เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ ตอนที่ 1176 คืนสติ?

 

 

ตอนที่  1176  คืนสติ?

เมื่อเย่ว์หยางลืมตา เขาพบว่าตนเองอยู่วังน้ำแข็งของนางพญาเฟ่ยเหวินหลี

 

เขากลับมาที่นี่ได้อย่างไร?

 “อย่ามองข้าอย่างนี้,  ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”  นางพญาเฟ่ยเหวินหลีอยู่ในอารมณ์ที่ดีมาก  ร่างที่อ่อนนุ่มของนางอิงอยู่กับร่างของเย่ว์หยาง พร้อมรอยยิ้มที่ซุกซนเล็กน้อยเป็นภาพที่หายาก ใบหน้านางเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ข้ารู้แต่ว่าชิ้นส่วนมังกรพิรุณมันบินออกไปไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่  แต่พอมันกลับมา มันกลายเป็นมังกรที่มีชีวิต!  แน่นอนว่านั่นไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงที่ข้าสนใจมากนัก แต่กลับเป็นเจ้า..หนุ่มน้อย ดูเหมือนเจ้าได้เข้าใจรู้แจ้งความลับที่ยิ่งใหญ่ ข้าอดสับสนไม่ได้เลยจริงๆ”

นางไม่รอให้เย่ว์หยางตอบก็จูบเขาเสียก่อน

นางประทับปากที่แดงเหมือนผลเชอรี่

ร้อนแรง

เหมือนไฟที่แผดเผา

นางพญาเฟ่ยเหวินมักเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเสมอ นางไม่เคยคิดเรื่องเขินอายเหมือนกับคนอื่น ที่ต้องปฏิเสธ นั่นเป็นรูปแบบธิดานาง ไม่ใช่รูปแบบของนาง

เปลี่ยนเป็นคนอื่นแทนที่จะเป็นเย่ว์หยางอาจจะหันหลังกลับทันที  เมื่อเผชิญกับนางพญาเฟ่ยเหวินหลียากที่จะมีโอกาสเช่นนี้ เพราะจูบของนางแต่ละครั้งจะสูบพลังปราณก่อกำเนิดของเย่ว์หยางอย่างบ้าคลั่งเพื่อเสริมความต้องการพลังของนาง  ทุกครั้งที่เจอเย่ว์หยางนางพญาจะแสดงความอ่อนโยนนุ่มนวล

ครั้งนี้เย่ว์หยางคิดว่าคงเหมือนเมื่อก่อน

ใครจะคิดว่าเกิดเรื่องคาดไม่ถึง

ริมฝีปากนางพญาเฟ่ยเหวินหลีร้อนแรงดุจไฟ ไม่ได้ดูดซับพลังอย่างบ้างคลั่งต่อไป

ริมฝีปากและลิ้นของนางเกี่ยวพันกัน เย่ว์หยางโอบกอดนางพญา และนางก็ตกอยู่กรงเล็บหมาทั้งกายทั้งใจ ร่างของนางอ่อนไหวต่อความรู้สึกสัมผัสนางส่งเสียงหอบ

ทั้งสองต่างอยู่ในอารมณ์เดียวกัน ขณะที่นางพญากดหน้าหมาป่านักรักกับเนินอกนาง

ไม่รู้ว่ามีศีรษะน้อยๆ โน้มตัวมองดูอยู่ข้างๆ ตั้งแต่เมื่อใด

ดวงตากลมโตกระพริบปริบๆ

 “อย่ามองนะ..ลูก!”  นางพญาเฟ่ยเหวินหลีพบโดยบังเอิญ  นางรีบหันไปหาเย่ว์หยางดึงตัวออกสวมชุดชั้นใน แล้วจับปีศาจอสรพิษน้อยที่มองดูอยู่นานพอสมควร  นางจูบหนูน้อยด้วยความรักและอบรมเธออย่างอดทน  “ต่อไปพ่อกับแม่ฝึกปรือด้วยกัน เจ้าไม่อาจมายืนดูข้างๆ ได้นะ ลูกยังเด็กเกินไป  วิธีการฝึกฝนบางอย่างเป็นวิธีลับ ลูกจะฝึกได้ต่อเมื่อเติบโตแล้ว  แล้วอย่าย่องเข้ามาอย่างเงียบๆ อีก เพราะรบกวนการฝึกของพ่อกับแม่ เข้าใจไหม?”

 “อือ” เสี่ยวเหวินหลีดูเหมือนจะเข้าใจ แต่ความจริงไม่เข้าใจ และเธอฉลาดและว่าง่าย เธอพยักหน้าและปฏิบัติตาม

ความจริงคำพูดที่คล้ายกันนี้ สาวอู๋เหินและเจ้าเมืองโล่วฮัวก็บอกเธอแบบนี้เหมือนกัน

เย่ว์หยางและคนรักทุกคนจะฝึกพลังคู่รัก (สามีภรรยา) ด้วยกันเสมอ

เรื่องเหล่านี้เธอมักอยากรู้อยากเห็น  แต่โดยทั่วไปแล้วเธอไม่ได้รบกวนใคร เหตุผลที่เธอออกมาอยู่พร้อมหน้านางพญาเฟ่ยเหวินหลีและเย่ว์หยางเป็นเพราะเธอรู้สึกว่านางเป็นมารดาที่ใกล้ชิดที่สุดของเธอ ไม่คิดว่าจะมีผลหรือคิดจะเลียนแบบมารดา

นางพญาเฟ่ยเหวินหลีเข้าใจว่าเสี่ยวเหวินหลียังเด็ก ไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ นางยิ้มและจูบลูกนาง  นางไม่ได้ส่งเสี่ยวเหวินหลีกลับโลกคัมภีร์ทันที แต่ส่งธิดาให้เย่ว์หยางกอดแทนนาง ก่อนที่นางจะปรุงอาหารค่ำด้วยตนเอง จากนั้นนั่งล้อมวงกินอาหาร พูดคุยหยอกล้อกันไม่เหมือนกับเป็นนางพญา แต่เหมือนกับมารดาผู้นุ่มนวลเอาใจ ทำให้เด็กหญิงยิ้มอย่างมีความสุข

เย่ว์หยางไม่คิดว่านางพญาเฟ่ยเหวินหลีจะมีด้านนี้ด้วย

ใช้เวลาไม่นานปีศาจอสรพิษน้อยพึงพอใจหลับไปในอ้อมแขนนางพร้อมกับหายใจแผ่วเบา

 “ไม่ต้องการปราณแท้แล้วหรือ?”  เย่ว์หยางรู้ว่านางพญาเฟ่ยเหวินหลีฟื้นฟูสภาพร่างกายที่สมบูรณ์แบบ แต่เนื่องจากว่ามิติหลุมดำยังมีอิทธิพลเหนือตัวนางทั้งการอยู่ในมิติหลุมดำนางต้องสร้างโลกน้ำแข็ง พลังศักดิ์สิทธิ์ของนางเริ่มขยายขนาดใหญ่ ทุกครั้งที่เย่ว์หยางมาเยี่ยมนาง นางจะกระตือรือร้นต้องการปราณธรรมชาติของเขานางไม่ต้องการอีกต่อไปแล้ว  เย่ว์หยางประหลาดใจเล็กน้อย หรือว่านางเข้าสู่ขอบเขตระดับใหม่?

 “โอว ความจริงตอนเจ้าเข้ามาก่อน ตัวเจ้าเต็มไปด้วยพลังปั่นป่วน เจ้าไม่ได้สติ ควบคุมไม่ได้ ข้าเกรงว่าจะเสียเปล่าก็เลยกินไปสองสามคำ”  นางพญาเฟ่ยเหวินหลีกว่า เย่ว์หยางตระหนักได้ทันที

มิน่าเล่านางพญาถึงกระตือรือร้นเต็มไปด้วยพลัง เพราะแอบกินก่อนนั่นเอง

ในกรณีนี้เย่ว์หยางไม่มากมารยาทแล้ว เขาโอบกอดนางจูบนางต้องการทวงหนี้ที่ถูกแอบขโมยพลัง

นางพญาเฟ่ยเหวินหลีไม่ต่อต้าน แต่แทนที่จะต่อต้านอาคันตุกะนางกลับพลิกเย่ว์หยางให้อยู่ใต้ตัวนาง เย่ว์หยางพยายามขัดขืนต่อต้านก็ไม่สามารถทำได้ นางพญาเฟ่ยเหวินหลีจูบอยู่ด้านบน ยากที่เขาจะพลิกตัวได้

ขณะที่กรงเล็บหมาป่ากำลังจะลอบขโมยผลแห่งความรักหอมหวาน

นางพญากัดเขาทันที

เขารู้สึกเจ็บปลายลิ้น

เขาตระหนักได้ทันทีว่ายังเร่งไม่เพียงพอ เขารีบจูบรุกเร้านาง  ภายใต้การรุกเร้าของหมาป่านางตัวอ่อนลงๆ ในที่ก็พลิกเป็นฝ่ายเสียเปรียบคนรักตกอยู่อ้อมแขนของเขา ใบหน้านางแดงเหมือนถูกไฟเผา

กรงเล็บหมาป่าไปถึงที่ๆ ต้องการ

เขากำลังจะลิ้มผลแห่งความรักที่หวานฉ่ำ บังเอิญได้ยินเสียงมังกรคำราอยู่นอกวังหิมะน้ำแข็ง  นางพญาเฟ่ยเหวินหลีตื่นตัวทันทีนางกัดเขาเรียกสติและลุกขึ้นนั่ง

 “จะบ้าตาย, ในเวลาสำคัญที่สุดนี้นะ...”  เย่ว์หยางรู้สึกเกลียดในใจ โอกาสที่ดีที่สุด ปล่อยให้เจ้ามังกรพิรุณทำลายเสียได้ มังกรพิรุณเป็นหุ่นรบไม่ใช่หรือ? มันเรียกข้าได้ยังไง? จะเรียกช้ากว่านี้ไม่ได้หรือไง?

 “อาจเป็นไปได้ว่าสาวๆ ของเจ้าเห็นว่าเจ้าหายไปจึงเรียกเจ้ากลับ!”  นางพญาเฟ่ยเหวินหลีคาดเดาอย่างชาญฉลาด

 “งั้นค่อยกลับมาต่อ!”  เย่ว์หยางยื่นนิ้วขอสัญญา

 “ไม่!”  นางพญาปฏิเสธ

 “....” เย่ว์หยางเวียนหัว  ช่วงเวลาเข้าด้ายเข้าเข็มทำไมต้องเป็นแบบนี้อยู่เรื่อย

 “ถ้าสงครามเทพเจ้าทำงานได้ดี เราราชินีจะพิจารณาให้จูบเป็นรางวัลสักเล็กน้อย!” นางพญาเฟ่ยเหวินหลีไม่ปล่อยให้เขาผิดหวัง นางตั้งเงื่อนไขกับเขาไว้  เด็กหนุ่มจากโลกอื่นข่มความปรารถนาในใจอย่างหนัก  เฮยโจ้ว จีอู๋ลี่ต้องตาย บังอาจทำให้ชีวิตรักดูดดื่มของเขาต้องสะดุด

เมื่อเห็นเด็กหนุ่มจากโลกอื่นแสดงอาการเลือดร้อน นางอดมองเขามิได้

หลังจากกล่าวลานางพญาเฟ่ยเหวินหลีแล้ว เย่ว์หยางกลับไปยังโลกคัมภีร์ของเขา

ยังไม่ทันจะยืนมั่นคง

ปิงเอ๋อร้องไห้วิ่งเข้ามากอดเขา

จากนั้นเป็นเย่ว์หวี่วิ่งเข้ามาสมทบ นางกางแขนกอดทั้งเขาและปิงเอ๋อด้วยกันไว้แน่น พลางหลั่งน้ำตาเปียกโชกไหล่ของเขา  “เสี่ยวซาน! เจ้าทำให้ข้ากลัวแทบตาย ต่อไปอย่าทำเรื่องน่ากลัวอย่างนี้อีก!”

เย่ว์หยางตะลึงงัน  เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

เมื่อเงยหน้ามองดูอีกครั้ง เขาพบว่าโล่วฮัว และอี้หนานกำลังเข้ามาสมทบ พวกนางน้ำตานองหน้า แม้แต่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่เข้มแข็งที่สุดก็ยังตาแดง นางเซียนหงส์ฟ้าและราชันย์ปีศาจใต้ยังคงสงบ แต่ทุกคนเหมือนกับพบเรื่องน่ากลัวมาก่อนนั้น  พวกนางหยอกล้อทุกคน  “เราบอกแล้วว่าไม่มีอะไร แต่เด็กๆ ก็ยังกลัวกันทุกคน...”

 “เกิดอะไรขึ้น?”  เย่ว์หยางมึนงง เขาแค่เข้าสู่ดินแดนแห่งความฝันไปขอคำแนะนำของเทพธิดากระบี่ฟ้า  ทุกคนร้องไห้ได้ยังไง?

 “เมื่อไม่นานมานี้ โลกคัมภีร์พลันมืดมิด และสายแพรเชื่อมโยงใจของเราทุกคนสูญเสียการเชื่อมโยงกับเจ้า  เราคิดว่าเจ้า...  เจ้าทำให้ข้ากลัวแทบตาย เสี่ยวซาน เจ้าทำให้เรากลัวแทบตาย!”  เย่ว์หวี่ร้องไห้

ทุกคนรู้ว่าทันทีที่โลกคัมภีร์ล่มสลาย นั่นหมายความว่าเจ้าของคัมภีร์ตาย โลกคัมภีร์สูญเสียการทำสัญญา จะกลับสู่ความปั่นป่วน

ยิ่งกว่านั้นความคิดของทุกคนเชื่อมโยงกับเย่ว์หยาง

แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจสอดรู้สอดเห็น แต่ก็ยังมั่นใจว่าอีกฝ่ายหนึ่งยังคงอยู่

ทันทีที่ความเชื่อมโยงนี้หายไป และโลกคัมภีร์มืดมน พวกนางทุกคนสงสัยว่าเย่ว์หยางจะมีอุบัติเหตุ ดังนั้นพวกนางจึงหวาดกลัว  ใครจะรู้ว่านี่เป็นกระบวนการที่เย่ว์หยางได้ผสานพลังเทพปั่นป่วนเข้าด้วยกัน พลังงานปั่นป่วนเหล่านั้นเก็บสะสมอยู่ในอสูรโลก ซึ่งเป็นอสูรพิทักษ์พิเศษ และการขยายตัวของสนามพลังสร้างโลกและเย่ว์หยางยังได้ผสานพลังกับมังกรทองยักษ์ที่เทพธิดากระบี่ฟ้าสร้างให้มันมีวิญญาณ

ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องบังเอิญ

แต่เพราะเหตุนี้ทุกคนจึงกลัวจนขวัญกระเจิง

ต่อมาเย่ว์หยางบรรลุพลังระดับใหม่ โลกคัมภีร์เปลี่ยนโครงสร้างและมีแสงสว่างเจิดจ้า ตลอดทั้งโลกคัมภีร์เปลี่ยนแปลงไปอย่างสมบูรณ์ ทุกคนจึงค่อยๆ สงบจิตใจลงได้

ทุกคนรอให้เย่ว์หยางกลับ แต่รออยู่นานก็ไม่เห็นเขา

เย่ว์หวี่และทุกคนกังวลว่าเขาจะมีความก้าวหน้าครั้งใหญ่ เลื่อนระดับขึ้นเป็นนักสู้ชั้นเทพ จากนั้นเข้าสู่โลกเผ่าบูรพาอมตะหรือแดนสวรรค์บนและจะไม่กลับมายังมิติดินแดนฝึกฝนฝีมือและหอทงเทียนอีก  หากไม่มีเหตุน่ากลัวมาก่อนทุกคนยังเต็มไปด้วยความมั่นใจและรู้สึกว่าไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น แต่นอกเหนือจากความกลัวแล้ว อารมณ์พวกนางว้าวุ่นสับสน พยายามร้องเรียกให้น้องชายกลับมา ขณะที่เกิดเหตุนั้นเสี่ยวเหวินหลีหลับสนิท จึงไม่รู้ถึงการเรียกของนาง เธอจึงไม่ตอบสนองใดๆ  ถ้าไม่ใช่เพราะมังกรพิรุณมีวิวัฒนาการมาจากโลกคัมภีร์ มันได้ยินเสียงร้องเรียก จึงคำรามเตือนเย่ว์หยาง ไม่เช่นนั้นสาวๆ คงจมน้ำตาตาย

หลังจากได้ยินทุกคนพูดแล้ว เย่ว์หยางรู้สึกตื่นเต้นและละอายใจ

ถ้าไม่ใช่เพราะเขามัวกรุ้มกริ่มอยู่กับนางพญา  อย่างนั้นทุกคนคงไม่ตกใจกลัว  เขารีบให้สัญญากับทุกคน  “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะไม่เดินหนีไปคนเดียวแน่ ไม่มีพวกเจ้าข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น ต่อให้ถูกจับผนึกก็จะกลับมาอยู่ใกล้ๆ ทุกคนหลายพันปี..”

 “เสี่ยวซาน! เจ้าอย่าพูดไร้สาระ!”  เย่ว์หวี่เอื้อมมือปิดปากเขา “ดีแล้วที่ไม่มีเรื่องร้าย เจ้าอย่าพูดอีกเลย แค่ตั้งใจก็พอแล้ว”

 “ได้.. ข้าผิดไปแล้ว  ข้าผิดเอง!”  เย่ว์หยางรีบยกมือยอมแพ้

 “พี่งี่เง่า!”  ปิงเอ๋อเห็นเช่นนั้นหัวเราะทั้งน้ำตาทันที

พวกนางเช็ดน้ำตา ความกลัวหายไป

ตั่วตั่วยิ้มให้ทุกคนหลังจากนั้นทุกคนเชื่อมใจได้มากกว่าเดิม เมื่อเห็นภาพนี้สาวงามอู๋เหินอดยิ้มไม่ได้ “เห็นไหม?  พอเจ้าไม่อยู่ ไม่มีความเชื่อมโยงก็เกิดเรื่องวุ่นวายขนาดนี้  เจ้าควรตื่นมาให้เร็วที่สุด  พวกนางไม่มีเจ้าก็อยู่ไม่ได้ โดยเฉพาะสงครามเทพ จะขาดเจ้าไม่ได้”

ภายในบ้าน เสวี่ยอู๋เสียนอนอยู่ในห้องอย่างเงียบงัน ดูเหมือนขนตานางจะสั่นเล็กน้อย

+++++

*** บางคนสงสัยครับนางพญาเฟ่ยเหวินหลีก่อนถูกผนึกยังโสดหรือเปล่า? ความจริงนางพญายังโสดครับ เสี่ยวเหวินหลีก่อนเกิดใหม่เป็นองครักษ์ที่ซื่อสัตย์ที่สุดของนางพญาฯ ร่วมเป็นร่วมตายกัน พอถูกผนึกในหลุมดำ ก็ถูกนางพญาฯ ผนึกวิญญาณไว้ในไข่เพื่อไม่ให้วิญญาณสลายไปในมิติหลุมดำ