เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1108 เครื่องมืออมตะ มรดก และการเลื่อนชั้น

ตอนที่  1108  เครื่องมืออมตะ มรดก และการเลื่อนชั้น

นางเซียนหงส์ฟ้าเห็นว่าเย่ว์หยางตัดสินใจเปิดกล่องหยกขาว นางรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย

นางอดไม่ได้ที่จะเหยียดแขน

โอบกอดเย่ว์หยางไว้แน่น

ปกติทุกคนจะเห็นว่าจักรพรรดินีเทียนฟาจะสูงส่งเหนือใครทั้งหมด ยากนักที่จะเห็นนางทำตัวเหมือนสาวน้อย  โล่วฮัวและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอยากหัวเราะบ้าง แต่พวกนางกลัวว่าจะทำลายบรรยากาศจึงต้องทนไว้  เย่ว์หยางรีบปลอบโยนสาวเทียนฟาและจับหลังมือนางไว้แน่น  ไม่ว่านางจะเรียกว่าจักรพรรดินีเทียนฟา หรือนางเซียนหงส์ฟ้า นางก็คือสตรีที่ต้องการได้รับการดูแลคนหนึ่ง... นางเข้มแข็งต่อหน้าทุกคน ไม่ได้หมายความว่านางไม่ใช่สตรีตัวน้อย  เย่ว์หยางรู้ว่าถ้าอยู่กันสองต่อสองสาวน้อยเทียนฟ้าไม่ทราบว่าอ่อนโยนขนาดไหน  เพียงแต่นางไม่เปิดเผยด้านนี้ง่ายๆ

นางเซียนหงส์ฟ้าค่อยคลายมือหลังจากเย่ว์หยางปลอบโยนนาง

หัวใจนางอบอุ่นและเต็มไปด้วยชีวิตชีวา

นางลืมคลายมือที่โอบเอวเย่ว์หยาง เดิมทีนางต้องการจูบที่แสนหวาน แต่จู่ๆ นางก็รู้ว่าทุกคนกำลังมองดู จึงเปลี่ยนความตั้งใจเพียงแค่จูบริมฝีปากเขาเบาๆ แก้เก้อทำทีเป็นอ้อมไปด้านหลังเย่ว์หยาง

แต่ยังกอดเอวเขาไว้แน่น และแนบหน้าอยู่ที่หลังของเขา

นี่เป็นวิธีซ่อนความเขินอายของนาง

พริบตานางรู้สึกว่าความรักท่วมท้น ความเชื่อมั่นเปี่ยมล้นยากจะควบคุมตนเอง

เย่ว์หยางคลายวงแขนของนางออกครึ่งหนึ่งและจดจ่อให้ความสนใจกับกล่องหยกขาวในมือ

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน โล่วฮัว เย่ว์หวี่ อี้หนาน และราชันย์ปีศาจใต้กระตือรือร้นจะดูผล พวกนางล้อมวงเข้ามา รอให้เย่ว์หยางใช้พลังกฎสวรรค์น้อยที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาเพื่อเปิดกล่องหยกน้อย เขาค่อยๆ ถ่ายเทพลังปราณแท้บริสุทธิ์เพื่อกระตุ้นและนำทางพลังที่อยู่ในกล่องหยกขาว  ทันทีที่กล่องหยกขาวเปิดขึ้น เขาแทบรอไม่ได้ และถ่ายเทพลังปราณแท้ มีพลังเทพพุ่งออกมาเหมือนน้ำพุใต้ดิน

ทันทีที่พลังเทพกระจายออกมา ก็เปลี่ยนไปเป็นแสงรัศมีเจิดจ้า

กระพริบประกายสง่างดงาม

แสงเทพเจิดจ้าไม่มีใดเทียบอาบไปทั่วโลกคัมภีร์ทั้งหมด

ทุกคนอาบอยู่ในรัศมีเทพ และจิตใจกลายเป็นสิ่งที่ไม่มีตัวตน ราวกับว่ากลับไปในช่วงแรกกำเนิด  ไม่มีความนึกคิด แต่รู้ว่าร่างกายได้รับการชำระจากรัศมีเทพนี้อย่างไม่รู้จบ

การอาบชำระแสงที่ยอดเยี่ยมและสงบสุขนี้ ไม่เพียงแต่ในระดับจิตวิญญาณเท่านั้น  แต่ยังมีอยู่ในร่างกายและโลกคัมภีร์ทั้งหมด รวมทั้งเสวี่ยอู๋เสียที่ยังหลับไหลและอสูรพิทักษ์ทั้งหมดในโลกคัมภีร์ล้วนได้รับสิ่งเดียวกันนี้ ทั้งหมดอาบแสงรัศมีชำระร่าง ในบรรดาพวกเขา คนที่อาบแสงมากที่สุดก็คือเย่ว์หยางคนเปิดกล่องหยกขาวและนางเซียนหงส์ฟ้าซึ่งเป็นเจ้าของกล่องหยกขาว

เย่ว์หยางมีพลังปราณราชันย์ระดับห้าซึ่งเป็นระดับเดียวกับนางเซียนหงส์ฟ้าได้รับยกระดับอยู่ภายในแสงรัศมีเทพ

ต้องบอกว่าเย่ว์หยางมีความก้าวหน้า

ทุกคนไม่แปลกใจเพราะเย่ว์หยางแสดงสัญญาณของความก้าวหน้าในช่วงที่สู้กับเทพปีศาจ  แต่เวลานั้น เขาห่วงใยคุณชายหมิงจูซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสมากเกินไป จึงไม่สามารถเลื่อนระดับในสภาพเช่นนั้น ดังนั้นจึงส่งผลต่อสถานการณ์รวม

แต่เมื่ออยู่ในโลกคัมภีร์ นางเซียนหงส์ฟ้าไม่ได้ออกไปข้างนอกแต่อย่างใด กลับเลื่อนระดับได้อย่างง่ายดาย และยังทำให้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนประหลาดใจ

สิ่งที่น่าทึ่งที่สุดก็คือหลังจากนางเซียนหงส์ฟ้าเลื่อนระดับพลังไปถึงปราณราชันย์ระดับหก เย่ว์หยางกลับเปล่งแสงรัศมีศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง รัศมีเจิดจ้ากว่าเดิมถึงสิบเท่า พลังเทพรวมอยู่ในร่างนางเซียนหงส์ฟ้า  ขณะที่นางเพิ่มระดับพลังเต็มที่ พลังของนางระเบิดออกอีกครั้ง

สายฟ้านับไม่ถ้วนกระจายออกจากศีรษะนางเซียนหงส์ฟ้า

พุ่งขึ้นไปในท้องฟ้า

และแผ่กระจาย

ในเวลานี้นางเซียนหงส์ฟ้าเหมือนกับกำลังสวมมงกุฎสายฟ้า เท่าที่เห็นสามารถสร้างความยำเกรงได้ทั่วจักรวาล

เสียงฟ้าร้องของพลังกฎฟ้ายังไม่หายไป แต่กลับฉายรูปเทพธิดากฎฟ้าสูงพันเมตร ดูดซับพลังเทพมากกว่า 80% จากที่ไม่มีอะไรเลยกระจายสู่พื้น  กระบวนการกำเนิดมีความงดงามและไม่มีที่สิ้นสุดมิอาจใช้คำพูดในโลกมาบรรยายได้  ในฐานะผู้ดูได้เห็นภาพที่งดงามและน่าทึ่งเหล่านี้ทุกได้แต่ถอนหายใจหวั่นไหว

ขณะเดียวกันทุกคนตั้งความหวังไว้ในใจ

พวกนางไม่รู้ว่าเมื่อไหร่

พวกนางจะทำอย่างนี้ได้ด้วยตนเอง

เทพธิดาเทียนฟาประกอบไปด้วยสายฟ้าและแสงเทพฉายลงมาที่หน้าผากของนางเซียนหงส์ฟ้า  ขณะที่นางเซียนหงส์ฟ้าเปลี่ยนสถานะเลื่อนไปที่พลังปราณราชันย์ระดับเจ็ด

ด้วยการเลื่อนพลังสองระดับติดต่อกัน พลังศักดิ์สิทธิ์แข็งแกร่งเป็นพิเศษ  พลังสลัวที่เหลือไม่ถึง 20%  และในปากของนางเซียนหงส์ฟ้ามีรัศมีสีม่วงพวยพุ่ง

สายฟ้าม่วงแหวกว่ายเหมือนมังกรที่มีชีวิต

และเข้าไปในหัวใจของเย่ว์หยางผลักดันพลังหัวใจมังกรแท้ให้สมบูรณ์

 “ฮ่าห์...!”

เย่ว์หยางรู้สึกแต่เพียงว่ามีพลังศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่หน้าอกเขา เขาไม่สามารถคายออกและคอของเขาเปิดออกและแม้แต่มังกรทองที่มีประกายไฟฟ้าสีม่วงเล็ดลอดออกมาจนเขารู้สึกเหลือเชื่อ  มังกรทองศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเล็กมาก มีขนาดเท่าแขนเด็ก แต่เหมือนมีชีวิต ไม่เหมือนกับพลังเทพแสงเทพ

มันเลี่ยงร่างเย่ว์หยางและชอนไชเข้าด้านหน้านางเซียนหงส์ฟ้าและจากนั้นพุ่งออกมากจากด้านหลัง

จากนั้นมังกรแท้ก็เข้าไปในร่างของราชันย์ปีศาจใต้ผู้เป็นแรงผลักดันสร้างหัวใจมังกรแท้ให้เย่ว์หยาง แล้วบินออกมาจากหัวใจของนางจากนั้นเข้าไปทางหน้าผากขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน และทะลุผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นก็เป็นเย่ว์หวี่และกลับมาที่หัวใจมังกรแท้ของเย่ว์หยาง

ทุกคนกลับเข้าไปในโลกวิญญาณในใจของเย่ว์หยาง  ทั้งหมดรู้สึกได้ถึงพลังลึกลับและอ่อนโยนร่วมกัน

เย่ว์หยางเลื่อนพลังเป็นปราณราชันย์ระดับหกชั้นสูง  ขณะบรรลุความก้าวหน้า  ทันใดนั้นมรดกความรู้ในใจที่ยังเข้าไม่ถึงก็เปิดกระจายออกราวกับเป็นฝนบุปผาหลากสีสันตก  ความลึกลับที่ได้รับสืบทอดทั้งหมดยังไม่สามารถคลี่คลายด้วยตัวเอง ได้แต่ฝ่าฟันและพัฒนาตนเองให้ก้าวหน้าและหยุดนิ่ง  ในทางตรงกันข้ามหลังจากเทพมังกรทองผ่านหัวใจนาง ความรู้พลังก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง ในเวลาไม่กี่สิบวินาทีก็ยกระดับพลังไปถึงที่ปราณราชันย์ระดับแปดอย่างคาดไม่ถึง  พลังเทพในร่างนาง  และประกายเทพนารีกฎฟ้าถือกำเนิดส่งเสียงร้องอยู่บนศีรษะนาง พร้อมกับการเลื่อนระดับเปลี่ยนแปลงอย่างมิมีใครเทียบได้

ไม่เพียงแต่นางเซียนหงส์ฟ้าเท่านั้น  พวกองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่ได้อาบแสงศักดิ์สิทธิ์ในระดับน้อยกว่า 20%  มังกรทองศักดิ์สิทธิ์ยังช่วยเชื่อมใจทำให้เลื่อนระดับได้อีกหนึ่งระดับ

คนอื่นที่แทบไม่มีพลังรบอย่างเป่าเอ๋อยังได้รับประโยชน์เลื่อนพลังได้อีกหลายระดับ

แน่นอนว่านางยังคงอยู่ในระดับปราณก่อกำเนิด

ตอนนี้เป็นเพียงระดับปราณฟ้า

เพิ่มขึ้นหลายระดับก็จริง  แต่ยังห่างจากขอบเขตระดับปราณราชันย์

แสงศักดิ์สิทธิ์ที่เปล่งออกมาจากกล่องหยกขาวค่อยๆ จางหายไป นอกจากนี้เกือบ 80% ฉายเข้าไปในร่างของเย่ว์หยางและนางเซียนหงส์ฟ้า 10% เป็นสาวๆ  10% เป็นอสูรพิทักษ์

อาจกล่าวได้ว่าทั่วทั้งโลกคัมภีร์ใครที่ได้อาบแสงเทพศักดิ์สิทธิ์ ล้วนได้รับประโยชน์ทั้งนั้น

รอจนกระทั่งแสงเทพหายไป

เย่ว์หยางมองดูในกล่องและพบว่ามีสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ในกล่อง

เป็นจี้หยกมีลวดลายหงส์สีขาวหนา มีแสงเทพสีรุ้งจางๆ

ถ้าเจอใครบางคนที่ไม่รู้จักสินค้า เกรงว่าหยกนี้จะถูกมองเหมือนเป็นหยกธรรมดา แต่ในจักษุญาณทิพย์ของเย่ว์หยางนี่คือของวิเศษที่หาได้ยาก  ชีวิตของเย่ว์หยางมีสมบัติมากมาย  อย่างไรก็ตามนี่เป็นของหายาก  คาดว่าหยกหงส์นี้เทียบได้กับสร้อยคอจี้หยกดำที่พี่สาวแม่สี่ทิ้งไว้ให้เขา ยกเว้นแต่ชุดอมตะของเผ่าบูรพาอมตะที่สาวกิเลนปิงหยินสวมใส่สามารถเปลี่ยนเป็นเกราะกิเลนได้

แม้ว่าเย่ว์หยางจะไม่รู้ชื่อของวิเศษชนิดนี้  แต่เขามองไม่เห็นความลับที่ซ่อนอยู่ในหยกหงส์นี้ แต่เขาสามารถบอกได้ทันทีว่า นี่คือสมบัติวิเศษชั้นอมตะ

ต่างจากสมบัติเทพ การมีอยู่ของของวิเศษระดับอมตะดูเหมือนจะเป็นมรดกตกทอด แนวทางรู้แจ้งมากกว่า

ไม่ใช่อาวุธสมบัติที่เอาไว้ใช้ต่อสู้!

 “หยกหงส์ดูเหมือนจะมีความหมายลึกซึ้ง  เจ้ามองเห็นได้หรือเปล่า?”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนมองดูหยกในมือของเย่ว์หยาง

 “ก็อาจจะ..”  ราชันย์ปีศาจใต้กล้าคาดเดา

 “จะเป็นลายแทงสำหรับเข้าแดนล่มสลายแห่งทวยเทพหรือไม่?  บันทึกของบรรพบุรุษยุคก่อนทำให้เรารู้แจ้งพลังจี้หยกหรือไม่?   นางเซียนหงส์ฟ้ายังคงรู้สึกไม่สบายกายเล็กน้อยและปรับตัวยังไม่ได้ นางยกระดับพลังสามขั้นรวดเดียว เป็นปราณราชันย์ระดับแปด แต่ความตื่นเต้นและดีใจทำให้หัวใจนางกระตือรือร้นตื่นเต้น  แม้ว่านางจะยังไม่รู้สึกสบายนัก นางไม่สนใจความเปลี่ยนแปลงภายในร่างกายแต่อย่างใด

 “ถ้าเป็นเรื่องจริงก็นับว่าเป็นเรื่องยอดเยี่ยม!”  เย่ว์หวี่ที่สงบนิ่งอยู่ตลอดเวลาก็ยังส่งเสริมด้วยความตื่นเต้น

 “มอบหยกขาวให้นางเถอะ!”  อู๋เหินจับมือเย่ว์หยางขณะที่กุมมือนางเซียนหงส์ฟ้าด้วย ในฐานะสตรีคนแรกของเย่ว์หยาง นางได้รับการยอมรับ และนางก็ยอมรับนางเซียนหงส์ฟ้า  เพราะเป็นไปไม่ได้เลยที่นางเซียนหงส์ฟ้าจะแต่งงานกับเย่ว์หยางที่หอทงเทียนได้  ที่สำคัญ เสวี่ยอู๋เสีย และโล่วฮัวล้วนเป็นรุ่นน้อง รุ่นลูก รุ่นหลานของนาง หากการแต่งงานเป็นไปตามประเพณีธรรมเนียมของตระกูล แม่สี่และคนในตระกูลเย่ว์ไม่รู้ว่าจะเรียกนับญาติกับนางอย่างไร แม้ว่านางเซียนหงส์ฟ้าจะไม่สนใจชื่อเสียงนาง  แต่ถ้าทุกคนสามารถทำพิธีเล็กน้อยให้นาง  จนกระทั่งถึงวันนี้ เย่ว์หยางก็สวมหยกหงส์ให้นางด้วยตนเองซึ่งเป็นของตกทอดมาจากบรรพบุรุษโบราณ นั่นคือการยอมรับที่ยิ่งใหญ่

กล่องหยกขาวเป็นสินสอดของนาง

ทั้งยังเป็นของตกทอดจากตระกูลของนาง

ส่งผ่านจากรุ่นสู่รุ่น

การนำจี้หยกออกมานี้ไม่เพียงแต่เป็นประโยชน์ต่อทุกคน  แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของบรรพบุรุษยุคโบราณด้วย

ตอนนี้ถ้าเย่ว์หยางเป็นคนสวมให้นางด้วยตัวเองและนางจะไม่มีอารมณ์ซาบซึ้งได้อย่างไร? และสาวๆ ที่อยู่ล้อมรอบต่างปรบมืออวยพรนางเซียนหงส์ฟ้า นางปล่อยวางสถานะจักรพรรดินีเทียนฟา หลั่งน้ำตาปลาบปลื้มจนพูดไม่ออก

เย่ว์หยางสวมสร้อยจี้หยกหงส์ให้นางเซียนหงส์ฟ้าด้วยตัวเอง

คอนางขาวเหมือนหยกเรียวยาวเหมือนหงส์กลมกลืนกับสร้อยคอหยกขาวเป็นอย่างดี

เมื่อเห็นนางเซียนหงส์ฟ้าหลั่งน้ำตาเย่ว์หยางอดกอดนางเบาๆ ไว้ในอ้อมแขนมิได้ มีเสียงเชียร์และแสดงความยินดังรอบ เขาอดจูบริมฝีปากนางไม่ได้  “ยอดเยี่ยมจริงๆ  ต่อไปในอนาคตข้าต้องการบรรยากาศซาบซึ้งอย่างนี้บ้าง  ไม่, ข้าต้องการให้ลึกซึ้งเข้าถึงอารมณ์มากกว่านี้!”  เป่าเอ๋อชูกำปั้นน้อยอย่างน่ารักฝันถึงความสุขในอนาคต ใบหน้านางเต็มไปด้วยความรู้สึกโหยหา แต่ทันใดนั้นนางกลับไปสนใจทางด้านอื่น  “เอ๋?  ทำไมคนตัวใหญ่ไม่ใส่เสื้อผ้า? ว้าย..แล้วเสื้อผ้าข้าล่ะ?”

 “....” หลังจากนางตะโกน สาวๆ อื่นก็ตื่นจากความฝันที่อบอุ่นและความสุข  พวกนางพบว่าตนเองเปลือยกายกันหมด เสื้อผ้าเดิมสลายไปกับพลังเทพ แสดงเทพ  แต่สมบัติระดับเงินและระดับทองกลับเพิ่มพลังขึ้นหลายเท่าอย่างน่าตกใจ เสื้อผ้าพวกนางจึงสลายไป

 “ปิงเอ๋ออย่ามอง!” เย่ว์หวี่รู้สึกตัว นางรู้สึกอายอยู่ในใจ แต่นางไม่สนใจตัวเอง นางใช้ชุดคลุมตัวเย่ว์ปิงก่อน

คัมภีร์อัญเชิญนางปรากฏนางฟ้าอุทัยก็ปรากฏ นางผสานเข้าชุดดาบนางฟ้าทันที

คลุมทั้งร่าง

นางกระพือปีกพาเย่ว์ปิงกลับเข้าห้องไปทันที

สาวๆ พอรู้สึกตัวก็รีบสวมชุดจันทราทันที และพวกนางแยกย้ายกันไปด้วยความเขินอาย

แต่เป่าเอ๋อถูกเซี่ยอีลากออกไป แม้ว่านางจะก้มหน้าใช้มือน้อยปิดหน้า  แต่นางยังมองผ่านรอยแยกนิ้วมืออย่างช่วยไม่ได้ ในใจนางรู้สึกมืดมนเสียใจ  “ใหญ่มาก ใหญ่จริงๆ น่ากลัว...”