เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1123 สาวน้อยเปลี่ยนแปลงสิบแปดอย่าง

ตอนที่  1123  สาวน้อยเปลี่ยนแปลงสิบแปดอย่าง

เพราะความล้มเหลวพ่ายแพ้ของว่านหมอและจินฉี หลานฟงและคนอื่นจึงสละสิทธิ์ต่อสู้อย่างรวดเร็ว

ตลกร้ายแล้ว

ใครเล่าอยากจะแข่งขันชิงชนะเลิศกับไตตันน้อย?

นั่นไม่ใช่การแสดงความกล้า แต่เป็นการหาที่ตายและทำร้ายตนเอง  หลานฟงแอบดีใจในความโชคดีของตนในเวลานี้  ว่านหมอเหมือนกับขวางไว้ให้เขา  มิฉะนั้นคนที่จะต้องอับอายที่สุดในประวัติศาสตร์หุบเขามนุษย์ก็ต้องเป็นตัวเขาเอง  ไม่ใช่ว่านหมอผู้เสียหน้าและหงุดหงิด

การแข่งขันที่ถูกทิ้งไว้ตรงนี้ยังไม่จบ  การลงโทษฝ่ายนั้นยังไม่ออกมา  ไม่ใช่ว่าการต่อสู้แบบสองต่อหนึ่งไม่ยุติธรรม แต่เนื่องจากทั้งจินฉีและว่านหมอ ใช้พลังเทพที่ไม่รู้จักในการโกง ผิดกฎต้องห้าม แปลงร่างเป็นหุ่นอสูรที่น่ากลัว ส่วนอีกเรื่องหนึ่งที่ทำเกินไป ก็คือว่านหมอ คาดไม่ถึงว่าเขาใช้พลังเทพหยุดกฎสวรรค์ และส่งกองทัพนักรบเผ่ากระดูกจำนวนหกหมื่นเขามา ละเมิดกฎดั้งเดิมและเจตนารมณ์ของบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งรุ่นก่อน  ถ้าไตตันน้อยไม่สามารถต้านเจตจำนงสวรรค์ บางทีเขาคงตายไปนานแล้ว

ดังนั้นไตตันน้อยจึงได้รับชัยชนะ  จินฉีและว่านหมอยอมรับความพ่ายแพ้  พฤติกรรมการโกงของเขาจะต้องถูกลงโทษด้วยเช่นกัน  มิฉะนั้นจะไม่เป็นธรรมต่อนักเรียนอื่น และอนุชนรุ่นหลัง

ว่านหมอและจินฉีถูกตัดสิทธิ์ทันที

หลังจากที่พวกเขาถูกตัดสิทธิ์ สถานการณ์การประเมินปีนี้แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

ทุกคนไม่ได้คิดเกี่ยวกับผู้ชนะเลิศ เพราะจะต้องตกเป็นของไตตันน้อย ไม่มีใครกล้าต่อสู้กับเขา  ยกเว้นผู้ชนะอันดับรองชนะเลิศ มีการโต้เถียงเล็กน้อยถึงความมีสีสันของหุ่นแพลตตินัมของหลานฟงมีพลังมากกว่าหรือว่าการโจมตีต่อเนื่องร้อยแปดท่าของชิงหมอ?  ทุกคนรู้เหตุผลที่ชิงหมอยอมรับความพ่ายแพ้และออกจากสนามต่อสู้  หากว่านหมอจอมโกงถูกตัดสิทธิ์ชิงหมอจะยอมกลับเข้าแข่งขันอีกไหม? แนวโน้มที่จะได้รับชัยชนะจะมากขึ้น

อย่างไรก็ตามชิงหมอและหลานฟงไม่ยอมเข้าสู้ในรอบรองชนะเลิศ และต่างคนต่างยอมสละสิทธิ์

ผลตอบรับเช่นนี้ทำให้นักเรียนที่กระตือรือร้นต้องการดูการต่อสู้ ผิดหวังเล็กน้อย

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เขาไม่ดุดันเด็ดขาดเหมือนเมื่อก่อน  ทำไมถึงไม่สู้กันเล่า?

เพียงแต่ชิงหมอกับหลานฟงรู้ตัว่าไม่ว่าพวกเขาจะสู้ได้ดีแค่ไหน สู้ศึกต่อไปทุกคนคงไม่ได้ผลการต่อสู้ที่น่าพอใจ  เพราะมียักษ์แก้วผลึกของไตตันน้อย หุ่นรบบิน แมงมุมระเบิดและวงเวทอักขระรูนชีวิต เทียบกันแล้วพวกเขามิอาจสู้ได้

แทนที่จะปล่อยให้ทุกคนวิพากษ์วิจารณ์พวกเขาต่อหน้าต่อตา คงจะดีกว่าที่พวกเขายอมเก็บเนื้อเก็บตัวรักษาหน้าตาไว้ได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลานฟง เขากังวลมาก ถ้าชิงหมอยืนยันต่อสู้ และเขาถูกบังคับให้ใช้พลังเทพที่ได้มาจากสัญญาแลกเปลี่ยน คาดว่าเขาคงจะเป็นเหมือนว่านหมอและจินฉี ถูกทุกคนปฏิเสธ

ความลับนี้ไม่อาจเอามาเปิดเผยได้

“ประกาศให้ทราบ หลังจากกรรมการผู้ประเมินและนักเรียนได้ปรึกษากันแล้วในที่สุดก็ได้ผลออกมา  นักเรียนหลานฟงชนะได้ตำแหน่งที่สองด้วยคะแนนที่น้อยมาก  แต่นักเรียนชิงหมอไม่ได้โต้แย้งคัดค้านยอมรับตำแหน่งที่สาม  ในโอกาสเดียวกันนี้ ข้าขอประกาศให้ทุกคนได้ทราบว่าคณาจารย์สถาบันผู้พเนจรแดนฟ้า หลังจากประเมินนักเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเขาจะไปเมืองใบทองและเมืองหลวงจักรวรรดิด้วยกัน เพื่ออธิบายให้ผู้อาวุโสของจินฉีและว่านหมอสองคนทราบ และจะให้คำอธิบายที่น่าพอใจกับทุกคน”  ประธานกลุ่มโรงเรียนผู้พเนจรแดนฟ้ากล่าวว่าเรื่องนี้ยังไม่จบ หากมีการใช้การโกง ไม่ว่าพลังเทพที่ไม่รู้จักที่อยู่เบื้องหลังนั้นจะเป็นอะไร  ก็จะต้องมีบทลงโทษ

“....” จินฉีและว่านหมอที่ค่อยๆ กลับคืนสู่สภาพปกติได้รับเชิญจากกรรมการกลางไปกักกันตัว  ดูเหมือนว่าพวกเขาจะต้องอธิบายถึงแหล่งพลังงานที่ไม่รู้จักและเหตุผลของการโกงก่อนที่พวกเขาจะจากไป

ทันทีที่พวกเขาเดินจากไป นักเรียนที่เหลือส่งเสียงเฮทันที

แม้ว่าคนเหล่านี้จะไม่ได้รับรางวัลเอง  แต่พวกเขาสามารถเป็นสักขีพยานการประลองที่ไม่มีใครเทียบได้เหล่านี้ นับว่าในชีวิตนี้ไม่มีอะไรต้องเสียใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งไตตันน้อยที่ตัวคนเดียวสู้กับจินฉีและว่านหมอ ในที่สุดก็แสดงความสามารถที่ยอดเยี่ยมแบบพลิกตลบจักรวาล เป็นการต่อสู้ที่ไม่เคยมีมาก่อน ยกเว้นไตตันน้อย ใครจะสามารถเอาสู้ชนะหนึ่งต่อสองได้ นอกจากไตตันน้อย ใครจะสร้างหุ่นรบบินได้  นอกจากไตตันน้อยแล้วใครจะสามารถกำจัดนักรบกระดูกทั้งหกหมื่นคนจนหายไปไม่เหลือ?

ศึกครั้งนี้จะถูกบันทึกไว้เป็นประวัติศาสตร์

นับแต่เริ่มประวัติศาสตร์หุบเขามนุษย์ นี่เป็นการต่อสู้ที่เด็ดขาดที่ไม่เคยมีมาก่อน  ไม่ทราบว่าเคยมีบันทึกในประวัติศาสตร์มาก่อนหรือไม่... แต่ทุกคนคิดว่าอย่างน้อยก็คงเป็นพันปีที่ไตตันน้อยเอาชนะว่านหมอและจินฉีในศึกครั้งนี้  อาจจัดอยู่ในสามสุดยอดอันดับแรกในประวัติศาสตร์

สู้กันหนึ่งต่อหมื่น แค่คิดก็ทำให้คนกระอักเลือดได้แล้ว

เย่ว์หยางไม่ได้พอใจดีใจอย่างที่ทุกคนคิด

ไม่มีความตื่นเต้นอะไรต้องฉลอง

เขารู้สึกเกียจคร้านเล็กน้อย

เขานอนบนเตียงนิ่งๆ ด้วยความรู้สึกเบื่อเหมือนคุณชายเกียจคร้านไม่มีอะไรจะทำ

คุณชายหมิงจูแปลกใจเล็กน้อย มีอะไรผิดปกติกับเจ้าเด็กคนนี้?  เขาเหนื่อยจริงๆ หรือ? ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะคิดสู้ศัตรูหนึ่งต่อหมื่น แต่พอมองดูเขายังผ่อนคลาย เขาคิดว่าเย่ว์หยางชนะได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใด มันเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า?  เมื่อคิดได้ดังนี้คุณชายหมิงจูเอาของขบเคี้ยวเบาๆ ให้เขา และนวดเขาไปด้วย เหมือนเป็นการให้รางวัลเขา  แน่นอนว่าคุณชายหมิงจูทำไม่บ่อยนัก  น้ำเสียงที่พูดก็ค่อนข้างอ่อนโยนนุ่มนวล “เหนื่อยไหม?  หรือว่าเจ้ารู้สึกไม่สบายใจ?”

“ได้คู่หูพูดนุ่มนวลเอาใจอย่างนี้ ข้าไม่กล้าพูดว่าเหนื่อยแน่  ข้าไม่ได้ระบายอารมณ์มาสองสามวันนี้ ข้ากลัวอยู่เล็กน้อย”  เย่ว์หยางบอกว่าคุณชายหมิงจูใช้คำพูดที่ไม่ธรรมดา

“เจ้าตื่นเต้นงั้นหรือ?”  คุณชายหมิงจูเมื่อได้ยินคำพูดของเขา ก็คว้าค้อนทองออกมาทันที  “ก็ได้ งั้นข้าจะให้เจ้าตื่นเต้น”

ได้รับการดูแลอย่างยากลำบาก เขาค่อยมีสติและจิตสำนึกกลับคืนมา

เจ้าเด็กนี่เกิดมาเพื่อโดนทุบจริงๆ

ถ้าไม่โดนทุบสักวัน ผิวหนังจะคันชาใช่ไหม?

สมองของเขาไม่รู้ว่าเป็นอะไร คิดแต่เรื่องสตรีทั้งวัน  นี่เขาคิดเรื่องอื่นไม่ได้หรือไง?

เย่ว์หยางตกใจกระโดดขึ้นจากเตียงและหนีออกจากประตู  เขากล้าพูดว่าถ้าเขาวิ่งช้าลงเล็กน้อยคงถูกคุณชายหมิงจูเลาะฟันแน่  น่ากลัวยิ่งกว่าว่านหมอและนักรบกระดูกหกหมื่นตัวเป็นร้อยเท่า

“อย่าให้ข้าเห็นเจ้าอีก  เจ้าบ้า งี่เง่า”  คุณชายหมิงจูมองเห็นมีคนอยู่ข้างนอก เขาใส่ใจกับภาพลักษณ์ตนเองจึงไม่วิ่งไล่ต่อ

“ฮะฮะฮะ ข้าเป็นผู้เชี่ยวชาญเร่ขายหนังสือพิมพ์ โอ๊ะไม่ใช่ ข้าคือจอมเจ้าชู้ผู้เชี่ยวชาญเรื่องสาวๆ..” 

เย่ว์หยางทำหน้าล้อเลียนหมิงจู จากนั้นเผ่นหนีและหาที่ที่ไม่มีใครสังเกตเห็น จากนั้นให้เสี่ยวเหวินหลีพากลับเข้าไปในโลกคัมภีร์  พบองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเป็นคนแรก เขากอดนางและจูบนางก่อน

รอจนแม่เสือสาวตั้งตัวได้ เขารีบบอกข่าวดี  “ข้าชนะว่านหมอ”

“ถ้าเจ้าชนะ เจ้าก็จะชนะ ดูสารรูปที่น่าภูมิใจของเจ้าสิ อย่างกะสุนัขคลุกฝุ่น”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนค้อนเขา นางไม่ต้องต้องการสนใจเขา แต่ก็อดประหลาดใจไม่ได้  “เล่าให้ฟังหน่อย เจ้าสู้อย่างไร?”

“กระบวนการต่อสู้ต้องบอกว่าวิเศษจริงๆ..”  เย่ว์หยางกระแอม  “แค่ก แค่ก  จู่ๆ ก็กระหายน้ำ”

“จะดื่มชาไหม?”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเข้าใจว่านี่หมายความว่าอย่างไร

“ถ้ามีสาวงามอยู่ด้วย มีชาสักจอก ถึงไม่มีเหล้า ก็เมาได้”  เย่ว์หยางยังไม่พูดอะไรแต่หน้าของเขาบอกยี่ห้อ ‘ไม่เมาเหล้า แต่เรายังเมารัก’

“เฮ้, กระเป๋าหนังสือเล่มนี้ร่วง  น่าเสียดายที่ข้าไม่ใช่แม่สาวหิมะของเจ้า มุกนี้ใช้กับข้าไม่ได้!”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนล้อ  “ถ้าเจ้าไม่ต้องการให้ข้าวางกาชาบนหัวเจ้า อย่างนั้นก็รีบบอก อย่าได้พูดไร้สาระ”  อย่างไรก็ตามมองผิวเผินเหมือนกับนางเบื่อหน่าย  แต่นางไม่ได้โกรธนางหยิบกาชารินใส่ถ้วยของเย่ว์หยาง

“แม่เสือสาว เจ้าช่างน่ารักจริงๆ แม้ว่าจะหยิ่งไปบ้าง”  เย่ว์หยางบอกว่านางน่าประทับใจ

“ถ้าเจ้าไม่อยากตายก็เอาคำพูดคืนไป”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนมองเขาด้วยนัยน์ตาดุ

“ความจริงแล้ว บางครั้งหยิ่งบ้างก็น่ารักนะ...”  เย่ว์หยางรู้สึกว่าไม่มีปัญหามาก และสตรีมีคุณลักษณะที่หลากหลาย  หากไม่มีหยิ่งบ้างเชื่อว่าความสุขคงด้อยลงไปบ้าง

สำหรับบุรุษผู้อารมณ์ดีหน้าหนาราวกับกำแพงเมือง ใครจะทำอะไรเขาได้?

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจึงต้องทำเป็นเฉยบ้าง

มิฉะนั้นจะมีแต่เรื่องพูดเหลวไหล

เมื่อได้ยินเย่ว์หนางพูดเกี่ยวกับการต่อสู้กับนักรบกระดูกหลายหมื่นของว่านหมอทั้งหมด  จิตใจขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหมกมุ่นอยู่กับการต่อสู้  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางได้ยินว่าเย่ว์หยางถูกบริวารว่านหมอถึงหกหมื่นตัวล้อม  จากนั้นนางได้ยินว่าเย่ว์หยางสร้างวงเวทพลังชีวิตและแมงมุมระเบิดที่มีพลังมากจนพวกมันกำจัดศัตรูและชนะการต่อสู้ได้ นางถอนหายใจอย่างโล่งอก  นางไม่เคยสงสัยเลยว่าเย่ว์หยางจะล้มเหลว  แต่ไม่ได้คาดหวังว่าจะเป็นเรื่องง่ายในตอนต้น  นางคิดว่าเขาจะต้องใช้พลังงานมากมายมหาศาลเพื่อเอาชนะ  แต่นางไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะทำลายนักรบกระดูกด้วยพลังที่ฉลาดและพลังชีวิตที่บริสุทธิ์  นางแอบดีใจเขาสมควรได้รับชัยชนะจริงๆ   คุณชายสามตระกูลเย่ว์สมควรแล้ว เปลี่ยนเป็นคนอื่นคาดว่าคงไม่ใช่เรื่องง่าย

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอารมณ์ดีและชมเชยเขาอยู่สองครั้ง

จนกระทั่งจบนางเห็นว่าเจ้าเด็กนี่มองเข้าไปด้านในและมองดูอยู่นาน เหมือนต้องการจะเข้าไปพักผ่อน นางหันหน้าหนีทันทีและผลักเย่ว์หยางออกนอกประตูและปิดประตูใส่หน้าเขา

“แม่เสือสาว!  อย่าตกมาอยู่ในเงื้อมมือข้าก็แล้วกัน  มิฉะนั้นจะใช้กฎครอบครัวหวดก้น 180 ที”  เด็กหนุ่มจากโลกอื่นก็แค่พูดไปอย่างนั้น ถ้าขืนทำเช่นนั้น เขาคงทนไม่ได้ เขาจะรอคอยโอกาสอีกครั้ง

“พี่สะใภ้ทรงพลังมากนะ”  เสียงไพเราะดังขึ้นหลังเย่ว์หยาง

ต่อให้เขาไม่หันไปดู เขาก็รู้ว่าแม่สาวน้อยนี่คือใคร

มารเคราะห์ฟ้า

เพียงแต่แม่สาวน้อยมารเคราะห์ฟ้ากล้าแอบย่องมาอยู่ข้างหลังเย่ว์หยาง และทำเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่จะเป็นปัญหา และนางจะเรียกเขาว่าพี่เขาด้วยน้ำเสียงไพเราะไม่หยุด

ในอดีตที่ผ่านมาเนื่องจากมารเคราะห์ฟ้าขังตัวฝึกฝน นางไม่ได้ออกมาสูดอากาศนานแล้ว

ไม่มีโอกาสออกไปข้างนอกกับเย่ว์หยาง

ตอนนี้มีโอกาส นางรีบออกมาข้างนอกทันที

ใครที่ใกล้ชิดนางที่สุด?

สำหรับมารเคราะห์ฟ้าในตอนนี้ก็คือพี่เขยนาง เพราะพี่เขยไม่เพียงแต่มีของวิเศษให้นางเท่านั้น แต่ยังสอนการฝึกฝนจนบรรลุผ่านสภาวะคอขวดเลื่อนระดับพลังใหม่

“ดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย...”  เย่ว์หยางพบว่าหลังจากเด็กสาวผู้นี้ขังตัวฝึกฝนดูเหมือนแตกต่างไปบ้างเล็กน้อย  แต่นางไม่เห็นความแตกต่างเลย นับว่าแปลกจริงๆ

“จริงหรือ?  พี่เขยคิดว่าข้าแตกต่างไปจากเดิมหรือ? สวยขึ้นหรือเปล่า?”  มารเคราะห์ฟ้าคล้องโซ่เทพสายฟ้าเข้ามาใกล้เขาอย่างไม่ลังเล ใบหน้านางห่างพี่เขยเพียงสองนิ้ว คอนางยาวเหมือนหงส์ ตากลมโตน่ารัก ราวกับต้องการให้พี่เขยดูให้ชัดเจน

“ดูแล้วไม่ใช่สาวผมทอง”  เย่ว์หยางเขกศีรษะมารเคราะห์ฟ้าเบาๆ

“ชอบเขกหัวผู้อื่นอยู่เรื่อย  ถ้าข้ากลายเป็นคนโง่เจ้าจะว่ายังไง พี่เขยทำน่าเกลียดที่สุด!”  มารเคราะห์ฟ้ากุมศีรษะนางและฟ้องนางเซียนหงส์ฟ้าที่เพิ่งมาถึงอย่างน่าสงสาร  “พี่เขยตัวร้ายบังอาจเกินไปแล้ว ท่านต้องให้ความเป็นธรรมข้า”

“เจ้าจะให้ลงโทษเขาหรือเปล่า?”

“ต้องทำ”

“ดี..คืนนี้ข้าจะใช้เคล็ดพิเศษทำให้เขาหายใจไม่ออก..”

“พี่เทียนฟา ท่านจะลงโทษหรือให้รางวัลเขา ไม่ ไม่ แค่นั้นเบาเกินไป”

“ไปเดี๋ยวนี้เลย ไม่อย่างนั้นข้าจะแก้ผ้าเจ้าและหวดก้น  ไม่รู้เลยว่าแม่มดน้อยอย่างเจ้ากลัวว่าโลกวุ่นวายไม่พอ  แกล้งทำหน้าซื่อ ระวังตัวไว้”

สาวน้อยพอถูกดุก็แล่บลิ้นอย่างน่ารัก

นางทำหน้าล้อเลียนพี่เขย

กลิ่นหอมของนางยังลอยอวล เสียงหัวเราะของนางดังราวกับระฆังเงิน