เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1119 โง่เกินเยียวยา!

ตอนที่  1119  โง่เกินเยียวยา!

ตาของจินฉีกลายเป็นสีแดงเหมือนเลือด

แววกระหายทำลายล้างฉายให้เห็นลึกอยู่ในม่านตา

เนื่องจากพลังนี้ไม่ได้เป็นของเขา หุ่นรบแม่เหล็กเริ่มมีการเปลี่ยนรูป หนวดเอ็นนับหมื่นในห้องควบคุมชอนไชเข้าไปในร่างของจินฉี  ผสานกับร่างเขา  ร่างของเขาบิดงอไม่หยุดดูเหมือนจะดูดกลืนพลังงานและพลังชีวิตของจินฉี  ดูน่าดูน่าสะอิดสะเอียน

หน้าของจินฉี นอกจากมองดูเหมือนคนบ้าคลั่งแล้วยังมีร่องรอยสุขใจยินดีจางๆ ที่อธิบายไม่ได้

เหมือนกับว่าเขากำลังเสพยาเสพติดที่ทำให้พวกขี้ยาดูดีและมีความสุข

ผิวโลหะของหุ่นแม่เหล็กไม่ทราบว่าถูกย้อมด้วยสีแดงเลือดตั้งแต่เมื่อใด

มันเปลี่ยนรูปอย่างรวดเร็ว ร่างแข็งพลันอ่อนขึ้น หุ่นแม่เหล็กแต่เดิมกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไร

แต่มีอย่างหนึ่งที่สามารถยืนยันได้

หุ่นรบที่เหมือนปีศาจนี้ควรจะคล้ายกับหุ่นเลือดเนื้อของว่านหมอ และดูเหมือนจะก้าวหน้ามากกว่าหุ่นเลือดเนื้อ

อย่างน้อยหุ่นเลือดเนื้อของว่านหมอไม่มีสติปัญญาอะไรแม้แต่น้อย  และหุ่นรบปีศาจที่ผ่านการแปลงร่างมีดวงตาสีแดงหกข้างซึ่งเผยให้เห็นความชั่วร้ายในจิตใจมนุษย์ ความบ้าคลั่งต้องการทำลายล้างทุกอย่าง... และที่สะดุดตานักสู้มากที่สุด อย่างบัณฑิตตาเงินสามารถเห็นได้ว่าตาปีศาจสีแดงมีร่องรอยของความชั่วร้ายที่ไม่เหมือนใคร นั่นคือการเข้าสิง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านักรบปีศาจมีปัญญา ไม่ใช่หุ่นรบเหล็กเย็นธรรมดา

“พระเจ้า, นี่มันสัตว์ประหลาดอะไรกัน?”  มิก..หมาป่าแห่งหอสูงตกใจ

“หุ่นรบมีปัญญาได้ด้วยหรือ?”  คุณชายหยางฉวนประหลาดใจเช่นกัน

“ไม่ใช่หุ่นรบระดับศักดิ์สิทธิ์  นี่เป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวรูปแบบหนึ่ง”  การแข่งขันดังกล่าวรบกวนจิตใจอาจารย์ใหญ่และประธานกลุ่มโรงเรียนผู้พเนจรแดนฟ้าและเหล่าผู้อาวุโสที่กำลังมองดู  พวกเขามองเห็นการปรากฏตัวของหุ่นปีศาจถึงกับขมวดคิ้วเป็นกังวล

“เป็นไปได้อย่างไรที่จินฉีมีพลังถึงขนาดนั้น  เกิดอะไรขึ้น?”  มีนักเรียนหลายคนสงสัยว่าหุ่นที่จินฉีควบคุมนั้นเป็นแบบไหน  ทุกคนรู้ดีว่าคนอย่างเขาไม่สามารถเป็นนักเรียนชั้นหัวกะทิได้  อย่างดีที่สุดก็เป็นแค่คนเย่อหยิ่งผยอง  แล้วเขาทำหุ่นแบบนี้ได้อย่างไร?  หุ่นรบพัฒนาแปลงร่างแล้วจะมีพลังขนาดไหน?

ในสนามต่อสู้ จินฉีหลังจากเปลี่ยนหุ่นรบเป็นหุ่นปีศาจแล้วก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

หุ่นรบวิญญาณปีศาจที่ถูกสร้างโดยพลังต้องห้าม

จินฉีเชื่อว่าในหุบเขามนุษย์ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้เขาได้

ไม่ว่าจะเป็นจีอู๋ลี่หรือไตตันน้อยที่อยู่ต่อหน้าเขาและเขาเกลียดชังอย่างที่สุด  เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นคู่ต่อสู้หุ่นรบปีศาจตัวนี้

“ตายซะเถอะ!”

ไม่จำเป็นต้องควบคุมจัดการใดๆ  ตราบเท่าที่มีความคิดฆ่าฟันหุ่นรบจะไล่ล่าศัตรูโดยอัตโนมัติ

สิ่งเดียวที่จินฉีต้องการทำตอนนี้ก็คือฆ่าฝ่ายตรงข้า

เพราะไม่ว่าเขาต้องการจะทำอะไร หุ่นรบปีศาจจะช่วยเขาแน่นอน และเขาไม่จำเป็นต้องควบคุมหรือสั่งการใดๆ

หุ่นรบปีศาจกำลังหยดเลือดดำ  เลือดทุกๆ หยดมีพลังกัดกร่อนพื้นและทรายและลามขยายไปอย่างรวดเร็วทำให้เกิดการปนเปื้อนในพื้นที่ขนาดใหญ่มองดูคล้ายกาฬโรค หุ่นรบปีศาจโบกมือทั้งสองพ่นละอองเลือดดำรอบตัว  ว่านหมอพอเห็นรีบนำหุ่นเลือดเนื้อของเขาออกมาจากแนวรบ

หุ่นรบชั้นเงินตัวหนึ่งถอยช้าเพียงเล็กน้อย ปรากฏว่าขาทั้งสองมีรอยเปื้อนเลือดสีดำ และสนิมขยายตัวเร็วจนมองด้วยตาเปล่าเห็นได้

ไม่ทันได้วิ่งออกมาจากพื้นที่ปนเปื้อน หุ่นรบของเขาก็ล้มลง

ปรากฏว่าหุ่นเลือดเนื้อในห้องควบคุมต้องรีบกระโดดออกมา  แต่ก่อนที่โนมจะหลบพ้นความตายได้ทันเลือดดำระลอกที่สองก็โจมตีมาถึง

หุ่นเลือดเนื้อไม่มีปัญญาและไม่มีชีวิต

แต่มันมีผิวมีเนื้อซึ่งมีชีวิต

กลับถูกกัดกร่อนในทันที

ทุกคนมองเห็นผิวหนังและเลือดเนื้อชั้นนอกของหุ่นโนม (คนแคระ) ลอกเป็นชั้นๆ กลายเป็นเลือดและหนอง แม้แต่กระดูกธาตุโลหะก็ยังมีสนิมลามขยายและค่อยๆ ละลายตายอยู่บนพื้น

เมื่อเห็นฉากภาพนี้ นักเรียนทุกคนหวาดสะดุ้งกลัว เหมือนเข่าอ่อนกระแทกพื้น

จะมีอะไรที่หยุดความสามารถในการกัดกร่อนที่รุนแรงและความสามารถในการติดเชื้อได้?  แม้แต่โลหะก็ยังเป็นสนิม ทรายและโคลนที่จะใช้หลบหลีกไม่ต้องพูดถึง  เลือดเนื้อมนุษย์เมื่อปนเปื้อนยังละลายจนถึงกระดูกมีแต่รอความตายสถานเดียว เผชิญกับปีศาจอย่างนี้จะจัดการกับมันได้อย่างไร?   สิ่งนี้ไม่ว่าจะเป็นโลหะหรือเลือดเนื้อก็ไม่สามารถต้านทานได้ บางทีอาจใช้หุ่นโจมตีระยะไกลอย่างหุ่นอสูรไอพ่นของจงหัว หรือดาบของหุ่นแค้นของเจ้าชายของจีอู๋ลี่ ทำลายมันจนหายไปได้

ทันใดนั้นเย่ว์หยางบินออกมาจากหุ่นรบเงินและหุ่นรบเงินแปลงร่างเป็นหุ่นหมาป่าเงินกลางอากาศ

หมาป่าเงินอ้าปาก

บอลแสงพลังงานยิงออกมาจากปากของมัน

เร็วกว่าความไวแสง กระทบถูกเป้าหมายอย่างแม่นยำไร้ที่ติ  ทั้งยังส่งผลให้เลือดดำพุ่งกลับคืนไปหารหุ่นปีศาจที่มีเลือดดำไหลเวียนทั่วตัว....ปัง!  บอลแสงพลังงานระเบิดดังสนั่น พื้นสั่นสะเทือน และหุ่นปีศาจที่ทรงพลังถูกระเบิดจนเลือดดำกระจาย

“อะไรกัน?”  คุณชายหยางฉวนตาเบิกค้าง

“นี่คือหมาป่าเงินหรือ?  ไม่เพียงแต่ดีในเรื่องสู้ระยะประชิดเท่านั้น แต่ยิงบอลพลังงานได้ด้วยหรือ?”  มิก..หมาป่าแห่งหอสูงรู้สึกขมในปาก  เทียบกับชื่อของหมาป่าแห่งหอสูงแล้ว  เขารู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ทำให้ชื่อหมาป่ามัวหมอง  เมื่อดูหมาป่าเงินในมือของไตตันน้อย ทำได้ดีมากขนาดไหน?  คำสั่งโจมตีต่อเนื่องร้อยแปดท่า บอลสายฟ้ายิงระยะไกล ลงมือได้อย่างยอดเยี่ยม สมควรกับชื่อ ‘หมาป่า’ อย่างแท้จริง!

“ข้ากล้าพูดได้เลยว่าพลังบอลแสงของหมาป่าเงินนี้ไม่ด้อยไปกวาพลังปืนใหญ่ไอพ่นของจงหัว!”  มีนักเรียนที่ชอบงานวิจัยทางด้านนี้พูดยืนยัน

“พื้นผิวของแสงพลังงานนั้นดูงดงามเมื่อเทียบกันแล้วเป็นบอลแสงพลังงานที่ควบแน่นมาอย่างดีส่งผลให้โจมตีได้เร็วและรุนแรงมาก  อย่างไรก็ตามหุ่นรบระดับเงินอาจระเบิดได้เพราะพลังนี้  ต้องบอกว่าผลงานประดิษฐ์ของไตตันน้อยอยู่ในระดับไม่ธรรมดา!”  ยิ่งนักเรียนประเมินมากขึ้นพวกเขาก็ยิ่งส่ายหน้า

“เหลวไหล, เจ้าบอกว่าไตตันน้อยเป็นอัจฉริยะที่ไม่ธรรมดาและร้ายกาจ ใครบอกเจ้า!”  คนที่อยู่ข้างๆ พูดเยาะเย้ยทันที

“ถึงจะพูดอย่างนี้ แต่จินฉีจะแพ้จริงๆ หรือ?”

“ดูสิ, มีการเปลี่ยนแปลงบนพื้น...”

บนพื้นที่เปื้อนเลือด มีหุ่นรบปีศาจหลายตัวเริ่มมีเนื้อเยื่อหลอดเลือด เอ็นงอกออกมาอย่างน่าเกลียดและเริ่มเชื่อมชิ้นส่วนเข้าด้วยกัน ภายในเวลาสองสามวินาที ชิ้นส่วนเหล่านั้นก็เชื่อมประสานกันและกลับคืนสภาพเดิมต่อหน้าสายตาธารกำนัล  เมื่อมันยืนขึ้นอีกครั้ง คราบเลือดดำบนพื้นก็เคลื่อนกลับมามาผสานเข้ากับหุ่นรบปีศาจเหมือนกับมีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง หุ่นรบปีศาจนี้ มีลักษณะมองอย่างผิวเผินก็เหมือนเดิม  แต่ถ้ามีคนใส่ใจสังเกตดูจะพบว่าหุ่นรบเดิมนี้ไม่เหมือนกับเมื่อก่อน

ผิวของมันมีความมันวาวแปลกและเรียบเนียน

หมาป่าเงินอ้าปากอีกครั้ง

บอลพลังงานถูกยิงออกไปครั้งที่สอง

หุ่นรบปีศาจยังคงไม่มีความรู้สึกอะไร ยืนนิ่งอยู่กับที่เหมือนคนโง่

“บึ้มมมม!”

สิ่งที่ทำให้มนุษย์ถึงกับตาค้างก็คือ บอลแสงคราวนี้แตกตัวออกเป็นสี่ส่วน การระเบิดครั้งที่สองแทบจะไม่มีการทำอันตรายเลย มีความเสียหายบนพื้นผิวไม่ไหร่ แต่ก็ฟื้นฟูเป็นปกติเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว  ภายในไม่กี่วินาทีก็ฟื้นฟูอยู่ในสภาพเดิม

“มันเป็นแบบผิวดูดซับความสามารถ การโจมตีและระเบิดไม่มีผลต่อมัน!”  อาจารย์ของสถาบันผู้พเนจรแดนฟ้ามองเห็นเข้าก็ตกตะลึง

“นี่คือสิ่งที่วิวัฒนาการได้หรือ?”  ฉีมู่กลัวจนร้องตะโกนออกมา  “ไม่ยุติธรรม  นี่มันขี้โกงชัดๆ!”

“อย่าส่งเสียงเอะอะ!”  คุณชายหมิงจูเตะเขาออกไป

“......”  เย่ว์หยางมองดูและสูดหายใจลึก  อวตารของเทพปีศาจมีความสามารถที่ไม่ธรรมดา  ดูเหมือนว่าเขาต้องเอาจริงเสียแล้ว  จินฉีไม่ทำให้เขากลัว  แต่ร่างอวตารเทพปีศาจมีความสามารถสร้างหุ่นรบปีศาจได้  เป็นหุ่นศึกที่แข็งแกร่งมาก  ไม่ใช่เรื่องใหญ่หากไม่สามารถต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตอมตะ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดซึ่งมีสติปัญญาได้ มันคือร่างอวตารของเทพปีศาจ ไม่ใช่เหล็กกระด้างเย็น พลังโจมตีธรรมดาไม่มีประโยชน์

“ฮ่าฮ่าฮ่า! จงร้องไห้ จงคุกเข่าขอความเมตตา  ชะตาของเจ้าถูกกำหนดแล้วว่าต้องสิ้นหวังเมื่อมาอยู่ต่อหน้าพลังของข้า  พวกเจ้ามันมดแมลงตัวน้อย มีแต่ข้าเท่านั้นที่ไร้เทียมทานที่สุดในโลก!”  จินฉีหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง  และเขามีความรู้สึกว่า เขาไม่เคยสูงส่งสง่างามขนาดนี้มาก่อนในชีวิต

ตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบัน มีแต่เวลานี้ที่เขาดูเท่ห์ที่สุด

มีอะไรจะดีเท่ห์ยิ่งกว่ากดขี่ข่มเหงคู่แข่ง?

ถ้ามี

นี่คืออัจฉริยะที่มหาชนชื่นชมและผู้คนยกย่องสนับสนุน

ลองคิดดูเรื่องนี้ ทำลายสมบัติโลก อัจฉริยะโลกผู้เป็นความหวังในอนาคตและมีชะตาที่โดดเด่น ทำให้โอรสสวรรค์ต้องมานอนแทบเท้าส่งเสียร้องไห้คร่ำครวญเสียใจ  ขณะที่ตัวเขาเหยียบศีรษะอันสูงส่งไว้ใต้โคลน...  ภายใต้จินตนาการเช่นนี้เขาเข้าถึงได้โดยตรง

“ข้าจะส่งเจ้าลงนรก”  จินฉีหัวเราะ และหุ่นปีศาจกระโจนวิ่งเข้าหาหมาป่าเงิน

หลังจากว่านหมอถอยไปไกล เขาจับตามองเย่ว์หยาง

ความเร็วของหุ่นรบปีศาจเร็วกว่าหุ่นรบแม่เหล็กเดิมอย่างน้อยร้อยเท่า ใจพริบตาเดียวก็ไล่ทันหมาป่าเงินและใช้มือข้างหนึ่งคว้าเอวหมาป่าเงิน เลือดสีดำละลายหมาป่าเงินร่างขาดเป็นสองส่วน

หุ่นรบปีศาจของจินฉีขว้างหัวหมาป่ามาตกข้างหน้าเย่ว์หยางและหัวเราะด้วยความสะใจและหยิ่งยโส  “ว่าไงอัจฉริยะ  เจ้ามีขยะเหล็กแบบนี้อีกเท่าไหร่ เอาออกมาให้หมด ข้ายังสนุกไม่พอ  มันยังไม่ทำให้ข้าสะใจ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า... ดูว่าเจ้าจะร้องไห้ขอให้ข้าไว้ชีวิตเจ้าหรือไม่?  มาเลย มาคุกเข่าเลียนิ้วเท้าข้า เลียทุกนิ้วให้สะอาด ทำได้อย่างนี้ข้าอาจจะยอมปล่อยเจ้าไป!”

“โง่เกินกว่าจะเยียวยาจริงๆ!”  เย่ว์หยางเยาะเย้ย

เย่ว์หยางย่ำเท้าลงพื้นอย่างแรง

พื้นทั้งหมดสั่นสะเทือน

มือทั้งสองชูขึ้นฟ้า

ระหว่างฟ้ากับดินมีภาพผังภูมิอักขระรูนลึกลับฉายแสงนับไม่ถ้วนขึ้นมาจากพื้น

ยอดเขาตะวันตกทั้งหมดสะท้านรุนแรง ยักษ์ทรายสูงขนาดพันเมตรผุดขึ้นมาจากพื้น หลังจากผุดขึ้นมาทั้งร่างผังภูมิอักขระรูนเลื่อนลงมาผสานเข้าในร่างของมันทันที  ร่างทรายลดขนาดลงอย่างรวดเร็วเหลือประมาณห้าร้อยเมตรกลายเป็นยักษ์กรวด และเมื่อเย่ว์หยางกดมือทั้งสองลง หน้าผากยักษ์สูงห้าร้อยเมตรลดขนาดลงอีก

ในที่สุดยักษ์กรวดลดขนาดลงอีกกลายเป็นยักษ์แก้วผลึกสูงร้อยเมตร

มองดูเหมือนกับเพชร

ใสเป็นประกาย

มันยืนอยู่บนพื้นปนเปื้อนเลือดดำ แต่กลับไม่มีรอยเปื้อนแม้แต่น้อย  แม้ว่าเลือดดำจะมีคุณสมบัติกัดกร่อนโลหะ แต่ไร้ประโยชน์กับยักษ์แก้วผลึก

บึ้ม!

หุ่นรบปีศาจไม่มีเวลาได้หลบหนีถูกยักษ์แก้วผลึกย่ำลงกับพื้นในคราวเดียว

เมื่อเทียบขนาดหุ่นสูงสิบเมตรกับยักษ์แก้วผลึกสูงร้อยเมตร มันเล็กไม่ต่างอะไรกับแมลง

เย่ว์หยางยืนอยู่บนยอดยักษ์แก้วผลึกหันไปทางว่านหมอ  “แสดงพลังที่แท้จริงของเจ้าออกมาได้แล้ว เล่นกับเจ้าตัวตลกนี่เสียเวลาข้าจริงๆ”