่วยกลับมาสูญเสียแขนขาไปสอง  ถ้าช้ากว่านี้อาจจะกลายเป็นเศษเหล็กไปแล้ว

ผู้ชมเพียงคนเดียวที่ยังสงบนิ่งอยู่ได้คือจีอู๋ลี่

เขาขับขี่หุ่นแค้นแห่งองค์ชายร่ายรำดาบเป็นพันสาย

ดาบวายุที่ยอดเยี่ยมเปรียบเสมือนพายุหมุนปรากฏใต้เท้าของนักเรียนและผู้ที่ตกอยู่ในความสิ้นหวังและหลับตารอความตายถูกยกตัวลอยออกจากสนามรบอย่างชำนาญและส่งตรงไปยังสถาบันหุ่นที่อยู่ไกลออกไป...  ด้วยฝีมือนี้ไม่ว่าจะเป็นนักเรียนที่ได้รับการช่วยเหลือหรือนักเรียนระดับหัวกะทิที่หนีไปก่อนนั้น ทุกคนชื่นชมจีอู๋ลี่!  รวมถึงคุณชายหยางฉวนที่ได้รับการช่วยเหลือจากจงหัวก็ยังอดส่งเสียงชื่นชมจีอู๋ลี่อย่างตื่นเต้นมิได้

จงหัวเมื่อเห็นภาพเหตุการณ์เช่นนี้เขารู้สึกขมขื่นใจ

ที่เขาทำไปไร้ผลจริงๆ

ถูกจีอู๋ลี่ชิงความเด่นไปได้อีกครั้ง

ในชีวิตนี้จะตามเขาได้ทันหรือไม่?  จีอู๋ลี่ผู้นี้ใกล้เคียงความเป็นเทพจริงๆ เขารู้สึกสิ้นหวังจริงๆ  อย่างไรก็ตามความผิดหวังของจงหัวหายไปอย่างรวดเร็ว เขามั่นใจ เพราะในหุบเขามนุษย์จงหัวรู้สึกว่าเขาโชคดีที่สุดในชีวิตก็คือการได้รู้จักบุรุษหนุ่มผู้นั้น

ถ้าบุรุษหนุ่มผู้นั้นมาจากเผ่าบูรพาอมตะและสู้กับจีอู๋ลี่คงเป็นไปไม่ได้ที่จะถอนตัวในอนาคต

คนที่อยู่เบื้องหลังจีอู๋ลี่คือใครบางคน

แต่เบื้องหลังของเจ้าเด็กนี่ มีทั้งเผ่าตระกูล

เด็กหนุ่มคนนั้นจะไม่ล้มเหลวแน่  ปัญหาก็คือเขาจะสู้กับจีอู๋ลี่อย่างไร!

จงหัวรู้ว่าการแข่งขันชั่วคราวนี้มีเพียงจีอู๋ลี่เท่านั้นทีทำได้ดี สถานการณ์ใหญ่เลวร้ายมาก จนเขาไม่สามารถนำได้อีกต่อไป  เขาเก็บหุ่นอสูรไอพ่นที่ระดับต่ำไว้ ใช้แต่เพียงหุ่นระบำดาบเก็บกวาดหุ่นอสูรระดับบรอนซ์ตามชั้นบันไดสถาบันหุ่นไม่หยุด

 “จีอู๋ลี่อวดฝีมือใหญ่ในวันนี้ เจ้าไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือ?”  หมิงจูโกรธและนั่งข้างเย่ว์หยางที่นั่งแทะข้าวโพดปิ้งบนหลังคาโรงงานผลิตหุ่นอสูร  ดูเย่ว์หยางท่าทางแปลกไปเล็กน้อย  เจ้าเด็กนี่ดูเหมือนว่ายังยืนเฉยได้อย่างไร  คุณชายหมิงจูเชื่อว่าหากดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตก เด็กคนนี้จะไม่ยอมให้จีอู๋ลี่ทำงานได้ราบรื่น

 “รอดูฉากดีๆ อีกต่อไป!”  เย่ว์หยางยังคงสงบมาก  ตราบเท่าที่คุณชายหมิงจูไม่โดนหยอกล้อเรื่อง ‘กล้ามหน้าอก’ จีอู๋ลี่จะเป็นยังไง?  หรือทำอะไร คนสุดท้ายที่ยังอยู่ตรงกลางก็คือเขาเอง

จีอู๋ลี่ถอนกำลังกลับไปที่สถาบันหุ่นได้สำเร็จ

เพราะเหตุผลบางประการ หุ่นอสูรระดับทองและแพลตตินัมไม่ยอมเข้าไปใกล้สถาบัน แม้แต่หุ่นอสูรระดับเงินก็มีการโจมตีเพียงประปรายเท่านั้น  หากจีอู๋ลี่ต้องเต็มใจล่าถอยแม้ว่าจะมีหุ่นอสูรแพลตตินัมสี่ตัวสูงร้อยเมตรเขาก็ไม่สามารถจัดการได้ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการส่งเสียงเชียร์ของทุกคน หรือเพราะความไม่ยินยอมพร้อมใจเขาหันกลับไปและเล็งดาบแสงไปที่โรงงานผลิตหุ่นอสูรและยิงพลังดาบออกไปอย่างรุนแรง

 “บึ้ม!”

หลังจากเสียงระเบิดดังจนพื้นสั่นสะเทือน

สิ่งที่มองเห็นคือโรงงานผลิตหุ่นแยกออกเป็นสองส่วน

แม้ว่าโรงผลิตหุ่นอสูรจะขุดลึกลงไปในพื้นใต้ดิน ส่วนที่โผล่พ้นดินขึ้นมาไม่ถึงหนึ่งในสิบ  แต่อาคารที่สูงโผล่พ้นพื้นก็มีความสูงหลายร้อยเมตร

ดาบเดียวก็ผ่าครึ่งได้.....พลังนี้สามารถพิชิตใจนักเรียนที่อยู่ไกลออกไปได้อย่างสิ้นเชิง  อย่างเช่นนักเรียนชั้นหัวกะทิมิกหมาป่าแห่งหอสูงและคุณชายหยางฉวนต่างเทิดทูนบูชาจีอู๋ลี่

 “หุ่น..แค้นแห่งองค์ชาย!”

 “หุ่นแค้นแห่งองค์ชาย!”

แม้จะมีนักเรียนบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก แต่นักเรียนยังคงตะโกนและโห่ร้องดังราวกับว่าพวกเขาต่อสู้ได้ชัยชนะอย่างสนุกสนาน

พวกเขาตะโกนร้องให้กับจีอู๋ลี่ที่สามารถผ่าโรงงานผลิตหุ่นเป็นสองเสี่ยง

ยกเว้นคนเดียวคือ เจ้าตำหนักแสงจงหัว

เขาได้แต่แค่นเสียงรังเกียจ

ตอนนี้จีอู๋ลี่ชนะใจผู้คนไปแล้ว  แต่ดาบนี้ก็กักเขาไว้ในสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวย  หุ่นรบแพลตตินัมล้อมเขาไว้ และวงล้อมชั้นนอกเป็นหุ่นรบระดับทองนับพันตัว  และด้านนอกสุดเป็นหุ่นอสูรชั้นเงินและชั้นบรอนซ์มีมากมายเหมือนน้ำในมหาสมุทร

เมื่ออยู่ลึกลงไปในกลุ่มคลื่นหุ่นอสูร ต่อให้จีอู๋ลี่ติดปีกก็ยากจะบินหนี

อย่าว่าแต่จงหัวก็ไม่ต้องการช่วย

ต่อให้เขาต้องการช่วย ก็ไม่อาจทำภารกิจบุกฝ่าทะเลหุ่นอสูรนี้ได้

หุ่นอัศวินทองสองตนพุ่งออกมาจากสถานบันหุ่นและหายเข้าไปในคลื่นทะเลหุ่นอสูรทันที  แต่ในขณะที่พวกเขาจะจมหายเข้าไป สหายห้าคนที่เหลืออยู่คุมอัศวินทองเหยียบพวกเขาเหมือนหินรองเท้าหวังจะไปช่วยจีอู๋ลี่ฝ่าออกจากวงล้อม

 “ไม่ อย่าเข้ามา!” จีอู๋ลี่ตะโกนบอกเป็นครั้งแรก

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเห็นแน่นอน  บริวารผู้ภักดีอุทิศตนอย่างซื่อสัตย์นั้นเขาเข้าใจ

แต่เขายังต้องใช้คนอีกในอนาคต และไม่ต้องการให้ผู้ติดตามของเขาถูกกินอยู่ในทะเลหุ่นอสูร  หลังจากนี้จะมีคนติดตามเขาอย่างซื่อสัตย์เพียงไม่กี่คน  ด้วยความสามารถของเขาแม้ว่าหุ่นแค้นขององค์ชายก็สามารถโจมตีช่วยให้เขาหลบหนีได้โดยไม่ถูกคุกคามชีวิต

ตอนนี้พวกอัศวินทองบริวารของเขากำลังทำอย่างดีที่สุด ไม่ต้องตั้งคำถามถึงเรื่องความภักดีและความทุ่มเท พวกเขามีประโยชน์จริงๆ ไม่ใช่หรือ?

หุ่นแพลตตินัมใช้แขนยักษ์จับหุ่นอัศวินทองแต่ละตัวชูขึ้น

ระเบิดอนุภาค, กัดกร่อน... ไม่มีใครต้านทานได้ อัศวินทองสองตนตายไปต่อหน้าต่อตาจีอู๋ลี่

อัศวินทองสองคนสุดท้ายที่หนีไปถึงหุ่นแค้นขององค์ชายยังไม่ทันมีเวลายืนหยัดมั่น ก็ถูกแช่แข็งกลายเป็นน้ำแข็ง เมื่ออัศวินทองล้มลงก็แตกสลายกลายเป็นน้ำแข็งชิ้นเล็กชิ้นน้อย   พวกคุณชายหยางฉวนมองด้วยหัวใจสะท้าน อุณหภูมิอะไรกันที่สามารถแช่แข็งเหล็กกล้าแล้วทำให้แตกเหมือนแก้วบางได้?

สิ่งที่แย่ที่สุดไม่ใช่แค่แช่แข็งเหล็กแล้วทำลาย

แต่เป็นความสามารถสุดท้าย

ไม่มีการเปลี่ยนอะไรกับหุ่นอัศวินทอง  แต่ชิ้นส่วนภายในหุ่นพร้อมทั้งคนขับขี่จะถูกบีบรีดออกมาจากหน้ากากเหล็กของอัศวินทองด้วยกัน  ทั้งเหล็กและร่างกายมนุษย์จะถูกดึงออกมาเป็นเส้น

สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือบุรุษที่โชคร้ายยังคงอาเจียนอวัยวะภายในออกมาก่อนจะถูกเปลี่ยนเป็นเนื้อบดออกมาทางหน้ากากอัศวิน

อวัยวะภายในทั้งหมดปลิ้นออกมาพร้อมกับชิ้นเหล็ก

เหมือนกับว่ามีมือยักษ์ที่มองไม่เห็นอัดทำลายหน้าอกและท้องของเขา

 “นี่มันความสามารถอะไรกัน?”  จินฉีสั่นสะท้านหวาดกลัว มิกและคุณชายหยางฉวนที่อยู่ข้างๆ เขาไม่เคยได้ยินความสามารถแปลกประหลาดแบบนี้มาก่อน

 “ถ้วยสุญญากาศ”  จงหัวพึมพำอย่างไม่แน่ใจ

ข้างหน้าคือพลังเยือกแข็ง  แต่พลังถ้วยสุญญากาศจงหัวไม่เคยเห็น

หุ่นรบไม่ใช่นักรบที่มีทักษะความสามารถด้านสนามพลัง ไม่น่าแปลกใจถ้ามีพลังลม ไฟ ดินและการโจมตีอื่นๆ หลังจากที่ถูกผลิตขึ้นมาก็สามารถเอามาจับคู่กับอาวุธต่อสู้ที่เกี่ยวข้องได้   ระเบิดอนุภาคก็พอจะกล่าวกันได้ แต่ด้วยความสามารถที่แปลกประหลาดของถ้วยสุญญากาศ มันเหลือเชื่อจริงๆ  ต้องเป็นคนแบบไหนจึงจะสร้างหุ่นรบแบบนี้ได้?

สร้างหุ่นรบแบบนี้ขึ้นมาเพื่อใช้ประโยชน์อะไร

ถ้าใช้เพียงเพื่อปกป้องโรงงานผลิตหุ่น จำเป็นหรือไม่ที่สร้างหุ่นอสูรแบบนี้ขึ้นมา

จงหัวไม่สามารถค้นพบ ไม่ใช่เขาเท่านั้น แม้แต่จีอู๋ลี่ก็เป็นพยานได้ในช่วงไตรมาสหลัง เขาก็ยังมองไม่พบ

 “เกิดอะไรขึ้น”  คุณชายหมิงจูใช้ศอกสะกิดเย่ว์หยางขอคำอธิบาย  ถึงแม้ว่าโดยทั่วไปแล้วเขาหยอกล้อเล่นหัวก็ตาม  แต่บางครั้งคุณชายหมิงจูก็รู้สึกว่าเย่ว์หยางยังคงเป็นผู้เชี่ยวชาญทุกอย่าง กิจการต่างๆ ที่ไม่รู้ต้องถามเขาแน่นอน

 “เรื่องมันง่ายมาก ไม่ว่าจะเป็นระเบิดอนุภาค กรดกัดกร่อนรุนแรง พลังแช่แข็ง และถ้วยสุญญากาศ มันไม่ใช่เป็นความสามารถของหุ่นรบ  หุ่นรบแพลตตินัมสูงร้อยเมตรสี่ตัวนี้มีแต่เพียงพลังป้องกันและใช้กำลังต่อสู้อย่างแท้จริง  แต่ความจริงแล้วพวกมันมีคนอยู่ข้างใน”  เมื่อเย่ว์หยางพูดถึงเรื่องนี้คุณชายหมิงจูร้องค้านทันทีและส่ายหน้าปฏิเสธ  “เป็นไปไม่ได้ที่นี่คือหุบเขามนุษย์ เนื่องจากข้อจำกัดของกฎสวรรค์โบราณไม่มีใครสามารถใช้พลังวิทยายุทธ์ได้  ไม่ว่าจะเป็นทักษะแฝงเร้นและสนามพลัง!”

 “มีความเป็นไปได้ที่ละเอียดยิ่งกว่า  หุ่นรบเลือดเนื้อที่สร้างโดยว่านหมอ ก็คือคนธรรมดาที่ไม่มีจิตสำนึกส่วนตัว ไม่มีวิญญาณและมีแต่ร่างกายที่มีชีวิตกลายเป็นหุ่นเชิดโดยผู้อื่น”  ใบหน้าของเย่ว์หยางจริงจังและพยักหน้ายืนยัน  “ถ้าเป็นอย่างนี้  ศพเดินได้บางทีความสามารถทักษะแฝงเร้นบางอย่างอาจจะรักษาไว้ได้   พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือหุ่น แต่เป็นหุ่นชีวิตที่คนสร้างขึ้น!”

 “อ๊า...”  คุณชายหมิงจูได้ยินเช่นนั้นตัวสั่นทันที  “ใครกันที่ชั่วร้ายขนาดนั้น ใช้คนสร้างหุ่น?”

 “นี่คือสิ่งที่ข้าต้องการรู้แน่นอน”  เย่ว์หยางมองท้องฟ้า

พึมพำอยู่นาน  “ในหุบเขามนุษย์ เกิดอะไรขึ้นในตอนท้ายกันแน่ ทำไมเดี๋ยวนี้ถึงเป็นเช่นนี้?  ข้าเชื่อว่าในสมัยโบราณเมื่อหุบเขามนุษย์ถูกสร้างขึ้นไม่เคยมีเรื่องอย่างในวันนี้ ใครทำลายคำสั่งและกฎของที่นี่?”

คุณชายหมิงจูตะลึง ก่อนจะกล่าวขึ้น “ไปถามสามสาวทูตสวรรค์ก็ได้ พวกนางน่าจะรู้ความจริง!”

เย่ว์หยางยิ้ม  “พวกนางรู้แน่นอน  มิฉะนั้นทำไมพวกนางถึงต้องตามหาคนเกิดใหม่อย่างเราให้ตามหาวัตถุโบราณด้วยเล่า?”