เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1149 ระวัง ข้าบอกว่ข้าจะขายพวกเจ้า

ตอนที่  1149  ระวัง ข้าบอกว่ข้าจะขายพวกเจ้า

เมื่อเย่ว์หยางพาทารกหญิงเข้าไปในโลกคัมภีร์ กาดำและกระทุงยังคงอยู่ในอาการมึนงง

พวกเขาไม่รู้ว่านี่คือคัมภีร์ระดับศักดิ์สิทธิ์

นอกจากนี้ยังคิดอย่างผิดๆ ว่าคัมภีร์อัญเชิญทั้งหมดยอดเยี่ยมและน่าตื่นตา...  รอเมื่อเย่ว์หยางให้เงายักษ์ช่วยเสริมพลังให้พวกเขา  ทั้งสองรู้สึกว่าพลังของพวกเขาเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า กาดำมองตนเองด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ มือของเขามีพลังเกินกว่าจะควบคุมได้อย่างสมบูรณ์  หลังจากให้พลังเงายักษ์เสริมความแข็งแกร่งเขาพึมพำ “นี่คือพลังของคัมภีร์อัญเชิญหรือ?  นี่คือพลังของอสูรพิทักษ์หรือ?”

เจ้ากระทุงผู้หยาบกร้านมีท่าทางตกใจ

เย่ว์หยางพูดไม่ออก

คัมภีร์อัญเชิญเป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวหรือ?  ถ้าพวกเขาเห็นคัมภีร์ระดับเทพคงมิบ้ากันทันทีหรือ?

“มีแต่ลูกเทพเท่านั้นที่มีคัมภีร์อัญเชิญ ท่านเป็นลูกเทพองค์ไหน?”  ตอนนี้กาดำเริ่มเข้าใจขึ้นมาบ้างว่าทำไมเย่ว์ไตตันนี้ถึงไม่กลัวศัตรูใดๆ  เพราะเขาเป็นลูกรักของเทพ ไม่กลัวศัตรูธรรมดา!

“ไม่, ข้าเป็นคนธรรมดา”  เย่ว์หยางถามด้วยคำถามประหลาด  “คนในหุบเขาโลกธาตุและขุนเขาเหนือขุนเขา มีใครที่มีคัมภีร์อัญเชิญบ้างหรือ?”

“คนธรรมดาจะมีคัมภีร์อัญเชิญได้อย่างไร..”  กาดำกับกระทุงไม่อยากเชื่อคำพูดเย่ว์หยางเลย  สิ่งที่เย่ว์หยางไม่รู้ก็คือมีนักรบน้อยคนที่ออกมาจากหุบเขามนุษย์และเข้ามาในหุบเขาโลกธาตุ  แม้ว่าจะมีก็ต้องเป็นคนที่มีพลังมาก เมื่อคนเช่นนี้เข้าสู่หุบเขา  แทบจะในทันทีตัวแทนลับของเทพทั้งแปดจะรู้ตัว หลังจากทำสัญญาแล้วเด็กของเทพจะอยู่ในสถานะปกปิดแน่นอน  หากนักรบที่แข็งแกร่งเหล่านี้ไม่เต็มใจจะอยู่ในหุบเขาโลกธาตุหรือขุนเขาเหนือขุนเขา เมื่อหลายพันปีที่แล้ว เทพทั้งแปดจงใจเปิดทางลัดผ่านไปด่านที่เก้าหุบเขาสวรรค์ ฟ้าเหนือฟ้า  เป็นไปไม่ได้ที่นักรบผู้มีคัมภีร์อัญเชิญจะท้าทายต่อสู้กับเทพทั้งแปดในหุบเขาโลกธาตุ ขุนเขาเหนือขุนเขาจากนั้นค่อยออกจากหุบเขากลับแดนสวรรค์หรือไปต่อยังด่านที่เก้า

หุบเขาโลกธาตุหรือขุนเขาเหนือขุนเขา

มีผู้ถือคัมภีร์อัญเชิญน้อยมากที่ปรากฏตัว และถ้าพวกเขาปรากฏ พวกเขาจะมีสถานะเป็นลูกเทพหรือสถานะปกปิดอย่างอื่น  แทบเป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาจะเข้ามาติดต่อไป

เพราะเหตุนี้นักรบที่มีคัมภีร์อัญเชิญ ทั้งในหุบเขาโลกธาตุและขุนเขาเหนือขุนเขา จึงมีความลึกลับและเป็นที่เคารพ  แม้แต่กาดำและเจ้ากระทุงผู้มีพลังมาก พวกเขายังรู้สึกว่าคนที่ครอบครองคัมภีร์อัญเชิญคือลูกเทพ รองจากเทพ!

หากในตอนแรกพวกเขาไม่เชื่อ แต่เย่ว์หยางมอบเงาปีศาจยักษ์ช่วยสนับสนุนพลังพวกเขา ทำให้พวกเขาเชื่อมั่นอย่างบริบูรณ์

นอกจากมีพลังต้องห้ามซึ่งเป็นพลังที่ทำให้คนมีพลังเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า

นั่นเป็นเพียงอสูรพิทักษ์ของคัมภีร์อัญเชิญ

และนี่คือข้อพิสูจน์

ไม่เหมือนกับพลังต้องห้ามที่น่ากลัว  มันไม่มีอันตรายอย่างสิ้นเชิง

ภายใต้พยานบุคคลเช่นนี้และการเปลี่ยนแปลงความรู้สึกส่วนตัว  กาดำและกระทุงจะกล้าตั้งข้อสงสัยกับตำนานได้อย่างไร พวกเขามีความมั่นใจมากขึ้น

“ฮึ่ม, เจ้าขยะ จงตายให้หมดทุกตัว!”  เมื่อมีพลังเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่าและไม่ต้องกังวลเรื่องผลสะท้อน เจ้ากระทุงที่โดนเล่นงานอย่างน่าสงสารก่อนนั้นตอนนี้ได้ระบายออกในที่สุด  เขาวิ่งเข้าหาฝูงหนอนเหมือนพยัคฆ์ที่ตะลุยเข้าไปในฝูงแกะและเขามีความรู้สึกว่าไร้เทียมทาน  พลังเดิมของเขาดีกว่าหนอนปีศาจมากอยู่แล้ว แม้ว่าหนอนจะมีจำนวนที่ได้เปรียบ แต่ก็ไม่สามารถหยุดการบุกตะลุยของเขาได้  ในขณะนี้พลังของเขาเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า หนอนปีศาจจะต้านทานเขาได้อย่างไร?

“ไม่ต้องถึงมือเจ้าก็ได้ หนอนเหล่านี้ ให้ข้าจัดการเอง!” เย่ว์หยางแค่ต้องการเริ่ม กาดำเห็นเช่นนั้นก็บุกตะลุยขึ้นไปฆ่าหนอนปีศาจระบายอารมณ์หดหู่พร้อมกับเจ้ายักษ์กระทุง

เย่ว์หยางมองไปข้างหลัง

ทหารและพ่อค้าหนีไปไม่เหลือร่องรอยขณะที่พวกเขาต่อสู้กับหนอน

ในกรณีนี้เขาคร้านเกินกว่าจะดูแลความเป็นความตายของปีศาจเห็นแก่ตัวพวกนี้ ถ้าพวกนี้ฉุดดึงมารดาสาวขึ้นมา นางก็คงไม่ตายที่นี่  แน่นอนว่าเย่ว์หยางไม่มีสิทธิ์และเหตุผลที่ขอให้อีกฝ่ายทำเช่นนี้  ผู้คนเห็นแก่ตัวได้  แต่เนื่องจากความเห็นแก่ตัวเย่ว์หยางคงไม่ยุ่งเพื่อปกป้องพวกเขาเป็นแน่

บางทีพวกเขาอาจถูกหนอนตัวอื่นกลืนกินในวินาทีถัดไปก็ได้

หรืออาจโชคดีหนีได้

อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเย่ว์หยาง

ทุกคนมีวิธีเลือกชะตาตนเอง  ไม่ว่าจะเสียสละหรือเห็นแก่ตัว  ผู้คนไม่มีอำนาจ แต่ความจริงชะตากรรมของพวกเขาทั้งหมด อยู่ในมือพวกเขา  แต่ผู้คนมักไม่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตนเองแต่แรก

เดินผิดก้าวเดียว

ก้าวที่ตามมาหลังจากนั้นก็ผิดหมด อาจกล่าวได้ว่ายิ่งถลำตัวผิดมากขึ้นจนท้ายที่สุดแก้ไขอะไรไม่ได้

เย่ว์หยางเรียกเพลิงอมฤตขึ้นที่ปลายน้ำและเผาร่างมารดาสาวผู้สละชีวิตตัวเพื่อลูกสาว  ในความรับรู้ทางวิญญาณ เขารับรู้ว่าวิญญาณนางกล่าวอำลาเขาและลอยขึ้นไป เขาไม่รู้ว่านางจะไปยังภพภูมิลึกลับใด...เย่ว์หยางรู้ว่าเขาไม่สามารถช่วยคนทุกคนบนเรือได้ แต่ถ้าเขาพบเจอ ก็ต้องดูสถานการณ์ ถ้าจำเป็นจริงๆ  เขาไม่ยอมเห็นใครตายต่อหน้าแน่นอน!

“แม่หนูน้อยหลับไปแล้ว เวลานี้คงต้องให้ท่านหญิงหวี่ดูแล!” อาหงลอยออกมาจากโลกคัมภีร์อัญเชิญส่งข่าวให้เย่ว์หยาง  ขณะเดียวกันก็ขอเขาต่อสู้ด้วย  “ในหุบเขามนุษย์ ไม่มีทางได้ใช้ฝีมือ แต่พอเข้ามาในหุบเขาโลกธาตุไม่มีกฎสวรรค์บังคับ  พวกพี่น้องอยากออกมาแสดงฝีมือกันมาก”

“ก็ได้!”  หลังจากคิดสองสามวินาที ในที่สุดเย่ว์หยางเห็นด้วยกับคำขอนั้น

นี่ก็เป็นโอกาสที่ดีเช่นกัน

ในหุบเขาโลกธาตุ ถ้าพวกเขาสามารถสู้กับนักสู้แข็งแกร่งบางคนได้แล้ว อย่างนั้นต่อไปอาหง อาหมัน อิคคาจะก้าวหน้าได้เร็วขึ้น  หากไม่มีคู่ต่อสู้หรือความกวดขันความท้าทาย ความก้าวหน้าจะช้า.. อาหงและอาหมันล้วนเป็นอสูรพิทักษ์ต่างจากองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่ไม่ต้องกังวลเรื่องการใช้ชีวิตอย่างปลอดภัย

เรื่องเดียวที่ทำให้เย่ว์หยางกังวลก็คือการมาถึงขุนเขาเหนือขุนเขาของจีอู๋ลี่

ความแข็งแกร่งของเขาไม่ควรเปิดเผยให้จีอู๋ลี่รู้ก่อนกำหนด

แน่นอนว่าเพราะการเติบโตของตั่วตั่ว เจี้ยงอิงและเสี่ยวเหวินหลี ตอนนี้เย่ว์หยางไม่กลัวการต่อสู้กับจีอู๋ลี่  ยังไม่ใช่โอกาสที่ดี และเขามีไพ่ลับสองพี่น้องหงส์เพลิง!  เย่ว์หยางต้องการหาโอกาสที่ดีที่สุดฆ่าจีอู๋ลี่  เขาไม่ยอมปล่อยข้อมูลให้อีกฝ่ายหนึ่งรู้และหนีไป จากนั้นจะพลาดโอกาสดีนั้น

อาหง อาหมัน อิคคาและอีกสองสามนางจะได้ออกมาข้างนอกแม้กระทั่งภูตฟ้าปั่นป่วนเช่นกัน

พวกนางไม่ได้ปรากฏตัวต่อหน้ากาดำและกระทุง

อาหง อาหมัน อิคคาและภูตฟ้าปั่นป่วนหายไปในทางเดินเรือทันที

เจ้ากระทุงไม่รู้สึกอะไร  แต่กาดำรู้สึกแปลกเล็กน้อย  ดูเหมือนเขารู้สึกได้ถึงพลังที่แข็งแกร่งเล็กน้อยปรากฏขึ้นและหายไปทันที  เป็นไปได้หรือไม่ที่เย่ว์ไตตันใช้พิธีกรรมอย่างหนึ่งเรียกบางอย่างออกมาและหายไปทันที เมื่อเขาหันกลับไปดู อาหง อาหมันก็หายไปไม่เหลือร่องรอย แม้แต่ภูตฟ้าปั่นป่วนที่ช้าที่สุดก็ยังสามารถปิดกั้นลมหายใจได้ อึดใจเดียวก็ไปได้หลายกิโลเมตร

“เมื่อครู่นี้เหมือนกับจะเกิดอะไรขึ้น?”  กาดำไม่แน่ใจ เพราะพลังงานปรากฏเร็วมาก เขาไม่แน่ใจว่าที่รู้สึกอยู่นั้นเป็นความรู้สึกลวงหรือไม่

“ไม่มีอะไร” เย่ว์หยางส่ายศีรษะและโบกมือให้เขา

“เป็นภาพลวงตาที่ร่างกายยังไม่สามารถควบคุมพลังเสริมได้เต็มร้อยอย่างนั้นหรือ?”  กาดำไม่มีทางหาคำอธิบายอื่นได้จากนี้  เขากับเจ้ายักษ์กระทุงยังไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับเงาปีศาจยักษ์  เงาปีศาจยักษ์นี้ไม่เพียงแต่เพิ่มพลังให้เขาหลายสิบเท่าในทันที แต่ยังมีการเพิ่มขึ้นต่อเนื่อง เมื่อร่างกายปรับตัวได้และมีความตั้งใจก็สามารถควบคุมได้เป็นอย่างดี

กาดำคาดว่าขีดจำกัดเต็มที่ของเงายักษ์นี้ก็คือพลังร้อยเท่า

หลังจากปรับตัวได้บ้างแล้ว ตอนนี้เขาควบคุมใช้พลังได้ไม่ถึงห้าสิบเท่า และเจ้ากระทุงใช้ได้ไม่ถึงสามสิบเท่า

ซึ่งก็หมายความว่าถ้าพวกเขายังสามารถปรับตัวได้ต่อเนื่อง ขีดจำกัดสูงสุดท้ายอาจมากกว่าห้าสิบเท่าไปจนถึงร้อยเท่า!

ขณะที่กาดำกำลังคิดหาวิธีปรับตัวให้เข้ากับพลังเสริมเร็วกว่านี้ ฝูงหนอนอีกกลุ่มหนึ่งก็สร้างความปั่นป่วนอีก  กาดำตื่นเต้นและกระหายต่อสู้มากขึ้น สัตว์ประหลาดเหล่านี้มาได้ถูกเวลา  เขาแค่กลัวว่าหาคนมากพอมาฝึกฝนไม่ได้  เจ้าพวกนี้เป็นหมอนสำหรับแก้ง่วงไม่ใช่หรือ?

ฆ่า!

คราวนี้เจ้ากระทุงตวาดลั่นราวกับสายฟ้า กาดำเร่งเข้ามาสมทบและผนึกพลังกันฆ่าศัตรูโดยตรง

เย่ว์หยางมองดูสักพักก็พบว่าทั้งเจ้ายักษ์กระทุงและกาดำไม่มีอสูรอัญเชิญ และไม่มีวิทยายุทธ์ที่เหมาะเข้ากันได้กับพลังตนเอง  แม้ว่าการต่อสู้ของพวกเขาจะมีกฎบางอย่าง  แต่เมื่อเทียบกับทักษะการต่อสู้ของหอทงเทียนในปัจจุบันนี้ ถือว่ายังด้อยกว่า  ไม่ต้องพูดถึงความลับที่ไม่เหมือนใครที่แพร่หลายในยุคเก่าก่อน  เกิดอะไรขึ้นกับหุบเขาโลกธาตุและขุนเขาเหนือขุนเขา? เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร? ไม่มีอสูรอัญเชิญ ไม่มีทักษะฝีมือต่อสู้ เป็นการต่อสู้ตามสัญชาตญาณล้วนๆ  นี่ยังไม่ต้องพูดถึงนักรบหอทงเทียนที่ได้รับการฝึกฝนแล้ว  ยิ่งเป็นนักรบแดนสวรรค์ก็คงไม่มีทางเทียบติด... นี่เป็นความตั้งใจของเทพทั้งแปดหลังจากเทพมหาอัคคีและเทพสุดยะเยือกพ่ายแพ้และสงครามยุติหรือไม่?

ขณะที่คิดเพลินๆ เขาพบว่าอสูรทองน้อย (ทงเทียน) เทาเถี้ย อสูรกลืนฟ้า (ฝักดาบพยัคฆ์อวี้) และแมงป่องดาวฟ้าลอบออกมาอยู่ข้างหน้าเขาเอง

จริงๆ เลย เมื่อไหร่พวกเจ้าจะรู้ว่าตัวเองเป็นใครสักที?

พวกเจ้าลับๆ ล่อๆ ปกปิดตัวเองอย่างนี้หรือ?

อสูรทงเทียนตัวเล็กมาก  แต่มันดูรูปลักษณะไม่เหมือนเทาเถี้ยที่คล้ายปีศาจอสูรเบเฮม็อธยักษ์ใหญ่หลายสิบตัน พวกมันลอบออกมาต่อหน้าต่อตาเขา คิดจะหลอกเขาหรือ?  เย่ว์หยางโมโห เขาเพิ่งแก้ปัญหาให้เจ้าพวกนี้เสร็จ แต่เจ้าพวกนี้กล้าแอบออกมาได้ยังไง? เขาแน่ใจว่าอสูรทงเทียนคงไม่ได้รับความยินยอมจากองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหรืออู๋เหินแน่ มิฉะนั้นพวกมันต้องใช้วิธีฉลาดแกมโกง!

“พวกเจ้ามันโง่กันทั้งนั้น!”  เย่ว์หยางมองดูอสูรทงเทียนตัวหัวโจก

“อืมมมม..” อสูรทงเทียนกลัวเขามากที่สุด มันทำท่าน่าสงสารบีบน้ำตาซึมมองดูเย่ว์หยางขอความเห็นใจ ดาบอสูรเทาเถี้ยและแมงป่องดาวฟ้ารับลูกทันทีพยายามแสดงสีหน้าท่าทางว่าพวกมันเชื่อฟังยิ่งนัก มีแต่เพียงอสูรกลืนฟ้าที่ยังไม่ได้เรียนรู้จากฮุยไท่หลาง  มันเพิ่งเกิดมาได้ไม่นานยังคงมีความบริสุทธิ์ซื่อสัตย์อยู่บ้าง

“ระวังตัวให้ดี ไม่งั้นข้าจะขายเจ้าตัวร้ายๆ ออกไปบ้าง!”  เย่ว์หยางไม่ใช่โล่วฮัวหรืออี้หนานเขาไม่ใจอ่อนกับเจ้าพวกนี้

อสูรทงเทียนไม่มีทางทำอะไรได้ มันได้แต่ก้มหน้า

ทำน้ำตาคลอเบ้า

โชคดีที่เย่ว์หยางตำหนิได้ไม่นานนัก กาดำก็เข่นฆ่าหนอนปีศาจได้ทั้งหมด เย่ว์หยางไม่มีเวลาลงโทษพวกมันก็โบกมือไล่พวกมันอย่างรวดเร็ว  พวกอสูรทงเทียนดีใจ หายไปทีละตัวๆ ไวยิ่งกว่าสายฟ้าหลายเท่าทำให้เย่ว์หยางทั้งโกรธทั้งขำ!

หลังจากกาดำกลับมาเขารู้สึกสับสนอีกครั้ง

เขาอยากจะถามว่าเมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้น?

แต่พอเขากลับมากลับไม่เห็นอะไร และเขาพยายามข่มความสงสัย แต่ก็ยังรู้สึกอึดอัดใจ!

หนอนร่างมนุษย์ได้รับบาดเจ็บสาหัส และหนอนพิษผู้เป็นเจ้านายก็ย่อมรู้สึกได้เป็นธรรมดา เขารีบมาวิ่งมาทางที่เย่ว์หยางอยู่เพื่อต้องการดูว่าเป็นศัตรูแบบไหนถึงได้ฆ่าเด็กๆ ของเขาได้ในเวลาอันรวดเร็ว...   น่าเสียดายที่เขาไปผิดทาง ทำให้ไม่มีเวลาไปถึงสนามรบของเย่ว์หยาง เขากลับพบเจออสูรทงเทียนที่แอบหนีความผิดออกมา!

หลังจากเจ้าตัวน้อยถูกเย่ว์หยางตำหนิอย่างหนัก มันตัดสินใจพยายามอย่างหนักเพื่อชิงบัลลังก์สัตว์เลี้ยงตัวโปรดหมายเลขหนึ่งจากฮุยไท่หลาง

ดังนั้นหนอนพิษตกใจเมื่อเห็นเจ้าตัวเล็กขวางทางอยู่ข้างหน้าเขา

และท้าทายเขา

ถ้าอสูรทองน้อยไม่ยืนอยู่บนหลังของแมงป่องดาวฟ้ามีอสูรกลืนฟ้ายืนอยู่ข้างๆ พร้อมกับดาบอสูรเทาเถี้ย จอมโฉดหนอนพิษคงหัวเราะท้องแข็งไปแล้ว

“เกิดอะไรขึ้น  นี่ข้าตาฝาดไปหรือเปล่า?”  จอมโฉดหนอนพิษไม่นึกไม่ฝันว่าจะมาเจอกับศัตรูเช่นนี้

“.....”  อสูรทองน้อยต้องการเลียนแบบเจ้านายมันทำท่าประกาศสู้ศึกครั้งนี้  แต่มันเลียนแบบอยู่ครึ่งค่อนวัน ทำยังไงก็พูดไม่ออก  มันได้แต่ใช้กรงเล็บเกาหัว และตัดสินใจลืมคำที่มันต้องการพูด พูดกันด้วยภาษาดาบในลักษณะของเย่ว์หยาง  มันชักดาบเทาเถี้ย และใช้แมงป่องดาวฟ้าเป็นพาหนะ จากนั้นกระโดดขึ้นไปในอากาศใช้ดาบที่มีขนาดใหญ่ฟันใส่พื้นทันที

นี่คือท่าที่เย่ว์หยางใช้ ; ท่าที่หนึ่ง ดาบผ่าปฐพี

แม้วาจะไม่ดีเท่าที่เย่ว์หยางใช้ แต่ก็มีความคล้ายคลึงอยู่สามส่วน ไม่ว่าความเคลื่อนไหวจะเป็นยังไง แต่ดาบเทาเถี้ยไม่ได้มาดีแน่.... อย่างน้อยหนอนพิษก็คิดอย่างนี้!