เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1160 ดินแดนลับเทพสังหาร

  

 

ตอนที่  1160  ดินแดนลับเทพสังหาร

ขณะยังไกลจากอาณาจักรลับเทพสังหาร เมื่อผ่านชายแดนอาณาจักรเทพอาคเนย์ กาดำได้ทราบข่าวที่น่าตกใจ

 

อาณาจักรประจิมประกาศสงครามกับอาณาจักรบูรพา

ช่วงเวลาหมื่นปีที่ผ่านมาแปดอาณาจักรเทพได้ลงนามสนธิสัญญาสันติภาพ และตอนนี้อาณาจักรเทพประจิมฉีกสัญญาและแยกตัวออกไป  เหตุผลที่เทพประจิมเฮยโจ้วประกาศสงคราม เขาปรึกษาถึงการแต่งงานกับธิดาคนเล็กที่เทพบูรพาซื่อเสินรักและถนอมมากที่สุด แต่กลับถูกเทพบูรพาซื่อเสินปฏิเสธว่า ‘นางอยากแต่งงานกับมนุษย์มากกว่าเจ้างี่เง่าเฮยโจ้ว’ เทพประจิมไม่อาจรับความขายหน้าได้  ดังนั้นเทพประจิมเฮยโจ้วใช้อำนาจและสิทธิ์เทพด้วยความโมโห เพื่อจะรบกับเทพบูรพาซื่อเสิน เทพประจิมส่งกองทัพออกไปเพื่อบีบบังคับให้มีการแต่งงานให้ได้... ความเคลื่อนไหวเช่นนี้ทำให้ทุกคนขมขื่น

เฮยโจ้วอายุเท่าใดแล้ว?

แปดเทพมีอายุเป็นหมื่นปี ไม่มีการแก่ตาย

ที่จริงแล้วธิดาคนเล็กที่เฮยโจ้วต้องการแต่งงานด้วยนั้นเป็นทาริกาน้อยสามขวบ!

โคแก่ที่คิดจะกินหญ้าอ่อนแบบนี้ อย่าว่าแต่ซื่อเสินแลย เปลี่ยนเป็นบิดาคนอื่นคงไม่เห็นด้วยกับการสู่ขอที่งี่เง่าเช่นนี้...  แน่นอนว่า แม้แต่คนโง่ก็คิดออกว่าเฮยโจ้วไม่ได้ต้องการแต่งงานกับเด็กหญิงที่ยังไม่หย่านม แต่หาข้ออ้างประกาศสงคราม

อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาต้องการหาข้ออ้างประกาศสงคราม เขาควรหาเหตุผลที่สมควรกว่านี้หรือไม่?

มีหรือซื่อเสินจะไม่อารมณ์เสีย?

สำหรับเฮยโจ้วที่กล่าวอ้างว่าเทพผู้มีอำนาจไม่อาจมีมลทินและความผิดได้ เป็นเรื่องน่าตลกยิ่งกว่า เมื่อซื่อเสินบอกว่าทุกคนไม่รู้  แต่เขาก็เป็นเทพผู้สูงส่งไม่ใช่มนุษย์ด้วยเช่นกัน เฮยโจ้วเทพประจิมอยู่หน้าประตูของซื่อเสินยังกล้าใช้อำนาจเทพหรือ?  นี่มากเกินไปหรือเปล่า!  สำหรับกองทัพทั้งหมดที่จะโจมตีอาณาจักรเทพบูรพาอย่างนี้ไม่ใช่การสู่ขอแต่งงาน  แต่เป็นการรุกราน!

 “อาณาจักรเทพประจิมเริ่มเร็วขนาดนั้นเชียวหรือ?”  พยัคฆ์บินและอินทรีป่า เมื่อได้ทราบข่าว ก็รู้สึกได้ทันที

 “ดูเหมือนว่าทุกอย่างเป็นแผนการทั้งนั้นรวมทั้งปล้นยานกระทุง และการกลับมาของจีอู๋ลี่ ข้ออ้างของเฮยโจ้วส่งกองทัพเข้ารุกรานก็เป็นหนึ่งในแผนนั้น”  ฟลามิงโกเข้ามาสมทบและหลังจากได้ยินข่าว เขาหยิบยกความคิดเห็นของตนเองขึ้นแสดง

 “ตอนนี้เราควรจะทำอย่างไร?”  กาดำมองเย่ว์หยาง

 “การประกาศสงครามโดยอาณาจักรเทพประจิม ก็หมายความว่าค่ายตะวันตกทั้งหมดประกาศสงครามกับค่ายตะวันออก”  หลังจากคิดชั่วเวลาหนึ่ง เย่ว์หยางได้ตัดสินใจ  “ทุกคน! ไปยังสถานที่นัดหมายกันก่อน แม้ว่ายังไม่ถึงเวลา แต่โปรดติดต่อจอมพลกริฟฟินและจอมพลฟงเอ๋อโดยเร็วที่สุด  หากเจ้าไม่สามารถติดต่อได้ ให้ไปที่อาณาจักรเทพบูรพาโดยตรง  ข้าคิดว่าศูนย์กลางของสงครามนี้จะต้องอยู่ในอาณาจักรเทพบูรพา อาณาจักรเทพอาคเนย์ และอาณาจักรเทพทักษิณ  แม้ว่าจะมีสงคราม ก็จะไม่ใช่อาณาจักรทางค่ายตะวันตก  เพราะนั่นไม่ใช่จุดสนใจของการโจมตีของเหล่าทวยเทพแห่งค่ายตะวันตก!”

 “แล้วเจ้าจะไปไหน?  เจ้าจะแยกจากไปหรือ?”  เจ้ากระทุงรีบถาม

 “ข้ามีเรื่องบางอย่างต้องไปทำ  ข้าต้องไปที่อาณาจักรลับเทพสังหารเพื่อตรวจสอบ.... เทพเฮยโจ้วกับเทพซื่อเสินยังคงไม่สู้กันในช่วงเวลาหนึ่ง สงครามของกองทัพยังไม่เท่ากับการต่อสู้ของเหล่าเทพ  หลังจากฆ่าชี่เฉียว เทพอาคเนย์ และตัดกำลังพันธมิตรที่ทรงพลังทั้งสองของเทพซื่อเสินก่อน  เฮยโจ้วจะไม่สู้อย่างหนักกับซื่อเสิน!”  เย่ว์หยางยังไม่รีบ

 “ก็ได้ เราจะทำตามแผนที่วางไว้  ถ้าเราไม่สามารถทำตามแผนได้ เราจะไปที่ป้อมพายุแห่งอาณาจักรเทพบูรพา”  หลังจากแลกเปลี่ยนความคิดเห็นแล้วพยัคฆ์บินและอินทรีป่าตัดสินใจทันที

 “ก่อนข้าจะจากไป  ข้าอยากจะเตือนทุกคน” เย่ว์หยางมองทุกคนอย่างเคร่งขรึม  “เล่ห์เหลี่ยมของจีอู๋ลี่และแผนดำเนินการของเขาไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าสามารถจินตนาการได้อย่างแน่นอน การต่อสู้ของเราบนยานอาจจะถูกกู้ไห่และหมื่นปีศาจและส่งข้อมูลให้เฮยโจ้วและจีอู๋ลี่ที่อยู่ใกล้กันก็ได้  ข้าไม่อาจบอกได้ว่าพวกเขาจะตอบโต้แก้แค้นแบบไหน  แต่สิ่งที่แน่นอนก็คือศัตรูจะเข้ามาในกลุ่มของเราให้มากที่สุดเพื่อลดความระมัดระวังของพวกเราและทำการทรยศในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด  เฮยโจ้วข้าไม่รู้ แต่จีอู๋ลี่เก่งในการเปลี่ยนแปลงและสามารถเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ต่างๆ ได้อย่างสมบูรณ์แบบ  และอย่างน้อย เขามีอสูรศึกร่างมนุษย์ที่รู้วิธีลบความทรงจำ หากพวกเจ้าสูญเสียความทรงจำ พวกเจ้าจะต้องตื่นตัว  นอกจากนี้หลังจากที่ข้าจากไป และพวกเจ้าเห็นข้าอีกครั้ง เว้นแต่ข้ามอบเงายักษ์ให้พวกเจ้า มิฉะนั้นนั่นคือตัวปลอม!”

 “เข้าใจแล้ว” คำเตือนของเย่ว์หยาง ทำให้พวกพยัคฆ์บินถึงกับหลั่งเหงื่อเยียบเย็น

ถ้าจีอู๋ลี่รู้วิธีเปลี่ยนรูปลักษณ์เป็นคนอื่น

ทั้งยังกำจัดความทรงจำได้ดี

นั่นเป็นปัญหาลำบากใจจริงๆ

หากเขามองไม่เห็น เขาถูกเก็บไว้ในที่มืด แม้ว่าเห็นเขา ก็จะถูกลบความทรงจำ.. จีอู๋ลี่คนนี้ไร้ที่ติ!  ตอนนี้เขาได้แต่หวังว่าเขาไม่ต้องคอยจ้องดูพวกกุ้งน้อยเหล่านี้ มิฉะนั้นทุกคนคงไม่สามารถรับมือเขาได้

หลังจากเย่ว์หยางจากไปแล้ว พยัคฆ์บิน อินทรีป่าและฟลามิงโกหลังจากพูดคุยซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้สึกว่ามาตรการป้องกันที่ดีที่สุดก็คือการกระทำของกลุ่ม

บุรุษผู้ติดตามข้างล่างไม่ต้องพูดถึง หัวหน้าหลายคนต้องทำหน้าที่ร่วมกัน

อย่าปล่อยให้ศัตรูมีโอกาสรุกราน

จีอู๋ลี่จะจับตามองปลาเล็กปลาน้อยเหล่านี้หรือไม่  เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าหาค่ายตะวันออกด้วยวิธีนี้  โจรดวงดาวไม่คุ้นเคยกับทุกคนในค่ายตะวันออก  แต่พวกเขาเข้าร่วมกองกำลังเพื่อต่อสู้กับศัตรู  การใช้สถานะของโจรดวงดาวจะเป็นทางลัดเข้าสู่ค่ายตะวันออก หากไม่มีความเป็นไปได้เช่นนั้น เย่ว์หยางคงจะไม่บอกพยัคฆ์บินอย่างจริงจังว่าพวกเขาต้องป้องกันการรุกรานจากภายใน

อาณาจักรลับเทพสังหาร

เย่ว์หยางตรงไปยังเป้าหมายนี้ด้วยการเทเลพอร์ตเต็มกำลัง เขาใช้เวลาสองวันก็มาถึงอาณาจักรลับในตำนาน

ถ้าไม่มีแผนที่จากโจรดวงดาวก่อนหน้านั้นและแผนเดินเรือยานกระทุง เย่ว์หยางคงต้องใช้เวลานานขึ้นสิบเท่า และยังไม่เข้าถึงสถานที่ห่างไกลอย่างนี้ได้เลย การบอกว่าเป็นดินแดนลับนับว่าไม่ผิดเลย

ดินแดนลับเทพสังหารไม่ใช่พื้นที่บนพื้นขุนเขาเหนือขุนเขา

แต่เหมือนกับเป็นดาวขนาดยักษ์ที่ลอยสูงอยู่ในท้องฟ้า

ยิ่งไปกว่านั้นรอบๆ พื้นที่นั้นมีเมฆมืดปกคลุมท้องฟ้าและคลุมดวงอาทิตย์ตลอดกาล  โลกที่รกร้างทั้งหมดนี้อยู่ห่างออกไปหนึ่งพันไมล์เป็นภูเขาที่แห้งแล้ง มีสันเขาบาง และมักมีพายุหมุนแปลกๆ มองลงมาจากยอดเมฆมืดครึ้ม พื้นผิวข้างล่างจะหายไปเป็นครั้งคราว  เย่ว์หยางยังเห็นว่าในสถานที่นี้มีปรากฏการณ์แสงออโรร่าคล้ายกับที่ปรากฏในบริเวณขั้วโลก แสงออโรร่าบิดเบี้ยวนับไม่ถ้วนค่อยๆ ฉายข้ามท้องฟ้าย้อมเมฆสีดำกระจัดกระจายกลายเป็นสีที่มีเอกลักษณ์

ทะลุชั้นเมฆครึ้มหนาร้อยกว่ากิโลเมตรเข้าไป และจู่ๆ ก็เห็นแสงทะลุผ่านเมฆหนาหลายร้อยกิโลเมตรและสว่างไสวขึ้น

ดวงดาวกระพริบให้เห็น

เงาดำคล้ายดาวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นตรงหน้าและมันถูกสร้างโดยโลหะลับเทพสังหารที่ไม่มีร่องรอยมลทิน

จากการชมดูครั้งแรก เย่ว์หยางพบว่ามันเต็มไปด้วยพลังกฎสวรรค์แปลกประหลาดซึ่งไม่ห้ามการใช้วิทยายุทธ์ แต่จะทำให้ความแข็งแกร่งของผู้ท้าทายลดลงเป็นพันเท่า

แม้ว่าเย่ว์หยางจะเข้าไปพบเจอขุมสมบัติ  แต่เขาไม่รีบร้อนขุด

ตอนแรกเขาบินไปรอบๆ ดินแดนลับเทพสังหารและบินนำโดยไม่ลังเล

หลังจากได้รับการยืนยันว่าไม่มีมีเทพซุ่มอยู่หรือตามมา เย่ว์หยางเปลี่ยนกับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและนางเซียนหงส์ฟ้าเพื่อให้พวกนางได้รู้สึกถึงดินแดนลับเทพสังหาร   ด้วยทักษะหกรับรู้ขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน และภูมิปัญญาของนางเซียนหงส์ฟ้า  เย่ว์หยางรู้สึกว่าช่วยได้มาก  พวกเขาไปด้วยกัน

ความปรารถนาดี

แต่ความจริงตรงกันข้าม

แม้ว่าจะมีองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและนางเซียนหงส์ฟ้าช่วย แต่หลังจากค้นหาทั้งวันเย่ว์หยางไม่พบอะไร

 “ไม่พบอะไรเลย เป็นไปได้ยังไง?”

เมื่อกลับไปที่โลกคัมภีร์  เย่ว์หยางเล่าสถานการณ์และทุกคนอุทาน

ถ้าบอกว่าด้วยความรู้สึกของเย่ว์หยาง องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและนางเซียนหงส์ฟ้าก็ยังไม่ได้อะไร  อย่างนั้นเป้าหมายก็คงไม่ต่างกับศูนย์

อย่างไรก็ตามนี่เป็นดินแดนของเทพมหาอัคคีและเทพสุดยะเยือกสองเทพผู้ยิ่งใหญ่ผู้ล่วงลับ  แม้ว่าแปดเทพจะถูกกำจัด เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ทิ้งอะไรไว้เลย ทุกคนรู้ว่าหลังจากถึงระดับที่แน่นอนในระดับหนึ่งเป็นเรื่องยากที่นักรบจะถูกฆ่า  โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักรบระดับเทพ  แม้ว่าจะมีพลังอย่างท่วมท้น นักรบส่วนใหญ่จะถูกผนึกไว้เท่านั้น ไม่สามารถฆ่าได้โดยตรง.. เทพมหาอัคคีและเทพสุดยะเยือก พวกเขาตายจริงหรือ?  แม้ว่าพวกเขาจะถูกสังหารโดยเทพทั้งแปด ร่องรอยทั้งหมดที่เหลืออยู่ พลังเทพ สำนึกเทพและประกายเทพของพวกเขาหายไปไหน?

มีกฎสวรรค์ห้ามทำลายดินแดนลับเทพสังหาร แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลในการกำจัดร่องรอยของเทพมหาอัคคีและเทพสุดยะเยือก

พฤติกรรมของแปดเทพเป็นเช่นไร?

หรือว่าดินแดนลับเทพสังหารนี่ซุกซ่อนความลับที่ไม่มีใครรู้

หลังจากพูดคุยสนทนากันแล้ว เย่ว์หยางยังคงเป็นผู้นำ และหลังจากยืนยันว่าดินแดนลับเทพสังหารไม่มีอันตรายอย่างแน่นอน ทุกคนถูกส่งออกไปสำรวจ โดยใช้จำนวนคนที่มาก ครั้งนี้ไม่เพียงแต่เย่ว์หวี่และอู๋เหินออกไปร่วมสำรวจด้วยเท่านั้น กระทั่งเด็กสาวเอลฟ์เป่าเอ๋อ และสาวใช้ลูกครึ่งเอลฟ์ที่วุ่นอยู่กับการทำงานบ้านก็ออกมาช่วยเช่นกัน

กลุ่มพวกเป่าเอ๋อจะยุ่งยากมากกว่า แต่อย่างน้อยพวกนางก็กระตือรือร้น

สามวันผ่านไป

น่าท้อแท้ที่ยังไม่ประสบความสำเร็จ

 “สถานที่นี้แปลกเกินไป  แม้ว่าจะไม่รู้สึกถึงอันตรายคุกคาม แต่ต้องมีบางอย่างที่ทำให้เราหลงเข้าใจผิด” สาวน้อยมารเคราะห์ฟ้าเชื่อว่ามีเจตจำนงที่มองไม่เห็นสร้างภาพลวงตาให้กับทุกคน

 “พลังกฎสวรรค์มีอยู่ตรงนั้น แต่ไม่ทำให้เกิดภาพลวงตา”  เย่ว์หยางพยายามใช้ปณิธานปราณราชันย์กับสนามพลังสร้างโลกค้นหา แต่ไม่พบอะไรผิดปกติเป็นพิเศษ

 “บางทีภาพลวงตาที่สร้างขึ้นโดยสิ่งนั้นอาจหลอกสนามพลังของเจ้าได้”  มารเคราะห์ฟ้าไม่เต็มใจละทิ้งกรอบทฤษฎีสันนิษฐานของนาง

 “พอเถอะ”  นางเซียนหงส์ฟ้าชายตามองข้างหนึ่ง

 “ข้าไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย!”  มารเคราะห์ฟ้าตกใจแลบลิ้น

 “มีร่องรอยของเทพมหาอัคคีและเทพสุดยะเยือก สองเทพผู้ยิ่งใหญ่ ข้ารู้สึกสัมผัสได้แผ่วเบา แต่แปลก ข้าไม่แน่ใจ และข้าไม่สามารถกำหนดตำแหน่งดินแดนลับเทพสังหารได้...” ไม่ต้องพูดถึงองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน  แม้แต่เย่ว์หยาง แม้แต่อู๋เหินและเย่ว์หวี่  พวกนางก็รู้สึกสัมผัสได้ เหมือนกับว่ามีเสียงบางอย่างเรียก แต่พอสัมผัสอย่างระมัดระวัง ค้นหาอย่างจริงจัง กลับทำไม่ได้น่าคลั่งใจจริงๆ!

 “ทุกคนไปพักกันก่อน ข้าจะตรวจสอบช้าๆ อีกครั้ง เรื่องแบบนี้ไม่รีบร้อน!”  เย่ว์หยางแนะนำทุกคนให้กลับไปพัก แต่นางยังรั้งอยู่ นางกระซิบที่หูเย่ว์หยาง  “เสี่ยวซาน, เจ้าไปดูอู๋เสีย และคิดหาทาง..”

เสวี่ยอู๋เสียยังคงหลับ และกลับได้สติจากความปั่นป่วนเป็นครั้งคราว

แต่ในช่วงเวลาสั้นๆ นางกลับหลับอีกครั้ง

เย่ว์หยางคิดว่านี่เป็นปรากฏการณ์ที่ดี แสดงให้เห็นว่านางจะตื่นขึ้นมาในเร็ววันนี้ เขาจะถือโอกาสเรียกนางทุกสามถึงห้าวัน หวังว่านางจะได้สติในเร็ววัน

เย่ว์หวี่ขอให้เย่ว์หยางไปถามวิธีกับเสวี่ยอู๋เสียหวังว่านางจะให้ความรู้แจ้งแก่เขาทำให้เขาไขความสงสัยได้  นางรู้ว่าน้องชายนางคือใคร ถ้าเขาเห็นเสวี่ยอู๋เสียตื่นขึ้น เขาคงประหลาดใจ เมื่อเงื่อนไขบางอย่างถึง บางทีปริศนาดินแดนลับเทพสังหารจะได้รับการคลี่คลาย

เมื่อได้ยินเย่ว์หวี่พูดอย่างนี้ เย่ว์หยางใจเต้นแรง

การไปเยี่ยมเย่ว์หวี่เป็นเรื่องที่ดีและจะช่วยไขปริศนาดินแดนลับเทพสังหารได้ แม้ว่าจะคลี่คลายไม่ได้ แต่ถ้านางตื่นขึ้นได้นับเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งนัก!