เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1109 สิ่งที่ต้องทำก่อน

ตอนที่  1109  สิ่งที่ต้องทำก่อน

ความอยากรู้อยากเห็นฆ่าแมวได้

เป่าเอ๋อจ้องมองอายๆ พิสูจน์ได้ว่าสาวน้อยเอลฟ์ผู้ร่าเริงกำลังจะโตเป็นสาวเริ่มสนใจอยากรู้เรื่องเพศตรงข้าม  ไม่น่าแปลกใจถ้าเป็นเด็กผู้หญิงโง่ๆ คนหนึ่ง  ถ้าไม่รู้จักเติบโตจริงๆ คนอื่นก็คงปวดหัว

แต่ว่าถ้ามองต่อไป ไม่เห็นมีอะไรเสียหาย

ทุกคนแกล้งทำเป็นไม่รู้

และยิ่งกว่านั้นราชินีเอลฟ์ตกลงให้เป่าเอ๋อติดตามทุกคนมาหาประสบการณ์ เติบโตไปด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน ไว้วางใจกันไม่ใช่หรือ?

มองอย่างผิวเผิน แม้ว่าเป่าเอ๋อเหมือนอยู่ผิดที่กับเย่ว์หยาง แต่เหมือนว่านางไม่ค่อยพบเขาบ่อย เขาต้องสู้ ต้องใช้พลังปราณสู้ นางไม่ชัดเจนนักในเรื่องความรัก ทุกๆ วันนางเป็นสาวน้อยที่ร่าเริงเต็มไปด้วยชีวิตชีวา เพราะเขาอยู่ใกล้คอยหยอกล้อนางทุกวัน

ถ้าเย่ว์หยางไม่กลับโลกคัมภีร์สักสามวันสาวน้อยเอลฟ์จะรู้สึกห่อเหี่ยวและไม่ทำอะไรเลย

กล่าวอีกอย่างหนึ่ง นางสนุกสนานกับชีวิตก็เพราะมีเขา

ถ้าไม่มีเย่ว์หยาง

ทุกคนแน่ใจว่าชีวิตของสาวน้อยเอลฟ์คงไม่มีชีวิตชีวาเหมือนอย่างตอนนี้ ไม่มีความสุข และเป็นไปไม่ได้ที่จะหัวเราะร่าเริงเหมือนระฆังตลอดทั้งวัน

ปกติไม่มีโอกาสแอบดู ใช่แล้ว วันนี้สถานการณ์เป็นใจเป็นพิเศษ  หลังจากเป่าเอ๋อเห็นสิ่งเลวร้ายใกล้ๆ อนาคต ถ้านางยังไม่อยากรู้อยากเห็นทุกคนคงจะสงสัยว่านางเป็นปกติหรือไม่  เรื่องของเป่าเอ๋อทำให้ทุกคนหัวเราะ ไม่มีใครใส่ใจกับอุบัติเหตุเล็กน้อยนี้

สองชั่วโมงต่อมา

พวกองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนกลับมาเจอเย่ว์หยางอีก

พวกนางทุกคนรู้ว่าเย่ว์หยางกับนางเซียนหงส์ฟ้าทำอะไรกันในบ้านนี้ในระหว่างสองชั่วโมงที่ผ่านมานี้

เมื่อเห็นใบหน้าทรงเสน่ห์ของนางเซียนหงส์ฟ้ามีน้ำมีนวลสดใส  ร่างกายที่ดูอ่อนโยนและอ่อนแอ ไม่รู้ว่าผ่านศึกหนักมาได้อย่างไร”

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนแค่นเสียงโดยไม่ตั้งใจ นางพยายามระงับความโกรธ  เย่ว์หวี่ทำตัวเหมือนนกกระจอกเทศ (เอาหัวมุดทรายหนีปัญหา) พยายามไม่คิดถึงเรื่องนั้น หลังจากเห็นนางเซียนหงส์ฟ้ามีความสุขพอใจ และอารมณ์คร้านอย่างเห็นได้ชัด นางได้แต่เตือนย้ำตัวเองว่านั่นคือความไม่ลงรอยกันชั่วคราว หลังจากนางเซียนหงส์ฟ้าเลื่อนระดับเป็นนักสู้ปราณราชันย์ระดับแปด หลังจากยังปรับตัวไม่ได้ชั่วคราวนางไม่อยากคิดเรื่องนี้  ลึกๆ แล้วนางกลัวคนอื่นจะรู้ความคิดของนางเอง.. อู๋เหินก็ใจใหญ่เหลือเกิน นางรู้ว่าจักรพรรดินีเทียนฟาได้รับพรเหนือทุกคนหลังจากเลื่อนชั้นสามระดับรวด คงไม่ยอมให้ใครเฉียดอยู่ใกล้ๆ แน่นอน ส่วนเย่ว์หยางนอนกอดนางเซียนหงส์ฟ้าและยิ้มเล็กน้อย

แม้ว่าโล่วฮัวจะแอบค้อนแค่นเสียง แต่นางก็แอบหรี่ตาให้เย่ว์หยาง

รหัสกายนี้เป็นที่รู้กันสองคน

สาวน้อยอี้หนานว่าง่ายที่สุด เมื่อนางเห็นเขากวักมือเรียก นางเข้าไปนั่งข้างๆ เขาอย่างว่าง่าย

แม้ว่าเย่ว์หยางจะถือโอกาสแตะสะโพกนางอย่างรวดเร็วขณะนางนั่ง ปรากฏว่านางหน้าแดงด้วยความอายและเตือนเขาว่าอย่าทำเหลวไหลต่อหน้าทุกคน คิดไม่ถึงว่านางน่ารัก ขนาดโกรธก็ยังดูมีเสน่ห์

“ด้วยสมบัติอมตะนี้ ทำให้เราได้รับมรดกพลังแสงเทพ  ถ้าเราพยายามให้หนักขึ้นและใช้เลือดเทพโบราณสามหยด จักรพรรดินีเทียนฟาอาจบรรลุถึงระดับเทพได้ภายในหนึ่งปีก็ได้”  เย่ว์หยางเห็นเย่ว์หวี่เดินเข้ามา ส่วนเป่าเอ๋อและเย่ว์ปิงมองดูอยู่ที่หน้าประตู เขาจึงรีบวางตัวเป็นพี่ชายที่ดีพูดคุยเรื่องราวจริงจังมากขึ้น

“แม้ว่าจะจริง แต่เจ้าเอาชนะเทพปีศาจได้หรือ?”  จุ้ยมาวอี้ยังคงสงสัย

ทุกคนได้รับประโยชน์ก้าวหน้าโดยรวม

นางเซียนหงส์ฟ้ามีพลังเพิ่มขึ้นถึงสามระดับ เป็นนักสู้ปราณราชันย์ระดับแปดโดยตรง

แต่นางสามารถเอาชนะเทพปีศาจนี้ได้ไหม?  อย่าว่าแต่นางเซียนหงส์ฟ้ายังไม่เข้าถึงขอบเขตระดับเทพ  ต่อให้นางเลื่อนเป็นระดับเทพ ก็ต้องอีกหนึ่งปีให้หลัง  ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกับเทพปีศาจ

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนตอบ  “ถ้าเทียนฟายังไม่พอ ก็ยังมีเสวี่ยอู๋เสีย  อย่างไรก็ตาม ข้าไม่เห็นด้วยกับการใช้เลือดเทพสามหยดกับเทียนฟา  ข้าคิดว่าเราควรจะคิดหาทางให้อสูรพิทักษ์ของเย่ว์หยางได้บรรลุ อย่างเช่นเสี่ยวเหวินหลี เจี้ยงอิงและตั่วตั่ว พวกนางทุกคนมีศักยภาพพอ การเลื่อนเป็นระดับเทพภายในหนึ่งปี ตราบใดที่เราใช้เลือดเทพโบราณทั้งสามหยดกับพวกนาง บางทีอาจไม่ใช่แค่เทียนฟาและเสวี่ยอู๋เสียเท่านั้นที่ช่วยต้านทานเทพปีศาจ แต่ยังมีเสี่ยวหวินหลี”

เสี่ยวเหวินหลีพูดไม่ออก

แต่สาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงรีบลุกขึ้นยืนชูมือขาวผ่องดุจหยกทันที  “เราเหล่าอสูรพิทักษ์ทั้งหมดถูกกฎสวรรค์ห้ามเอาไว้ ต่อให้ถึงระดับเทพ ก็ไม่สามารถเข้าไปฝึกในหุบเขามนุษย์ได้ ดังนั้นเลือดเทพโบราณใช้กับจักรพรรดินีเทียนฟานั้นเหมาะสมแล้ว”

“ถ้าพวกเจ้าเข้าถึงระดับเทพได้  เจ้าก็จะมีพลังกฎสวรรค์ที่ไม่เหมือนใคร เจ้าน่าจะสามารถหลุดพ้นจากกฎสวรรค์ได้”  โล่วฮัวพยักหน้าเห็นด้วยกับแผนขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

“หือ? แล้วตั่วตั่วเล่า?”  สาวขี้เมาจู่ๆ ก็พบว่านางไม่เห็นตั่วตั่วนานแล้ว

“นางกำลังฝึกอยู่ภายในคัมภีร์เทพ ความก้าวหน้าไปสู่ระดับเทพของนางไม่จำเป็นต้องพึ่งเลือดเทพโบราณ  นางจะสามารถเลื่อนเป็นระดับเทพได้”  เจี้ยงอิงกำลังพูดเกี่ยวกับสถานการณ์ในเขตคัมภีร์เทพ ตั่วตั่วและเสี่ยวเหวินหลีรวมทั้งสาวมังกรไร้เขามีศักยภาพดีที่สุด  และนี่คือสิ่งที่สาวกิเลนปิงหยินชี้เอาไว้ ขณะที่นางเอาแต่นอนอย่างใจเย็น เสี่ยวเหวินหลีมักออกมาปกป้องเย่ว์หยางบ่อยๆ และแนวฝึกฝนในปัจจุบันไม่จำเป็นต้องฝึกมากเกินไป  ตราบเท่าที่มีการรู้แจ้งต่อเนื่อง มีแต่ตั่วตั่วที่คร่ำเคร่งฝึกอยู่ในโลกคัมภีร์เทพ

“ตั่วตั่วนั้นมักลำบากอยู่เสมอ ครั้งล่าสุดที่พบกับจ้าวสุริยา นางไม่มีโอกาสได้แสดงฝีมือ  ครั้งนี้ในหุบเขามนุษย์ เทพปีศาจจะต้องทุ่มเทกำลังแน่นอน”  เย่ว์หยางรู้ว่าตั่วตั่วถูกน้องชายนางฝึกอย่างหนัก  ตอนนี้นางจะไม่เป็นแค่เพียงนางพญาดอกหนามมงกุฎทองเท่านั้น  นางจะเป็นเทพธิดาบุปผาที่มีความก้าวหน้าตลอดไป

“น่าเสียดายที่ตารางการฝึกฝนของเราแน่นเกินไป  มิฉะนั้นเทพปีศาจจะไม่มีอะไรน่ากลัว!”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเสียใจที่ยังแข็งแกร่งไม่พอช่วยเย่ว์หยาง

“เทพปีศาจเป็นแค่ด่านแรก ยังมีขุนเขาเหนือขุนเขา จากหุบเขาโลกธาตุ และฟ้าเหนือฟ้าจากหุบเขาสวรรค์”  เย่ว์หยางยิ้ม

แม่เสือสาวกลัวว่าจะไม่ได้สู้หรือ?

ล้อเล่น

สตรีชุดขาวสามนางพูดบางอย่าง พวกนางตั้งข้อสังเกตว่าเทพปีศาจยังเป็นตัวละครเล็กๆ เป็นเรื่องง่ายที่จะผ่านด่านได้หรือไม่?  คัมภีร์เทพไม่ได้รับมาง่ายๆ แน่อน มิฉะนั้นเป็นเวลาหลายพันปี ทำไมมีคนมากมาย แต่ไม่มีใครได้รับคัมภีร์เทพเลย?  บางครั้งเย่ว์หยางสงสัยจริงๆว่า การเข้ามาในมิติดินแดนฝึกฝน ไม่ว่าจะเป็นพื้นที่ซึ่งมีกฎสวรรค์นั้นอยู่ในพื้นที่คัมภีร์เทพหรือไม่?  อย่างแรกคือหุบเขา นั่นเท่ากับทำหน้าที่หน้าหนึ่งของคัมภีร์เทพ  ไม่ว่าจะเป็นการผ่านสิบด่าน และเสร็จสิ้นการทดสอบการผ่านด่าน เทียบเท่ากับการอ่านกฎสวรรค์ทั้งหมด และได้รับคัมภีร์เทพในที่สุดหรือไม่?

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงความสงสัยของเขา

ส่วนความจริงคืออะไร เป็นไปได้ว่าเย่ว์หยางยังไม่อาจทำความเข้าใจในตอนนี้ได้

ถ้าพื้นที่มิติในโลกคัมภีร์สิบมีขนาดเท่าหุบเขาทั้งสิบ อย่างนั้นการได้รับคัมภีร์เทพ ก็เท่ากับควบคุมชีวิตได้ถึงสิบระดับ  แค่รอฝึกฝนให้เชี่ยวชาญถึงสิบด่าน ผ่านความเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายได้ อย่างนั้นก็จะได้เป็นเทพที่ทรงพลัง!

“นอกจากนี้ยังมีวิธีอื่นอีกไหม?”  เย่ว์หวี่มองดูแพนดอร่าที่หลอมรวมกับสาวใช้ลูกครึ่งเอลฟ์ หวังว่าอดีตเทพธิดาแห่งโชคร้ายจะมีคำแนะนำดีๆ

“เพราะได้รู้แจ้งจากการอาบแสงศักดิ์สิทธิ์  ข้าคิดว่ามีความเป็นไปได้” แพนดอราดูเหมือนจะมีวิธีหนึ่ง

“จริงหรือ?”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนได้ยินแล้วรู้สึกประหลาดใจ

“เรื่องนี้ต้องย้อนกลับไปหัวข้อก่อนนั้น ที่ว่าเราจะสร้างเทพกัน”  ทุกคนอึ้งนิ่งเงียบรวมทั้งเย่ว์หยาง ก็รู้สึกสับสนเช่นกัน

“ก่อนนั้นเจ้าเคยบอกว่าการสร้างเทพไม่เพียงแต่เป็นไปไม่ได้ แต่ยังได้รับผลสะท้อนกลับไม่ใช่หรือ?”  อี้หนานถาม

“การสร้างโดยตรงย่อมใช้ไม่ได้แน่นอน  ข้าไม่ได้พูดถึงเรื่องการสร้างก่อนหน้านั้น  แต่ยังมีอีกวิธีหนึ่ง  ความจริงเป็นเพราะข้าได้รับการรู้แจ้งจากการอาบแสงศักดิ์สิทธิ์ ความทรงจำที่ลืมไปแล้วบางส่วนกลับคืนมา อาจไม่ใช่การได้คืน แต่เป็นการรู้แจ้ง  อย่างไรก็ตามในใจข้ามีการตื่นรู้  ข้าไม่กล้าพูดว่าเป็นไปได้เต็มร้อย  แต่ถ้าเจ้ายินดีลอง มันอาจจะใช้ได้”  ไม่เพียงแต่แพนดอราเท่านั้น แต่ทุกคนมีความรู้สึกเกิดปัญญาตื่นรู้ด้วยเช่นกัน

“ก็ได้ เจ้ามีวิธีใด?”  เย่ว์หยางอดสงสัยไม่ได้

“ในทางเข้าของประตูเทเลพอร์ตเข้าโลกคัมภีร์เทพ เจ้าได้ร่างเทพครึ่งหนึ่ง นั่นคือร่างเทพธิดาที่ตายแล้ว ประกายเทพและปณิธานของนางกระจายไปยังหมู่ผู้สืบทอด ถ้าเจ้ารวมกับผู้สืบทอดของนางอีกครั้งด้วยร่างเทพและเลือดเทพโบราณ  หรือเจ้าจะใช้วิธีลับเหล่านี้ในตัวเจ้าปลุกวิญญาณเทพธิดาให้ตื่นขึ้น แต่การสร้างใหม่ หรือชุบชีวิตก็ต้องใช้พลังของเจ้าทั้งนั้น จะบอกว่าเป็นการสร้างหรือว่าเป็นการชุบชีวิตก็ได้  อย่างไรก็ตามเทพธิดาที่ตายแล้วจะกลับมาเกิดใหม่ในร่างผู้สืบทอด” สำนึกเทพของแพนดอราสื่อสารกับจิตของเย่ว์หยางโดยตรง นางรู้สึกประทับใจความรู้ที่อยู่ในจิตของเย่ว์หยาง

“เจ้าหมายถึงเทวีเสรีภาพอิงหลัวหรือ?”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนตอบทันทีพร้อมทั้งกำหมัดอย่างมีความสุข  “ใช่แล้ว ทำไมข้าถึงไม่ได้คิดถึงนาง!”

“ไม่!”  เย่ว์หยางคัดค้าน

“อย่าคัดค้าน”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเถียงเย่ว์หยางโดยตรง

“เฮ้.. แม่เสือสาว  ต่อให้สตรีทั้งโลกชอบข้า  แต่อิงหลัวไม่ชอบข้า!  นางไม่ได้รู้สึกอะไรกับข้า แนวคิดของนางที่มีต่อข้าอาจสุภาพ แต่นางกีดกันผู้คนห่างไกลหลายพันไมล์   ดังนั้นทุกคนสามารถใช้สมองได้ แต่นางไม่ใช่!”  เย่ว์หยางรู้สึกท้อแท้เมื่อเอ่ยถึงเทวีเสรีภาพอิงหลัว

“เจ้าก็ทำงี่เง่าไปได้, ใครต้องการให้เจ้าคุยกับนาง เรื่องความรู้สึกของนาง?  นางปฏิเสธจะร่วมมือ เจ้าจะไม่ดึงดันหรือ? หุงข้าวสารให้เป็นข้าวสุกก่อน”  นางเซียนหงส์ฟ้าพูดอย่างนี้เหมือนกับหัวหน้าโจรภูเขาฉุดหญิงสาวในเรือนตระกูลไปเป็นภรรยา

“ภาพลักษณ์ของข้าในใจนางไม่ดีพอ และมีแต่จะมากขึ้น คาดว่านางคงเกลียดข้าไปทั้งชีวิต!” เย่ว์หยางฟังแล้วรู้สึกไม่ดีจริงๆ

“สิ่งที่เจ้าต้องการคือผล ไม่สำคัญว่าเจ้าจะใช้วิธีอะไร ขอให้ได้รับชัยชนะเป็นพอ!”  นางเซียนหงส์ฟ้ามีความสามารถเป็นผู้นำที่ดีได้

“ต่อให้ข้าปล้ำอิงหลัว นางก็มีแต่ร่างกายท่อนบน...”  เย่ว์หยางพูดว่าไม่มีทางทำได้

“ดังนั้นเจ้าต้องเชื่อมร่างเทพกับตัวนางทำให้นางกลายเป็นเทพธิดาใหม่”  นางเซียนหงส์ฟ้าคาดหวังกับเย่ว์หยางมาก ถึงกับทำท่าตบหน้าเขา และใช้อำนาจจักรพรรดินีเทียนฟาคว้าคอเสื้อเขาและเค้นเสียงดุ  “คนโง่!  เจ้ารู้ได้ยังไงว่านางไม่ชอบเจ้า? บางทีใจนางชอบเจ้า แต่เพราะอายที่จะพูดออกมา  นางเป็นคนโง่หรือที่ไม่รู้ว่าความรักคืออะไร แค่รอให้เจ้าเปิดใจนางเท่านั้น  เจ้าหุบปากไม่ต้องเถียงข้าเลย แต่เจ้าต้องปลดอดีตอิงหลัว ฟังให้ดี, พรุ่งนี้ เวลานี้ข้าต้องการดูเทพธิดาตัวเป็นๆ ร่างสมบูรณ์ไร้ที่ตำหนิ!”

“พี่หวี่! ช่วยหน่อย”  เย่ว์หยางต้องขอความช่วยเหลือจากเย่ว์หวี่

“พวกนางพูดเรื่องที่สมเหตุสมผลแล้ว  ครั้งนี้ข้าช่วยเจ้าไม่ได้  เจ้าค่อยๆ รับมือ ข้าขอตัวก่อน”  เย่ว์หยางเกรงว่าถ้านางอยู่ต่อ นางคงจะใจอ่อน นางถือโอกาสปลีกตัวออกมา

“ตัวร้าย!  ความจริงเจ้าไม่ต้องกังวลมากมายเลย”  ราชันย์ปีศาจใต้ที่ไม่เคยเอ่ยปาก ยังรู้สึกทึ่ง นางกระซิบ  “ความยับยั้งชั่งใจของหญิงสาวเป็นเรื่องธรรมดา  แต่ตราบใดนางมีความประทับใจที่ดีต่อเจ้าและไม่มีความรู้สึกที่ไม่ดี เจ้าพิชิตกายนาง ใจนางจะเป็นของเจ้าไปด้วย ตราบใดเจ้าช่วยอิงหลัวเชื่อมร่างเทพอีกครึ่ง คืนสู่สถานะเทพธิดาที่สมบูรณ์แบบ หลังจากนั้นเผด็จศึกนาง ข้าสัญญาได้เลยว่านางจะเป็นแกะน้อยที่อ่อนโยนเหมือนสายน้ำ และเจ้าจะต้องทำสำเร็จ... ที่รัก ข้ามั่นใจตัวเจ้ามาก  เพราะเจ้าไร้เทียมทาน ไม่มีสตรีใดต้านความรักของเจ้าได้!”

“เจ้า..ร้ายกาจนัก!”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนพูดไม่ออก